Dit is mijn langste verhaal tot nu toe. Ongeveer 2/3 is sfeersetting en beschrijvingen. Niet een verhaal voor als je even snel naar de seks wil skippen. Veel plezier en ik hoor graag feedback van degenen die het helemaal hebben gelezen.

De limousine maakte nauwelijks geluid toen hij afremde voor het landhuis. Noor, met een fluitje champagne in haar hand, keek door het raampje en keek uit op een enorme villa zoals je die normaal alleen in films zag. Geheel opgetrokken in witte steen, met gotische pilaren en een enorme trap die naar een zware deur leidde. Ze kon er niets aan doen, maar ze voelde een kriebel van spanning in haar buik. Ze keek nog even voor de laatste keer op de uitnodiging die ze naast haar had liggen. In sierlijke letters stond daar de aanhef, alleen haar voornaam weliswaar, een opmerkelijk informele stijlbreuk die contrasteerde met de verdere formaliteit van het geformuleerde:

“Indien het u schikt zou mijn werkgever, Dhr Egidius Mallegrom, u willen verwelkomen, aanstaande zaterdag voor een diner met een aantal gelijkgestemden, waarin u in gelegenheid wordt gesteld om, tot wederzijds plezier, namens het gehele land, uw dankbaarheid te tonen voor zijn bijdrage aan ’s lands veiligheid, zorgsysteem, onderwijs en economie. Namens Dhr Mallegrom benadruk ik met klem dat dit zal geschieden op geheel vrijwillige basis, dat u zich op geen enkele wijze verplicht hoeft te voelen hieraan deel te nemen en u te allen tijde in staat zult zijn deelname op te schorten, of te onderbreken, zonder enige opgaaf van reden. Vanzelfsprekend wordt volledige discretie gevraagd en geboden.

Indien u deel wenst te nemen, zal onder andere een maaltijd voor u verzorgd worden, alsmede andere zaken. U kunt uw interesse kenbaar maken door het bijgevoegde nummer te bellen, waarna u met mij persoonlijk verbonden zult worden.

Wij hopen u te mogen verwelkomen.

Met de meeste hoogachting
Martin van der Steen
Persoonlijk assistent van Dhr Egidius J. Mallegrom”

Noors eerste reactie was er één van ongeloof geweest, maar daarna was ze in de lach geschoten en had ze het bijgevoegde nummer gebeld met het idee zichzelf quasi-serieus aan te melden. Ze had verwacht een vriend of vriendin aan de lijn te krijgen maar de telefoon werd opgenomen door Martin van der Steen. Zelfs toen was ze nog meegegaan in wat ze vermoedde dat een grap was: dat ze de partner van een vriendin die zich voordeed aan de lijn had en ze had lachend ingestemd en een tijd afgesproken dat de limousine haar kon komen ophalen, in de veronderstelling dat ze er voor zaterdag wel zou ontdekken wie er precies achter zat.

Maar de zaterdag was gekomen en niemand had zich bekend gemaakt. Pas toen er aangebeld werd en een man in chauffeurspak en witte handschoenen voor haar deur stond had ze beseft dat het wellicht toch geen grap was geweest. Egidius Mallegrom stond bekend als een excentriek man en dit soort acties zouden helemaal niet te absurd zijn voor hem. En voor ze het wist zat ze in de limousine met een glas champagne in haar hand zich af te vragen waarom ze überhaupt ingestapt was.

De gehele rit, van haar huis tot aan het landhuis waren er allerlei scenario’s door haar hoofd geschoten over het waarom en hoe van de zaak, maar ze had geen antwoord gevonden in haar overpeinzingen. Maar de zin die in de uitnodiging, die ze in haar haast nog mee had genomen, er voor haar uitsprong was dat ze zich: “…op geen enkele wijze verplicht hoeft te voelen hieraan deel te nemen en u te allen tijde in staat zult zijn deelname op te schorten, of te onderbreken, zonder enige opgaaf van reden”. Dat gaf haar voldoende zekerheid om hier toch mee door te gaan.

Toen de limousine eenmaal gestopt was, kreeg ze niet eens de kans om zelf het portier open te maken. Een bediende in een livrei was haar voor en hielp haar hoffelijk de limousine uit. Noor keek even snel om zich heen en het leek of ze naar een perfect gechoreografeerde dans keek, want tegelijkertijd werden er enkele andere dames uit limousines geholpen die uitgelijnd voor de trappen stonden.

Ze wisselde een blik met de vrouw die naast haar stond, lang, blond en met perfecte make-up en een stijlvolle zwarte strapless avondjurk en meteen voelde Noor zich enorm underdressed. Ze droeg een spijkerbroek, gympen en een wit t-shirt. De jurk van de vrouw naast haar, de chauffeur, de bediendes, allemaal leken ze gekleed voor een gala-diner. Haar ongemakkelijke gevoel werd nog eens verstrekt toen de blonde vrouw vriendelijk naar haar lachte, maar daarna enthousiast zwaaide naar iemand die bovenaan de trap verschenen was. Toen Noor haar blik volgde zag ze een man in een perfect gesneden blauw maatpak daar staan, en terugzwaaien. Het werd er allemaal niet beter op.

