Dat zal je altijd zien. Ben je als de eerste de beste toerist met je rolkoffertje aan de verkeerde kant van het perron uitgestapt, begint het ook nog eens te stortregenen. C’est la vie, zeggen we dan bij ons anno 2006 in Frankrijk, maar dat biedt – zoals gewoonlijk – bitter weinig troost. Ik had liever een grote paraplu gehad. Of gewoon een plek om te schuilen.

Het is een donkere en koude herfst in dit Nederlandse rotdorp, net onder de rook van een van de grootste steden hier. Als alles goed was gegaan, was ik met een paar passen in mijn zakenhotel terechtgekomen. Zo had de routebeschrijving het me beloofd. In plaats daarvan loop ik al een kwartier te sjokken door een stokoude, verlaten winkelstraat waaraan maar geen einde lijkt te komen. Ik loop gewoon de verkeerde kant op, zeker weten. Niemand te bekennen om de weg aan te vragen. Logisch, het is al elf uur ’s avonds geweest. Ik sta stil en kijk om me heen. De eerste regendruppels beginnen nu via mijn kraag mijn rug op te kruipen. Geweldig.

Wacht. Rechts brandt een diffuus licht in een winkelpand. Het is een delicatessenwinkel, aan de etalage te zien. Volgens mij is hier nog iemand aan het werk, ik meen beweging te zien. Voorzichtig op het raam tikken dan maar. Niets doen helpt in ieder geval niet. Er komt warempel iemand aangelopen, aarzelend. Het is een vrouw, gestoken in een zwarte coltrui en een groen schort over een spijkerbroek. Ik kan me voorstellen dat ze niet zomaar opendoet. Het is laat, het is donker. Het zal een strijd zijn tussen mijn meer dan keurige maatpak aan de ene zijde van de boksring en mijn verregende, Mediterrane tronie aan de andere.

Kijk eens aan. Ze doet de deur op een kiertje open en kijkt me vragend aan. “Het spijt me echt heel erg” zeg ik in mijn beste Engels “maar ik ben bang dat ik een tikje verdwaald ben. Ik kom uit de trein en heb op de een of andere manier de afslag naar mijn hotel gemist”. Ze knikt. “Ja, dan bent u precies de verkeerde kant opgegaan. Dat gebeurt wel vaker”. Berustend zuchten, iets anders zit er niet voor me in. Ik sla mijn kraag nog maar eens op, het wordt een lange weg terug. “Kom anders even binnen” zegt ze, “u bent drijfnat”. Toegegeven, daar heb je geen scherp oog voor nodig. Aardig van haar.

Ik rol mijn koffertje naar binnen. Het is warm en behaaglijk in deze kleine winkel. Rechts staat vol met schappen wijn. Links stellingen met olijfolie, potten en pannen. Achterin staat een koelvitrine met daarvoor in de lengte een grote, wit geschuurde tafel, vol met pakpapier en mandjes. “Ik ben cadeaupakketten aan het samenstellen” zegt ze “de feestdagen komen eraan, en dan willen de klanten vooral niet zelf nadenken”. Ze heeft een geweldig stem. Energiek. Hees en broeierig tegelijk. Haar Nederlandse Engels is beter dan mijn koeterwaalse variant. “Ook heb ik een fles wijn opengemaakt” vervolgt ze, “wilt u anders een glaasje proberen om weer warm te worden?”. Dat sla ik niet af. Als Parijse zakenman zou dat mijn eer te na zijn.

Het is wel Chileense wijn, zie ik. Godslastering, dat krijg je hier in de Lage Landen. Ze ziet mijn afkeurende blik. “Aha, meneer is chauvinist” constateert ze. Snel maar even een paar flinke slokken nemen dan. De wijn is van de Carménère-druif gemaakt, uitgestorven in Frankrijk maar goed gedijend op grote hoogte in Chili. Helemaal niet slecht, zoveel geef ik toe. “Ik zal een compromis sluiten” zegt ze, terwijl ze naar de koelvitrine loopt “ik heb hier een dozijn Franse kazen die u vast wel wat vindt”. Ik kijk haar na. Bepaald geen onprettige verschijning, begin ik me nu te realiseren. Ze is niet lang, deze brunette, en ze is gezegend met billen die op zich genoeg bewijs zijn dat God bestaat. Het is moeilijk haar leeftijd te schatten – dat gaat me toch altijd al moeilijk af – maar ik zou zeggen begin 40, net een paar jaar ouder dan ik. Ze heeft prachtig dik, halflang haar en met haar exotische voorkomen en slanke lijn lijkt ze eerder een Française dan zo’n schonkige vrouw hier uit de polder.

