Martijn zei opgewekt: "Ik dacht dat je wel wat hulp kon gebruiken".

Dat was alles wat hij zei en ik liet hem met een armzwaai binnen.

Hij negeerde mijn naaktheid en ik verrekte het om daar aandacht aan te geven. Terwijl Martijn de dubbele dildo van de vloer raapte, sloot ik de voordeur en liep als een betrapt kind ook naar de keuken. Martijn spoelde de dong af onder de kraan en gaf de beide onderdelen aan mij. Ik pakte ze beschaamd aan en durfde hem niet aan te kijken: ik voelde me toch wel betrapt…

Martijn deed zijn wijsvinger onder mijn kin en tilde mijn hoofd iets op. Ik moest hem wel aankijken. Toen ik hem in zijn ogen keek, zag ik compassie, maar ook een blik die ik me van veel van mijn leraren herinnerde: teleurstelling.

Zuchtend zei hij geduldig: “Je hebt de uitleg bij deze oefening niet gelezen. Daarom lukt het niet. Jij behoort niet tot de gelukkigen die geen braakreflex hebben als er iets achterin je keel zit, maar dat kan je oefenen. Lees de instructies maar eens”.

Hij overhandigde me de uitleg en ik las dat ik het dunne middenstuk moest gebruiken om mijn huig en de aanhechting van mijn tong eraan te laten wennen dat er een ‘indringer’ was. Door er rustig mee te spelen, zouden mijn spieren eraan wennen, waardoor de reflexen minder en minder zouden worden.

Ik keek schuldbewust naar Martijn en begon met één uiteinde van de dunne siliconen stengel achterin mijn keel te kriebelen en ik kreeg de ene na de andere braakneiging.

Martijn bleef geduldig wachten en gaf me af en toe wat aanwijzingen. Ik moest vooral niet gaan overgeven. Die neiging moest ik helemaal onderdrukken: eventueel wat meer pauzes nemen.

Na een kwartier was ik er helemaal klaar mee en wilde er mee stoppen, maar dat was niet naar de zin van Martijn. Hij zei dat ik minimaal drie keer per dag, in totaal anderhalf uur per dag, dit moest trainen. Ik keek hem verbaasd aan en voor ik er erg in had, flapte ik eruit: “Ja, lekkker! Doe dat zelf maar!”

Ik sloeg mijn hand gelijk voor mijn mond en kreeg een vuurrood hoofd. Martijns ogen vlamden en hij trok het dunne deel van de dong uit mijn hand. Hij schoof de dildo in elkaar en maakte de siliconen staaf nat met zijn speeksel. Toen hij klaar was, keek hij me aan en zonder een woord te zeggen schoof hij de 30 cm in een vloeiende beweging in zijn keel. Toen hij zijn adamsappel moest passeren zette hij wat meer kracht, maar binnen 10 seconden had hij het hele ding laten verdwijnen: hij sloot zelfs zijn lippen. Met een rustige beweging viste hij het ding weer uit zijn keel en keek me met ietwat waterige ogen aan.

Ik was met stomheid geslagen! Ik had nooit verwacht dat hij dit kon doen! Hij slikte een paar keer zijn overvloedige speeksel weg en pulkte het middelste stuk er uit, zodat er een soort koker ontstond.

“Mond open en ontspan je keel”, zei hij op een dwingende toon. Ik was doodsbenauwd wat er zou gebeuren en hij pakte met zijn hand mijn linkerhand beet en kneep er echt hard in. Met zijn andere hand liet hij de dong in mijn mond zakken, alsof ik een harinkje zou happen. Net voordat hij mijn huig zou raken, verkrampte ik en hij zei: “Ontspan en onthoud dat je door de smalle opening gewoon door kan blijven ademen. Adem maar in”.

Ik ademde in en op hetzelfde moment stopte hij de holle dong in mijn keel en drukte hem moeiteloos diep naar binnen. Ik hoefde niet te braken en kon een beetje ademen. Ik stond helemaal versteld!

Martijn zei: “Ik knijp in je hand, omdat daar een zenuw zit die rechtstreeks met de spier verbonden is die het braken veroorzaakt. Die heb ik dus geblokkeerd. Daarnaast zoog je door in te ademen, de dong zelf naar binnen. Adem nu je longen leeg, dan haal ik het ding er ook uit”.