De vrouw met de strapless jurk liep de trap op en heel even voelde Noor zich wat beter toen ze zag dat deze blijkbaar niet gewend was om op hoge hakken te lopen, want het geheel zag er niet al te gracieus uit. Noor volgde haar even met haar ogen tot ze zag dat ook de andere vrouwen de trap op liepen. Dat gaf haar wel een wat opgeluchter gevoel, want de andere drie vrouwen die ze zag waren geen van allen zo chique gekleed als de eerste vrouw.

Van de eerste vrouw zag ze alleen maar dat het een vrij stevige dame was, met dik blond haar dat in een vlecht op haar rug hing. De vlecht was zo lang dat deze bijna haar forse billen raakte. Ze droeg een blauwe zomerjurk, tot halverwege de knieën.

De tweede vrouw was donker van haar en huid. Ze was jonger dan de eerste vrouw, droeg haar haar in korte dreadlocks en net als Noor droeg ze een spijkerbroek en een t-shirt in alle kleuren van de regenboog. Met een soepele gratie nam ze enkele treden tegelijk en haalde de andere twee vrouwen in zodat ze de man in pak hartelijk kon begroeten.

De laatste vrouw liep beduidend langzamer, maar zij was de meest opvallende verschijning. Ze was klein, maar leek wat groter door de hoge hoed die ze op haar hoofd had. Haar haar vielen in twee staarten tot op haar schouders, één was fel groen, de andere fel roze. Ze droeg een zwarte jurk die regelrecht uit een kostuumdrama leek te komen, met strikjes en frutsels op de mouwen. Toen ze bewoog reflecteerde het zonlicht op de top van de jurk, waar gladde zwarte kralen en knopen op bevestigd waren. Het leek bijna alsof ze over elke traptrede die ze nam nadacht, en met voorbedachte raden haar voeten, in laarzen gestoken, neerzette.

De drie vrouwen die voorop liepen begroetten de man bovenaan enthousiast, de stevige vrouw omhelsde hem zelfs en gaf hem drie dikke kussen op de wang. De andere twee leken wat pret te hebben om de plotselinge verlegenheid van de man. Toen de vierde vrouw, die in de zwarte jurk, langskwam knikte ze hem alleen maar toe, en hij, en de andere vrouwen knikten terug, alsof er een onuitgesproken no-touch regel tussen hen was. Daarna liepen de vier vrouwen door en gingen de grote deur achter de man in het pak door.

Noor wist even niet wat ze moest doen, maar ze hoefde ook niets te doen. De man in het pak liep de trap af en naar haar toe. Hij glimlachte net zo vriendelijk als hij tegen de andere vrouwen had geglimlacht en stak zijn hand ter kennismaking naar haar uit. “Welkom, Noor,” zei hij.

Noor schudde gedachteloos zijn hand. “Hoe weet u wie ik ben?”, vroeg ze hem.

“De andere dames ken ik allemaal al minstens drie jaar. Jij was de enige nieuwe persoon dit jaar. En ik heb de uitnodiging zelf verstuurd. Mijn naam is Martin van der Steen. Ik ben de PA van Egidius. Hij zei dat je zou komen en ik twijfelde niet aan hem. Dat heb ik al jarenlang geleden afgeleerd.”

Noor voelde zich wat verward. “Meneer Mallegrom wist dat ik zou komen?”

Van der Steen knikte. “Ja. Ik snap hoe je je voelt. Ik vind het soms ook griezelig hoe hij kan denken. Maar goed, misschien moet ik wat uitleg geven, terwijl we naar binnen gaan?”

Van der Steen bood haar hoffelijk zijn arm aan en Noor haakte de hare er in. Langzaam leidde hij haar naar boven. “Wat weet je al van Egidius Mallegrom?”

“Uhm, hij is heel erg rijk,” wist Noor uit te brengen. “Rijk geworden met aandelen. Hoe rijk hij precies is, weet ik niet.”

Er klonk een kort, schamper lachje naast haar. “Bij lange na niet zo rijk als hij zou kunnen zijn. Nadat hij eenmaal een aardig fortuin binnen had gehaald met speculeren is Egidius gaan werken voor non-profit organisaties en voor de overheid. Hij helpt hen…tja hoe leg ik het uit…Heb je ooit een film gezien van Sherlock Holmes?”

Noor wist niet goed wat ze hierop moest zeggen. Ze zei dus niks, maar dat was ook niet nodig, want van der Steen ging gewoon door met praten. “Je ziet dan dat die door middel van één detail een hele gedachtestroom kan spuien, die dan uiteindelijk ook blijkt te kloppen. Ik bedoel, hij ziet aan het soort knopen dat iemand aan zijn blouse heeft dat hij die ochtend aardbeienjam heeft gegeten van een bepaald merk, wat alleen te krijgen is in één winkel en tegelijkertijd ziet hij een lichte transpiratie waardoor hij kan beseffen dat hij gefietst heeft en dus op maximaal anderhalve kilometer van deze winkel afwoont, vermoedelijk in een huurhuis want mensen zoals hij huren en kopen niet?”

Deze woordenstroom vloog zo snel over van der Steens lippen dat hij hem waarschijnlijk vaker gebruikt had. “Ja,” zei Noor, “ik snap wat je bedoelt.”

