in het oog van de tornado?

donderdag 12 juli, vroege ochtend

Toen Stanzi bij hun blokhut aankwam, was het even over vier uur. Ze trof haar vader in de keuken aan, hij was druk met z’n smartphone bezig. Hij legde die weg met het scherm naar beneden.
‘Hé, ik had jou hier niet verwacht zo vroeg in de ochtend… Geen moeilijkheden, hoop ik?’
‘Nee paps, allerminst, maar jóu had ik hier niet in de keuken verwacht. Was je porno aan het kijken?’ Ze keek hem guitig aan: grapje…
‘Nee, ik zat met mama te appen. Die was ook wakker en ze appte vanuit Uppsala. Het is daar al net zo’n explosieve bende als hier. Lies en zij hebben de vrouwenliefde ontdekt en ze deed daar verslag van. En ik heb ze ingelicht over de omstandigheden hier. Het is wel duidelijk dat er twee families helemaal ontsporen…’ Hij keek al even guitig terug. ‘Ze hebben trouwens besloten er nog een dag in Uppsala aan vast te knopen om een dagje in de spa van het hotel door te brengen. Ze hebben de smaak al niet minder te pakken dan wij hier met elkaar.’

‘Nou in Huize Kollof hebben we vannacht gepiekt. Ik hoopte dat ik lekker bij je in bed kon kruipen om dan alleen maar tegen je aan te liggen om bij te komen… Is dat alsnog een optie?’
‘Oké, maar dan wil ik in jouw gezellige kamer liggen, en dan wil ik wel graag dat je een tipje van de sluier oplicht, want je maakt me wel nieuwsgierig.’
Stanzi deed in staccato verslag, en eindigde met ‘… hij was helemaal een soort van verliefd op z’n vader. Ik was, en ik bedoel het echt niet negatief hoor, gewoon even niet meer dan de kut waarin hij z’n vader klaar geneukt had! Na afloop moest-ie huilen… Het was gewoon aandoenlijk. Ik heb ze maar alleen met elkaar gelaten. En nu wil ik even lekker tegen je aanliggen en niet méér dan slapen. In mijn bed, oké?’

Stanzi werd weer wakker in een arm van haar vader, die bijna onhoorbaar snurkte. Ze keek op haar telefoon: bijna zeven uur. Al met al was het geen lange slaaprit geworden maar ze voelde zich uitgeslapen genoeg. Ze sloop uit bed en besloot een uitgebreide douche te nemen. Vervolgens appte ze Thijs, of hij haar wou bellen als hij wakker was.
Nog geen minuut later trilde haar telefoon.
‘Daar ben ik al, ik kom net onder de douche vandaan.’
‘Grappig, ik ook. Hoe was je nacht verder?’
Het bleef even stil, Stanzi hoorde aan het stokken van zijn adem dat Thijs geëmotioneerd was. Ze hoorde zichzelf zeggen: ‘Thijs, ik hou van jou…’
Thijs reageerde fluisterend. ‘Stanzi, ik weet het niet meer… Ik hou ook van jou, maar… alles is in de war… ik schaam me voor vannacht, dat ik zo… zo… zo overdreven naar mijn vader was… en tegelijkertijd weet ik dat het van diep uit mij komt… Kan ik wel op meer mensen tegelijk verliefd zijn? En wat is dat dan houden van? Ik… ik…’
‘Vond je váder het overdreven? Of is dat je eigen gevoel?’
‘Nee, mijn vader is heel lief en zorgzaam. Toen ik wakker werd, zei hij… nou ja… ik durf het haast niet te zeggen… het gaat over jou…’
‘Zeg het gewoon, joh, we kunnen er niet omheen dat we in een storm terecht zijn gekomen.’
‘Nou ja… dat is precies wat hij zei, dat jij me meesleurt in een tornado… en dat ik kan kiezen om daar uit te stappen, maar ook dat ik me er aan over kan geven en in één keer volwassen word. En nou komt het… hij gaf me het advies: laat het gebeuren… die meid zet iedereen in vuur en vlam, maar dan toch in het positieve. Hij had het nooit willen missen dat zijn eigen zoon hem de liefde verklaarde… maar die zoon… ik…’
Thijs stokte weer en begon te huilen.
‘Thijs, ik breek af en kom er zo snel mogelijk aan. Ik ben over tien minuten bij je. Pas op jezelf in die tijd! Oké?’
Heel kleintjes echode hij haar ‘oké’.

