De Hunting Kronieken - 21

De herfstwinter was reeds enkele dagen begonnen. De overgang van de twee seizoenen gebeurde altijd met een schrale wind die de vlakte streelde. Het was de voorbode voor de koude periode die over een goede maand zou aanvatten. Caro en ik hadden twee wagens reisklaar gemaakt.

Na het ontbijt, dat in alle stilte verliep namen we afscheid. Voor Lyl was het een uitgemaakte zaak dat haar toekomst hier lag en dat zij een belangrijke en vooraanstaande rol kon spelen in de Bardische Laaglanden. Ze beloofde ons, ten gepaste tijd, te komen opzoeken in Durod en ze zou ons een bode sturen als ze opportuniteiten zag voor onze handel. Joen voelde zich schuldig aan deze situatie, maar begreep ook dat, moest hij voor ons partij kiezen, de samenwerking en vriendschap van dit kleine groepje helemaal uiteen zou vallen. Zijn kortstondige contact met Sali maakten ook dat hij haar nog niet heel erg miste. Trouwens Lyl zorgde ervoor dat ze heel gewillig was tegenover hem.

Peter, ik zal je missen, want we hebben het regelmatig heel goed gehad samen, zei ze flirterig. Maar je begrijpt toch dat mijn leven zich nu hier zal afspelen. Je bent hier altijd welkom en voor jou staat mijn … euh …deur altijd open, en ze wreef daarbij even over mijn billen. Ze kuste me op de mond. Daarna richtte ze zich tot Caro: zorg goed voor Peter en ik hoop dat jullie samen gelukkig mogen zijn, en ook zij kreeg een kus op haar mond. Joen kon niet veel zeggen, hij had de krop in de keel. Hij beperkte zich tot een stevige omarming van ons beide.

We vertrokken en onze karren ratelden zich een weg naar de Zuidpoort van Xintan. Het voelde raar aan om nu verder te trekken met ons twee. Eenmaal buiten de stad volgden we de weg door de kale krijtvlakte naar de grens met Selland. Het was de bedoeling dit land even aan te doen om te zien of er ook hier opportuniteiten waren voor onze handel. Daarna zouden we rechtstreeks naar Durod terugkeren. Het duurde twee dagen eer we de grens bereikten en ondertussen was de wind aangewakkerd. Ook hier was de grens een brede rivier, met name de Grorg. Een brede brug zorgde ervoor dat we zonder problemen de rivier konden oversteken en blijkbaar was er geen grenscontrole voor Selland. Onze peniskokers en plaatjes konden we nu opbergen en we waren blij dat we de Bardische Laaglanden nu achter ons konden laten. De weg liep nu verder door een groot bos.

Die eerste avond op het grondgebied van Selland was Caro weemoedig. Ondanks de ruzies van de laatste weken miste ze de aanwezigheid van Lyl en Joen. Maar we moesten dit doen, zei ze tegen me na het avondmaal. Ik wil dat ons kind geboren wordt in Durod en ik denk dat ook jij dat wil. Caro kwam op mijn schoot zitten, nam mijn hand en plaatste die op haar buik. Door de dunne stof van haar korte jurk was er niet veel te voelen maar het gebaar alleen al maakte een vaderlijk bewustzijn bij me wakker. Het is nog te vroeg om hem te voelen stampen, maar binnenkort zullen we hem in onze armen houden, zei ze fier. Ze kuste me zacht maar innig op de lippen. Ik kon het niet nalaten om mijn hand zachtjes naar haar benen te laten afglijden en al snel beroerde ik haar reeds natte kutlippen. Van aandringen was geen sprake want ze opende gewillig haar benen en twee vingers vonden gemakkelijk een weg naar haar natte tunnel van genot. Ze kreunde, wat me ertoe aanzette om mijn vingers met snelle bewegingen in en uit haar te laten gaan. Caro stond recht zodat mijn natte vingers uit haar gleden. Ze draaide zich om, boog voorover en zei: Peter vergeet mijn ander gaatje niet. Ik duwde onmiddellijk twee vingers in haar anus. Die gingen er vlot in en ook hier begon in snel in haar te stoten. Ik kon het niet nalaten om met mijn andere hand hart op haar billen te slaan. Ze kreunde, moedigde me aan en al snel waren haar billen vuurrood. Ik stopte, deed mijn broek snel uit, ging terug zitten en zei: kom op me zitten, neuk me nu. Ze deed het onmiddellijk en terwijl ze op en neer bewoog duwde ik mijn twee vingers in haar mond, die ze gretig aflikte. Het duurde dan ook niet lang voordat we beide een heerlijk orgasme hadden. Wat later lagen we in elkaars armen en maakten samen de reis naar het land van de dromen.

