Het Verhaal Van Kim En Tobit - 4

Bert zette de twee kopjes koffie naast elkaar op het tafeltje op het terras, maar ik wilde niet naast hem zitten. Ik pakte mijn kopje op en ging op de stoel tegenover hem zitten. Ik wilde oogcontact met hem tijdens zijn verhaal, dat ik waarschijnlijk in grote lijnen al helemaal kende. Toch werd ik nieuwsgierig naar hoe hij het me zou vertellen. Opeens kwam er een rust in mij en voelde ik me sterk, of ten minste evenwaardig. Geen kind meer, bedoel ik, maar een zelfbewuste, volwassen vrouw aan wie hij opbiechtte wat hij zo lang geheim gehouden had.

'Lieve Kim, ik heb je heel wat te vertellen,' stak hij van wal nadat hij een slokje van de koffie had genomen en zich comfortabel in de kussenstoel had gezet. Hij had nog altijd dat zwarte singlet aan, waartegen zijn bruine huid mooi afstak. Wel had hij, nog voor het ontbijt, een sportieve zwarte short aangetrokken die zijn bovenbenen tot bijna aan zijn dijen bloot lieten en zijn blote voeten staken in sandalen. Hij zat daar heel ontspannen - dacht ik toch en hoopte ik ook - de benen een beetje uit elkaar, iets waar wij, vrouwen, wel voor beducht zijn wanneer we tegenover een man plaatsnemen. Ik had, zoals gezegd, gezorgd voor een zedige outfit: boven mijn beige beha een zwarte blouse die niets van een borstwelving liet zien en een lange wijde rok in lichtblauw katoen en blauwe sokken in gemakkelijke schoenen. Ik droeg natuurlijk ook een slipje, voor alle duidelijkheid - een beige invisible van Dim. Die draag ik echt niet graag, maar ik wilde noch voor Bert, noch voor mezelf enige zweem van koketterie uitstralen.

'Lieve Kim, ik heb je heel wat te vertellen en ik zou willen dat je me niet onderbreekt, zodat ik de draad in dat ingewikkelde verhaal niet kwijt raak. Achteraf mag je me alles vragen wat je wil. Ik beloof je op al je vragen eerlijk te antwoorden. Het wordt een hele boterham, maar we hebben alle tijd. Lien is met Tobit naar het park gewandeld en komt over een uur of twee terug. Tegen die tijd zal ik wel klaar zijn met mijn verhaal en met mijn antwoorden op je vragen.

Goed, om te beginnen bij het begin:

Lien mocht van haar ouders een feestje houden op haar achttiende verjaardag. Ze mocht een twintigtal vrienden uitnodigen, maar je kent haar: het werden er dertig. Het feestje ging door in de grote tuin van haar ouders, die ken je wel. En haar ouders vertrouwden haar. Ze gingen dat weekend voor twee dagen ergens heen, naar waar weet ik niet meer. In ieder geval: er was geen ouderlijk toezicht en dat was heel ongewoon. Ik kende Lien amper. We zaten wel op dezelfde school, maar niet in dezelfde klas. We woonden enkele straten van elkaar vandaan en we kwamen elkaar dus ook vaak tegen. Op een dag stopte ze me een briefje in de handen met de uitnodiging om op haar verjaardagfeestje te komen. Omdat ook een paar van mijn vrienden daar zouden zijn, ging ik graag mee.

Ik zag wel dat Lien belangstelling voor me had, maar ze moest zich natuurlijk om al haar gasten bekommeren, dus tot meer dan een hartelijke welkomstzoen en wat lieve woordjes kwam het niet. Een van de gasten was Vera. Ze was de dochter van een zakenrelatie van Liens vader en die had Lien op het hart gedrukt dat meisje ook uit te nodigen, uit zakelijke belangen natuurlijk. Toevallig zaten we aan dezelfde tafel naast elkaar en Vera bleek een vrolijke klapuit te zijn die ook nog eens goed kon drinken. In ieder geval: we vermaakten ons uitstekend. Toen er gedanst werd, zag ik dat Lien enorm populair was bij de jongens. Iedereen wilde met haar dansen en dat deed ik natuurlijk ook een keer, maar Vera werd niet uitgenodigd. Niemand van de gasten kende haar immers. Daarom danste ik de hele tijd met haar en ik voelde maar al te goed dat ze meer wilde. Ik had al wat ervaring met een aantal meisjes, dus ik wist heel zeker dat Vera wilde neuken. Wat ik niet wist was dat ze nog maagd was en zelfs nog nooit een jongen had gekust, laat staan gevoeld of zo. Maar ze was nieuwsgierig en ze stond heet en ik vroeg haar of ze zin had in vrijen. Ze antwoordde spontaan van ja en pakte me bij de hand en trok me mee het huis in. Ze was de nacht daarvoor al blijven slapen en wist dus waar Liens kamer was. Daar stond een onopgemaakt tweepersoonsbed dat duidelijk al beslapen was, er lagen twee slaapkleedjes in een een slipje. Op de vloer naast het bed een ander slipje en een behaatje.