Stanzi verbrak de verbinding. Ze ging naar haar kamer, kleedde zich stilletjes aan, en maakte toen haar vader wakker. ‘Pap, ik ga naar Thijs, die heeft me nodig. Ik bel je straks. Ik ga met hem en Anton overleggen of het een goed idee is vandaag met z’n vieren naar mijn strandje te gaan. Dan kunnen we samen bekijken hoe deze vakantie verder verloopt. Tot zo…’ En vóór dat Norbert, net wakker, kon reageren, vertrok ze als een wervelwind.

In Huize Kollof trof ze zoon en vader aan op de veranda, waar ze ruim zes uur eerder Anton alleen begroette. Ze liep meteen op Thijs af, stak haar armen onder zijn armen door, legde haar handen op zijn schouderbladen en trok hem tegen zich aan. Hij bleef passief, z’n armen hingen omlaag. Zo stonden ze een hele tijd. Anton zat op het bankje en keek met een warme blik naar het stel. Toen maakte Stanzi zich los en liep naar Anton, wiens hoofd ze in haar handen nam om hem vervolgens op z’n hoofdhaar te kussen… ‘Fijn dat ik jullie weer zie.’
Thijs en Stanzi gingen ieder in een leunstoel zitten. ‘De zelfde acteurs van vannacht in een nieuwe scène,’ koppelde Stanzi naar het moment. ‘Toen ik vannacht thuis kwam, was mijn vader wakker en in gesprek met Thirsa. Zij en Lies hebben besloten nog een dag in Uppsala te blijven, een dagje in een spa. Zij maken het al net zo bont met elkaar als wij hier. Eén voordeel: dan hebben wij de tijd om ’s met vieren te praten en te kijken of we stormvast zijn…’

Anton keek weer met een soort van bewondering naar het meisje: ze mocht dan een van de acteurs zijn, ze was meteen ook de regisseur die de touwtjes in handen had. Hij hoopte van harte dat ze de boel gaande wist te houden. Hij wilde met alle genoegen verder aan de uitbreiding van haar seksuele ervaring bijdragen en haar nog een paar keer palen met of zonder een double penetration met Thijs. Maar ja, het ging uiteindelijk natuurlijk toch om zoonlief… Als vader moest hij verstandig zijn. Hij besloot nog niet te reageren. Maar ’s kijken hoe het balletje ging rollen.

Thijs voelde zich weer beter nu Stanzi er was. Zij wist toch zo’n beetje hoe ze verder moesten. Het was hem allemaal wat te veel geworden, maar dan wel te veel van het goede! Hij wist nu al dat hij niet meer zonder seks kon… Dat neuken was toch wel fantastisch, maar hij was erg onzeker over de moeders. Stanzi kon hem wel willen koppelen aan mama, maar hij voelde voor mama niet half zo veel als voor zijn vader. Of zou dat in de praktijk heel anders zijn? Wat de uitkomst ook zou worden, hij wilde Stanzi hoe dan ook niet kwijt deze vakantie. Hij besloot nog niet te reageren. Maar ’s kijken waar Stanzi mee kwam…

‘Zullen we vandaag dan maar naar the Hidden Beach gaan? Ik heb al een plan in mijn hoofd… Ik ga jullie interviewen over jullie ervaringen met en wensen op het vlak van seks. En als dan onze moeders morgen thuiskomen kijken we hoe alles in elkaar past. Niemand hoeft wat-ie niet wil. Eigenlijk hoeft iedereen alleen maar te weten wát-ie wil… Het is nu half acht geweest. Zullen we om negen uur naar het strandje gaan? Ik stel voor met de roeiboot…’
Anton en Thijs knikten… instemmend?
‘Oké, dan is dat geregeld. Ga ik mijn vader bellen.’ Wat ze deed.
Pa was akkoord: ‘En uh… ik neem wel een seksgereedschapkistje mee…’ zei hij.
Dat was misschien juist wat haar verontrustte, maar misschien viel het mee… Als het project niet dóórging, lag het niet aan haar!

uiterlijkheden en essenties

donderdag 12 juli, ’s ochtends

Deze keer geen gesluip door de rotskloof, maar een geriefelijk bootreisje. Thijs roeide. Er gingen nu klapstoeltjes en zelfs twee stretchers mee, zodat niet alles zich op de grond hoefde af te spelen. Ook als je met de roeiboot aankwam, bleef het strandje prachtig en intiem. Door de bootreis kwam duidelijker uit dat het strandje feitelijk deel uitmaakte van de noordelijke oever van een ‘scheve' uitham. Dat bepaalde de intimiteit grotendeels. Overigens lag de zuidoever een aanzienlijk stuk verderop, nog best een hele afstand… Verderop in dit verhaal zal dit gegeven nog een belangrijke rol spelen, maar onze personages van het moment waren hier helemaal niet mee bezig. Die vonden het vooral een prachtige plek. Ze nestelden zich bij de grote tafelachtige steen vóór de rotswand van een meter of zeven à acht hoogte.

