Rosalie Krijgt Een Beurt - 23

Verteld door Rosalie

11.05
“Ja ga allemaal maar even snel zitten graag.” Ik probeerde boven het geklets en geroezemoes uit te komen. Julia zat al en was voor de verandering bezig met een pak kaarten in plaats van haar tekenblok. “Nou, als iedereen even stil wil zijn… Ilse, ik wil graag wat vertellen… dank je wel… Jullie hebben vast dat paard gezien maandag in de gang…”
“Dat was moeilijk niet te zien maar ook niet te ruiken… poeh wat stonk dat!”
“Ja, Stijn dat is de natuur hè… maar wat ik wilde zeggen, ik ben uitgevraagd door een man en heb vanmiddag een date….” Er klonk gelijk oeh door de klas. “Jaja, oeh ja. Hoe dan ook…”
“Ah uw prins op het witte paard! Ik snap hem! Slim van hem…” Zei Wolf.
“Wat gaat u doen?”
“Dat weet ik nog niet Najara, dat is een verassing…”
“Oeh, misschien wel paard rijden. Das wel romantisch.”
“Waarom vinden chicks dat toch zo romantisch?”
“Nou Ferry, kijk wij chicks… wij vinden paarden leuk en als wij aan paarden denken dan denken we aan paardrijden en dan aan het strand en dan romantisch op het strand rijden met zonsondergang en een hele sexy mooie jongen met een six pack met wat lang haar wat in de wind wappert en zijn bloesje half open en zijn volmaakte bruine huid en…. En….”
“Najara, je kwijlt…” zei Willemijn droog. De klas begon te lachen.
Ik kon een grinnik niet onderdrukken.
“Waar heeft u hem leren kennen dan?”
“Wat voor beroep heeft hij?”
“Vind u het spannend?”
De vragen werden achter elkaar afgevuurd op me. “Ho, één persoon te gelijk. Steek je vinger op… Ja Willemijn?”
“Vind u het spannend?”
“Ik zal niet ontkennen dat ik het inderdaad wel spannend vind ja. Ik heb geen idee wat we gaan doen.” Glimlachte ik.
“Ja Stijn?”
“Waar kent u hem van dan?”
“Ehum… ik ben hem in een lift tegen gekomen en hij maakte een praatje met me…”
“Oeoeoeoeh….” Klonk Ferry. Tieners en hun hormonen – dacht ik.
“Niks oeoeoeh Ferry…” ik keek even naar Julia die met een klein glimlachje om haar mond de kaarten op magische wijze liet bewegen door haar handen. Ik bleef de kaarten volgen, het zorgde voor rust in mijn hoofd alsof ik in een trans werd gebracht. Er schoot ineens een adrenaline stroom door me heen en de vraag of Julia echt zou kunnen toveren? Nee dat was te idioot voor woorden. Hou je hoofd erbij Rosalie.

Ik keek de klas rond en alle ogen staarde me aan. Ik voelde mijn wangen warm worden. Had ik soms iets hardop uitgesproken net? Er ging langzaam weer een vinger omhoog. “Ja Najara?” ik was een beetje huiverig geworden.
“Heeft u dan ook seks op de eerste date? Of hoe werkt dat eigenlijk?”
PANIEK!! Riep mijn hoofd. Mijn ademhaling stopte en ik moest mezelf dwingen om lucht in te nemen. “Nou…” stammelde ik.
“Lieveschat, ik douw hem er gewoon bij je in en uit en in en uit en meer is het niet.” Lachte Stijn.
“Najara, wat mevrouw Montou op haar eerste date doet moet ze helemaal zelf weten en dat is informatie die wij niet hoeven te weten. Uit jouw vragen merk ik op dat jij en Stijn dus nog niet zoveel gedaan hebben qua seksuele handelingen. En uit Stijn z’n opmerkingen merk ik dat hij vooral aan zichzelf denkt. Hebben jullie geen seksuele voorlichting gehad bij biologie?” Julia bleef gewoon met haar kaarten spelen, gooide ze af en toe in de lucht alsof ze er mee jongleerde en had zojuist mijn stem even overgenomen.
“Ja, ik weet hoe ik een condoom om een banaan kan doen en hoe de verschillende soa’s eruit zien. Oh en hoe je wel maar vooral niet zwanger moet raken.”
Julia grijnsde. “Ik wil jou best een keertje goede seksuele voorlichting geven Najara.” Mijn hartslag steeg naar mijn keel. Ze zou toch niet met Najara gaan doen wat ze… Ik kreeg het opeens Spaans benauwd.
“Oh ja, jij hebt natuurlijk ook al seks gehad…” riep Willemijn door de klas. Hoe waren we in vredesnaam hier op dit onderwerp aanbeland? Ik had gewoon mijn les willen starten met een leuke schrijfopdracht over romantiek en nu hadden we het ineens over seks.
“Zeker zonder seksuele voorlichting met een condoom…” Klonk Ferry sarcastisch. Julia leek te schrikken en liet een aantal kaarten vallen.
Ik was op slag boos door de opmerking. “Ferry, dat is niet aardig van je! Zelfs met condoom kun je nog per ongeluk zwanger raken.” Ik keek hem nijdig aan en hij dook wat ineen op zijn stoel. Julia had ondertussen de kaarten van de grond geraapt en zat al weer te spelen ermee. Zelfs met haar ogen dicht kon ze de kaarten voelen en leek ze te weten waar ze waren. Julia was negentien geweest toen ze Emma had gehad. Wie Emma haar vader was wist ik niet, alleen dat hij dood was. Misschien was het een patiënt van haar geweest, bedacht ik me ineens. Nee dat kon niet, ze was toen nog geen arts. Ik wilde meer weten van Julia, haar verhaal weten. Wie ze was, hoe ze zo geworden was. Ik keek de klas weer rond. “Genoeg over seks, dat bespreken jullie maar lekker met elkaar in de pauze of zo. We gaan nu met Nederlands bezig. Ik wil dat jullie een tekst schrijven van minimaal vijfhonderd en maximaal duizend woorden…” Er werd gelijk gekreund en gesteund. “Waarin je jouw eerste date beschrijft. En mocht je nog nooit een date hebben gehad, dan kun je daar lekker over fantaseren, wat jou de meest romantische date lijkt.” Ik hoopte op die manier meer te weten te komen over Julia en de vader van Emma.

