Verboden Verliefdheid - 2

Markus zit naast me op de bank. Hij duwt een broodje kip zijn mond in. Smakkend hoor ik hem genieten. Het gesmak van hem irriteerd me vaak mateloos, maar nu niet.
Ik lijk het niet eens te horen. Ik twijfel of ik het hem moet vertellen. Van mij en Adrian.
Wat valt er eigenlijk te vertellen?
Hij kijkt naar me en legt zijn halve broodje neer. 'Wat is er gebeurd?'
Verbaasd door hoe goed hij me eigenlijk kent kijk ik hem zijlings aan. Ik haal mijn schouders op 'niets waarom?'
Hij glimlacht 'ik zie toch dat je met je hoofd ergens anders bent, nou kom op vertel?' hij pakt opnieuw zijn broodje vast en neemt een grote hap.
Afwachtend en kauwend blijft hij naar me kijken.
'Wat heb je trouwens in god's naam aan?' ik kijk naar zijn fluwelen broek, zijn wit blonde haren zitten in een knotje geknoopt.
Hoe vaak ik de vraag heb gekregen of hij 'Markus'' toch echt geen homo is?
Ik kan de vraagstelling heel goed begrijpen, maar Markus is Markus en tot tegen stelling vanmezelf heeft hij vele verfijnde soms vrouwelijke trekjes. Niemand verwacht dat ik hier de homo ben en niet hij. Over vooroordelen gesproken.
'Wie wil er nu volkomen normaal zijn' antwoord hij flauwtjes.
'Jij in iedergeval niet' glimlach ik.
'Probeer het onderwerp niet te veranderen Sam, vertel gewoon wat je dwars zit en anders hou op met peinzen.'
'Ik peins niet.'
'Oké dan zeg je het niet,' klinkt zijn verwijt.
'Adrian' antwoord ik.
Markus wacht. Hij weet dat ik niet van hem kan verwachten dat hij weet wat ik bedoel.
Ik begin bij het begin hoe hij ineens voor mijn deur stond, met het kastje wat hij speciaal voor me mee bracht.
Markus staat meteen op om het te bekijken. 'Wauw wat een gaaf kastje!' hij laat zijn vingertoppen over het hout glijden. 'Binnen kort kom ik hier in de holst van de nacht langs om het van je te stelen!...'maar Sam ik begrijp nog steeds niet wat...'
Hij valt stil en gaat voor de derde keer naast me op de bank zitten, en ik vertel over het gesprek met Adrian.
'Zie je wel!' roept hij er door heen. 'Ik wist wel dat Ellinor alles voor hem bepaald, ik zei het toch?'
'Ja, maar dat is niet wat ik je wil vertellen,' ik onderbreek hem. 'Het was meer toen hij weg ging...ik... Ik gaf hem een soort van knuffel.. Ik weet niet eens waarom.. Maar hij beantwoorde deze en ik...
Markus kijkt me nieuwsgierig aan.'Je gaat me toch niet vertellen dat jullie ...'
'Dat we wat?' zeg ik geïrriteerd. We hebben niet gezoend of zoiets!'
'Maar dat wilde je wel? Je wilde de mooie lekkere Adrian zoenen heb ik gelijkof niet? Foei Sam.'
'Het gaat er niet om wat ik wilde,' ik zucht en probeer hem onder woorden te brengen hoe de situatie plotseling veranderende in iets heel intiems. Iets wat je normaal niet deelt met een persoon.
'Oke dus Adrian is er achter gekomen dat hij op jongens valt? Dat hij je aantrekkelijk vind?
'Dat hoor je me niet zeggen! Antwoord ik.
'Nou, hij zou niet de eerste zijn die iets wil proberen met een gay jongen, er zijn genoeg 'straight guy's die nieuwsgierig
zijn geloof me.'
Ik zucht geïrriteerd en druk mijn hoofd achter op de bank. 'Ik had er geloof ik niet over moeten beginnen, het is compleet onbelangrijk, als Ellinor dit wist zou ze me haten.'
'Maar ze weet het niet en zolang er niet over gepraat word stelt het niets voor Sam. Oké jullie zijn een halve millimeter over de streep gegaan. No big deal. Of je gaat me nu vertellen dat jullie stomende hete sex hebben gehad?...dat zou inderdaad alles veranderen.'
Ik schud mijn hoofd 'natuurlijk niet, wat denk je nu?'
Hij slaat zijn arm om me heen 'het is misschien niet zo gek Sam, het gaat niet lekker tussen Adrian en Ellinor en jij hebt al zo lang geen vriendje meer gehad, dus zo het gek zijn als het je niets deed toch..?
Zijn woorden klinken logisch. Hij heeft gelijk zolang we er niets meer over zeggen is er helemaal niets.., toch?
De onrust in mijn hoofd blijft. Alsof er binnen in me iets tot leven is gewekt, iets wat waarschijnlijk al veel te lang heeft liggen sluimeren.
Ik weet diep van binnen dat ik vaker naar hem heb gekeken op een manier wat niet zou moeten.