Ik deed wat hij zei en een paar seconden later was mijn keel weer vrij. Martijn legde verder uit: “Het trucje met je hand kan je ook zelf doen. Dan moet je je duim naar binnen doen en er een stevige vuist van maken. Probeer het nu zelf en bedenk hoe je moet ademen: inademen als ‘ie naar binnen gaat en uitademen als hij er uit gaat. Als je alles zelf bestuurt, gaat het makkelijker dan wanneer je keihard in je mond wordt geneukt, dus ook hier geldt: oefening baart kunst!”

Trillend van de zenuwen probeerde ik zijn trucs. De braakreflex was inderdaad verdwenen, maar ik raakte in paniek doordat ik de luchttoevoer naar mijn longen blokkeerde. Martijn bleef rustig en gaf me telkens tips en trucs. Uiteindelijk lukte het me om het ding een heel eind achterin mijn keel te schuiven.

Martijn was tevreden en hij maakte alles netjes schoon. Mijn inmiddels ruw geworden keel was door al die onbekende acties nogal pijnlijk geworden en hij masseerde mijn nek even. Dat voelde heel lief!

Ik was echt wel trots op mezelf en realiseerde me, dat het hebben van een trainer toch wel heel handig was!

Alsof Martijn mijn gedachten geraden had, reikte hij me een glas water aan, die ik gelukzalig door mijn keel liet walsen. Ondertussen zei Martijn: “Ik zal er zeker niet altijd zijn, maar voor deze eerste opstartfase is het wel handig gebleken”. Hij keek daarbij nadrukkelijk naar de dildo die op de tafel lag.

“Je gaat ook leren om je toewijding te laten zien. Je toewijding aan je Meester. Dat doe je door opdrachten die jou gegeven worden, zo goed mogelijk uit te voeren. Het zullen bijna allemaal opdrachten zijn om je eerdere ‘ik’ te verdringen door je sletterige slavinnen-identiteit. Dat hoort bij de keuze die je gemaakt hebt, maar je zal de komende tijd gaan leren of deze keuze wel je juiste keuze is geweest, of dat je misschien toch wat te ambitieus was…”

Hij hield even pauze en ik dacht na over zijn cliff hanger. Eigenlijk wilde ik het uitschreeuwen, dat ik niets liever wilde, dan wat ik gekozen had, maar de verscholen waarschuwingen bleven in de lucht hangen.

Ik haalde diep adem en vroeg: “Wat is de eerste opdracht?”

“Sla met je platte hand keihard op je wang”. Ik keek hem met geschrokken ogen aan en in mijn hoofd galmde: “WAAROM!?”

Martijn wachtte geduldig tot de opdracht in mijn hoofd neergedaald was en ik keek naar mijn rechterhand. Ik kon me er niets bij voorstellen waarom ik mezelf een klap moest geven. Ik keek vertwijfeld naar Martijn en hij zij met een flauwe grijns op zijn gezicht: “Soms is het doel van een opdracht een mysterie voor je, maar zit altijd minimaal één doel achter. Dus: ga je gang”.

Ik gaf mezelf een zacht tikje op mijn rechterwang en ik voelde er amper iets van.

“Harder”.

Dat had ik wel verwacht en ik sloeg harder, terwijl ik mijn ogen sloot en mijn hoofd wegdraaide. Ik voelde een traan in mijn oog opwellen. Dat kwam niet eens door de pijn, maar vooral vanwege de vernedering die ik voelde.

Ik keek Martijn aan en hij legde uit: “Wat je nu voelt, is de essentie van jouw onderwerping aan je Meester. Het is vrijwel onmogelijk om jezelf hard te slaan. Dat is een zelfbeschermingsmechanisme van je lijf. Daar hoef je niet over na te denken. Daarom draaide je ook je hoofd weg en kneep je je ogen stijf dicht”.

Hij was amper uitgesproken en ik voelde een vlammende pijn op mijn wang. Martijn had me echt hard geslagen. Tranen welden op uit mijn ogen en Martijn knikte tevreden.

“Doordat je jezelf niet op de klap voorbereidde, draaide je hoofd niet weg en sloot je je ogen niet. Vanaf vandaag ga je jezelf op elke wang klappen geven. Voor de spiegel, met je haren opgestoken of in een paardenstaart. Je houdt je ogen open en je blijft jezelf aankijken. Als je dat kan, en dat zal een hele tijd duren, ga je jezelf smeken om een oorvijg te krijgen en dan presenteer je jezelf, zodat je de klap makkelijker in ontvangst kan nemen.

