Willy's Liefde - 12

Op zaterdag vertrokken Jaak en Cecile. Ook de familie van Johan vertrok . Guido en Pascal en ik en Johan verhuisden naar een oudere chalet. Kleine living met keukentje, twee slaapkamers met telkens twee eenpersoonsbedden. Badkamertje met kleine douche en toilet. Klein terras onder de sparrenbomen. Leuk voor ons viertal. Guido en ik deelden een kamer, Pascal en Johan de andere. Wat een luxe !

Tegen tien uur trokken we naar de Mass – het hoofdgebouw. We kregen onze job uitgelegd. Mensen helpen, vooral bij aankomst hen de weg wijzen. Op het terrein controleren of er niets verkeerd ging of kapot was. Af en toe helpen bij de ontspanning van de kinderen. We kregen een leuk pakje, extra kort broekje en openhangend jasje met op de rug de naam van het domein geborduurd. We kregen ook elk een telefoon waarmee we direct in de receptie terecht kwamen. En we kregen elk een soort mountainbikefiets om snel verplaatsingen doorheen het domein te kunnen maken.

We begonnen al meteen om per twee het domein af te rijden. Leuke job, zo in ons pakje zodat iedereen ons kon herkennen.

’s Middags wat eten in het restaurant en daarna vrij tot drie uur, tot wanneer de eerste gasten van de dag arriveerden. Naar ons chaletje. En… Johan en Pascal deelden een kamer en Guido en ik de andere. We schoven al meteen de twee eenpersoonsbedden tegen elkaar. Broekjes en jasjes uit en hupsa, samen in bed. Wat strelen, kussen, voelen en… dat zou een leuke veertiendaagse worden, Guido en ik samen in dezelfde kamer, ongestoord. We hoorden Pascal en Johan lachen. Wat een treffer voor Pascal dat Johan hier ook nog twee weken bleef. .

Tegen drie uur naar het gebouw van de receptie. Mensen begeleiden naar hun chalet of staanplaats. Zien hoe sommigen al meteen uit de kleren gingen. Leuke piemels zien, grote en kleine, zelfs heel kleine bij oudere mannen. Leuke borstjes zien, ook enkele hangborsten.

Het werden drukke dagen. ’s Morgens trokken we altijd eerst naar het ontvangstgebouw. Kijken wat er speciaal gedaan moest worden, waar we speciale aandacht aan moesten besteden. Daarna een rondgang doorheen het domein. Hier en daar wat praten, uitleg geven, zien of er niets te melden viel.

Tegen elf uur naar het zwembad. Wat turnen oefenen op de weide er naast. Johan deed graag mee. . Ook duikoefeningen in het zwembad zelf. Luisteren naar de opmerkingen en raadgevingen van monsieur Leclercq, de zwemleraar uit Parijs.

Na de middag waren we normaal vrij tot rond vier uur. Wat op het terras luieren of… in bed duikelen en elkaar animeren. Af en toe tegen half twee naar de Mas, de jongens en meisjes opvangen die voor de namiddagactiviteit kwamen. Voor de meisjes was er een jong parisienneke, Stéphanie, zestien jaar, een beeld van een meisje, met mooie puntige borstjes en een klein bosje pikzwart haar onderaan waar haar benen samen kwamen. Heerlijk mooi ! En vriendelijk. Een en al lachend gezicht. Ze was een nichtje van monsieur Leclerq, en zo kwam ze ook voor de hele vakantie naar Belnudes. Zij gaf inleiding tot dansen, tot ritmische beweging en zo, allemaal leuke dingen voor meisjes.

Voor de jongens mocht het iets stoerder zijn. Tenten bouwen aan de rand van het bosje. Door het bos sluipen. Een afdamming maken in het beekje. Mooi om te zien hoe die bengels van acht tot veertien jaar zich inzetten. En die taaltjes ! Frans, Duits, Engels, wat Nederlands. En dialect waar je gewoon niets van begreep. Een toffe bende, echt.

Op een namiddag wandelden we naakt – vrije namiddag – tot aan het zwembad. We praatten met monsieur Leclecq, de zwemleraar. Hij wilde wel eens zien waartoe Guido en ik in staat waren. Mee naar het zwembad. Duiken, zwemmen, plonsen… Er was een kleine springplank. Hij liet er ons op staan, ik bovenop de schouders van Guidol. En hup… samen naar beneden springen. Nog eens… al springend een rolbeweging maken.

- Bravo… Bien, tres bien !

