Onmogelijke Liefde - 2

Leuke reactie's, dank hiervoor. Daarom het vervolg.

Tuurlijk was ik net als hij onaangenaam verrast door deze manier van weerzien.De man waarmee ik mijn eerste kus had gedeeld. Die nu wist dat ik geen tweeëntwintig jarige jongen was maar gewoon een student van net achttien die in het begin van zijn tweede jaar zat.
De man waarvan ik had gedacht hem nooit meer te zien nadat ik zijn telefoonnummer had verwijderd, stond hier voor me op mijn school in mijn klas, als mijn nieuwe leraar. Hoe gênant.
Ik had me geschaamd voor mijn gevoelens. Hij had me door zijn kus niet alleen het gevoel gegeven dat ik bijna opsteeg, maar hij had me ook een harde bezorgd. En dat moet hij gevoeld hebben toen hij zijn warme mannelijke lichaam tegen me aan drukte.Hij had net als ik een harde gekregen door mij. Hij had zich net zo laten gaan als ikzelf.
Ik had me gisteravond na een warme douche met tegenstrijdige lustgevoelens mezelf op hem afgetrokken. Met werkelijk geen idee dat ik deze man een dag later voor mijn klas zou aan treffen. Ik had alleen maar zijn gezicht en zijn geur voor me gehaald wat genoeg was geweest om me te laten gaan. Ik spoot me helemaal leeg op hem. De hele nacht had ik er amper van geslapen, gepiekerd.
Hij had mijn grote geheim ontmaskerd de man die nu voor me stond en ik kon het niet eens meer voor mezelf ontkennen.

Ik keek voor het eerst op toen ik een klasgenootje hoorde voorstellen om onszelf één voor één aan hem voor te stellen zodat hij wist wie we waren.Volgens haar was dit een mooie manier om een goede indruk van onze klas achter te laten.Iedereen leek het een goed idee te vinden.
Hij knikte en glimlachte waarbij zijn lichte ogen sprankelde en zijn kuiltjes om zijn mooie glimlach duidelijk werden. Hij had zin in zijn nieuwe baan dat was duidelijk. Hij was jong en verfrissend.
En een ontzettend aantrekkelijke man wat ik niet alleen opgemerkt had.
Ongemakkelijk schoof ik op mijn stoel omdat ik wist dat binnen enkele minuten zijn blik en de hele klas op mij gericht zou zijn.
Het gelach in de klas zorgde ervoor dat ik hem recht aankeek toen ik in de gaten had dat hij me aankeek en geduldig wachtte op mijn antwoord. "Silvan, hij heeft het tegen jou! hoorde ik mijn klasgenoot voor me zeggen terwijl ze zich omdraaide "Ja meneer Silvan is nogal een dromer, wen er maar aan doet hij vaker" moest ze er nog even achteraan zeggen. Ik kleurde diep.
Ondanks dat ik veel vrienden had en mezelf meestal stoer opstelde was ik diep van binnen verlegen en onzeker. Hakkelend hoorde ik hoe ik mijn keel schrapte en snel antwoorden. "Ik ben Silvan, mijn hobby's zijn voetbal.
Dat was het enige wat ik kwijt wilde hij wist al genoeg, meer dan al mijn vrienden en klasgenoten van me wisten.
Zwijgend knikte hij, hij vroeg niets meer en liet zijn blik van me afglijden. Mijn wangen voelde heet aan en mijn handen waren klam. Ik hoorde de rest van de klas nog maar amper aan.
"Bent u gelukkig getrouwd? werd hem gevraagd door een aantal giechelende meiden voorin de klas. Ook hij kwam er niet vanaf met alleen zijn hobby's.
Zijn antwoord was verpletterend. "Ja dat ben ik" hoorde ik hem zeggen. Waarnaar hij zweeg en tot de orde van de dag wilde komen.
Ik keek naar hem.