“Sherlock Holmes is een verzonnen figuur. Egidius Mallegrom is echt, al heeft hij wel een naam die rechtstreeks uit een misdaadroman lijkt te komen. Maar hij kan dus wat Sherlock Holmes kan. Hij gebruikt zijn deductische gaven om de overheid te helpen. En soms bedrijven die iets willen ontwikkelen. Zo weet hij waarschijnlijk ook wie hij moet uitnodigen voor avonden zoals dit.”

Hierna zweeg hij even en vervolgde toen op langzamere en ook somberdere toon: “En toen kwam het ongeluk…”

Dat herinnerde Noor zich nog wel, ja. Het was een jaar of tien geleden gebeurd. Het was een flink ongeluk geweest, waarbij enkele doden waren gevallen en waar Egidius ernstige brandwonden had opgelopen, plus permanent in een rolstoel terecht was gekomen. Sindsdien kwam hij nog maar zelden buiten, maar het officiële statement van zijn woordvoerder was dat zijn verstand op geen enkele manier aangetast was. En hij scheen wonderbaarlijk goed van stemming te zijn, ondanks zijn verminkingen.

Noor wilde de vraag stellen wat ze nu precies hier kwam doen, maar toen ze opzij keek zag ze een trieste blik op van der Steens gezicht. Ze besefte opeens dat deze man niet alleen de persoonlijke assistent van Egidius was, maar ook een vriend. De Dokter Watson van zijn Sherlock Holmes. Toen hij merkte dat ze naar hem keek herpakte hij zich snel en de trieste blik maakte plaats voor een optimistischere glimlach, die deels gefaket leek. “Maar goed, eerst gaan we eten. Ik weet zeker dat het je zal bevallen. We hebben rekening gehouden met je allergie voor noten en het feit dat je niet van varkensvlees houdt. Iets wat je trouwens met Egidius gemeen hebt, die houdt er ook niet van.”

“Zal Egidius….ik bedoel Meneer Mallegrom met ons mee-eten?” vroeg ze.

Van der Steen schudde zijn hoofd. “Nee, Egidius wil liever niet dat mensen hem zien, zeker niet vrouwen, hoewel hij wel ontzettend veel houdt van het kijken naar vrouwen, als ik eerlijk ben. Dus hij zal op een manier wel aanwezig zijn.”

Inmiddels waren ze bovenaan de trap gekomen en liepen ze achter de andere vrouwen aan. De vrouwen waren in een gesprek met elkaar, alsof ze elkaar al jaren kenden. Alleen het jongste meisje, die met de hoed op, liep wat achteraf en mengde zich er niet in. Ze leken precies te weten waar ze heen moesten, want er was verder helemaal geen personeel aanwezig, buiten de chauffeurs en de bedienden die buiten waren gebleven. Ze sloegen een hoek om en Noor hoorde een zware deur openen.

“Ja,” verwoordde van der Steen haar gedachten, “ze voelen zich hier helemaal thuis, zelfs Alexa. Hopelijk jij ook binnenkort. Zullen we ook aanschuiven?”

Noor zei niets, maar liep wel met hem mee. Toen ze de deur opende had ze verwacht dat ze een ruime balzaal binnen zou lopen, met een lange tafel, gedekt met zilveren bestek, glazen van kristal en luxe borden en wederom allerlei lakeien die de meest mooi opgemaakte etensschalen zouden opdienen, maar de kamer had iets huiselijks. Er stonden allerlei soorten banken, met zachte kussens en een grote ronde tafel met zes stoelen. Op de tafels stonden zes borden overdekt met cloches, een aantal karaffen en decanters waar water, witte en rode wijnen inzaten, of mogelijk druivensappen. Verder was de kamer leeg, maar er klonk zacht pianomuziek, zo perfect van geluidskwaliteit dat Noor onbewust de pianist zocht, maar er was geen muzikant in de kamer te ontdekken.

Alle andere vrouwen liepen rechtsreeks naar één van de stoelen en gingen, zonder zich erg veel aan te trekken van eventuele etiquette, zitten. Van der Steen knikte Noor vriendelijk toe en gebaarde naar één van de stoelen die nog vrij was en nam zelf plaats op de vrije stoel ernaast.

De oudste vrouw, die met de lange blonde vlecht, tilde de cloche van haar bord en een wolk van damp ontsnapte er onder uit. Ze snoof diep. “Ahhh, weer precies goed, Martin. Hoe doen jullie dit toch?”

Van der Steen lachte hardop: “Beroepsgeheim, Carlijn. Dus ik kan het je niet vertellen.”

“Oh,” zei de vrouw op een hoge toon, “wat onaardig van ons allemaal, we hebben een nieuwe gast in ons midden. Hoi, lieffie,” zei ze op hartelijke toon en ze stond op om Noor de hand te schudden. “Ik ben Carlijn. En jij bent de nieuwe Vanessa?”

Noor moest er vast dom uit hebben gezien toen ze met haar ogen knipperde en haar mond een paar keer open en dicht deed voor er geluid uitkwam. “Ik ben Noor.”

Van der Steen kwam haar te hulp. “Noor is hier inderdaad in de plaats van Vanessa. Vanessa is inmiddels verloofd en heeft zich dus teruggetrokken uit deze bijeenkomsten. Dus we hebben Noor gevraagd deel te nemen.”

