Dit verhaal bestaat uit 2 delen. Het beschrijft de ontmoeting tussen een glazenwasser en een huisvrouw. Op zich een vrij clichématig idee. Ik schreef een eerste versie van dit verhaal al een paar jaren geleden, vanuit het perspectief van de huisvrouw (die toen overigens nog veel jonger was). Het eerste deel is een uitgebreide versie van dat verhaal geworden. Het tweede deel is geen vervolg, maar hetzelfde verhaal, alleen nu vanuit het perspectief van de glazenwasser. In beide gevallen probeer ik in de hoofden van de hoofdrolspelers te kruipen. Laat me vooral even weten of dat gelukt is en wat je van beide verhalen vindt!

De huisvrouw vertelt

“Tot vanavond”, zei ik, terwijl ik mijn man kuste.

“Tot later, schat”, zei hij, en hij liep de deur uit.

Ik keek hem na, terwijl hij in zijn auto stapte en wegreed. Zijn kus deed me niet veel meer. Na 27 jaar huwelijk was het vuur wel gedoofd. Althans in seksuele zin. Maar dat was het eigenlijk al jaren. Ik was jong getrouwd, op mijn negentiende al, en we waren samen vanaf mijn zeventiende. Hij was twee jaar ouder. Hij was mijn eerste en tot nu toe mijn enige geweest. Omgekeerd gold dat ook, ten minste voor zover ik wist en ik dacht niet dat hij daarover zou liegen. We waren helemaal wild op elkaar geweest. Voor ons huwelijk hadden we seks op elk moment dat het maar uitkwam. Nadat we getrouwd waren, zaten we op een gemiddelde van vijf-zes keer per week. Maar we wilden snel kinderen. En we wilden veel kinderen. Nou, dat hebben we geweten. Ik was net 21 toen ik van onze eerste tweeling beviel. Het was een zware zwangerschap. Hoewel ik altijd zin had in seks, mocht ik op een gegeven moment niet meer van de dokter. Ik verloor bloed en ze dachten aan een loslatende placenta. Ik moest rust hebben, en dus: geen seks! Gelukkig ging het goed, en het leverde twee schatten van meisjes op. We waren jong, moesten nog alles leren, en het was druk. We besloten dat ik voorlopig thuis zou blijven en fulltime huisvrouw zou worden. Ik was op mijn zestiende van school gegaan, gelukkig wel met een diploma, al is het maar MAVO. Ik had er bijna vijf jaar werk opzitten, eerst als jongste hulpje, later als administratief medewerkster bij een bank. Leuk salaris, op de lange termijn best perspectief op verdere ontwikkeling. Maar hij had een veel betere baan en we moesten teveel inleveren als we allebei deeltijd zouden gaan werken. We hebben het er zeker over gehad, hij was er modern genoeg voor.

Het was druk met zo’n tweeling, vermoeiend ook. Maar omdat ik me er fulltime op kon storten, was het goed te doen. We hadden weer seks als vanouds en 7 maanden na de bevalling was ik alweer zwanger. Het paste allemaal in ons plaatje van veel kinderen. Deze zwangerschap verliep heel makkelijk. Hoe verder ik kwam in mijn zwangerschap, hoe geiler ik de hele dag rondliep en hoe vaker ik geneukt wilde worden. Ik had een eenvoudig leven, dat bestond uit voor mijn man en de tweeling zorgen, en neuken. Ik zou hier kunnen vertellen dat ik er ook nog graag bij gewerkt zou hebben, en carrière had gemaakt, maar dat zou te veel geweest zijn. Ik was meer dan tevreden met wat ik had. Mijn beste tijd, denk ik achteraf.

Ik was nog maar een paar maanden 22 toen de tweede tweeling werd geboren. Weer twee meisjes. In de weken daarna knapte er iets bij ons. Het groeide ons boven het hoofd. Mijn moeder sprong bij, en heeft zelfs twee jaar bij ons gewoond. Geen tijd meer, nauwelijks privacy. Seks werd het sluitstuk in onze relatie. We leefden voor onze kinderen. We waren blij dat we ze hadden, en het was echt fantastisch om vier van die meiden op te zien groeien. Maar oh zo druk.

