Louise - 1

Na lange tijd een soort writersblock gehad te hebben, ben ik aan een nieuw project begonnen. Ik heb meerdere verhalen liggen, maar na een tijdje kom ik daar niet verder mee. Wat ook de reden is geweest, dat ik weinig meer geplaatst heb. Maar met dit volledig nieuwe verhaal heb ik veel nieuwe inspiratie en omdat dit verhaal ook rond Kerst begint, leek het me leuk om het nu te plaatsen. Veel plezier met lezen, en ik beloof dat ik snel deel twee zal plaatsen!

Ze was mijn eerste liefde, Louise, en nu dertig jaar later krijg ik nog steeds kriebels in mijn buik, als ik haar zie. Het enige probleem: Ze is niet mijn vriendin, en is met een ander getrouwd. Dat gebeurt en ik heb me er al bij neergelegd, dat we nooit samen zullen zijn. Maar een ander probleem is, dat ik mijn voorkeuren voor vrouwen nog steeds aan haar koppel. En het is moeilijk om een vrouw te vinden, die aan haar kunnen tippen. Het is echt niet, dat ik het nooit niet geprobeerd heb, maar telkens mis ik wat. Het voelt niet compleet. Met als gevolg, dat ik al veertig jaar vrijgezel ben. Daar heb ik op zich geen probleem mee, ik kan een vrij en onbezorgd leven leiden, met niemand die me jaagt of aan mijn kop zeurt. Ik heb verder mijn leven goed op orde. Ik ben adviseur van beroep, waar ik bedrijven adviseer in een specifieke branche, waarbij ik regelmatig de halve wereld om moet reizen. Het is een leuk beroep, en omdat ik veel van huis ben, is het misschien ook wel beter, dat ik vrijgezel ben. Want ik ben soms wel weken van huis, en met een relatie is dat bijna niet te doen.

Maar toch... In de wintermaanden heb ik het normaal niet heel erg druk, voor mij ook de periode, dat ik vakantie pak. Maar als er ergens iets is, waar ik een hekel aan heb, dat is vakantie in mijn eentje vieren. Maar ik kan niet anders, en na een jaar hard werken, wil je ook je ontspanning. Vaak kies ik dan vakanties, waar het rustig is. In lawaaierige omgevingen hoor ik erg slecht, dus voor mij zit er geen après-ski in, want in zo'n kroeg kan ik gewoon niemand verstaan. En dan wordt het al moeilijker om een leuke vrouw tegen te komen. Meestal heb ik meer succes in resorts op warmere plaatsen, maar niet zelden zijn die vrouwen eigenlijk ook al bezet. Leuk voor de vakantie, maar als de vakantie voorbij is, is de liefde ook voorbij.

En precies zo’n vakantie zou ik weer gaan houden. Deze keer in Mexico, want ik wilde wel eens de Mexicaanse vrouwen proberen, maar ook vooral omdat ik de kerstdagen niet alleen met mijn ouders wilde vieren, en dan zou ik dus een Mexicaanse Kerst vieren.

Maar de eerste voortekenen, dat dit geen leuke vakantie zou worden, waren er al meteen. Het begon er al mee, dat mijn wagen niet wilde starten. Gelukkig wilde mijn buurman me wel even naar het station brengen, want ik zou met de trein naar Schiphol gaan. Vervolgens had de trein flinke vertraging, en kwam ik maar net op tijd aan om in te checken. De vlucht op zich ging best goed. De reis ging naar Puerto Vallarta, waar ik me een zeer luxe hotel geboekt had, met uitzicht op zee. Niet echt goedkoop, maar het zou wel absoluut goed verzorgd zijn.