“Ah,” antwoordde Carlijn, “ik had al het vermoeden dat vorig jaar haar laatste keer zou zijn. Nou ja, het is niet de eerste die ik zie gaan, en ze zal ook niet de laatste zijn. Ik ben hier de oudgediende, haha. Maar goed, welkom bij de club, Noor. Heeft Martin je al voorgesteld aan de anderen? Nee? Martin, wat ben je toch een hork. Dat arme kind weet niet wat haar overkomt.”

Noor schatte Carlijn niet heel veel ouder in dan zijzelf was, dus “dat arme kind” genoemd worden kwam haar een beetje vreemd voor. Maar Carlijn was zo open en hartelijk, misschien zelfs wel moederlijk dat ze er moeilijk boos om kon worden. Ze ratelde lekker door: “Dat daar, die dame in de avondjurk die altijd overdressed hier verschijnt is Nathalie. Komt hier ook al een tijdje. Naast haar, de donkere dame, niet politiek correct gezegd, is Ilena. Zij is na mij de langste deelneemster. Alexa, die daar zit, gekleed alsof ze één van Dracula’s bruiden is, is na jou ons jongste lid. In leeftijd is ze zeker het jongste, ze is achttien….maar dat is ze al drie jaar, dus hoe oud ze nu precies is weet ik niet. Maar ze komt dus al drie jaar.”

Iedereen lachte even, inclusief het meisje dat Alexa werd genoemd en Noor zelf. Maar nog steeds had ze totaal geen idee waar ze nu precies terecht was gekomen.

“Laten we gaan eten,” zei Van der Steen, “Smakelijk allemaal. Noor, we weten van je notenallergie, dus je kunt veilig alles eten wat we jou serveren. Maar ieder gerecht dat hier geserveerd wordt, is helemaal afgestemd op de wensen en smaken van degene die gaat eten. Dus hoe verleidelijk ook, misschien is het niet verstandig om van andermans bord te eten. Letterlijk, bedoel ik dat.”

Iedereen die dat nog niet gedaan had nam de cloche van haar bord. Op elk bord lag een ander gerecht. Naast haar had Van der Steen een heerlijk ruikende entrecote op zijn bord, met gepofte aardappel en haricoverts, Alexa, werd sushi geserveerd. Zelf had ze een wrap, klaargemaakt op de manier die ze zelf ook altijd deed: met zalm, paprika, rozijn, stukjes appel, maïs en enkele kruiden….in precies de goede verhouding.

“Bon appetit,” zei Alexa tegen haar en elegant bracht ze met twee eetstokjes een stukje sushi naar haar felrood gestifte lippen.

“Doe niet zo overdreven, Alexa,” zei Carlijn op milde toon. Carlijn zat warempel achter een typisch Hollandse stamppot met een rookworst. Alexa knipperde alleen maar even koket met haar ogen en lachte, waar Carlijn ook weer om moest lachen.

De hele sfeer was gemoedelijk. Hoewel de andere vrouwen en Van der Steen elkaar al minimaal drie jaar kenden voelde Noor zich eigenlijk meteen thuis. Carlijn had de anderen voorgesteld met een paar korte woorden, maar al snel vroeg iedereen beleefd naar haar leven. Zo vertelde Noor dat ze sportinstructeur was, dat ze op het moment vrijgezel was, maar wel ingeschreven stond bij een datingsite. Het bleek dat Ilena op dezelfde site ingeschreven stond, maar er niet zo tevreden over was. Ze wisselden enkel hilarische eerste date verhalen uit, waarna Ilena wel liet doorschemeren een keer op date te willen met haar. Alexa sprak vervolgens openlijk over haar account op fetlife, de site voor kinky seks en niemand keek er echt van op. Carlijn hield een uitgebreid verhaal over haar man en kinderen, ze bleek de enige van het gezelschap te zijn die getrouwd was op dit moment. Nathalie bleek een vrij hoge functie in het bedrijfsleven te hebben bekleed, maar was daarmee gestopt om een eigen kledinglijn te beginnen, die ze via een webshop verkocht. Van der Steen was de enige die niets over zichzelf vertelde, maar hij luisterde beleefd. Hij bleef op de achtergrond, maar niet te min werd hij niet genegeerd. Naar Noor, die hier voor het eerst was, gedroeg hij zich als een perfecte heer. Het eten dat geserveerd was, was smakelijk en voldoende, zonder dat iemand het gevoel kreeg te vol te zitten, maar de conversatie verliep natuurlijk, op geen enkele manier gesmeerd met alcohol. In de karaffen bleek alleen sappen en water te zitten. Slechts één keer werden ze onderbroken, toen een aantal bediendes de lege borden kwamen afruimen en een keur aan zowel ijs als chocolade op tafel neerzetten ter dessert. Noor had geen enkel idee hoelang ze hier precies zat, maar toen ze op haar horloge keek, zag ze dat er enkele uren verstreken waren. Tijdens een natuurlijke stilte in het gesprek vroeg Van der Steen opeens: “Is het tijd dat ik me ga terugtrekken, dames?”

De dames wisselden een blik met elkaar en opeens hing er een vreemde spanning in de lucht. “Ja, Martin,” zei Nathalie. “Ik denk wel dat het tijd is. Fijn dat je ons ontvangen hebt.”

