De Inrichting

Mijn leven had een hele vreemde wending gekregen. Het was allemaal begonnen toen ik de trap in mijn ouderlijk huis was afgevallen. Toen ik bijgekomen was lag ik in het ziekenhuis en merkte meteen dat ik last had van mijn motoriek. Ook was mijn spraakvermogen verdwenen, maar ik kon nog wel alles goed opvangen uit mijn omgeving. Het gaf me een erg geïsoleerd gevoel omdat ik mezelf niet meer duidelijk kon maken, hooguit af en toe ja of nee knikken. Maar toch klaagde ik niet, het had nog veel erger gekund. Ik kon nou nog lopen, al ging het erg langzaam en schokkerig en hetzelfde gold voor mijn armen en handen. Maar het was in ieder geval iets een daar was ik blij mee. Na een paar dagen al was ik weer thuis, in het ziekenhuis konden ze verder niets meer voor me doen. Het was met name voor mamma wel een extra zware belasting, maar die mopperde er bijna nooit over en hielp me overal mee, ook met de wc en de douche.

In het begin had ik er wel erg veel moeite mee, ik schaamde me kapot. Op de wc veegde ze mijn blote kontje af en in de douche waste ze me terwijl ik hartstikke naakt voor haar stond. Ze scheerde zelfs af en toe mijn oksels en kutje omdat wij nou eenmaal geloofde dat een mooie vrouw die plekjes kaal had, ook al had het voor mij eigenlijk geen zin meer. En soms denk ik ook wel eens dat ze het een beetje voor zichzelf deed. Ze leek er altijd plezier aan te beleven als ze aan mijn kutje zat of aan mijn dikke borsten. Die val had me dan wel lichamelijk beperkt gemaakt, maar niets veranderd aan mijn uiterlijk. Ik was een jonge meid met een erg mooi lichaam en enorme grote borsten. Maar steeds vaker vroeg ze me dingen en als ik dan niet meteen antwoord gaf dacht ze dat ik haar niet begreep. En dat was behoorlijk frustrerend want ik kon gewoon niet sneller reageren, maar begreep haar wel degelijk.

Na een paar maanden gebeurde er een nachtmerrie. We zaten samen in de kamer, pappa en mamma en ik en ze hadden het over mij. Mamma zei: zo gaat het echt niet langer pappa, we moeten haar laten opnemen in een inrichting, die mensen weten precies hoe ze met zo iemand moeten omgaan. Ik raakte helemaal in paniek want dat wilde ik natuurlijk niet, ik was verdomme niet gek ook al dachten ze dat wel. Maar het gesprek werd steeds concreter en met bewegingen probeerde ik duidelijk te maken dat ik het helemaal niet wilde. Maar mijn bewegingen waren zo ongecontroleerd dat ik uit de stoel viel en ik hoorde mamma roepen: zie je nou wat ik bedoel pappa, dit kan echt niet langer zo. Ik hoorde pappa zeggen: je hebt gelijk schat, ik zal er morgen meteen achteraan gaan en dan hebben wij ook weer een beetje rust. We gingen naar bed en ik lag er snikkend in. Ze zouden me opsluiten in een gekkenhuis en daar baalde ik enorm van, maar ik kon er niets tegen doen, daar had ik de kracht niet voor.

Maar het onvermijdelijke gebeurde en ik werd genesteld in een inrichting. Het stond op een erg groot terrein met allemaal verschillende woonunits. De unit waar ik in kwam was een gemende unit met 4 vrouwen, met mij erbij, en 4 mannen. De verpleegsters die er liepen waren nog jong maar erg aardig en dat gold trouwens ook voor de verplegers. Onze intieme delen werden verzorgd door de verpleegsters en bij de mannen door de verplegers. Maar toch was het erg wennen. Ze hielden dan wel rekening met onze privacy maar op sommige fronten weer helemaal niet. In de douche bijvoorbeeld werden we iedere dag minstens 1 keer per dag gewassen maar dan ook meteen 1 man en 1 vrouw tegelijk. Dat was voor de verpleging het meest praktische, maar ik vond het erg gênant. Ik had zo wie zo nog nooit een naakte man gezien en ook al was die gek, het bleef een man. Toen ik er naast gezet werd schaamde ik me kapot voor mijn naakte lichaam. Toen voor de eerste keer mijn kutje werd geschoren zag ik dat die man een enorme stijve kreeg en wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten.

