Onmogelijke Liefde - 1

Dit verhaal is in grote lijnen waargebeurd. Namen en sommige details of gebeurtenissen zijn weggelaten,veranderd of juist aangescherpt.
Het verhaal speelde zich een jaar of tien geleden af.

Ik ben Silvan inmiddels een volwassen vent met een relatie die in het zuiden van Nederland woont. Toen dit verhaal zich afspeelde was ik nog een jonge jongen die niet goed wist waar zijn leven heen ging. En tot een grote uitdaging kwam te staan, een uitdaging die mijn hele leven zou veranderen.

Ik was net achttien jaar en al mag ik het zelf zeggen een leuke vlotte vent. Ik mocht ook niet klagen over mijn uiterlijk, door mijn lengte van 1,90 leek ik altijd wat ouder dan de meeste vrienden of klasgenoten van mijn leeftijd.
Ik had mijn bruine haren in een modieus kapsel laten knippen, mijn gezicht was gaaf regelmatig en heeft altijd een donker tintje dit omdat ik half Italiaans ben. Ik kreeg regelmatig complimenten over mijn ondeugende pretogen. Ja mijn grote bruine ogen straalde meestal vrolijkheid uit. Ik had een aantal goede vrienden en vriendinnen waarmee ik regelmatig rondhing in het uitgaans circuit. Een bijbaantje bij een groot super markt concern en ik was sinds een jaar met een opleiding gestart.
Ook voetbalde ik. Of beter gezegd voetbal was mijn lust en mijn leven. Ik voetbalde al sinds mijn vierde of zo.
Ik kwam uit een normaal standaard gezin bestaand uit een vader een moeder en een oudere broer. Mijn ouders en familie zijn erg belangrijk voor me. We zijn een hecht gezin en ik hecht veel waarde aan mijn beide ouders. Mijn moeder is een echte Italiaanse klein donker en rap van tong. Mijn vader is een boom van een vent inmiddels kaal maar vroeger volgens hemzelf gezegend met een bos krullen. Qua uiterlijk lijk ik op mijn lengte en bouw na op mijn moeder. Mijn Italiaans roots zijn goed zichtbaar in tegen stelling tot mijn broer die meer het uiterlijk van mijn vader georven heeft.

Mijn relatie's? Ja dat was een punt. Hoewel ik echt wel aandacht kreeg van de meiden was er altijd iets wat me tegen hield.
Nee ik kende het gevoel van verliefdheid niet. Ik had dit nog niet echt ervaren. Ik deed nogal moeilijk als het om relatie's en meiden ging.
Tuurlijke baalde ik ervan dat zachtjes aan mijn vrienden en vriendinnen om me heen relatie's kregen.. Wie wil er nu geen relatie met iemand die je leven laat stralen?
Toch wist ik al heel lang dat ik anders was dan al mijn vrienden. Al jaren hield ik het verborgen, ik had lang gestruggeld met mezelf en kon nu pas zeggen met mijn achttien jaar dat ik jongens veel en veel leuker vond dan meiden.
Was het een schok? Niet echt ik wist immers al vanaf mijn dertiende dat ik niet op meisjes viel. In tegen stelling tot andere jongens die deze gevoelens hadden wilde ik ook niets met een meisje proberen zelfs niet eens zoenen of wat dan ook. Ik voelde me gewoon totaal niet aangetrokken tot het vrouwelijke geslacht.
Ja het vrat aan me een gezonde jongen die nog nooit enige sexuele handelingen had uitgevoerd zelf geen kus, niets.