Iedereen was aan het schrijven en ik liep door de klas hier en daar te kijken. Julia had al wat op papier staan en ik was erg benieuwd. Mijn plannetje leek te werken en ik kreeg er kriebels van in mijn buik die me een glimlach bezorgde. Najara haar vinger ging omhoog. “Wat is er Najara?” Vroeg ik terwijl ik nog naast Julia stond. “Is het normaal om seks te hebben op de eerste date?” Ik wist even niet zo goed wat ik moest antwoorden. “Nee.” Bromde Julia naast me. “En als hij wel wil maar jij niet?” Ilse was ook gestopt met schrijven en keek nu naar Julia. Die zuchtte en richtte zich omhoog. “Dan is dat jammer voor hem, je moet niet iets doen wat jij niet wilt. Jullie zijn bijna… wat? Allemaal zeventien of achttien, jullie moeten nu onderhand toch wel een keertje gesnuffeld hebben aan elkaar.”
Er werd vooral door de jongens gegrinnikt. “Ik bewaar mezelf voor de ware.” Zei Willemijn dromerig.
“De ware bestaat niet, je kunt alleen hopen dat je iemand tegen komt die niet hard van je wegrent als hij of zij alles van je weet.”
“Nou, dat ben ik niet met je eens hoor Julia. Ik geloof wel in de ware liefde.” Ik keek naar haar toen ik dat zei maar ze keek niet terug. Ze bleef naar haar papiertje staren. “Fijn voor u.” Mompelde ze. Wat had ze vandaag?

Nadat iedereen z’n werk had ingeleverd liet ik ze nog even lezen. Julia was het nieuwste woordenboek aan het lezen. Leek me nou niet echt de meest leuke kost. “Kom je woorden tekort?” vroeg ik lacherig.
“Negenhonderdacht heb ik er zojuist voor u geschreven. Die ben ik nu weer aan het bijvullen met nieuwe.” Ze keek niet op van haar boek toen ze dat zei.

Zo onopvallend mogelijk zocht ik Julia haar stuk tekst eruit en begon te lezen:

We liepen naar een bankje. Mijn voeten deden zeer van de hoge hakken die ik aan had en de lange wandeling die we hadden gemaakt. “Laten we hier maar gaan zitten.” Zei ik. Hij knikte. We gingen naast elkaar zitten. Hij was een kop groter dan dat ik was, zijn donkere huid glansde in het licht. Het was warm en ik voelde dat ik plakkerig was van het zweet. Ik deed mijn schoenen uit. “Masseer me.” Ik legde mijn voeten in zijn schoot. Zijn handen gingen direct aan het werk. “Denk je dat we ooit helemaal vrij zijn?” vroeg hij, zijn ogen stonden donker en ik kreeg een koude rilling. “Nee, dat denk ik niet. Niet zolang andere een oordeel over ons hebben.” Probeerde ik zo kalm mogelijk te zeggen. Hij knikte. Waar was ik in vredesnaam mee bezig? – dacht ik. Ik zat hier met hem, een wildvreemde die ik pas één keer eerder had ontmoet toen hij een woede-uitbarsting had en hij me bijna aanviel met een stoel.

“Mevrouw Montou?” Vanuit mijn ooghoeken zag ik iemand naast mijn bureau staan. “Hm..” bromde ik. “Ehum…” Ik keek op, al had ik liever door willen lezen. “Zeg het eens, wat kan ik….” Najara stond naast me.
“Kunnen we het misschien een keertje tijdens mentor uur erover hebben?”
“Waarover?”
“Seks.” Ik zag dat ze zich een beetje schaamde.
“Ehum… daar moet ik even over nadenken.”
Ze knikte bescheiden. “Ik moet even bedenken hoe ik jullie dat op en nette manier kan uitleggen zonder dat ik gedoe krijg met meneer van Lammeren.” Legde ik haar rustig uit. Ze lachte. “U kunt ons toch gewoon als opdracht een boek laten lezen? Dat valt toch in uw vakgebied?”
“Ja, nou…” lachte ik. “Ik zal eens kijken wat ik kan doen, goed?”
“Dank u wel!”
“Graag gedaan, nou ga maar weer zitten.” Dan kan ik verder lezen – dacht ik.

Zijn armen waren gespierd en met de juiste hoeveelheid kracht en precisie werden mijn voeten heerlijk verwend. “Waar heb je dat geleerd?” vroeg ik. “Mijn moeder.” Zei hij stug. In zijn lange slanke nek zag ik zijn adamsappel op en neer gaan toen hij slikte. Ik keek opzij naar het grasveld. De zon stond laag tussen de bomen. “Mijn moeder leeft niet meer.” Ik keek hem niet aan maar voelde zijn ogen op mij gericht. “Ik wou dat mijn moeder dood was.” Zijn stem klonk kil, alsof hij haar al vaak in zijn fantasie had vermoord. En daar zat ik nu mee op een bankje. Mijn hart was voelbaar in mijn keel. “En dan? Zou je je dan vrijer voelen?” ik wist niet waar ik mee bezig was, ik wist alleen dat de angst die ik voor hem had me juist aantrok tot hem. “Misschien wel…” hij keek star naar mijn voeten. “Mis je haar?” zijn handen gleden soepel onder mijn voetzolen die nu al minder pijnlijk waren.
“Nee.” Mijn antwoord was snel en zonder haperen.
Hij keek me even onderzoekend aan. Daarna keek hij weer naar mijn voeten. “Ik zou mijn moeder ook niet missen.”

