Verboden Verliefdheid - 1

'Had je geen flat met een lift kunnen uitkiezen?' hijgt Ellinor. Het is bijna vijf uur en we zijn al de hele dag aan het sjouwen met meubels, tassen en dozen.
Ik dacht niet dat ik zoveel spullen zou hebben, maar toen mijn vrienden me vanmorgen kwamen helpen met verhuizen, kreeg ik al snel in de gaten dat ik me vergist had.
'Niet zeuren,' zegt Markus. Die samen met Ellinor tot mijn beste vrienden behoren. 'We zijn bijna klaar. Sam heeft echt zoveel geluk gehad dat hij dit appartement kon krijgen!, roept hij erachteraan.
Ik kijk nog eens goed rond en knik. 'Ja echt, super dat jullie me willen helpen.'
Ellinor is mijn beste vriendin, mooi zegt maar gerust beeldschoon is ze en Markus is met stipt al jaren mijn beste vriend. Hij is een harrewar een chaoot. Een soms vreemde eend in de bijt tussen ons vrienden groep. Hij doet niet aan normale 'mode' hij heeft zijn eigen stijl. Een soort van hippie stijl of zoiets.
Toch is hij altijd mijn grote steun geweest, toen ik ontdekte dat ik op jongens viel. Hij legde zijn arm om me heen en gaf me een zoen op mijn mond 'is dat alles wat je me moest vertellen?' grapte hij.
'Waarom zo moeilijk Sam? het maakt toch niet uit op wie of wat je valt?' Markus plakte geen labels op mensen. Ook niet op zich zelf daar hield hij niet van.
Ook Ellinor die al jaren mijn beste vriendin was en waar ik mijn eerste zoen op vijftien jarige leeftijd mee deelde, was niet echt verrast na mijn stotterende mededeling dat ik op jongens viel.
'Ik wist het,' riep ze hysterisch en vloog me om mijn nek. 'Ik heb altijd geweten dat je anders was Sam, noem het een voorgevoel.'
Waarschijnlijk had mijn omgeving het sneller door dan ik. Ook mijn ouders en mijn zus leken niet echt verrast.
Dus mijn gevreesde coming out was al snel door de meeste geaccepteerd, wat als een grote last van mijn schouders leek af te vallen. Het gaf me rust omdat ik eindelijk wist wie ik was. Gewoon Sam, die toevallig op jongens viel.
Na enkele korte relatie's, wilde het niet echt meer vlotte in de liefde.
Misschien stond ik er niet echt voor open?

'Jammer dat Adrian geen vrij kon krijgen,' zuchtte Ellinor. Ze stond naast me en keek rond mijn appartement in. Wat nog op een totale chaos leek. Markus dirigeerde de boel onder mijn andere vrienden, wat niet helemaal leek te lukken.
Ik liet hem maar. Ondanks dat we totale tegen polen waren van elkaar. Hij druk en extravert, ik rustig en bijna introvert. Waren we in vele vriendschappelijke bezigheden een match.
'Gelukkig regelt Adrian de wijn voor vanavond,' zeg ik tegen haar, en kijk hoe ze een blonde lok uit haar gezicht haalt en naar me glimlacht.
Ze betekend zoveel voor me als vriendin, ik hou oprecht van haar.
'We moeten toch een soort van housewarming houden.' vervolgt ze. Ik sla een arm om haar heen. 'Bedank elli, en geef haar een kus op haar wang.
Een housewarming, als ik daaraan denk krijg ik door dat we nog heel veel moeten doen. Ik kijk op mijn telefoon en constateer dat het al bijna vijf uur is. Ik heb tegen de rest van mijn vrienden groep gezegd dat ze rond zeven uur kunnen komen.
We besluiten nog even flink gebruik te maken van de laatste twee uur, voordat het huis straks vol staat.
Terwijl Markus en ik aan lijken te modderen met de gordijn roedels, komt Adrian binnen met in elke hand een volle tas. Hij kust Ellinor op haar mond en geeft de tassen aan mij.
'Jezus man, hoeveel wijn heb je wel niet gekocht?' vraag ik als ik de zware tassen van hem overneem. 'acht flessen. Drie rood en vijf wit. Ik was vergeten te vragen met hoeveel we zijn.' antwoorde hij.
'Je had toch kunnen appen! Zegt Ellinor hem.