Toch begonnen mijn hormonen me steeds meer de baas te spelen. Ik had mijn gevoelens en verlangens en kon er niets mee. Het punt was, ik deed er niets mee en dat begon steeds meer een hekel punt te worden in mijn jeugdige bestaan.
Ik luisterde naar andere.Verzon verhalen die ik naar mijn mening op moest hangen omdat ik bang was ontmaskerd te worden.
Ik was als de dood dat iemand zou ontdekken dat ik Silvan op jongens zou vallen.
Alles duwde ik naar binnen. Een grote kast in en was als de dood dat iemand deze zou openen. Ik had de sleutel ver weg gegooid en hoopte stellig dat niemand deze ooit zou vinden om hem te openen. Ik moest gewoon van mezelf op een dag verliefd gaan worden op een leuk meisje dat kon gewoon niet anders.
Dit was ook wat mijn familie verwachte. Ik bleef een gespreks onderwerp tijdens verjaardagen en feestjes waarin iedereen zich afvroeg waarom de mooie getalenteerde Silvan nog geen vriendin had. Volgens mijn tante moesten ze wel in rijen staan. In onze familie werd graag opgeschept en bemoeid. Overdrevenheid sloeg regematig de boven toon. Ondanks de gezelligheid en eerlijkheid binnen onze grote familie

Het was een zaterdag avond die onverwacht verandering bracht in mijn weg gedrukte gevoelens.Een zaterdag die mijn leven op zijn kop zette. Waar ik begon aan een verhouding die nooit had mogen gebeuren. En zeker nooit uit had mogen komen waarschijnlijk was me veel bespaard gebleven.
Ik had het al vaker opgemerkt als we met een groepje vrienden er langs af liepen. Het was ook niet echt moeilijk. Met rosé schreeuwende neon letters werd het aangeduid. Een nieuwe homo club in het centrum. Het was best een ding dat er in ons ' kleine stadje' waar de mensen niet veel gewend waren een homo club kwam. Het was in ons groepje al een paar keer ter discussie gekomen. Iedereen vond er iets van. Vaak niet echt positief dus hield ik wijselijk mijn mond en stelde me hetero op zodat niemand naar dan ook niemand enigszins iets zou vermoeden.
Elke zaterdag liepen we er langs af en duwde ik stoïcijns mijn hoofd de ander kant op. Bang dat de "homo's" in de club meteen zouden zien dat ik hetzelfde was zoals zij.
Nee ik ging liever met mijn vrienden naar een discotheek. Waarbij ik me vol liet lopen met drank luisterde naar schunnige praat van mijn vrienden en hier zelf ook aan mee deed.
Ja ik liet me vast pakken door meiden. Me tegen mijn billen aan slaan als ik voorbij liep. De vrouwen die loerend rond keken naar mannen vlees.Ik viel daarin behoorlijk op met mijn lengte .Ik erger me nu dan ook nog steeds aan het idee dat het altijd de mannen zijn die hun handen niet thuis kunnen houden terwijl ik toch echt andere ervaringen heb hiermee.
Ook vrouwen kunnen er wat van. Goedkope meiden die zich schaars gekleed aanboden aan mij of één van mijn vrienden.
Ik bedankte voor de eer en ging er nauwelijks op in, wat boze reactie's opriep bij de afgewezen meiden. Ik zou een loser zijn een eikel een arrogante klootzak.
Waarom? Ik vroeg niet om hun aandacht! Verre van.

Deze zaterdag was niet anders dan anders. Ik stond aan de bar bestelde opnieuw glazen bier en dronk meer dan goed voor me was. Ergens vond ik er niets meer aan. Aan de bar hing ik lusteloos te hangen. Ik ontweek zoals zo vaak de meiden om me heen. Als ik maar enigszins het gevoel had dat ze meer wilde haakte ik al af. Ik voelde me die avond misselijk worden. Waarschijnlijk van de drank en warmte. Ik gaf aan even naar buiten te gaan.
Ik nam een diep hap frisse lucht en zette mezelf met mijn rug tegen de stenen muur aan van de discotheek. Ik stak een sigaret op en terwijl ik diep inhaleerde keek ik naar het gebouw met de rosé letters.Mijn oog viel op een aantal mannen die vrij buiten de club met elkaar praten en elkaar kort zoende. Ik bleef kijken en besefte dat ik mijn ogen nauwelijks van de mannen af kon houden.
Het intrigeerde me hun vrije leven. Ik stak een nieuwe sigaret aan en bleef buiten in de warme nacht staan. Ik had zelfs niet eens door dat een vriend van me naar buiten kwam. Hij kwam naast me staan en reikte me een beker bier aan die hij mee gesmokkeld had. Blijkbaar stond ik al een geruime tijd buiten en dachten ze dat ik verdwenen was zonder iets te zeggen.
Zonder echt naar hem te luisteren bleef ik drinken en mijn ogen gevestigd houden op dat ene punt waar ik verschillende mannen naar binnen zag gaan. Ik kon het niet helpen. De drang was er. Ik kon deze steeds moeilijker negeren.