We zeiden een tijdje niks. Hij bromde zachtjes en ik probeerde mijn ogen te gebieden om open te blijven. Hij trok aan mijn tenen, hij had ze zo kunnen breken en dan kunnen doen met me wat hij wilde want ik kon dan toch niet wegrennen.
“Moet ik jou neuken?” vroeg hij opeens zacht. Een golf van paniek schoot door me heen.
“Wil je dat?” ik probeerde mijn stem zo strak mogelijk te houden.
“Nee.”
“Prima.”
“En nu?” vroeg hij terwijl hij zijn handen om mijn enkels sloot.
“Nu niks.”
“Hoe vaak heb jij je enkels gebroken?” zijn fascinatie voor mijn enkels gaf met de kriebels. Zijn vingers onderzochte elke plek, elke bobbel en elke imperfectie. Ik kreeg het er benauwd van maar liet mijn voeten op zijn schoot liggen.
“Waarom wil je dat weten?” hijgde ik zachtjes.
Hij grijnsde vals als een boze wolf die na zat te denken hoe ik zou smaken met wat zout en peper. “Dat voel ik, hier.” Hij drukte met zijn vinger en een gemene steek schoot door mijn voet.
“Het leven is niet zonder risico.” Gromde ik.
“Jij lijkt me niet zo’n groot risico.” Ik hoorde de alt in zijn stem brommen.
“Je kent me niet eens.” Ik trok mijn voeten terug en ging recht op het bankje zitten.
“Waarom liet je me bijna aanvallen met een stoel?”
“Jou durf ik nog wel aan.”
“Ik ben als vergif, alles wat ik aanraak wordt slecht.” Hij keek naar de grond.
“Ik was al slecht voor je me had aangeraakt.” Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden.
“Mag ik je zoenen?”
“Nee.” Ik deed mijn schoenen weer aan en stond op.
“Ik ga naar huis. Jij wacht hier tot je me niet meer ziet, pas dan en alleen dan mag je van dit bankje komen.”
“Zie ik je morgen weer?”
“Waarom?” het kwam er snauweriger uit dan ik bedoeld had.
“Omdat…” hij maakte zijn zin niet af.
“Ik kan je niet geven wat je wilt.”
Ik draaide me om en liep weg. Nog voor ik twintig passen had gezet liep hij al weer naast me. “Ben je doof ofzo?” bromde ik.
“Ik wil jou niet voor de seks.”
“Dat is fijn, heel romantisch van je.”
Hij ging voor me staan en blokkeerde de weg. Ik liep naar links, hij liep naar links, ik liep naar rechts, hij pakte me beet. “Blijf van me af!” schreeuwde ik. Van schrik liet hij los en gooide zijn handen in de lucht.
“Ik heb je nodig!” er klonk paniek in zijn stem.
“Waarvoor? Waarvoor zou je mij in vredesnaam nodig hebben? Ik ben niks, ik kan niks en ik heb niks anders dan genoeg aan mezelf!”
“Jij bent de enige die mij begrijpt.” Hij klonk nu eerder wanhopig en verdrietig. Had ik hem gebroken?
“Er zijn zat hulpverleners die je kunnen helpen.” Ik duwde hem aan de kant.
“Die doen alsof, die begrijpen het niet. Jij begrijpt het. Dat zag ik in je ogen.”
“Begrijpen is één ding, iemand kunnen helpen is iets anders.” Mijn passen werden steeds groter.
“Misschien kunnen we elkaar helpen?” opperde hij haast smekend.
“Ik zou niet weten hoe. Laat me met rust.” Maar hij bleef naast me lopen, pakte mijn hand en liet nooit meer los.

De bel was gegaan en ik had Julia nog naar haar tekst willen vragen maar ze was al weg. Ik snapte er niks van. Ik kende wel een donkerbruine jongen, dat was Tyler die zo boos op me leek te zijn. Maar was Tyler dan Emma haar vader? En waarom was dit haar meest romantische date?

De rest van de schooldag kon ik Julia niet vinden dus ik liet het rusten voor nu.

15:00
Ik stond voor mijn kledingkast te bedenken wat ik aan zou doen. Over een kwartiertje moest ik weg. De instructies die ik had gekregen was om vooral loszittende kleding aan te doen, niet te warm en ik moest een handdoek meenemen. Ik koos voor een blauw blouseje met kleine witte bloemetjes erop. Een korte witte spijkerbroek en mijn haar zoals gewoonlijk in een staart. Daarna moest ik opschieten want ik moest mijn fiets ook nog uit de schuur halen.

15:25
Ik kwam op mijn fiets aangereden en stalde die neer. En nu? – dacht ik. Moest ik hier wachten of was hij al binnen? Ik besloot even buiten te wachten. Ik had mijn handdoek opgerold onder mijn oksel. Er liepen wat mensen langs mij heen naar binnen. Ik zag een man aan komen lopen. Hij stak zijn hand op, zonder zijn doktersjas had ik hem bijna niet herkend.
“Sorry dat ik er niet was om je op te vangen. Ik moest mijn kinderen snel uit school bij hun moeder afzetten.” Hij glimlachte.
“Je hebt dus kinderen!” riep ik verbaasd. Onhandig gaven we elkaar drie zoenen.
“Ja, dat is niet iets waar ik vaak een date mee open hoor. Zullen we naar binnen?”
“Is goed.” Hij hield galant de deur voor me open. We kwamen in een vrij donkere muffe hal. Ik voelde me gelijk al niet meer op mijn gemak. Julia zou zeggen dat ik niet zo moest piekeren.
“Tweede deur moeten we hebben.”
Ik opende de deur, het rook naar verf en houtskool. Het was een ruime kamer met hier en daar een schilderezel en er stonden tafels die horizontaal in een vierkant tegen elkaar aanstonden. In het midden stond een verhoging met een matras erop.

“Ah, de modellen zijn er!” Een volslanke dame met bruin haar in een paardenstaart kwam ons tegemoet lopen. Ze gaf ons een hand en stelde zich voor als Isabelle. “Kleed jullie maar vast uit, er moeten nog wat cursisten komen.”
Kleed je maar vast uit? – dacht ik. Kevin keek lacherig naar me en haalde geamuseerd zijn schouders op. In mum van tijd stond hij naakt in de kamer, zijn kleding had hij opgefrommeld op een stoel gelegd. Ik keek om me heen, een aantal cursisten hadden al plaats genomen bij een ezel of een stoel gepakt en waren aan de tafels gaan zitten.
“Ik hoef je toch niet te helpen hè?” Grapte Kevin.
“Nee, nee… ik ehum…” Ik twijfelde nog of ik dit wel wilde. Julia zou het zonder moeite hebben gedaan. Die was niet bang om naakt voor vreemden te gaan staan.
“Jij dacht zeker dat we yoga gingen doen? Ja, dat was om je op een dwaalspoor te brengen.”
“Yoga?” mijn hoofd had moeite om te werken.
“Ja, vanwege de naam De Witte Lotus en het feit dat je een handdoek moest meenemen en loszittende kleding moest aantrekken.”
Yoga was totaal niet bij me in me opgekomen. Kevin was niet iemand die goed hints had kunnen geven. Langzaam en ongemakkelijk ontknoopte ik mijn blouseje. Zou ik hier ook appels kunnen zeggen?

