Alleen op de bank, alleen aan tafel. Hij had het de laatste tijd druk. Hij was minder thuis, en als hij al thuis was, zat hij vaak boven. Op een gegeven moment hoopte ik hem zelfs te betrappen op het kijken van porno, maar hij had het echt druk. Na ons vreemde 'intimiteitje' was er nog maar weinig van gekomen. Ik hoopte dat we wat dichter naar elkaar toe waren gegroeid, weer een keer oprecht met elkaar konden vrijen, maar zelfs een beetje trekken of vingeren was er niet van gekomen. De twijfel sloeg dan ook hard toe. En alhoewel ik het wel een beetje warm had gekregen van zijn fantasie, hoopte ik niet dat het er ooit van zou komen. En tegelijkertijd had ik ergens het gevoel dat hij misschien wel niet meer iets anders zou willen.

Het kwam zelfs zo ver dat ik op een gegeven moment begon te denken er zelf maar een punt achter te zetten. Zo was het niet leuk om samen te zijn. Je bent niet samen als je elkaar amper ziet. En dan is een groot huis leuk, maar ook erg eenzaam. En aangezien hij toch wilde dat ik niks tekortkwam, leek het er nu op dat dit misschien wel het meest logische was om te doen. Toch wilde ik geen irrationele beslissingen nemen en straks alles verliezen terwijl er niks aan de hand was. Misschien had hij het wel gewoon druk, en dus even geen tijd voor mij. Maar dat moet hij dan wel zeggen.

De tijd van zijn drukte passeerde ook weer. Het was vaak maar een kwestie van tijd. Hij was wel vaker druk met zijn werk en normaal gesproken zou ik daar ook niet zo moeilijk over doen. Maar na wat er laatst zich had afgespeeld, werd ik er onzeker van. Deze keer wel. Ik zocht er te veel achter. Maar toen hij het weer minder druk had, was hij nog steeds even vaak afwezig. Nu ging hij op stap met vrienden. Dan zei hij tegen mij dat hij die ook al een tijdje niet gezien had. En ik was er immers elke dag. Ik kon dat eigenlijk niet goed begrijpen maar wilde ook nu weer niet dwarsliggen. Ik zou hem nooit zomaar verlaten. Ik zat hier ook goed. Ik had ook geen andere plek om naartoe te gaan. Ik wilde niet meer terug naar m'n ouders, al zou het nog niet eens zo gek zijn op mijn leeftijd. Nee, ik was gewend aan m'n levensstijl en als ik daar op deze manier iets voor over moest hebben, dan moest dat maar. En toen ik me dat realiseerde, realiseerde ik me ook dat ik misschien ook wel iets over moest hebben voor onze relatie, wilde ik het houden zoals het was. Ik wist niet goed of hij gewoon minder in me geïnteresseerd was omdat ik ook wel duidelijk gemaakt had dat ik zijn fantasie nooit in het echt wilde beleven, of dat hij echt compleet op me uitgekeken raakte. Hij kon zich soms als een klein kind opstellen. Dirk kreeg meestal gewoon z'n zin. Ik lag ook nooit dwars. Zijn zin was meestal niet zo erg. Niet zo ingrijpend. Maar dit keer was het toch anders. Of hij het nu wilde of niet, had het onze relatie al zwaar beïnvloed. En of er nog wel een weg terug was, was nog maar de vraag.

Op een avond, toen hij weer boven zat, besloot ik hem een bezoekje te brengen. Maar hij was bezig en hoorde me niet eens. Ik was weer naar de sportschool geweest, en de vele blikken die ik had getrokken, hadden me toch weer een beetje teruggebracht in de bui van die eerdere avond. Ik kleedde me snel om in een vluchtig, zomers jurkje en zonderde me af in de garage waar ik plek nam in zijn auto. Ik had al een tijdje met het idee gespeeld, en het was me gewoon duidelijk dat hij meer nodig had om gestimuleerd te raken. Dat ik even moest wennen aan het idee, leek me niet meer dan logisch. En nu wist ik zeker dat ik het overdreef. Want aan de ene kant wilde ik niet wat hij van me verlangde. En ik dacht dat het duidelijkst te maken door er een flinke schep bovenop te doen. Het was misschien niet de juiste manier, maar praten leek nog weinig zin te hebben.

