Floor & Merel Op Stedentrip - 11

'En wat nu? We hebben geen slaapplek, Floor.'
Ik kijk naar Merel. Ze heeft een lach op haar gezicht. Ze ziet de humor er nog wel van in. Net als ik trouwens. We lossen het wel op.

Vanmorgen zijn we vertrokken uit Berlijn. Wel een beetje met pijn in het hart. We hadden het erg naar onze zin bij Vigo en Sanne. Die laatste is de tante van Merel (de tweelingzus van de mama van Merel, Dorien). Vanmorgen hebben we met elkaar ontbeten nadat we heerlijk geslapen hebben in het logeerbed. Tijdens het douchen werden we nog uitgebreid geobserveerd door Vigo. Om inspiratie op te doen voor een doek dat hij wil schilderen, zei hij. Hij wilde onze meisjesvormen op zijn netvlies laten branden. Sanne keek het allemaal met een sceptische blik aan. Het was al vroeg warm en we besloten om ons weer luchtig te kleden. Merel heeft een hotpants aangetrokken van zwarte spijkerstof en ik een rokje. Een strak hemdje maakt het af. Na een hartelijk afscheid en knuffels zijn we vertrokken.

Met de metro zijn we naar het station gegaan waar we keurig op tijd waren voor de trein naar Hannover. Maar toen we in de trein zaten, begon de ellende. Vertraging door iets onduidelijks. Daardoor misten we de aansluiting op onze volgende trein. Een internationale trein die maar één keer per dag gaat.

We besluiten onze tassen op het station in een kluis te zetten en Hannover in te gaan om daar een nieuw plan te maken. Op zich is het gezellig in Hannover, maar niet echt bezienswaardig. We gaan meer van terrasje naar terrasje en van shop naar shop. Tegen de avond hebben we nog geen besluit genomen. Merel kijkt op haar telefoon naar Youth Hostels in de stad. Die zijn er genoeg, maar eigenlijk zijn we hier wel klaar en besluiteloos kijken we elkaar aan. We staan voor een konditorei met de heerlijkste gebakjes in de etalage. We zoeken een tafeltje in de drukke zaak. Al snel komt er een meisje naar ons toe. Ze heeft mooie ronde vormen en lekkere billen. Stralend loopt ze op ons toe. Merel doet de bestelling en ik geef mijn ogen de kost. Haar zwarte bloesje staat strak en ik ontwaar vaag haar tepels. Eigenlijk is haar buik strak, in die zin is ze niet dik, het is meer haar bouw. Haar gezicht is vriendelijk en haar ogen zijn hazelnootbruin, net als haar haren. Ik kijk haar na als ze terugloopt.

'Het is zo obvious bij jou wanneer je weer eens iemand met je ogen aan het uitkleden bent!' zegt Merel met een glimlach.
'Helemaal nie...' roep ik, maar halverwege de zin stop ik al. 'Ja, maar ze is...'
'...een heel lekker ding!' vult Merel aan.
'Ze komt er alweer aan met de koffie en het gebak.'

Het meisje van de bakkerij bukt zich om de kopjes neer te zetten. Haar boezem is groot en ik vang een glimp op van het dal tussen de heuvels waar alles in de diepte donkerder wordt. Ik zucht hoorbaar. Ik zou …

'Geniet ervan!' zegt het ronde meisje met de hazelnootogen. Ik schud het beeld van mijn netvlies, bedank haar en ga over tot de orde van de dag. Namelijk: wat gaan we doen, en hoe komen we aan een overnachtingsplek?!


'Kunnen we niet een stuk westwaarts met de trein, naar een volgende bestemming?' vraag ik. We kijken samen op de kaart. 'Hameln???' zeggen we allebei tegelijk. 'Is dat niet de stad van de rattenvanger?'
'Jaaaa, dat lijkt me leuk! Misschien kunnen we ons laten vangen!'

De eerstvolgende trein is om 19.55 uur en de reis duurt een uur. We lopen terug naar het station, halen onze rugzakken uit de kluis en zoeken het juiste perron op. Het blijkt een rustige regionale trein te zijn. Alle forenzen zijn natuurlijk al thuis. Onderweg zoeken we online een geschikte accommodatie. Maar dat blijkt niet makkelijk. Alles lijkt vol te zijn. De jeugdherberg heeft geen beschikbare kamers, net als de goedkope hotels.

Schuin tegenover ons zit een oudere heer. Netjes in pak. Hij houdt ons al een tijdje in de gaten. Dat doet hij met een geïnteresseerde blik en een brede glimlach. Verder is de coupé helemaal leeg. Een heuvelachtig landschap met af en toe dichte bossen trekt aan ons voorbij.
'Zal ik bellen?' vraagt Merel. Ze wijst naar haar mobiel. 'Hotel Altstadt' lees ik. '€150,00 voor een kamer. Dat is per persoon hè, die prijs!'
'Dat meen je niet?'
'Ga dan gewoon de jeugdherberg bellen, misschien dat die toch nog een plekje hebben. Met zijn tweeën hebben we maar één bed nodig, hè!'

Merel zoekt het nummer op. Het wordt een kort gesprek. Ze zitten vol. Het is druk in de stad in verband met allerlei activiteiten. 'Is er echt geen plaats, we zijn maar met zijn tweeën' vraagt ze bijna wanhopig.

De trein remt af en Merel hangt op.
We kijken elkaar aan. 'Wat doen we nu?'
'Op een camping zonder een tent kan natuurlijk ook niet...'