Er was een kleine springplank. Hij liet er ons op staan, ik bovenop de schouders van Pascal. En hup… samen naar beneden springen. Nog eens… al springend een rolbeweging maken.

- Bravo… Bien, tres bien !

Nog eens… Ik vond het leuk. De mensen die lagen te zonnebaden bekeken onze duikoefening. Ik vond het leuk, zo bekeken te worden. Vooral omdat ik naakt was.

Vanaf de derde dag hielpen Pascal en Johan in het ontvangstgebouw en met de technische ploeg van de camping. Guido en ikzelf hielpen de mensen bij het aanwijzen van hun chalet of standplaats. Zo waren wij bij de naturisten een soort contact tussen hen en de campingorganisatie. .Wanneer we in het restaurant zaten, dan groetten ze ons. Wanneer we doorheen de camping wandelden, al of niet met ons kraaknette broekje aan, dan hielden ze ons soms tegen om iets te vragen, om een ‘bonjour’ of ‘Guten Tag’ te wensen en ook wel eens “Goede Morgen”. Heerlijke tijd.

Guido en ik maakten er een spelletje van om te raden hoe de pas aangekomen mensen er uit zagen wanneer ze uitgekleed waren.

- Die kerel zal wel een grote lul hebben…

- En dat meisje… heeft ze al haar tussen haar benen of is ze nog kletskop van onderen ?

- Zeg, en die opa… Dat zal maar een garnaaltje meer zijn zeker ?

- Of een uitgerokken klootzak….

Sommigen kleedden zich meteen uit wanneer we hen hun chalet toonden of wanneer ze hun tent opsloegen. Anderen wachtten ermee. En als je hen dan naakt zag, soms was het een echte verrassing, soms was het eerder een ontgoocheling. Atletische mannen hadden nog al dikwijls een kleinere piemel als die slap was. En een stijve, die zagen we bijna nooit. Ouderen met een kanjer van een lul, met blote lullekop, hangend over een uitgerokken balzak met twee grote eieren er in. Mooie vrouwen met kleine borstjes en jonge meisjes met leuke rode puntjes als tepeltopjes. Ik verlangde altijd maar om de jongens van rond mijn leeftijd naakt te zien. Mooie lullen, die al eens half stijf stonden. Zou die zich ook elke dag rukken ? Tedju, mocht ik die nu maar eens een half uurtje bij mij alleen hebben….

Maar dat laatste ? Nee, uitgesloten !

Het merendeel van de gasten kwamen uit begoede families. Maar ook arbeiders of bedienden. En we leerden ook interessante mensen kennen.

Daar had je bevoorbeeld de familie Möller of Müller. Aangesloten bij de FKK – Frei Korper Kultur, de Duitse naturistenvereniging. Ze kwamen uit Hannover. Een heel eind rijden hoor ! Vader, moeder – die Mutti – en drie kinderen, Ilse, Sonja en Friedrich. Deze laatste had ongeveer mijn leeftijd, een echte atleet, die vanaf de eerste dag mee kwam oefenen bij onze turngroep. De twee dochters konden zwemmen als geen een, en dus legde monsieur Leclercq al onmiddellijk beslag op een deel van hun tijd. Af en toe zaten we ’s avonds samen op het terras van het restaurant. Hartelijke mensen en toffe dochters. Mmmm… om duimen en vingers van af te likken, bij manier van spreken. Friedrich pronkte graag met zijn grote lul, en als hij de kans schoon zag, dan duwde hij die even tegen mijn billen.. En ik genoot er van !

De familie Meskens kwam uit Tilburg of omstreken. Typische Nederlanders, voor zover ik me kon voorstellen. Groot, opgeschoten, blond haar. Ze kwamen met twee auto’s, Ford-modellen. Vader was directeur in een fabriek. Een van de dochters was reeds gehuwd en kwam ook mee met haar man en twee meisjes van vier en twee jaar, schattige kinderen. Verder waren er de twee zonen, twintig en zestien jaar. Als ik me nog goed herinner, Nelis en Jeroen. Jongens om te stelen ! Geen atleten, nee, doch twee leukerds, waarmee we ’s avonds al eens zaten te praten, bij een cola of een limonade. Ik heb hun lullen nooit stijf gezien. Ik vroeg me af of ze misschien elke dag een of twee maal aftrokken…

Wie me dit jaar het meest bijbleven waren die twee Belgen, kerels met hun knalrode 2CV, het ‘lelijke eendje’ van Citroën. Ik stond in het bureau toen ze aankwamen. Ze parkeerden hun waggelend autootje vlak naast de ingangspoort. Lachend kwamen ze binnen. Ik schatte ze halfweg de twintig jaar of zo.

