Manusje-van-alles

Rob is vierentwintig en zijn vriendin Sanne is ruim twee jaar jonger. Begin dit jaar hebben ze het ouderlijkhuis van Robs moeder overgekocht en wonen er sindsdien samen. Rob voltooide een hoge technische opleiding en heeft nu een uitdagende baan bij een ingenieursbureau. Sanne studeert nog en heeft daarnaast een parttime baan. ’s Zondagsmorgens speelt ze met haar vriendinnen in volleybalteam. Rob is een manusje-van-alles. Je vindt hem vaak in de grote garage achter het huis bezig met lassen, zagen, timmeren, schilderen en noem maar op. Rob kan werkelijk alles. Ook voor auto’s en fietsen repareren draait hij zijn hand niet om. In de buurt staat de garage bekend als ‘de smidse’. Een smederij, maar wel een moderne met een laptop op de werkbank.

Danny is zestien. Hij is het jongste broertje van Sanne en gaat uiteraard nog naar school. Tekenen is zijn hobby, met jongens als favoriete onderwerp. Danny komt vaak op bezoek. Ook als Sanne er niet is. Dan helpt hij Rob graag met simpele klusjes in de garage zoals schilderen, spijkertjes verwijderen uit oude schrootjes, schuren, spullen mee vasthouden of, zo als meestal, gewoon om te kletsen. Soms maakt hij dan een tekening van Rob als die ergens mee bezig is. Er is wel eens gekscherend gezegd dat je geen papieren moet laten slingeren omdat Danny anders een tekening maakt op de achterkant.

Als Sanne wel thuis is, is Danny vaak bij haar. Dan kletsen ze over van alles. Sanne weet zodoende dingen over haar jongste broer waar zelfs hun moeder nog geen weet van heeft. En dan bedoel ik niet dat Danny op jongens valt. Dat is inmiddels een publiek geheim. Zo had Danny haar eens bekend dat hij Rob een mooie man vindt, en zomers soms expres wat langer blijft om toe te zien wanneer Rob zich omkleedt in de garage en in zijn onderbroek uit zijn overal stapt. “Daar heb ik van gedroomd” gaf Danny toe. “Ja, dromen met je rechterhand” had zij lachend gereageerd. Danny is voor haar een open boek.

Sanne had dit aanvankelijk niet tegen Rob verteld. Omdat ze Danny had beloofd dat ze het geheim zou houden. Maar na een paar glaasjes wijn kreeg Rob het toch te horen. Toen die opeens plagerig heel dicht achter tegen Danny kwam staan bij het uitleggen van een klusje, en het liedje “I’m to sexy for my shirt“ plotseling de favoriet werd op zijn playlist, wist de jongen dat Sanne haar mond voorbij gepraat moest hebben. Och, lang kon Danny er niet boos om blijven; vrouwen kunnen nu eenmaal geen geheimen bewaren en hij hield te veel van Sanne en Rob. Zijn favoriete koppeltje.

Rob hoorde lang niet alles wat die twee in de keuken bespraken, maar hij op zijn beurt wist dan weer iets over Danny waar Sanne geen weet van had. Tijdens het opruimen van de garage vond Rob eens een paar tekeningen. Op een daarvan stonden op de achterkant allerlei kleine, grappige schetsjes waarin Danny had geprobeerd om een logo te verwerken. Tussen die schetsjes stond vaag een internetadres van een blog waarvoor dit logo bedoelt was. Rob had die blog eens opgezocht en herkende meteen de stijl van tekeningen zoals Danny die maakte. Maar er stonden ook foto’s en filmpjes. Weliswaar van een persoon dat er voor had gezorgd dat zijn hoofd niet in beeld kwam, maar Rob herkende hem meteen. Dit waren selfies van Danny. De reden waarom Danny zijn hoofd niet liet zien, laat zich raden. Op een van filmpjes was een spiernaakte jongen te zien die kreunend met een rond voorwerp in zijn anus peutert.