De volgende dag ging de reis verder door het donkere bos. Het kronkelen en het omhoog en omlaag lopen van de weg van de ene heuvelrug naar de andere, was het enige dat de saaiheid van de rit doorbrak. In de vroege namiddag hoorden we een grote groep ruiters naderen. Nadat we een bocht in de weg gerond hadden zagen we hen naderen. Het was een groep van ongeveer vijftien mannen op Witlandhengsten. Toen ze ons bereikt hadden hielden ze ons staande en omsloten ze de twee karren. Ze waren allen in het donker groen gekleed en droegen een zwaard en een ijzeren staaf. Een voor een stegen de mannen van hun paard en bonden het aan de dichtstbijzijnde boom vast. Kom van die karren af, was het bevel van een van de mannen die blijkbaar de leider was. Caro sprong als eerste van haar kar en werd onmiddellijk door een van de mannen vastgegrepen. Blijkbaar gehoorzaamde ik niet snel genoeg want ik werd door een andere man van de kar getrokken, waardoor ik hard met de grond in aanraking kwam. Twee mannen trokken me recht en hielden me vast.

Jullie gebruiken onze weg, dus jullie zijn ons iets verschuldigd, zei de leider van de groep. En ik denk dat we wel een verzetje kunnen gebruiken. Hou hem stevig vast, zei hij tot de twee mannen die me vasthielden. Jullie twee, leg die vrouw op de grond en hou haar armen en benen vast. Caro werd hardhandig op de grond gelegd. Ik begin, daarna zijn jullie aan de beurt, riep hij zijn mannen toe. Hij nam zijn zwaard en sneed Caro’s kleed van haar lichaam. Daarna liet hij zijn broek zakken, rukte enkele malen aan zijn lul. Hou haar goed vast, zei hij nogmaals tegen de twee mannen die haar in bedwang hielden, waarna hij knielde en zijn lul diep in haar duwde. Wild begon hij in haar te stoten terwijl zijn handen hard in haar borsten knepen. Caro gilde en riep, wat enkel maar op gegrinnik en gelach werd onthaald. Ik trachtte naar haar toe te gaan maar de mannen hielden me stevig vast. Even later spoot de man zijn sperma diep in haar, waarna hij rechtstond en de volgende aanwees die nu zijn lusten op Caro kon botvieren.

Caro kreunde nog enkel. Terwijl het zaad uit haar kut liep van de vorige man, werd haar kut terug gevuld door een nieuwe lul. Het neuken gebeurde wild en respectloos. Ik moest toekijken, het maakte me razend. Ik dacht aan ons kind. Ik wilde haar helpen. Ik trachtte me los te maken uit de greep van de mannen. Toen een van mijn bewakers werd afgelost door een andere, zodat hij ook zijn lusten kon gaan botvieren op Caro, zag ik de kans schoon om een arm vrij te krijgen. De andere bewaker had dit niet verwacht, wat me toeliet hem een harde trap te geven in de onderbuik. Plots was ik vrij. Ik liep naar Caro toe.

De slag met de ijzeren staaf trof me in de hals. De wereld om me heen werd zwart. Geluid verstomde. Ik voelde me opgenomen worden in een zwarte leegte en gedachten zweefde traag naar een donkere ruimte, waar ook het innerlijke geluid van mijn hartslag verstomde. Tijd maakte plaats voor eenzame golven die geen voeling meer hadden met een materiele werkelijkheid. Mijn leven, opgesloten in deze donkere zwarte ruimte, leek ten einde. De zwarte oneindigheid werd mijn nieuwe thuis. Het was er donkerder dan zwart.