Alles Is Vloeibaar - 1

Zoals Nina daarginds stoer en verkleed als ridder door het bos sluipt zou je eerder denken dat zij de jongen is van ons twee. Soms heb ik het gevoel dat toen we samen in mam d’r buik zaten er tussen haar en mij enkele genen van eigenaar zijn gewisseld, waardoor we nu allebei een onduidelijk geslacht hebben. Nina die meer een tomboy dan een meisje is en ik ben, nou ja, zeg maar ‘fluïde’, soms dit, dan weer dat.

Niet dat ik het tegenwoordig nog een probleem vind, het is wel luxe om me in twee kampen thuis te voelen en zowel op meisjes als op jongens te vallen, maar de buitenwereld gaat er soms wel een beetje verknipt mee om.

Sinds onze pubertijd kletsen we er samen vaak over, hoe het nou komt dat alle jongens achter de meiden en de meiden achter de jongens aan gaan en dat wij dat helemaal niet hebben. Dat we ons allebei een beetje wazig voelen, er tussenin zeg maar.
Wanneer ik me zo begon te voelen weet ik niet meer, maar het moment dat Nina en ik er voor het eerst over praatten weet ik nog heel goed…



Nina en ik zijn een tweeling en hoewel we een meisje en een jongen en dus twee-eiig zijn lijken we ontzettend op elkaar, donker tikje krullend haar, bruine ogen, allebei een sportief lijf. En even lang, want Nina is al wat gaan groeien, terwijl ik voor een jonger nog tenger en best wel klein ben.
Als dit verhaal begint kamperen we in Frankrijk. Al jaren komen we met mam en pap op dezelfde naturistencamping aan de Atlantische kust bij Bordeaux en heel veel kinderen die daar ook altijd komen kennen we al van jong af aan. Het was vanavond jeugddisco en veel meer dan het jaar daarvoor draaiden de jongens en meisjes om elkaar heen. Vroeger zagen ze elkaar eigenlijk amper ooit staan, maar dit jaar is alles ineens anders.

Niemandsland

Vanavond voelde ik voor het eerst dat het bij mij écht anders zit. Dat ik niet persé in meisjes geïnteresseerd ben, maar dus eigenlijk ook niet in jongens. Alsof ik in een wazig niemandsland zit, waarin ik in m’n uppie een beetje ronddool. Niet dat dat nou vervelend is, het voelt eigenlijk wel comfortabel, dat ik niet zo nodig hoef, ik zal wel zien. Maar blijkbaar zag m’n zusje vanavond aan me dat er wat aan de hand was, omdat ik maar een beetje aan de kant bleef zitten vroeg ze op een gegeven moment wat er mis was. Ik kon alleen maar mijn schouders ophalen. Even dacht ik dat ze mee wilde trekken, het gedoe in, maar omdat ik nee schudde bedacht ze zich. En weg was ze weer, maar het viel me wél op dat zij ook anders was dan anders, veel drukker leek te doen dan ik van haar gewend ben.

We hebben met mam en pap afgesproken dat we om elf uur terug zijn en als we op de afgesproken tijd arriveren zitten ze gezellig met een wijntje voor de caravan. We kletsen nog even wat na, maar op een gegeven moment vraagt mam of we wel een fijne avond hebben gehad. Geen idee wat ze aan ons ziet, maar ze ziet altijd álles en geen van beiden hebben we daar nu zin in. Haastig staan we op en duiken snel ons tentje in, dat een meter of vijftien verderop staat, een beetje van de plek af, een stukje het bos in.

