Een rotweekend achter de rug. Wat wordt het maandag ? Wanneer valt het oordeel ? Wat zal er met mij gebeuren ? Slecht slapen. Denken en dolen.

Maandagochtend. Een overvolle zaal aasgieren. Gemompel wanneer ik binnen geleid wordt.

De hele voormiddag defileren er getuigen. Allemaal mensen uit de kennissenkring van Belzebub. Familieleden die hautain vertellen over al de kwaliteiten van Belzebub. Een zus die snikkend getuigt. Oud-leraars die over zijn intelligentie en inzet getuigen. Kameraden die over zijn sociaal leven getuigen. Nee, geen de minste slechte kant is er aan Belzebub te vinden.

Geen een ? Toch wel.

Een zekere Marc vertelt over de inzet van leider Antoon bij de scouts. Eerder al is een zekere André, hoofd scoutsleider, komen vertellen over leider Antoon Nu vertelt Marc over zijn leider. Volgens Marc was leider Antoon een fantastisch leider, die de jongens kon begeesteren.

- Ja, ik weet, niet alle Jins uit die tijd delen mijn mening…

De voorzitter onderbreekt hem.

- Getuige, wat bedoel je daar mee ?

- Wel ja…

De getuige slikt even, aarzelt.

- .. wel ja, volgens een kameraad zou Antoon wel eens… wel eens losse handjes gehad hebben.

- Verklaar je nader, zegt de voorzitter.

- Wel ja… dat hij .. dat hij wel eens jongens durfde betasten….

De advocaat-tegen-mij springt op.

- Meneer de voorzitter, dit is een laffe beschuldiging van het slachtoffer.

En tot de getuige;

- Hebt U dat zelf ervaren ?

De getuige kijkt hem aan, kijkt de voorzitter aan.

De voorzitter dringt aan.

- E… Nee, niet ik, maar een kameraad die het mij verteld heeft.

De voorzitter vraagt

- En waren er nog andere kameraden die iets verteld hebben over leider Antoon ?

- E.. Ja.. Ja, nog een…

Mijn advocaat staat op.

- Meneer de voorzitter, ik vraag met grote drang dat die twee scoutsjongens van vroeger hier als getuige opgeroepen worden.

De heren achter de grote tafel steken de hoofden bij elkaar. De getuige moet tot bij hen komen en de namen van de twee scoutsjongens vermelden.

Het is half een. De zitting wordt geschorst.

Om kwart over twee wordt de zitting heropend. De twee scoutsjongens werden opgeroepen. De eerste komt binnen.

Nadat hij de eed heeft afgelegd ondervraagt de voorzitter hem.

- Getuige, U bent Joost Vandenbulcke ?

- Ja, meneer.

- En u was lid van de scouts in uw gemeente ?

- Ja meneer.

- En U hebt aan een kameraad verteld dat leider Antoon wel eens losse handjes had.

- Ja, meneer.

- Vertel eens.

- Wel, meneer, ik was zestien, bijna zeventien, eerstejaars Jin. Tijdens de grote vakantie trokken we met zes Jins naar Oostenrijk. Antoon was onze leider. Hij werkte toen ongeveer een jaar in dat opvangtehuis voor jongeren. Ook Arnold, Nolle, was mee als leider. We verbleven er in een huis in het plaatsje Bach, in het Lechtal. Elke dag maakten we tochten en we maakten zelfs een echte tweedaagse tocht naar de Memminger Hütte, waar we overnachtten. Zo’n berghut, daar slaap je in grote beddenbakken waar je met zes, acht, tot tien personen naast elkaar ligt. Wel, leider Antoon lag naast mij. We hadden enkel ons slipje aan gehouden. Wel, plots voelde ik zijn hand langs mijn lichaam schuiven. Ik weerde die hand af. doch jij legde zijn andere hand op mijn mond en zei “sssttt”. Jammer, meneer de voorzitter, het was niet mooi van leider Antoon, maar hij stak zijn hand in mijn broekje, duwde mijn broekje naar beneden en….

Joost zwijgt even. Dan aarzelend

- Ja, hij deed het, echt waar, meneer de voorzitter.

Gemompel op de publieksbanken.

De voorzitter hamert.

- Verklaar u eens nader… Hij deed wat ?

- Wel ja, meneer dan nam hij mijn piemel vast en … en… hij masturbeerde me.

Een ogenblik ijzig stil.

- En, vraagt de voorzitter, hebt u er weet van of hij dat ook met anderen deed ?

- Nee, meneer, echt niet.

De getuige mag gaan. Er komt een andere binnen. Een zekere Etienne. Die vertelt eveneens zijn verhaal;

- Ik ben al van af mijn zes jaar lid van de scouts. Toen ik bij de Jins was, dat is vanaf zestien jaar en ouder, was Antoon mijn leider. Die kon enorm goed met de jongens overweg en genoot hun vertrouwen. Echt waar. Hij was toen reeds aan het werk in dat instituut en vertelde daar soms over. Rond Pasen gingen we met drie Jins en met Antoon voor een weekend naar zee, naar het appartement van de ouders van Pierre, een van de jongens. We verkenden er op zaterdagnamiddag de duinen en het strand. ’s Avonds zaten we gezellig bijeen in de ruime living, met zicht op zee. Leider Antoon vertelde over het instituut waar hij werkte. Hij sprak er ook over dat hij soms jongens moest fouilleren, en dat ze daarbij helemaal naakt waren. Wij lachten en vonden dit leuk. En dan stelde de leider voor om eens te tonen hoe dat in zijn werk ging. Hij zegde dat we ons moesten uitkleden, helemaal. Dat vonden wij wel uitdagend en dus we kleedden ons helemaal uit. Dan trok Antoon plastiek handschoenen aan en toonde bij Jean-Pierre hoe zo’n lichaamsonderzoek verloopt. Wij keken met twee toe en vonden dat leuk en we lachten. Vooral toen Antoon ook de anus van Jean-Pierre open trok. We kwamen alle drie aan de beurt. Het voelde leuk aan. Ja, echt want Antoon betastte ons lichaam zeer voorzichtig.. We vonden dat wel leuk.

Etienne zwijgt.

Mijn advocaat stelt een vraag.

- En, getuige, betastte de leider ook jullie geslachtsdelen ?

- Ja.

Etienne vertelt hoe leider Antoon uitleg gaf over hun geslachtsdelen en die ook betastte en hoe ze elk bij zichzelf sperma moesten verwekken.

Mijn advocaat stelt een vraag.

- Getuige, heb je de indruk dat leider Antoon ervan genoot jullie te zien sperma verwekken ?

- E… ik denk van wel. Hij lachte. Ik denk dat leider Antoon kickte op ons jonge lichaam.

- En kleedde hij zichzelf uit ?

- Nee, dat deed hij niet.

De getuige mag gaan.

De volgende getuige is een psychiater die mij onderzocht heeft. Met een woordenvloed, waarvan ik niet eens de helft begrijp, schets hij mijn persoonlijkheid. Ik onthoud vooral dat hij bij mij een uitzonderlijke grote bezorgdheid voor mijn broer ontdekt. En dat ik ook steeds inspring wanneer anderen in problemen zitten. Hij spreekt meer dan een uur. De advocaten stellen vragen. Ik luister maar half meer. Het gaat allemaal over mij. Over mij ? Ben ik dat ?

Om half zes wordt de zitting geschorst tot de dinsdag.

Mijn advocaat fluistert

- Morgen worden de debatten gehouden en als alles mee zit wordt ook het vonnis geveld.

Morgen….