Ik heb zelf geen echte opleiding gehad, maar onze meiden hebben allemaal HBO of universiteit gehaald. Mijn man had het al die tijd druk met zijn werk, en om het geld te verdienen wat daarvoor nodig was. We wilden beslist niet dat ze iets tekort kwamen, noch financieel, noch qua liefde en aandacht. Ik had het druk met alle zorg die er bij kwam kijken om vier van die meiden op te voeden. Maar we waren gelukkig. Alleen die seks. Wat er nog was, was een verplicht nummertje, hooguit 1x per maand en vaak nog minder. Het was allang niet meer een gebrek aan tijd. Onze dochters waren inmiddels allemaal het huis uit. Nee, het vuur op dat gebied was gewoon helemaal gedoofd. Maar vergis je niet, ik hield nog steeds van hem! En hij van mij, dat wist ik zeker. We vulden elkaar perfect aan, als we samen iets ondernamen hadden we de grootste lol. Ik geloof niet dat er iemand bestond waarmee ik zo prettig kon samenleven. Eigenlijk waren we de beste vrienden die er maar konden bestaan en we wilden nog steeds samen oud worden. Alleen die seks, dat miste ik wel.

We hadden er wel eens over gepraat. Moesten we dat vuur elders zoeken, maar verder wel samen blijven? Die beslissing hadden we zo niet durven nemen. Hij vond het eigenlijk ook prima zo. Mijn seks-drive was duidelijk veel hoger dan de zijne, maar simpelweg niet meer met hem. We kwamen er niet echt uit. We deelden de intentie om bij elkaar te blijven. Dus maakten we de afspraak dat wat er ook gebeurde, we het niet aan de ander zouden vertellen. Althans niet zolang het geen gevolgen had voor ons huwelijk. Ontkennen was makkelijker dan accepteren. Ik had er wel eens over nagedacht. Ik was ervan overtuigd dat alleen seks buiten de deur niet schadelijk hoefde te zijn voor ons huwelijk. Misschien werd het er zelfs nog wel beter van, omdat ik dan in ieder geval niet meer die dagelijkse drang voelde. Maar wat als ik dan verliefd zou worden? Verliefdheid was sterker dan vriendschap, sterker zelfs dan liefde. Dat zou alles kapot kunnen maken. Ik heb die stap dus nog niet durven zetten. En zo modderden we een beetje verder in het leven. Ik was 46 en zag er nog prima uit. Ik was in de seksuele prime van mijn leven, vond ik zelf, maar was langzaam aan het verschrompelen.

Normaal loop ik in mijn huispak als ik thuis ben, maar ik verwachtte die ochtend bezoek. Een goede vriend weliswaar, maar ik vond dat ik dan toch netjes gekleed moest zijn. Ik droeg een keurig bloesje, hoog dichtgeknoopt. Niet te strak, maar ook niet te los. Mijn borsten kwamen er mooi in uit, zonder dat ze “seks” schreeuwden. Idem de rode, strakke rok die ik eronder droeg. Die liep tot net boven de knieën, maar had wel een split aan de zijkant die vrij hoog kwam. Mijn bloesje droeg ik in mijn rok, die afgemaakt was met een brede, leren riem en een opvallende gesp. Ik droeg een vrij neutrale slip en BH onder mijn kleren en zwarte panty’s, met zo’n broekje wat bijna tot aan mijn taille reikte. Heel degelijk allemaal, hoewel er vast ook mannen waren die dit wel sexy vonden. Omdat het alles zo strak inpakte, zaten de rondingen op de juiste plekken, en als er al wat aan het verzakken was, trok dit het wel weer omhoog. Figuurcorrigerend, heet dat.