Ze stopte met scheren en zei tegen de verpleger: laat mij maar even Jan. Ze pakte de lul van de man vast en begon hem af te trekken. Die jan ging nu voor me staan en vroeg: wordt je er geil van meisje en hij stak zijn vingers diep in mijn kutje en begon me te vingeren. Meteen begon ik flink te huilen, maar hij ging gewoon door. Hij keek naar mijn gezicht en naar mijn mond die altijd ver open stond en spuugde in mijn mond. Nu ging er een hand op mijn billen en ik voelde een vinger in mijn kontje gaan. Ik was doodsbang en die 2 leken er erg veel plezier aan te beleven. Jan zei tegen haar: pijp die gek maar even Sara, dat kan ik voelen of deze hoer er erg nat van wordt. Ze nam zijn lul in haar mond en trok hem nog steeds af en ik werd steeds banger. Jan begon me nu met zijn vinger flink te neuken in mijn kontje en hij vingerde ook maar door. Hij zoog nu hard aan mijn stijve tepels en ik voelde een orgasme komen. Ik maakte vreemde harde geluiden en kwam trillend klaar.

Terwijl ik nog aan bijkomen was ging Sara weer staan en richtte de lul van die man op mij en trok hem stevig af en zei: spuit die hoer maar vol Karel, je geilt op haar. Hij hijgde heel hard en schreeuwde: hoer hoer hoer. Toen kwam hij klaar en spoot tegen mijn buik aan. Hij moest het er vanaf likken en ze kwam me weer wassen. Daarna kleedde ze me aan en trok me een jurkje aan dat veel te kort was en geen slipje. Ze zei: een geile hoer hoeft geen slipje aan Helga, ben maar blij dat je nog een mooi jurkje aan krijgt. Zo stuurde ze me weer de woonunit in terwijl zij met de volgende vrouw begon. Ik zag die gekken naar me kijken en dan vooral naar mijn kontje en ik zag dat de mannen hun hand in hun broek staken. Ik schaamde me kapot en ging snel zitten en was zachtjes aan huilen. Na een tijdje kwam er een dokter aan en die vroeg hoe het met me was. Natuurlijk wilde ik hem van alles vertellen maar ik kon het niet. Toen vroeg die het maar aan een verpleegster en dat was uitgerekend weer die Sara.

Hij vroeg: waarom heeft ze geen slipje aan Sara? Dat wil ze niet dokter, ze maakt een grote scene als ze er 1 aan moet doen. En dat jurkje dan, vroeg die, dat is toch veel te kort, ik kan zo haar billen zien. Ook dat wil ze zelf, zei Sara, die andere kleren maakt ze kapot. Tsja, zei die, dan moet ze het zelf maar weten, zei die, goed werk mensen, ga zo door, en hij ging weer. Wat een nachtmerrie, dacht ik, kan het nog erger. En dat kon, ik werd op mijn wenken bediend. Jan kwam naar me toe en zei: zo slet, de dokter is weg en nu komt er niemand meer. Hij en de anderen pakte me vast en trokken me overeind en trokken nu mijn jurkje uit. De rest van de patiënten werden in bed gelegd, alleen ik bleef in mijn nakie in de kamer staan. Toen ze de kamer weer in kwamen gingen ze om me heen staan. De 2 verpleegsters kleedde zich nu helemaal uit en de verplegers ook. Sara zei: we hebben geluk mensen want dit is wel een erg mooie hoer. Jan zei: haar open bek laat zien dat ze graag pijpt en ik werd voorover gebogen en hij begon me in mijn mond te neuken.