Van der Steen stond op van tafel, depte zijn mond nog met een servet (voor de vorm) en knikte toen. “Noor, dan nu waar je hiervoor bent. Het zal je vanzelf duidelijk worden. Ik wil benadrukken dat je elk moment naar huis gebracht kunt worden, je hoeft het maar te vragen. Maar volgens Egidius zul je dat niet vragen. Ik wens jullie veel plezier.”

En met deze woorden draaide hij zich om en liep de deur uit. Carlijn pakte Noor bij de arm. “Volg mij maar, lieffie.”

Carlijn leidde hen naar wat Noor eerst dacht dat een blinde muur was, maar waar blijkbaar toch een deur inzat. Deze leidde naar een gang waarbij er twee deuren links zaten, twee deuren rechts en één op het doodlopende einde. Carlijn wees met een ondeugende blik in de ogen naar de laatste deur, achter in de gang. “Dat is de jouwe, lieffie. Neem het er lekker van en voeg je dan weer bij ons.” Zelf verdween ze in de eerste deur links. Ook de anderen verdwenen allemaal achter één van de deuren, nadat ze wat blikken met elkaar hadden uitgewisseld.

Noor wist nog steeds niet wat er allemaal aan de hand was, maar tot nu toe was het een zeer geslaagde avond geweest. Wat kon er nu gebeuren? Slechts heel even speelde door haar hoofd dat niemand wist dat ze hier was, maar de hele avond was zo ontspannen geweest dat dit haar totaal niet verontrustte. Ze opende de deur en stapte binnen.

Ze kwam een doodnormale badkamer binnen. Een douchecabine in de hoek, een spiegel aan de wand, ongetwijfeld om te vertellen dat zij de mooiste van het land was, en plank met handdoeken en allerlei toiletartikelen. Het enige vreemde was dat er geen slot op de deur zat. Noor was niet echt preuts als het op douchen aankwam, na het sporten was ze gewend dat ze soms met anderen samen moest douchen. Dus bijna uit reflex begon ze zich uit te kleden en voor ze het wist stond ze al onder de douche. De douche was meteen op een aangename temperatuur, al was er een klein probleem met de ventilatie waardoor ze heel even omgeven werd door dikke stoomwolken die haar het zicht ontnamen. Ze waste haar haren, haar lijf…en droomde lekker weg. Ze voelde zich niet opgejaagd, sloot haar ogen en genoot van de stralen water op haar lijf.

Daarna stapte ze de douche uit, wikkelde een handdoek om haar lijf en föhnde haar haren droog. De crèmespoeling gaf haar donkerblonde haar een mooie glans. Daarna opende ze een potje met huidcrème, haar favoriete merk, zodat ze zichzelf in kon smeren. Ze moest haar handdoek hiervoor laten vallen, en hoewel wist dat de deur niet op slot zat, deed ze dit zonder aarzeling. In de spiegel zag ze zichzelf en ze was tevreden. Haar borsten, een ferme c-cup stonden nog stevig rechtop, al was ze de dertig al een tijd gepasseerd en haar buik was plat als een plank, en heel licht tekenden haar spieren zich af. Haar schaamhaar, bijgeschoren, maar niet geheel weggehaald viel nauwelijks op tegen haar getinte huid. Noor was niet verwaand te noemen, maar wel blij met haar lichaam.

Op de plak onder de spiegel stond ook het goede merk parfum. Ze dipte wat op haar polsen en achter haar oren en draaide zich om om haar kleren te pakken die ze ergens onceremonieel in een hoekje had gedropt….om vervolgens te ontdekken dat die nergens te bekennen waren. Ze knipperde een paar keer met haar ogen om zichzelf te overtuigen van het feit dat ze niet droomde. Toen keek ze nog eens rond, om te kijken of ze zich niet vergiste, maar ze zag haar kleding nergens. Er schoot haar een gedachte te binnen: ‘Ze hebben mijn kleding afgepakt als een soort ontgroening. Ik moet me gewoon niet laten kennen’. Ze kon er zelfs wel een beetje om lachen. Dus wikkelde ze weer een badlaken om haar lijf met het idee zich zo gewoon mogelijk te gedragen als ze de kamer weer inliep. Gewoon doen of het de normaalste zaak van de wereld is dat ik in een handdoek loop, dacht ze nog.

Op de gang zag ze dat de deuren naar de andere kamers ook allemaal open waren. Toen ze binnenkeek, zag ze dat alle deuren leiden naar badkamers die ongeveer dezelfde indeling hadden als de hare had gehad. Op die badkamers zag ze nog wel kleding liggen, wat haar vermoeden bevestigde. Resoluut deed ze de deur naar de eetzaal weer open. En van verbazing liet ze haar handdoek bijna van haar lijf glijden, toen ze zag wat ze daar aantrof.