Hij kijkt Ellinor aan. 'Mijn batterij is leeg.wat maakt het nu uit? Als er overblijft kunnen we toch de flessen bewaren voor een andere keer?'
'Ja natuurlijk,' antwoord ik snel als ik naar hem kijk. 'Alleen weet ik niet of ik zoveel geld nu heb...?
Adrian maakt een afwerend gebaar 'ach de wijn is ons verjaardags en verhuiscadeau!'
Ellinor kijkt hem aan en ik zie dat ze het een overdreven duur cadeau vind. Niet dat ze gierig is. Maar met haar studiefinanciering en Adrian zijn salaris hebben ze het niet breed.
'Laten we niet zo moeilijk doen,' zegt Adrian rustig terwijl hij rond kijkt.
'Jezus wat is het hier mooi!' zegt hij terwijl hij zijn hand door zijn dikke donkere haren haalt. 'Hoe voelt het om eigenaar te zijn van dit alles?'
Hij kijkt me recht aan. Hij heeft prachtige ogen, bruingroen. Hij is sowieso knap. Of zeg maar gerust ontzettend knap. Ik snap best dat vele meisjes jaloers zijn op Ellinor, maar dat is zinloos.
Zij en Adrian hebben al jaren verkering en zijn een half jaar geleden echt samen gaan wonen.
'Tja onwerkelijk!' antwoord ik bijna verlegen als ik me los maak van zijn blik. Zijn bruingroene ogen maken me soms wat verlegen.
Hij kan je zo intens aankijken, niet vluchtig zoals de meeste mensen. Soms word ik wat onrustig van zijn blik.
Misschien, word ik soms wel onrustig door zijn hele voor komen?

Het lukt ons op een of andere manier toch, om het netjes en overzichtelijk te krijgen voordat de eerste gasten om zeven uur aan bellen.
Ik heb drie grote familie pizza's gekocht die Ellinor in punten snijdt en Adrian maakt de wijn flessen open. Ik hou van mijn vrienden. Ik voel de arm van Markus om me heen slaan. 'We hebben het geflikt gozer.' we proosten.
Na een poosje komt de stemming erin, nadat Adrian mijn boxen aan de computer koppelt om voor muziek te zorgen.
Ik kijk naar hem. Hoe hij voorover gebogen staat met zijn strakke donkere v hals t- shirt. Zijn dikke lok haar hangt voor zijn rechter oog, terwijl hij prutst aan de stekkers zodat er al snel muziek uit de boxen klinkt.
Adrian is sinds zijn verkering met mijn beste vriendinnetje een vaste vriend in de groep geworden. Hij heeft de gave om met iedereen op te kunnen schieten. Soms vraag ik mezelf wel eens af of hij echt wel iemand dichtbij laat komen. Hij heeft iets onbenadebaars, alsof er onder zijn schild van charme en luchtigheid een geheim verborgen zit. Misschien pik ik deze alleen maar op door mijn fijn gevoeligheid. Die ik bezit. Ik weet niet precies wat het is.
Ik ben moe van het verhuizen, maar voel me rustig en blij.
Ik kijk opnieuw naar Adrian die ons ter orde roept, voor een mededeling.
Dan gebeurt het. Ik bedoel, misschien was het al een tijdje daar maar wist ik het niet? Of wilde ik het niet weten en deed alsof het niet bestond.
Was dit het moment toen ik naar hem keek dat alles begon.
Het moment dat alles wat onder de oppervlakte zat langzaam komt boven drijven en zichtbaar word.
Ik kijk naar zijn hagel witte glimlach op zijn knappe kop. 'Jongens,' roept hij. 'Ik moet het gewoon vertellen!'
Iedereen kijkt nieuwsgierig naar hem.
Hij lacht breed 'ik wilde wachten totdat ik hem echt had, maar ik heb... Een motor gekocht!'
Ellinor draait zich verbaast naar hem om. 'Die motor! Heb je hem gekócht? Ben je gék geworden Adrian?
Hij lacht. 'Ja zoiets, ik heb vanmiddag het koopcontract getekend!'
'Zoiets kun je toch niet doen zonder het eerst met mij te overleggen?' zegt Ellinor geschokt. 'Het is toch óns geld, of niet soms!?'
Het gepraat stopt en de sfeer slaat om in een pijnlijke, bedrukte stilte. Veel stelletje ruzieën regelmatig, maar Ellinor en Adrian doen dit nooit. Ze hebben de ideale relatie, iedereen wil zijn zoals zij tweeën samen.