Ik had net koffie gedronken, het was bijna 10 uur, toen de deurbel ging. Ik verwachtte John, een goede vriend van ons samen, ongeveer onze leeftijd. Hij had een glazenwassersbedrijf, had een stuk of 15 mensen in dienst, maar kwam nog steeds zelf eens per maand alle ramen rondom het huis doen. Binnen en buiten. Dat deed hij al toen ik het nog druk had met de kinderen, en dat is altijd zo gebleven. Ik had hem al diverse keren gezegd dat ik weer genoeg tijd had om het zelf te doen, maar hij stond erop het te blijven doen. Was voor hem maar een uurtje werk, zei hij altijd. Ik opende de deur, maar geen John. In plaats daarvan een jonge vent. Zeker 20 jaar jonger dan ik, dacht ik.

“John kon zelf niet, dus hij stuurt mij”, zei de jongeman.

Hij stak zijn hand uit en ik legde de mijne erin. Hij had een stevige handdruk.

“Ik ben trouwens Robin”, zei hij.

“Esther”, stelde ik mezelf voor.

Hij had de ladder al tegen de muur staan en had een emmer in de hand.

“Mag ik deze even vullen? Dan kan ik aan de slag”, zei hij.

“Nou, welkom dan maar, en natuurlijk, loop maar even mee”, zei ik.

Het was een knappe jonge vent. Brede schouders, gespierd, maar zeker geen sportschooltype. Hij zag er niet opgepompt uit, maar als hij bewoog, kon je zijn spieren onder zijn kleren zien bewegen.

Al snel was hij bezig met de ramen van de benedenverdieping. Eerst buiten, vervolgens kwam hij weer binnen om daar verder te gaan. Ik vermaakte me even met een puzzelboekje. Je moet je hersens blijven gebruiken om ze fris te houden, was me verteld. Het zou zelfs dementie vertragen. Nou ja, het was ook een leuk tijdverdrijf.

Hij knipoogde naar me, toen hij de woonkamer weer binnenkwam.

“Ik wist niet dat John zulke knappe vriendinnen had”, zei hij.

Ik voelde me een beetje rood worden. Complimentjes van zulke jonge mannen was ik niet gewend, hoewel ik er inderdaad nog heel goed uitzag.

“En ik wist niet dat John zulke stoere kerels in dienst had”, kaatste ik terug.

“Wil je nu eerst een bakje koffie?” vroeg ik ook maar meteen, om het geflirt gelijk maar een beetje af te kappen..

Hij knikte: “Graag, maar eerst nog wat ramen wassen. Dan stop ik ergens halverwege wel voor die koffie, als je het goed vindt.”

In snel tempo waste hij de ramen in de woonkamer. Over mijn puzzelboekje keek ik af en toe stiekem naar hem, zonder dat hij het in de gaten had.

“Tsjonge”, dacht ik. “Als ik dan toch weer aan seks moet beginnen, zou ik zo’n exemplaar zeker niet links laten liggen.”

Meteen toen ik dit dacht, vroeg ik me af of ik gek geworden was. Ik kon zijn moeder zijn en kon het beter zoeken bij mannen van mijn eigen leeftijd. Hij ging verder in de keuken en de hal. Vervolgens ging hij weer naar buiten, nu de ramen op de eerste verdieping. Zonder dat ik er controle over had, sloop ik naar de overloop en keek door de halfopen deur van de slaapkamer hoe hij aan de buitenkant de ramen waste. Zijn T-shirt was nat geworden en zijn gespierde borstkas tekende zich af onder het natte stof. Een soort van wet-T-shirt, maar dan voor mannen, lachte ik een beetje in mezelf. Het was mooi om even te bekijken, maar ik liep weer naar beneden en ging verder met mijn puzzelboekje. Ik zette hem weer even uit mijn hoofd.

Even later kwam hij weer binnen. Hij was alles bij elkaar tot nu nog geen half uur bezig geweest met de ramen.

