Het was weer eens zo'n heerlijke druilerig dag in September.

Al vanaf het moment dat ik op stond vielen de regendruppels al uit de grauwe grijze bewolking aan de hemel.

Pas sinds een jaar of twee ben ik nu werkzaam als vrachtwagenchauffeur bij een grote logistieke dienstverlener.

Niet het standaard type chauffeur hoor met de zware pak shag in zijn borstzakje en de klompjes aan de voeten en zijn voorruit bekleed met allerlei rariteiten die dagen van huis af is hoor.

Nee ik begin mijn werkdag om 7 uur en meestal ben ik weer om 18 uur thuis.

Ik ben dit werk ingerold nadat mijn vorige werkgever failliet ging, hier reed ik soms ook al eens op de vrachtwagen, maar hield ik me normaliter vooral bezig met kantoorwerk op het gebied van planning.

Een baan met een grote verantwoordelijkheid en een hoop gezeur aan je hoofd de hele dag.

Als ik dan eens een paar uurtjes met de vrachtwagen op weg kon vond ik dat ook altijd heerlijk, geen gezeik of gedram aan je hoofd en totale vrijheid, heerlijk!

Dus toen destijds mijn baas me kwam vertellen dat het niet meer verder ging en hij een faillissement aan ging vragen was het voor mij meteen duidelijk wat ik wilde gaan doen.

Met een kort bezoek aan een uitzendbureau kwam ik meteen bij mijn huidige werkgever terecht.

Het eerste gesprek verliep fantastisch en naar een inleer periode van een week kon ik meteen zelfstandig de weg op.

We vervoeren voornamelijk goederen voor de zakelijke markt en dan vooral een beetje gericht op de technische kant, dus kom ik voornamelijk veel bij bedrijven.

Nu de corona crisis ook bij mijn huidige werkgever ingeslagen is zijn we ons ook wat meer gaan specialiseren op ander vervoer.

Zo rijden we nu ook voor andere grote transporteurs en zijn mijn werkzaamheden toch wel wat verandert de laatste maanden, maar zeker niet negatief.

We rijden nu ook regelmatig voor webshops en komen nu dus ook gewoon bij de mensen thuis.

Zo heb je toch wat meer contact met de mensen en dat bevalt mij tot in tegenstelling van meerdere van mijn collega's erg goed moet ik zeggen.

Enige nadeel is dus wel dat je ook met dit verschrikkelijke rot weer wat vaker uit je wagen moet om te lossen.

En zo dus ook op die regenachtige dag in September.

Ik had een vrij lokale rit, rondje om de kerk zullen we het maar noemen.

Vond ik totaal niet erg des te eerder zou ik dus ook weer thuis zijn.

Het was rond een uur of drie in de middag dat ik naar mijn laatste adres reed, mevrouw van Gooden stond op mijn vrachtbrief en ze woonde in een klein stadje op nog geen 10 kilometer van mijn eigen woonplaats aan.

Ik moest er een kleine pallet met badkamer meubelen lossen, zo kon ik zien op de vrachtbrief.

Het was nog maar een kleine vijftien minuten rijden en rond de klok van 15.15 reed ik de vrachtwagen behendig voor het aangegeven adres.

Een mooi groot vrijstaand huis met een riante voortuin en een oprit voor wel vier auto's.

Door de regen liep ik richting de grote statige voordeur, nog voor ik aan kon bellen ging de deur al open.

Een vrolijke goed uitziende en perfect verzorgde vrouw van een jaartje of 50 (dacht ik)deed de deur open.

Een mooie brede lieve glimlach had ze op haar gezicht staan.

" zo jij brengt niet echt mooi weer mee jongen".

Daar kon ik haar alleen maar gelijk in geven en deed dat dus ook.

Ze wist al wat ik kwam brengen en zei dat ze de garagedeur voor me zou openen zodat ik de pallet makkelijk binnen kon rijden.

"Dan heb je daarna toch wel een bakje koffie verdient neem ik aan??" vraagt ze me.

Omdat het toch al mijn laatste adres van de dag is en ik stiekem wel een beetje benieuwd ben naar de binnenzijde van het huis stem ik meteen in met een duidelijke ja!

Ik haal de pallet uit de vrachtwagen en met behulp van de palletwagen zet ik de pallet precies daar neer waar mevrouw hem graag wilt hebben.

Ik zeg dat ik eerst even de palletwagen terug in de vrachtwagen zet en dan terugkom met de papieren.