Kevin was een praatje gaan maken met Isabelle. Blijkbaar kon het hem niks schelen dat hij naakt rondliep. Zijn kont zag er niet verkeerd uit van een afstandje. Ik had me tot mijn ondergoed uitgekleed en netjes mijn kleding over een stoel gehangen. Ik voelde me oncomfortabel tussen al die mensen. Er kwamen tot mijn spijt nog meer cursisten binnen. Kevin kwam weer naar me toegelopen. Hij grinnikte. “Je ondergoed moet ook uit hoor, dat leek me geen probleem voor een nudist als jij.”
Nudist? Was dat wat hij dacht dat ik was?
“Isabelle zal ons zo instructies geven hoe we moeten liggen. Heb je dit al eens eerder gedaan Rosalie?”
“Nee, ik heb mezelf nog nooit bloot gegeven voor een groep mensen.”
“Dat geeft niet ik ook niet, ze zullen toch meer op hun papier kijken dan naar ons. Er is een pauze en we moeten straks twee poses doen. Maar geen zorgen, we mogen gewoon gezellig kletsen met elkaar. Of je moet in slaap vallen door me.” Hij gaf me een knipoog. Ik lachte ongemakkelijk.
“Oké jullie wil ik op het matras hebben. Jouw naam was?”
“Rosalie.”
“Rosalie, jij mag op je rug gaan liggen. Toe maar.”
Ik had mijn ondergoed ook uit gedaan en probeerde alles nog enigszins flatteus te bedekken toen ik ging liggen. Het woord spijt stond waarschijnlijk op mijn voorhoofd te lezen. Ik voelde me een hoer zo op het matras.
“Ja, en dan je ene been neerzetten… ja en je hand zo losjes naast je neer en je andere hand zo tegen zijn borst aan… prima.”
Daar lag ik open en bloot tentoongesteld. Ik vond dit erger dan bdsm en ik lag niet eens vast. “Kevin, jij gaat tegen haar aan liggen… ja één hand op haar borst en dan je hoofd. Ja helemaal goed. Rosalie, jij je hand tegen zijn buik aan. Nou niet meer bewegen tenzij ik het zeg.”
Kevin lag half bovenop me tegen me aangedrukt met zijn hand op mijn rechterborst. Met zijn andere hand ondersteunde hij zijn hoofd. Zijn been had hij tussen mijn benen ingezet en onze knieën raakte elkaar. Ik kreeg het Spaans benauwd. Ik voelde zijn penis tegen mijn dijbeen. Hij keek me aan met zijn grijsblauwe ogen. Ik liet mijn ogen even de kost geven. Ze gleden over zijn lichaam. Hij was niet uitbundig gespierd maar wel mooi slank. Naar mijn smaak had hij iets teveel borsthaar.
“Nou, waar wil je het het komende half uur over hebben?” zijn gezicht keek me geamuseerd aan.
“Ik weet niet, misschien of je wel vaker zo handtastelijk bent?”
Ik wees met mijn kin op mijn borst. Hij glimlachte. “Vind je het vervelend?”
“Een beetje.” Zei ik eerlijk.
“Ik dacht dat jij niet zo preuts was. Je stond ten slotte helemaal naakt in de onderzoekskamer bij dokter van Eeckeren, wat ik me trouwens nog steeds afvraag…. Wat deed jij daar?”
Ik voelde mijn wangen rood worden. Helaas ging mijn ademhaling sneller wat ook zichtbaar was bij mijn borstkas.
“Oh, gevoelig onderwerp of juist geheim onderwerp?” zijn ogen stonden groot en fonkelend.
“Julia en ik zijn gewoon goede vriendinnen.”
“Ah, dat is gezellig. Ik wist niet dat goede vriendinnen ook naakt met elkaar afspraken.”
Ik moest lachen. “Ja, wij vrouwen spreken vaak naakt af. Waarom denk je dat theekransjes altijd zo lang duren?”
“Een vrouw met humor, bonus voor mij!”

