Zweedse Meisjes - 1

Na zijn ‘100 Boheemse meisjes’ en de ‘Amsterdamse meisjes’ legt Luuk zich nu toe op de Zweedse meisjes.

Tot mijn verrassing komen mijn nichtjes Vicky en Madelin op Schiphol de aankomsthal binnen gewandeld. Mijn tante had me beloofd dat ze twee mensen als matroos zou sturen om me te helpen pa zijn boot van Amsterdam naar Stockholm te varen, en of ik ze van het vliegtuig wilde ophalen. Om de een of andere vreemde reden was ik er vanuit gegaan dat er twee jongens zouden komen, maar mijn nichtjes…?

Later vertelden ze dat ze het expres geheim wilden houden, om mij te verrassen. Nou, dat is ze gelukt, whow, leuk om ze te zien en enthousiast vliegen ze me tegelijk om de nek terwijl ze in mijn oor gillen: ‘Lukie, rolig dat we samen gaan varen!’ Ik ben het helemaal eens maar kijk ze dan toch vragend aan: ‘rolig?’ ‘Léuk, spannend!’ verklaren ze dan allebei, een beetje giechelig.


Al een half jaar woon ik alleen op de woonboot van mijn pa, maar nu hij met zijn nieuwe vriendin emigreert naar Californië wilde hij hem liefst kwijt. En ik was het wel met hem eens, ik moet hier niet uit gemakzucht blijven hangen, voor mijn studie en toekomstige carrière als cameraman moet ik meer van de wereld zien. Na overleg met mij heeft pa de ligplaats voor goed geld verkocht, heeft hij al zijn spullen weggehaald en schonk hij de boot aan zijn zus in Stockholm. Zodra ik die daarnaar toe heb gebracht ruim ik aan het einde van de zomer ook mijn eigen boedeltje op. Daarna reis ik mijn pa achterna en ga ik voor minstens een paar jaar naar Amerika, om daar mijn studie af te ronden en meer camera-ervaring op te doen.

Momenteel ligt de ruim zestig meter lange oude vrachtboot in het dok voor onderhoud aan de romp en de motor. Terwijl ze daar mee bezig zijn ben ik aan de verbouwing van het ruim begonnen. Mijn tante heeft een budgethotel in het centrum van Stockholm, aan de rand van het eilandje Reimesholme en wil de boot daarnaast afmeren, om hem daarna te gaan gebruiken voor groepsovernachtingen. En nu is het zo ver, over enkele dagen is het schip helemaal op orde en kunnen we, mijn ‘bemanning’ en ik, vertrekken. Of beter gezegd, mijn ‘bevrouwing’ en ik.



Gezellig, de nichtjes!

Het is supertof dat mijn tante mijn nichtjes stuurde om me te helpen, fijn om ze een tijdje om me heen te hebben. Gelukkig praten we alle drie goed Engels en in de trein naar Amsterdam- Centraal kletsen de meiden me de oren van mijn hoofd, ik hoef eigenlijk niks terug te zeggen. Ze zijn er vol van dat ze een paar dagen in Amsterdam zullen zijn en daarna enkele weken lang met mij gaan varen om de boot veilig en wel in Stockholm te krijgen.

We zijn zo’n beetje van dezelfde leeftijd, Vicky is zeventien en Madelin is net als ik negentien. Ik heb de meiden meer dan een jaar niet gezien en ze zijn nóg mooier geworden dan ze al waren. Ik denk dankzij de genen van hun Zweedse papa, die jammer genoeg al heel jong is gestorven, ze zijn echt van die rasechte Zweedse meisjes geworden, zongebruinde koppies doordat ze als het even kan gaan zeilen, blauwe ogen, lang blond haar. Hoewel, Zweedse genen, ík heb ze niet maar ineens valt me op hoe erg we eigenlijk op elkaar lijken want net als zij ben ik tenger en ook niet groot, en heb ik ook blauwe ogen en lang blond haar, dat ik meestal in een staartje draag.