De trein rolt station Hameln binnen, het eindstation van deze trein. Het is bijna 21.30 uur, en we hebben nog steeds geen onderdak voor de nacht.

We staan op, lopen naar de deuren en wachten tot de trein stil staat. Als de deuren openen, staan we op een nagenoeg verlaten perron. Misschien dat er in totaal zes mensen uitstappen. We lopen naar de stationshal en kijken elkaar vertwijfeld aan.
'Misschien was het niet zo'n goed idee om hier naartoe te komen' zucht Merel.
Ik kan haar niet anders dan gelijk geven. 'We kunnen dezelfde trein terugnemen' stel ik voor.


Plotseling staat de man uit de coupé achter ons: 'Die Mädchen suchen einen Schlafplatz? Ich habe ein großes Haus. Mit genügend Schlafzimmern. Sie können mit diesem alten Mann gehen, wenn Sie möchten...'
Zijn stem is zacht en de klank is vriendelijk. Hij kijkt ons om de beurt aan. Dan draait hij zich om en loopt naar rustig naar de uitgang.

Mijn hersenen draaien als een dolle. Wat moeten we doen? We kennen de man niet, maar we hebben een overnachtingsadres nodig. Maar hij zag er vriendelijk en netjes uit. Daarbij zo'n oude man...
'Misschien is het de Rattenvanger!' hoor ik Merel zeggen.
De man draait zich om 'Kein Rattenvänger!' Merel wordt rood. Ik hoor hem zachtjes lachen. De man loopt verder naar de uitgang.

We kijken elkaar aan. 'Wat kan er misgaan?' vraag ik mezelf hardop af.
Merel en ik zwijgen en kijken elkaar aan. Ieder maakt zijn eigen overweging. De oude man verdwijnt door de deur naar buiten. Dan nemen we een besluit en rennen achter hem aan. Als we het station uitlopen, zien we hem een taxideur openen. Net voor hij instapt, ziet hij ons. Zijn gezicht klaart op.
'Jullie hebben een besluit genomen?' vraagt hij in het Duits.
'Ja, we zouden graag van uw aanbod gebruik willen maken!' zeg ik enigszins buiten adem.
'Fijn, stap in. We zijn er zo!'
De taxichauffeur propt onze rugzakken in de kofferbak en zelf nemen we plaats op de achterbank. De man noemt een adres en de chauffeur knikt en mompelt wat.

Even later rijden we door de inmiddels donkere straten van Hameln. Het heeft iets sprookjesachtig, al die typische oude Duitse huizen. Nog geen tien minuten later staan we stil bij een groot huis met bij de voordeur een bordes. Het huis heeft zwarte houten balken en wit pleisterwerk en het ziet er oud uit. We stappen uit en pakken onze bagage.

We worden het huis binnengelaten en staan in een imposante hal met dubbele trappen naar de bovenliggende verdiepingen. De deur valt met een klap dicht, er is geen weg terug.
'Ik heet trouwens Otto!' Hij klikt een lampje aan. Zijn ogen glinsteren en zijn gezicht straalt. Weer neemt hij ons op. Bijna ongegeneerd.

'Ik heet Floor...'
'En ik ben Merel!'
We geven hem een hand die hij beantwoordt met een lichte buiging en een handkus.
'Excuseer mij...' Hij loopt snel een gang in en verdwijnt uit het zicht. 'Johanna! Johanna!' horen we hem roepen.

'What the fuck zijn we nu weer in beland.' fluistert Merel.
We kijken rond. De verlichting is gedempt. De sfeer is oud. Ik laat de rugzak van mijn rug glijden en zet die op de grond. Het hele huis ademt de sfeer van een 17e eeuws huis uit. Schilderijen van landschappen en enkele portretten hangen tegen de wanden. En die wanden zijn bekleed met een rood behang bedrukt met gouden bloemen en versierselen. Merel heeft haar rugzak eveneens op de grond gezet en laat ook de ruimte op zich inwerken. We horen voetstappen naderbij komen. Het is Otto.

'Mädels kommt ihr mit?'
Energiek loopt hij de trap op. 'Laat jullie tassen maar staan!'
Wij volgen hem naar boven. We lopen langs gesloten deuren in een halfverlichte gang. 'Kom binnen!' zegt hij als hij ten slotte een deur opent. Hij maakt weer een buiging. We komen in een … bibliotheek. Ik ken het beeld alleen maar uit films. Boekenkasten van de houten vloer tot aan het prachtig geschilderde plafond, gevuld met boeken, rondom.

'Wauw, ik dacht dat mijn papa en mama veel boeken hadden.' zeg ik onder de indruk. Ik volg Otto, maar Merel loopt naar links en bekijkt enkele van de ontelbare boeken. Ze leest de ruggen en lijkt geïnteresseerd. Otto volgt met zijn blik het blonde meisje.
Opeens zie ik de dissonant, het contrast. Ze staat op haar tenen en wij kijken naar haar. Haar billen steken een beetje uit haar gerafelde hotpants. In de stad klopt het beeld, maar in dit huis, in deze bibliotheek is het bijna ordinair. Merel draait zich naar ons om. Ze kijkt ons vragend aan. 'Wat?'

'Kom zitten, mooie dames!'
We worden begeleid naar leren fauteuils waar we ons in laten vallen. 'We willen u hartelijk bedanken voor uw gastvrijheid...' zeg ik wat onzeker.
'... natuurlijk willen we u best vergoeden...' begint Merel.
Otto begint te lachen. 'Alles wat ik van jullie verlang, is een verslag van jullie reis... Jullie hebben een rugzak mee. Vertel me alles!'

