Slet Odette - 10

Ik kwam, na mijn eerste beproeving weer tot leven in een bed en lag tussen twee warme lijven in. Ik zag een zwak schijnsel in de kamer en ik rook dat het vrouwen waren die naast me lagen. Ik was teleurgesteld, omdat ik hoopte dat Mark het was.

“Welkom terug”, fluisterde een stem.
Ik ademde met wat kracht uit, want mijn keel was zo dik, dat ik verwachtte dat ik niet zou kunnen praten.
“We hebben je vannacht schoongemaakt en zijn naast je gaan liggen, zodat we je in de gaten konden houden. Je sliep heel onrustig en schokte heel veel met je spieren, maar dat zal wel door de spanning gekomen zijn. Je bent al eerder een soort van wakker geworden, maar je was zo moe, dat je weer in slaap viel”.
Ik humde en ik begreep dat ik tussen de lekkere lijven van Alicia en Kyara in lag. Ik had overal spierpijn… Alleen het knipperen met mijn ogen leek pijnloos te zijn…

Ik draaide me met moeite op mijn zij en keek in de bruine ogen van Kyara. Ik kuste haar op haar mond en fluisterde raspend: “Dankjewel”.
Ze glimlachte teder en vroeg: “Graag gedaan. Vond je het leuk?”
Ik knikte enthousiast en maakte een spinnend geluid. Alicia zei achter me. “Probeer eens te praten?”
Ik probeerde het, maar het was zo’n krakerige stem, dat we spontaan in lachen uitbarstten en we giechelden een tijdje. Alicia draaide zich om en plooide haar lekkere lijf achter me, waarbij ze exact mijn houding volgde. Het voelde heerlijk intiem: vooral haar flinke, stevige borsten die tegen mijn rug drukten. Ze begon de onderkant van mijn nek te kussen en ik kreeg overal kippenvel. Kyara draaide haar kontje in mijn onderlijf en ik begon haar lijf te bevoelen. Haar borsten waren echt heel stevig. Haar gepiercete tepels draaide ik een beetje en ze leek dat lekker te vinden. Ik daalde af naar haar heup en daar voelde ik het dunne kettinkje wat haar schaamlippen uit elkaar hield. Toen ik me wat uitrekte, kon ik bij haar klitje en daarin voelde ik ook een piercing. Haar kut was een kunstwerk geworden!

Alicia stopte met kussen en zei dat ik vandaag lekker zou blijven relaxen en veel uitleg kreeg over BDSM. Het zou een theoretisch dagje worden en dat vond ik, luisterend naar mijn lichaam, helemaal niet erg!
We liepen kort onder de douche door en ik genoot van de vrijheid en frivoliteit die de meiden hadden. Het was nog wel wat wennen voor mij, maar al snel was het heerlijk om elkaar overal aan te raken en elkaar te bevoelen!
We deden alle drie een badjas aan en gingen ontbijten. Er waren een paar gasten blijven slapen, maar gelukkig gunden ze ons onze rust. Ik zag geen collega’s en ook mijn ouders leken er niet te zijn. Kyara en Alicia bleven de hele tijd dicht bij me en dat was niet voor niets, want ik liep echt heel beroerd… Mijn kruis deed echt ongelofelijk zeer en die spierpijn….

Ik koos bij het buffet dingen die makkelijk door te slikken waren: yoghurt met een beetje havermout vlokjes er in en wat vitaminerijke sappen.
Langzaamaan begon mijn stem het weer te doen en ik vroeg Alicia en Kyara naar hun grenzen. Ze keken elkaar aan en Alicia zei: “Je moet alles een keer geprobeerd hebben en pas daarna weet je dat het je grens is. Of, juist niet. Soms kan iets wat in eerste instantie heel erg vreselijk is en een keiharde limiet is, later juist heel fijn voor je zijn”.
Kyara knikte en vulde aan: “Ik heb dat met poep. Daar vind ik niets aan. Ik vind het vooral smerig, maar als een Dominant mij dwingt om iets te doen, omdat ik anders poep moet eten, heb ik wel een referentie, omdat ik weet wat het is en hoe het voelt”.
Alicia vulde aan: “Zo heb ik een keer gember in mijn kont gehad. Dat wil ik echt nooit meer! Ik dacht dat ik dood ging!”
Ik glimlachte en ik bedacht me, dat ik al deze dingen ook zou moeten proberen en ik voelde me gesteund door de gedachte dat elke situatie voor elk mens weer anders was. Dat had te maken met de meegegeven normen en waarden, persoonlijke voorkeuren en het gevoel van dat moment.
Ik maakte een gebaar, waarmee ik aangaf, dat ik even klaar was. Ik had rust nodig. De meiden complimenteerden mij, dat ik dat aangaf en ze zetten mij in de vlindertuin, waar ik naakt ging zitten, mijn ogen sloot en genoot van de rust, de tropische geuren en de bedompte lucht. Ik doezelde weg en droomde mooie dromen. Bij elke droom stond Mark centraal. Martijn had een bijrol en Kyara en Alicia waren vaak mijn beste vriendinnen.

