Jeannette kreeg in de gaten wat Toes deed bij Lindsey en snauwde tegen haar: ‘Rimmen, vuile sloerie! Anders zet ik je zo meteen nog een keer op die trekhaak met je reet. Dan kun je zeker een week niet fietsen!’ Lindsey gehoorzaamde en Toes voelde haar tong eerst langs zijn sterretje glijden en vervolgens ging het puntje ervan bij hem naar binnen, net als Toes dat bij Jeannette deed. Uit zijn ooghoek zag hij dat Zuma nieuwsgierig de eikelpiercing van een van de misdienaars een flinke lik had gegeven. De arme jongen, die de hond niet had zien aankomen, schrok zich rot.

Toes ging door met het bewerken van Jeannettes kut en kont, terwijl hij zelf de tong van Lindsey over en in zijn poepgat voelde. Op een gegeven moment vond Jeannette dat het gedoe met Toes genoeg was geweest en ze duwde hem ietwat geïrriteerd weg. ‘Hup, wegwezen, en neem die snol mee! En vergeet haar Assepoestermuiltjes niet!’ Ze deed de deur van de bus open en eerst ging Lindsey het trapje af, met haar schoenen in haar hand, en Toes volgde haar. Buiten aangekomen liepen ze door het donker in de richting van de kerk en de straat waar Toes woonde. Lindsey koos ervoor blootvoets en bloot verder te gaan. Die naaldhakken hinderden haar te veel. En Jeannette zat nu veilig in het busje.

Lindseys zware, schuddende tieten maakten haar een imposante verschijning, sowieso, en al haar vetkwabben gaven haar iets dierlijks. Toes liep vlak naast haar en schrok toen er opeens van rechts uit een steegje een man opdook met een hond. Hij herkende de oudere onderwijzer van groep 6, meneer Verdonk. Die keek geschrokken naar het duo waar hij bijna tegenop botste, niet vanwege Toes, maar vanwege Lindsey natuurlijk. Lindsey wist niet waar te moest kijken en besloot de hond een aai over zijn kop te geven en gewoon door te lopen, hopend dat ze niet aangesproken zou worden door de onderwijzer. Toes kon het niet zo veel schelen, die wist dat er toch geluld werd in het dorp.

Meneer Verdonk maakte zich kennelijk duidelijk zorgen over Lindsey en keek haar even indringend aan: ‘Is alles wel goed met je, Lindsey?’, vroeg hij. ‘En ben je hier vrijwillig met Toes? Of is er een probleem? Kan ik iets voor je doen?’ Toes negeerde hij en vroeg hij niks en dat zei genoeg over zijn ‘opinie’ over de vader van twee kinderen die op zijn school zaten. Meneer Verdonk kende Margreet, zijn vrouw, wat beter dan Toes, uiteraard.

Maar ook dat gaf hem geen vertrouwen over de situatie waar hij nu mee geconfronteerd werd. De obese moeder van de tweeling naakt op straat, midden in de nacht, met een man die gewoon aangekleed was. Op weg waarheen? En waarvoor? Lindsey had heel weinig geld, dat wist hij, en misschien was dat een verklaring. En werd ze gedwongen dingen te doen om haar smalle beurs aan te vullen. Of was ze gewoon dronken en in de verkeerde slaapkamer beland na een feestje?

Toes wilde toch een beetje aan ‘damage control’ doen voor hemzelf en ook voor Lindsey, gezien haar toch al niet florissante reputatie op de school waar ze onlangs geweigerd was als luizenmoeder, omdat men bang was dat ze zelf luizen zou hebben. ‘Meneer Verdonk, het is niet wat u misschien denkt. Ik breng Lindsey alleen maar naar huis want ze is haar kleren kwijtgeraakt met pokeren. Ze wilde graag wat bijverdienen met kaarten.’

De onderwijzer was echter niet achterlijk en zei: ‘Beste Toes, dat kan allemaal wel, en dan is ze kennelijk een slechte pokerspeler, maar dan loop je nu wel de verkeerde kant op. En omdat Lindsey op blote voeten en in haar blote kont loopt, zou ik maar geen onnodige omweg maken. Bovendien kom je misschien nog meer nietsvermoedende hondenuitlaters tegen’.

Lindsey dacht dat ze zichzelf en haar reputatie kon redden met een snelle pijpbeurt en ging midden op straat op haar knieën voor meneer Verdonk, die eerst niet goed doorhad wat ze van plan was. Maar als Verdonk gepijpt werd waar Toes bij was, dacht Lindsey, zou hij verder zijn mond moeten houden over wat hij gezien had: een naakte Lindsey, midden in de nacht, met een man.

Dus trok Lindsey snel zijn broek naar beneden en nam zijn slappe pik in haar mond. De onderwijzer was te beduusd om te protesteren, moest ook nog zijn nerveuze hond in bedwang houden en voelde zijn plasser snel groeien, ook al omdat het vadsige lijf van Lindsey hem wel degelijk opwond. Toes stond met studie te kijken hoeveel initiatief Lindsey opeens kon ontplooien met haar logge lijf, als de situatie erom vroeg.

En een brave onderwijzer ’s nachts pijpen midden op straat, dat deed ze ook niet iedere dag. De schoolcijfers van haar tweeling op die manier opkrikken was ook geen mogelijk motief, want ze zaten niet meer bij meneer Verdonk in de klas. En de CITO-toets had inmiddels uitgewezen dat beide kinderen geen hoogvliegers waren, net als hun moeder. Die had niet meer dan twee jaar middelbare school en was toen bij een kweker gaan werken, waar ze door haar logge lijf het tempo van haar Poolse collega’s niet kon bijhouden en als na enkele maanden werd ontslagen.

Dat was het begin van een reeks die het beste omschreven kan worden als ‘twaalf ambachten, dertien ongelukken’, die uiteindelijk onderbroken werd toen ze zich gewillig liet bezwangeren die door man die haar mishandelde en ook de hond op haar losliet en daar filmpjes van maakte. Een regulier tv-programma over wat Lindsey allemaal had doorgemaakt in haar leven zou hoge kijkcijfers scoren. Het was allemaal te triest voor woorden, en juist daarom perfecte emo-tv. En mensen als Jeannette maakten Lindseys leven er niet makkelijker op.