In de tijd dat iedereen zich terug had getrokken, was de tafel niet alleen afgeruimd, maar geheel verdwenen, zodat de enige inrichting nu de lage banken die ze eerder had gezien was. Maar dat was niet hetgeen dat haar zo schokte. Dat was het feit dat de vier vrouwen allemaal naakt waren en geen van hen zich daar enorm gegeneerd over voelde. Alexa was de enige van hen die op de bank zat, de andere drie stonden met elkaar te praten. Carlijn en Ilena stonden met de rug naar haar toe, met of tegen Nathalie te praten, hun ronde, blote billen als vier blikvangers. Carlijn had haar lange vlecht losgehaald en haar weelderige blonde haar viel bijna tot op haar billen, Ilena’s donkere dreads kwamen nauwelijks tot op haar schouders. Het kleurcontrast tussen de witte billen van Carlijn en de donkere van Ilena was zo fascinerend dat Noor niet kon helpen om te staren. Blijkbaar deed ze dat wat te opzichtig, niet heel verrassend natuurlijk, want beide vrouwen draaiden zich vrijwel gelijktijdig om na een teken van Nathalie. Noor bleef staren, maar nu naar hun borsten. Carlijn had grote, wat afhangende en zware borsten met areola’s die bijna zo groot waren als een schoteltje. Die van Ilena waren minder groot, steviger met kleine, duidelijk harde tepels. Maar het was Nathalie die voor de grootste verrassing zorgde. Ook zij was net zo naakt als de andere drie met kleine ronden borsten….maar tussen haar benen zag Noor wat ze nooit had verwacht: een penis. En deze penis gaf al meteen een signaal af dat hun naaktheid niets te maken had met eventuele beautybehandelingen of wat dan ook, want hij stond recht overeind en het was duidelijk te zien dat Nathalie zichzelf met haar rechterhand achteloos aan het bevredigen was. “Goeie God,”, dacht Noor bij zichzelf, “waar ben ik nou weer in terecht gekomen”, maar meteen dacht ze er achteraan “Maar dit is wel geil om te zien.”

Ze wist niet of ze zo rood werd door die gedachte of door de hele situatie. Ilena en Nathalie negeerden haar verwarring, lachten haar alleen maar toe en draaiden zich daarna om, om naar één van de banken te lopen. Ze keken naar iets, maar naar wat was Noor niet duidelijk. Carlijn, die zich eerder ook al over had ontfermd leek dat nu weer te gaan doen, met dezelfde gulle hartelijkheid als eerder. Ze trok zich niks aan van het feit dat ze poedelnaakt was en liep gewoon op Noor af. Haar grote, zware borsten wiegden heen en weer op het ritme van haar stappen. “Gewoon jezelf ontspannen, Noor. Ik snap dat het vreemd overkomt, maar zie het als het dompelbad in een sauna. Het voelt even koud aan, maar al snel ga je ervan genieten.”

“Wat…wat is dit?”, wist Noor uiteindelijk uit te brengen, “ben ik hier in een orgie terecht gekomen?”

“Nee, lieffie, natuurlijk niet,”, antwoordde Carlijn, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat vier vrouwen, of drie vrouwen en een transvrouw, hier naakt rond liepen in een staat van seksuele opwinding. “Dit is wat wij aan Egidius laten zien. Onszelf. Onze seksualiteit, ons zelfvertrouwen. Dat is wat hem opwindt, sinds hij is wat hij is. Eens per jaar nodigt vijf vrouwen uit, om dit voor hem te beleven. Hij weet altijd wie hij moet vragen. Vraag me niet hoe. Daar ben ik na tien jaar nog steeds niet achter. Maar ik ben hier alle keren geweest en nog nooit is er iemand weggegaan en jij zult dat ook niet doen. Daar ben ik van overtuigd. Ik zie het aan je….jij bent net zoals wij zijn. Trots op je lijf en je verlangens….”

Carlijns hand reikte naar voren en pakte de knoop waarmee Noor haar badhanddoek om haar lijf had vastgezet vast. “Ik hoef mijn hand alleen maar te bewegen, dit wat losser trekken en de handdoek valt van je af. Zal ik je helpen? Zal ik mijn hand bewegen?”, fluisterde ze zacht.

Iedereen in de kamer keek haar vol spanning aan, merkte ze. Niemand verroerde zich, op Alexa na, die haar billen aanspande en haar vagina tegen haar eigen hand aandrukte. Haar wangen gloeiden als sintels, dat was van deze afstand te zien. Ook zij deed totaal geen poging haar seksuele opwinding te verbergen. Ilena had een kleine vibrator in haar hand, dat zag Noor ook. Niemand in deze ruimte leek enige vorm van schaamte te kennen en daardoor voelde Noor zich juist alsof ze de uitzondering was, gehuld in haar badhanddoek. Ze vouwde haar hand om die van Carlijn en trok zachtjes. De badhanddoek gleed van haar lijf af. Vier paar ogen keken, maar ergens wist ze dat een vijfde paar ook kon zien wat hier gebeurde. Het zorgde voor een kriebel diep in haar buik, vlinders van pure spanning en verliefdheid op de situatie zelf.

“Wat ben je mooi, lieffie,”, zuchtte Carlijn toen ze haar naakt voor zich zag. Toevallig ving Noor Alexa’s blik op die al knikkend op haar onderlip beet en twee vingers bij zichzelf naar binnen liet glijden.

“Wil je even gaan zitten?”, vroeg Carlijn. Zonder antwoord af te wachten naam ze Noor bij de arm en dirigeerde haar voorzichtig naar één van de banken, schuin tegenover Alexa. “Het is geen orgie, lieffie. We doen helemaal niks met elkaar. Het is alleen maar…met jezelf spelen. Zoals die mooie Alexa al doet. Ze is de stilste, maar ook de geilste van ons allemaal. Ah de jeugd…..die hormonen gieren maar door je lijf.”