Toen ik wakker werd, was het stikdonker en met open ogen bleef ik roerloos liggen. Ik hoorde een geluid. Het was muziek. Het had een surrealistische klank, maar was niet computergestuurd. Het kwam niet uit speakers, maar het werd live gespeeld. Ik richtte me op en voelde direct mijn spierpijnen weer. Naast me ontwaarde ik een Dopper en rook wat er in zat. Het rook naar mango en passievrucht. Ik proefde ervan en het smaakte heerlijk: tropisch!
De muziek nam mijn gedachten mee. Ik begon te drijven. Mijn dromen leefden voort door de klanken van de muziek. Mijn gedachten werden duidelijker en helderder. Ik wilde Mark als mijn Meester. Dat Martijn er was, vond ik leuk en handig, maar mijn doel was Mark. Niet meer en niet minder. Hij was mijn doel: hem wilde ik accepteren als mijn Meester.
Heel langzaam en voorzichtig begon ik na te denken hoe ik dat zou kunnen bereiken. Ik wilde geen relaties splijten en zeker geen gemene spelletjes spelen. Maar, ik was bezeten van deze man. De magie die om hem heen hing maakte dat ik hem als een soort halfgod vereerde. Een seksgod dan natuurlijk.
Ik kon me niet van deze gedachten verlossen; sterker nog: ze werden steeds maar sterker. Het leek me heerlijk om zijn slavin te mogen zijn en ik slaakte een diepe zucht. Mijn vingers waren nat en toen ik die bekeek, zag ik dat mijn geil er zelfs vanaf droop. In het flauwe schijnsel zag ik dat mijn kutje al vingerend drijfnat was geworden door het denken aan Mark.
Ik bemerkte dat het lichter werd en de muziek werd minder. Ik hoorde zachte voetstappen en ik zag Mark aankomen lopen. Mijn hart sprong op en ik moest me bedwingen om op te springen en naar hem toe te rennen. Door de spierpijn had dat zeker niet op een sierlijke manier gelukt…

Hij kwam naar me toe en ik keek naar zijn kleding. Een simpel shirt en een pantalon met blote voeten in slippers. Ondanks zijn ondoordachte kledingkeuze zag ik mijn held aan komen lopen. Ongemerkt zat ik mezelf alweer te vingeren en ik keek hem constant recht in zijn ogen.
Hij leek dwars door me heen te kijken, want ik kreeg geen connectie met hem, ondanks dat ik het heel erg probeerde, maar ik kreeg geen vat op hem.
Hij stond naast mijn ligstoel, zakte rustig door zijn knieën en keek door mijn ogen in mijn ziel, waartoe ik hem graag toegang gaf. Zonder met zijn ogen te bewegen, legde hij een hand op mijn schouder. Die smolt zowat door me heen vanwege de hitte, maar dat deerde me niet: mijn held raakte me aan!

Hij haalde diep adem en sprak zonder zijn blik te veranderen: “Odette, jij bent een bijzondere meid. Heel veel subs, slavinnen of bottoms blijven met hun daden en gevoelens aan de oppervlakte, maar dat doe jij niet.
Ondanks de enorme vaart waarin jij nieuwe dingen ontdekt, lijk je het met je gedachten te kunnen volgen. Dat vind ik heel knap”.
Ik smolt nu van binnen: een welgemeend compliment van Mark!

