Het zou heel mooi zijn geweest als ik eenzelfde buitenkansje zou hebben gekregen als vorig jaar, maar er was deze keer geen ‘free lunch’: ik zou mijn weg naar de top net als ieder ander moeten afleggen: door gewoon veel te winnen. Dus dat heb ik gedaan. Lorenzo regelde in het moordende tempo van een wedstrijd per week sessies voor me. En ik ging vliegend van start.

Mijn eerste twee tegenstandsters vormden een hele simpele uitdaging. Het eerste meisje was jonger dan ik, bloednerveus en had volgens mij nog geen enkele ervaring. Nu begreep ik pas goed wat ze toentertijd bedoelden met ‘kanonnenvoer’ toen ik zelf voor het eerst een wedstrijd deed. Ik werkte het blondje snel en meedogenloos af, in een luxe hotelkamer in Den Haag zoals het voor mij ooit ook was begonnen. Ook mijn tweede tegenstandster, een leuke sportieve meid met kort bruin haar, kon het me niet moeilijk maken. De volgende drie dames mocht ik warempel weer meer ‘op stand’ in het mij al bekende landhuis in Wassenaar tegemoet treden. Ik kreeg respectievelijk te maken met een zwartharige vrouw van halverwege de 30, een sletterige maar spannende blondine met nepborsten en een prachtig, sierlijk Indonesisch meisje. Bij alle drie moest ik wat meer opletten en allemaal slaagden ze er op zijn minst een keer in om mij ook klaar te laten komen en mij in ieder geval steeds voor even het gevoel te geven dat ik de controle aan het verliezen was. Dat was goed, het maakte het alleen maar spannender.

Mijn ster was weer snel rijzende en ik werd nu voor het eerst gevraagd buiten ‘mijn’ regio iets te doen. We kwamen terecht in een soort van kasteeltje onder de rook van Rotterdam. Een onverwachte mooie plek, waar ik echter wel mijn enige deukje opliep in mijn race naar het kampioenstoernooi. Ik beschouw mijn nederlaag van die dag nu nog steeds als wat ze in het boksen wel eens een ‘sucker punch’ noemen: je bent eigenlijk sterker dan je tegenstander maar loopt door domme pech tegen een stoot op. Mijn tegenstandster heette Roxy, een hele mooie kunststudente uit Rotterdam, zo te zien een mix tussen Aziatische en Nederlandse ouders. Ze was ook echt het arty type met haar rijzige, slanke gestalte, lang zwart haar, een paar wilde tatoos en een tongpiercing. Ze had nog een piercing, maar daar kwam ik een beetje te laat achter.

Ze bleek er een boven haar kittelaar te hebben.

En dat verraste me toen ik even niet oplette. We waren lekker aan het vrijen en ik maakte me weinig zorgen over de uitkomst. Het ging gelijk op maar ik vertrouwde blindelings op mijn uithoudingsvermogen en superieure techniek. Ze had me in de missionarishouding gewrongen en begon me stotend te neuken. Haar kittelaar botste tegen de mijne. En pas toen merkte ik de piercing op. Ik werd echt gelanceerd. Het was een koele, tintelende sensatie met een heel klein beetje pijn erdoorheen. Een heerlijk gevoel en binnen een minuut had ik een knetterend orgasme. Ik probeerde me los te wrikken maar met haar 1.80 m was ze best sterk en ze hield me – zij het met moeite – in bedwang. Ze bleef doorstoten. Mijn tweede orgasme kwam er onmiddellijk achteraan. En mijn derde. En mijn vierde. Ik zag letterlijk sterretjes voor mijn ogen en er liep gewoon kwijl uit mijn mond. Ik voelde dat ik nu zeker niet meer kon loskomen en Roxy hamerde onverbiddelijk op me in. Ze beheerste het spelletje heel goed, dat moet ik toegeven. Ze liet me steeds even weer bijkomen, zodat de boel niet zou overkoken. En dan neukte ze me opnieuw genadeloos naar een orgasme, steeds binnen een minuut. Ik heb heel wat af gegild die middag. Misschien is het zo wel een kwartier of zelfs twintig minuten doorgegaan, ik weet het niet meer precies. Ik had niets meer in te brengen. De scheidsrechter greep in. Ik protesteerde zwakjes omdat ik gewoon niet kon geloven dat ik had verloren.