De deur gaat open en er komt een vrouw binnen. Ze is gekleed in een zwarte broek en een nauwsluitend wit truitje. Haar ogen zijn bruin en haar haren donker. Ze zal een jaar of vijftig zijn. 'Johanna, dit zijn mijn gasten voor vanavond. Merel en Floor.' Ze zet voor ons op tafel een dienblad met thee en chocolaatjes en koekjes neer.
'Maak je de kamer in orde, samen met de ...'
'Ik maak de kamer in orde, Otto! Dat ga ik nu doen. Ik zal zorgen dat er warm water is.'

Johanna verdwijnt weer en Otto pakt de draad weer op waar hij gebleven was. 'Jullie reis... vertel!'
Merel begint enthousiast te vertellen. Over de steden die we hebben aangedaan en welke bezienswaardigheden we hebben bekeken. Ik vul aan en hij luistert aandachtig. Hij stelt verduidelijkingsvragen en wil alles weten. Hij weet veel over de geschiedenis van Europa en over de bijzondere museumstukken die we hadden moeten zien. Hij vertelt het op zo'n manier dat zijn beide toehoorders aan zijn lippen hangen. De tijd vliegt voorbij, de thee raakt op en de chocolaatjes en koekjes ook.

Dan vraagt hij: 'Is dit het hele verhaal, of is dit het halve verhaal van jullie?'
We kijken hem niet begrijpend aan. Er valt een stilte. Otto laat zich dieper in zijn stoel zakken. Hij bekijkt ons, van top tot teen. De stilte duurt zo lang dat het ongemakkelijk wordt.

'Wat bedoelt u? Ik geloof dat we echt alles hebben verteld.'

Otto staat op en loopt naar een opvallend schilderij dat tussen een van de boekenkasten hangt. Een vrouw in een kimono. Haar haren zijn zwart, net als haar ogen. De kimono valt open en de bleke, bijna witte huid tot voorbij haar borsten is te zien. 'Ik heb haar ontmoet in 1961' zegt hij kijkend naar het schilderij. 'Ik zag haar... en voor het eerst werd mijn adem mij ontnomen. Gewoon door de aanblik van deze mooie vrouw. Ze was toen zeventien. Ik reisde met de trein door Europa, net als jullie. Ik wilde mijn blik verbreden. Het was in Genève, dat ik haar zag. Ik ben achter haar aangelopen.
Blijkbaar deed ik dat zo opvallend dat ze me aansprak. Ik heb iets gestameld dat ik overrompeld werd door haar schoonheid. Alsof ik voor een kunstwerk van een beroemde schilder stond en je overmand wordt door emoties omdat je de grootsheid van het meesterwerk ziet. Ik ging letterlijk op mijn knieën. Ze nam mij mee en ze vertelde dat het kunstwerk nog mooier was en dat ik slechts een glimp had gezien. Daar op straat had ze besloten dat ik de eerste mocht zijn die deze schepping van God in volle glorie mocht aanschouwen.'

Merel en ik houden onze adem in. Het beeld van mijn buurman Frederik en mijn ervaring met hem schieten door mijn hoofd.

Otto draait zich om en kijkt ons één voor één in de ogen.

'Daar in een piepklein en onooglijk kamertje in de binnenstad van Genève stond voor mij de mooiste creatie van God die een mens ooit had aanschouwd. Haar donkere ogen, haar bijna zwarte haren. Haar ranke hals als van een zwaan … Ze liet haar jurk van haar blanke schouders glijden en...'

Hij neemt een hap adem. 'Haar prachtige welvingen, zo perfect rond met hun twee zachtroze kringen waarop vooruitwijzend twee kleine...' Het is stil. 'Zo zacht... zo onvoorstelbaar zacht. Ze bukte voorover en liet haar laatste kledingstuk van haar heupen op de grond vallen en zo stond ze naakt voor me. Ze maakte een ongekend vuur in mij los. Het begon als een vlammetje bij het meer. Maar nu was het een vuur. Haar lichte huid en haar vlakke buik die onrustig op en neer ging door haar snelle ademhaling. Haar donkere driehoek, die nog gesloten was als een bloem. Flora, de Godin van de lente en van de bloemen. Ze was oorspronkelijk die van de oogst; maar werd geleidelijk aan meer en meer verbonden aan de seks, Floor. Jouw naam heeft het al in je. Je bent vernoemd naar de Godin van de seks en liefde. Flora, Floor...'

Ik begin te hijgen, zijn zachte diepe stem en zijn woorden hebben effect op mij. Ik kijk naar Merel. Haar ogen zijn groot en ze heeft rode wangen.

'Ik mocht haar bloem plukken...'
We kijken hem aan. Heeft hij een traan in zijn ogen?
'Ik mocht haar aanraken en haar huid voelen... Ze was zo zacht...'
Otto loopt naar de bloemen op tafel en pakt een steel vast. Hij geeft die aan Merel. 'Bekijk die eens.'
Merel pakt de steel vast en Otto draait de bloem naar haar toe. 'Een Calla Lelie, maar ik zie de vulva van een meisje.' Ik kijk van Merel naar de bloem. Je kunt er onmiskenbaar een vulva in zien.