Om één uur stonden al weer buiten. Er hing weinig sfeer die avond waardoor we besloten te gaan. Om terug naar huis te fietsen. Halverwege kwam ik er achter dat ik mijn jas vergeten was. Mijn jas met sleutels erin hoe dom kon ik zijn.
Ik gaf aan dat ik terug fietste en sloeg aanbiedingen om met me mee terug te fietsen af. Ik zou alleen veel vlugger zijn. Ik had geen zin in iedereen om me heen ook niet het mooie meisje die al de hele avond mijn aandacht probeerde te trekken en nu ineens in mijn groep was beland en met me mee wilde fietsen om mijn jas op te halen.
Opgelucht dat mijn jas nog gewoon over een barkruk hing zette ik mijn weg terug voort. Ik was dronken voelde me al de hele avond en nacht laten we zeggen niet in opperste stemming. Ik besefte steeds meer dat mijn leven een grote leugen aan het worden was.
Opnieuw staarde ik naar de neon letters. En voor dat ik het wist stond ik binnen. Alleen en aangeschoten van de drank. Anders was het waarschijnlijk nooit gebeurd.
Voor iemand die diep in de kast zat was dit een hele stap. Ik hing mijn jas over een kruk aan de bar en bestelde een glas sterke drank. Niemand achter de bar die om mijn leeftijd vroeg. Of was het dat de kale onaantrekkelijke vrouwelijke bar man me een knipoog gaf en al snel naar me bleef staren wat me ongemakkelijk maakte.
Al vrij snel had ik door dat ik voor veel mannen een nieuw hapje was. Een jonge aantrekkelijke jongen alleen aan de bar. Dat vroeg haast om aandacht.
Nauwelijks of kortaf reageerde ik op de mannen plaag die me aansprak.Ze waren onaantrekkelijk,te opdringerig,te oud,te overduidelijk in wat ze wilde van mij het schrok me één voor één af.
Duidelijk teleurgesteld had ik snel door dat dit absoluut geen succes ging worden. Ondanks de roes van de drank kon ik me amper ontspannen en tikte onrustig op de bar. Stak daarbij de ene sigaret na de andere aan.Ik durfde mezelf niet goed te openen. Het was op dat moment te overweldigend daar ben ik nog steeds van overtuigd.
'Je lijkt niet echt blij te worden van al die aanspraak of wel?' Ik had deze man niet eens opgemerkt. Ik keek hem aan.Hij had een mooi mannelijk vriendelijk gezicht met donkere lichte stopels op zijn gezicht. Zover ik kon zien lichte ogen en door zijn mooie lach verschenen er kuiltjes om zijn mondhoeken heen. Zijn donkere krullen stonden woest op zijn hoofd alsof hij door een storm had gelopen.

