“Fokken”, een verhaal over meisjes en jonge vrouwen die de drang ondervinden om zich te laten dekken, zoals de natuur bepaalt. Of is er iets onnatuurlijks gaande?

Een verhaal in vijf delen.

Deel 3 van 5

4.

Ze duwde de deur open en ging naar binnen. Ze herkende meteen de vrouw van zowat haar leeftijd - 25 jaar - met het lange, golvende zwart haar die haar getatoeëerd had. ‘Hoi,’ begroette ze haar. Ze wist dat haar naam Deborah was - vandaar D’s - maar dat ze liever Debbie genoemd werd. Na hun eerste klant-artieste samenwerking, had ze D’s Tattooshop geliked op Facebook en was zo in contact gebleven met Debbie.

Debbie was niet erg groot, een meter zestig hooguit, en was misschien een beetje te zwaar voor haar lengte, maar dat stoorde niet. Haar stralende glimlach en ogen - donker, fonkelend, geheimzinnig - maakten dat meer dan goed. Ze droeg een zwart topje en een zwart kort rokje, zodat je goed kon zien dat haar armen en benen vol met kleurrijke versieringen stonden, en, zoals bijna altijd, zwarte legerbottines aan haar voeten. In haar oren droeg ze een paar grote ringen en verschillende kleine knopjes. Zo’n knopje zat ook door haar linker neusvleugel.
‘Wow, wat zie je er goed uit!’ riep ze terwijl ze van achter haar balie uitkwam en met uitgestrekte armen naar Sarina toe stapte. Ze pakte de handen van de blondine vast en hield haar armen opzij, zodat ze een goed zicht had op haar babybult. ‘Hoe mooi!’

‘Dank je,’ reageerde Sarina. ‘Zo voel ik me ook.’

Debbie liet de handen los en legde die van haar ongegeneerd op de babybult, ‘Oh liefje, wat ben ik jaloers op je zwangere buik.’ Verdriet gleed over haar ogen. ‘Ik wou dat dit voor mij mogelijk was…’ Moeder natuur had hier anders over beslist. Ze was een keer zwanger geweest en toen was het misgelopen in het kinderfabriekje. Thomas was nu vier jaar en zou het enige kind zijn wat ze ter wereld gebracht had. Sindsdien was ze bezeten door alles wat met zwangerschappen te maken had - de puur wetenschappelijke kant, maar ook de erotische en pornografische kant.

Sarina zag het verdriet en streelde haar wang. ‘Het spijt me voor je,’ fluisterde ze met verstikte stem. Ze was altijd al erg empatisch geweest en leefde mee met de tatoeage-artieste. Op een avond, een paar dagen nadat ze haar zwangerschap gedeeld had met haar Facebook-vrienden, had ze met Debbie hierover gechat. En de artieste had haar verteld over haar zwangerschap en het feit dat ze geen kinderen meer kon krijgen.

Debbie keek op. ‘Lief van je.’ Dan liet ze zich op haar knieën zakken en tilde de jurk van Sarina omhoog zodat haar buik bloot kwam. Liefdevol drukte ze er een kus op terwijl ze over de zijkanten van de bult wreef.

‘Hmmm,’ deed Sarina, die weer niet wist wat haar overkwam. Als iemand anders dan Jeroen dit zou doen, kreeg die gegarandeerd een draai rond zijn oren. Maar deze vrouw mocht dat wel. Haar brein noch haar lichaam verzetten zich. Meer nog, haar lichaam reageerde hierop: haar tepels werden hard en haar kleine schaamlippen vulden zich met bloed. En het onvermijdelijke, iets waarvoor ze zich de eerste keer zo geschaamd had, gebeurde: Debbie pikte dit op,

‘Hm, heb ik iemand geil gemaakt?’ koerde ze. Zonder aarzelen trok ze het slipje van de blondine naar beneden. ‘Oh ja, precies wel,’ zei ze toen ze de opgewonden, zwangere kut zag. ‘Zo mooi, zo sappig, zo vrouwelijk, zo-’

Het kon Sarina niet schelen welke beschrijving ze nog in petto had. Het strelen van de adem van Debbie langs haar lekkende scheur had haar zo geil gemaakt dat ze haar hoofd beet pakte en tegen zich aantrok. Het volgende ogenblik zakte ze haast door haar benen. Jeroen befte goed, maar oh God, wat deze dame deed… Niet te beschrijven. ‘Mo-moment,’ stamelde ze, ‘Ik moet gaan zitten.’ Zwakjes duwde ze tegen haar hoofd.