Rob had geschokt moeten zijn. En was dat misschien ook wel een beetje. Maar hij was ook ontroerd door dat mooie, welhaast perfecte, nagenoeg haarloze lichaam van een mooie jongen in de bloei van zijn leven. Sommige foto’s zouden een vergelijking met de David van Michelangelo kunnen doorstaan. Sindsdien bezocht Rob de site regelmatig om te zien of er nog iets nieuws geplaatst was. Hier kon hij echter niet over praten. Niet met Sanne of met Danny. Het bekijken van de blog werd zijn “secret pleasure”. Dat is een activiteit waarvan iemand geniet, maar zich voor zou schamen als andere mensen erachter zouden komen. Rob had sterk het gevoel dat hij Danny moest waarschuwen. Maar waarvoor dan? De jongen had er immers al voor gezorgd dat hij niet te herkennen was. En laten we eerlijk zijn; Danny’s foto’s waren prachtig en Rob zou niet willen dat de blog nu al zou verdwijnen.

Rob had dus niets tegen Danny verteld, maar onbewust was zijn houding ten opzichte van de jongen wel veranderd. Meer serieuzer, volwassener. Als mannen onder elkaar. En dat weer had tot gevolg dat Danny hem dingen begon te vertellen die Rob liever niet had willen horen. Op een dag begon Danny over wat hij had gelezen van een homo-ontmoetingsplek bij een parkeerplaats aan de snelweg, zo’n 20 km verderop in de buurt van een grote stad. Daar zouden jongens zoals hij, in het weekend, laat op de avond als het donker is, elkaar anoniem treffen. Dat leek hem wel wat. Danny vertelde ook dat hij daar overdag al eens op de fiets poolshoogte was gaan nemen. Zo wist hij te vertellen over een gat in de omheining en van wandelpaadjes onder de bomen. Danny liet doorschemeren dat hij overwoog om daar avonds een keer op de fiets naar toe te gaan.

Rob vond het maar niets. Volgens hem was de parkeerplaats een plek waar ruwe vrachtwagenchauffeurs onveilige seks met elkaar hadden en waar je alleen maar enge ziektes en wellicht ook klappen op kon lopen. Hij probeerde het Danny uit het hoofd te praten om daar naar toe te gaan. Maar Rob kreeg de indruk dat dat nog niet wilde lukken en maakte zich serieus zorgen. Nog niet zo lang daarvoor werd in een Tv-programma verteld over een homo die op een datingsite een afspraak had gemaakt met een minderjarige jongen. Toen hij echter op de afgesproken plek in het park aankwam werd hij opgewacht door een aantal Marokkaanse kerels die hem uitscholden voor “vuile flikker”, in elkaar ramden en zwaargewond met steekwonden achterlieten. Die man had het maar ternauwernood overleefd.

En toch wilde Danny er avonds eens naar toe. Alleen maar om te gaan kijken. Niemand wist immers dat hij er naar toe zou gaan, dus wie zou hebben kunnen opwachten? Hij had het allemaal al uitgedacht; Hij zou een donkere hoodie aantrekken zodat hij onherkenbaar was en een kleine zaklamp meenemen. Hij had ook speciale condooms gekocht, voor de zekerheid, maar daarover vertelde hij Rob uiteraard niets. Dit hing zo dagenlang in de lucht. Rob voelde steeds sterker dat hij iets moest doen, maar schrok er voor terug om Sanne erbij te betrekken. Dat zou de vertrouwensband met Danny geen goed doen. Hij kwam uiteindelijk op een beter idee: op een weekendavond wanneer Sanne niet aanwezig was zou hij Danny met de auto naar de parkeerplaats brengen waar hij dan in de auto zou blijven wachten.

Zo gezegd, zo gedaan. Eind september was het zover. Sanne was met haar vriendinnen naar een toernooi. Rond 23.00 uur namen Rob en Danny de afslag op de snelweg. Afgezien van enkele geparkeerde vrachtwagens leek de parkeerplaats uitgestorven. De bomen en het gras waren nog nat omdat het die dag had geregend. Tegen de afspraak in stapte Rob toch ook uit om mee te gaan kijken in het donker onder de bomen. Er was niemand rond dit tijdstip. Misschien waren ze te vroeg. Rob zag hoopjes toiletpapier waar mensen illegaal hadden zitten schijten, lege wietzakjes, veel afval en op een plek opengescheurde condoomverpakkingen met de letters GAY erop. Opvallend genoeg geen gebruikte condooms. Toch allemaal geen prettig gezicht. Tel daar de kou, de regenplassen en de modder bij op en je zult begrijpen dat Rob liefst zo snel mogelijk weer wilde vertrekken.