Adrian draait zich ongemakkelijk weg, van Ellinor haar beschuldigende blik.
Hij laat zijn stem zakken. 'Ik heb een lening afgesloten en die betaal ik af van mijn eigen salaris. Er blijft genoeg over voor de gemeenschappelijke uitgaven.
'We zouden een auto kopen Adrian!'
'Jij wilde een auto kopen, niet ik!'
Als iemand al van plan was om Adriaan enthousiast te feliciteren met de aankoop, dan is dat nu definitief van de baan.
Er hangt een gespannen sfeer tussen hem en Ellinor, een sfeer die ik amper ken.
Na een poosje klinken de stemmen weer door de kamer, maar de sfeer tussen Ellinor en Adriaan is veranderd als ze na een uurtje op huis aan vertrekken.

Tenslotte even na twaalf vertrekken de laatste mensen. Markus gaapt 'Pff ik ben doodmoe, mag ik blijven pitten?'
Ik glimlach 'natuurlijk.'
Voordat ik mijn tanden wil gaan poetsen, na het opruimen. Ligt Markus met zijn lange magere lichaam al in een diepe slaap op mijn slaapbank, midden in de woonkamer. Zijn kleding ligt op een stapel op de grond. Alleen met zijn fel gekleurde boxer ligt hij onder een dun dekentje zacht te snurken.
Ik lig nog een hele poos wakker. En moet denken aan Ellinor en Adrian.
Nadat we de vaat in de keuken hadden gedeponeerd kon ik het niet laten en bracht het onderwerp Adrian en Ellinor terug bij Markus.
'Ik snap Adrian best, snoof Markus. Ik bedoel hij mag toch best zelf eens een beslissing maken? Hij werkt toch tenslotte?'
'Ja maar zulke dingen moet je eerst overleggen als je samen woont... Markus onderbreekt me. 'Je klinkt net zoals Ellinor. Hij trekt zijn half lange blonde haren achter zijn oren en doet Ellinor zijn stem na. 'Adrian, zoiets dóé je toch niet, ben je gék geworden. Wé wonen toch samen, dus moeten we alles samen beslissen tóch Adrian?'
'Zo doet Ellinor niet, verdedig ik haar.
'Jawel, zegt Markus gapend, zij bepaalt alles voor hem. Die arme jongen heeft haast geen vrijheid om iets te onder nemen, dat is toch zo? wat mag hij alleen doen zonder haar? Nou?'
'Volgens mij is dat niet waar, Markus.'
'Jawel, maar op een subtiele manier, zodat hij het niet eens meer lijkt te merken. Kom op zeg Sam, ze regelt alles voor hem, ik vraag me af of hij niet soms moe van haar word. Het is een pachtige meid alleen ontzettend claimend.
Misschien heeft Markus toch gelijk en moet ik toegeven dat Ellinor graag de touwtjes in handen heeft, of ben ik bevooroordeeld omdat het om Adrian gaat. Ik hoor niet graag dat iemand slecht over hem praat of zoiets.
Ik val onrustig in slaap, de vermoeidheid en de wijn doen zijn werk niet. Mijn gedachte's lijken onrustig op Adrian te rusten.

Na een lange werk dag in de lunch room, waar ik naast mijn studie fotografie een bijbaan heb. Ben ik blij als ik thuis kom. Mijn benen zijn vermoeid en ik voel me vies en bezweet.
Ik zet de douche kraan aan en stap onder een heerlijk dampende straal warm water. Ik laat een flink scheut wasgel in mijn handpalm lopen en laat mijn gladden gezeepte handen over mijn naakte lichaam lopen.
Mijn lichaam is normaal in proportie, ik ben niet te mager zoals Markus maar een echte spierbundel ben ik ook niet. Echt ontevreden zoals vroeger ben ik niet meer. Mijn ogen zijn groot en licht blauw en mijn haren zitten vol met krullen. Vroeger verafschuwde ik deze. Nu heb ik er vrede mee, door de juiste gel. Alleen na het wassen lijkt het soms een pluizenbol.
Ondanks mijn vermoeidheid voel ik hoe mijn pik langzaam tot leven komt als ik mijn handen vol schuim strijkend langs mijn ballen laat glijden.
Door de drukte van de verhuizing, studie en bijbaan is het een tijdje geleden dat ik mezelf afgetrokken heb. Mijn sex leven staat zowieso op een laag pitje.