Deborah kwam overeind. ‘Ga maar door’ - ze wees naar het gordijn achter de balie - ‘dan ga ik sluiten.’ Ze had geen afspraken opgezet voor de volgende twee uren, maar af en toe wandelde iemand op het raak geluk de zaak binnen. Zelf was ze niet verlegen van nature, maar ze was er niet zeker van dat Sarina het zou waarderen als ze plots in een pornografisch showtje betrokken werd…

Sarina stapte uit haar slipje dat nog rond haar enkels zat en liep dan via het gordijn naar de tweede kamer van de shop, waar Debbie al haar kunstwerken aanbracht op de huid van haar klanten. Het midden van de kamer werd ingenomen door de stoel waarop de klanten plaatsnamen wanneer ze tattoos wilden op hun armen, borst of de voorzijde van hun benen. In de hoek stond een soort massagetafel voor wanneer de rug of de achterzijde van benen gedaan moesten worden. De muren hingen vol met foto’s van mensen waarop ze haar kunst aangebracht had. Sommige van die foto’s waren ronduit erotisch. Naast de doorgang, links van het gordijn, was een spiegel gemonteerd waarin de klanten het resultaat konden bewonderen.

De zwangere vrouw stapte uit haar schoenen. 

Op dat ogenblik kwam Deborah haar werkkamer binnen. ‘Zo, we gaan niet gestoord worden.’ Zonder aarzelen trok ze de rits van de jurk naar beneden en het volgende moment gleed die van de schouders van haar klant. Een vlugge vingerbeweging en de bh was hetzelfde lot beschoren. Als een echte gentle-lady hielp ze naakte, zwangere Sarina in de stoel. Haar eigen kut was ook behoorlijk nat geworden, wat had je gedacht? Dus trok ze haar kleren ook vliegensvlug uit. 

Sarina bewonderde het lijf van de artieste, haar grote borsten met donkere tepelhoven, haar niet zo platte buik, haar licht behaarde kut, haar stevige benen, haar elegante voeten. Ze was echter vooral gefascineerd door haar huidversieringen. Niet alleen haar armen en benen, maar ook haar borsten, buik, rug en billen stonden vol tatoeages.
‘Goh, ik wou dat ik er ook meer had…’ Maar daar zou Jeroen niet gelukkig mee zijn, wist ze. Schoorvoetend had hij toegegeven toen ze zei dat ze een tattoo wilde. Samen hadden ze het ontwerp - de dreamcatcher - gekozen.

Debbie zette zich op haar knieën aan het voeteinde van de stoel. Ze duwde de benen van Sarina open en drukte haar lippen op het zoete kutje vlak voor haar. Hmmm, het smaakte hemels. Haar tong volgde de lengte van de gleuf, van perineum tot clitoris en terug. Na een paar maal duwde ze haar tong een beetje naar binnen en deed dan hetzelfde.

Sarina kreunde. Heerlijk. En het zou nog heerlijker zijn wanneer- Ja! Deborah deed het: ze schoof een vinger in haar poesje. Heel snel begon ze die op en neer te schuiven, afgewisseld door cirkelvormige bewegingen die ieder gevoelig plekje in haar vagina beroerden. ‘Ja, ja, ja, schat - zo lekker, oh God wat is dit lekkkerrr!’ De plezierboot meerde al snel aan in de haven en liet het iedereen luid toeterend weten. 

Debbie genoot zoals tijd van het klaarkomende vrouwenlichaam. Dit was voor haar ook genieten, en zeker wanneer de andere vrouw vol was. Terwijl ze Sarina’s geile sappen oplebberde, streelde ze haar dikke buik. Ja! Het kind bewoog. Mijn kind, kon ze niet nalaten te denken…

Gebeft worden door een zwangere teef was natuurlijk ook niet mis. Toen Sarina haar genotsgolven tot bedaren gekomen waren, wisselden de naakte vrouwen. Maar Debbie zette zich op handen en knieën op de stoel. Op deze manier kan Sarina niet alleen haar scheur goed uitlikken, maar kon ze zich ook bezighouden met haar kontgaatje. De blondine snapte de hint en likte dus niet alleen de vagina van de artieste, maar omcirkelde met haar tong ook haar anus terwijl ze twee vingers in de soppende kut schoof. Al likkend, kussend en vingerend gaf ze kleine klapjes op de vlezige billen van de zwartharige.

Kreunend hield die het een paar minuten uit voordat ze haar hoogtepunt bereikte. Ze drukte haar voorhoofd tegen de kopsteun van de stoel en liet zich schokkend en bokkend en vloekend en zuchtend en tenenkrullend en joelend gaan. 

Na een minuut of wat zette Debbie zich op haar kont in de stoel. ‘Dit was geweldig, liefje,’ hijgde ze.

Sarina stond recht, boog zich over de andere vrouw en ze kusten. Hierbij nam ze de hand van Debbie beet en bracht die naar haar kut - ze kon nog wel een beurt gebruiken.

Die had hier hoegenaamd geen bezwaar tegen. Ze gleed van de stoel. Dan draaiden ze een halve slag, zodat Sarina tegen de rand van de stoel kon steunen. Debbie vingerde op die manier de andere vrouw terwijl ze haar dikke buik onophoudelijk streelde en kuste. God, wat ze er niet voor zou geven om nog eenmaal zo’n buik te kunnen hebben. Om nog een keer vol te zijn… Ze kon niet beletten dat een traan zich een weg naar buiten baande.