Na hun rondgang zaten ze weer in de donkere auto te wachten op de parkeerplaats. Danny was niet erg spraakzaam. Hij was duidelijk teleurgesteld. Het was de juiste plek, maar er was niets te beleven. Rob stelde voor om nog een half uurtje te wachten, dan naar huis te rijden en iets te gaan drinken. Even later stopte er toch nog een andere auto. De lichten gingen uit, maar de bestuurder of bestuurster stapte niet uit. Misschien deed die persoon alleen een dutje. Hoe dan ook, de spanning steeg. Nog weer even later stopte er een derde auto. Die man stapte wel uit en ging een eindje verderop demonstratief op een picknicktafel zitten. Hij zat duidelijk op iets te wachten. Ze konden hem niet goed zien, maar dit was zeker geen jongen van Robby’s leeftijd. Rond middernacht werd het nog drukker en kwam er plotseling een man naast de auto van Rob gelopen die brutaal naar binnen keek. Het leek wel een turk met een onverzorgde grijze baard en zwarte leren jas. Hij had meer belangstelling voor Rob dan voor Danny.

Rob en Danny keken elkaar aan. Het grappige was dat Danny duidelijk meer op zijn gemak was dan Rob. Hij stelde zelfs voor om, desnoods alleen, via het gat in de omheining, bij het achterliggende fietspad te gaan kijken of daar iets te beleven was. Rob had het niet meer. “En wat als daar iemand is, wat zou je dan willen doen?” vroeg hij wanhopig. Danny wist het ook niet en keek zwijgend door de voorruit naar bomen. Even was het stil. “Gewoon vasthouden. Misschien betasten” zuchtte Danny. Het werd weer stil in de auto. “Oké, hoe lang gaat dat duren?” vroeg Rob ten slotte. Daarmee aangevend dat hij in de auto zou blijven wachten. En daarmee had Danny ook zijn besluit genomen; hij ging het doen. “Ik ben in vijf minuten terug.”

Danny stapte uit, deed zijn hoodie op en verdween als een dief in de nacht. “Toch ongelooflijf dat zo’n jongen dat durft” dacht Rob nog. Vijf lange minuten verstreken. Rob werd steeds ongeruster. “Hoe leg ik dit uit aan zijn moeder” schoot door Robs hoofd. Hij drukte eens op zijn toeter. De afgesproken tijd was al ruim voorbij. Rob had zich in de auto veilig gevoeld, maar stapte toch uit om beter te kunnen horen. Hij liep een beetje in de richting van de bomen en riep toen Danny’s naam. Nog altijd geen reactie. En toen plotseling kwam Danny aangehold. Uit een heel andere richting dan hij was vertrokken. Eenmaal terug in de auto vertelde hij hijgend wat er was gebeurt. Danny was door het gat in de omheining gelopen en had daar een poosje gewacht. Daarna was hij het fietspad helemaal gevolgd tot waar de omheining ophield. Daar over een sloot gesprongen om via een breed pad, over de parkeerplaats terug te lopen. Halverwege was hij een man tegengekomen die hem had aangesproken. De man had hem bij de schouder aangeraakt waarop Danny was doorgelopen met de man op vijf meter afstand achter hem aan. Toen hij Rob hoorde roepen was hij gaan rennen.