'Die mag ik morgen niet vergeten,' zei Vera, 'die zijn van mij.' En ze sprong het bed in, legde zich op haar rug, trok haar jurkje over het hoofd en trok haar slipje uit. Ik was ook in een wip uitgekleed. Ik had nooit problemen om een erectie te krijgen, die had ik tijdens het dansen met haar al laten voelen en ook nu kon ik onmiddellijk in haar komen. Het duurde amper enkele minuten, ik kwam klaar en dat was dat. Ze had haar beha niet eens uitgedaan. Voldaan voegden we ons weer bij het gezelschap, maar op de trap zei Vera me dat het eigenlijk Lien was die een oogje op me had. Dat had ze Vera de vorige nacht in bed verteld: dat ze zich bij het masturberen voorstelde dat ik haar kon zien en zo, de gebruikelijke meisjesfantasietjes.

Daarna heb ik nog twee slows gedanst met Lien en hoewel mijn penis niet meer stijf werd, liet ik haar toch voelen dat ik heet stond naar haar. Ze liet gewillig toe dat ik mijn handen onder haar bloesje stak en haar borsten boven op haar beha streelde. Toen ik naar huis ging, kwam ze naar me toe en zei ze 'dat wanneer ik nog meer van haar wilde voelen, ik maar iets moest laten weten.'

Van toen af werden we min of meer een koppeltje, al ging ik ook nog met andere meisjes naar bed en zij waarschijnlijk ook met andere jongens, maar dat kon mij niet deren. Er was geen echte afspraak tussen ons. Dat bleef zo tot we in het tweede jaar aan de univ in Leuven zaten en toevallig in aanpalende huizen een kot hadden. Van toen af beschouwden we onszelf als een echt koppel en verdween de lust om het met iedereen te doen als we de kans hadden. En toen kwam Vera terug op de proppen. ZIj had een sabbatjaar genomen en begon nu pas aan de univ. Ze volgde net als ik Germaanse talen. Een universitair diploma interesseerde haar niet, het was haar vader die er op stond dat ze dat zou behalen. Studeren deed ze nauwelijks en ik hielp haar voortdurend met haar cursussen die ik natuurlijk al uit mijn hoofd kende van het vorige jaar. Ze had toen al een lief, Oscar, die in Brussel studeerde maar zoveel mogelijk in Leuven zat. Wanneer ik Vera bijgespijkerd had met haar cursus, hadden we de gewoonte een potje te neuken. Daarna ging ik naar mijn eigen kot of naar dat van Lien. Op een avond, of een nacht, kwam ik na een bijzonder leuke neukpartij van bij Vera en onbedoeld eigenlijk ging ik bij Lien binnen. Daar vond ik haar met Oscar in bed, gelukkig net nadat ze klaar waren met neuken. Hij zat nog mooi in haar terwijl ze lepeltje-lepeltje lagen. Oscar schrok op maar Lien zei hem kalm te blijven, dat ik daar niet mee zat en dat was natuurlijk waar. Uiteindelijk neukte ik zijn lief vaker dan hij zelf en Lien wist dat. Van toen af hebben we onder ons vieren altijd open kaart gespeeld en werden we een 'duokoppel', onafscheidelijk en trouw aan elkaar. En dat zijn we tot nu toe ook gebleven.

Vera had geen zin in studeren en Lien ook niet al te veel en beiden wilden ze zo snel mogelijk trouwen. Vera had een intense kinderwens en ze stak Lien daarmee aan. Het leek ons in die tijd het best nog alleen met onze eigen partner te vrijen, al deden we het samen in de ruime studio van Vera. De meisjes hadden hun vruchtbare periode uitgerekend en die scheelde niet veel in tijd. We vrijden gedurende een dag of tien praktisch elke dag en het lukte van de eerste keer. Na twee maanden wisten we zeker dat zowel Lien als Vera zwanger waren.