Ik draai een beetje met mijn heupen in mijn zetel. Ik merk dat mijn slipje plakt van mijn zoete honing dat zich in mijn vulva aan het verzamelen is. Ook Merel haar ademhaling is geleidelijk gaan versnellen.
'Ik heb haar mogen beminnen. Ik heb het mooiste van de schepping, het mooiste kunstwerk mogen beminnen. Ze wilde niet behandeld worden als porselein... Ze was vurig en wild. Ze was …'
Zijn blik dwaalt af in het oneindige. 'Ze ging met mij mee en we voelden hetzelfde vuur in ons...'

Hij draait zich naar ons om. 'Ik denk dat jullie de helft van jullie verhaal hebben verteld. Dit is niet alles... Ik wil van jullie vuur horen, de begeerte die jullie hebben gevoeld.'

Dan gaat plotseling de deur open. Johanna loopt de bibliotheek binnen. 'Ze zal jullie kamer wijzen. Als jullie over je innerlijke vuur willen vertellen dan weet je me hier te vinden.'

Johanna blijft staan en wenkt ons mee. We volgen haar en geen van beiden weet iets te zeggen.
'De helft van het verhaal...' fluistert Merel me in het oor. Ik knik. 'Ik kan niet ontkennen dat ik ehhh... geraakt werd door zijn woorden.'

We halen onze rugzakken van beneden en lopen met Johanna mee naar de tweede verdieping, waar ze een deur voor ons opent. Het is een kamer aan de achterkant van het huis. Het is even stijlvol en klassiek ingericht als het hele huis. Het licht is gedempt door de donkere muren en plafond. Ik zet mijn rugzak tegen het bed.
'Ik haal warm water voor jullie' hoor ik Johanna zeggen. Nog voor Merel of ik iets kunnen zeggen of vragen, is ze weg.
Over de sprei van het bed liggen twee nachthemden waarvan ik er één oppak. Ik houd het voor me en Merel kijkt naar mij. 'Doorzichtig...'
'Waar zijn we in beland?'
'Ik weet het niet, maar toch heb ik niet echt een "unheimisch" gevoel over me heen, om maar een Duitse term te gebruiken. Eerder een nieuwsgierig opgewonden gevoel.'
'Zal hij willen dat we dit aantrekken en dat we vertellen over ons innerlijke vuur?'
'Wil je dat?'
'Waarom niet, het past binnen ons vakantiethema...'

De kamerdeur gaat weer open en Johanna stapt binnen met twee grote lampetkannen vol warm water. Ze zet de kannen op een antieke wastafel. Ik bekijk haar. Ze is slank en van mijn lengte. Haar borsten zijn klein en haar haar lijkt geverfd. Haar ogen zijn bruin. Ze kijkt me aan.

'Wat wordt er van ons verwacht?' vraag ik in het Duits aan Johanna.
'Niets...'
Het is stil.
Merel kijkt mij aan.

'Zal ik jullie wassen?'
Het is een vreemde vraag, maar toch ook weer niet. In deze omgeving is alles anders. Hier is zelfs onze kleding vreemd. 'Ons wassen?'
Merel schiet in de lach, maar Johanna kijkt ons serieus aan. 'Waarom niet?' zeg ik.
Er breekt een glimlach door. 'Kom maar' fluistert ze. We lopen naar de wastafel en we beginnen ons uit te kleden. Langzaam ontdoen we ons van alle kledingstukken. Johanna haalt handdoeken en washandjes uit de kast.

Dan draait ze zich naar ons toe en begint ze ons te wassen. Eerst onze gezichten. Ze kijkt ons aan en haar aanrakingen zijn zacht. Ze vraagt onze haren op te binden en ons te draaien. Onze hals en rug worden gewassen. Daarna onze armen en benen. Ik kijk naar hoe ze gehurkt voor ons zit. Ze kijkt naar onze kutjes terwijl ze onze benen aan het wassen is.
Ik sluit even mijn ogen en voel me zoals vroeger als papa of mama mij aan het wassen waren. Hoelang is het geleden dat ik door een ander ben gewassen? Een eeuwigheid...
Johanna staat weer op. Ik open mijn ogen en zie hoe haar handen Merel haar borsten inzepen, één voor één. Ik zie haar tepels in haar handen stijf worden. Johanna en Merel kijken elkaar aan. Ook Johanna's ademhaling wordt zwaarder. Nu zijn mijn borsten aan de beurt. Ze doet het behoedzaam en zacht en haar aanraking maakt dat het wellustige gevoel in mijn lichaam sterker en sterker wordt.

Ze doopt twee washandjes in de waskom en spoelt ze uit. Johanna gaat voor ons staan en kijkt ons om de beurt aan. De warme vochtige washand legt ze op onze buik en daalt dan af. Haar hand begint mijn spleetje omzichtig te strelen. Langs mijn kutlipjes, steeds meer in mijn spleetje. Ik kreun en Merel kreunt. Onverminderd kijkt Johanna ons strak aan.

Ze weet wat ze doet. Ze weet dat ze onze vuurtjes aan het opstoken is en dat de warmte van de geilheid door onze lijven trekt. Ze leest de begeerte in onze ogen en geniet daar zelf van. Ze fluistert geile aanmoedigingen. Mijn bekken vindt haar ritme en dieper duwt ze haar hand en het washandje in mijn kutje. Ik sluit mijn ogen en laat het over mij heen komen. Mijn lichaam ontspant zich en maakt zich op...