“Zo”, zei hij. “Alle buitenramen zijn schoon. Alleen de bovenramen nog aan de binnenkant, en ik zal ook de zolderramen even meenemen. Die kan ik helemaal van binnenuit doen. Ik kan nou wel even een bakje koffie gebruiken”.

Koffie drinken was ik gewend in de keuken te doen. Ik liep voor hem uit en nodigde hem uit te gaan zitten. Ik schonk hem een bakje koffie in en nam er zelf ook nog één.

“Werk je al lang voor John?”, vroeg ik hem.

“Jaar of vijf alweer”, zei hij. “Mijn oom en hij waren goede vrienden. Zo ben ik bij John terecht gekomen toen ik afgekeurd ben bij mijn vorige baan.”

“Oh?”, zei ik. “Wat deed je dan hiervoor?”

“Commando’s”, zei hij. “Twee jaar opleiding, inclusief individuele specialisaties. Daarna één jaar actieve inzet in het buitenland.”

Ik keek opeens met heel andere ogen naar hem.

“Dat waren zeker geheime missies?”, vroeg ik.

“Ja, als ik je erover vertel, moet ik je daarna doden”, zei hij ernstig.

Ik keek hem geschrokken aan en hij barstte in lachen uit.

“Dat zeggen ze altijd zo in de film”, lachte hij. “Maar je hebt gelijk, het was geheim, en ik kan er niet over praten.”

Ik lachte een beetje schaapachtig mee.

“En waarom ben je dan afgekeurd?”, vroeg ik. “Als je het niet erg vind dat ik dat vraag, tenminste”.

Hij schudde zijn hoofd.

“Ik ben gewond geraakt tijdens mijn laatste missie in het buitenland”, vertelde hij. “Ook daar kan ik verder geen details over vertellen, maar ik had de keuze, een kantoorbaan bij defensie of ander werk zoeken. Ik koos voor het laatste. Kreeg een goede bonus mee en dat was het einde van mijn militaire carrière.”

Hij had een beetje een spijtige blik in zijn ogen. Zelfs na vijf jaar had hij het blijkbaar nog niet helemaal geaccepteerd.

“En hoe en waarom wordt je dan in vredesnaam glazenwasser?”, vroeg ik, oprecht verbaasd.

“Wat ik al zei, via mijn oom. Dat is het hoe. En het waarom? Ach, waarom ook niet. John heeft veel contracten met bedrijven. Veel kantoorgebouwen, hoogbouw waar aan de buitenkant en dus hoog gewerkt moet worden. Het is veel veiliger dan in het verleden, en je bent eigenlijk altijd wel goed gezekerd, maar veel jongens trekken dat niet op den duur. De hoogte gaat aan ze knagen. De wind maakt ze angstig. Continue denken aan je veiligheid, geen fouten op dat gebied. De druk kan hoog worden. John had behoefte aan een paar vaste jongens die dat werk zonder problemen konden blijven doen. Daar ben ik er één van.”

“Nou”, grapte ik. “Dan is dit maar een beetje platvloers werk. Laag bij de grond om zo te zeggen.”

Hij glimlachte. “John vroeg of ik dit even tussendoor kon doen. Hij was op het laatste moment verhinderd en ik doe het graag voor hem. Hij is een fijne baas.”

Ik keek hem aan. Ik vond hem uitermate sympathiek en hoewel hij twintig jaar jonger was, kon ik me zomaar met hem in bed voorstellen. Een leuke vent als je seks hebt is een niet onaanzienlijke bonus. Als hij wilde, mocht hij me zo nemen op de keukentafel hier.

“En jij?’, vroeg hij. “Werk je niet meer? Je lijkt me niet echt een standaard type huisvrouw.”

Ik vertelde hem het hele verhaal van onze kinderen. Hoe we gekozen hadden dat ik thuis zou blijven omdat ik het minste verdiende en ook de minste carrièrekansen had gehad.

Hij knikte begrijpend. “Maar toen ze eenmaal allemaal studeerden en zeker toen ze het huis uitgingen, had je ervoor kunnen kiezen om het werken weer op te pakken. Of niet?”