"Wat een stuk! Alleen jammer dat hij al getrouwd is" hoorde ik een meisje langs me zeggen. We zatten met de gehele klas buiten in het zonnetje. Ondanks dat ik nog weinig gegeten had, was mijn honger lust compleet verdwenen.
Ik keek hoe hij samen met een aantal nieuwe collega's van hem het gebouw in liep richting de docente kamer. Iedereen leek er nu al overeens te zijn dat hij onze mentor moest worden, zelfs alle jongens in de klas leken hem een geschikte gast te vinden. Onze klas was nog steeds mentor loos nadat onze vorige wiskunde leraar ziek werd die tevens ook onze mentor afgelopen jaar was.
Het senario doemde op in mijn hoofd. Als dit zou gebeuren dat hij ook onze mentor zou gaan worden, zou ik hem haast iedere dag onder ogen moeten komen. Dat niet alleen ook tijdens individuele gespreken die elke twee weken aan bod zouden komen, zou ik alleen met hem in de klas moeten zitten.
Onze school stond er om bekend dat het lijntje met de mentor kort gehouden werd, zodat alles wat er speelde snel opgelost kon worden en dat iedereen met problemen, ideeën of vragen bij de mentor terecht kon zonder dit in de hele klas bekend te hoeven maken.
Ik probeerde deze gemaakte conclusie in mijn hoofd te negeren.

Tijdens het warme eten thuis met het gezin, was ik stil en at mijn bord snel op omdat ik honger had gekregen. Wat door mij ouders opgemerkt werkt. Nonchalant had ik gereageerd dat er niets was, tuurlijk wilde ik er niets over kwijt.
Mijn broer bleef me plagen. Liefde gaat door de maag had hij verklaard. Ik keek geiiriteerd op en zweeg. Ja, had hij verklaard "hij is stil en heeft alleen maar honger dat kan maar één ding betekenen hij is eindelijk verliefd op een meisje."
Ik had mijn vork boos naast me neer gegooid en stompte hem hard op zijn schouder. Waardoor hij me verbaasd had aangekeken."Ik heb verdomme alleen maar honger! mag ik alsjeblieft? mijn moeder had me aangesproken op mijn onverwachte uitbrander. Ik zweeg en at verder.
"Je had ook normaal kunnen reageren Silvan, is er soms iets? mijn broer stond op mijn kamer en keek hoe ik mijn voetbal spullen in mijn tas propte voor de training van vanavond. Ik schudde mijn hoofd en keek hem nauwelijks aan toen ik kort antwoorden waarom hij dit dacht?
Het bleef even stil en hij bleef kijken naar me voordat hij zich omdraaide en aanliep. Ik hoorde hem zeggen "Gewoon.. Omdat je al dagen er niet bij bent en een kort lontje hebt daarom!!
Ik antwoorden er niet op. Hij was mijn grote broer we hadden een close band met elkaar. Hij is anderhalf jaar ouder en gaat binnenkort samen wonen met zijn vriendin omdat dit voor zijn studie praktischer zou zijn vanwege zijn enorme reis tijd elke dag.
We hadden jaren samen een slaapkamer gedeeld niet omdat ons huis te klein was, maar omdat we liever samen onze tijd door brachten. Hij was mijn maatje en als broers waren we jaren lang onafscheidelijk.
Ik baalde dat hij samen ging wonen ver weg van me vandaan.

"Silvan heb je even? Ik keek op naar hem en knikte haast onzichtbaar. De gehele week had ik hem kunnen ontwijken. Als eerste was ik telkens de klas uit. En bleef afzijdig van hem.
Hij stond langs me voordat de bel ging. "Er is me wat onduidelijk in je toets" was zijn verklaring naar mij en mijn vrienden die op me stonden te wachten om de klas uit te lopen.
Drie weken waren er voorbij sinds hij aangesteld was als nieuwe wiskunde leraar. Ik wilde niet met hem praten over wat er gebeurd was dus ontweek ik hem.
Ik had mijn vrienden uit de klas vast laten gaan naar de grote pauze. Mijn tas stond ingepakt op mijn tafel en ik keek samen met Thomas hoe iedereen druk pratend de klas uit liep.
"Loop je even mee naar mijn bureau? Dat praat makkelijker." Ik knikte, pakte mijn tas en liep zwijgend achter hem aan omdat ik heel goed wist waar dit over zou gaan.
Hij liet me plaats nemen voor hem nadat hij de deur van het lokaal achter ons sloot. Hij keek me aan. "Silvan we moeten praten denk ik."
Ik keek naar mijn tas en zweeg. Hij haalde zijn hand door zijn donkere krullen voordat hij me bijna ernstig aankeek.