Maar het viel niet te ontkennen. Mijn zegereeks was onderbroken. Toch zat ik er deze keer niet zo mee, ook al had ik nog dagen last van een gezwollen kittelaar. Als ik haar ooit weer zou tegenkomen, kende ik haar geheime wapen. En dat zou ik zeker weten te vermijden: geen kutje wrijven meer met haar, dat was het recept. Grappig genoeg zou het niet al te lang duren voordat ik kon testen of mijn strategie werkte. Maar toen zou ik al middenin het kampioenstoernooi zitten.

ZWAAR

Om eerlijk te zijn: mijn zelfvertrouwen was er nog steeds. Volop zelfs. En ondanks mijn onverwachte nederlaag mocht ik blijven meedoen in de ‘betere’ wedstrijden van het circuit. Dat betekende dat een sessie heel goed betaald werd (altijd zo rond de 4000 euro), dat het op mooie, dure locaties plaatsvond ergens in Nederland en dat er altijd wel enkele tientallen toeschouwers bij waren. Ik werkte zo in minder dan twee maanden nog eens zes wedstrijden af, vastberaden op weg naar het kampioenschap.

Omdat mijn ster rijzende was, kreeg ik steeds betere tegenstandsters. Dat was duidelijk. Maar ik werd zelf ook steeds beter, bovenop de heftige sekslessen die ik van Lea had geleerd tijdens onze relatie. Wat ik bovendien van mijn ongelukkige aanvaring met Roxy had opgestoken is dat je altijd scherp moet blijven en nooit mag aannemen dat het wel een makkie zal worden.

Tijdens de eerste wedstrijd na mijn nederlaag werd me nog eens iets anders heel duidelijk.

Mijn tegenstandster, Carla, ontmoette ik in Utrecht. Het was echt een stadse volksmeid met halflang kastanjebruin haar van begin dertig die niet alleen rond de 1.75 lang was maar vooral ook erg zwaar. Ik zweer dat ze tegen de 100 kilo liep.

Ik was verbijsterd. Hoe kon zo’n dikke meid zo ver komen in het circuit? Ik kon mijn ogen niet geloven toen ze zich uitkleedde, een en al dij, buik, billen en borsten. Omdat zij gelijk helemaal naakt ging deed ik dat ook maar en we belandden al snel ineengestrengeld op het bed. Ze domineerde me met haar kracht en vooral haar gewicht. Zonder al teveel moeite wist ze me op mijn rug te dwingen. Ze hield mijn armen tegen het bed gedrukt en begon tegen me aan te schuren, tegelijkertijd mijn tepels bewerkend met haar mond. Ik kon geen kant op. Hoewel ik echt opvallend sterk ben voor mijn postuur, maakte ik geen schijn van kans. Ik lag daar en ze kon eigenlijk gewoon ongehinderd haar gang gaan.

Het deed me niets. Helemaal niets.

Vastgeklemd als ik zat, voelde ik geen passie, geen hartstocht. Wat ze ook deed, ik werd er totaal niet geil van. Op dat moment begreep ik iets wat ik me later nog vaak zou realiseren. Als je zelf niet verleidelijk en geil bent, als je alleen maar kracht, gewicht en agressie gebruikt, hoe kun je dan verwachten dat je tegenstandster opgewonden raakt? Om je tegenstandster geil te krijgen, moet je zelf ook geil zijn. Dat verklaart waarom je in het Circuit geen frigide ijskonijnen tegenkomt. Die komen misschien zelf niet zo makkelijk of zelfs helemaal niet klaar, maar hun tegenstandsters zullen er ook niet warm van worden.