“Ja”, zei ik. “Daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik vond het moeilijk om na al die jaren weer aan de slag te gaan. Het waren weliswaar drukke jaren, maar ik was ook vrij om te doen wat ik moest doen op de momenten dat ik het zelf wilde. Nou ja, binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Ik kon moeilijk tegen de kinderen zeggen dat ze even niks te eten kregen omdat ik pas over twee dagen zin had om weer te koken.”

Ik lachte en hij lachte mee.

“Ik weet het niet”, ging ik verder. “We zaten in een vast stramien en dat hebben we eigenlijk nooit doorbroken. En zo ben ik inmiddels 46 en zit ik nog steeds thuis als huisvrouw. Maar ik doe wel gemiddeld zo’n twee dagen per week vrijwilligerswerk. Ook heel bevredigend. Levert niks op, maar mijn man heeft voldoende inkomen voor een goed leven samen. Zeker nu we het niet meer aan de kinderen hoeven uit te geven.”

Hij zuchtte diep, terwijl hij me even strak aankeek. Ik had het gevoel dat hij iets wilde zeggen, maar er kwam niets.

“Ik maak de rest even af. Ik hoef pas vanmiddag met mijn team op pad, maar het kan maar klaar zijn.”

Hij stond op. “Bedankt voor de koffie.”

Hij aarzelde. “Altijd leuk om met een mooie vrouw een bakkie te doen.”

Hij liet me enigszins in verwarring achter. Was dit een onhandige poging om me te versieren? Of was het gewoon een onschuldige opmerking? Het begon toch een beetje te kriebelen in mijn buik en ik voelde mijn hartslag omhoog gaan. Ik wilde het zeker weten, maar kon het hem natuurlijk niet zo vragen. Als ik het mis had, maakte ik me helemaal belachelijk. En als ik het niet mis had? Wilde ik het dan wel doorzetten?

Hij was begonnen op de zolder en over een minuut of 10 zou hij de laatste ramen op de bovenverdieping doen. Onder andere het raam van het washok. Ik moest er iets mee, en ik liep naar boven. Het washok was één van de oude slaapkamers van de kinderen. Daar hadden we nu de wasmachine en droger staan, maar ook een droogrek aan de muur. Ook het strijkwerk deed ik daar. Er was voldoende ruimte dat de strijkplank altijd uitgeklapt kon blijven staan. Zo kon ik altijd meteen aan de slag en hoefde ik na afloop ook niks op te ruimen. Er hing wat fijn ondergoed van mezelf te drogen, slipjes, BH’s en wat hemdjes. Ook een paar katoenen en linnen rokjes die ik nog moest strijken. Ik was helemaal nerveus. Hoe pakte je zoiets eigenlijk aan? Ik was met mijn man samen vanaf mijn 17e. Behalve door hem was ik nog nooit door iemand versierd en zelf had ik al helemaal nooit iemand versiert. Ik maakte een paar knoopjes van mijn bloesje los, tot ik een behoorlijke inkijk had. Nee, te ordinair, dacht ik, en ik maakte één knoopje weer dicht. Beter.

Het strijkijzer was heet genoeg en ik streek het eerste rokje toen ik hem de zoldertrap af hoorde komen. Ik nam de tijd om één voor één de rokjes te strijken en ze zorgvuldig op te hangen aan het kledingrek. Later zou ik ze verplaatsen naar de kledingkast in de slaapkamer. Ik hoorde hem één voor één de kamers inlopen en de ramen wassen. Mijn raam was het laatste. Hij kwam binnen toen ik met het laatste rokje bezig was. Aan het droogrek hing alleen nog mijn ondergoed en hemdjes.

“Pardon”, zei hij. “Dit is de laatste.”

“Geen probleem”, zei ik. “Kom er maar langs.”