- Elk nen goeie dag….

- Een goeie dag….

- Marc en Noë, stelden ze zich voor. Studenten… Allé… pas afgestudeerd. Allebei talen, de ene Frans en Spaans, de andere Engels en Duits.

- Leuven hé !

Het zagen er mij twee bon-vivants uit. Ze waren vijfentwintig jaar, allebei. Een kort sportbroekje en een paar schoentjes, verder niets. Inschrijvingspapieren in orde, ik reed met hen mee naar het chalet dat ze gehuurd hadden. Nog vooraleer ze hun valies uit het autootje laadden trokken ze schoenen en broekje uit. God, mens, wat een kerels ! En wat een lullen ! Mens, mens, mens…Twee toffe gasten, al zeg ik het zelf.

Derde of vierde dag, halfweg de voormiddag, ik was tot aan de boerderij gewandeld en keerde via het paadje tussen de struiken terug naar de Mas. Plots hoorde ik lachen. Ik ging een meter of tien de struiken in. En wat ik daar zag ! Marc en No over elkaar heen, met elkaars lul in de mond en elk met een vinger diep in de andere zijn kontgat. Ze genoten ervan ! Miljaard, zij deden dat hier zomaar tussen de struiken. Nee, ze zagen me niet. Ik bleef stil genoeg. Ik zag hoe ze alle twee bijna tezelfdertijd hun zaad op elkaar spoten. Amaai, zo’n klodders. Ik kreeg er een stijve van. Plots richtte Marc zich op. Hij merkte me.

- Hé, sloeber ! Vond je het leuk ?

Ik was ontdekt. Naderde hen. Kreeg een stijve. Gelukkig droeg ik mijn broekje als jobstudent. Noë stond op, kwam vlak voor mij staan. Hij zag zeker de bobbel in mijn broekje.

- Hier zit blijkbaar ook een en ander in….

Ik genoot ervan, doch durfde het niet te laten merken.

- Willen we jou eens van je miserie verlossen ?

Mijn hart sloeg rapper. Wat kon ik doen ? En… ik verlangde er naar eens door twee kerels samen gemolken te worden.

- Ga maar neer liggen.

Ik ging op mijn rug liggen. Marc trok mijn boekje uit, duwde mijn benen uit elkaar en ging er tussen knielen. No ging geknield over me heen zitten. Ik voelde een vinger tussen mijn dijen naar mijn holleke zoeken, er binnenin boren. Ik voelde een hand aan mijn tuit. Ik voelde hoe mijn velletje naar beneden getrokken werd. Ik voelde een hand aan mijn ballen;

- Aaahhhhh…. Aaaaahhhhh….

Ik schudde helemaal. Noë zakte gewoon boven op mij, zijn lul tegen mijn gezicht, met zijn gewicht drukte hij mij tegen de grond. Ik kon niets doen, moest hen laten doen…. Ik durfde geen geluid meer maken. Er mocht eens iemand anders in de omgeving zijn….Ik spoot.

Ze lieten me met rust, stonden op. Ik lag daar, uitgestekt, uitgemolken… Hemels gelukkig !

- Leuk ?

Ik probeerde te knikken. Ze glimlachten.

- Als je wil, dan mag je nog eens naar onze chalet komen hoor….

Wat een ervaring. Doch, indien dat geweten zou zijn. Ik mocht er niet aan denken. Ik vertelde het aan niemand. Ik verlangde om nog eens….Ik was er ’s nachts mee bezig.

’s Anderendaags, ik had mijn ronde gemaakt tot aan de boerderij, keerde terug langs de struiken. Nee, ze waren er niet. Via een omweg tot dicht bij hun chalet. Ze zaten onder de bomen in de schaduw. Ik er langs.

- Hé, onze kameraad. Kom d’r bij !

Ik naast hen onder de bomen. Ze bekeken mij.

- Moeten we jou nog eens doen kreunen ?

Mijn hart klopte sneller. Naar binnen. Ik op de sofa. Marc molk me, terwijl Noë mijn ballen folterde. Ik genoot er van, mens ja, ik genoot er van. Zij blijkbaar ook.

Op zaterdag vertrokken ze, met hun waggelende knalrode deuxcheveau. Ja, Marc en Noë…. Zou ik wel nooit vergeten !