“Hmmhmm,”, piepte Alexa met een diepe zucht van instemming. Haar lijfje schokte even heen weer. Noor zag nu weer een contrast, dat tussen Alexa, een jong lijf helemaal strak, minitietjes, met enkele tatoeages en een piercing door de navel en een kutje dat zo kaal was dat het wel gewaxt moest zijn; daarnaast Carlijn, rond op elke plek waar een vrouw rond kon zijn, met vaag de striemen van meerdere zwangerschappen op haar buik en gewoon harig tussen haar benen. Maar allebei even ongeremd, want terwijl ze Noors blik volgde die naar Alexa keek bracht ze haar handen naar haar zware borsten en begon die stevig te kneden. Noor voelde de druk in haar eigen borsten toenemen en haar tepels werden hard. Het viel Alexa meteen op want zij masturbeerde zichzelf met veel vuur, haar blik gericht op Noors borsten.

Op de andere bank, tegenover hen namen zowel Ilena als Nathalie plaats. Nathalie was het duidelijkste opgewonden van hen allemaal. Haar pik, kleiner dan die van een man, stond kaarsrecht rechtop en sloeg heen en weer op haar hartslag, met een druppel vocht dat uit haar drupte. Beide vrouwen hadden een aantal sekstoys meegenomen van één van de andere banken. Ilena had nog steeds alleen maar de kleine vibrator, maar Nathalie had geen genoegen genomen met één. In allebei haar handen had ze er één.

“Nathalie, schat, wat ben je toch weer gulzig,” merkte Carlijn op.

“Moet jij nodig zeggen,” zuchtte Nathalie, “had jij vorig jaar niet de grootste uit de verzameling gepakt?”

“Dat was toen,”, zei Carlijn, “niet lang na de bevalling. Maar die bekkenbodemspieroefeningen die
Vanessa had geadviseerd hebben hun werk gedaan. Mijn poes is weer zo strak als die van Alexa…misschien zelfs zo strak als de jouwe.”

Er klonk een zacht gezoem en Ilena zette haar kleine vibrator op haar clitoris. “Wil jij er ook één?”, vroeg ze met een kleine trilling in haar stem aan Noor. “Er liggen er meer op de bank, daar.”

“Nee, nee,” antwoordde Noor, “ik doe het liever zo…”

Had haar hand al die tijd al tussen haar benen gezeten? Waarom viel haar dan nu pas op hoe nat ze was door het hele schouwspel? Het leek alsof haar kutje haar vingers verwelkomde met de vochtige, verlangende kus van een minnaar. De vrouwen keken naar haar, zij keek naar hen. Alexa, die als enige alleen op een bank zat, of lag was een beter woord, spreidde haar benen zelfs wijd open en haar vingers gingen als bezeten tekeer, dipten zichzelf in haar natte opening en wreven het vocht uit over haar clitoris. Ze hijgde en kreunde alsof ze de enige in de kamer was. Opnieuw was er een contrast, ditmaal met Ilena die vrij stil genoot. Ze had de vibrator blijkbaar op de juiste plek geplaatst en bewoog zo weinig mogelijk. Alleen aan haar zwoegende ademhaling was haar genot af te lezen. Zij leek het meest van allen in haar eigen wereld te zitten, sloot haar ogen vaker dan de anderen dat deden. Carlijn had inmiddels ook een hand tussen haar benen en streelde haar harige poesje, maar met de andere hand bleef ze bezig met het kneden van haar grote borsten. Af en toe bracht ze er één naar haar mond en likte aan de tepels. Nathalie liet ook zien waar ze beide toys voor meegenomen had. Ze draaide één vibrator aan en zette die op haar pik, alsof het in feite een grote clitoris was, maar de andere plaatste ze tussen haar billen. Het was een redelijk groot apparaat, maar bij de minste druk gleed deze al soepel naar binnen, en weer drupte een druppel vocht uit haar. Met de punt van de vibrator wreef ze deze uit over haar eikel, en ze sidderde van genot. Noor voelde zichzelf ook sidderen. Ze bevredigde zichzelf, iets wat ze normaal alleen in privé deed, iets waar niemand ook maar iets van wist….behalve misschien dus Egidius Mallegrom. Want hij had haar meest geheime fantasie blijkbaar kunnen raden; kijken en bekeken worden door een groep vrouwen…allerlei vrouwen, al haar zusters in verlangen en lust.

Plezier joeg door haar onderlijf heen en ze voelde hoe een orgasme zich opbouwde. Langzaam verspreidde de rode gloed zich over haar lijf, dat kon ze duidelijk merken. “Laat je maar gaan, lieffie,”, moedige Carlijn aan, met diepe zuchten in haar stem. De golf zwol aan en met moeite hield ze haar kreunen nog in, maar dat was de enige remming die ze zichzelf toestond. Verder gaf ze zich over aan het gevoel en kwam ze, onder haar eigen vingers, klaar.