Ik deed een klein stapje naar voren, zodat hij achter me langs bij het raam kon komen. Toen hij me passeerde zorgde ik ervoor dat hij met zijn heup langs mijn billen streelde door weer iets naar achteren te gaan.

“Sorry”, zei hij, alsof het zijn schuld was.

“Geeft niet hoor”, zei ik, zo onschuldig als ik maar kon. De aanraking had een tinteling in mijn onderlijf en in mijn buik opgeleverd.

Hij waste het raam en ik streek het laatste rokje. Ik rekte het zo lang ik maar kon.

Toen hij klaar was, moest hij weer achter me langs.

“Als ik achter je langs loop, doe je dan weer een stapje achteruit?”, vroeg hij , quasi onschuldig.

Ik bloosde ervan. Hij had in de gaten gehad dat ik het opzettelijk deed! Ik liet hem passeren zonder hem aan te raken.

“Meende je wat je net aan de keukentafel zei?”, vroeg ik. “Vind je me echt een mooie vrouw? Ik heb dochters die bijna net zo oud zijn als jij, weet je.”

“Ik meen altijd wat ik zeg”, zei hij. “Mooie vrouwen kan ik heel erg waarderen. En als jij er op deze leeftijd nog zo mooi uitziet, en al die jaren blijkbaar goed voor jezelf gezorgd hebt, zeg ik dat gewoon.”

Hij ging met zijn handen door het ondergoed dat aan de waslijn hing.

“Mooi spul. Sexy”, ging hij verder. “Je man is een geluksvogel.”

“Minder geluksvogel dan je zou denken”, zei ik, een beetje droevig. “Weet je dat we nog maar zelden vrijen? En voor dat je denkt dat het aan hem ligt en dat ie een idioot is: ik ben net zo schuldig. Of misschien nog wel meer. Hij hoeft niet meer zo nodig, punt, en ik hoef niet meer zo nodig met hem.”

“Dat is een belangrijk verschil zoals het daar zegt”, merkte hij op. “Betekent dat dat jij nog wel zou willen, maar dan met iemand anders?”

Ik haalde mijn schouders op. “Waarom niet. Als het de juiste man is. Maar mannen van mijn leeftijd zijn misschien wel te veel zoals mijn man. En jongere mannen? Zou jij iets met een oudere vrouw willen?”

Het was zijn beurt om zijn schouders op te halen. “Ik ben een vrij man. Ik val op wat ik leuk vind. Als dat een oudere vrouw is, waarom niet. Ik heb alleen nog geen interesse om me te binden, niet met een jonge vrouw, en waarschijnlijk nog minder met een oudere. Maar jij bent niet zo vrij. Je bent getrouwd.”

Ik moest even slikken. Zijn eerlijkheid kon best bot overkomen. Hij liet me duidelijk voelen dat ik hier zelf verantwoordelijk was voor mijn eigen keuze, en dat ik die weloverwogen moest maken.

“Vergis je niet”, zei ik. “Ik hou van mijn man, en ik wil samen met hem oud worden en dood gaan. Maar tegelijkertijd wil ik ook niet opdrogen als een blad in de herfst. Daar ben ik nog veel te jong voor. Dat ik niet meteen wil gaan samenwonen als ik seks heb met een man, kan ook een plus zijn.”

“Geen oordeel hoor, maar doe je dit vaker”, vroeg hij.

Ik keek hem recht in de ogen. Het was tijd om even heel direct te worden.

“Jij zou de eerste zijn”, zei ik, en ik keek hem strak aan.

Ik zag hem weer twijfelen. Hij had waarschijnlijk gehoopt dat ik dit al wel vaker gedaan had, dan had hij zich niet schuldig hoeven te voelen dat hij dit misschien veroorzaakt had.

“Als jij niet de eerste wordt, komt er zeker een andere eerste”, vervolgde ik daarom, om het nog maar even duidelijker te maken.

Ik begon mijn bloesje verder open te knopen en trok het uit mijn rokje. Hij kreeg een goed uitzicht op mijn borsten, ook al zaten ze nog keurig verpakt in een degelijke BH.