Je doet het opgewekt en zonder ‘au’ of zo te zeggen, want als je het goed doet, dan doet het inderdaad pijn en dat weet je Meester al; dat hoef je dus niet te zeggen”.

“Hoeveel klappen moet ik mezelf geven?” Martijn haalde zijn schouder op en zei: “Dat zal dagelijks verschillen. Elke nacht wordt je trainingsprogramma van de komende dag voor je uitgeprint. Je zal steeds minder na hoeven denken: dat wordt voor je gedaan.

En, dat is maar goed ook, want je zal het al moeilijk genoeg hebben om alle opdrachten goed te volbrengen. Je brein heeft je hele leven een aantal dingen geleerd en daar ga je er een stel van herprogrammeren. Ook een heleboel aangeboren dingen, zoals het sluiten van je ogen op een aantal momenten, zal je moeten gaan beheersen. De weg die je in wilt slaan is een hele moeilijke, maar ik heb er, samen met Mark en de anderen veel vertrouwen in, dat jij dit kan”.

Ik voelde me nogal ‘unheimisch’ na deze onheilspellende woorden, maar ik probeerde me vast te houden aan het vertrouwen wat zij in mij hadden.

“Nu jij”, wees Martijn naar mijn wang en ik gaf me zonder na te denken een klap op mijn minst hard gloeiende wang. Het deed echt zeer, maar ik bedacht net op tijd om alleen maar te kreunen.

Martijn knikte goedkeurend en zei dat het op deze manier de goede kant op ging. Ik gloeide van trots en ging een beetje rechter zitten. Daarna sloeg ik nog een paar keer op mijn wangen en ik merkte al snel, dat ik na begon te denken over de slagen die ik mezelf gaf en dat ik me daardoor afwendde en ook veel minder hard sloeg.

Hij klopte even geruststellend op mijn schouder en haalde een stel dildo’s van allerlei lengtes tevoorschijn. Hij liet zien hoe ik die op een spiegel of een ruit kon doen.

Ik moest op mijn knieën voor een spiegel gaan zitten en ter hoogte van mijn mond zette hij met een stift een kruisje en hij plantte er een dildo op. Mark vertelde dat ik elke dildo zo diep moest kunnen nemen, dat mijn neus een stuk platgedrukt werd op de spiegel.

Ik bedacht me, dat het een enorme klus zou gaan worden, omdat er echt een paar heel lange en ook dikke exemplaren tussen zaten.

De laatste dildo plakte hij op het raam aan de straatkant. Ik moest op mijn tenen gaan staan om er bij te kunnen en daardoor raakten mijn tepels het koude raam. Ik huiverde even, maar pijpte de dildo even.

Martijn wees naar beneden en zei: “Als ik jou was, doe je de volgende keer de lamp uit, want anders kan de hele buurt je mooie lijf bewonderen”.

Ik schrok me rot en bedacht dat dit een bijzonder klusje zou worden elke dag…

In de douche monteerde Martijn een stel pluggen met de opmerking dat ik zo lang moest oefenen, dat ik ze met mijn kontspieren van de muur af moest kunnen trekken. Er zat een korte, puntige plug bij die omvang van een colafles had!

De rondgang door mijn eigen huis eindigde in de kleine logeerkamer, waar alles vandaan weg was gehaald en naar zolder was gebracht. Voor het raam, wat afgesloten was met een gordijn stond een immens groot TV scherm: nog groter dan die in mijn slaapkamer. Ernaast stond allerlei apparatuur: computer, DVD, spelcomputer, etc. Ook stonden er een aantal fitness machines opgepropt.

Martijn legde uit: “Dit is je trainingsruimte. Alle apparaten hebben zicht op de TV. Jouw trainingsschema is erg kort, dus daarom ga je zoveel mogelijk dingen tegelijk doen”.

Ik keek hem een beetje onbegrepen aan en vroeg: “Wat voor dingen bijvoorbeeld?”

Martijn zei: “Simpel voorbeeld. Hardlopen op naaldhakken met een plug in je kont, een kettinkje aan je tepels en ondertussen naar een SM film kijken”.

Ik vroeg: “Is dat een opdracht?” Martijn schudde zijn hoofd en zei: “Dit is dan de warming up, want je lijf moet veel sterker worden en veel leniger. Dat eerste kan je zelf doen met de apparatuur hier, maar om echt leniger te worden, hebben we een Russische turnster gevonden om jou elk weekend te helpen”.