Hij glimlachte vriendelijke. Ik schatte hem zeker tien jaar ouder dan ik. Hij stelde me gerust gaf aan dat hij ook niet echt op zoek was naar opdringerigheid maar gewoon een goed gesprek wilde. Ik vond het wel wat raar een goed gesprek in een club?
Ik had bijna willen op staan om weer te vertrekken maar deze man was ontzettend mooi en in tegen stelling tot de andere mannen in de club niet opdringerig. Vriendelijk en attend. Hij stelde zich voor als Thomas.
Hij keek naar mijn lege glas en vroeg of wat ik wilde drinken. Opnieuw vroeg ik om een glas sterke drank en loog ik tegen hem toen hij vroeg hoe oud ik was. Als hij zou weten dat hij tegenover een achttien jarige jongen zat zou hij waarschijnlijk snel vertrokken zijn. Dus hield ik hem voor dat ik tweeën twintig was. Waar ik met mijn Lengte en postuur best voor uit zou kunnen komen. Hij nam er in iedergeval genoegen mee. Het speelde zeker mee dat het donker was.
Het was inmiddels al laat in de nacht en ik moest toegeven dat deze leuke vent amusant was. Ik voelde me langzaam op mijn gemak bij hem omdat hij niks leek te willen van me.
Ik kwam erachter dat hij nog niet zo lang hier woonde, dus weinig sociale contacten hier had.Hij hoopte dat dat zou gaan veranderen door zijn nieuwe baan. Hij vroeg naar mijn leven. Ik loog of nee ik liet wat details achter over mijn leven.Ik vond het niet van toepassing om op dat moment de gehele waarheid te vertellen. Waarschijnlijk zou ik hem toch nooit meer zien.

Hij gaf zijn nummer. Samen stonden we buiten toen ik zijn nummer in mijn telefoon zetten. Hij liep nog een stuk met me mee omdat hij niet wilde dat ik alleen naar de fietsen stalling liep in de holst van de nacht. Hij was met de auto en had geen drup alcohol in tegen stelling tot mezelf gedronken. Hij glimlachte en keek hoe ik klunzig mijn fietsensleutel van de grond pakte nadat ik deze zenuwachtig liet vallen.
Hij was mijn territorium in gekropen en dat maakte me ondanks de hoeveelheid drank nerveus. Ik had van mezelf door dat ik hem aantrekkelijk vond.
De hele nacht had ik moed ingedronken. Ik keek hem aan. Hij bedankte me voor de fijne uurtjes. Ik had dit echt nodig even uit de dagelijkse sleur sprak hij me toe, je bent een aangenaam gezelschap Silvan.
Ik knikte en boog mijn hoofd naar hem toe. Ik merkte op dat ik hem zoende recht op zijn warme lippen. Ik schrok vanzelf en van hem toen hij een stap achteruit zetten.
Ook hij leek wat onderste boven te zijn van mijn iniatief. Ik voelde me schuldig maar vooral een sukkel dat ik echt dacht dat deze man interesse tot iets meer voor me zou hebben.
Hij mompelde gaf aan dat hij dit niet moest doen. Ik boog mijn hoofd omdat ik me enigszins schaamde. Het bleef stil en de spanning was haast te voelen.
Ik voelde hoe hij met zijn vingers mijn hoofd ophief en me hem liet aankijken.
Het kuste me terug. Opnieuw recht op mijn mond. Ik voelde hoe hij dichter tegen me aan kwam staan en met zijn ene hand mijn hoofd zachtjes vast pakte.
Hij zoende me rustig en beheerst. Hij had duidelijk veel meer ervaring dan ik. Hij bleef me kleine kusjes geven op mijn mond. Zijn hand streelde rustig over mijn gezicht. Ik voelde me bijna opstijgen.
Hij liet me los en glimlachte. Bedankt Silvan en tot snel! Snel knikte ik met een korte glimlach enigszins overrompeld door zijn kus, voordat ik mijn fiets pakte.
Hij keek me na toen ik van hem weg fietsen de eenzaam stilte in.