Gewoontegetrouw slapen we allebei in een boxertje en een shirtje en als we na het hele gedoe van wassen en tanden poetsen naast elkaar liggen blijft het eerst een tijdje stil. Het is nog bloedheet, we liggen allebei op onze slaapzak en we hebben de voorzijde niet dichtgeritst, om niet de tent uit te broeien.
Terwijl ik nog een beetje over de avond nadenk is dat bij Nina blijkbaar ook gaande want na een minuut of vijf vraagt ze zachtjes: ‘Jona, wat was dat nou vanavond? Waarom doe je niet meer mee als we lol hebben? Sinds we dit jaar hier zijn doe je anders dan anders…’

Ja, dat vraag ik mezelf nou ook af, wat er met me is en ik moet er van zuchten, heel verwarrend allemaal. Dan draait mijn zusje zich op haar zij naar me toe en aait ze me zachtjes over mijn gezicht, iets wat ze al deed toen we nog maar peutertjes waren. Als een lief hondje liep ze vaak achter me aan en vroeg zo om aandacht. Ik draai mijn hoofd naar haar toe, in het flauwe licht van de maand die ons tentje binnen schijnt kan ik net een beetje haar gezicht onderscheiden.

‘Nou, Nientje, ik weet het eigenlijk niet zo, ik lag er ook net aan te denken. Het leek vanavond wel dat hoe harder jullie allemaal achter elkaar aan renden, hoe minder ik erbij hoorde. Ik heb geloof ik gewoon niet zo’n zin om net als de andere jongens achter meisjes aan te zitten.’ Als ze niet meteen reageert vervolg ik, een beetje grinnikend: ‘maar jij trouwens wel hé? Volgens mij was jij wel zo ongeveer voor ons samen tegelijk bezig.’

Als reactie draait Nina zich terug op haar rug en omdat ik had verwacht dat ze op dat laatste wel zou reageren verbaast het me dat ze nog steeds stil blijft. Nu is het dus mijn beurt om me op mijn zij naar haar toe te draaien en pas dan zie ik dat er tranen in haar ogen blinken.
Ik aai m’n zusje net als zij bij mij deed over haar gezichtje en vraag haar dan wat er is. En dan komt het hoge woord eruit: ‘misschien ben ik wel hetzelfde als jij, Joon. Ik snapte helemaal niet zo goed wat iedereen liep te doen, maar ik dacht dat als ik nou maar mee deed dat ik het dan vanzelf ook wel leuk zou gaan vinden.’

Al onze hele jeugd troosten we elkaar als er iets is, door de ander te knuffelen. Ik trek Nina tegen me aan en haar zo een beetje wiegend val ik na een tijdje bijna in slaap. Ik schrik weer helemaal wakker als Nina giechelt en zegt dat mijn lul stijf is geworden, voorzichtig voelt ze er aan. ‘Nien, trut, wat doe je nou, blijf van me af!’ reageer ik geschrokken, terwijl ik haar los laat en weer op mijn eigen slaapzak ga liggen. Maar Nina giechelt nog wat na en zegt: ‘kom op Jona, doe niet zo flauw! We zaten vroeger toch ook aan elkaar als we doktertje speelden?’
Ja, doktertje spelen, maar dit is wel iets anders…

’Nieuwe dokters’

Slapen zit er voorlopig niet meer in, ik ben klaarwakker nu, op de een of andere manier is er door ons gesprekje en nu door mijn eigenwijze lul en Nina’s reactie daarop een behoorlijke vreemd sfeertje ontstaan. En ja hoor, zo ken ik mijn zusje weer, zelden of nooit neemt ze een blad voor de mond: ‘ Jona, ik vroeg me vanavond net als jij ook steeds af waarom die meiden allemaal zo om de jongens heen zijn gaan draaien. Ik heb daar dus ook geen behoefte aan maar misschien heb ik dat wel niet omdat ik jou altijd al heb.’ Ik kijk haar aan en knik, zou kunnen, geen idee.