“Het zal lastig worden om jou te trainen, want je bent zo gericht op het succesvol behalen van je doelen, dat het waarschijnlijk lastig zal zijn om met teleurstellingen om te gaan. Want, geloof me gerust: je krijgt tijdens je leven veel meer teleurstellingen, dan successen te verwerken. Het ligt aan jezelf hoeveel waarde je aan een teleurstelling hecht en hoeveel waarde je aan een succes geeft, zodat je er een positieve balans in houdt.
Je hebt de laatste dagen enorm veel successen geboekt, maar ook teleurstellingen beleefd. Het feit dat je hier bent zal als een succes voelen, maar mijn afwijzingen tijdens onze eerste ontmoeting en het feit dat ik al getrouwd ben, zal als een teleurstelling hebben gevoeld. Maar, ook dat niet IK, maar Martijn bij jou in huis is, in plaats dat ik dat ben, zal eerder als een teleurstelling, dan als een succes voelen.
Ik weet: jij wilt mij als Meester. Toch?”

Ik kon niet anders dan geestdriftig knikken, terwijl ik zijn woorden verteerde: successen en teleurstellingen. Wat zou er nog gaan komen!?

Mark keek me aan. Net iets anders dan eerst. Ik voelde de vonken overspringen. Ik wilde hem aanvliegen, maar die ene hand op mijn schouder verlamde me. Door die enkele aanraking kon ik niets doen.
Hij opende zijn mond en begon te spreken. Zijn woorden raakten mijn hersens veel later dan ik zijn lippen zag bewegen. Ik hoorde: “Ik weet dat je mij als Meester wil dienen en dat je denkt dat je alles wil geven om dat te bereiken. Om dat te bereiken moet je heel veel dingen leren. Qua omgang met anderen, qua benadering van je Meester, maar ook moet je je gedrevenheid duidelijk laten zien. Dat heeft zeker tijd nodig. Je zal moeten trainen. Je hele lijf moet getraind worden: van je haarwortels tot de eeltlaag onder je voeten. Alles.
Alleen een perfecte sub mag mij Meester noemen. Ik denk dat jij deze zware training aan zal kunnen: je bent heel slim en ontzettend gedreven. Maar, je zal jezelf door een enorme hoeveelheid teleurstellingen moeten worstelen. Al die teleurstellingen zal ik, samen met de mensen die je inmiddels een beetje kent, zorgvuldig voorbereiden. Je zal echt tot het uiterste moeten gaan om elk nieuw niveau, elk ‘next level’ te bereiken. Dit zal oeverloos oefenen inhouden en heel veel spierpijn tot gevolg hebben.
Pas als ik denk dat jij er klaar voor bent, zal ik die collar die nu om je nek zit misschien vervangen voor een permanente collar.
Je pols- en enkelboeien zijn van het comfortabelste soort en blijven zolang ik je training niet met het predicaat ‘uitstekend’ beoordeeld heb, om zitten. Als ik vind dat je het waardig bent om mij Meester te noemen, zullen deze boeien vervangen worden door metalen ketens: onverbreekbaar, zodat het duidelijke tekens zijn dat je door je Meester bezeten wordt.

Maar, voor het zover is, moet je nog heel veel trainen. Ik zal je een paar voorbeelden geven. Ik eis dat je, zonder te braken, jezelf minimaal 10 minuten in je keel laat neuken en ondertussen een lading sperma met je keel uit de pik kan masseren.
Dat zal je ook moeten kunnen terwijl je met een zweep bewerkt wordt, op een Sybian zit, bewegingsloos vastgebonden bent of met elektriciteit wordt bewerkt. Het moet geen verschil gaan zijn wat jij zelf voelt: het genot van een ander staat altijd ver bovenaan. Zelfs al sta je naakt in de sneeuw of met 40 graden in de barre zon, in de stromende regen of andere ongemakken. Dat is allemaal niet belangrijk. Jouw doel gaat worden om de ander te behagen, wie dat ook mag zijn. Soms romantisch, soms dierlijk. De ene keer een kwartiertje, de andere keer een week of langer.
Je gaat leren om jezelf pijn of ander ongemak aan te doen. Gewoon, omdat je Meester het wilt. Je neukt anderen en maakt hen blij. Je leert rennen op hoge hakken, met een dienblad balancerend in je hand, terwijl er een trillende vibrator in je kut zit.

Dit zijn zomaar een paar makkelijke voorbeelden. Ze zullen gaandeweg veel en veel moeilijker worden”.

Hij keek me verwachtingsvol aan en ik speelde mijn opname van zijn verhaal razendsnel nog een paar keer af. Alles, maar dan ook echt alles leek me GEWELDIG om mee te maken. Ik wilde alles doen om een sub van Mark te worden.
Ik opende mijn mond en zei met raspende stem: “Ja, daar wil ik snel mee beginnen”.