Hij moest een keer slikken en legde zijn hand op mijn wang.

“Weet je het zeker?”, vroeg hij.

Ik knikte alleen maar. Hij boog zich voorover om me te zoenen en we kusten elkaar hartstochtelijk. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en drukte me tegen hem aan. Ik wilde hem, daar twijfelde ik al lang niet meer over. Ik wilde met hem vrijen, nee, ik wilde hem neuken. Ik wilde hard en lang door hem genomen worden, meerdere orgasmes hebben en ik wilde zijn zaad in me hebben. Ik probeerde zijn T-shirt over zijn hoofd uit te trekken, maar ik kwam niet zo hoog. Hij moest me helpen en ik lachte. Hij lachte mee. Ik maakte zijn riem los, en trok één voor één de knopen van de gulp in zijn spijkerbroek los. Makkelijk ging het niet, misschien omdat ik ook zo opgewonden was. Ik gleed met mijn hand in zijn onderbroek en trok zijn pik omhoog. Hij was al bijna helemaal stijf en nog steeds voelde ik hem groeien.

Hij liet er geen gras over groeien. Niks voorspel, niks langzaam opbouwen. Hij trok mijn rok omhoog tot rond mijn middel. Hij tilde me op en zette me met mijn billen op de wasmachine. Hij scheurde mijn panty aan de voorkant helemaal open en trok mijn slipje opzij, zodat mijn schaamlippen bloot kwamen te liggen. Ik spreidde mijn benen en hij kwam naar binnen. Ik was nat en hij was geil en we wilden allebei maar één ding: neuken. Hij was een sterke kerel, met een libido als een hengst en hij neukte me zoals ik nog nooit eerder geneukt was. Hij beukte in me, en ik voelde me in de hemel. Wat had ik dit gemist!

De wasmachine bonkte tegen de muur bij elke stoot, maar dat was voor later. Ik kwam al vrij snel klaar en was even weg toen het orgasme door me heen knalde en mijn benen begonnen te trillen. Hij bleef in me beuken, grommend en kreunend. Terwijl de naweeën van het eerste orgasme wegdreven, bleef dat heerlijke gevoel over van opgevuld te zijn door een fors geschapen man. Ik zat al snel weer op het randje van een orgasme. Maar dit keer ging ik niet zo makkelijk de grens over. Ik zat lange tijd op dat randje. Beter eigenlijk. Een heerlijk gevoel, terwijl hij in me bleef beuken. Hij ging maar door, als een stoomlocomotief met een oneindige voorraad kolen. Maar op een gegeven moment hield ik het niet meer. Ik kwam voor een tweede keer klaar. De ontlading was minder heftig dan de eerste keer, maar het voelde intiemer. Minder dierlijk. Ik kneep mijn hele onderlichaam samen in een orgastische waas en dat deed hem ook klaarkomen. Hij trok terug en spoot al zijn zaad over mijn opgestroopte rok, mijn buik en mijn BH. Ik was geschokt van de hoeveelheid sperma die vrijkwam. Als mijn man klaarkwam waren het twee of drie flinke druppels, meer niet. Maar nu, vijf, zes stralen sperma spetterden over me heen. Ik trok hem tegen me aan en hield hem stevig vast. Hij stond een tijdje uit te hijgen tussen mijn benen.

“Waarom kwam je niet in mij klaar?”, vroeg ik hem.

“Sorry, maar ik wist niet of ik je zwanger zou maken”, zei hij.

Ik moest lachen. “Ik ben al genoeg opgedroogd dat dat niet meer lukt, hoor. Ik zit al twee jaar in de overgang. Ik was er vroeg bij.”

Hij trok zijn broek weer omhoog. Ik pakte zijn arm vast en zei: “Kun je niet nog een keer?”

Hij keek me lachend aan. “Ik heb Aphrodite wakker gemaakt, geloof ik. Maar als je me even tijd geeft.”