Daan gaat ze verder: ‘weet je, ik heb nog nooit je stijve piemel gevoeld, , behalve net dan, door je boxertje heen. Zullen we weer eens doktertje spelen?’
Voordat ik van mijn verbazing kan bekomen en hoewel ze het als een vraag bracht wacht mijn zusje mijn antwoord niet af. Me niet eens tijd gevend om te reageren sjort ze meteen mijn boxer omlaag, waardoor mijn lul tevoorschijn floept, die door dit gedoe nog harder is geworden dan andere keren. Ik geneer me dood en sla er snel mijn handen omheen. Pas sinds kort speelt dat apparaat regelmatig op en ik heb soms geen idee wat ik ermee aan moet, zo irritant vind ik het.

‘Kom op Joon, niet zo flauw doen’ reageert Nina terwijl ze mijn handen probeert weg te trekken. Ja, zij heeft gemakkelijk lullen, zij zit niet te kijken met zo’n uitsteeksel dat steeds vaker een eigen leven leidt. Maar als ze aan mijn handen blijft trekken en steeds maar ‘please please…’ zeurt geef ik me gewonnen en laat ik haar haar gang gaan.

Als ik in het flauwe licht van de maan over mijn buik omlaag kijk, lijkt het wel of mijn lul terugkijkt, een beetje trillerig staat hij stijf boven mijn buik en het gaatje lijkt wel een oogje. Nina pakt hem vol in haar hand en eigenlijk heb ik nog nooit eerder zoiets fijns meegemaakt, alsof mijn lul hier al die tijd op wachtte. Ik pak hem zelf natuurlijk best wel vaak vast om te plassen en zo, maar sinds hij af en toe stijf is voelt het best bijzonder om er mee te spelen. Maar zoals dat nu met Nina is, zoals zij hem betast en streelt, echt lekker.

Met mijn armen onder mijn hoofd kijk ik toch wel een beetje benauwd toe wat Nina uitspookt. Nadat ze hem eerst alleen maar wat heeft vastgehouden begint ze hem nu zachtjes te strelen en te masseren. Whow, dat is zó’n lekker gevoel, ik voel dat hij daardoor nog stijver wordt en ineen word ik bang dat hij dadelijk weer eens zaad gaat spuiten. Amper heb ik me dat bedacht en nog vóór ik Nina kan waarschuwen is het al zo ver, het spul spuit er keihard uit, tot ver over mijn shirt, dat helemaal vol komt te zitten met het plakkerige goedje.

‘Oeps, sorry, Joon, ik wist niet dat dit zo snel ging’ giechelt ze. ‘Nee, ik ook niet’ fluister ik, beschaamd, niet goed raad wetend hoe dit nou verder moet.
Zoals altijd is Nina doortastender dan ik. ‘Dit kan je zo niet aanhouden hoor, ga maar even zitten’ en meteen trekt ze het shirt over mijn hoofd uit, waardoor ik even later helemaal bloot naast haar lig. Dan buigt ze zich weer over mijn lul heen die al een stuk slapper is geworden en likt pardoes over het gaatje, zo het zaad dat daar nog zit in haar mond nemend. ‘Níen, wat doe je nóu weer’ vraag ik pissig. ‘Mmm, smaakt best lekker hoor broertje’ en tegelijk steekt ze haar tong uit en drukt die tegen mijn lippen, waardoor ik het spul daar ook op krijg. Als ik het met mijn hand wil wegvegen pakt Nina die vast en zegt ze: ‘likken Joon, niet wegpoetsen.’ Gehoorzaam doe ik wat ze zegt en lik het zaad met mijn tong weg. Beetje zoutig proeft het, niet vies.

Dan ineens trekt Nina ook haar shirt en broekje uit: ‘als ik jou kan zien en voelen mag jij ook bij mij’ zegt ze dan en net zo bloot als ik gaat ze languit naast me liggen. Ons hele leven al zien we elkaar vaak naakt maar nu is alles ineens anders. Bij mij is mijn lul de spelbreker, bij haar zijn dat haar kleine groeiende tietjes en de haartjes tussen haar benen. We zitten hier op een naturistencamping en ik heb het bij haar en ook bij de andere meiden allemaal al honderd keer gezien, maar nog nooit heb ik het mogen aanraken.