Ik begon me al wat meer op mijn gemak te voelen. “Dokter van Eeckeren… Julia dus, die had me al gezegd dat je een natuurlijke schoonheid was. Maar nu ik je hier zo zie liggen heeft ze je tekort gedaan.”
“Dank je.” bracht ik zachtjes uit.
“Jij ziet er ook niet slecht uit… al ben ik niet zo van het borsthaar eerlijk gezegd.” Mijn hand speelde even met een plukje haar.
“Dat is eerlijk van je. Ben je altijd zo?”
“Soms.”
“Hoe is het met die leerlinge van je in het ziekenhuis?” hij keek peinzend.
“Wel goed geloof ik…” ik wist het niet. Ik had niks meer van en over Mirthe vernomen. “Althans, ze ligt natuurlijk in het ziekenhuis dat is nooit goed…” zijn ogen keken me liefdevol aan dus ik glimlachte.
“Ik wou dat alle docentes zo begaan waren met hun leerlingen.”
“Nou, dat kan soms ook wel lastig zijn hoor. Ik pieker daardoor een hoop.”
“Oh ja? Waarover dan?”
“Over de thuissituatie van sommige leerlingen bijvoorbeeld. Of over hun gedrag en cijfers. En vaak ook over hun toekomst.”
“Dat lijkt me best vermoeiend om de hele dag met hun bezig te zijn.”
“Ja dat is het ook wel.” Beaamde ik.
“En heb je wel eens sjans van een leerling?”
Ik kon wel iemand bedenken…
“Ja, sommige jongens kunnen een beetje teveel hormonen hebben en denken dan dat ze verliefd op me zijn. Maar ook meisjes natuurlijk.
“Misschien komt dat omdat jij zo goed kan uitleggen?”
“Ja wie weet…”
“Maar jij valt op mannen toch?”
“Ja.”
Ik begon last te krijgen van mijn elleboog en zijn gewicht half op me begon ook steeds meer te wegen.
“Wanneer hebben we eigenlijk pauze?”
“Vind je het niet gezellig dan?” Vroeg hij zichtbaar gekwetst.”
“Nee, dat is het niet maar ik krijg last van mijn elleboog.”
“Ah gevoelig typje? We horen vanzelf wanneer het pauze is maar als het echt niet meer gaat moet je het zeggen.” Ik knikte en zuchtte.
“Je hebt dus twee kinderen?”
“Ja, eentje van zeven en eentje van net negen. Twee jongens.”
“Leuk!” was het enige wat ik uit kon brengen.
“En jij?”
“Nee, ik niet. Wil nog wel graag kinderen.”
“Ah, ja je bent natuurlijk nog jong.”
“Alsof jij al heel oud bent!”
“Ik ben zevendertig.”
“Nou, dat is toch nog niet oud? Ik ben vierendertig.”
“Ja Julia zei het. Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?” Hij keek me onderzoekend aan.
“Poeh, dat is een lang verhaal…” en het leek me ook beter om hem niet te vertellen dat ze mijn domina was. Waarschijnlijk zou Julia dat niet leuk vinden en ik vond het ook niet erg om dat nog even geheim te houden.
“We liggen hier nog wel even, dus alle tijd zou ik zeggen.”
Zijn hand was warm op mijn borst en ik voelde zijn knie ook steeds warmer tegen mijn knie aandrukken. Zijn ademhaling was voelbaar onder mijn hand die ik op zijn buik had rusten. Zijn penis drukte steeds meer in mijn dijbeen.
“Julia laat de wensen uit komen van haar patiëntjes… die van Mirthe was om naar school te kunnen dus had ze gevraagd of Julia in haar plaats wilde gaan. Die is als kind zijnde ook nooit naar school geweest…” ik had gelijk spijt dat ik dat laatste gezegd had.
“Oké, raar verhaal.”
“Ik vind het wel lief van haar. Dus zodoende kwam Julia bij mij in de klas.”
“Ja, nee ik bedoelde niet dat het raar is dat ze die wensen vervult. Dat is ook lief. Ik bedoelde dat ze nog nooit naar school geweest is en toch bij ons als arts rond loopt.”
Ik keek hem even vinnig aan: “Ze heeft heus wel haar papieren om dat te mogen doen. Anders had het ziekenhuis haar niet aangenomen.”
“Mwa, ja het zal wel.” Hij praatte half binnensmonds en ik kreeg het idee dat hij er anders over dacht.
“Maar kus jij al je leerlingen in de lift dan?”
“Nee, het leek ons gewoon geinig om te kijken hoe mannen zouden reageren.” Ik begon een beetje geïrriteerd te raken.
“Oké, sorry hoor.” Zei hij tussen zijn neus en lippen door. Hij meende er dus niks van.
“Maar je valt op mannen?”
“Ja, dat vroeg je net ook al.”
“En je zoent met een vrouwelijke leerling op haar werk in een lift om te kijken hoe haar mannelijke collega reageert en kleed je daarna uit in de onderzoekskamer voor haar?”
Ik keek hem kwaad aan. Hij begon te lachen. “Rustig maar Rosalie, ik plaag je gewoon een beetje. Ben je altijd zo snel op je teentjes getrapt prinsesje?”
Ik vond he helemaal niet grappig.
“Ze moest even lichamelijk onderzoek bij me doen, dat is toch niet zo raar?”
“Lichamelijk onderzoek? Waar had je last van dan? Opvliegers?” weer die lach van hem.
Ik besloot niks meer te zeggen. Voor mij part was deze date over.
“Oké sorry, echt sorry Rosalie…Ik ben arts misschien is het voor mij wat vanzelfsprekender dat ik daar anders op reageer. Ik hoop dat alles goed met je was en je geen lichamelijke klachten verder hebt.”
“Dank je.”
Hij schraapte zijn keel. “We kunnen ook de clichévragen doen anders.”
“Clichévragen?”
“Ja, bijvoorbeeld wat is je lievelingskleur of wat eet je het liefst? Waar kan ik je voor wakker maken?”
Ik kon een lachje niet onderdrukken. “Oh, die vragen.” Ik moest ineens aan dat doosje denken wat ik van Omi had gehad met die vragenkaartjes. Ik had er een paar gelezen en gek genoeg onthouden.
“Wat zou jij met je laatste vijftig euro doen?”
“Nou, de kans is heel klein dat ik nog maar vijftig euro heb. Dus als je daarmee wilt vragen of ik een prinses zou kunnen onderhouden maak je dan maar geen zorgen. En anders vraag ik mijn ouders gewoon om meer. Zou je stoppen met willen werken dan?”
“Oh, nee absoluut niet! Ik vind mijn werk veel te leuk.” Zijn ouders om meer geld vragen?
“Ja, dat idee had ik al want je gaat best ver voor je leerlingen. Zou je nog carrière willen maken als bijvoorbeeld directrice?”
“Oh… nou… daar heb ik eigenlijk helemaal nooit over nagedacht eerlijk gezegd.”
“Moet je misschien eens doen, lijkt me wel wat voor jou. Kun je je nog meer inzetten voor de kinderen op school. En jij lijkt me wel het type vrouw die een carrière belangrijk vindt.”
“Hoezo dat dan?”
Hij begon met zijn vingers zachtjes over mijn tepel te aaien. Ik kreeg het opslag warm.
“Kevin, wat doe je?” vroeg ik zo streng mogelijk.
“Lichamelijk onderzoek.” Hij grijnsde.
“Ik ben nu kinderarts maar soms wenste ik dat ik een andere richting had gekozen. Ik vind het werk met kinderen heel leuk, daar niet van. Maar soms vind ik het ook wel lastig.”
“Omdat ze ziek zijn… ja dat lijkt me aangrijpend.”
Zijn vinger draaide rondjes om mijn tepel en hij kneep er zachtjes in.
“Ja, dat ook. En op mij wachten er geen knappe naakte dames in de onderzoekskamer. Misschien moet ik toch dokter van Eeckeren eens vragen wat ik verkeerd doe…” hij lachte verleidelijk. Zijn warme adem blies over mijn lichaam en ik kreeg er kippenvel van.
“Nou, ik kan u met zekerheid zeggen dat uw tepel naar behoren werkt. Hij staat fier overeind. Dit kan betekenen dat u opgewonden bent, het koud heeft of gewoon gevoelig bent.”
“Dat laatste.”
“Dat is jammer.” Hij grinnikte.
“Een half uur duurt wel lang, mijn arm doet steeds meer zeer eigenlijk.”
“Isabelle! Hoe lang nog?” schreeuwde hij. Ik voelde zijn buikspieren aanspannen onder mijn hand.
“Oh, willen jullie even pauze? Geen probleem. Ik dacht jullie zijn zo gezellig aan het kletsen dat ik jullie maar laat liggen. Oké allemaal, de modellen nemen even pauze. Of heeft er iemand bezwaar tegen?”
Bezwaar tegen? Mochten de cursisten dat beslissen?
“Je kijkt bedenkelijk, wat is er?”
“Waarom zou iemand er bezwaar tegen hebben als wij met pauze gaan?”
“Omdat ze bijvoorbeeld nog even snel een paar lijntjes moeten zetten voor de contouren of details willen afwerken.”
“Oh…”
“Jullie mogen opstaan hoor!”
Kevin liet zich op zijn rug vallen naast me, zijn penis hing er al minder slap bij. Terwijl ik juist overeind kwam en met mijn knieën opgetrokken bleef zitten. Mijn armen had ik eromheen geslagen.
“Mijn arm slaapt die ik onder mijn hoofd had.”
“Moet je hem wakker schudden.”
Hij begon te lachen. “Jij bent me er eentje Rosalie.”
Isabelle kwam naar ons toe gelopen. “Willen jullie wat drinken misschien?”
“Kopje thee graag.” Ik wist niet hoe lang we pauze hadden maar ik had trek in thee.
“Doe mij maar een kopje koffie Isabel!” Riep Kevin naast me.