Hij kende zijn klassiekers, dacht ik. Ik wist genoeg van de Griekse mythologie om te weten dat Aphrodite de godin van de seksualiteit was geweest. Ze had een hoog libido gehad en was niet te beroerd daar veelvuldig gebruik van te maken.

Ik trok hem mee naar de slaapkamer. We kleedden ons nu volledig uit. Heel even geneerde ik me voor mijn lichaam en mijn flinke bos schaamhaar, die niet meer van deze tijd was. Maar ik zag hem met bewondering naar mijn lichaam kijken en ik leefde helemaal op. We doken onder de lakens. Ik streelde zijn lichaam en hij het mijne. Zijn lichaam was hard en gespierd. Her en der ontsiert, of misschien wel gesierd, door littekens van oude wonden. Het moest heftig geweest zijn, dacht ik. Ik vroeg niks en hij zei niks. Toen we een tijdje zo lagen, voelde ik hem weer hard worden. Dit keer neukten we elkaar op een veel romantischer manier. Voorzichtiger, langzamer en in elkaar verstrengeld onder de lakens. We streelden elkaar en kreunden en steunden, tot we samen tegelijk klaar kwamen. Dit keer spoot hij alles wat hij nog had in me. Hij bleef op me liggen en we zoenden, tot hij helemaal gekrompen was en vanzelf uit me gleed. We lagen nog even in stilte na te genieten en kleedden ons vervolgens in stilte ook weer aan. Ik omhelsde hem.

“Ik vond het heerlijk”, fluisterde ik in zijn oren. “Het was ontzettend fijn.”

Hij lachte een beetje. “Ja, ik vond het ook fijn. Altijd wel geweten dat ook oudere vrouwen heel goed kunnen vrijen.”

Ik dacht dat hij zich nog niet helemaal op zijn gemak voelde. Misschien was hij wel bang dat ik verliefd op hem zou worden, of zo. Of dat John hier van zou horen.

“Wees gerust”, zei ik. “Dit blijft altijd tussen ons.”

Ik mocht hem graag, maar ik kon me nauwelijks voorstellen dat ik verliefd op hem zou worden. En als ik het al zou worden, dacht ik dat de kans zeer klein was dat hij dat beantwoordde. Nee, dit was eigenlijk een perfecte oplossing voor mijn ‘probleem’. Dit zou mijn huwelijk niet in gevaar brengen.

Bij het afscheid gaf ik hem een briefje met mijn telefoonnummer.

“Als je volgende week een keer wilt lunchen, of alleen maar iets drinken, bel me dan”, zei ik. “Geen verplichtingen, en als je niet wilt bellen, ook even goede vrienden. Dan blijf je een mooie herinnering.”

Hij knikte en nam het briefje in ieder geval aan.

Ik had alles opgeruimd en al het beddengoed in de was gestopt voordat mijn man thuiskwam. Hij vond dat ik er stralend uitzag. Ik verzon iets wat hem tevreden stelde. We aten en dronken wat en keken samen TV. Later die week, toen ik even alleen op de bank zat kwam hij bij me en zei: “Weet je dat de muur achter de wasmachine helemaal kapot is? En de wasmachine is achterop ook flink beschadigd.”

“Ach ja, dat was ik helemaal vergeten te vertellen”, zei ik. “Toen ik van de week het beddengoed waste, was de machine blijkbaar uit balans. Ik hoorde hem hevig schudden en tegen de muur bonken. Voordat ik hem uit kon zetten, was de muur al beschadigd.”

“Geeft niet”, zei hij. “Ik stuc het dit weekend wel even bij en kijk dan ook even hoe erg de wasmachine beschadigd is.”

Ik kroop tegen hem aan en we keken weer wat TV. Ja, ik wilde zeker oud worden met hem.

Net na het weekend kreeg ik telefoontje. Het was Robin. Of ik er wat voor voelde om met hem te gaan lunchen.

“Wat denk je?”, zei ik.