De kazen komen op tafel. Er wordt gepraat. Ze vertelt dat ze de zaak nog niet zo lang heeft, na met haar kantoorbaan te zijn gestopt. Ze heeft een dochter uit een gestrand huwelijk en een nieuwe partner, die veel op reis is. Lijkt wel op mijn verhaal, hoewel ik twee dochters heb van een ernstig verzuurde ex en ik mijn vriendin in Lyon hoogstens eens in de twee weken zie. Niet genoeg tijd voor, misschien ook wel geen zin in. We babbelen door over wijn, olijfolie, Michelinsterren en het verschil tussen Nederlandse, Franse en Spaanse restaurants. Opmerkelijk hoe snel wijn dan opraakt. Er komt een nieuwe fles op tafel. Een Italiaan deze keer, maar – zo wordt me met ene ironische ondertoon verzekerd – van een van oorsprong Franse wijnmaker. Maakt me ondertussen niet zoveel meer uit. Deze gaat er opnieuw dankbaar in.

Ik word er een tikje licht in mijn hoofd van. Of lichtzinnig, liever gezegd. Ik bekijk haar beter. Een perfect, symmetrisch gezicht. Geheimzinnige, omberkleurige ogen. Een spleetje tussen haar tanden. Een meisjesachtige, ondeugende lach. Absurd sexy.

Goed, even time-out. Dacht ik nou echt ‘sexy’? Ik ben een half doorweekte zakenman met een keurige baan, veel te laat in de avond op zoek naar zijn hotel. En nu dreigen mijn gedachten met me aan de loop te gaan. Drink vooral nog een fles leeg, zou ik zeggen. Ze is ondertussen wel steeds vertrouwelijker geworden en legt regelmatig haar kleine hand op de mijne, gewoon om haar punt te maken. Maar op mij is het effect heel anders. Elke aanraking voelt als een kleine elektrische schok. En bij elke schok begint mijn onderlichaam zich meer te roeren. Of om het maar even duidelijker te zeggen: ik begin gewoon een harde te krijgen.

Allemensen. Het is maar goed dat ik met mijn benen onder de tafel zit. “Je lijkt een beetje op Alain Delon” zegt ze. Dat heb ik vaker gehoord, maar dan ben ik wel het kleinere, veel lelijkere broertje. “Mocht hij willen”, mompel ik. Mijn standaard antwoord, valt altijd goed. Ik kijk op. Het lijkt wel of ze nog dichterbij is gekomen. Ik zie haar diep in haar ogen, voel haar adem. Buiten raast de wind. We vallen stil. Haar lippen openen zich heel langzaam. Ze glinsteren. Haar tanden komen weer tevoorschijn. Dat spleetje. Als onze monden elkaar raken sluit ik mijn ogen, alsof ik in een andere wereld ben. Haar tong voelt warm, vochtig, verleidelijk. Ik draai er met mijn tong zachte rondjes omheen.

Ze trekt zich opeens abrupt terug, geschrokken. Ze staat op. “Nee” zegt ze, “ik kan dit echt niet doen, dit is fout, dit is belachelijk”. Natuurlijk heeft ze gelijk. Ik moet me doodschamen. Waar een beetje drank niet toe kan leiden. Ik mompel een verontschuldiging en sta ook op, trek mijn kraag recht, reik naar mijn koffer.

Opeens liggen we op de grond, hevig tongzoenend. Kledingstukken worden uitgetrokken, sneller dan ik het kan bijhouden. Geen subtiel voorspel, geen stap voor stap opbouwen. Haar schoenen zijn uit, haar schort, haar coltrui. Ik heb zelf ondertussen op de een of andere manier ook niet veel meer aan. Ze knoopt zelf haar witte, kanten bh los. Ik trek een spoor met mijn tong naar beneden, via haar nek en hals. Haar kleine, ferme borsten zijn om te janken, zo rond, zo perfect. Haar tepels zwellen op als ik ze plagerig bewerk met mijn lippen en tanden. Ze hijgt omfloerst in mijn oor. We grijpen bijna tegelijkertijd naar elkaars kruis, als ik het zo mag zeggen. Mijn hand verkent haar schaamhaar en dan de zachte aanzet bij haar schaamlippen. Het voelt vochtig en uitnodigend. Ze heeft mijn lid ondertussen ook te pakken. Eerst met de stof van mijn short er nog tussen, vreselijk spannend. Dan verdwijnt haar hand in mijn short. Met zwoele, lome bewegingen brengt ze mijn staaf binnen de kortste keren op hoogspanning.

