Ik was ondertussen een sensatie in het circuit geworden, verzekerde Lorenzo me. Mijn laatste wedstrijd had diepe indruk gemaakt en velen tipten mij als een aankomend kampioene. Wat dat precies inhield was me op dat moment nog niet duidelijk, maar Lorenzo legde me uit dat er in Nederland een officiële competitie werd gehouden met eens in het jaar een toernooi waarin de 32 beste landelijke vrouwen uitmaakten wie de kampioene was van ons land. Ik had tot nu toe eigenlijk niet eens aan die competitie deelgenomen, laat staan dat ik voor zo’n toernooi in aanmerking zou komen. Ik was ondertussen echter zo’n lopend vuurtje geworden dat de organisatie een speciale maatregel had genomen: ze was bereid mij met een speciale ‘wild card’ toe te laten tot het toernooi. Ik zou dan een van de 32 kandidates eerst moeten treffen (aangewezen door het lot) en als ik die zou verslaan, mocht ik meedoen aan het toernooi. Ik vond het een fantastische deal, hoewel ik me op dat moment nog totaal niet kon voorstellen hoe zo’n toernooi in zijn werk zou gaan.

Er was echter een ‘maar’, onderbrak Lorenzo me. Voordat ik in aanmerking zou komen voor de wildcard, moest ik nog een tegenstandster treffen. En een hele speciale ook: het ging om een meervoudige Nederlandse kampioene die enkele jaren geleden op eigen initiatief was gestopt en een min of meer ongeslagen status had. De organisatie zou overtuigd zijn van mijn potentieel als nieuwe kampioene als ik deze wedstrijd kon winnen.

Ik zag er wel brood in. Het bleek om een vrouw van eind 40 te gaan die weliswaar nog nooit verloren had maar ondertussen duidelijk geen ‘wedstrijdritme’ meer had. Hoe moeilijk kon het zijn? Ik stemde enthousiast in, ook al omdat de wedstrijd op 6000 euro werd afgesloten. Er was blijkbaar veel belangstelling om deze krachtmeting tussen de oude en de nieuwe generatie bij te wonen.

Het duurde 10 lange dagen voordat het eindelijk zo ver was. We gingen op een zondag naar hetzelfde luxe landhuis van de vorige keer. Mooi, die plek had me al geluk gebracht. De parkeerplaats stond afgeladen en de auto’s leken duurder te zijn dan ooit. Er heerste een opgewonden stemming en je kon zien dat er op me gewacht werd toen ik arriveerde met Lorenzo.

Mijn tegenstandster kwam naar me toe en gaf me een hand. Was dit een gevreesde, voormalige kampioene? Ze zag er uit als een huismoeder in dure kleren, ietsje kleiner dan ik met haar blonde haar geknipt in een bob. Als je goed keek leek ze op Michelle Pfeifer, maar dan wat compacter en met korter haar. Ze had wel een stel prachtige borsten, dat viel me onmiddellijk op. Ze moest zeker een Cup D hebben en haar borsten staken flink vooruit onder een keurige witte blouse die ze opvallend ver had open geknoopt.

Ze was de eerste tegenstandster die een gesprek met met aanknoopte. Ze vertelde dat ze veel over me gehoord had, dat ze eigenlijk al jaren niet meer aan wedstrijden meedeed maar dat ze het zeer aantrekkelijke aanbod niet had kunnen weigeren. Ze vroeg me hoe oud ik was, wat ik studeerde, ja zelfs wat mijn dromen waren. Ze leek oprecht geïnteresseerd. Voor ik het wist stond ik geanimeerd met haar te praten (ze had een mooie lage, licht bekakte stem, het had wel iets zwoels) en we moesten letterlijk door de wedstrijdleiding worden gemaand om eindelijk eens iets te gaan doen.

Vooruit dan maar. Dit was een sympathieke vrouw met – toegegeven – toch wel wat sexy trekjes. Maar nu was het tijd om deze wedstrijd snel te beslissen zodat ik zonder omwegen toegang zou krijgen tot eeuwige roem, glorie en natuurlijk veel geld. Haar tijd van successen had ze allang gehad, nu was het tijd voor nieuw, aanstormend talent.

Wat kan ik van de wedstrijd zeggen? Ik kan me er niet al teveel meer van herinneren en moet op het ooggetuigenverslag van Lorenzo afgaan voor de details.