Marks mond vormde een kleine glimlach en hij zei: “Je antwoord had ik verwacht. Martijn zal je helpen met je trainingen. Martijn vertelt mij alles. Ik krijg alles mee.
Martijn zal jou voelen. Ik niet. Jij mij ook niet. Het gaat nu om jou: om jouw bereidheid om heel ver en ontzettend diep te gaan.
Het voor jou hoogst haalbare is, dat ik je als sub aanneem en dat ik je soms toe laat in mijn slaapkamer. Dan ligt de keuze bij mij waar je zal slapen: op een dekentje, matras, hondenmand of misschien zelfs in bed.

Hier heb ik een ring. Die draag je om je linker ringvinger. Er zit een oogje aan. Veel Doms hebben ook zo’n ring om een vinger van hun rechterhand, maar die is niet gesloten: het is een haakje. In deze wereld is het gebruikelijk dat Doms zomaar een sub aan kunnen haken. Dat mag je nooit weigeren. Zo lang je deze ring draagt, maak je deel uit van onze D/s gemeenschap. De ring gaat pas af als je mijn exclusieve slavin bent.
Wees zorgvuldig in je training, zodat niet een andere Dom met jou aan de haal gaat, omdat ik het niet meer zie zitten met jou”.

Ik zag de metalen ring met het oogje. Mark schoof de ring over mijn linker ringvinger en hij draaide het haakje in het zicht. Hij deed voor hoe het zou werken met de ring die hij zelf droeg. Ik bood de ring gedienstig aan, maar hij ontweek mijn actie. Ik wilde zuchtend mijn teleurstelling laten blijken, maar ik hield me in.
Hij stond op, aaide me door mijn haren en kuste me op mijn voorhoofd. Hij zei: “Succes Odette. Je gaat het ontzettend moeilijk krijgen. Misschien ga je het redden. Ik hoop het. Als ik je ergens mee kan helpen, vraag Martijn. Als je liever contact met mij wilt: laat gerust weten”.

Ik stond op en we stonden recht voor elkaar met maar een half metertje afstand. Ik wilde hem knuffelen, zoenen, mezelf om hem heen klampen, enzovoort. Maar… Ik stond stokstijf.
Ik voelde zijn vingers om mijn borsten. Hij groef zijn vingers als klauwen in mijn gevoelige vlees. Het deed gelijk gruwelijk pijn, maar ik bleef hem in zijn ogen aankijken. Hij groef zijn nagels in mijn vel en ik zakte een beetje door mijn knieën.
Het duurde minder dan een minuut en daarna liet hij me los. Ik zag een smalend lachje op zijn gezicht komen en ik zette mijn hoofd schrap voor wat er nu zou komen. Zonder enige verdere opwarming, drukte hij zijn scherpe nagels heel diep in mijn tepels, die door alles van de laatste dagen al ontzettend veel pijn deden. Ik gilde kort en zakte door mijn knieën om zijn actie te ontwijken. Ik wist zeker dat ik mijn tepels nog dagen zou voelen door deze ene actie.
Mark zei: “Zo’n kneepje in je tieten en in je spenen moet je gewoon zonder probleem kunnen verdragen. Zelfs al zou het 25 keer per dag gebeuren”.
Mijn ogen vergroten zich en ik was nu wel geschokt. Langzaamaan drong de heftigheid van de training tot me door. Dat bracht me niet tot aarzelen, maar ik begon plannen te maken: de weg naar mijn eigen succes.
Doordat ik even met mijn eigen gedachten bezig was, lette ik even niet op Mark. Hij was verdwenen en aan de andere kant van de kas hoorde ik de deur van de luchtsluis open en dicht gaan.

Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan: nu had ik niet eens afscheid van hem genomen! Ik zonk neer en besefte dat ik voor de heftigste keuze van mijn leven stond. Ik liet de centrifuge waarin mijn hersenen zich in bestonden even uitrazen en ik wist gewoon dat er geen andere weg was, dan die heftige weg die Mark had geschetst. Dat scenario paste bij me zoals ik me voelde.
Ik haalde heel diep adem en hield die een tijdje in. Daarna ontspande ik mijn zere keel en huig en ik blies zo lang mogelijk zachtjes uit. De rust die op dat moment in mijn lijf kwam, stelde me gerust. Deze opgave zou ik aan kunnen. Zeker met de hulp van Martijn en Mark.