Toen is een eerste idee ontstaan en wie daarop gekomen is, weet niemand van ons meer: stel dat we meerdere kinderen maken, dan kunnen die later een relatie met elkaar beginnen. We gaan er dan altijd wel voor zorgen dat ze tegelijkertijd gemaakt worden en ongeveer tegelijkertijd en in hetzelfde ziekenhuis geboren worden. Dat is op zich een plan dat wel meerdere jonge mensen kunnen maken. Maar we waren onafscheidelijk samen, altijd, we leefden bijna uitsluitend in Vera's studiootje en we waren af en toe erg dronken. En dan kwamen de meest waanzinnige ideeën in ons op, vooral als we daarbij ook nog eens gerookt hadden. Vanaf het ogenblik dat ze wisten dat ze zwanger waren, wilden Vera en Lien alleen nog met het lief van de ander neuken, bijvoorbeeld. Er zal wel wat aan voorafgegaan zijn, maar ook dat weet geen van ons meer met zekerheid, maar in ieder geval besloten we, op de dag dat de baby's - jij en Nicky dus - thuis kwamen uit de kraamkliniek, van ouderpaar zouden wisselen. In eerste instantie was dat gewoon om onze band voor altijd te consolideren. Maar het was zeker Vera's idee, maanden later al, en in het begin nog niet helemaal uitgewerkt zoals het later gelopen is, om de kinderen op te voeden zodat ze later met hun ouders - of pleegouders als je wil - zouden kunnen seksen zonder dat het incest was. Ook daar werden we het over eens.

Nu ging dat bij Oscar en Vera gemakkelijker dan bij ons. Ik zal je vertellen hoe dat bij hen gegaan is. Zoals dat al gaat bij kleine meisjes en jongetjes, op een bepaald moment zeggen ze wel eens dat ze later met papa of mama zullen trouwen. Dat was met Nicky en Tom ook zo, net als bij jullie trouwens. Oscar en Vera gingen daar echter op hun manier mee om. Toen Nicky dat voor het eerst zei, antwoordde Oscar bijvoorbeeld dat hij ook met haar wilde trouwen en met haar alleen. Vera deed hetzelfde met Tom. Het bleef natuurlijk altijd alleen bij woorden, maar steeds was er die bevestiging en ik heb Oscar vaak genoeg tegen Nicky horen zeggen dat ze zijn kleine vrouwtje was, dat hij nooit iemand anders wilde dan zij. Het bleef wel altijd zo dat er nooit problemen van konden komen, want zoals je weet flappen kinderen er op school van alles uit. Nicky en Tom wisten echter altijd heel goed dat ze nooit mochten zeggen dat ze altijd bij mama en papa sliepen. Oscar en Vera legden hen uit dat andere kindjes dat niet mochten. Er werd nooit aangeraakt op gevoelige plekjes, maar Oscar en Vera vrijden altijd terwijl de kinderen bij hen in bed lagen en vanaf Nicky er groot genoeg voor was, namen ze haar apart en zegden haar dat ze later, als ze groot was, mee mocht doen. En zo is het met Tom ook gegaan. Toen ze zestien was, was Nicky er helemaal klaar voor en hebben ze haar ook de waarheid verteld: dat ze in feite de dochter was van oom Bert en tante Lien, maar dat ze haar zo graag zagen dat ze haar voor Kim verwisseld hadden, zodat ze later met haar konden vrijen. 'Als je onze eigen dochter was, zouden we dat nooit kunnen doen. En ook niet willen doen,' zei Vera haar en ze voegde eraan toe: 'En dat zou jammer zijn, Nicky, zowel voor ons als voor jou. Want wij zien je graag en wanneer je met ons vrijt, weet je al hoe we dat doen, en waarom. Omdat we je graag zien en je weet hoe leuk het is. Van nu af aan mag je niet alleen meer kijken, maar ook meedoen.' En hoe Tom ook zeurde, ook hij moest wachten tot hij zestien was om actief mee te doen en om het hele verhaal te weten te komen.

Nu over jou: het was ik en ik alleen die wilde dat je achttien werd vooraleer ik je alles zou vertellen en je zou zeggen dat ik van je hield, niet alleen als papa, die ik eigenlijk niet was, maar als man. Lien was het daar niet mee eens. Zij volgde de lijn van Vera, maar ik bleef de boot afhouden. Telkens weer kwam Lien er op terug en iedere keer zei ik haar dat er nog tijd was, dat je nog niet rijp was want je had nog amper borsten of beharing. En toen, opeens, je was pas zeventien geworden en daar was Ben. We raakten je helemaal kwijt want een jaar later trok je al bij hem in en zagen we elkaar niet vaak meer. Dat was de enige periode dat het moeilijk liep in onze relatie. Lien was boos op mij omdat ik te laat gekomen was en ik was kwaad op haar omdat ze jou niet zoals Vera had opgevoed. Lien was boos omdat ik nooit had gewild dat je bij ons was wanneer we vrijden en ik was kwaad op Lien omdat ze je wel had voorgelicht, maar nooit iets had gezegd over het feit dat je met mij zou kunnen vrijen, dat het mocht, dat het gewoon liefde was zoals elke andere liefde tussen een man en vrouw.