15:45
Ik had mijn blouseje weer even aangetrokken. Tijdens het theedrinken dacht ik na over wat Kevin had gezegd. Over zijn antwoord op mijn vraag van die vijftig euro. Hij leefde dus van het geld van zijn ouders. Ik dacht dat een arts wel een redelijk goed salaris had.

En wilde ik misschien nog meer carrière maken? Misschien was dat wat er ontbrak in mijn leven, directrice zijn. Heerser van de school. Net als een soort domina overal controle over hebben. Was misschien zo gek nog niet. Domina, een aantal maanden geleden had ik er nog nooit van gehoord. Wist ik niet eens dat Julia dat was.

Oh Julia. Voor iemand die zo lichamelijk open was was ze qua persoon erg gesloten. Ze had een goed hart maar ik vroeg me af of ze soms ook wel eens aan zichzelf dacht. Omi had gezegd dat Julia nooit iets terug verwachtte voor de goede daden die ze deed. En ineens schoot het me te binnen! Misschien dacht ze wel dat ze moest boeten omdat haar ouders overleden waren en zij het ongeluk wel overleefd had. Misschien kwelde haar dat meer dan dat ze toe wilde geven. Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien?

Kevin was ondertussen bij de cursisten op hun blad aan het kijken hoe het werd. Ik had gehoopt dat hij meer aandacht voor mij zou hebben. Dat was toch waarom hij me mee uit had gevraagd, om me te leren kennen?

16:15
We moesten weer plaats nemen op het matras maar dan een andere houding. Met onze ruggen tegen elkaar. Op zich vond ik dit niet zo erg, dan had hij in ieder geval zijn handen niet op me. Ik mocht mijn handen voor mijn vagina houden maar mijn borsten waren wel bloot. Ik voelde me nog steeds een beetje ongemakkelijk. Zijn rug voelde klam tegen mijn huid aan. Hij was wat groter dan dat ik was dus ik kon met mijn hoofd als ik wilde tegen hem aanleunen. Maar dat deed ik niet.

“Was je thee lekker?”
“Ja… en jou koffie?”
“Heerlijk, houdt een mens scherp! Ik had liever een biertje gehad maar denk niet dat ze dat hier hebben.” Lachte hij.
Het was even ongemakkelijk stil.
“Wat is je lievelingseten?” vroeg hij en ik hoorde de glimlach in zijn stem.
“Poeh, ik lust eigenlijk bijna alles wel. Zolang er maar geen melk in zit. Maar ik ben niet zo gek op hele ingewikkelde buitenlandse gerechten.”
“Ingewikkeld? Dat moet je me even uitleggen…”
“Ja, waar je uren voor in de keuken moet staan en zo. Of waar je allemaal kruiden voor nodig hebt waar ik nooit van gehoord heb en waarschijnlijk maar één keer gebruik.”
“Ah, niet echt een keukenprinses dus. Maar je eet ook geen melk? Wel vlees hoop ik! Of ben jij zo’n veganistisch poppetje die zo begaan is met de natuur dat ze zelfs zo verpakking loos probeert te leven?”
“Neeee…” ik was een beetje gepikeerd door die opmerking. “En al zou ik wel zo’n póppetje zijn, wat is daar mis mee?”
“Niks… niks…” hij schraapte zijn keel.
“Ik hou vooral van vlees, barbecueën in de zomer. Heerlijk! Ik eet elke dag wel vlees.” Mijn ex hield ook van de barbecue, wat is dat toch met mannen en vuur?

Julia was vegetariër die ook geen melk at. Was ze dan een veganist? Ik vroeg me af wat haar favoriete gerecht was. Misschien kon ik dat een keertje koken voor haar, als bedankje voor alles. Omdat ze nooit wat terug verwachtte maar wel wat verdiende.