Ik stond op van mijn ligstoel en liep langzaam en voorzichtig naar de uitgang. Daar stond de man met de luierbroek op me te wachten. Hij had een klein dienblad en daarop lagen luxe, verzegelde enveloppen. Ik las: “Planning”, “Taken” en “Uitleg”. Die laatste was duidelijk het dikste en toen ik ze gepakt had, liep meneertje luierbroek plompverloren weg. Ik opende de envelop Uitleg en vond daarin een andere envelop en één A4-tje van geschept papier met een logo van een oude kloosterorde. Daarop stond dat ik me vanaf vandaag op de training moest storten. Die training zou op allerlei plaatsen zijn.
Jolanda plopte ineens op en ik was blij dat ik haar zag. Zij was voor mij een betrouwbaar mens in deze nieuwe setting. Jolanda leek wederom weinig geduld met me te hebben en zette me voor een effen wand en nam van mij verschillende foto’s in verschillende houdingen.

Na een tiental minuten zei ze dat ze nu wel genoeg had voor mijn portfolio. Ik flapte eruit: “Mijn portfolio!?” Ze knikte en zei: “Mark maakt alvast een profiel voor je aan, zodat je, na je training goed vermarkt kan worden”.
Mijn mond viel open, maar ik liet geen kreet. Ik verwerkte de grootste teleurstelling van mijn leven tot dan toe. Ik was tot het diepst van mijn ziel gericht op Mark. Hij was mijn idool en ondertussen liet hij foto’s van mij maken om mij te vermarkten. Ik rilde even en keek woest naar Jolanda.
Jolanda haalde nonchalant haar schouders op en zei: “Had je nu echt gedacht dat alles rozengeur en maneschijn zou zijn geweest? Mark moet ook ergens van leven!”
“Dus ik ben voor hem gewoon een slet waaraan hij kan verdienen?”, concludeerde ik geïrriteerd.
“Nee, nu nog niet”, zei Jolanda. “Voordat het zover is, zal je nog veel moeten oefenen. Maar, besef dat je deze hele training niet voor Mark doet. Je doet het voor jezelf. Jij gaat jezelf trainen voor de meest bizarre ontmoetingen en ervaringen. Mark heeft er een neusje voor om die dingen te organiseren en ik moet zeggen dat hij dat echt heel goed doet. Hij heeft al heel veel beroemde mensen ontmoet en zelfs uit de kleren gekregen!”

Jolanda wees me op een doos en zei: “Je gaat nu naar huis toe en neemt deze doos mee. Daarin zitten heel veel trainingsspullen. Martijn zal geregeld bij je zijn om over je gezondheid te waken. De rest doe je helemaal alleen: er is alleen maar een videoverbinding.
Als je al je dagelijkse oefeningen doorwerkt, zal je op het examenmoment waarschijnlijk heel ver zijn met je training, maar het vergt wel enorm veel discipline”.

Ik knikte, maar de impact van haar boodschap kwam nog niet volledig bij me binnen. Ik pakte de doos op en liep naar de voor mij bekende uitgang. Ik zag mijn autootje staan, die iemand blijkbaar hiernaar toe had gereden, zette de doos achterin en stapte in. De motor draaide al en op de passagiersstoel vond ik mijn kleding. Ik reed weg en bedwong de neiging om de auto tegen de eerste de beste boom te parkeren. Ik overrede mijn brein dat deze bizarre situatie wel goed voelde.

Thuisgekomen opende ik de voordeur en liet ik de doos in de gang ploffen. Ik voelde me leeg zonder onderlijf-vulling en mijn maag rommelde. In de koelkast vond ik een stel bakken die gelabeld waren met de naam van de dag. Ik pakte de doos van vandaag en er lag een briefje in: “Vijf minuten in de magnetron”.
Ik volgde de raad op en ging even pissen. Toen ik terugkwam was de magnetron al bijna klaar. Ik legde de envelop met het opschrift “Uitleg” op tafel om het te lezen en onder het eten las ik het door. Er waren heel veel oefeningen beschreven. Er stond ook bij wat het doel was, wat er moeilijk aan zou kunnen zijn en hoeveel tijd en inspanning het ongeveer zou kosten: open en eerlijk: transparant.
Ik was al snel klaar met eten en ongemerkt bleef ik doorlezen en ploegde ik automatisch met mijn linkerhand op een heerlijke manier door mijn kutje.
Ik opende de envelop ‘Planning’ en ik keek ondertussen mijn kamer door. Op een hoopje zag ik mijn kleren liggen en ik besefte achteraf, dat ik naakt auto gereden had en naakt mijn eigen woning binnen gekomen was. Inwendig schudde ik mijn hoofd en ik haalde het vel met Planning uit de envelop. Daar stond van dag tot dag beschreven wat ik zou moeten doen.
Maar, ik zag nog wat vellen met een andere planning. Toen ik die naast elkaar legde, zag ik dat er een termijn verschil was. De ene duurde een jaar, de andere een half jaar en de laatste drie maanden. Die laatste hield ik; de andere twee stopte ik terug.
Ik las een soort disclaimer, dat deze training heel erg intensief zou zijn, maar dat ik betaald verlof kreeg van mijn werk, zodat ik me er volledig op zou kunnen storten. Ik zou een paar avonden in de week naar De Amer moeten komen en ook de meeste weekenden zou ik daar doorbrengen. Dat vond ik allang goed, want dan was er een kans dat ik Mark weer zou zien.