Heel vreemd vind ik het, dat ik nou mijn zusje haar lijf mag gaan voelen op plaatsen die ik vroeger toen we zo vaak doktertje speelden wel honderd keer heb aangeraakt. Maar nu is het geen ‘doktertje spelen’ meer, het is ‘jongen en meisje’. Ik draai me op mijn zij naar haar toe, bekijk haar eerst een tijdje en het is net alsof ik nu een hele nieuwe Nina zie, niet langer mijn zusje Nina maar het meisje Nina. Ze kijkt me verlegen aan en vraagt: ‘wil je niet?’ Als antwoord zeg ik: ‘jawel maar ik wilde je even goed bekijken, mag wel toch?

Voorzichtig leg ik dan mijn hand op haar rechter tietje. Het voelt zó zacht en tegelijk toch ook zó stevig, het lijkt me echt heel apart om zoiets op je lijf te krijgen. ‘Hoe is dat nou, Nientje, om ineens tieten te krijgen.’ Als reactie giechelt ze: ‘nou, inééns zou ik niet zeggen, hoor Jona. Dit is al wel een half jaar of zo gaande en af en toe doet het ook gewoon pijn, groeipijn noemt mam dat.’ Dan verschuif ik mijn hand naar haar andere tietje en als reactie worden allebei haar tepels stijf, waardoor Nina een beetje kreunt.

‘Doet het pijn?’ vraag ik, een beetje geschrokken. ‘nee gekkie, ’t voelt juist fijn. En dit voelt ook heel fijn’ en meteen trekt ze haar benen op, spreidt ze, pakt mijn hand beet en legt die dan vol op haar sneetje. ‘Hier tussenin zit mijn klitje, een soort bultje, voel maar’ zegt ze dan en mijn middelvinger tussen de lipjes daar wurmend ga ik er naar op zoek. Eerst voel ik het gaatje dat bij haar naar binnen gaat, en waarvan ik weet dat daar de piemel in gaat. Dan, helemaal bovenin, als ik al bijna op haar buik ben voel ik het en Nina reageert ook meteen: ‘ja, daar, whóei, lekker!’

Ik moet er om grinniken en dan commandeert ze: ‘kriebel me daar ‘ns effe, Joon.’ Zachtjes ga ik met mijn vinger op en neer over haar klitje en omdat Nina weer zachtjes gaat kreunen wil ik stoppen, maar meteen is het ‘dóórgaan joh, dit is zó lekker.’ Ik wrijf haar daar net zo lang tot ze een beetje nat wordt vanuit haar sneetje en ze steeds meer gaat kreunen, tot het zo luid wordt dat ik zeg dat ze het rustig aan moet doen omdat mam en pap vlakbij nog zitten te borrelen. Een stuk zachter kreunend drukt ze haar kutje steeds harder tegen me aan en dan is het ineens afgelopen, een beetje na hijgend kruipt ze tegen me aan en gniffelt dan: ‘dat was lekker, dokter Jona.’ Nóóit zal ik mijn grappige zusje kunnen missen en omdat het nu fris wordt kruipen we onder de slaapzakken en tegen elkaar aan liggend vallen we daarna al snel samen in slaap.

Een goed gesprek

De volgende morgen bij het ontbijt begint mam weer over gisteravond, wat er toch was. ‘Mahám’ jengelt Nina dan meteen. Maar als pap ons op datzelfde moment met één opgetrokken wenkbrauw aankijkt, wat er bij hem altijd zo grappig uitziet, maar wat wel het teken is dat er nu even écht gepraat moet worden, zeg ik: ‘Kom op Nien, laten we het nou maar ff zeggen, dan weten ze het ook.’ Ik ben verbaasd dat m’n anders zo eigengereide zusje meteen akkoord gaat en dan vertel ik over gisteravond, en dat we ons allebei zo vreemd voelen bij al dat gedoe van de jongens en de meisjes.