Zo gaan we minutenlang met elkaar door, dicht tegen elkaar aan liggend, onze tongen verstrengeld, onze handen steeds fanatieker aan het werk. Ze verschuift naar beneden, met haar mond over mijn borst, mijn tepels, mijn buik. Ze trekt mijn short uit en ik grijp nu ook de kans haar zwarte lipje te verwijderen. Wij zijn helemaal naakt, hoewel ik me in een kort moment van helderheid realiseer dat ik mijn sokken nog aan heb. Maar ja, we zijn ondertussen in soixante-neuf terecht gekomen, en dan heb je al heel snel nog maar weinig behoefte om aan iets te denken. Zij ligt bovenop me in die klassieke, o zo geile positie waar wij Fransen het patent op hebben. En daar mag de natie trots op zijn. Mon dieu, wat is dit spannend. Ze pijpt me, en ik voel dat ze de druk met haar lippen steeds verder opvoert. Heel zachtjes voel ik haar tanden langs mijn eikel gaan. Ondertussen lik ik haar zachte, romige poesje en ik durf bijna te zweren dat ik honing proef. Kan ook verbeelding zijn.

Als je zo aan het 69’en bent, is het altijd een beetje de vraag wie er het eerst gaat komen. Welnu, ik denk dat ik het pleit ga winnen. Franse genen, al zeg ik het zelf. Ik heb haar kittelaar goed gevonden en span mijn tong steeds verder aan. Ik voel het harde bobbeltje opveren, elke keer als ik eroverheen lik. Ze begint zacht te kreunen. Mijn god, die stem. Ze is de controle aan het verliezen, ze houdt steeds vaker op met pijpen terwijl ik haar kittelaar met steeds meer nadruk bewerk. Dan richt ze zich helemaal op. Ze torent boven me uit en ik kan er nu nog beter bij met mijn tong bij. Met mijn handen omvat ik haar billen. Ik merk dat ze haar armen in haar nek legt. Dit kan niet meer misgaan, dit is een TGV die met een bloedvaart maar naar één bestemming op weg kan zijn. En jawel, daar gaat ze al. Ze kreunt diep, helemaal van onderuit haar buik, als ik de golven van haar orgasme voel komen en komen en komen.

Ik kom heel kort even bij zinnen. Daar lig ik dan, op mijn rug bijna tegen de koelvitrine aan. Boven me het perfecte lichaam van een uithijgende vrouw die ik een half uur geleden nog niet eens kende. Alsof ik onderdeel ben van een slordig uitgewerkt scenario voor een pornofilm. Ze staat op, verhit, en begint in een tas te rommelen op de tafel. Ze haalt een condoom tevoorschijn. “Als je een opgroeiende tienerdochter in huis hebt, kun je maar beter op alles voorbereid zijn” verklaart ze.

Ze schuift een kruk van onder de tafel vandaan, gebaart me om erop te gaan zitten. Dan knielt ze voor me, tussen mijn benen. Ik heb een vermoeden waar die mooie mond heengaat. En jawel, alsof mijn lid nog niet stijf genoeg overeind staat. Terwijl ze me pijpt scheurt ze het condoompakje open. Ze haalt het rubberen geval tevoorschijn. Het is heel lang geleden dat ik zo’n ding heb gebruikt, ik denk voor het laatst in mijn studententijd. Ik hoef haar in ieder geval niet te vertellen hoe het werkt. Met zorgvuldig bewegingen rolt ze het condoom vanaf de top van mijn eikel naar beneden. Haar handen gaan over mijn pik, en die wordt er alleen maar nog harder van. Kaarsrecht wijst hij omhoog. Ze kijkt me aan. Dan draait ze zich om. Haar billen zijn een droom. Met haar rug naar me toe vlijt ze zich op mijn schoot, de benen gespreid. Ze pakt mijn pik en brengt hem voorzichtig, stap voor stap bij zich in. Het is een superstrak gevoel en ik kan de condoomleverancier alleen maar danken voor de voorzienigheid om flink wat glijmiddel aan te brengen op zijn producten.

Ze begint me te berijden, eerst zachtjes, dan steeds meer als een wilde, ontspoorde amazone. Ik hang achterover op het krukje tegen de tafel aan en kijk aan tegen haar opvallend mooi gespierde rug. Misschien is ze zowel een volleerde ruiter als een zwemkampioene, wie zal het zeggen. Ze neigt naar achteren, legt haar hoofd op mijn schouder. Ik kan nu optimaal bij haar borsten, die ik met enthousiasme kneed. Ik rol haar harde tepels heen en weer tussen mijn vingers. Met mijn linkerhand weet ik haar kittelaar te vinden, die zich niet bepaald heeft teruggetrokken. Wat een ongelooflijk gevoel zo, die billen die over mijn heupen schuiven, haar adem in mijn oor, dat ritme. Ik voel mijn orgasme opbouwen, het gaat niet lang meer duren. Veel te vroeg. Ik weet van het krukje af te stappen, nog steeds in haar. We belanden op de grond, ik heb haar nu op handen en voeten voor me.