Ze vindt dit een prima idee en zegt dat ik maar gewoon door de garage via de tussendeur de keuken in moet lopen en dat ze er dan voor zorgt dat de koffie klaar staat.

Zo gezegd zo gedaan en naar een paar minuutjes wandel ik de garage in en via de tussendeur die openstaat loop ik zo de riante keuken.

Mevrouw zet net het kopje koffie op de keukentafel en zegt neem plaats.

Ik ga zitten en in de tussentijd maakt ze de garagedeur even dicht omdat er helaas echt geen warme lucht door naar binnen komt vandaag.

Als ze terug komt lopen uit de garage loopt ze mij voorbij en kan ik het toch niet laten haar even goed te bekijken van achteren.

Een mooi lichaam valt me op, heerlijk slank.

Super mooie slanke best lange benen gehuld in een strakke leren legging , helaas draagt ze een lange trui waardoor ik haar kontje net niet kan checken in de legging, wat ik stiekem toch wel jammer vind.

Aan haar voeten draagt ze een stel mooie elegante zwarte hakken, echt een mooie vrouw om te zien concludeer ik bij mezelf.

Ik complimenteer haar met het prachtige huis dat ze heeft en ze verteld me dan dat ze er ook wel heel erg blij mee is, maar sinds ze haar scheiding in 2017 het toch wel erg groot vind.

Ze is onlangs kunnen stoppen met werken maar verteld dat ze toch wel moeite ermee heeft om alles bij te kunnen houden.

" Dan bent u al op jonge leeftijd kunnen stoppen met werken?" floept er uit mijn mond.

Ze lacht en zegt dan dat ze vijf jaar eerder dan haar aow leeftijd gestopt is en dat ze nu dus 62 is.

Hiervan schrik ik toch een beetje en zeg haar dat ze er toch een heel stuk jonger uitziet.

Ik zie aan haar dat ze dat een fijn compliment vind en verteld dan dat ze er ook veel aan doet om in goede conditie te blijven en het ook belangrijk vind om er goed uit te zien.

Ik zeg haar dat het haar dus allemaal goed lukt.

Ze lacht naar me en zegt dan dat ze het ook belangrijk vind om bij jongere mannen in de smaak te vallen.

Ik lag hier een beetje nerveus om en zeg haar dat dat vast wel zal lukken.

Ondertussen krijg ik het wel steeds warmer merk ik.

Dan uit het niets vraagt ze mij hoe ik haar vind, ze zegt dat ze benieuwd is naar de mening van zo'n jonge gast, ik lach en zeg haar dat ik ook niet meer heel jong ben en dit jaar alweer 38 wordt.

Ze lacht en zegt dan dat ze mij vast nog een hele hoop kan leren.

Maar komt dan meteen weer terug op haar vraag.

Ik zeg haar dat ik haar zeker niet ouder had geschat dan een jaartje of 50, dat vind ik heel lief verteld ze mij en bloost er een beetje van.

Ze kijkt me nu een beetje ondeugend aan en vraagt dan of zo'n spontane leuke gast een vriendin thuis heeft zitten.

Ik moet haar helaas bekennen dat ik alweer twee jaar vrijgezel ben naar een lange relatie van zo'n twaalf jaar.

Ze vraagt of ik een relatie mis of dat het vrijgezel zijn mij bevalt.

Ik beken haar dat het vrijgezellen leven zeker voordelen met zich meebrengt, de vrijheid en de rust kan ik soms echt wel waarderen zeg ik haar.

Maar dat ik het soms toch ook wel echt wat te rustig vind.

Dan begint ze te vertellen dat ze wel heel erg gewend is aan het vrijgezellen leven en ook vaak leuke dingen doet met vriendinnen en minimaal twee keer per jaar goed op vakantie gaat.

Ze verteld dat ze wel heeft gedate naar haar scheiding, maar de meeste mannen van haar leeftijd ontzettend saai en vaak onaantrekkelijk vind.

Ik moet hier toch wel om lachen en zeg haar dan dat ze maar voor een jonger exemplaar moet gaan.

Waarop zei even lacht en dan ondeugend zegt "eentje van bijna 38 zeker?"

Ik heb normaliter best een grote mond, maar nu volgt er alleen maar een nerveus lachje vanaf mijn zijde.

Ze heeft het door en vraagt dan aan mij of ze mij zenuwachtig maakt.