Ik griezelde even, want ik had wel eens filmpjes van die praktijken gezien… Maar, aan de andere kant merkte ik dat mijn kut aan het lekken was van alle vooruitzichten…

“Mag ik even testen?” vroeg ik met een klein stemmetje. Martijn keek me uitdrukkingsloos aan en zonder iets te zeggen draaide hij zich om. Hij kwam met een paar dingen terug. Hij gaf me een vrij kleine plug en zei: “Nat maken en in je kont doen”. Ik likte hem af, dipte hem even in mijn kut en schoof hem in mijn achterste. Ik kreeg kippenvel van het onnatuurlijke, maar heerlijke gevoel.

Ik had tot een paar weken geleden eigenlijk nog nooit met mijn kontje gespeeld, maar ik begon het steeds lekkerder te vinden!

Het duurde niet lang voordat ik uit mijn roes ontwaakte, want Martijn zette op elke tepel een klaverklem. Ik zag dat de bek nogal ruw was en bedacht dat de klemmen daardoor veel beter zouden blijven zitten. Ze deden echt veel pijn en ik kreunde even en sloot mijn ogen om het pijnlijke gevoel makkelijker door mijn lijf te laten stromen.

Martijn gaf me gelijk een oorvijg en zei op een belerende toon: “Oogjes open houden, sletje!”

Ik sperde ze wijd open en Martijn begon aan mijn kut te rommelen. Hij zette op elk van mijn grote schaamlippen eenzelfde met een kettinkje aan elkaar verbonden klem. Ik voelde een doffe pijn, maar niet ondraaglijk.

Daarna zette Martijn de TV aan en automatisch begon er een wat oudere film te spelen. Hij zei: “Doe de schoenen aan en ga op de loopband. De loopband zal stoppen als de film afgelopen is. Vandaag doen we alleen maar de warmup, omdat het de eerste keer voor je is”.

Hij stond nonchalant hangend tegen het deurkozijn te wachten en ik trok de hooggehakte pumps aan. Ze waren perfect van pasvorm, maar de hak was serieus heel hoog… Ik stapte op de loopband en Martijn zei dat ik alleen maar op het groene knopje hoefde te drukken. Het rode knopje werkte niet: die zou van afstand bediend worden. Ik keek naar de camera en zag een knipperend lichtje.

Ik haalde een paar keer diep adem en drukte op het groene knopje. Langzaam begon die te draaien en ik begon te lopen. Ik had gelukkig wel wat ervaring met hakken, maar op een rubberen loopband voelt dat heel vreemd.

Het kettinkje aan mijn kut voelde vreselijk irritant: het slingerde elke keer tegen mijn bovenbenen en daardoor beten de klemmen steeds wat verder in mijn vlees.

Toen de band sneller ging, moest ik in een draf gaan, waardoor mijn tieten begonnen op te wippen, met alle pijnlijke rukjes in mijn tepels tot gevolg. Ik ging kort in een galop, waardoor ik mijn plug bijna verloor.

Ik hoorde de voordeur dichtslaan en Martijn was vertrokken. Ik raakte in paniek, maar ik keek even naar de camera. Die knipperde vrolijk en ik moest weer wat harder lopen.

Ik keek naar het scherm, want dat was mijn enige afleiding. Ik zag de titel: Slaves in love. Dat sprak me wel aan, terwijl ik doorliep. Mijn gedachten werden al snel in beslag genomen door de film, die me vanaf het eerste moment boeide. De strenge meester, de smoorverliefde slavin. De tederheid waarmee Hij haar pijn deed trof me. Ik vergat al snel de plug, klemmen en de kettinkjes. De schoenen vergat ik niet, want mijn voeten deden ontzettend zeer. De klemmen en plug droegen bij aan mijn algemene opwinding.

Het beeld vervaagde en ik haalde even adem. Ik baalde eigenlijk dat de film over was, want het verhaal was nog niet klaar. Toen zag ik: ‘end of part 1. Part 2’ en al wandelend verdiepte ik me weer in het erotische slavinnenverhaal op het scherm. Ik merkte eigenlijk niet eens dat er wisselingen qua snelheid waren.

‘end of part 2. Final part’. Ik gokte dat het stukken waren van een kwartier tot 20 minuten. Tijdens de overgang van deel 2 naar deel 3 deed ik even een bodycheck. Mijn kont voelde prima, hooguit een paar krampjes hier en daar. Mijn schaamlippen waren pijnlijk, maar verder had ik geen idee waarom iedereen zo’n problemen met die klemmen leek te hebben.