Ik werd afgemaakt, als slachtvee. Ik heb geen schijn van kans gehad, gelijk vanaf het begin. Wel zie ik nog voor me hoe ze zich uitkleedde, haar prachtige gevormde lijf, de perfecte borsten in een wit kanten behaatje, de zwarte stiletto’s die ze aanhield. Ik ben keer op keer klaargekomen, vaak op manieren waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ze heeft mijn borsten gestreeld, gelikt, geknepen, geklemd (de dag erna waren ze nog helemaal rood en blozend), ze heeft mijn kutje met haar vingers en tong bewerkt en is zelfs met haar hele vuist in me geweest. Ze heeft me anaal gevingerd totdat ik loeiend als een misthoorn kwam. Ze heeft me liggen scharen – liggen neuken eigenlijk gewoon – in allerlei posities en mijn kittelaar tintelde nog de hele week op een rare, rauwe manier na. Ik weet nog vaag dat ik bovenop haar gezicht zat, haar tong draaide gekmakende rondjes in me, een of meerdere vingers zaten in mijn kontgaatje en haar andere hand kneedde mijn borsten. Voor het eerst in mijn leven kwam ik spuitend klaar en ik zag mijn vocht over haar gezicht lopen. Ik heb het bewustzijn bijna verloren en volgens Lorenzo heb ik nog als een pop over haar heen gelegen terwijl ze me demonstratief bleef neuken. Uiteindelijk kwam de scheidsrechter tussenbeide en was mijn eerste nederlaag een feit.

En een verpletterende ook, mag ik wel zeggen. Toch had ik nooit kunnen vermoeden dat ik vervolgens bijna een jaar uit het circuit zou wegblijven.

RELATIE

De hele week na mijn nederlaag gloeide mijn lichaam nog na. Ik had grote moeite met concentreren en spijbelde van de oriëntatiedagen voor school. Toen bleek maar weer eens dat toeval niet bestaat. Ik liep op de zaterdagmarkt in Leiden en kwam haar weer tegen, mijn fatale tegenstandster van vorige week. Ze was oprecht blij verrast en ik merkte tot mijn verbazing dat ik dat ook was. Lea – zo bleek ze te heten, echt een naam die bij haar paste – nodigde me uit voor koffie op een terrasje. De koffie liep uit in een lunch, de lunch werd een middagborrel. We praatten honderduit en de klik was totaal. Nog voor de avond was gevallen lagen we in haar bed en had ik een serieuze relatie met een volwassen vrouw. Het zou bijna een jaar gaan duren.

Ik heb mezelf nooit als lesbisch beschouwd, nu ook nog steeds niet: ik houd van mensen en het geslacht maakt me daarbij niets uit. Met haar kon ik het echt over alles hebben: mijn fascinatie voor sport en gezond eten, spiritualiteit, wereldreizen. Ze nam me mee naar geweldige restaurants, musea en zelfs modeshows. Ze bleek ooit getrouwd te zijn geweest en had zelfs een 16-jarige dochter die met haar vader was meeverhuisd naar Australië. Ik keek wel eens over Lea’s schouder mee als ze een Skype-sessie deed met haar dochter.

Lea woonde in een prachtig verbouwd oud appartement in de Breestraat en haar hele zolder was ingericht als de mooiste, meest sfeervolle slaapkamer die ik ooit heb gezien. In dat heerlijke, oneindig grote bed van haar heb ik de seksuele opvoeding van mijn leven gehad. Ik liet mijn moeder in de waan dat ik regelmatig bleef slapen bij een schoolvriendin en greep elke gelegenheid aan om de nacht met Lea door te brengen. We hadden oneindig bevredigende seks. Elke nacht was anders, elke vrijpartij bracht nieuwe ontdekkingen en andere, ongekende verrukkingen. Zij was mijn lerares en ik haar willige, leergierige studente.

De herinneringen staan in mijn geheugen gegrift. Ik kon haar soms avondenlang zwoel en langzaam berijden, als een jong meisje op een pony. We olieden elkaar in en onze lichamen versmolten bijna met elkaar. Haar vingers konden elke vierkante centimeter van mijn binnenste verkennen, tot het gekmakend werd. We bestudeerden samen de Kamasutra en probeerde voor elk standje een lesbische variant te bedenken.