Het is nu beginmei en het is de bedoeling dat we minstens twee weken voor Midsommar in Stockholm zijn. Midsommar is een heftig feest in Zweden, ze vieren dan op eenentwintig juni de langste dag en dit jaar is er rond die tijd een groot zeilkamp voor meisjes uit heel Zweden op Langholmen, het eiland naast Reimersholme waar het hotel dus staat. Al die meisjes zullen in het hotel logeren, en daarom is er veel ruimte nodig, waar mijn tante dus het schip voor wil gebruiken.

Het is best wel een behoorlijke trip, Het is dus zaak dat we echt over enkele dagen weg kunnen.
We gaan alleen overdag en bij goed weer varen en ik heb berekend dat we in het tempo dat het oude schip verantwoord aan kan in twee tot drie weken de tocht moeten kunnen maken.
We nemen na het IJsselmeer eerst de kustroute onder langs de Waddeneilanden van Nederland en Duitsland, dan varen we via Hamburg naar Lübeck, waarna we een behoorlijk lang traject op de Baltische zee voor de kiezen krijgen. Voor de veiligheid blijven we daar zo dicht mogelijk onder de kust van Denemarken en daarna van Zweden.

Zoals altijd heb ik bij ‘t Centraal mijn sloep afgemeerd bij het koffiehuisje waar ik lang in de bediening werkte. Mijn nichtjes zijn helemaal blij en verbaasd als ik met ze over het IJ naar de havens vaar. Nou ja, ik snap wel dat ze opgewonden zijn, zelf ben ik ook altijd weer onder de indruk hoe mooi Amsterdam vanaf dit brede water is. In een rustig tempo vaar ik naar het havengebied, en als we bij het dok arriveren waarin de boot hoog en droog op bokken staat klauteren we via stalen tredes omhoog om in het dok te komen.

Daarna moeten we nog een lange steile ladder nemen om in het schip te komen en puffend en zuchtend zijn we blij dat we even in de loungehoek op het dek kunnen gaan chillen. Erg rustig is het echter niet, want de dokwerkers zijn nog volop bezig om met slijp- en polijstmachines alle aangroeisels en aanslag van de romp te halen, waarna die een nieuwe deklaag krijgt. De motor is gelukkig al klaar en tijdens het proefdraaien bleek dat die weer loopt als een zonnetje.

Mijn nichtjes kan alle herrie helemaal niks schelen, opgewonden springen ze al gauw weer op om het schip te gaan verkennen en ze zijn helemaal verbaasd hoe groot het van binnen wel is. In het ruim heb ik eerst alles weg gesloopt en heb ik er toen vijf kamers van zo’n tien bij zes meter uitgemeten. Vervolgens heb ik er profielen voor de tussenwanden ingezet en de komende twee dagen krijg ik behalve van de nichtjes nog extra hulp van twee jongens van een klusbedrijf om de wanden af te bouwen. De bedoeling is dat als alles meezit het ruwe bouwwerk klaar is als we over drie dagen afvaren. De afwerking wordt gedaan in Stockholm, daar krijgt iedere ruimte vanaf het dek een eigen ingang met veel glas en daarna gaan we alles schilderen.

Enerverende samenwerking

Hoewel het hard werken geblazen is om alles op tijd klaar te krijgen is het super gezellig met Vicky en Madelin om me heen, nu pas merk dat ik de laatste tijd toch wel weer erg veel alleen was. De volgende dag werken ze keihard mee om het schip van binnen zo snel mogelijk af te bouwen, ijverig sjouwen ze paneel na paneel het ruim binnen, die de hijskraan van het dok aan boord takelde en die mijn hulpjes en ik nodig hebben om de tussenwanden op te bouwen. Rond vier uur kappen we er mee en drinken we met zijn allen een lekker biertje in de loungehoek op het dek.

De hele dag al heb ik wel gezien hoe mijn hulpjes verlekkerd kijken naar die mooie Zweedse chickies in hun korte broeken en topjes en ik moet eerlijk zijn, mij laten ze ook niet onberoerd. Het is warm in het ruim en Madelin loopt inmiddels zelfs alleen nog maar in een bikini, die heel weinig te raden overlaat. Ze heeft een prachtig slank sportief zandloperfiguurtje, met borsten die er qua size perfect bij passen. En hoewel ze een stuk jonger is, ook Vicky is al een schoonheid om te zien. Echt, we kunnen er niks aan doen, we zijn nou eenmaal jongens, steeds als die meiden ons passeren met het een of ander zie ik m’n hulpjes verlekkerd kijken en regelmatig doe ik met ze mee.