Dus belde ik hem op en probeerde ik mijn allergrootste acteertalent naar boven te halen door hem te zeggen dat ik aangehouden was op de weg terug.

'Wat? Waar ben je?'

'Oh... Ze willen me niet laten gaan...' jammerde ik dan voordat ik hem duidelijkheid wilde geven.

'Hoezo? Wat bedoel je?' Ik zuchtte verontrust en schudde met m'n hoofd, omdat ik dacht dat ik alleen dan geloofwaardig kon zijn.

'Twee agenten hielden me aan. Ik reed te hard, en door rood. Ik wilde niet betalen...' slikte ik zwaarmoedig. 'En toen zei de ene agent iets... En ik zei dat mijn vriend het niet eens erg zou vinden... En nu willen ze niet gaan voordat ik dat gedaan heb...' ging ik door. Het bleef lang stil aan de lijn en ik moest met moeite mijn lach inhouden. Het verhaal klopte van geen kant, maar dat maakte voor hem niet uit. Hij hoorde enkel wat hij wilde horen. En dat was dat ik zogenaamd iets kon doen om onder de boete uit te komen. Wat hem natuurlijk prettig leek...

'Laura? Waar heb je het over?' vroeg hij zich toen verbijsterd af.

'Ja, dat is toch zo. Je wilde toch dat ik ging sletten. En omdat je me toch al niet ziet staan de laatste tijd... Scheelt een flinke boete.' probeerde ik hem te overtuigen, en deed vooral alsof ik mezelf moest overtuigen. En dan weer zo'n stilte waarin ik hem gewoon kon horen denken. Hij geloofde het vast niet. 'Maar ik wilde je toch bellen voor de zekerheid. En anders moet je maar komen, hoor.' probeerde ik nog te laten merken dat ik het juist niet wilde. Maar mijn ondertoon was duidelijk. Ik was aangehouden door twee knappe agenten in uniform en die hadden mij wel zien zitten. Moest ik dat erg vinden? Ook al was het niet echt, natuurlijk...

'Wacht... Ik... Ik snap er niks van.' zei hij toen nog heel snel. Je kon echt merken dat dit wat met zijn hoofd deed. 'Je maakt een grap, toch?'

'Nee.' zei ik hem duidelijk. 'Alleen pijpen, kon ook...' liet ik nog vallen. 'Zal ik dat dan maar doen als jij me niet wilt halen.' Het sloeg natuurlijk helemaal nergens op, maar de details deden er al niet meer toe. Ik kon horen hoe het hem opwond. Ik hoorde het aan zijn stem en zelfs zijn ademhaling was hoorbaar.

'Nee, wacht... Ik...' probeerde hij weer iets zinnigs te bedenken.

'Ik weet niet of ze nog lang willen wachten. Volgens mij zit er al één een bon te schrijven...'

'Waar zijn ze dan?'

'Bij hun auto.' Ik begon het bijna zelf voor me te zien, terwijl ik gewoon in een donkere garage zat.

'Maar wil je dat dan?' vroeg hij daarna, toch wel een beetje uit het niets. Ik was echt stomverbaasd. Ten eerste omdat hij het nog leek te geloven ook, en ten tweede omdat hij het echt zou willen. Als hij dit van mij verlangde, zag ik eerlijk gezegd geen toekomst meer samen. En toch bleef ik mee spelen...

'Dirk, weet je het zeker? Want ik dacht aan laatst. En als je dit wilt, dan wil ik dat best voor je doen.' slikte ik nog gespeeld zwaarmoedig.

Hij twijfelde lang maar ging daarna toch vrij zelfverzekerd overstag. 'Ja.' zei hij eerst. 'Ik wil dat je dat doet. Alleen pijpen dan.' Ik kon m'n oren niet geloven. Dacht hij dat nou echt? Dat ik dat zou doen? Wat een gek.

'Okay, dan hang ik nu op.' zei ik dan nog een beetje treurig, en dit keer niet gespeeld. Ik schudde al uit verontwaardiging met m'n hoofd. Ik was bereid weg te rijden zodra ik opgehangen had...