De volgende dag zit er een mailtje in mijn mailbox. Het is vannacht verstuur om 2.30, maar ik zie het pas laat als ik thuis kom van mijn werk.
In de tijd van de social media verwacht ik ook niet zo snel een persoonlijk berichtje via de mail.

Hoi Sam,
Dit klinkt misschien wat raar, maar toen ik thuiskwam heb ik niets tegen Ellinor gezegd over jou en het kastje.
Ik bedacht mezelf dat ze dit waarschijnlijk niet zo leuk zou vinden. Om zomaar op bezoek bij je te gaan met een nieuw kado, ik wil haar niet onnodig boos of iets maken.
Ik bedoel, er is niets gebeurd toch?
Misschien mag ik het je niet vragen, maar het zou fijn zijn als je er niets over zegt tegen haar.
Groet, Adrian.

In gedachten ben ik al honderden keren steeds terug gegaan naar het moment. Dat korte intieme moment. Eindelijk had ik besloten dat het niets was. Waarom zou het iets zijn? En zeker voor hem. Hij had toch Ellinor?
Het voelde als een droom. Die vanmorgen vroeg wel heel levendig werd afgesloten.
Een droom waarin ik hem zoende. Recht op zijn mooie volle mond.
Als vanzelf legde hij het boormachine aan de kant en drukte me met enige dwang tegen de muur aan. Waarbij ik zijn warme lichaam kon voelen, die de verhitting tussen ons in sloot.
Zijn bruingroene ogen liet hij op me rusten. Zijn prachtige ogen.
Ik voelde zijn adem versnellen.
Zijn vingers steelde door mijn nog natte krullen,terwijl hij me aankeek hoorde ik hem fluisteren 'dat jij zich niet meer kon beheersen.'
Net zoals ikzelf. Hij duwde zijn mond op de mijne. Ik proefde zijn speeksel wat vermengde met de mijne. Ik rook zijn zoete vage aftershave.
Bijna wanhopig van verlangen duwde ik mijn rechterhand vol zijn strakke spijkerbroek in.
Ik pakte zijn stijve vast, eigende deze op alsof zijn pik het enigste was wat er nog bestond.. Ik wilde hem. Mijn hart gaat wild te keer in mijn borst. Een wanhoop van verlangen stoomt mijn hoofd in.
Ik liet mijn vingers en mijn volle hand hard over zijn pik gaan. Ik trok en trok...
Voelde zijn wanhopige ademhaling tegen mijn wang aanduwen. Zijn harde kreun.
Mijn harde kreun, die me wakker maakte.
Mijn zaad die nat verspreid lag over mijn naakte buik. Die hard op en neer leek te gaan van opwinding.
Totaal gedesillusioneerd werd ik klaarkomend wakker.

Een schaamte overheerste. Ik kon vanmorgen Ellinor niet eens meer aankijken. Toen ze me vrolijk kort begroete. Ze kwam snel voordat ze naar school ging een broodje halen in de lunch room, waar ik werkte.
In een soort van reflex wilde ik verdwijnen, maar dat zou me verdacht maken. Dus probeerde ik zo luchtig mogelijk te doen.
Ze leek vrolijk en ik voelde me schuldig.
Het was zoals Markus zei: het is niets, zolang er niemand erover praat. Maar nu ik het mailtje van hem zie, is de gebeurtenis opeens heel concreet en duidelijk. Waarom zou hij dit aan me vragen als hij het gevoel heeft dat er "niets gebeurd is ", maar dat "iets" wat eigenlijk niet was gebeurd, fout genoeg is om het geheim te willen houden voor je vriendin.
Adrian vraagt of ik het geheim wil houden voor Ellinor mijn beste vriendin, met wie hij een relatie heeft .
Dan ís het dus iets.
Bovendien weet ik niet of ik de mail kan beantwoorden. Misschien controleerd Ellinor hem wel omdat ze jaloers is, dan leest ze misschien ook zijn mails.
En als ze een mailtje vind van mij hoe onschuldig dan ook. Ze zou meteen denken dat ik achter Adrian aan zit of zo iets.
Ik blijf een hele tijd zitten met mijn mail open. Probeer zijn simpele woorden te begrijpen, alsof zijn tekst vol verborgen betekenissen zit.