Danny straalde gelukkig. Hij wou even uitrusten en dan nog een keer gaan. Rob kon het niet geloven en was ondertussen een zenuwinzinking nabij. “Nee, nee” jammerde hij, “laten we naar huis gaan. Dan mag je mij desnoods vasthouden” bood hij aan. Danny zag wel dat hij moest inbinden. De parkeerplaats was een tegenvaller geweest. Maar hij sloot niet uit dat hij er binnenkort toch nog eens naar terug zou keren. Misschien waren er met droog weer wel jongeren te vinden. Rob had op de terugweg de radio aangezet. Hij had even geen behoefte om te praten. Danny dacht terug aan wat die avond was gebeurd. Wat als die man op het pad tien jaar jonger was geweest? Wat als Rob hem niet had geroepen en de man hem had ingehaald? Wat als de man had aangebonden om Danny te pijpen? Zou hij dat hebben laten doen? Danny was nog niet zo zeker. Zo was hij op de weg terug in gedachten verzonken geweest. Het aanbod van Rob om hem vast te houden had hij niet eens serieus genomen. Dat was immers alleen maar bedoelt geweest om hun te laten vertrekken. De verbazing was dan ook groot toen Rob het licht in de garage niet had aangedaan nadat hij daarin de auto had geparkeerd.

Zwijgend was Rob in het donker naar Danny toegelopen en had hem met zijn armen om de schouders stevig tegen zich aangedrukt. Danny was snel bekomen van deze verrassing en sloeg zijn armen om Robs middel. Rob zuchtte opgelucht. Gelukkig was dit domme avontuur toch nog goed afgelopen. Zo stonden ze misschien een minuut dicht tegen elkaar. Toen voelde Rob iets tegen zijn kruis drukken. Danny was opgewonden. Het had eigenlijk geen verrassing mogen zijn. Rob begon de jongen over zijn rug en in zijn haren te strelen en moest onwillekeurig denken aan de foto’s die hij op de blog had gezien. En langzaam voelde hij ook in zijn eigen kruis een onrust ontstaan. Danny schuifelde tegen hem aan. Dat maakte het alleen maar erger. “Dit wilde je toch” fluisterde Rob. Danny bevestigde dat met een simpel “Ja”. Zijn strelende handen concentreerde zich nu op Robs bovenbenen. Met elke streling steeds iets verder naar binnen. In de verwachting dat Rob de happening elk moment zou kunnen afbreken. Maar dat gebeurde niet. Danny nam wat afstand om riem en de broek van Rob los te knopen. Nog altijd liet Rob hem begaan. Ook toen de jongenshand in zijn broek verdween en de erectie in zijn onderbroek vastpakte. Robs ademhaling haperde wel toen de jongenshand langzaam op en neer bewoog. Danny zelf schrok ook; maar dan van de afmetingen. Misschien voelde het in het donker erger dan het was.

Rob probeerde zich voor te stellen dat het Sanne was die in het donker voor hem stond. Hij had zijn handen onder de hoodie gestoken en reikte met zijn vingertoppen naar de zachte gladde billen. Dat hielp. Maar lang kon Rob daar niet van genieten. Danny was op zijn hurken gezakt en manoeuvreerde behendig de grote pik uit de onderbroek. Rob had het bijna niet meer toen hij de zachte lippen over zijn inmiddels harde, geile eikel voelde glijden. “Dit is dus wat de jongen in werkelijkheid had willen doen op de parkeerplaats” begreep Rob. Danny pijpte de grote pik zo diep hij kon en koerde ondertussen van tevredenheid. Er was nu geen houden meer aan. Rob kamde met zijn vingers door de volle haarbos voor zijn kruis. Hij kon niet ontkennen; dit was heerlijk. Zelfs van een jongen. Van helder nadenken was allang geen sprake meer. Al het bloed was uit zijn hoofd naar zijn kruis gezakt. En misschien dacht Rob nog dat ze daarmee het ergste wel achter de rug hadden. Maar toen had Danny plotseling een condoom uit zijn zakken getoverd en in het licht van zijn zaklamp begon hij die behendig over de grote pik af te rollen. Hij had dat thuis bij zichzelf al een paar maal kunnen oefenen. Rob dacht aanvankelijk nog dat Danny hem safe wilde pijpen om geen sperma in zijn mond te krijgen. Maar toen was Danny opgestaan, had zijn broeken ook laten zakken en had, liggend met zijn buik op de werkbank, zijn kontje aangeboden.

Hoe dat afliep en waarom Danny sindsdien elke zondagsmorgen, wanneer Sanne naar de sporthal is, via de achterdeur naar binnen sluipt, lezen we misschien een volgende keer.