Hij schrapte zijn keel "ik wilde dit al eerder doen maar je leek me te ontwijken, Silvan ik ben net zo geschroken als jij we hadden dit nooit mogen doen maar ik wist niet dat jij mijn student zou worden, anders had ik dit natuurlijk nooit gedaan snap je?
Ik haalde mijn schouders op "ik wist ook niet dat jij mijn leraar zou worden."
We keken elkaar zwijgend aan.
"Ik zal echt niets zeggen als je daar bang voor bent! je bent ten slotte mijn leraar en ook nog eens getrouwd," antwoorden ik kortaf omdat ik geen zin had in dit gesprek.
Ik wilde hem zo min mogelijk onder ogen komen omdat ik wist dat ik mijn ogen in de les steeds minder van hem af kon houden. Ik voelde onbekende gevoelens opborrelen die ik uit alle macht probeerde te voorkomen.
Hij haalde nog steeds onrustig zijn hand door zijn haren en bleef naar me kijken. Zijn ogen stonden open en vriendelijk net zoals zijn gehele houding in tegen stelling tot de mijne. Die gesloten was en onrust uitstraalde.Hij leek niet goed te weten wat hij met me aanmoest. "Het was fout van me Silvan ik had nooit naar die club moeten gaan, ik ben inderdaad al drie jaar getrouwd met mijn man."
Ik keek hem recht aan "met je man? herhaalde ik. Hij knikte en glimlachte "ja wat dacht jij dan met een vrouw?
Ik haalde nogmaals mijn schouders op en antwoorden "ik weet niet wat ik moet denken? Hij keek me kort hierop onzeker aan voordat hij weer het woord nam.
"Silvan ik hoop dat we dit achter ons kunnen laten, het was fout dat besef ik me het had niet mogen gebeuren."
"Wij.. Nou ja ik en mijn man laten we zeggen dat het niet altijd makkelijk is. We zijn verhuist voor zijn baan ik voelde me eenzaam omdat ik hier nauwelijks niemand ken en mijn man is alleen maar aan het werk waardoor ik heel veel alleen ben ik voelde me eenzaam. Maar dat geeft me niet het recht om te doen wat ik heb gedaan."

Ik kijk hem aan en sta op "was het dat? ik wil pauze gaan houden als je het niet erg vind?
"Silvan? Hij staat op en pakt mijn hand vast. Ik kijk ernaar en hij laat snel los als hij beseft wat hij doet.
"Ik wil alleen maar aangeven dat je met me kunt praten, ik weet wat je door maakt ik ben er zelf geweest ik weet hoe eenzaam en moeilijk dat het is."
Ik pak mijn tas en trek deze over mijn schouder heen "Ik val niet op mannen als je dat probeerd te suggereren, ik had te veel gedronken dat was alles."
"Silvan het is niet erg als dat wel zo is, het...Ik kijk hem aan en onderbreek hem "nogmaals ik val niet op mannen, ik weet zelf niet eens waarom ik daar zat, ik was dronken dan doe je wel vaker dingen die je niet had moeten doen oké, het was alleen nieuwschierigheid meer niet."
Ik kijk hem geiiriteerd aan.
"Kunnen we dit achter ons laten alsjeblieft? Het is al erg genoeg dat ik heb staan zoenen met mijn leraar die ook nog eens getrouwd is."
Hij zwijgt en knikt als ik langs hem af loop. Wat mij betreft is dit gesprek klaar, ik voel geen behoefte om met hem verder te praten.
Ik voelde mijn ogen vochtig worden en probeerde mijn kloppende hartslag onder controle te houden. Als ik overstuur de toiletten in loop.
Mijn honger lust is opnieuw weg. Ik voel mezelf misselijk worden en ga totdat de zoemer afgaat op een toilet zitten. Het ruikt naar een muffe urine geur.