'Zo, nu mogen jullie je nachtkleding aantrekken!'
Merel zucht diep. Ze had net als ik op meer gehoopt. Maar als het de bedoeling was om ons opgewonden te krijgen, dan is het haar gelukt. Ik streel mijn borsten omdat ik het gevoel niet los wil laten, dat heerlijke gevoel dat door je binnenste trekt.

Ze geeft de handdoeken en we drogen ons af. Ik kijk hoe Merel zich afdroogt. Een vlindertje fladdert uit mijn onderbuik omhoog. Ze is mooi en nu klopt het plaatje gek genoeg. Naakte schoonheid past in deze entourage, niet haar moderne hotpants en een felgekleurd strak hemdje.

'Wie ben jij?' vraag ik Johanna.
Ze kijkt naar mij. 'Hoezo?' kaatst ze terug. Haar toon is geduldig en vriendelijk.
'Ben je zijn dochter?'
'Nee, niet zijn dochter. Maar hij is wel de reden dat ik er überhaupt nog ben. Hij heeft me weer van mezelf laten houden. Zonder hem was ik verder afgegleden en waarschijnlijk een keer dood gevonden in een park in Hannover. Hij heeft me uit mijn ellende gehaald. Hij zag in mij wat ik allang niet meer zag.'
Johanna kijkt naar de grond. 'Ik snap dat je wilt weten wat of wie ik ben. Maar dat doet er niet toe. Ik woon hier en bestier het huis. Natuurlijk ontvang ik zijn gasten. Zoals nu.'

Ze pakt de nachthemden en reikt ze aan. Ze knikt dat we ze aan moeten trekken. Stilzwijgend doen we wat ze van ons vraagt. De dunne transparante stof voelt fijn aan de huid, maar het verhult niets. 'Wie is Otto?' vraagt Merel
'Hij was en is een gerespecteerd arts van de stad Hameln, net als zijn vader. Dominique, zijn vrouw, was overigens ook arts. Ze hielden praktijk in dit huis.'
'Zij is dood?'
'Ja, alweer 15 jaar geleden. Maar laat dat rusten. Hij wil graag jullie verhaal over de reis horen. Het andere verhaal.'
'En als dat andere verhaal er niet is?' zegt Merel.
'Die is er, ik zag het net in jullie ogen! Die is er... Maar wees gerust. Hij luistert en hij observeert. Hij beschouwt jullie als kunstwerken van de natuur, of van de schepper.'


'Kom' zegt Johanna. Ze voert ons mee naar een grote spiegel en zet ons ervoor. We kijken naar elkaars spiegelbeeld. Ik zie het blonde meisje dat net even korter is dan ik ben. Haar lichtgrijze ogen bekijken me.
Johanna schikt haar donkerblonde haar. Het nachthemd verhult bijna niets. Ik zie haar borsten en zelfs haar tepelhoven schijnen iets door. Ik voel de hand van Johanna mijn haren strelen en netjes worden mijn donkere lokken op mijn schouders geschikt. Mijn spiegelbeeld is even opwindend als die van Merel. Mijn donkere driehoek trekt de aandacht, net als mijn tieten. 'Jullie zijn klaar voor de Mädchenfänger von Hameln' zegt ze met een knipoog.

Even later staan we voor de deur van de bibliotheek. Ze opent de deur en laat ons daar achter. Otto zit in een leren fauteuil en zijn glimlach is breed als we naderbij komen. Merel haar hand zoekt de mijne. Zo staan we voor hem.

'Jullie komen de andere helft vertellen van jullie reis?' vraagt Otto.
We knikken gedwee. 'Ga zitten.'
Merel en ik gaan tegen elkaar aanzitten in een grote leren stoel. Onze lichamen drukken tegen elkaar aan. Het geeft een beschermd gevoel.
'Ik zie dat jullie elkaar niet vreemd zijn. Dat je elkaars bescherming zoekt. Ik verlang slechts een gesprek met jullie en dat ik jullie schoonheid mag bewonderen en ik heb al gezien dat jullie prachtig zijn. Vertel over jullie reis, over de lust waar je jezelf aan hebt overgegeven.'

'We kregen het plan om door Europa te reizen... Gewoon steden bezoeken en mooie dingen zien. Maar ook nieuwe mensen ontmoeten!' Merel draait mijn kant op... 'We kunnen het goed met elkaar vinden en denken over veel dingen hetzelfde.'
Ik schiet in de lach. 'Ja we voelen elkaar aan!' zeg ik.

En dan vertellen we over Sylvia in de nachttrein. Dat we elkaar vooraf al hadden opgegeild en hoe ze de coupé binnenkwam. Over hoe ze zich uitkleedde en wij haar bekeken en hoe Merel haar streelde en ze het toeliet. Hoe ze zich liet overhalen om seks te hebben met twee meisjes die ze nog nooit had gezien. Meisjes die al opgewonden waren en op zoek naar bevrediging van hun beider lustgevoelens.

Otto luistert aandachtig en stelt af en toe een vraag. De vraag gaat altijd over onze belevenis. Wat we voelden. Hoe de lust in ons opkwam. Hoe we gehoor gaven aan de begeerte die werd aangewakkerd. Of we geremd werden en waardoor.

Zijn vragen en onze verhalen zorgen dat ik onrustig met mijn billen schuif op de stoel. Het is de begeerte, het is de aangewakkerde lust. Het is het innerlijke vuur.

Ik vertel over München en over Casper. Met ontzetting hoort hij het verhaal aan en prijst onze aanpak. Gedurfd en bevredigend voor jullie, frustrerend voor hem. Merel begint over de jongens in Wenen. Ik onderbreek haar en biecht de ontmoeting met het blonde meisje in het toilet op.