De meiden trokken hard aan mijn tepels en ik kon niets anders doen dan huilen. Toen werd ik weer rechtop gezet en Sara riep: neuk die vuile hoer Jan. Hij stond voor me en stak zijn lul in mijn kutje. Frits, de andere man stond achter me en ik voelde zijn lul mijn kontje ingaan. Hulpeloos keek ik naar Sara en Merel die elkaar stonden te tongen en te vingeren en ik voelde me enorm smerig en wanhopig. Al snel zag ik de meiden klaarkomen en Jan kwam nu ook klaar. Niet veel later Frits ook en ik hoorde ze hard lachen terwijl ze zich weer aankleedde. Merel vroeg: wat nou als ze het zegt jongens? Weer een hoop gelach en Sara zei: die gek kan toch niet praten, het is gewoon onze hele geile debiel en morgen kleden we haar helemaal niet meer aan en laten we haar in de kamer op een potje plassen. Ze trokken me mee naar mijn kamer en ik werd op het bed gegooid en ze gingen weer. Ik was gewoon te bang om te gaan slapen en vreesde voor de dag van morgen waarin ik de hele dag naakt zou moeten lopen.

Schijnbaar was ik toch nog in slaap gevallen want ik werd gewekt door Jan die hard aan mijn haren trok. Hij riep: opstaan vuile hoer, we hebben niet de hele dag de tijd. Ik werd aan mijn haren de kamer in getrokken waar iedereen al zat. Toen ze me naakt zagen stonden ze op en al die gekken betaste me nu overal. Ik begon hard te huilen en werd door Jan op het potje midden in de kamer gezet en moest van hem plassen. De vier stonden weer om me heen en de 2 mannen lieten hun broek op de grond zakken en de vrouwen gooide hun jurkje en slipje uit. Jan riep: pis vuile hoer, maak me geil. Eindelijk kwamen er een paar druppeltjes en Sara riep: en nu wij jongens. Meteen begonnen ze me alle 4 nat te pissen en Jan zelfs in mijn mond. Ik werd echt helemaal nat van de zeik en die meiden leken wel helemaal gek te worden. Ze begonnen me te slaan en riepen dat vind jij wel lekker hè geile hoer, onze pis, we zullen je iedere dag verkrachten slet en niemand zal het weten.

Toen hoorde ik ineens een hele harde stem die riep: wat gebeurd hier verdomme allemaal! Die 4 schrokken zich rot en in record tempo kleedde ze zich weer aan en die domme Sara zei: ze wilde het zelf meneer. Hij pakte meteen zijn telefoon en al snel kwam er een bataljon verplegers binnen gestormd en gelukkig ook een verpleegster. Die nam me meteen onder haar hoede en stopte me even lekker in de douche. Toen ik schoon was kleedde ze me aan en ze nam me mee naar een groot ander gebouw waar we een groot kantoor in gingen. Ze hielp me in een stoel en ik kreeg een heerlijk kopje koffie van haar. Toen kwam de dokter binnen en die 4 met achter zich 5 agenten. Ze gingen allemaal zitten, behalve de agenten, en ik zag de angst op hun gezicht. Waar die 4 absoluut geen rekening mee hadden gehouden was dat ik dan wel niet kon praten, maar wel knikken en wijzen.

Met een heel lang gesprek kwam het hele verhaal boven drijven en ik zag ze steeds dieper weg zakken. Toen kwamen pappa en mamma ook nog binnen en die waren natuurlijk verbolgen over het hele gebeuren. De 4 werden door de politie meegenomen en de dokter verzekerde mijn ouders dat zoiets nooit meer zou gebeuren maar die vertrouwde het helemaal niet. Ze namen me nog diezelfde dag weer mee naar huis wat voor mij een zegen was, een veilige haven. Nooit heb ik meer horen mopperen over het feit dat ik te lastig was en een klein wondertje gebeurde er toen ik na een jaar weer begon te spreken. Nog langzaam, maar iedere week een stukje beter en ook mijn motorriek kwam weer terug. Ik hoop in ieder geval nooit meer aan de zorg van een ander te zijn overgeleverd want hoe goed bedoeld ook, rotte appels zijn er overal.