In het hotel begon mijn vakantie al niet veel beter, want ze slaagden erin mijn koffers in het hotel kwijt te raken. Later bleek, dat ze op de verkeerde kamer bezorgd waren. Een begrijpelijke fout, maar niet echt leuk. Gelukkig bleek verder het hotel alles waar te maken, wat ze beloofden. Ik hoefde maar te wenken, of ze stonden al voor me klaar. En om mijn waardering te laten blijken, was ik dan ook altijd gul met fooien. Ook een manier om ervoor te zorgen, dat je altijd goed en snel geholpen wordt. Helaas had ik wel pech met de dames. Ze waren er wel, maar veel al met hun partners daar of veel te oud. De eerste drie dagen kon ik me echter nog wel amuseren met een van de poetsdames, die voor een paar dollar best wel wat plezier in bed wilden maken. Voor twintig dollar mocht ik alles met haar doen, wat ik maar wilde. Natuurlijk wel met condoom, maar dat kon de pret niet drukken.

Het was natuurlijk niet, wat ik echt zocht. Wat ik wel fijn vond, was dat er geen stampende discotheek was. Er werd wel muziek gedraaid, maar dat was meer sfeermuziek. Met enkele stellen had ik erg leuke gesprekken, waardoor mijn vakantie op een andere manier toch leek te slagen.

Maar toen kwam de vierde dag. Ik zal die dag niet meer snel vergeten. Tot mijn verbazing zag ik opeens een bekend gezicht. Ik zou haar echt overal uit een menigte kunnen herkennen. Het was Louise. Eerst dacht ik nog, dat ik hallucineerde, maar ze had me ook al gezien en herkend, en kwam naar me toe.

‘Dave, jij ook hier? Hoe klein is de kans, dat we jou hier aantreffen!’

‘Hey, Louise! En hoi Jack! Ja, die kans is wel heel erg klein! Maar ik had gewoon behoefte aan een goede vakantie. En hier is het altijd lekker warm.’

‘Blijf je lang hier?’

‘Ja, nog minstens twee weken. Totaal drie weken!”

‘Zo, doe maar ruig! We zijn al blij, dat we acht dagen kunnen betalen!’

Voordat ik het weet, zit ik al een uur met Louise te kletsen, zeer tegen de zin in van haar man Jack. Die was alweer terug naar hun hotelkamer gegaan, en kwam al snel weer terug naar Louise.

‘Louise, kom je even mee? We moeten even naar de receptie. Onze kamer is echt hopeloos! De douche doet het amper, het bed is niet eens verschoond en het is er een zooitje! Daar betaal ik geen tweehonderd euro per nacht voor!’

Louise verontschuldigt zich bij mij en loopt dan met haar man mee. Ik moet glimlachen. Ze moesten eens weten, ik betaal voor mijn kamer bijna zeshonderd euro per nacht. Dat klinkt als veel, maar ik ben zo slim geweest om eerst alles goed uit te zoeken. Want voor dat geld zit ook echt alles inbegrepen! Eten, drank, service, zelfs een huurauto. Ik had ook eerst zo’n goedkopere kamer willen boeken, maar met een beetje moeite kon je dan al snel uitrekenen, dat je nauwelijks goedkoper uit was. Tien dollar voor een cocktail is niets, een plek reserveren op het strand kost vijftig dollar, voor eten ben je ook al snel zeventig dollar per dag per persoon kwijt. En ik had een hele ruime en luxe hotelkamer, met alle luxe, die ik me maar kon wensen! Dan koste me die extra luxe een kleine honderd dollar meer, terwijl ik me nergens zorgen over hoefde te maken.

Maar mijn vakantie was opeens weer oké! Louise was er. En ook al was ze inmiddels, net als ik, al bijna veertig, ze ziet er nog steeds geweldig uit. Maar al snel komt ze weer terug, en ze heeft zich nu ook al omgekleed in wat meer zonnigere stijl. Een luchtig zomerjurkje, waarover haar donkerbruine haren vallen. Ze ziet me weer zitten aan de bar en komt weer naar me toe.

‘Problemen opgelost?’

‘Ja, de poetsvrouw was niet komen opdagen. Nou ja, die dingen kunnen gebeuren! Jack windt zich altijd over die dingen zo enorm op! Hij maakt er dan zo’n spektakel van! Ik ben me maar gaan omkleden, want Jack kennende rust hij niet eerder, voordat het opgelost is!’

Dan vloekt ze even. ‘Fuck, mijn portemonnee vergeten! Moet ik weer terug, want ik heb best wel dorst!’