De maandag morgen. Ik had er zoals altijd een hekel aan we zouden meteen de eerste twee lesuren wiskunde hebben. Een vak wat de afgelopen weken veelvuldig was uitgevallen omdat de leraar ernstig ziek was. Vanaf vandaag zou het weer de realiteit van de maandag gaan worden. Er was vervanger gevonden.
Ik wist niet goed hoe ik mezelf moest voelen. Ik had de hele zondag loom in mijn trainingspak thuis gehangen. Ik had gezoend met een man en wat voor één. Het klinkt nu raar om het te zeggen maar toen was ik behoorlijk onderste boven van wat ik had gedaan. Ik voelde een schaamte voor mijn gevoelens. Een boosheid omdat het voor mij tegen natuurlijk was van wat ik voelde.Ik bleef in mijn hoofd tegen mezelf spreken dat dit eenmalig was en dat dit door de drank moest komen wat ik gedaan had.
Tegen beter weten in natuurlijk.
Ik keek naar zijn nummer in mijn telefoon. Ik verwijderde het. Zonder na te denken verwijderde ik zijn nummer. Het nummer van de eerste persoon in mijn leven die me echt iets leek te doen.
Nee het was goed zo het kon gewoon niet. Ik wilde er niet aan en probeer in alle macht te vergeten wat er was gebeurd.

Wiskunde was al niet mijn sterkste punt dus mijn enthousiasme om half negen maandag ochtend was ver te zoeken. Optijd liep ik samen met een paar klasgenoten tevens vrienden het klaslokaal in.
Het liefst dook ik zo ver mogelijk achter in de klas dichtbij de grote ramen zodat ik naar buiten kon turen. Wat ik graag deed.
Het was rumoerig en het leek een eeuwigheid te duren voordat onze directeur de klas binnen stapte. Even dacht ik dat hij wederom ging vertellen dat we onze spullen konden pakken en dat we weer uitval zouden hebben.
Dit keer had ik het mis. Hij vertelde ons dat onze oude wiskunde leraar niet meer terug zou keren vanwege zijn ziekte. Ze hadden een goed vervanger gevonden. Een leraar met ervaring. Deze had enkele jaren op een andere school les gegeven en was mentor geweest van verschillende klassen.Dus een goede ervaren leraar die hij met trots presenteerde.
Ik luisterde naar het afgezaagde praatje van de directeur. Totdat ik gehaast een man het klas lokaal in zag lopen. Met zijn lange gestalte liep hij op de directeur af en draaide zich vol naar de klas om.
Ik schrok van mijn aanblik. Deze leraar met zijn volle bos krullen en zijn mooie glimlach was Thomas!
De man waar ik nog geen twee dagen geleden mee had staan zoenen. Die zijn warme lichaam zacht tegen me aangedrukt had. Zijn vingers over mijn gezicht had laten glijden. De man die ik niet meer wilde zien omdat mijn gevoelens duidelijk waren geworden en ik hard wilde weg lopen voor het gevoel wat hij me gaf.
Hij luisterde naar de de directeur. Knikte en nam het woord van hem over.
Hij stelde zich voor als Thomas Aldenhof, achtentwintig jaar en al ruim vijf jaar werkzaam als leraar in het hoger onderwijs voornamelijk wiskunde.Hij liet zijn sprankelende ogen met een grote glimlach over de klas gaan.
De dames langs mij gingen rechterop zitten en floten zachtjes tussen hun tanden. Ik voelde mijn wangen gloeien en keek zenuwachtig om me heen.
Totdat onze ogen elkaar ontmoeten. Het duurde even maar ik wist dat het onvermijdelijk was tenzij ik door het raam naar buiten zou glippen.
Ik zag hoe hij naar me keek en schrok. Hij herkende me dat was overduidelijk.
Wat had ik anders verwacht?
Snel sloeg hij zijn ogen van me af. Het meisje langs mij stootte me aan. 'Wat een spetter zeg! En dat voor een wiskunde leraar!'
Ik slikte dit was niet wat ik wilde. Hij stond op enkele meters voor me Thomas. Mijn nieuwe leraar wiskunde voor het komende schooljaar.

Bedankt voor het lezen, reacties zeer welkom! Bij genoeg animo zal ik verder gaan.