In mijn puberteit ben ik heel heftig verliefd geweest op Madelin, toen ze eens een paar weken bij ons logeerde. We zijn toen na een tijdje ook wel aan zoenen toegekomen, maar verder kwam het nooit. Maar nu, vele ervaringen en vele meisjes verder, merk ik vooral aan mijn pik dat er misschien wel werk aan de winkel is. Ik heb nog steeds een behoorlijke seks-overdrive, volgens de dokter is het satyriasis, waardoor ik veel zaad aanmaak. Handwerk om mijn ballen te ontlasten helpt me niet echt en daarom heb ik regelmatig hard een meisje nodig om me kort na elkaar meerdere keren te kunnen ontladen. Ik besluit dan ook deze reis mijn kans bij Madelin te wagen en als ik me niet vergis in haar signalen is die drive er andersom ook.

Drie dagen werken we ons zo uit de naad en omdat ik daarna s-avonds de meiden ook nog van alles van Amsterdam wil laten beleven, ben ik bekaf én blij als eindelijk het schip terug het water in gaat en we kunnen vertrekken. Vanuit het dok varen we naar een bunkerschip om genoeg brandstof en eten en zo aan boord te krijgen en dan vertrekken we. Zowel Madelin als ik hebben een Groot Vaarbewijs, we kunnen elkaar dus aflossen, reden waarom ik wilde dat zij en ik allebei een kamer in de grote roef achter namen. Vicky bivakkeert in het roefje in het voorschip, zodat we in noodgevallen meteen iemand op de steven kunnen hebben. Wat ik natuurlijk niet als argument heb genoemd is dat ik óók graag Madelin bij me in de buurt wil hebben om haar te kunnen bewerken…

Madelin staat open

We hebben geluk, de weersomstandigheden zijn de komende weken prima en de eerste dag bereiken we al halverwege de middag het haventje van West-Terschelling. Rond etenstijd is het eerste wat we aan wal tegenkomen een Pizzeria en op de een of andere manier ontstaat er ineens een onvervalste vakantiesfeer, misschien wel omdat we nu echt op reis zijn en weten dat we de komende weken niks anders hoeven te doen dan relaxed te varen en zorgen dat we heelhuids Stockholm bereiken. We drinken alle drie aardig wat Italiaanse wijn weg en als we uiteindelijk weer richting de boot gaan heb ik aan weerszijden een steun zoekend nichtje tegen me aanhangen.

Samen met Madelin zorg ik dat de toch wel ietsje te teute Vicky niet overboord slaat en goed in haar bed komt en als we dan uiteindelijk in de grote roef ieder onze eigen kamer willen opzoeken kan ik het niet laten, ik móet weten of Madelin ook iets wil. Op het moment dat ze me een kuis nachtzoentje op mijn wang wil geven trek ik haar tegen me aan en snuif ik genietend de lekker geur van haar haren op. ‘Weet je nog dat we zoenden?’ fluister ik dan. Madelin kijkt me met grote glanzende ogen aan en knikt, wat ik als een teken opvat om haar vol op haar mond te zoenen. Meteen gaan haar lippen wat van elkaar, yés, ik heb het goed aangevoeld, dit wordt een fijne reis met veel seks!

We komen in een minutenlange tongzoen terecht en als ik op een gegeven moment Madelin haar rokje wat optrek en haar onder haar billen optil, wordt ze gedwongen haar lange blote benen om mijn heupen te vouwen en haar armen om mijn nek te slaan. Zo draag ik haar mijn kamer in en zonder haar los te laten lukt het me haar op haar rug op bed te leggen en terwijl ik me tussen haar benen nestel vinden onze tongen elkaar weer.