‘Wil je wat van mij?’

O, dat is wel aardig, dan krijg je dat later wel terug!’

‘Niet nodig, Louise! Drank is voor mij kosteloos. Zit bij mijn kamer inbegrepen! Of ik me nu iedere dag lazarus drink of alleen maar spa rood drink, ik hoef niets extra’s te betalen!’

‘Ow? Kon dat hier ook?’

‘Ja, maar dan moet je in het hotel tegenover het jouwe zitten. Is hetzelfde resort, maar wel wat klassen verschil. Echt alles zit bij de prijs inbegrepen! Dus ik kan mijn portemonnee lekker in mijn kluisje laten!’

‘En hoeveel kost dat?’

‘Wel een aardige cent, hoor! Ik ben net geen zeshonderd euro per nacht kwijt.’

Louise fluit eens door haar tanden. ‘Dat kunnen we niet betalen, Dave!’

Ik glimlach. ‘Ze hebben ook goedkopere kamers, maar daar zit dan geen gratis leenauto bij. Kost iets van vierhonderdvijftig euro per nacht. En dan ben je goedkoper uit, dan jullie in dat hotel, waar je voor alles moet betalen!’

‘Is dat echt zo?’

Ik knik. ‘Ik heb me even de moeite genomen om het uit te zoeken tijdens een vlucht naar Canada.’

‘Wat moet jij in Canada?’

‘Een klant bezoeken. Ik ben adviseur en ze vragen me van over de hele wereld om hun bedrijf advies te komen geven. Dus ik breng wel wat tijd door in het vliegtuig, dus heb ik ook tijd genoeg om zoiets goed uit te zoeken!’

‘Verdient zeker goed, als je hier drie weken vakantie kunt nemen bij die prijzen! Is je vriendin ook hier?’

Voordat ik het weet, flap ik eruit: ‘Nee, ik hoop nog steeds, dat jij dat zou worden, maar ja, je bent al bezet!’

En dan besef ik me, wat ik gezegd heb en bloos dan meteen. Maar Louise neemt het sportief op.

‘Ik wist wel, dat je altijd een crush op me had! Ik heb echt nooit begrepen, waarom je me vroeger nooit durfde te vragen!’

Ik lach. ‘Ik was toch veel te verlegen, dat weet jij ook nog wel. Weet je nog Manuela?’

Louise lacht. ‘Oh, toen had ik echt medelijden met je! Dat zal voor je zelfvertrouwen er niet beter op zijn geworden!’

‘Toen niet, maar toch heb ik er wel van geleerd. Ik ben er toen aan gaan werken om voor mezelf op te komen. Ik kreeg zelfs lessen in openbaar spreken, en dat beviel me goed. Om die reden ben ik nu adviseur geworden. Ik heb geluk gehad, het is een hele specifieke branche, waar er maar enkele mensen ter wereld goede kennis van zaken hebben. En daar ben ik er één van!’

‘Wat voor branche precies?’

‘Ik ben deskundige in schimmels. In de meest brede vorm van het woord. Ik kan bepalen, wat voor schimmels er ergens zich bevinden, en wat je er tegen kunt doen. Of ook omgekeerd, want schimmels kunnen ook erg nuttig zijn. Dan geef ik advies, hoe je die het beste kunt voeden. En dat gaat best ver. Maar ik word ook gevraagd voor de teelt van paddenstoelen, al is dat wat minder mijn vakgebied. En gemiddeld gesproken ben ik dan drie weken weg, een of twee weken thuis en dan moet ik weer op pad.’

‘Jij ziet ten minste nog wat van de wereld! Dit is onze eerste vakantie sinds acht jaar. En daarvoor hebben we hard moeten sparen!’

‘Wat doe jij tegenwoordig?’

Ik bestel inmiddels een drankje voor Louise, en ze antwoordt me: ‘Ik werk nog steeds in de zorg. Maar de afgelopen jaren waren niet gemakkelijk voor ons! Jack heeft zijn been op meerdere plaatsen gebroken en is bijna een jaar uit de running geweest. Daardoor is zijn bedrijf failliet gegaan. Hij is nu weer opnieuw begonnen en dat begint nu wel goed te lopen. Daarom kunnen we ons dit nu ook veroorloven!’