“Rosalie?”
“Hè? Ja, wat is er?”
“Waar zat jij aan te denken? Aan een barbecue met vlees misschien?”
“Nee, aan Julia.” Het floepte er gedachteloos uit.
“Oh…. Moet ik jaloers zijn?”
“Jaloezie is een slechte eigenschap.”
Hij begon te lachen: “Ik kan wel zien waarom jij docente bent. Zo streng zeg!”
“Je moest eens weten” bromde ik.
“Je bent een vinnig typje Rosalie, had ik niet gedacht van jou. Ik moet helaas bekennen dat, net als jouw tepel mijn lul nu ook steeds meer begint te groeien.”
Ik voelde me schaamrood worden. Denk, denk, wat zou Julia zeggen?
“Ook lúllig voor de cursisten, die moeten iedere keer uitgummen en opnieuw tekenen.”
Zijn lach schalde als een echo door de ruimte en alle cursisten keken van hun tekening op, naar ons.
“Rosalie, dit is de leukste date die ik ooit gehad heb. Pfoe. En dan te bedenken dat ik je eigenlijk mee had willen nemen naar de bios.”
“Wat bracht je dan op dit idee?”
“Mijn collega, jouw vriendin, Julia. Die zei dat de bios zo standaard was en dat jij iets beters verdiende. En omdat ik jou al naakt had gezien vond ze het niet meer dan eerlijk dat ik ook uit de kleren moest voor vreemde ogen.”
Dit was dus Julia haar idee geweest? Oh, die heks!
“Maar geef eerlijk toe, had je de bios leuk gevonden?”
“Als het een goede film was…” probeerde ik quasi serieus te zeggen.
“Dit is intiemer toch? We kunnen kletsen, hebben elkaar nu al naakt gezien dus daar hoeven we ook niet meer om heen te draaien. En wie weet zijn onze lichamen prachtig vastgelegd op papier door deze toekomstige artiesten.”
“Het is wel origineel, dat moet ik toegeven. Was dat paard ook haar idee?”
“Niet helemaal. Ik vroeg of ik een prins op het witte paard was. Toen vroeg zij of ik wel een paard had. Dus dat paard wat je zag op school is nu van mij. Ramon heet hij. Volgende keer kunnen we misschien romantisch over het strand rijden? Vrouwen schijnen daar van te houden, geen idee waarom.”
“Nou, ik niet. Ik ben bang voor paarden.”
“Wacht even, HO STOP! Huh? Jij bent op zoek naar de prins op het witte paard die je romantisch van je voeten zwiept en redt van de draak. Maar je kunt niet met hem meerijden naar zijn kasteel want je bent bang voor paarden?” Hij begon te schateren en ik voelde me met de minuut bozer worden.
“Alsof jij zo stoer bent! Jij bent vast ook ergens bang voor!”
“Ik ben inderdaad wel eens bang. Op dit moment dat ik zo moet plassen.”
“Ik hoop dat je dan op je donder krijgt van Isabelle.”
“Ik vind je met de minuut leuker Rosalie.”
Ik wist nog niet zo goed wat ik van hem vond. Ik vroeg me af wat Julia in zo’n situatie zou doen of zeggen.
“Ben je in bed ook zo vinnig?” vroeg hij zachtjes.
“Er liggen handboeien op mijn nachtkastje…”
Hij kreunde. Ik voelde zijn rug iets gespannen strekken.
“Ik neem aan dat de cursisten nu weer moeten gummen.” Zei ik nonchalant.
“Ik snap niet dat jij nog singel bent. Wat is het addertje?”
“Geen addertje, gewoon lang nodig gehad na mijn ex.”
“Ah, ja exen kunnen lastig zijn. Ik weet er alles van. Maar dat is ook zo’n onderwerp die je vooral niet op je eerste date moet noemen.”
“Hoe kom je daar bij?”
“Vrouwenblaadjes. Die liggen in het ziekenhuis overal. En als arts heb ik soms niks te doen of moet ik wachten…”
“Ik dacht dat jullie artsen altijd zo druk waren.”
“Zijn we ook! Maar soms even niet.”

Ik vroeg me af hoe Julia dat eigenlijk allemaal deed. Moeder zijn, arts, domina en ook nog leerling bij mij in de klas. Waar haalde ze de tijd vandaan? Ja, ze zei altijd wel kwestie van tijd maken maar ik kwam toch vaak tijd te kort.

“Maar goed, waarom dacht je eigenlijk aan mijn collega als ik vragen mag?”
“Oh gewoon zomaar.”
“Oké…” hij klakte met zijn tong.
“Ik heb de leerlingen vanochtend een schrijfopdracht gegeven, nadat ik verteld had dat ik vanmiddag een date heb.”
“Ah, vonden ze het leuk dat hun docente mee uitgevraagd was?”
“Ja, er kwamen direct allemaal vragen over seks en zo. Maar goed, de opdracht was om hun eerste date te beschrijven of hoe ze een romantische date voor zich zagen.”
“Vragen over seks en zo?”
“Of we al seks zouden hebben vandaag.” Ik zuchtte. Fijn Rosalie, heel fijn dit. Goed voor elkaar weer.
“Oh. Nou ik ben er meestal niet zo van. Maar ja, ik heb ook nog nooit eerder naakt model gezeten dus blijkbaar zijn de wonderen de wereld nog niet uit.”
“Ja ja.”
“Kijk, laat me een beeld schetsen sinds we toch in een tekenlokaal zitten… Eigenlijk was mijn bedoeling om je mee te nemen naar de bios. Dan had ik een hele spannende film uitgekozen, een grote bak popcorn voor ons gekocht en dan zaten we gezellig naast elkaar in het donker. Dan had ik na een tijdje gedaan alsof ik moest gapen en uitrekken en dan mijn arm om je heen geslagen. Ik had de popcorn in mijn schoot gezet zodat je steeds met je hand tussen mijn benen moest reiken. En dan had ik de popcorn per ongeluk iets verschoven zodat je misgreep. Nou ja… misgreep…” hij gniffelde. “Had je dat romantisch gevonden?”
“Nee, niet echt nee. Beetje clichéverhaal niet? Ik dacht dat jij zevendertig was, geen zestien.”
“Nou, dan ben ik blij dat mijn collega me geholpen heeft.”
“Wie zegt dat ik dit romantisch vind dan?”
“Niet? Hoe ziet jouw perfecte date eruit dan? Als je die tekst vanochtend zelf had moeten schrijven.”

Ik dacht na maar kon eigenlijk niks bedenken. Dit, zoals we nu samen zaten was inderdaad nog niet eens zo slecht bedacht. Alleen misschien niet voor een eerste date met een onbekende. Ik zag ineens twee donkergroene rondjes voor me een grijns.

“Een wandeling maken vind ik ook romantisch. Met kleding aan.”
Hij lachte: “dan doen we dat de volgende keer. Volgende week misschien?”
“Misschien.”
“Waar hangt dat van af?”
“Of de tekeningen gelukt zijn…”
“Dat kan niet anders met jou lichaam. En de mijne mag er ook best wezen.”