Draaiend lig ik in mijn bed, voor de zoveelste nacht kan ik mijn slaap niet pakken. Vlak voordat ik besloot om naar bed te gaan. Kreeg ik een korte app van Ellinor of ik zaterdag middag zin had om langs te komen?
Ze wilde met me afspreken zonder Adrian in de buurt.
Mijn hart bonste bij het lezen van zijn naam. Kort daarna overheerste het idee dat hij alles aan haar opgebiecht heeft, dat ze daarom mij alleen wil spreken.
Tuurlijk niet, wat zou hij op moeten biechten?
Waarom weet ik niet maar ik besloot met alleen mijn boxer aan voor de computer te gaan zitten. Ik zet nooit de computer aan, zeker niet midden in de nacht. Eigenlijk wil ik het niet eens aan mezelf toegeven dat ik dit alleen maar doe om te checken of er een mail van Adrian is binnen gekomen.
Kort had ik toch geantwoord op zijn nieuwe mail die hij een paar uur na zijn eerste mail aan mij verstuurde.

- Ben je boos, Sam! Waarom reageer je niet?"

Dat was een rechtstreekse vraag. En die behoren beantwoord te worden.
Ik typte terug,

- Helemaal niet. Ik wist alleen niet of ik terug kon mailen.

Hij had nog één laatste regel verzonden,

- Mooi. Ik wist niet zo goed wat ik nu weer gedaan had. Gr. Adrian.

Wat híj noú weer gedaan had?
Ja, natuurlijk, hij heeft het kastje gekocht en is hiernaar toe gekomen. Maar de rest heb ik toch helemaal zelf gedaan?
Ik heb hem bier aangeboden. Ben zelf over zijn relatie met Ellinor begonnen, probeerde hem uit te vragen over zijn slechte sex leven.
Heb hem een knuffel gegeven in plaats van een vriendschappelijke hand of arm om hem heen of zoiets. Ik was degene die hem vergat los te laten of niet?
Ik weet het niet eens meer.
Opnieuw open ik mijn mail en lijkt mijn hart een sprongetje te maken als ik zie dat hij ruim een uur geleden nog een mail heeft gestuurd
Dat bewijst dat ook hij net als ik niet kan slapen. Dat betekend dat het hem ook bezig houdt. Waarom zou hij anders midden in de nacht stiekem achter zijn mail zitten. Daar is geen andere verklaring voor.
Ik open zijn mail en lees langzaam één voor één de woorden die hij om 1.20 nog getypt heeft.

Sam,

Ik weet niet goed waarom ik dit schrijf. Maar ik voel dat ik er met iemand over moet praten. Toen ik maandagavond bij je weg ging.
Ik weet het niet Sam. Het was raar. Toch?
Toen we afscheid van elkaar namen. Ik bedoel er verder niets mee, maar het heeft me verward.
Ik weet niet hoe ik het anders kan benoemen.

Het bloed dat mijn hart met veel kracht door mijn lijf pompt voelt heet. Jezús !
Hij heeft het net als ik gemerkt.Het was geen verbeelding in mijn losgeslagen fantasie.
Mijn wangen zijn vuurrood en mijn hartslag beperkt zich niet alleen tot mijn borstkas.
Ergens voel ik een verboden blijdschap, maar aan de andere kant is dit alles zo verkeerd.
Ik klik op beantwoorden en staar een poosje naar het lege scherm. Ik moet dit echt niet doen. Ik moet op zijn minst er even over nadenken. Mijn vingers bewegen al over het toetsen bord, totaal niet meer denkend.

Adrian,

Natuurlijk heeft het me verward! En heb ik 'het ook gevoelt' of ik bedoel, ik voelde iets.
Dat is ook niet gek.
Het gaat om jou, de knappe Adrian. Alle meisjes zijn stikjaloers op Ellinor, misschien ik ook wel.
Laten we het daar maar op houden Iets kleins oké.

Gr. Sam.