En nu, de laatste maanden, ontbrandde die sluimerende ruzie weer in verband met Tobit. Het was mijn idee om het kinderslot op de pc's te laten in de hoop dat zijn nieuwsgierigheid naar een vrouw zich op Lien zou richten. Lien wilde hem, net als Vera had gedaan, op zijn zestiende verjaardag alles vertellen en hem uitnodigen om haar als vrouw te ontdekken. Het is bij ons allemaal verkeerd gelopen, Kimmie, en zo zit ik hier met mijn liefde voor jou die jij sinds je hier woont waarschijnlijk alleen maar als ondraaglijke spanning hebt beleefd. Sorry daarvoor, Lien vertelt op dit ogenblik - hoop ik althans - dit moeilijke verhaal in haar eigen woorden aan Tobit op een bankje in het park. En we hopen allebei dat jullie er begrip voor kunnen opbrengen. Oef, ik weet echt niet meer hoe ik verder moet gaan. Vraag maar op, als je dat wilt.'

Ik herkende veel uit wat ik gehoord had uit hun gesprek op de badkamer en wist dat Bert de waarheid, of althans zijn waarheid, had uitgesproken. Ik kende hem ook veel te goed om te weten dat hij niet zat te huichelen.

'Ja, ik heb heel wat vragen, Bert,' zei ik. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik hem bij zijn voornaam aansprak, en het deed me niets. Hem ook niet, klaarblijkelijk. Zijn warme zachte ogen bleven op mij gericht. Hij zat heel ontspannen op zijn stoel. Hij stond op en kwam enkele ogenblikken later met een fles fruitsap en twee glazen naar buiten, schonk ze in en schoof er eentje naar me toe. Toen hij weer zat, vroeg ik hem: 'Zijn jullie nog altijd wat jullie noemen een 'duokoppel' met Oscar en Vera?'

'Ja, dat is nooit opgehouden. We vrijen met elkaar zoveel we kunnen.'

'En doet Nicky dan mee? Soms, af en toe, altijd?'

'Oscar en Vera hebben haar gezegd dat ze dat zelf moest beslissen nadat ze achttien zou geworden zijn en ze beloofden haar daar nooit naar te vragen, dat, als ze zin had, altijd welkom was om mee te doen of wat dan ook, bijvoorbeeld om samen met mij te vrijen. Nicky heeft daar nooit over gesproken tot ze een jaar geleden naar me toe gekomen is om te zeggen dat ze er nog altijd niet uit is. Dat ze er soms heftig naar verlangt en dan weer helemaal niet. Dat ze in feite alleen nog worstelt met het idee dat ik haar biologische vader ben. Ze is strikt hetero, ze vrijt nog wel met Oscar, maar nooit meer met Vera erbij. Als ze ooit zo ver is dat ze me als een 'gewone man' kan beschouwen, wil ze ook niet dat Lien daar bij zou zijn. Ik heb haar gezegd dat ik zelf nooit enige toenadering tot haar zal zoeken, maar dat ik haar met open armen zal ontvangen als zij dat wil. Ons contact bestaat voorlopig alleen uit e-mailberichten die zij me toestuurt en die ik beantwoord. Zelf neem ik nooit enig initiatief.'

'Vind je haar leuk? Hou je van haar? Zou je met haar neuken als ze die beslissing zou nemen?'

'Daar hoef ik niet aan te twijfelen. Op alle vragen 'ja'.

'En hoe zit het met mij? Vind je mij leuk? Hou je van mij? Zou je met mij neuken als ik dat zou toestaan?'

'Dat ligt anders. Op de eerste vraag: ja. Op de tweede vraag: ongetwijfeld, minstens evenveel als ik van Lien en Vera hou, en misschien nog meer, want ik zal ook van jou blijven houden als je me totaal afwijst als vader of als minnaar. Op de derde vraag: oorspronkelijk was er geen sprake van 'toestaan', weet je. Het zou idealiter gegaan zijn zoals bij Oscar en Vera. Daar speelde 'toestaan' niet mee.'

'Het was dus dwang, of toch een vorm van dwang voor Nicky?'