Sarina merkte hier niets van. Een volgende set van genotsgolven rolde haar richting uit en als een volleerde surfster bereed ze de golven tot haar hoogtepunt. ‘Oh shhhittt - ik kommm weerrr-rrrugghhh!’ En zoals wel vaker gebeurde bij een tweede orgasme, squirtte ze.

Debbie’s gezicht werd overspoeld met het ultieme vrouwenvocht; het spoelde haar tranen weg en hiermee ook haar blues gevoel. Lachend kwam ze overeind en omhelsde Sarina. Een lange, slobber-tongzoen volgde, die eindigde met haar voorstel om te gaan douchen.

‘Ok,’ reageerde de blondine hierop en ze volgde de zwartharige de trap op naar de privé-vertrekken die bij het salon hoorden - een kleine keuken annex woonkamer en een badkamertje met een douchecabine.

Even later stroomde het water over de twee vrouwenlijven. Sarina genoot van de manier waarop Debbie zich met haar buik bezighield. Ook dit deed ze met meer overgave dan Jeroen. Ze had er bijna spijt van dat ze niet lesbisch was. Maar dat was niet zo. Alleen voor bijzondere vrouwen maakte ze een uitzondering. Zoals deze dame. Tijdens het tatoeëren had ze haar toevertrouwd dat ze “voor de vrouwen was”. Toen haar tattoo voltooid was, had het dan ook niet meer dan natuurlijk geleken om zich aan de huidkunstenares te geven, als ultieme blijk van waardering voor haar kunst.

5.

Twintig minuten later verliet Sarina de zaak. Ze wandelde de straat af richting bushalte, nagekeken door Debbie. In haar rechterhand hield ze het witte slipje van de blondine en ze snoof eraan. Met de geile geur van de zwangere teef in haar neusgaten, ging ze terug binnen en draaide het bordje om. Haar zaak was terug open.

De eerstvolgende klanten waren mannen. De ene wilde het logo van zijn favoriete voetbalploeg op zijn linkerkuit, de volgende wilde een fout rechtgezet zien: in een romantische bui had hij de vergissing gemaakt om de naam van zijn lief op de rechterhelft van zijn borstkas te laten tatoeëren. Uiteraard was er een einde gekomen aan de relatie. Debbie liet de naam opgaan in de kop van een zwarte panter met knalgele ogen en witte, glinsterende hoektanden. De man was nu bij haar voor een tweede sessie. Ze voorzag dat hij nog tweemaal zou moeten terug komen.

De derde klant van de namiddag was degene naar wie Debbie uitgekeken had. De dag ervoor had ze telefoon gehad van een meisje dat bevriend was met Lana Gooivaerts. Die had haar goede dingen over D’s Tattooshop verteld, vooral dat “Debbie een echte lieve” was. Een grote glimlach was over haar gezicht gekomen toen ze dat hoorde. ‘Dan moet je zeker eens langskomen. Ik zal mijn best doen om voor jou ook zo lief te zijn,’ had ze gezegd.

En nu wandelde een meisje haar salon binnen. Debbie veronderstelde dat het haar nieuwe klant was, vermits het het uur van de afspraak was. ‘Maureen?’ vroeg ze voor de zekerheid.

‘Ja, dat ben ik,’ antwoordde het meisje. Ze was niet erg groot - een meter zestig, schatte Debbie - en graatmager, waardoor haar sproetige gezicht er knokig uitzag. Ze had kort ros haar, dat met behulp van de nodige hoeveelheid gel overal heen piekte, en heldere, groene ogen. Op een handgebaar van Debbie naderde ze de balie en nam plaats op een van de twee krukken die voor klanten voorzien waren.

Zoals altijd bood Deborah iets te drinken aan - Maureen koos voor een glaasje witte wijn. Zijzelf hield het bij bruiswater. Je wilde niet dat iemand die alcohol genuttigd had met een tatoeagenaald aan je vel zat. ‘En waaraan had je gedacht?’ vroeg de artieste toen ze allebei van hun glas genipt hadden.

Het volgende half uur bespraken ze de tattoo die de roodharige wilde laten zetten. Ze was van Ierse afkomst - ros haar, groene ogen, ‘t zou me verwonderd hebben als je uit Zweden kwam, dacht Debbie - en wilde dus een ontwerp met een klavertje drie erin, een shamrock.

‘Dat is het!’ riep ze plots uit en wees naar een afbeelding in het stalenboek van Deborah. Het was een afbeelding van een schaduwrijk groen klavertje drie tegen een Ierse vlag als achtergrond.

Dit zag de artieste graag: een spontane reactie. Dat was de garantie dat de keuze door het hart gemaakt werd en niet door het hoofd. Dit soort keuzes leiden zelden of nooit tot spijt.
‘Gaan we dan naar achteren?’ vroeg ze. ‘Daar zet ik de tatoeages,’ verklaarde ze toen ze de vragende blik in de ogen van het meisje zag. En daar verander ik je leven voorgoed, voegde ze er niet aan toe.