Ik overlees mijn verzonden woorden.
Wat heb ik gedaan? Als ik ook maar een klein beetje verstand zou hebben zou ik zoiets niet schrijven. Het is duidelijk voor hem hoe ik over hem denk. Zoniet dan heeft hij een plank voor zijn hoofd.
Ik was toch alleen maar blij voor haar? Ellinor toen ze iets met Adrian kreeg haar droom prins. De droomprins van vele.
Ik krijg geen reactie meer.
Ik weet niet wat ik moet voelen? Spijt? Voor mijn verklaring.

'Waar zijn jullie eigenlijk mee bezig?' vraagt Markus me. We hangen rond in het park. Het is een mooie vroege zomer avond waarin we een potje gebasketbald hebben met nog een aantal jongens die op het basketbal veld rond hingen.
Met mijn hand wrijf ik de zweet druppels van mijn hoofd af en neem een flink slok water uit mijn flesje. Ik hoor mezelf hijgend antwoord geven.
'Nergens mee,' antwoord ik.
'Mm, tuurlijk dus nu mailen jullie ook nog stiekem met elkaar zonder dat Ellinor dit weet?'
'We doen niets verkeerd, er is niets' ik verdedig mezelf.
Hij haalt zijn schouders op 'als jij het zegt, maar je krijgt helemaal een rood hoofd als we het over hem hebben dat weet je toch,hè?
'Hou erover op oké?' bijt ik hem geïrriteerd toe. 'Er is niets, hij heeft niets eens geantwoord.
Hij staat op en pakt de bal vast 'oké prima, doe alleen geen domme dingen Sam, waarschijnlijk is hij het niet eens waard. Nog een potje?'
Hij strekt zijn hand voor me uit. Ik pak hem vast en laat me door hem omhoog trekken.

Zaterdag middag.

In mijn mooiste kleding sta ik voor hun deur. Mijn maag draait en het liefst wil ik omdraaien. Ellinor had laten vallen dat hij niet thuis zou zijn.
Ik hoop het. Dan is er geen Adrian die me het hoofd op hol kan brengen.
Zo vaak heb ik samen met Ellinor zaterdag middagen samen door gebracht. Als vrienden gezellig soms met haar alleen en soms met Adrian erbij. Niets aan de hand.
Nu in één week tijd is alles 360 graden gedraaid en sta ik met zweet handen voor hun deur, bang dat hij zelf open maakt of zoiets.
Ellinor doet de deur open en geeft me een knuffel. Ik kijk om haar heen hun gang in en constateer geen Adrian. Ik geef haar een bosje bloemen.
'Voor mij? Glimlacht ze.
Ik knik.
'Mooi, ze geeft me een kus op mijn wang en trekt de deur verder open. Ik heb het gevoel dat het bosje bloemen wat krenterig is vergeleken met de bijdragen die zij en Adrian gegeven hebben op mijn house warming.
'Dit had minstens een bos bloemen moeten zijn, 'maar ik zit wat krap bij kas, sorry.'
'Ach, het had toch niet gehoeven, maar bedankt.'
Ik hang mijn jas op, toevallig langs een zwart leren Jack. Adrians Jack.
Ik heb mezelf toegesproken dat ik alleen met haar ben, als ik opeens Adrian in de deuropening van de Keuken zie staan.
Ik was er op een of andere manier in geslaagd om mezelf wijs te maken dat hij de hele middag weg zou blijven, dat had ik begrepen aan het verhaal van Ellinor.
Dus ik ben totaal onvoorbereid als hij me vanachter de schouders van Ellinor aankijkt.
Zijn bruingroene ogen boren haast in me. Zijn blik is intenser en directer dan ik ooit heb gezien, en mijn poging om mijn mond tot een ongedwongen glimlach te krullen mislukt totaal. Ik voel de grond langzaam onder me verdwijnen.
'Hoi,' zegt hij zonder zijn ogen van me los te maken.
'Hoi,' zeg ik, of ten minste, het moet een hoi voorstellen. Ellinor ziet mijn verschrikte gezichtsuitdrukking, maar begrijpt het gelukkig verkeerd.
'Maak je geen zorgen hij staat op het punt om te vertrekken, niet waar adrian?' Ze laat hem de bloemen zien en brabbelt iets over een vaasje.
Ik kan niets bedenken om tegen hem te zeggen. Waarschijnlijk is hij ook vergeten hoe je een praatje maakt. Zwijgend staan we tegen over elkaar. Haast ongemakkelijk.
Kuchend verbreekt hij de stilte 'Ik zal maar eens gaan, ' mompeld hij.
Hoe laat had je afgesproken?
Hij kijkt vanuit Ellinor naar mij. Nog steeds sta ik zwijgend op dezelfde plaats. 'Ik ga de motor verkopen, ten minste er is een koper.'
Ik lijk mijn mond weer te kunnen openen ' jammer.. Of niet? Ik bedoel...hulpeloos om mijn woorden negeer ik Ellinor reactie.'
Hij haalt zijn schouders op. 'Nou misschien tot straks?
Ik knik en kijk zwijgend hoe hij Ellinor een kus geeft en langs ons af loopt. Hij ontwijkt mijn blik.

