In het midden van de dansvloer lag een paartje te vrijen. Het was vrij donker. Petra's ogen hadden tijd nodig om te wennen aan het spaarzame licht. Omdat het koppel helemaal in elkaar opging, hoorde geen van beiden hoe Petra zo geruisloos mogelijk naar binnen schuifelde en zich op een stoel liet neerzakken.

Toen haar ogen zich aan het halfduister hadden aangepast, zag ze de kleren van Hans op enkele meters van haar voeten op de vloer liggen: het rood-wit gestreepte shirt, de grijze broek, de bordeauxkleurige slip die ze nog maar een paar dagen geleden voor hem had gekocht, zijn witte sneakers. Haar ogen richtten zich op de vrijers. Ze zag Inge's stroblonde haar en het zwarte kroeshaar van Hans in een zwakke streep geel licht die dwars over zijn blote rug liep. Getver, daar lag Hans te pompen met haar vriendin! Ze voelde woede en jaloezie in zich opkomen en even dacht ze eraan herrie te gaan schoppen. Maar toen hoorde ze iets bij de muziekinstallatie op het podium. De deejay was langs de achteringang terug binnengekomen om zijn spullen op te ruimen. Hij keek enige tijd naar wat zich op de dansvloer afspeelde. Petra zag hoe een brede grijns over zijn gelaat trok en hoe hij een CD uit een hoesje haalde, het in de speler legde en op een knop drukte. Heel zacht klonk de zwoele stem van Grace Jones op de Libertango:

'Strange, I've seen this face before, like a hawk searching for his prey.'

Er daalde een diepe rust in Petra's gemoed. Ze bleef rustig zitten kijken en wachtte de gebeurtenissen af. Inge en Hans hadden even in de richting van de deejay gekeken, maar die stond met zijn rug naar hen toe en verzamelde zijn spullen. In het halfduister bleef het koppel in elkaar geschroefd liggen. Petra zag hoe Hans op en neer ging tussen de wijd opengespreide benen van Inge. Die had haar jurk nog aan, rond haar enkel zat haar witte slipje.

Wat de deejay toen deed, maakt het echter nog mooier. De CD van Grace Jones liep verder, het ene langoureuze nummer na het andere - zwoele tango's met teksten die niets aan de verbeelding overlieten en arrangementen die waren bedacht op het ritme van een trage, hete paardans. Maar nu richtte de man achter de installatie een warm-gele spot op het vrijende koppel. Eigenaardig genoeg was die spot ook nog zo gericht, dat ze Petra een perfect uitzicht bood op het achterwerk van Hans. Ze zag zijn stevige billen en zijn op en neer slingerende balzak. Hij bleef maar pompen en toen hoorde Petra hoe Inge begon te hijgen. Dat was voor Petra het signaal om het zaaltje weer even geruisloos te verlaten als ze het was binnengekomen. Haar vriendin horen en zien klaarkomen onder de stotende pik van Hans zou net iets teveel van het goede geweest zijn. Ze liep naar haar auto, startte, reed naar huis en ging naar bed.

Rond de middag belde Hans op. Hij had een dol idee: het was zaterdag, ze konden voor het weekend wel even naar zee. Hij zou graag met Petra een dagje uitwaaien. Petra stemde toe. In de auto op weg naar Oostende vroeg ze hoe het feestje verder verlopen was. Nu, wel, gewoon, zoals het was toen zij vertrokken was, nog wat gepraat, iets gedronken, daarna naar mijn flat gereden, direct in slaap gevallen... Moe... je weet wel.

Ach zo, moe, je weet wel... Petra was stil tijdens de rit, net als Hans. Hij was nog helemaal niet uitgeslapen en dacht dat Petra nog altijd hoofdpijn had. Maar in Petra's brein vormden zich de contouren van een plan om wraak te nemen. Op Hans. En op Inge.

Ze moest dit goed overdenken, niet over een nacht ijs gaan, alle tot in de puntjes uitkienen. Ze wist ongeveer wat ze kon doen, maar ze wist ook dat ze dit plan langzaam moest laten rijpen, geduld oefenen, wachten tot geen enkele toevalligheid er meer vat kon op krijgen.

Het plan dat in haar hoofd opkwam was zo gewaagd dat het haar even duizelde en daarna schrok ze van zichzelf iets al dit te kunnen bedenken...