Helaas, tot mijn eigen grote spijt zou het allemaal wel wat opwindender mogen.
Het is al eeuwen geleden dat ik sex gehad heb.
Mijn laatste ex vriend was toch niet echt degene waar ik warme verliefde gevoelens voor koesterde, daarnaast was hij te lief in bed.
Begrijp me niet verkeerd het is fijn als iemand je bijna adoreert, maar ik wilde een jongen die me liet hunkeren en verlangen naar sex, niet iemand waarbij ik tijdens de sex lag te bedenken wat ik de volgende dag allemaal nog moest doen.
Spijtig? Ja maar helaas onverkombaar.
En om nu op internet met wild vreemde jongens sex afspraakjes te maken is niet echt mij ding. Helaas ben ik ook nog eens te verlegen om zomaar op een leuke jongen af te stappen.
Ik kan het niet laten om aan Adrian te denken, het is twee dagen geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb, bedrukt liep hij achter Ellinor aan, zij wilde na de ruzie op mijn house warming party naar huis. Hij had weinig keuze daarin.
Ze gaf me een afscheid knuffel en een kus op mijn wang. 'lieve Sam we gaan naar huis, ik spreek je snel.'
Adrian keek me recht aan en gaf me een hand 'bedankt Sam.' Ik voelde bij zijn blik een vage tinteling door mijn onderbuik heen gaan. Ik verweet deze door de drank.
Mijn linker hand duwde ik tegen de natte douche wand, mijn andere liet ik strelend over mijn pik gaan. Ontspannend onder het warme water, was dit één van mijn favoriete "aftrek plekken."
Handig ook nog eens omdat alles weg spoelde, dus geen vlekken.
Omdat ik nu helemaal alleen op mezelf woonde, kon ik mezelf gewoon ordinair aftrekken met de douche deur wagenwijd open, niemand die me zou zien.
Mijn pik was van normaal formaat niet te groot en niet te klein, recht en besneden en ik hield alles netjes bij. Ik was tevrede.
Ik liet mijn volle hand zachtjes over mijn gladde pik gaan. Mijn mond leek als vanzelf te openen.
Ik probeerde niet aan zijn bruingroene ogen te denken.

Misschien had ik de deurbel moeten laten gaan. Het zorgde ervoor dat ik in een soort van "verschiet " reflex ophield met masturberen.
De bel bleef gaan en ik riep hard door de gang 'ja ja ik ik eraan. Snel trok ik mijn boxer en joggingbroek aan met daarover een wit strak t- shirt.
Ik probeer mijn natte krullen naar achter te duwen terwijl ik op mijn blote voeten door de huiskamer loop om mijn voordeur sleutels te zoeken.
Mijn wangen waren nog rozig van het douche en de opwinding. Ik vroeg me af wie er voor de deur stond.
Ik had met niemand afgesproken, zelfs niet met Markus.
Voor mijn deur staat Adrian. Alleen.
Ik weet niet goed waar ik kijken moet en geneer me door mijn gedachte's over hem zojuist onder de douche.
Hij heeft een zwarte skinny spijkerbroek aan en een licht t- shirt dat de vorm van zijn lichaam volgt zonder dat het strak om zijn lichaam zit.
Hij kijk me met een grote glimlach aan, die een hevige tinteling door mijn onder buik zendt. 'Hoi,' zegt hij vrolijk, ik heb iets gevonden dat precies op je muur past!' Hij knikt naar binnen, naar het lege stuk muur waar we het vrijdag nog over hadden gehad.
In een reflex haal ik mijn handen nog een keer door mijn natte haren. Hij kijkt ernaar 'stoor ik?'
Ik trek de deur open 'nee natuurlijk niet kom binnen.'
Als we binnen staan haalt hij het houte stuk naar voren, wat hij achter zijn rug hielt.'Ta-da,'zegt hij trots. Het is een boekenkastje wat besneden is en aan de bovenkant gezichten en figuren bevat.
'Het is Balinees, ik zag deze toevallig in de etalage staan toen ik naar huis ging vanuit mijn werk. Ik moes meteen aan jou muurtje denken.'
Het voelt raar dat hij hier alleen is. Ik kan me niet herinneren dat Adrian ooit zonder Ellinor bij me is geweest.
Hij loopt naar de muur en houdt het boeken kastje tegen de kale muur. Het past precies, alsof het er voor gemaakt is.