Hoe zei die Amerikaanse rockband het ook alweer, “Let’s do it like they do on the Discovery Channel”? Nou, het gaat er beestachtig aan toe. Ze zakt naar voren op haar ellenbogen, haar billen komen omhoog. Ik neuk haar nu hard van achteren, haar ronde billen schudden mee op de maat van mijn stoten. De vloer is glad en bij elke stevig uithaal schuift ze een klein stukje naar voren. We bewegen hijgend en zwetend door de winkel heen. Mijn pik voelt ondraaglijk hard en ik verbeeld met dat ik ergens tegen haar buikwand aan het stoten ben.

Ze draait me op mijn rug en glijdt in één vloeiende beweging weer over me heen. We neuken genadeloos door. Ik heb nu zicht op haar prachtige, kleine borsten terwijl ze ophitsend over me heen en weer glijdt. Zit ik nu nog dieper dan daarnet? Het lijkt bijna onmogelijk. Ik knijp zachtjes, dan steeds dwingender, haar gezwollen tepels. Dat raakt een gevoelige snaar, te horen aan haar onderaardse gegrom. Ze neemt mijn tepels ook onder handen en ik voel bij elke kneep de scheuten door mijn onderlijf kruipen. Subtiel zijn we niet, het gaat er stevig aan toe, als één versmolten organisme, als een niet te stoppen machine.

Ik kneed haar borsten en ze strekt zich naar achteren, de armen in haar nek. Onvoorstelbaar sexy, te geil voor woorden. Het is op dat moment, in het heetst van de strijd, dat ik buiten beweging zie. Er staat iemand vanaf de straat naar binnen te kijken. Iemand met een paraplu en een hond. Kan hij ons zien? Het zou zomaar kunnen, ook al is de zaak maar heel spaarzaam verlicht. Ik besluit niets te laten merken. Niets ter wereld kan me van deze vrijpartij van mijn leven afhouden.

Ik stoot in haar, nog dieper, nog harder. Ze kreunt bij elke uithaal, haar ogen dicht, mond wijd open.

Een vriend van mij in Parijs heeft ooit gezegd “als elke positieverandering aanvoelt als een landverhuizing, heb je geen goede seks”. Welnu, dan zit ik duidelijk ok vanavond. Alsof we de hele Kamasutra doornemen, zo gaat het onverbiddelijk door, terwijl ik al het besef van tijd verlies. Ik achteroverzittend tegen de koelvitrine, zij weer met haar rug naar me toe, alsof ze een stier probeert te berijden. Dan minutenlang in de goeie oude missionaris-stijl, haar benen hoog over mijn schouders geslagen. Ik weet haar zelfs op te tillen – hoewel ik niet de allergrootste ben – en spijker haar tegen de achtermuur. Dan neem ik haar van opzij, haar sterke been om mijn heup gevouwen.

Dan, als ik echt niet meer weet hoe ik mijn zaad nog moet inhouden, hang ik opeens weer achterover tegen de koelvitrine aan. Ze neemt dezelfde positie in als daarnet, met haar rug naar me toe. Maar nu pakt ze mijn op springende staande pik vast, brengt hem stukje voor stukje bij haar binnen. Mijn god, dit is strak, dit is anders, dit is ongekend. Ik ben haar in haar kontgaatje aan het penetreren. Het allerlaatste taboe, de seks die mijn ex nooit wilde, de seks die mijn vriendin niet kan verdragen. En nu heb ik hier, middenin een koude herfstnacht, in een delicatessenwinkel, in een Nederlands dorp, anale seks met de meest opwindende vrouw die ik ooit heb ontmoet.

Het gevoel is niet te beschrijven, als ik dat nog zou kunnen, want mijn laatste restje gezond verstand is allang verdwenen. Ik heb met mijn duim haar harde kittelaar gevonden. Met vier vingers in haar kutje voel ik duidelijk mijn eigen pik in haar strakke achterste heen en weer gaan, een waanzinnige situatie. Haar adem versnelt, haar onderaardse gekreun wordt harder terwijl we steeds wilder bewegen. Met mijn andere vingers vind ik haar tepel, die tot het uiterste overeind staat. Ze schreeuwt het uit als ze klaarkomt en alles binnenin haar trekt samen. Ik zie alleen nog maar sterretjes terwijl ik mijn zaad in een lange reeks van schokken in haar pomp.

De rest verloopt in een roes. Ze ligt na-sudderend op de grond, uitgestrekt in haar naaktheid, niet aanspreekbaar. Buiten zie ik niemand meer staan. Ik trek mijn kleren aan, pak mijn rolkoffer en loop naar de deur. Ik zal haar nooit meer zien, zoveel is zeker.

De nacht is donker en regenachtig. Maar nu weet ik welke kant ik uit moet. Verderop in de straat staat iemand met een hond en een paraplu. Hij knikt me kort toe als ik hem passeer. Ik knik ook. Passanten.