Mackenzie knuffelde haar opa. Ze had hem al lang niet meer gezien. Zo lang zelfs dat ze hem nauwelijks herkend had. De grote, rijzige zestiger woonde in de buurt van Big Creek, in Fresno County in Californië.

Daar had hij een boerderij. Mackenzie zelf was opgegroeid in San Diego. Ze was achttien jaar oud en net afgestudeerd. In de herfst zou ze naar een universiteit in Florida gaan.

Maar eerst was het zomervakantie. Al enkele jaren wilde ze haar grootouders langs vaderskant bezoeken, maar omdat de relatie tussen haar vader en hen niet goed was, was het er nooit van gekomen. Nu ze zelf volwassen was, was ze gewoon vertrokken.

Het was een prettig weerzien met grootvader Dan, maar ook wel wat droef. Zijn vrouw, haar grootmoeder, was een jaar geleden gestorven. Hij woonde nu alleen op de grote boerderij. Af en toe kreeg hij wel bezoek van zijn dochter en de nichten van Mackenzie, die in de buurt woonden.

Mackenzie gooide haar tas in de laadruimte van haar grootvaders jeep. Hij was al ingestapt. Goedgeluimd stapte ze zelf in. Het was nog een eindje gaan van Fresno tot aan de boerderij.

Opa Dan was niet zo spraakzaam. Hij stelde enkele vragen over haar studies en andere bezigheden. De meid antwoordde erg gedetailleerd. Zelf stelde ze hem ook vragen, waarop hij eerder summier antwoordde.

Mackenzie vond dat hij er veel ouder uitzag dan ze zich kon herinneren. Het was zeker zeven jaar geleden geweest, tijdens een groot familiefeest ter ere van de zestiende verjaardag van haar oudste nicht. Hij was nog altijd wel groot, tussen de meter 80 en een meter 90, maar wel magerder. Hij schoor zich ondertussen helemaal kaal. Het enige hoofdhaar bestond uit een snor die op militaire manier geknipt was.

Ouder en magerder was hij misschien, maar ook nog altijd sterk. Toen ze bij de boerderij aangekomen waren, nam hij de grote tas van Mackenzie op alsof het niets was.

Mackenzie wandelde achter hem het houten hoofdgebouw binnen. Het rook er muf en zodra haar ogen gewend waren aan de slecht verlichte ruimte, zag ze ouderwetse aankleding.

‘Zal ik je kamer laten zien?’ vroeg opa aan haar.

De meid knikte en volgde hem naar boven. Op de eerste verdieping waren er drie slaapkamers. Hij liep de grootste binnen. Het rook er nog muffer. Er stond een bed, een nachtkastje en twee kleerkasten. Her en der waren er hoopjes stof te zien.

‘Eh, … het is niet veel, maar …’ Zei de oude man verontschuldigend.’

Mackenzie antwoordde snel:

‘Het is prima, hoor. Dankjewel.’

Ze gaf hem een vluchtige kus op zijn wang. Soepel nam ze de tas van hem over en gooide die op haar bed.

‘Dit was de kamer van je vader … ‘

Begon opa Dan te vertellen. Mackenzie luisterde maar met een half oor. Ze had erg veel ruzie met haar vader gemaakt. Hij was boos omdat ze naar opa Dan wilde gaan. Waarom de twee zo slecht met elkaar overeenkwamen wist Mackenzie niet echt. Ze vermoedde dat haar vader te progressief was, terwijl haar grootvader een echte oude conservatieveling was. Maar dat kon haar niet schelen. Hij was familie en ze vond het zielig dat hij helemaal alleen woonde.

Opa Dan verdween een paar minuten later uit de kamer, waarop Mackenzie haar tas begon uit te laden. Ze had niet erg veel bij. Ze gokte erop dat ze in de buurt wel wat kleren kon kopen of misschien kon ze wat van haar nichten lenen. Toen ze haar badkamer etui vast had, ging ze op zoek naar een badkamer. Ze vond ze er één op de eerste verdieping. Ze legde het etui op een kastje. Het was een simpele badkamer die al een lange tijd ongebruikt was.