Ik staarde even voor me uit en ik hoorde mijn printer tikken. Dat deed hij altijd als er iets geprint moest worden en een halve minuut later kwam er een A4 uit. Ik pakte het velletje en rook er aan. Het papier rook hetzelfde als de parfum van Mark… Ik smolt weer en verruk las ik wat er stond geschreven.

“Je zal dagelijks meerdere opdrachten hebben. Die vind je in de envelop, maar soms is het nodig om iets bij te stellen in de planning. Dan ligt de aanwijzing op de printer. Je telefoon heb je niet meer nodig. Je doet hem uit en legt hem ver weg. Je wordt door niemand gestoord de komende tijd. Alles, maar dan ook echt alles draait om jou: jezelf.
Jij en jouw lijf zijn nu het allerbelangrijkste. Open de envelop en voer de eerste opdracht uit.
Succes Odette. Ik heb heel veel vertrouwen in je.
Groet,
Mark”

Ik kreeg vlinders in mijn buik toen ik las dat Mark heel veel vertrouwen in mij had. Ik was vastbesloten om de opdrachten uit te gaan voeren. Ik pakte uit de envelop met Taken het eerste blad. Daar las ik, dat ik al mijn drie neukgaten zo goed mogelijk moest gaan oprekken, zodat mijn keel zonder braakreflexen een lul van 25 cm kon verwerken, mijn kut door een flinke mannenvuist genomen kon worden en dat ook mijn kont met dezelfde diameter, elleboog-diep, om moest kunnen gaan.
Ik raakte in een lichte shock toen ik dat las. Ik had een aanpak verwacht die iets minder expliciet was en waarin een groeipad was aangegeven. Ik herlas alles en het enige wat ik kon bedenken was: ‘Hoe dan!?’

Ik draaide het blad om en daar vond ik mijn oplossing. In de doos die ik meegekregen had, vond ik een enorm lange dubbelzijdige dildo. Die bestond eigenlijk uit twee delen: het binnenwerk kon ik eruit halen, zodat ik daarmee mijn keel op zou kunnen rekken en ondertussen toch gewoon kon ademen. Althans, dat las ik op de verpakking.
Ik oefende met het apparaat en ik merkte dat ik erg gevoelig was voor braakreflexen… Elke keer als ik mijn huig raakte, begon ik bijna te kotsen…
Toch was ik vastbesloten om dat apparaat in mijn keel te laten verdwijnen, zoals ik heel veel pornosterren en webcammeiden al had zien doen. Ik duwde en drukte, maar het lukte niet… Ik had tranen in mijn ogen, omdat het niet lukte en toen ging nota bene de deurbel ook nog. Ik negeerde de collectant en bleef het proberen.
Nogmaals de bel en even later nog een keer. Ik was teleurgesteld in mezelf en ik vloekte tegen de vasthoudende beller. Ik gooide het ding met enorme kracht naar de keuken en stierde met grote stappen naar de deur om de beller zijn huid vol te schelden. In de paar meter naar de deur toe, nam ik me voor om al mijn frustratie in zijn gezicht uit te schreeuwen.

Met een ruk opende ik de deur en ik opende mijn mond om de grofste woordenkots van mijn leven over de deurmat te gooien.
Maar… Ik zag Martijn. Al mijn opgehapte adem liet ik onhoorbaar ontsnappen en ik hoopte dat mijn rode hoofd snel weer een normale kleur zou krijgen.