‘Ook op de extra kosten gerekend?’

‘Misschien dat we hier en daar toch wat zuinig aan moeten doen? Jack kan af en toe zo pinnig zijn!’

‘Hier, drink er maar eentje van mij!’

‘Dank je, Dave! Hmm, dit is een lekker drankje!’

‘Alberto, hoe heet deze cocktail ook al weer?’

‘Dit is de House Special, die wordt alleen hier geschonken!’

‘Die moet ik onthouden!’

We praten nog een hele tijd verder met elkaar, en we zijn al enkele cocktails verder, als Louise zegt: ‘Ik ga toch maar eens kijken, waar Jack blijft! Dave, erg leuk om je weer gezien te hebben en bedankt voor de cocktails!’

Ze loopt weg en ik glimlach. Het was inderdaad erg leuk om eens met haar bij te praten. Ik heb in mijn hele leven niet eens zoveel met haar gepraat en nu al enkele uren. En ik kan best nog wel dagen met haar praten, geen enkel probleem!’

Ik kijk op mijn horloge en zie dat het bijna tijd is om te gaan eten. Je hebt hier keuze uit verschillende restaurantjes, en mijn keuze valt vandaag op het Japanse restaurant. Daar heb ik twee dagen geleden ook al gegeten, en dat was me erg goed bevallen. Het ligt wat dichter bij het ander hotel, die samen het zwembad en de bar delen. Maar ik besluit me toch eerst even om te kleden. Maar als ik terugkom, hoor ik iemand huilen, vlakbij het restaurant. Tot mijn verbazing is het Louise, en als ik vraag, wat er aan de hand is, vliegt ze me huilend om mijn nek. Er moet iets gebeurd zijn, dat kan niet anders. Ik neem haar mee naar mijn kamer, ik weet anders ook niet wat ik moet doen. Ze heeft het niet eens door.

Pas na een uur krijg ik een paar woorden uit haar, en daaruit kan ik opmaken, dat ze haar man betrapt heeft in bed, met een andere vrouw. Ze hoeft mij niet te vertellen, wat er daar gebeurd is. Waarschijnlijk een van de schoonmaaksters, die willen bijverdienen. Die verdienen maar tien dollar per dag, dus een wip voor twintig dollar is twee maal zoveel als ze per dag kunnen verdienen!

Maar ik besef me, dat dit voor Louise een harde klap moet zijn geweest. Het duurt nog een uur, voordat ik haar gekalmeerd heb. Inmiddels begin ik wel honger te krijgen, en ik weet zeker, dat Louise ook honger zal hebben. Dus ik bel roomservice op, en bestelde wat te eten bij een van de restaurants. Nog een kwartier later komen ze het al brengen, en ik bedank de bediende met een leuke fooi.

Opeens bedenk ik me iets.

‘Louise, heb je al nagedacht over waar je vannacht slaapt?’

Ze kijkt me geschokt aan. ‘Ik ga in ieder geval niet bij die zak in bed liggen!’

‘Hier is een extra slaapkamer, als je wilt, kun je hier wel blijven.’

‘Oh, dat zou ik erg fijn vinden! Dank je, Dave!’

Ik roep de bediende terug. ‘Emilio, wil je nog wat extra’s verdienen?’

De jongen knikt. ‘Zou je een koffer willen ophalen voor mevrouw daar? Ik geef je honderd dollar, als je dat wil doen!’

De ogen van de jongen worden groot. Zoveel fooi krijgt hij nooit!

Ik roep naar Louise: ‘Welk kamernummer heb je?’

‘362’

Ik vertaal het naar het Spaans en vertel hem erbij, dat hij in het andere hotel moet zijn. Dat is voor de jongen geen enkel probleem, omdat het dezelfde keten is. Hij moet daar ook bezorgen, dus er is niemand, die daar raar van opkijkt. Louise is opgestaan en zegt: ‘Wacht, ik ga even met hem mee. Als Jack daar is, zal hij hem nooit laten vertrekken met die koffer! Bovendien liggen mijn papieren, mijn telefoon en portemonnee daar!’