In zo’n geval grijpt de scheidsrechter in. En dat maakte ik nu voor de eerste keer mee. De licht grijzende man die ik al vaker had meegemaakt bij wedstrijden liet Carla weten dat het zo niet verder kon. Ze moest met me gaan vrijen, zoals het de bedoeling was. Zo niet, dan zou de wedstrijd voor haar verloren worden verklaard. Carla zei dat ze het begreep. Ik denk dat het niet de eerste keer was dat ze het hoorde.

De stoeipartij nam een hele andere wending. Ze werd zachter, toegankelijker. Heel langzaam begonnen we echte seks te hebben. Eerst teder en voorzichtig, toen steeds vuriger en uiteindelijk echt ruig. Ik zag en voelde wat haar zover in het Circuit had gebracht. Haar borsten waren ongelooflijk groot, een F-cup of zo (voor zover dat bestaat, ik heb nooit meer grotere meegemaakt) en haar billen waren zacht en voluptueus. Maar haar sterkste wapen was haar mond: brede volle lippen en een warme, obscene tong. We lagen nog steeds ineengestrengeld, maar nu op onze zij. We tongzoenden elkaar diep en geil, mijn handen dwaalden overal over haar billen. Haar handen waren in mijn nek. Onze benen vonden elkaar en onze kutjes begonnen tegen elkaar aan te wrijven. Haar dij over mijn dij, haar borsten die de mijne bijna masseerden.

God, nu werd ik echt heel geil. Al helemaal toen ik merkte dat bij haar ook alle remmen los waren. Ik kwam een keer klaar. Zij kwam klaar. Ik nog een keer. Zij weer. Haar zweet vermengde zich met dat van mij. Ik vond haar bilspleet en toen haar kontgaatje. Ik begon mijn vinger langzaam maar zeker naar binnen te wurmen. Verdomme, ze deed hetzelfde bij mij. We lagen elkaar anaal te vingeren en opnieuw waren er knallende orgasmes bij ons allebei.

Fysiek was ik nog nooit zo uitgedaagd. Het bed was kleddernat van ik weet niet wat allemaal. Ik had mijn verstand volledig verloren, net als zij. We waren allebei in die hersenloze, dierlijke staat van lust die hoe dan ook bevredigd moet worden.

Ik rolde me op mijn rug en trok haar naar me toe. Nu zat ze bovenop me, ze bereed me als een wellustige amazone die niet wilde stoppen. Het was een ongelooflijk gezicht, die waanzinnige borsten, die brede heupen, die machtige dijen om mijn romp geklemd. Ze strekte haar armen achter haar nek en ik kon volop haar borsten kneden, de tepels uitstulpend als harde druiven. Ze kromde haar rug als een hoepel naar achteren terwijl ik bijna zeker wist dat ik haar opgezwollen kittelaar voelde schuren over mijn buik. Ze kwam ongelooflijk heftig, zwaar kreunend klaar en ik denk dat haar orgasme wel een minuut duurde. Ik had de grootste moeite om haar zware lijf een beetje in bedwang te houden.

De scheidsrechter vond het mooi, de wedstrijd was over.

Ik heb er later nog vaak aan gedacht. Afgezien van spierpijn kreeg ik hier meer, veel meer. Ik leerde dat je je moet openstellen; niet alleen zelf sexy zijn maar je tegenstandster ook sexy vinden. Het risico nemen om klaar te komen, zodat zij ook komt (en hopelijk net een beetje meer dan jij natuurlijk, maar garanties heb je niet). Ik hoop niet dat ik nu te zweverig wordt. Uiteindelijk gaat het gewoon om lekker vrijen.

Hoe dan ook, het was een goede les. Een die me al snel meerdere malen van pas zou komen.