Het gaf geen rust, maar wakkerde de opwinding alleen maar verder aan. Haar hard bonkte in haar borstkas, het bloed gierde door haar aderen, haar adem was luid en oppervlakkig. En in haar hele lijf dat verlangen naar meer, meer, meer….En dat gevoel leek zich niet alleen tot haar te beperken, maar ook de andere vrouwen in de ruimte werden erdoor aangestoken. Nathalie leunde achterover en duwde de vibrator dieper naar binnen, alsof ze al helemaal vrouw was en zichzelf neukte, en gebruikte de andere nog steeds op haar penis, die voortdurend vocht lekte. Ilena kromde haar rug en trilde terwijl ook zij een orgasme leek te beleven, haar tepels klein, donker en zo hard als kiezels. Alexa gaf zich het meest over van hen allemaal, lag onbeschaamd en onder luid gekreun zichzelf te bevredigen op telkens wisselende manieren: dan weer vingerend, afgewisseld met het strelen en letterlijk aftrekken van haar clitoris, soms gaf ze zelfs een klap op haar kutje en kneep hard in haar tepels. Onder haar adem door fluisterde ze obsceniteiten, alleen voor zichzelf te verstaan waarmee ze zichzelf steeds dieper en dieper de opwinding in werkte. Ze had de volledige aandacht van zowel Noor, Carlijn en Nathalie die hun aandacht geen moment konden afwenden van dat jonge geile meisje dat hen zo meesleepte in haar eigen plezier. In tegenstelling tot Ilena sloot Alexa geen moment haar ogen, daagde de anderen uit met haar blikken.

Noor verloor zichzelf helemaal in wat er gebeurde. Ze was alle schaamte voorbij, opende haar benen wat wijder, zodat haar hand vrij spel had het enorme verlangen in haar te bespelen. Een verlangen dat zich vanuit haar clitoris haar hele lijf overnam, zelfs tot diep in haar brein, waar alleen nog maar lust en plezier bestonden, verder niets. Ze hoorde de zachte kreuntjes in haar oren, en toen pas besefte ze dat zij degene was die ze voortbracht. Ze schrok er niet van, in plaats daarvan slokte een nieuw orgasme haar op, zo heftig dat ze even de aandacht van Carlijn trok. Carlijns gezicht was vertrokken alsof ze pijn had, op het randje van frustratie. Ze had haar voet opgetrokken, wreef haar poes tegen de hak op en speelde met haar borsten, maar haar orgasme leek haar telkens te ontglippen. Dat gold niet voor Ilena en Alexa, de één verloren in haar eigen wereld maar de andere openlijk zichzelf en de anderen opgeilend. Beide werden om de zoveel tijd overspoeld door orgastisch genot, en Noor volgde hen eenmaal, maar de arme Carlijn scheen er steeds net aan te ontkomen.

Nathalie leek een meesteres te zijn in het zichzelf op het randje van een orgasme te houden. Ze bleef zichzelf penetreren met de ene vibrator en bevredigen met de andere. Elke keer bracht ze zichzelf zo dicht mogelijk bij een orgasme als ze kon hebben, maar net op tijd stopte ze de stimulatie, waardoor haar penis wild heen en weer zwaaide op haar zwoegende ademhaling en hartslag, voortdurend vocht droop, maar uiteindelijk niet tot een echte uitstorting kwam. Haar gezicht spiegelde een deel van dezelfde frustratie als ook bij Carlijn te zien was. Die twee leken ook onuitgesproken iets uit te wisselen, al was hun aandacht ook bij Alexa en Noor.

Carlijn wisselde van positie, ze trok haar been onder zichzelf vandaan en bracht beide handen van haar borsten naar haar poes. Ze streelde zowel haar clitoris, verborgen onder haar schaamhaar, als de opening van haar poes. Noor hoorde links, rechts, voor zich, vanuit tussen haar eigen benen het soppende geluid van opgewonden vrouwen, soms overstemd door zuchten en kreunen en het zoemen van een vibrator die harder werd gedraaid. En toen opeens de luide kreet van Carlijn: “Ja….Ja….nu,!” en opeens begon ze te schokken en rillen. Haar borsten gingen als een blaasbalg op en neer, haar hele lijf golfde als het ware toen ze eindelijk de bevrediging kreeg die haar eeder steeds ontzegd werd. Net als eerder voelde Noor hoe ze werd meegezogen in het plezier van de ander, en weer kwam ze klaar voor een derde of vierde keer, net als Ilena en Alexa die ook volgden. Ook Natahlie gaf eindelijk toe, duwde de vibrator diep in zichzelf en wreef de top van de andere nu genadeloos over de punt van haar stijve penis. Ze duwde haar heupen naar voren en op het moment dat ze begon te spuiten gooide ze de vibrator aan de kant om het met haar handen af te maken.

Carlijn en Nathalie leken bijna in te storten, uitgeput als ze waren en ook Ilena en Noor kwamen tot bedaren. Noor keek zelfs met een klein beetje gêne de kamer rond, maar niemand leek daarop te letten. Alexa hield ook op met masturberen maar had een klein pruillipje en zei klagerig: “Nu al? Het werd net leuk?”

Noor sperde haar ogen open in verbazing. Hoe kon het nog niet genoeg zijn. Dit was zonder enige twijfel de heftigste erotische ervaring van haar leven. In de plostelinge stilte hoorde ze heel vaag het piepen van rolstoel wielen van achter een deur. Het geluid leek zich te verwijderen van hen. Egidius Mallegrom had gekregen wat hij verlangd had.

Carlijn grinnikte een beetje. “Niet op letten, lieffie, zogaat het ieder jaar. Maar vertel eens…ben je volgend jaar weer van de partij?”