Stanzi pakte bijna vanzelfsprekend de leiding. Het was alweer een warme dag. Toen ze zich geïnstalleerd hadden met de klapstoeltjes en het grote zeil dat we al van eerder in dit verhaal kennen, nam Stanzi het woord…
‘Hier spreekt de gouverneur van the Hidden Beach,’ ze keek de heren guitig aan. ‘By the way, dat ben ik dus zelf… Wel, die gouverneur heeft bepaald dat het hier bij warm weer een verplicht naaktstrand is. We hebben vijf minuten om te voldoen aan dit gegeven…’
Ze speelde haar rol weer ’s zo overtuigend dat de aangesproken drie mannen moesten lachen, en dat binnen twee minuten al gehoorzaamd was. Thijs merkte snedig op: ‘Nou, dat heeft allemaal niet veel om het lijf.’ Weer gelach.
Er was koffie meegekomen in een thermoskan, Norbert schonk in. De sfeer was allerminst die van een crisisoverleg, waar het vooraf best op geleken had. Ze dronken de koffie zwijgend, tot Anton zei:
‘Nou komen we hier toch al heel veel jaren, maar dit strandje is me nog nooit op deze manier opgevallen…’ Waarop Thijs opmerkte dat dat misschien ook wel kwam door de ongewoon warme zomer. Op bewolkte of regenachtige dagen ziet het er hier minder paradijselijk uit.

Het onderwerp dat centraal zou staan, kwam ineens dichterbij toen Norbert opmerkte: ‘We zijn hier met ons vieren, en we hebben allemaal heel verschillend schaamhaar. Vrouwke,’ en hij keek Stanzi aan, ‘jij hebt eigenlijk nog geen echt schaamhaar, alleen wat meisjesdons dat je trouwens allerliefst staat. Anton is behoorlijk behaard, ook over z’n hele lichaam. Trim je dat of is dat van nature allemaal zo strak?’
‘Ja, dat trim ik, nou ja, vaak doet Lies dat voor me.’
‘Thijs, jij hebt gewoon een jongensachtige, woelige bos. En ik ben de enige die helemaal strak geschoren is. Dat vind ik dan wel grappig aan deze setting: we zien elkaar ’s helemaal naturel.’
‘Weet je,’ zei Thijs, ‘als ik deze week íets leer, dan is het wel hoe weinig ik over bijna alles in mijn leven ooit nagedacht heb…. Stanzi vond zichzelf van de week ‘onnozel in de neutrale betekenis van onwetend’, zo zei ze het. Maar ik merk wel dat ik veel meer dan zij nog onnozel ben… voor een jongen van zestien.’ Hij bloosde. ‘Ik zou best zo mooi kaal willen zijn als jij, Norbert, maar ik heb het gewoon nog nooit bedacht.’
‘Dan gaan we daar vandaag nog wat aan doen vent,’ antwoordde Norbert, ‘ik heb een speciale toilettas met intiem gereedschap mee. Dat scheren is straks zo gefikst.’
‘Zijn er verder nog plannen?’ vroeg Stanzi. Niemand had al vaste plannen, behalve Stanzi zelf dan…
‘Mooi, eerst die scheerbeurt? Daarna gaan we in overleg. Ik heb daar een plan voor. Merken jullie straks vanzelf…’