'Het is beter zo,' hoor ik haar zeggen. 'Echt Sam, ik weet niet wat hem bezielde. '
Ze schenkt wat drinken voor me in en gaat tegen over me zitten. Het bloed lijkt nu pas uit mijn wangen te kruipen.
'Wil hij dit zelf ook?' vraag ik haar.
Ze glimlacht 'ik denk dat hij wel door heeft dat dit geen slimme zet was van hem.'
Ik knik.
'Wel jammer.. Voor hem dan.' antwoord ik.
Ze kijkt me verbaasd aan 'heeft Hij er dan iets over gezegd.. Ik bedoel tegen jou?'
'Nee maar ... Ze onderbreekt me.
'Ik weet niet zo goed of ik dit wil vertellen Sam, maar het gaat niet zo goed tussen ons.. Ik bedoel... Ik weet niet. Er is iets met hem alleen kan ik mijn vinger er niet opleggen.'
Ik kijk haar aan 'hoe bedoel je?'
Ze glimlacht wat onzeker en duwt een pluk haar achter haar oor. 'Ach waarschijnlijk zie ik spoken maar hij lijkt de afgelopen week wat stilletjes, alsof hij alles overpeinsd of zo.. Ik weet het niet.'
'Waarschijnlijk de motor Ellinor, ik denk dat hij beseft dat hij te ver is gegaan.' ik ontmoet haar blik na deze snelle conclusie.
Ze neemt een slok van haar fris en glimlacht opnieuw. 'waarschijnlijk heb je gelijk, ik heb natuurlijk ook de hele week aan zijn hoofd gezeurd. Dat zal het wel zijn.'

Na nog geen anderhalf uur vertrok ik uit hun appartement. Ik wilde het risico niet lopen om opnieuw geconfronteerd te worden met Adrian.
Na deze middag, weet ik dat hij bij Ellinor hoort. Ik moet deze waanzin uit mijn hoofd zetten.
Ik gooi een handje macaroni in een kokende pan, flans een sausje in elkaar. En eet het later zonder veel smaak op.
Markus is vanavond alleen op pad, en het aanbod van Ellinor om bij haar en Adrian te blijven eten en vanavond samen met hen te borrelen heb ik afgeslagen.
Geen plannen en ik vind het wel prima zo.
Mijn telefoon geeft een seintje, nieuwsgierig kijk ik en zie dat ik opnieuw mail heb.
Nooit had ik de behoefte om er een seintje op te zetten op de binnen komende mail, maar sinds het mail contact met Adrian...
Opnieuw een mail van hem.
Ik twijfel of ik hem moet lezen.
Ik weet niet eens meer wat hij van me wil.

Hoi Sam,

Misschien moet ik je niet meer lastig vallen, maar ik had gehoopt dat je er vanmiddag nog zou zijn.
De motor is verkocht, volgende week ga ik hem weg brengen.
Ellinor heeft vanavond besloten om naar haar ouders te gaan, we hebben wat woorden gehad. Ik heb besloten om nog een ritje te maken nu het nog kan om mijn hoofd leeg te maken.
Misschien heb je zin om met me mee te gaan? Laat maar weten.

Het staat er. Ondanks dat ik heel goed weet waar ik mee bezig ben, twijfel ik geen moment.Ik had het mezelf verboden, maar toch val ik voor zijn woorden.

- Prima, hoe laat?

Binnen een mum van tijd heb ik antwoord, alsof hij zat te wachten.

- ik kom eraan tot zo.

Ik slik, dit moment heb ik zelf gecreëerd net als hij. Opnieuw doen we iets achter de rug om van Ellinor. Iets wat we beide niet zouden moeten doen.
Ik trek snel een zuiver t shirt aan. Spuit deodorant onder mijn armen. Besluit om nog snel een tandenborstel door mijn mond te halen.
Nog één keer kijk ik naar mezelf in de spiegel.
Voordat de deurbel klinkt.g




-