Ik voel het aan alles, zonder twijfel heeft Madelin in de afgelopen jaren behoorlijk wat seksuele ervaring opgedaan, net als ik. Ze spreidt haar benen nog iets verder en vouwt ze dan opnieuw om mijn heupen, waardoor mijn pik tegen haar heuveltje wordt aangeperst. Met zachte bekkenbewegingen stimuleert ze me vervolgens, waardoor mijn pik die al behoorlijk hard stond nu uitgroeit tot een echte paal. Al een paar dagen geil ik op haar en echt, m’n aandoening is weer heftig actief, mijn ballen staan op knáppen. Het zaad dringt oeverloos aan inmiddels en het is hard nodig dat ik een eerste lading kan spuiten.

Ik maak me los van mijn nichtje en met verbazing volgt ze hoe ik me ineens gehaast uitkleed, dan trek ik haar slipje uit, kniel tussen haar benen en voordat ik me in haar stoot kijk ik haar aan, of het oké is. Ik zie dat ik haar met mijn haast overval, maar sorry, het is niet anders, als dit niet snel gebeurt heeft ze ook niks meer aan me, want dan imploderen mijn ballen. Als ik zachtjes mijn eikel tussen haar kutlipjes breng voel ik dat ze al kletsnat is en eigenlijk heb ik nu dus helemáál geen toestemming meer nodig, ze is er al helemaal klaar voor. Madelin strak aankijkend om te zien of er toch een ‘nee’ komt duw ik me langzaam bij haar naar binnen.

Het is niet te geloven hoe onwijs gaaf dit is, een meisjeslijf binnengaan, áltijd weer is het bijzonder! Altijd weer is het alsof er zich een poort opent naar een paradijs van warmte en strakte en ontvankelijkheid, het ultieme welkom zijn. Als ik helemaal in haar zit en de wortel van mijn paal haar kutlipjes raakt slaak ik een zucht van verlichting. Ik laat me over haar heen vallen, haar zo heftig tegen me aan plettend.

Sorry maar dit moet even…

‘Hey hey, je loopt wel een beetje hard van stapel, Lukie’, kreunt ze dan. ‘Ohw, ja, sorry nichtje, maar dit moest even. Please, laat me even mijn gang gaan en daarna ga ik echt heel goed voor je zorgen. Oké?’ Als antwoord sjort Madelin aan haar rokje, ze wil het uittrekken maar natuurlijk zit ik haar daarbij met mijn pik in haar in de weg. Er zit dus niks anders op dan dat ik me even uit haar terugtrek en haar help om zich helemaal uit te kleden. En het resultaat is er naar, als Madelin naakt en beeldschoon voor me ligt val ik stil van intense aanbidding. Ze is zó mooi, ze heeft zó’n mooi echt meisjeslijf, tenger, sportief, glad geschoren kutje en met tietjes die zó pedant aanwezig zijn.

Met mijn handen tegen elkaar fluister ik eerbiedig, haar aankijkend, ‘Namasté’, een groet van respect en dankbaarheid die ik in de yoga leerde. Maar dan is het tijd om mijn eerste gerief te halen, om de druk van de ketel te krijgen. Ik vouw Madelin haar benen zo open mogelijk, kniel er tussen, trek haar onder haar billen omhoog tot haar kutje op de goede hoogte voor mijn pik is en boor ik me in één heftige rush in haar tot mijn über-gevulde ballen met een vinnig geluidje tegen haar billen tikken. Waarna ik dit in een hoog tempo herhaal, me uit haar terugtrekkend en weer hard naar binnen beukend, keer op keer.

Het is prachtig om te zien hoe haar stevige tietjes meeveren op mijn stoten en als ik vervolgens met beide handen haar kleine roze tepels bewerk, wordt ook in mijn nichtje d’r lijf al gauw het heilige vuur ontstoken. Zachtjes kreunend beweegt ze steeds meer tegen me in, haar ogen gesloten, en door haar handen over de mijne op haar borsten te leggen zoekt ze contact om samen op te gaan. Al gauw voel ik mijn zaad opliften en met een intens gevoel van dankbaarheid en opluchting schiet ik mijn eerste lading zaad in de warme zachte nauwe schoot van mijn oudste nichtje.
De eerste van vele, hoop ik…



[i]Fijn dat je mijn verhaal leest! Wat vind je ervan?
X. Zazie[/b]