Ik antwoord heel stoer dat dat natuurlijk niet zo is, al weet ik van binnen wel beter momenteel.

Dan staat ze op en vraagt of ik nog een kopje koffie wil, normaal gesproken zou ik nee zeggen maar het is wel echt gezellig met deze oudere (mooie) dame dus ik stem meteen in met een tweede kopje koffie.

Dan praten we verder maar deze keer wat meer over koetjes en kalfjes ,en zo vertel ik haar dat ik een paar dorpjes verderop woon en daar reageert zei dan weer behendig op dat ik dan ook wel een keertje de badkamerkastjes kan op komen hangen die ik zojuist in de garage gezet heb.

Dat zou uiteraard kunnen zeg ik met een lachend gezicht.

Maar dan zegt ze met een heel serieus gezicht dat ze dat wel echt fijn zou vinden en mij er uiteraard ook gewoon voor wilt betalen.

Ik vraag haar wat het dan precies is, twee badkamerkastjes en een spiegel.

Ik zegt haar dat dat een kleine moeite is, en als ze daar echt mee geholpen is, ik dat graag voor haar wil doen maar daar echt niet voor betaald hoef te worden.

Ze staat er op dat ze me er dan wel voor betaald zegt ze, of ik doe dan een keertje uitgebreid voor je koken stelt ze voor.

Ik laat meteen merken dat ik dat een veel beter plan vind.

Ze zegt dat ze dat een gezellig idee vind, een klusje dat klaar is in huis inclusief een jonge leuke gast die met mij komt eten wat wil ik nog meer zegt ze.

Nu ben ik degene die een beetje bloost en zeg dat ik het ook een leuke deal vind.

Ze geeft me haar telefoonnummer en zegt dan dat ik haar maar moet bellen of appen wanneer het mij zou uitkomen.

Dan vraagt ze me of ik nog een kopje koffie wil, maar deze sla ik af zodat ik toch weer mijn weg kan gaan vervolgen richting de zaak en zo lekker op tijd thuis ben.

Wat jammer ga je mij alweer verlaten grapt ze.

Ik zeg dat ik haar snel laat weten wanneer ik de kastjes en de spiegel op kom hangen.

Hoe eerder hoe beter zegt ze en knipoogt naar me, dan maak ik een dinertje voor je dat je nooit meer gaat vergeten beloofd ze me.

Weer bloos ik een beetje en zeg dat ik benieuwd ben, ik zal je zeker niet teleurstellen zegt ze me terwijl ze mij in mijn ogen aankijkt.

Mijn hoofd begint een beetje lichtjes te tollen en ik merk dat ik het nog warmer krijg dan ik het al had, dus het wordt tijd om te gaan.

Ze loopt voor me richting de voordeur, zo lopen we via de woonkamer de grote hal binnen.

Bewonderend kijk ik wat rond, wat een prachtig huis.

Maar vooral let ik op degene die voor me loopt, wat een prachtige elegante vrouw met haar mooie benen in zo'n lekkere strakke glanzende leren legging en dan die mooie hakjes eronder denk ik bij mezelf, wat zou ik graag met mijn handen over die mooie benen in legging gaan, 62 jaar of niet wat een prachtvrouw is het!

Ze maakt de voordeur voor me open en zegt dat ze ongeduldig op bericht van mij zal wachten, ik lach en beloof haar het zo spoedig mogelijk te laten weten.

Ze knipoogt en dan nemen we afscheid, met een raar gevoel loop ik naar mijn vrachtwagen.

Als ik instap kijk ik nog een keertje richting het huis, ze staat nog steeds in de opening van de voordeur en vrolijk zwaait ze maar me en ik zwaai terug.

Dan start ik de wagen en wordt het tijd om terug richting de zaak te rijden.

Onderweg zitten mijn gedachten steeds bij haar mooie benen en haar mooie lach.

Wat een prachtvrouw besef ik, maar ik besef me ook dat ze dezelfde leeftijd heeft dan mijn moeder.

Ik moet hier een beetje in mezelf om lachen, maar eerlijk is eerlijk de leeftijd van deze vrouw sorry van deze prachtvrouw schrikt mij totaal niet af , en ik kan eigenlijk niet wachten om haar te appen voor een afspraak te maken om de spullen op te hangen en dan lekker bij haar te eten.

Als ik dan rond de klok van half zes alweer thuis ben kan ik het dan ook niet laten om haar meteen te appen dat ik aankomende zaterdag alle tijd heb...