‘Maar dat is toch normaal lieverds, het is voor jullie allemáál onwennig hoor’ reageert mam, net iets te snel eigenlijk. Pap laat het net iets verder bezinken en vraagt dan: ‘vertel eens jongens wat er volgens jullie zelf aan de hand is?’ Ik weet niet waarom, maar doordat pap dat vraagt schieten me de tranen in de ogen, waardoor Nina ook begint te janken. ‘Jeetje Hans, moet je die kinderen nou zo over de kling jagen?’ reageert mam zich geschrokken af op pap. Maar die haalt zijn schouders op en wacht onze reactie af.

Als ik me weer oké genoeg voel vertel ik hoe ik me al een tijdje voel, alsof er twee van mij zijn, een die meer op jongens is en een die meer op meisjes is. En dat ik dat gisteravond ineens heel heftig voelde, dat ik niet kon kiezen en dat ik daardoor niet zo maar mee kon doen met het rennen achter de meisjes aan. Nina zit nog steeds te snotteren maar dan zegt ze eigenlijk hetzelfde: ‘ik voel dat ook zo mam en pap, ik snap gewoon niet zo goed wat ze allemaal doen met elkaar.’

Mam en pap kijken elkaar aan, ik zie aan ze dat dit best wel heftig voor ze is. Snap ik wel, ik ben zelf ook in de war. Maar zoals het al heel onze jeugd thuis gaat praten we er dan met elkaar over. Eerst wil mam het opnieuw een beetje wegduwen, alsof alle pubers dit hebben, maar dan zegt pap: ‘Mirjam, toe nou, ze zeggen nou ten minste wat ze bezig houdt, ga er op in!’
En zoals mam kan zijn draaft ze meteen door naar het andere uiterste.
Of we dan allebei in een verkeerd lichaam zitten?

Nina en ik kijken elkaar aan en proesten het dan uit van het lachen. ‘Ja, dat is het Joon, jij bent stiekem in mij gekropen, en toen móest ik wel verhuizen naar jou’ giert ze het uit. ‘Zullen we maar weer effe oversteken?’
Mam reageert beledigd door verder haar mond te houden en dan grijpt pap in: ‘toe nou jongens, jullie moeder bedoelt het goed hoor. Klopt het wat ze zegt? Zijn jullie misschien trans?’
Dan worden we weer serieus. Voor mij is het dát in ieder geval niet en ook niet homo of zo, maar wat dan wel?

Live Action Role Play

Gelukkig draaide mam al gauw weer bij en na een tijdje kwam ze met het idee om iets aan toneel of zo te gaan doen. Dat we misschien door verschillende rollen te spelen konden ‘voelen’ hoe het zat.
Nou, het werd dus geen toneel maar Larpen, met steeds weer andere mensen in een of ander rollenspel door bossen en zo rennen. Ook liet ik mijn haar groeien tot bijna op mijn kont, en ging het er bij Nina af. Het nieuwe doktertje speelden we ook nog vaak, aan elkaar voelen en soms de ander klaar laten komen, maar nooit meer dan dat.

Tot gisteravond dan, want toen veranderde álles.
Samen met Daan deel ik een tentje.
Daan, mijn állerbeste vriend, die ik op de club voor jongens met lange haren leerde kennen, en waar ik me zo in herken omdat hij dezelfde wazige gevoelens heeft over wie hij is.
Daan, die net zo tenger is als ik en zijn lichtblonde haren net als ik tot op zijn kont heeft.
Daan, die zo'n mooie blauwe ogen heeft, die altijd lacht en die altijd in is voor een geintje.
Daan, die volgens mij een oogje heeft op Nina, die afgelopen nacht doordat in het hondenweer het hare platwaaide noodgedwongen ook in ons tentje terecht kwam.
En daar begon het….


Bedankt dat je dit verhaal leest! Wat vind je ervan? X. Zazie