Mijn tepels was een ander verhaal: die leken op ontploffen te staan… Deel 3 begon en nadat die slavin wat kaarsvet had gekregen, werd het kaarsvet van haar lichaam met een zweep er van af geslagen… Het was zo intens, zo erotisch en lieflijk. Ik smolt van binnen, terwijl de band steeds minder vaak naar draf ging en meestal alleen maar langzaam draaide. Ik wilde dat ik die slavin was en ik kneep steeds harder in de handvatten van de loopband. Zonder dat ik het in de gaten had, liep er een draadje kwijl naar beneden en waren de binnenkanten van mijn benen kletsnat van mijn geil.

Toen het laatste stukje kaarsvet van haar lichaam was gezweept, dook de slavin gretig op de pik van de Meester af. Met haar handen op haar rug verslond ze de lul en binnen een paar minuten spoot hij zijn geil in het keeltje van de slavin, die het genietend, smakkend verorberde. Daarna kroop ze in zijn armen en het beeld vervaagde, terwijl ze knuffelend nagenoten.

Wauw! Wat was dat mooi! Wat zou ik graag die slavin zijn geweest! Ongemerkt was de band weer harder en harder gaan draaien en terwijl ik op veel plaatsen van mijn lijf pijn voelde, was ik vastbesloten om door te gaan. Ik wilde perfect voorbereid zijn voor een dergelijke sessie met Mark: mijn Meester. Ik hijgde als een briesend paard terwijl de kettinkjes ongecontroleerd op-en-neer slingerden. Opgeven was er niet bij!

Ik vergat de tijd en merkte opeens dat de band nog maar langzaam draaide. Toen de band stopte, liet ik me op handen en knieën vallen, zodat ik de knellende schoenen minder goed voelde.

Ik hijgde een paar minuten uit en het werd lichter in de kamer: het scherm werd fel wit van kleur: het deed pijn aan mijn ogen. Toen het wit minder fel werd, keek ik er weer naar en langzaam kwam het hoofd van Mark. Hij sprak via de digitale verbinding: “Ik ben heel trots op jou Odette. Je hebt het boven verwachting goed gedaan. Doe je schoenen uit en zet ze naast de band”.

Gebiologeerd door zijn aanwezigheid en woorden, peuterde ik de schoenen los en ik zette de zweterige schoenen netjes naast elkaar naast de band.

“Maak het kettinkje van je kutje los”. Voorzichtig, om mezelf niet nog meer te pijnigen, friemelde ik om de klemmen los te maken. Het duurde even voor ik in de gaten had hoe ze werkten en ik trok ze los van mijn vel. Dat was pijnlijk, maar ik hield mijn ogen open. Toen Mark zag dat ik de klemmen los had, zei hij: “Knijp en rol het vlees van je schaamlippen”.

Ik pakte de vreemd aanvoelende plek van mijn schaamlippen beet. Daar had ongeveer een uur lang een wrede klem op gezeten en ik volgde het bevel van Mark op. Ik slaakte al snel een langgerekte ‘Aaaaaaaaah!’ maar ik bleef mijn schaamlippen masseren en pijnigen.

Na een minuutje hoorde ik Mark zeggen: “Nu zijn je tepels aan de beurt. Ook deze moet je tussen duim en wijsvinger kneden”. Ik keek hem met betraande ogen aan en knikte.

Ik zag dat hij een kusmondje maakte en enthousiast maakte ik beide klemmen tegelijk los en ik liet de kwellers op de grond vallen. Mijn tepels stonden in de fik! De pijn was gruwelijk!

Mark commandeerde: “Rol je tepels. Je mag gillen”.

Zijn woorden drongen niet echt tot me door en ik pakte beide platgedrukte tepels beet. Ik haalde diep adem en ik rolde ze hard, zodat ze weer rond zouden worden.

Ik sloot mijn ogen en ik zag alleen maar sterren en bliksemschichten voor mijn ogen. De gruwelijke pijn van eerst, was nog niets vergeleken wat ik nu meemaakte.

“Doorgaan met rollen!” beval Mark en met mijn laatste stukje wilskracht bewoog ik mijn handen, die ik beschermend om mijn borsten had gekromd en rolde ik mijn tepels weer. Ik huilde en jankte, maar met rollende tranen over mijn wangen, gehoorzaamde ik Mark.

Langzamer en steeds minder strak gingen mijn vingers over mijn tepels: mijn energie was op. Ik wilde nog wel, maar het lukte niet meer. Ik liet me op de band zakken en doezelde weg.