'Wacht!' hoorde ik nog net.

'Ja?' antwoordde ik snel.

'Je weet toch dat ik van je hou, he?' moest hij toen nog kwijt. Toen wist ik even niet wat te zeggen. Dit klopte op geen enkele manier in mijn hoofd. Maar het veranderde alles op de een of andere manier.

'Dirk?' vroeg ik hem stil.

'Ja, schatje?' probeerde hij voorzichtig.

'Ik zit in de garage in de auto. Ik ben al thuis.' Weer volgde er een lange stilte. 'Kan je hier naartoe komen? Dan kan jij die agent zijn.' stelde ik voor. Hij hing op.

Ik was bang het verpest te hebben. Ging ik te ver? En hij dan? Hij geloofde het echt. Hij geloofde mij en dat ik in staat was zoiets te doen. Het toonde aan hoe ziek hij was, als je het mij vroeg. Ik liet m'n hoofd vallen en keek naar m'n telefoon. Ik hoopte hem stiekem opgewonden te krijgen en dan konden we misschien weer wat doen. Al zou ik hem alleen maar aftrekken.

Ik schrok me rot toen ik opeens zijn gezicht voor het raam zag. Hij keek boos. Ik keek hem moedeloos aan en hij tikte op het glas en ging weer recht op staan. Ik wilde de deur opendoen, maar die hield hij plots tegen. Waarom deed hij dat nou weer?

'Dirk? Ik...'

'Sorry mevrouwtje. Maar uw vriend is hier niet om u te redden.' hoorde ik hem opeens zeggen. 'Wilt u alstublieft uw raampje even opendoen?' Ik had even nodig totdat het tot me doordrong. Hij bleef daar staan, iets dichter op de portier en nog voordat ik de sleutel in het contact had gestoken om het raampje te laten zakken, zag ik hem al zijn gulp losmaken. Ik begon meteen te giechelen en ik schudde weer met m'n hoofd uit ongeloof. Ik kende deze Dirk helemaal niet. Maar nu tikte hij weer op het raam. Niet met zijn knokkels, maar met zijn harde eikel. Het klonk een stuk doffer, en ik vond het vermakelijk. Dus deed ik snel m'n raampje open. Hij was niet boos. In tegendeel.

'Sorry, agent.' probeerde ik nog mee te doen.

'Nee, zeg maar niks. Als u geen bon wilt, weet u wat u te doen staat.' hoorde ik hem alleen zeggen en hij kwam nu helemaal tegen het portier aan te staan zodat ik alleen zijn harde piemel zag. Ik bleef erom glimlachen. Ook toen ik hem vastpakte en ik de eikel liefkozend in m'n mond nam. Dit was ten minste weer iets.

Hij was lekker hard en terwijl ik erop zoog, hoorde ik hem zachtjes kreunen. Maar op een gegeven moment hoorde ik hem niet meer. Dat kwam ook omdat ik in gedachten was verzonken. Want terwijl ik hem langzaam aan het pijpen was, besefte ik me weer hoe absurd het zou zijn dat hij goedkeuring voor zoiets zou geven. Of dat ik überhaupt aangehouden zou worden en dat twee agenten me dan zouden vragen dit te doen. Stel je voor? Dat deed ik nu dus. En ik wil wel zeggen, dat het uit het niets kwam, maar het was ik die met de fantasie kwam deze keer. En heel even waande ik me in de situatie. Dat ik niet hier in de garage vanuit de auto mijn eigen vriend een blowjob gaf, maar dat ik aan de kant van de weg stond bij een stil weiland. En dat ik hier inderdaad een agent aan het afzuigen was terwijl de ander de wacht hield, zodat ik geen boete kreeg. Absurd! En toch... Tijdens het bellen had ik het er al warm van gekregen. En nu deed ik het dus. In m'n hoofd dan. Eerst de een, dan de ander. Al kwam mijn vriend maar één keer. Laten we het erop houden dat ik halverwege de blowjob in mijn hoofd al de ene agent had laten komen, en toen ik het zaad van Dirk proefde, de tweede klaarkwam. Zou het? Zou ik dat echt doen?