'Mooi, zeg ik alleen maar. Omdat ik niet zo goed weet wat ik met zijn aanwezigheid aan moet, het overvalt me.
Dat de knappe Adrian hier alleen vlak voor me staat.
Ik kan het niet helpen maar hij maakt me verlegen, als een klein jongentje die weg wil kruipen.
'Ik... Ik eh wil er wel voor betalen..'
Hij kijkt me vluchtig aan en schudt zijn hoofd. 'Voor cadeautjes hoef je niet te betalen, Sam.' zegt hij met een lach in zijn stem.
'Maar jullie hebben afgelopen vrijdag ookal de wijn betaald! Weet Ellinor dit?
Ik zwijg en er valt een stilte tussen ons.
'Nee ik heb haar niet om toestemming gevraagt,' zegt hij. 'Daar staat een doodzonde op, dat heb ik ondertussen maar al te goed begrepen.'
'Dus jullie hebben nog steeds woorden over de motor?'
Hij haalt zijn schouders op 'die kan maar beter verkopen, anders kost het me mijn relatie denk ik?' hij zwijgt en kijkt naar mijn peinzend gezicht. 'Waarom heb je hem dan gekocht?' vraag ik hem voorzichtig. Nog steeds heb ik het idee dat mijn rode wangen nog niet zijn bijgekleurd door hem.
'Ik wilde zo ontzettend graag die motor, ik wil me soms even vrij voelen alleen zijn, snap je dat?'
Ik knik en kijk hoe hij nogmaals het kastje voor de muur houd. 'Zo voelde het voor mij... Een eigen hobby... Maar nu weet ik het niet meer... Maar goed dat is niet jou probleem.'
Ik glimlach 'maar je kunt er wel met mij over praten Adrian, ik snap je maar ik snap ook Ellinor.'
Hij knikt, 'heb je iets om op te hangen?'
Het duurt een paar seconde voordat ik door heb waar hij het over heeft. Ik reik hem een vol bakje schroeven aan. Hij rommelt even in het bakje en ik blijf naar hem kijken. Ik werp stiekem een blik op zijn nek en zijn gespierde schouders die nu tevoorschijn schijn lijken te komen onder zijn t-shirt.
Tenslotte als hij weer omhoog kijkt sla ik mijn ogen snel van hem af en pak ik de waterpas en hangen we het kastje samen op. Adrian houdt het omhoog tegen de muren ik moet mijn arm onder de zijne schuiven om er bij te kunnen met het boormachine. Een vage zoete geur van parfum maakt me nog meer bewust van zijn aanwezigheid. Alleen al het feit dat ik hem van zo dicht bij ruik, voelt alsof ik voor mezelf een grens overschrijd.
Hij is de vriend van mijn beste vriendin, al jaren.
Nog nooit ben ik zo dichtbij hem geweest. Dat ik zijn warmte en zijn geur voel en ruik. Hij tilt zijn arm omhoog en laat me voor hem staan.
Door de zenuwen wil ik boren met de verkeerde boor. Ik voel me een kluns als hij me opdraagt om het kastje tegen te houden. Zodat hij twee gaten kan boren. Geloof me ik kan best met een boormachine omgaan. Alleen nu niet. Niet met hem dicht achter me, kijkend naar mij.
Alleen met zijn tweeën zonder Ellinor die hem op zijn vingers kijkt. Of ziet hoe zenuwachtig ik reageer op haar vriend. Ze zou door hebben wat ik verborgen probeer te houden.
Alles fladderd door mijn buik.
Ik zou me alleen maar om hoeven te draaien zodat ik hem kan zoenen. Recht op zijn mooie mond. Maar de schijter die ik ben, ik zou het geen eens durven.
Hij lijkt het gelukkig niet op te merken. En reikt zich half over me heen om twee gaten te boren.
Adrian doet een paar stappen naar achter en kijkt glimlachend naar het hangend kastje.
'Wat gaaf zeg! Klinkt er uit mijn mond. Meer kan ik niet uitbrengen. Ergens ben ik blij dat hij van me af is gaan staan. Mijn lichaam voelt raar, net als mijn hoofd.
Ik kijk naar hem.
'Nogmaals bedankt.Wil je iets drinken... Of..? Een biertje ofzo?
Hij aarzelt even.