17:00
“Oké, jullie zijn klaar!” Isabelle kwam glimlachend naar ons toegelopen.
“Willen jullie de werken nog zien?”
“Ja, graag want daar hangt min of meer een volgende date vanaf.” Kevin keek als een kleine jongen die een lolly beloofd was.

Ik ging me eerst even aankleden en liep toen langs de verschillende ezels. Soms stond de artiest er nog bij en probeerde ik niet aan mijn gezicht te laten zien hoe ik het vond. Er zaten wat mooie bij maar een aantal waren uit proportie vond ik en hoopte ik vooral. Mijn borsten waren bij veel toch wel het pronkstuk geworden alsof ik alleen maar dat was. Er was er niet één die ik wel mee zou willen nemen om thuis op de hangen. Maar ik was weer een ervaring rijker. Paula had dit misschien ook wel leuk gevonden.

“Niet slecht toch?” Kevin kwam naast me staan tijdens het bekijken van een tekening.
“Ik doe het ze niet na nee.”
“Eens kijken, hoe laat is het. Vijf uur. We kunnen nog een filmpje pakken…” hij grijnsde.
“Nou, we willen ook weer niet teveel clichés tijdens één date hebben, wel?”
“Weet je het zeker? Mag jij de film kiezen én de popcorn op schoot houden.” Ik moest nu lachen. “Als je het niet heel erg vind ga ik liever naar huis, ik moet mijn hond nog uitlaten…”
“Ah, je hebt een hond. Leuk! Kan je die volgende week tijdens het wandelen meenemen. Jij je hond ik mijn paard.”
“Ja, wie weet…”
“Mag ik dan uw nummer prinses?” vroeg hij hoffelijk.
Ik keek even twijfelend. “Nou vooruit dan maar. Als je maar volgende keer zelf iets origineels verzint tijdens het wandelen.”
“Oeh, een opdracht. Daar hou jij wel van of niet, spannende opdrachten. Ben benieuwd wat je allemaal met die boeien op je nachtkastje doet. Of eigenlijk meer daarna.” Hij knipoogde en ik kreeg ineens kriebels in mijn buik.
“Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet meneer de prins. Wie weet kom je er nog eens achter…”
“Oh… is dat een dreigement of een toezegging die ik daar hoor?”
Ik grijnsde en voelde me ineens lekker warm worden. “Dat ligt eraan wat we volgende week gaan doen tijdens het wandelen. Je krijgt dit…” ik wees met mijn handen langs mijn lichaam. “Niet zo maar cadeau, dat moet je verdienen.”
“Oh, man! Die ex van jou is wel de grootste sukkel van het hele land dat hij zo liet lopen.”
Ik voelde me erg gevleid en wist even niet zo goed wat ik moest zeggen.

“Dank voor jullie hulp. Wie weet tot ziens? We kunnen altijd naaktmodellen gebruiken.” Zei Isabelle hartelijk en gaf ons een hand.
“Het was een bijzondere ervaring, dat moet ik toegeven. Helemaal voor een eerste date.” Glimlachte ik terug.
“Eerste date? Ik dacht dat jullie een setje waren, had dat maar gezegd dan had ik jullie anders neergelegd.” Ze klonk lichtelijk geschrokken.
“Het was wat ongemakkelijk inderdaad maar ook juist daardoor intiem.”
“Nou, misschien moet ik dat er dan maar bij zetten op de site. Dank je wel Rosalie! En jij ook Kevin.”

“Nou, tot volgende week dan.” Zuchtte ik.
“Ja, hopelijk kan ik je verrassen.”

We gaven elkaar weer drie zoenen en hij liep richting zijn auto. Ik haalde mijn fiets van het slot, deed de handdoek onder mijn bagagedrager en reed richting huis.

18:15
Ik had Hector uitgelaten en hij lag al weer rustig in zijn mand te slapen. Tijdens het eten koken kreeg ik ineens een appje.

- Ik ben je helemaal vergeten te bedanken voor je gezelligheid en je openheid. Dank je wel mooie Rosalie! –

Ik wilde wat terug typen toen ik weer een appje kreeg.

- Kan je volgende week dinsdag misschien? –

- Dank je wel Kevin. En ja dinsdag is goed. Weer half vier doen? –

- Ja, gaan we doen! Leuk! –

Ik legde mijn mobiel weg en goot de rijst af. Ik had gado gado voor mezelf gemaakt. Lekker makkelijk.

Na het eten ging ik nog even wat lezen maar ik kon mijn hoofd er niet echt bijhouden. Ik dacht aan Kevin en onze date. Gelukkig hoefde ik die cursisten nooit meer te zien. Ik had nog niet echt de kriebels voor Kevin, misschien moest dat gewoon nog komen. Het was ook een ongemakkelijke situatie waar we samen in hadden gelegen.

Ik vroeg me af wat Julia had gedaan vandaag. Misschien had ze op woensdag wel een andere klant. Haar tekst zat me nog steeds niet lekker. Had ze expres de opdracht genegeerd of had ze dit met een reden opgeschreven? Ik was een beetje bang voor die Tyler. Hij zag er zo woest en boos uit. Hij mocht mij ook niet en ik had geen idee waarom.

22.00
Ik ging maar naar boven want ik was moe en mijn hoofd deed zeer. Ik hoopte niet dat ik kou had gevat door het naakt poseren. Ik trok mijn pyjama aan en poetste mijn tanden. Ik zag mezelf in de spiegel boven de wasbak. Mijn ogen zagen er moe uit.

Ik ging in bed liggen en staarde voor me uit. Morgen zou ik Julia weer ontvangen. Ik was wel benieuwd wat we nu weer gingen doen. Ik moest haar morgen ook maar weer eens vragen naar Mirthe. En naar haar tekst. En haar lievelingsrecept. Oh, ze zou nog na blijven, ik was vergeten strafwerk voor haar te verzinnen. Ze had morgen verder geen les van me maar ik kon haar natuurlijk wel even in mijn kantoortje roepen en dan uitgebreid uithoren. Er verscheen een glimlach om mijn mond. Misschien had ze wel gehoopt dat ik Kevin minder leuk zou vinden door zijn idee – of eigenlijk haar idee - van naakt poseren. Ik val op mannen lieve Julia, op prinsen. Niet op kleine gemene heksjes – met die gedachte viel ik in slaap.