'Neeee! Foei, ondeugend meisje!' roept ze. Maar boos is ze niet.

We vertellen om en om onze kant van de reis. Over het seksmuseum en over Sophie en haar wonderschone meisjeslijf. Over Merel haar tante en haar vriend Vigo.
Dan vertel ik ten slotte over de Venus Messe, de seksbeurs.

Otto straalt en geniet van onze aanwezigheid en onze verhalen. Zijn wangen zijn rood.
'Merel en Floor...'
Hij laat een stilte vallen.
'Mijn vrouw en ik hebben veel patiënten in onze praktijk gehad die moeite hadden om zich over te geven aan dat gevoel van wellust. Vrouwen en meisjes. Jullie zijn daar heel goed in. Jullie laten je leiden door je geilheid. Waarvoor hulde!
Wij hielpen patiënten hun innerlijke vuur te herkennen en de warmte te voelen en zelf het vuur op te stoken. Maar vooral dat ze voorrang gaven aan hun eigen lust in plaats van alleen hun man te bevredigen.'

Weer schuif ik met mijn billen over de stoelzitting. Merel is net als ik warm. 'Als jullie nu naar je lichamen luisteren dan is er slechts één mogelijkheid. Meisjes, geef gehoor aan je driften, aan de geilheid die door jullie binnenste stroomt en doe wat je graag wilt doen. Doe het hier en voor mij!'

Ik sta op en buk me om Merel een kus te geven. Dan draai ik me om naar de man in de stoel. Langzaam draai ik me om mijn as. Een volledig rondje om me door hem te laten bekijken. 'Wilt u alleen kijken?' vraag ik hem terwijl mijn handen mijn borsten omklemmen. Ik wrijf de dunne stof over de huid van mijn tietjes. Mijn tepels reageren direct en worden hard. Het lijkt of mijn twee zachte kussentjes verbinding maken met mijn kutje. Merel staat ook op, zij komt naast me staan, vlak voor hem. Ze duwt haar hand in haar kruis en begint zichzelf te strelen terwijl ze zachtjes kreunt.

'Alleen kijken!' zegt Otto zacht.

Merel glimlacht. 'Je wil graag naar deze twee geile meisjes kijken? Overal kriebelt het in me en ik voel me nat. Ahhhhwwww.' kreunt ze hem toe. Ik maak het knoopje los van het nachthemdje en sla hem open. Onze heupen draaien en ongemerkt zijn onze bewegingen synchroon aan elkaar. 'Wil je ons zien klaarkomen?' fluister ik.

'Graag!'

Ik draai me om en steek mijn kontje naar achteren. Mijn billen gericht naar Otto. Langzaam trek ik de zoom van het hemd omhoog, heel langzaam. Hij kijkt naar mijn kontje en naar de kutlipjes die tussen mijn dijen uitpuilen samen met mijn schaamhaartjes. Dan trek ik mijn kontje open met mijn beide handen. Mijn kontje en mijn kutlipjes. Merel doet een stapje naar mij toe en bukt zich over mijn billen. 'Oooooh Floortje, lief meisje. Je kutje is al helemaal nat!' terwijl ze dat zegt, kijkt ze Otto aan en tilt ze haar hemdje op om hem haar kutje te laten zien.

Merel haar smalle vingers strelen mijn bilnaad en kietelen mijn poepgaatje. Heel even geeft ze lichte druk tegen mijn sluitspiertje. Dan daalt ze verder af en duwt een paar vingers in mijn schede. 'Owwww... Wat doe je nu?' vraag ik. Met een paar korte bewegingen verdwijnen haar vingers steeds een beetje dieper bij me naar binnen. Ik tril. Ik was hierop niet voorbereid. Niet direct op een ruwe penetratie. Niet dat haar vingers meteen mijn natte vagina masseren. Ik zoek houvast aan de stoelleuning voor me. En ik buk dieper voorover.

Merel drukt haar warme lijf tegen mij aan en haar vrije hand glijdt over mijn tietje. Weer gaat die geile rilling door mijn lichaam, een golf vol begeerte en het grote verlangen naar dat oneindige bevredigende gevoel van een climax. Merel haalt haar vingers uit mijn kutje en begint mijn geile nectar over mijn schaamstreek te smeren. Weer dringen haar vingers in me. Steeds weer dieper en sneller. Maar elke keer als ik maar dreig in de buurt te komen van een climax, stopt ze. Ze heeft de volledige controle over mij.
'Wil je mij eerst afmaken en dat ik jou daarna klaarmaak?' hijg ik haar toe. 'Ja, lieverd...' zegt ze zacht. 'Ga maar recht staan.'
Ik doe wat ze vraagt. Ze maakt mijn hemd verder los en kleedt me uit. Otto zijn ogen strelen mijn huid van top tot teen. Op sommige plaatsen rust zijn blik langer. Merel duwt me naar voren tot vlak voor Otto. Zal ik zijn hand van de armleuning pakken en op mijn kutje leggen, gaat er door mij heen. Ik hoor Merel de grote stoel verschuiven waar ik net op zat. Ze pakt me weer zachtjes vast en laat me zitten. 'Je benen omhoog en je billen op de stoelrand.' Ik doe wat ze vraagt. Ik laat mijn knieën uiteenvallen. Daar lig ik voor hem. Zijn ademhaling is zwaar en zijn ogen glinsteren. 'Laat je kut maar zien, Floor' hoor ik haar zeggen. Mijn handen pakken de zachte huid van mijn billen. Dit stukje huid is extra bleek doordat de zomerzon zelden daarop schijnt. Ik open mijn van natheid glinsterende spleetje. Een verlangend kutje.