Een kwartier later zitten we tegen over elkaar en hebben we het over relatie's. 'Ik denk dat het vooral aan mij ligt, Ellinor wil dat we alles bespreekbaar maken en alles samen delen. Ze is serieus en denkt na over een toekomst. Maar ik vind het soms nog prettig om even vrij te zijn. We zijn nog zo jong.' het is duidelijk dat hij er mee zit.
Ik luister voornamelijk naar hem. Het prettige is dat ik hem goed kan bekijken zonder dat het opvalt. Ik constateer zelf een klein littekentje boven zijn lip. Die was me nog nooit opgevallen.
Hij zucht 'tja een relatie is soms hard werken.'
Ik glimlach 'gelukkig heb ik daar geen last van, in dit huis hoef ik niemand geen verantwoordelijkheid af te leggen.'
Hij glimlacht ' tja dat is een groot voordeel van geen relatie hebben.'
'Zou je weer alleen willen zijn dan?' vraag ik hem 'zonder Ellinor,'
Even blijft het stil 'nee natuurlijk niet.'
'Ze vind dat ik soms te weinig verantwoording afleg. Ik was het toch eens dat we gingen samen wonen? daarmee " investeer je toch in elkaar? Of niet soms?'
Ik ben nooit vreemd gegaan of wat dan ook, hoewel ons sex leven niet echt geweldig is.'
Ik kijk naar hem terwijl hij een slok neemt waarbij een stilte valt.
'Hoezo niet geweldig? Ik voel mijn wangen vuurrood waren en een onrustige fladder in mijn borstkas. Ik had hem het niet mogen vragen, opnieuw ga ik een grens over. Een privé grens tussen mijn beste vriendin en haar vriend, een intieme grens die mij niets aangaat.
Hij strijkt onrustig door zijn haren en haalt zijn schouders op 'soms voel ik de sexuele vonk niet meer, maar goed ... We moeten hier niet over praten.'
Ik sla mijn ogen van hem af en zie hoe hij dit ook doet.
Snel gooit hij het laatste restje bier naar binnen. En schuift zijn stoel naar achter.
'Ik moet gaan, ze weet niet dat ik hier ben... en eh zou je haar niets willen zeggen over het kastje anders dan...
Ik schud mijn hoofd 'nee natuurlijk niet.'
'Oke bedankt Sam, fijn dat ik mijn hart even kon luchten, je praat zo makkelijk weet je.. , ik snap waarom Ellinor zo op je gesteld is.'
Ik lach verlegen naar hem en zwijg. Terwijl ik achter hem aanloop richting de voordeur.
Onze ogen ontmoeten elkaar opnieuw als hij voor de deur staat om te vertrekken. Ik bedankt hem nogmaals uitgebreid voor de, derde keer.
Zet een stap naar voren en geef hem voorzichtig een omhelzing.
Waarom? Ik heb geen idee. Ik heb hem nog nooit een omhelzing gegegeven, laat staan een knuffel. Hij laat me toe en ik voel zijn hand voorzichtig over mijn rug glijden.
Het was de bedoeling dat het een vriendschappelijke omhelzing, een soort van 'bedankje' zou worden. Kort en krachtig meer niet.
Maar ik raak per ongeluk met mijn voorhoofd zijn wang. En ik ruik opnieuw zijn geur.
Er is opeens nog iets anders. Iets wat er niet mag zijn.
Er gebeurd eigenlijk niets, weinig.
Toch voel zijn ademhaling door mijn haren, een zucht waarbij hij zijn vingers even door mijn haren strijkt.
Ik vind het een fijn gevoel en blijf net een seconde te lang staan, dicht tegen hem aan.
Hij houdt mijn bovenarmen vast, voordat we elkaar loslaten ontmoet ik verward zijn bruingroene ogen.
Dan is het voorbij. Meer is er niet.
Als de deur al minuten dicht lijkt te zijn gevallen. Loop ik onrustig rondje's door mijn woonkamer. En maak ik mezelf ongeloofwaardig wijs dat dit normaal is, wat er gebeurde.
Om zoiets te voelen voor een jongen zoals Adrian.
Ik maak me druk om niets, of wel?
Misschien moet ik nu pas toegeven dat ik altijd een soort van jaloers was op Ellinor. Er was geen plaats voor deze gevoelens, ze is mijn beste vriendin en ik gunde haar al het geluk dus duwde ik alles diep, heel diep weg.
Er fladderen gevoelens door mijn lichaam, gevoelens die ik niet mag en kan hebben.
Niet voor een bezette jongen zoals Adrian.