Ik had mijn tong bij een getrouwde man zijn mond ingeduwd. Nee hij had dit gedaan en me tegen hem aangedrukt. Ik was duidelijk begonnen, ik had hem als eerste gezoend hem laten zien dat ik meer van hem wilde.
Hij was eenzaam geweest was zijn verklaring. Hij vergat te vermelden dat hij zijn nummer had gegeven.
Wat had hij gedaan als ik geen student van hem was geweest en hem gebeld had om opnieuw af te spreken? Aangezien hij eenzaam was? En zijn man alleen maar werkte volgens hem.
Had hij dan weer zijn tong bij me naar binnen geduwd en zijn lichaam tegen me aangedrukt?
Ik zie dat hij naar me kijkt of niet naar me kijkt en zijn blik vluchtig van me afhaalt in de lessen. Tja hij is getrouwd en dan doe je zoiets niet of wel? naar een ander kijken?
Aan de einde van de dag kregen we te horen dat Thomas onze mentor zou gaan worden. Hoe kon hij dit doen?
Iedereen was blij behalve ik. Hoe moest ik hem onder ogen komen? Mezelf nog enigszins normaal gedragen tegen over hem? Ik kon het niet, hij beet zich vast in mijn hoofd ik vond hem aantrekkelijk, nog meer dan dat en dat vormde een groot probleem in mijn onrustige gedachte's.
Ik trapte woest tegen een voetbal aan, die keihard het doel in vlamde. "Lekker bezig Silvan" hoorde ik de trainer tevrede vast stellen.
De gehele training was ik scherp en bijna agressief waardoor ik de ballen één voor één het doel in knalde zonder rekening te houden met de doelman die regelmatig zijn zaakje moest beschermen en me boos toe gilde of het was rustiger kon.
Waarom zou ik? Moest hij maar geen keeper worden. Ik bleef gewoon doorgaan.
Tijdens het douchen na de training sloot ik mezelf af van de rest. Ik durfde nog amper om me heen te kijken, bang dat iedereen door zou hebben met wie ze onder de douche stond.

Ik kon me steeds moeilijker afsluiten van mijn gevoelens. Thomas had een kier open gezet en ik was naar meer gaan verlangen.
Ik keek naar hem in de klas. Rukte me elke avond af op zijn gezicht, zijn ogen, zijn stem en zijn kluitjes in zijn wangen. Had zijn profiel foto van Facebook zelfs stiekem opgeslagen.
Ik droogde me af en moest wel kijken toen iemand hard geschreeuwde onder de douche's. Het water was koud waardoor hij het nodig vond te schreeuwen. Ik keek naar de naakte of de half naakte mannelijke lichamen om me heen. Ik had ze al zo vaak gezien. Maar nu was het anders, mijn onderdrukte gevoelens schreeuwde haast om meer. Ik verloor steeds meer van mezelf.
Ik kleedde mezelf aan. Zocht een smoes om alleen weg te kunnen fietsen, ik wist dat ik niet zomaar naar huis kon gaan.
Ik fietste het centrum in en plante mijn fiets in de volle stalling. Keek een paar keer om me heen om zeker te weten dat ik niemand bekent zag. Ik trok mijn capuchon van mijn dunne sweater over mijn hoofd.
Donderdag avond studenten avond soms ging ik hierheen om na te borrelen met mijn vrienden. Nu glipte ik opnieuw het café in met de neon rosé letters. Ik was opnieuw terug. Ik haalde mijn hand door mijn half natte haren terwijl ik mijn capuchon omlaag deed,en liep naar binnen richting de bar.
Ik verloor van mezelf.