Om me heen merkten de mensen dat het goed met me ging en regelmatig kreeg ik als plaagstootjes de opmerking dat ik er misschien wel ergens een geheime minnaar op nahield. Ik lachte het honend weg. Ze moesten eens weten. Lorenzo belde me letterlijk elke week op om te vragen wanneer ik nu weer eens klaar was voor een nieuwe wedstrijd. Ik wimpelde hem telkens af, ik had immers tegenwoordig hele andere dingen aan mijn hoofd.

Een jaar vloog voorbij. Een jaar waarin ik achteraf een volwassen, seksueel zelfverzekerde jonge vrouw werd. Een jaar waarvan ik niet zag aankomen hoe het uiteindelijk allemaal zou eindigen.

AFSLUITING

Heel langzaam begon het toch weer bij me te kriebelen. Ik wees Lorenzo nog steeds stelselmatig af als hij belde, maar zijn verhalen klonken steeds enthousiaster en ik merkte dat ik naar de spanning begon te verlangen. Bovendien had ik zonder veel moeite al mijn verdiende geld erdoorheen gejaagd en ik had helemaal geen zin om terug te keren naar een beperkt studentenleventje. Verder had ik natuurlijk heel veel bijgeleerd het afgelopen jaar: ik was zelfverzekerder dan ooit en had er eigenlijk best zin in om mijn krachten opnieuw met anderen te meten.

Lea reageerde heel negatief toen ik het onderwerp voorzichtig inbracht. Ik had geen idee wat ik me op de hals haalde, beweerde ze. Het wereldje – dat zijzelf maar al te goed kende – zou veel te hard voor me zijn en ik had geen flauw vermoeden van de extreem sterke tegenstandsters die ik zou tegenkomen. Ik was er volgens haar beslist niet klaar voor en zou het waarschijnlijk ook wel nooit zijn.

Een doorzichtig verhaal vond ik het. Voor mij voelde het eenvoudigweg alsof ze me voor zichzelf wilde houden, alsof ze het alleenrecht op mij claimde. Ze zei het met een omhaal van woorden, maar uiteindelijk was ze gewoon stinkend jaloers.

We kregen ruzie, steeds meer. Er vielen over en weer verwijten en voor mij was het overduidelijk dat we naar het einde toe bewogen. Uiteindelijk liep het op een donkere, regenachtige oktoberavond uit op slaande ruzie, inclusief krabbelen en haren trekken. Ons hijgende gevecht belandde op haar bed en langzaam ging het knokken over in vrijen. Maar het was niet zomaar een vrijpartij. We wisten allebei, onuitgesproken, waar dit over ging. Hier werd de toekomst van onze relatie beslist en ook mijn toekomst – al dan niet – als deelneemster aan het circuit. We vreeën letterlijk alsof ons leven ervan afhing. We gebruikten onze spieren en nagels, trokken bloedige sporen over elkaars lichaam. We tongden elkaar, hard en dwingend. We brachten de ander tot een kreunend orgasme, en het ging maar door.

Ik had veel geleerd het afgelopen jaar. Ik kende elke millimeter van haar lichaam, beheerste elke vrijtechniek. En ik was sterker, gewoon beter in conditie. Heel langzaam kreeg ik de overhand, ik voelde haar kracht wegebben. Misschien, heel misschien, heeft ze er zelf ook niet in geloofd en wist ze diep in haar hart dat ik verder moest. Noem het ironisch, maar uiteindelijk wist ik haar in exact dezelfde positie te manoeuvreren waarin ze mij ooit had verslagen. Ze zat op mijn gezicht, maar ze was niet bepaald in controle. Mij tong draaide diepe rondjes in haar zoete kutje en vond toen haar kontgaatje. Ik stak hem erin en eruit, ik neukte haar kont letterlijk met mijn tong. Met de duim van mijn ene hand wreef ik over haar kittelaar, die op barsten leek te staan. Met mijn andere hand omvatte ik haar ongelooflijke borsten en haar tepels voelden groter en harder aan dan ooit. Ze kreunde, schreeuwde wanhopig bijna toen ze maar klaar bleef komen. Ik keek omhoog, als een Griekse godin torende ze boven me uit, gevangen in een roes van orgasmes.

Uiteindelijk liet ik haar achter op bed, nauwelijks aanspreekbaar. Ik trok mijn kleren aan, pakte mijn spullen en reed middenin de nacht op de fiets naar huis. De volgende morgen belde ik Lorenzo, die buiten zinnen was van blijdschap. Ik was klaar voor een nieuwe ronde. En wat een ronde zou het worden.