'Dat geloof ik niet, Kim. Het was een normaal verloop van gebeurtenissen, zoals ik je uitlegde. Ik kan me niet voorstellen dat Nicky ooit onder dwang met hen en later alleen met Oscar gevrijd heeft. Dat zou ze me zeker al gezegd of geschreven hebben. Uit alles wat ze me gezegd heeft of wat ze me schrijft, blijkt dat ze Oscar echt graag ziet en uit vrije wil met het vrijt.'

'Mag ik je e-mailcorrespondentie met Nicky lezen?'

'Nee, dat is privé. Het gaat trouwens ook bijna nooit daarover. Het is briefwisseling tussen een dochter en haar vader.'

'Mag ik daar met Nicky over praten?'

'Absoluut, dat kan ik alleen maar toejuichen.'

'Goed, dat zal ik zeker doen. Ik bel haar straks nog op, of ik mail haar als ik haar niet kan bereiken.'

'Dat vind ik heel knap van jou, Kim. Ik neem aan dat je hier verder niet kunt op ingaan voor je Nicky gesproken hebt?'

'Het ligt allemaal moeilijk, Bert. Er komt zoveel ineens op me af. Ik moet dat allemaal verwerken. Maar een ding wil ik je wel vertellen: ik heb je altijd als mijn echte vader gezien, ik heb je altijd graag gezien en ik ben je dankbaar voor alles wat je voor mij gedaan hebt.'

'Dat klinkt als een afscheid.'

'Dat is het zeker niet. Eigenlijk zou ik willen zeggen dat ik wenste dat ik niet je dochter was. Maar ik bèn je dochter niet! En wat eigenlijk helemaal geen probleem hoeft te zijn, is in feite het hele probleem. Snap je?'

'Nu begrijp ik je, Kim, ik begrijp je maar al te goed. En nu zeg ik jou wat ik Nicky heb gezegd: ik kom hier verder niet meer op terug. Jij bent aan zet en als je ooit beslist om met mij te vrijen, dan ontvang ik je met open armen. En zo niet, dan hou ik me aan de belofte die ik bij je geboorte heb gedaan: dat ik je zou opvoeden als mijn eigen kind en je altijd graag zou zien en altijd voor je zou zorgen. Komt daar ooit nog intimiteit en lichamelijke liefde bij, dan zal ik me nog gelukkiger met jou voelen dan ik nu al ben.'

'Goed, Bert. Ik zal nog wel met vragen komen, denk ik, maar voorlopig weet ik genoeg. Ik ben in ieder geval van een hele last af, want ik wist dat er van alles speelde in dit huis en ik begon me van alles in mijn hoofd te steken, wilde hier zo gauw mogelijk weer weg. Nu zie ik al wat klaarder en ook voor Tobit wil ik hier nog een tijd blijven. Ik kan me voorstellen dat hij ook met mij zal willen praten over wat Lien hem verteld heeft.'

'Daar twijfel ik niet aan. Hij mag dat zeker en ik weet dat jij een grote steun voor hem zult zijn. A propos, Kim, laat het heel duidelijk zijn - geen misverstanden meer in dit huis - mochten er ooit gevoelens zijn tussen jou en Tobit, dan hebben wij daar niets tegen in te brengen. We beschouwen jullie als volwassenen nu. Zorg er alleen altijd voor dat alles gebeurt uit vrije wil.'

'Begrepen, Bert. Stel dat het ooit zo ver zou komen, dan verwacht je toch niet dat we dat aan jullie neus komen hangen?'

'Natuurlijk niet. Maar het zou wel fijn zijn als iedereen in dit huis weet in welke relatie hij of zij met de ander staat. Dan kan iedereen respect opbrengen voor iedereen. Vind je ook niet?'

'Ja, dat is ook waar. In ieder geval bedankt, Bert. Ik vind het moedig van jou om zo openhartig te zijn. Maar net als jij vind ik dat die openhartigheid vijf jaar te laat komt. Gelukkig wordt Tobit daarvan gespaard.'

Op dat ogenblik hoorden we Lien en Tobit de huiskamer binnen komen. Lien kwam naar buiten en zette zich bij ons neer. Tobit zagen we niet.

'Hij is naar zijn kamer,' zei Lien, 'ik denk dat hij wat tijd nodig heeft. Kim, zou jij straks even naar hem willen toegaan terwijl Bert en ik het eten klaar maken?'

'Zal ik doen, Lien, zal ik doen.'

Ik stond op en liet hen alleen. Ik zou Tobit een half uur alleen laten en dan horen wat hij kwijt kon.