Het was maar een blowjob en meer dan dit volgde er niet. Toch had hij weer aandacht voor me.

'Je hebt gelijk, hoor. Ik heb de laatste tijd weinig tijd aan je besteed. Te weinig.' zei hij me verrassend nadat ik me even had opgefrist. 'Ik moet in m'n handen wrijven met iemand zoals jij. Ook zonder dit alles.' doelde hij op zijn openbaring van zijn fantasieën.

Ik knikte. 'Als ik iets niet goed doe, moet je het ook gewoon zeggen, hoor.' stelde ik me dienstbaar op. Dat had namelijk z'n vruchten afgeworpen.

Hij gniffelde er om en sloot me even innig in zijn armen. 'Je weet dat ik van je hou.' zei hij dan. En dat geloofde ik ook.

'Ik ook van jou.' zei ik hem meteen terug.

'Ja, genoeg om te doen wat je me net vertelde?' lachte hij er nu hardop om. Nu was het opeens een grapje voor hem. Dat kon.

'Ja, misschien wel.' zei ik echter. En toen was het geen grap meer. Dat kon dus blijkbaar ook.

'Lau?' vroeg hij dan.

Ik haalde m'n schouders op en keek hem onschuldig aan. 'Alleen als ze heel knap zouden zijn.' probeerde ik er nog een grapje van te maken.

Zijn blik werd plots intens en hij pakte me nog een keer stevig vast.

'Nee, grapje...' zei ik hem nog. Maar hij pakte m'n hand en legde die op z'n kruis.

'Nee, voel maar. Daar vind ik niks grappigs aan.' zei hij plots heel serieus, heel intens. Nog geen tien seconden later viel ik voorover op de keukentafel en kwam hij achter me te staan. Zijn handen gleden plots langzaam over m'n dijen en ik voelde hoe hij m'n jurkje optilde en mijn slipje opzij trok. Ik kreunde meteen gewillig toen ik zijn eikel tussen m'n schaamlippen voelde. Wow, dacht ik nog. Hij vond dit dus echt heel erg geil. Hij was toch net al gekomen. Zijn hand gleed over m'n billen naar m'n rug en hij drukte me echt stevig tegen de tafel aan terwijl hij ook een vuist vol van m'n lange haren pakte.

'Ah, Dirk...' kreunde ik intiem. Zo had hij me nog nooit genomen.

'Geile slet...' kreunde hij zowaar terug. En zowaar vond ik dat helemaal niet erg, en kreunde ik daarna nog wat harder op zijn gebeuk. En nemen deed hij me. Met harde stoten, drong hij binnen en ruw begon hij me te nemen als de slet die hij wilde dat ik was. En ik genoot er volop van. Alsof ik de slet was die hij wilde dat ik was. Maar dit keer hoefde ik niks te acteren. Dit ging vanzelf. Ik lag daar op die koude tafel en gewillig liet ik me aan m'n haren trekken en nam hij me zoals het hoorde, zoals ik het wilde. En daar was niets meer voor nodig dan enkel een verzonnen verhaaltje.

En ik denk dat hij dat ook wel doorhad, dat hij niet alleen opgewonden was geworden van dat verhaaltje. Ik was namelijk kletsnat. Al voordat hij in garage stond. Dat durfde ik nu wel toe te geven. Ook aan hem. Hij hoorde het toen hij op m'n rug lag, zijn pik stotend en spuitend in m'n natte spleetje. Dit was pas echt lang geleden. Ik pufte het uit. Ook ik was gekomen. Het was hemels. Dit was seks, dit was leven. Zo moest dan ook ons seksleven zijn.

Eén vraag brandde nog op m'n lippen. Niet of we dit soort verhaaltjes nodig hadden om tot dit soort seks te komen; niet of ik het geil vond dat hij er geil van werd; en niet dat ik me steeds meer afvroeg wat hij wel niet over mij fantaseerde. Nee, ik vroeg me af... Wat ik gedaan zou hebben als ik echt aan de kant werd gezet bij een weiland, door twee geile, knappe agenten? Wat had ik gedaan, wetende dat het gewoon zou mogen?