Merel gaat door haar knieën en kruipt naderbij. Ze steekt haar kontje naar achteren en haar knieën ver uit elkaar. Ik kijk hoe ze haar billen naar achter steekt in de richting van Otto. Ik weet wat hij te zien krijgt. Haar kleine roze kutje. Merel kijkt mij aan, haar ogen laten aan mij zien dat de hete vloeistoffen in haar lijf de overhand hebben. De hitte trekt door haar aderen. Ze brengt haar hoofd tussen mijn dijen. Ik hoor haar een ademteug nemen. Ze ruikt mijn opwinding, ze zal mijn nectar proeven. Haar ademtocht streelt mijn lippen als elfenvingers. Voordat haar mond mijn gezwollen clit omsluit, neem ik een hap adem...

'Ooooooooohhhhhhh' roep ik uit. Ik voel me niet geremd. Ik wil me niet inhouden. Ik sla mijn armen om de leuning van de oude leren fauteuil. Ze zuigt en daarmee zet ze alles onomkeerbaar in gang. Haar spitse tong bewerkt mijn kutje. Elke plooitje wordt gelikt en ze zuigt mijn honing op die rijkelijk uit mijn grotje vloeit. 'Oooh Merel, je doet dat zo lekker. Kun je... oooooooook noooggg...' Ik voel haar vingers bij me naar binnen glijden. Ze vult me meteen. Haar neus drukt tegen mijn venusheuvel. Haar tong likt en haar vingers pompen.

Ik kijk naar Otto die zijn hand in zijn broek heeft gestoken. Langzaam gaat die op en neer. Ik krijg een korte flashback. Vorige winter lag ik naakt voor mijn buurman Frederik*. Ook een oudere man die genoot van mijn naakte aanwezigheid, net als nu. Maar ditmaal met Merel erbij.

Merel masseert mijn natte vagina. Haar gekromde vingers zoeken de gevoelige ribbelige huid van mijn schede en geven druk aan de binnenkant. Alle geile stroompjes bundelen zich en maken verbinding. Ik rol mijn stijve tepels tussen mijn vingers en strek er zachtjes aan om ze vervolgens weer los te laten. In gedachten zijn het niet mijn handen die me aanraken en mijn borsten strelen, en niet mijn vingers met mijn tepels spelen. Het zijn de handen en vingers van Otto.
Dan ontstaat de verbinding tussen de heilige driehoek van alle geilheid. Twee tepels en mijn hete natte kutje. Aan mijn kreunen en zachtjes jammeren weet ze dat ze de juiste plekjes vindt. 'Awwwwooow... Merel, geil meisje, lik me... liiiiikkk me dieeepp' roep ik hees van geilheid.

Hij ziet toe hoe wij elkaar beminnen. De man in de stoel ziet hoe het blonde meisje haar billen zachtjes heen en weer wiegt en hoe uit haar spleetje opgehoopt meisjeshoning voorzichtig naar buiten sijpelt. Hoe het blonde meisje haar mond op het spleetje van Floor heeft gelegd en haar likt en zuigt.
Het meisje met de donkere schaamhaartjes voelt geen terughoudendheid om haar opwinding aan hem te tonen. Daar houdt hij van. Geen schaamte! Laat de geilheid bezit van je nemen. Hij ziet in hun ogen de levensvreugde.
Hij ziet hoe ze met haar borsten speelt. Eerst waren haar tepels nog verscholen maar nu zijn ze hard en stijf als twee kroontjes op haar ronde heuveltjes.

'Ooooh hmmmmgggg' kreun ik. Mijn lichaam vult zich met hitte. Met golven rolt het door mij heen, vanuit mijn onderbuik omhoog. Spieren spannen en ontspannen.

Merel haar vingers vullen mijn schede strak, zou ze er inmiddels vier naar binnen hebben gebracht? Ik voel me gevuld. Dan omklemt mijn kutje met zachte kneepjes haar vingers. Ik knijp mijn dijen dicht en klem haar hoofd ertussen. Ik kan het niet tegenhouden, ik heb de controle niet over mijn bewegingen. Het vuur schiet omhoog en ik kom klaar met Merel haar tong in mijn schoot. Ze likt de laatste nectar op die aan mij ontspringt. Dan verslappen mijn spieren en laat ik mijn armen en benen slaphangen. Voorzichtig trekt ze zich uit mij terug. Ik reageer met spastische bewegingen. Alle aanraking is nu te veel.
Ik zucht diep en kijk naar Merel. Op haar gezicht zitten de sporen van mijn sappen. Ze richt zich op en kruipt over mij heen. Haar tieten slepen over mijn schaamstreek en over mijn buik verder omhoog. Mijn tepels kietelen haar huid. Ze opent haar mond en we zoenen elkaar. Onze bezwete huiden plakken aan elkaar. Het voelt zo prettig. Haar veilige en vertrouwenwekkende warmte en geur. Ze geeft me kusjes op mijn wang en lippen. Ze snuift en ik hijg.