Met haar handen wreef ze het vele stof van een grote spiegel. Ze vond ook de lichtknop en plots stond ze oog in oog met haar eigen spiegelbeeld. Haar groen ogen staarde naar zichzelf. Ze had golvend roodblond haar. Een hoop fijne sproetjes waren zichtbaar op haar wangen en neus. Ze was één meter zeventig groot, wat ze wel fijn vond. Haar ogen gleden verder naar beneden. Ze droeg een zomerse jurk, waardoor je mooi de contouren van haar borsten zag. Ze had een goedgevulde C – cup.

Haar welgevormd lichaam had ze netjes onderhouden door aan atletiek en turnen te doen. Niet op een erg hoog niveau, maar voldoende om een mooi lichaam te kunnen behouden.

Eenmaal uitgepakt smeerde ze voor zichzelf enkele boterhammen. De oude man was ondertussen al druk bezig op het erf. Normaal gezien had hij enkele kerels die hem op de boerderij hielpen, maar omdat het zondag was, stond hij er alleen voor.

Mackenzie at de boterhammen zo snel mogelijk op. Het was mooi weer en de namiddagzon nodigde uit om op onderzoek te gaan.

‘Opa, … kun je me een rondleiding geven …’

Glimlachend, om de goedlachse meid, knikte hij. Als eerste liet hij de stallen zien. Hij had enkele koeien, maar vooral veel schapen en geiten. Een grote schuur stond propvol met voeder en andere spullen. Buiten lagen enkele akkers en een boomgaard vol met notenbomen. Al bij al was het een kleine boerderij.

Toen hij jonger was, was het een veel groter bedrijf geweest. Hij had toen een dozijn aan werknemers gehad, vooral Mexicanen. Omdat hij ouder was en er geen opvolging binnen de familie gevonden kon worden, had hij een groot deel van zijn eigendom verkocht. Eigenlijk had hij alles kunnen verkopen, maar hij wilde niet stoppen. Het boerenleven was het enige dat hij kende.

Mackenzie had het allemaal al wel als kind gezien. En toch liep ze over het terrein met dezelfde kinderlijke verwondering als toen. Het was gewoon zoveel anders als het stadse leven dat ze gewoon was. Het leukst vond ze de stallen met de jonge geitjes. Grinnikend nam ze een jong beest en begon het te aaien.

‘Als je wil mag je me helpen met ze te voederen.’

Mackenzie knikte enthousiast. Opa wees haar naar een verdieping in de loods.

‘Daarop vind je zakken met het voedsel voor de kleintjes. Als je het er misschien van kan gaan afhalen?’

Mackenzie was al vertrokken. Ze klom op de ladder naar boven. De zoldering lag tjokvol met zakken, dus ze moest zelfs niet van de ladder af om een zak te nemen. Opa was haar gevolgd en hij hield de ladder vast. Plots voelde Mackenzie dat hij een hand over haar been liet glijden.

Zijn warme vingers gleden zachtjes naar boven over haar blote huid. Ze lette er niet echt op en had een zak vastgenomen. Rustig zette ze haar voeten een trede lager. De hand van opa bleef echter naar boven glijden, waardoor zijn vingers onder de zoom van haar jurk nu gleden.

Mackenzie draaide haar gezicht naar hem en met blozende wangetjes zei ze op een speelse toon:

‘Heb ik mooie benen?’

Opa Dan schraapte zijn keel en antwoordde:

‘Eh … ja hoor, maar ik … eh … hou je even vast, zodat je niet valt.’

De handen van opa verdwenen weer en grinnikend kwam Mackenzie naar beneden. Zonder iets van het voorval te maken, voederde ze de jonge geitjes.

De toevallige aanraking was geen alleenstaand feit. In de komende dagen stapelde de ietwat vreemde situaties zich op. Opa Dan leek wat al te graag zijn kleindochter te betasten of te begluren.

Na het middagmaal op de tweede dag had Mackenzie zich op de schommelstoel gezet om er een boek te lezen. Opa Dan was eerst, samen met één van zijn werknemers, bezig geweest op de akkers. Na een uurtje kwam hij alleen terug en zette zich naast Mackenzie.

Zijn vuile handen wreef hij proper aan een doek die hij bij zich had. Grommend vroeg hij:

‘Welk boek ben je aan het lezen?’