Norbert pakte z’n toiletkoffertje en viste er een tondeuse en een wegwerpscheerapparaatje uit.
‘Overal krijg je het advies om met scheerschuim te scheren, maar mijn ervaring is dat je dan bij het glad trekken van de huid vaak geen grip hebt en dat het scheerapparaatje makkelijk uitschiet: steevast kleine verwondingen. Als je een normale, gezonde huid hebt, kun je beter droog scheren. Dat wou ik maar ’s met je uitproberen, Thijs. Kom hier maar op deze handdoek staan, dan kloppen we die straks verderop wel uit zodat we geen haarvlokken om ons heen hebben.’ Norbert pakte de tondeuse en zette er een beschermend voorstuk op. Zo kon hij het meeste haar snel en veilig verwijderen. Dan pakte hij het scheerapparaatje… Hij nam Thijs’ ontspannen, slappe piemel aan de top bij de voorhuid beet en trok de slurf recht omhoog. Het scheerapparaatje gleed soepeltjes langs de piemel en binnen de kortste keren was dat deel mooi glad. Er zweefden haartjes naar beneden. Stanzi volgde de verrichtingen met grote aandacht.
Haar vader vervolgde: ‘Dit is wel het makkelijkste deel, nu gaan we naar de schaamheuvel. Da’s ook niet lastig, de vraag is vooral hoe je een natuurlijke overgang realiseert naar beharing op de buik en zo die wel blijft zitten. Kwestie van druk verminderen.’ Dan waren de liezen aan de beurt. ‘Tja, en nu wordt het lastiger: de balzak… Zoveel mogelijk spannen en maar licht schrapen…’ Ook dat vlotte, en ten slotte moest Thijs voorover bukken zodat ook het tussenbeense en de bilnaad onthaard konden worden. Het was al met al een oefening van nog geen tien minuten. En het resultaat mocht er wezen… ‘Je piemel lijkt veel groter dan toen die tussen het haar verborgen zat. Het staat je goed hoor,’ zei Stanzi.
Norbert had inmiddels scheerbalsem gepakt en wreef het hele zaakje krachtig in, met als gevolg dat Thijs een stijve kreeg.
‘Dan zal ik nu maar stoppen,’ zei Norbert plagerig.
‘Ja dat is je geraden!’ reageerde Stanzi op gespeeld bitse toon.

‘Het is tijd om ons te verdiepen in hoe we verder gaan als morgen onze moeders terug komen. Die hebben zich op de vrouwenseks gestort. Loopt het straks niet uit de hand? Daarom wil ik graag eerst weten hoe we allemaal seksueel actief zijn geworden. In grote lijnen en met een aantal details… Om duidelijk te maken wat ik bedoel, zal ik zelf beginnen.’

‘Ik ben al zo’n beetje een jaar bezig me op seks te oriënteren, informatie zoeken, porno bekijken, m’n klasgenoten monsteren… dat soort dingen. Ik wil me nog niet binden, maar ik wil ook niet als slet bekend staan, dus met jongens van school wat ondernemen viel af. Ik had al zo’n beetje besloten dat ik papa wilde vragen om mij deze vakantie te ontmaagden. Iets in mij voelde aan dat hij daar wel voor in zou zijn, maar ik durfde het toch nog niet te vragen. Nou ja, toen kwam Thijs op ons pad, met een valse start, maar al gauw bleek hij een lieve en welwillende jongen. Heel naïef maar niet bang!
Maandag hebben we hier naakt gezwommen en mocht ik hem aftrekken. Dat ging super, en in een gekke bui daarop hebben we elkaar nat gepiest. Ik heb hem daarbij flink te grazen genomen, maar hij vatte het heel sportief op. En op dat moment wist ik: met deze jongen wil ik m’n eerste seksuele ervaring opdoen.
Het echte ontmaagden liep niet zo als ik gehoopt had, maar mijn oordeel over hem is hartstikke positief… Hij is lief en allesbehalve egoïstisch, en hij durft zich ook figuurlijk bloot te geven. Toen we een video keken, vertelde hij dat die ook homogevoelens bij hem opriep. Dat vind ik misschien wel het allerleukste aan hem, dat hij zich kwetsbaar opstelt… En zo bedacht ik steeds wildere plannen, en nu geeft hij aan dat hij tegen zijn grenzen aanloopt. Dat vind ik dus eerlijk en dapper, maar ik hoop dat hij uiteindelijk zichzelf durft overwinnen, al was het maar voor deze vakantie. Dan leert hij zichzelf tot in z’n kern kennen, denk ik. O ja, en ik ontdek van mezelf dat ik meer op mijn vader lijk dan ik zou willen… maar zo bén ik dan dus… een jonge vrouw die ontdekt dat seks haar macht geeft. En nu dreigt Thijs me te ontglippen… verdomme…’
En ineens brak ze, ze moest huilen… Thijs sloeg een arm om haar heen…
‘Hé Stanzi Verkley, dat ik vraagtekens zet bij wat jij over mij beslist, betekent niet dat ik jou ontglip… zo ben ík dus… ik lijk op mijn vader… Ik zou zijn verhaal wel eens willen horen.’