Zijn adem is hijgerig. Zijn vuist gaat snel. Natuurlijk mist hij de stijfheid van vroeger, maar het gevoel van hoe het was, kan hij zo weer oproepen. Bijna werkte het hypnotiserend, die ronde billen en haar natte spleet die steeds voor hem heen en weer wiegden. Ze bewoog ritmisch toen ze Floor naar haar tijdelijke paradijs likte. Ze liet zich gaan en liet zich niet belemmeren door schaamte of schuldgevoel, zoals hij zo vaak had gezien in zijn praktijk. Haar borsten schudden door haar ongecontroleerde schokkerige bewegingen die ze maakte tijdens haar climax. Lieve borsten, bijna onaangeroerd en zo puur als alleen een jong meisje ze heeft.
Hij vertraagt zijn vuist om uit te stellen.



Ik zet mijn ellebogen in het leer en druk me een beetje omhoog. Ik zet mijn blote voeten op de houten vloer. Merel volgt me al kussend. Ik open mijn mond en ik voel haar tong. Zachtjes zuig ik die naar binnen en samen met mijn tong beginnen die aan een paringsdans. Een rilling van genot trekt door mij heen zodra ik mijn eigen kutje proef in haar speeksel.

Het is tijd om de kaarten te draaien. Om de rollen om te draaien. Mijn handen zoeken haar parmantige borstjes. Ze zijn klein en stevig. Ik kneed ze. 'Hoe wil je dat ik je klaar maak?' fluister ik haar toe. 'Zal ik ook je kutje likken?'

'Doe maar hoe ik het deed!' kreunt ze terug. Ze draait zich om in dezelfde positie als ik net lag. Met haar benen omhoog en wijd. Even kijk ik naar Otto. Hij heeft nog steeds zijn pik vast, maar nu is zijn broek open. Hij glimlacht en knikt naar Merel. Alsof ik aanmoediging nodig heb om Merel haar genot te geven.

'Lik me!!!' briest Merel. 'Nu!!!'
Merel verkeert in nood... Haar lichaam brandt van geil verlangen! Ik geef een kus op haar mond en dan beland ik midden in haar heuvels en trek een nat spoor naar de top. In een cirkelende beweging kom ik bij haar tepel die gevoelig is, aan haar reactie te merken. Over haar buik zak ik verder zuidwaarts over het glooiende landschap van haar schaamheuvel. Daar waar haar huid wijkt en waar haar gezwollen genotsknobbeltje de wacht houdt. Ik zuig en lik haar vol overgave. Ik lik haar kutje en geniet van haar sap. Ik slik het door en laaf me opnieuw aan haar neuksap.

Eerst steek ik een vinger in haar neukgaatje en snel volgt de tweede en de derde. De huid rondom staat strak omdat ze volledig is gevuld. Juist dat geeft haar een geil gevoel, dat de knokkels steeds het neukgaatje masseren. Ik vingerneuk haar sneller en ook haar heupen gaan mee in mijn tempo, steeds sneller. 'Owwwwww' hoor ik haar lichte stem.

Haar orgasme komt snel en heftig. Merel begint te kermen en te schokken. Golven met warmte trekken door haar heen en zorgen voor dat hemelse gevoel van geluk, vrijheid en lust. Vrouwelijker dan dit kan een vrouw zich niet voelen. Ze is uitgeput, net als ik. Ik leg mijn wang op haar schoot. Haar kutje pulseert met kleine kneepjes alsof het naar adem hapt.

Achter ons hoor ik een gekreun. Otto heeft zijn hoogtepunt, met voor zich dat wat hij het liefste ziet. Het mooiste dat men op aarde vinden kan, de naaktheid van een vrouw.

Besef van tijd is lastig wanneer je brein wordt ingenomen door een stortvloed van begeerte. Ik weet niet hoe lang we nodig hadden om te herstellen. Maar we werden opgeschrikt door het geluid van een deur en voetstappen. Johanna kwam de kamer in en liep op ons toe.

Ze kijkt ons aan op de manier dat een moeder dat doet als ze haar kinderen wekt. Ze knielt en streelt ons door onze haren. Ik voel me moe. Ik glimlach met een kort lachje terug. 'Ik neem jullie mee.' zegt ze zacht. Ze staat op en draait zich even om naar Otto. Ze bukt voorover naar zijn schoot. Langzaam zie ik haar hoofd bewegen. Het lijkt of ze hem schoonlikt, ze zuigt zijn pik. Een paar minuten maar. We trekken de nachthemden weer aan en zien Johanna zich omdraaien naar ons.

Ze komt naar ons toe en we lopen met haar mee. We kijken om en zien een glimlach op zijn gezicht. Dan verdwijnen we door deur. Samen met Johanna lopen we naar boven. Vlak voor onze kamer blijft ze staan. 'Ik zal jullie het toilet wijzen.' Ze wijst naar de deur tegenover onze kamer.

Merel opent de deur en onze monden vallen open van verbazing. Achter de deur bevindt zich een soort ziekenhuiskamer. Dat wil zeggen, dat was het. Twee bedden staan tegen elkaar aangeschoven in de hoek. We zien een gynaecologenstoel en vitrines gevuld met attributen die een arts nodig heeft.

Johanna opent een andere deur waarachter zich een toilet bevindt. 'Ik laat jullie alleen!' zegt ze. Zo staan we dan samen in een oude ziekenhuiskamer. Merel stapt het toilet binnen en gaat op de wc-bril zitten. Ik hoor haar plas stromen terwijl ik de kamer rondkijk en laatjes opentrek.

'Speelde jij vroeger wel eens doktertje?' vraag ik aan haar.

* Lees ook het verhaal: Floor 41 - Buurmeisje Floor en de Buurman