Mackenzie toonde hem de voorkant en vertelde hem in paar zinnen waarover het ging. Toen ze klaar was met uitleggen en verder wilde lezen, voelde ze zijn rechterhand op haar knie rusten. Ze had een shortje aan, zodat hij zachtjes in haar vel kneep. Ze keek hem met een schuin hoofd aan, zonder iets te zeggen.

Na een minuutje schraapte opa Dan zijn keel en zei:

‘Goed dat je leest, … dat is nooit mijn sterkste kant geweest.’

Vervolgens stond hij op en zonder nog iets te zeggen liep hij weer naar het veld. Het bevreemdende gedrag ging ’s avonds verder. Mackenzie had in de vele keukenkasten pasta gevonden en had besloten om iets lekkers klaar te maken.

De oude man had zich in een zetel gezet en keek de hele tijd zwijgend naar de jonge meid. Toen Mackenzie iets moest hebben van een schap waar ze niet aankon, schoot hij haar te hulp. Hij nam een krukje en gaf het aan haar. Mackenzie ging erop staan om wat te nemen wat ze nodig had.

Plotseling was daar weer de hand. Deze keer liet hij het op haar kont rusten. Het had iets helemaal onschuldig kunnen zijn, mocht hij ondertussen niet zachtjes in haar billen geknepen hebben. Mackenzie negeerde het. Zonder iets te zeggen nam ze een diep bord, waarna ze van het krukje afging.

Alleen verdween opa niet direct uit de keuken. Zijn hand streelde opnieuw over de stof van haar shortje. Met iets meer kracht kneep hij haar billen. Wat ongemakkelijk draaide ze zich naar hem toe en zei:

‘Heb je … eh … iets nodig of …’

Hij schudde zijn hoofd en zei:

‘Nee, … ik ben gewoon aan het kijken wat je aan het doen bent.’

Mackenzie wist niet meer wat ze nog moest zeggen, dus draaide ze zich weer om. Zijn vingers duwde intussen de onderkant van haar shirtje wat omhoog. Rustig gleden zijn vingers over de huid van haar onderrug.

De meid schraapte wat ongemakkelijk haar keel. Haar gezicht was wat rood geworden van de spanning. Een paar tellen later verdween hij weer naar de zetel. Zonder verdere incidenten aten ze. Toen Mackenzie vele uren later in bed lag en terug aan die voorvallen dacht, geraakte ze ervan overtuigd dat het allemaal onschuldig was. Opa Dan wilde zijn affectie gewoon aan haar laten zien. Hij bedoelde er ongetwijfeld niets vreemds mee. En hier op het platteland hadden de mensen ongetwijfeld iets andere gebruiken dan in de grootsteden waar alles erg afgelijnd was.

Dat dezelfde opa de dag erop per toeval op de eerste verdieping rondliep op het moment dat ze een bad nam, merkte ze niet op. De oude man was naar boven geslopen. Heel stilletjes was hij naar de badkamerdeur gegaan. Tot zijn verbazing, maar ook wel tevredenheid, had Mackenzie niet de moeite gedaan om de deur helemaal toe te doen. Door een kiertje kon hij naar binnen piepen.

Niet dat hij echt veel kon zien. Zolang ze in bad zat, zag hij af en toe een glimp van de achterkant van haar hoofd. Toen ze haar roodblonde haren inzeepte met shampoo zag hij iets meer. Met turende oogjes zag hij de egaal witte huid van haar nek, schouders en de bovenkant van haar rug. Wanneer ze de sproeier gebruikte om het schuimende product van haar haar te doen, kon hij in een flits de zijkant van haar linkerborst bewonderen.

Het opwindendste vond hij het moment dat ze rechtop stond om het bad uit te gaan. Hij vond dat ze erg gracieus bewoog. Druppels water gleden over haar vel naar beneden. Een enkele tel kon hij haar welgevormde billen gadeslagen.

Snel slikte hij een hoop speeksel naar binnen. Met zijn rechterhand begon hij, boven de werkmansbroek, in zijn middel te knijpen. Hijgend bleef hij naar de meid staren in de hoop dat ze zich zou omdraaien. Helaas deed ze dat niet. Ze had een handdoek genomen en deze om haar heen gelegd. De badhanddoek bedekte haar hele bovenlichaam en haar middel.

Teleurgesteld droop de man af. Even stil als daarvoor ging hij naar beneden in zichzelf mompelend. Volgende keer had hij hopelijk meer geluk.