‘Loop dan ook even langs de receptie, en laat je daar uitschrijven. Ik zorg wel, dat je dan hier bij de receptie een kamersleutel krijgt.’

‘Dank je, Dave! Deze hulp kan ik echt wel even gebruiken!’

Ze loopt dan weg, en ik loop even naar de receptie, waar ik regel, dat Louise ook een kamersleutel krijgt. Het kost me wel iets extra’s, maar daar maak ik me niet echt zorgen om. Ik kan het me best veroorloven!

Louise is al snel terug, ik sta nog steeds bij de balie, als ze terugkomt. Ze is nu duidelijk furieus en haar gezicht staat op onweer. Maar ze zegt niet erg veel. Met haar paspoort checkt ze zich in en krijgt dan een eigen kamersleutel. Dan lopen we naar boven. We moeten lachen, als we er achter komen, dat ons eten koud is geworden. Maar we besluiten het toch op te eten, en terwijl we dat doen, vertelt Louise me, waarom ze zo boos was.

‘De zak had schijnbaar al niet meer genoeg aan één hoertje! Toen ik terugkwam, was hij bezig met twee vrouwen! Waar haalt hij het geld vandaan?’

‘Nou ja, zo duur zijn die hier ook weer niet, Louise. Ik ben vrijgezel, dus ik heb er al gebruik van gemaakt. Kost ongeveer twintig dollar voor een wip. Maar dat praat het niet goed voor Jack! Zoiets is gewoon lomp en absoluut fout!’

‘Jij hebt ook al met zo’n hoer geneukt?’

‘Louise, neem het me eens kwalijk! Ik ben ook maar een man alleen!’

‘Ja, oké. Van jou kan ik dat nog wel begrijpen, maar van Jack? Ben ik niet goed genoeg voor hem? Wat hebben die vrouwen, wat ik niet heb?’

‘Jack moet zijn verstand verloren hebben, Louise! Want als hij zo’n mooie vrouw als jou durft te bedriegen, dan heeft hij ergens een pan los zitten!’

Louise knikt. ‘Dank je, Dave! Dat doet me een stuk beter voelen!’

Ze is dan even stil en zegt dan: ‘Waarom zou ik niet hetzelfde doen? Als hij met andere vrouwen mag neuken, dan mag ik toch zeker ook wel met een andere man neuken? Wil je met mij naar bed, Dave?’

Ik ben even helemaal verrast door haar vraag.

‘Kom, je moet niets doen, waar je later spijt van krijgt, Louise!’

‘Je dacht toch zeker niet, dat ik nog bij hem blijf, Dave? Die zak krijgt zijn verdiende loon! En bewijzen heb ik hier op mijn telefoon! Ik heb net foto’s van hem gemaakt, terwijl hij daar bezig was! Als die thuiskomt, zal er al een brief van een advocaat op de deurmat liggen! Maar ik blijf geen enkele seconde meer bij hem!’

Ze pakt dan meteen haar telefoon en belt dan met haar broer.

‘Richard, wil je iets voor me doen? Kun je mijn spullen uit het huis halen? Ik heb net Jack betrapt in bed met twee andere vrouwen. En ik peins er niet over om nog langer bij hem te blijven! Dit is echt de druppel!

Dus je wilt me wel helpen? Dank je! Nee, ik blijf wel hier. Ik heb hier een bekende getroffen en die heeft een extra slaapkamer, waar ik kan blijven. Ik laat me door die zak mijn vakantie niet afnemen, waar ik zo lang voor gewerkt heb!

Ja, puur toeval! Je kent hem ook, het is Dave! Ja, ik zal hem de groeten doen! Dank je!’

Ze hangt op. ‘Je krijgt de groeten van mijn broer Richard! Ik wist niet, dat jullie elkaar kenden!’

‘O ja, ik bezorg hem wel eens opdrachten. En daar krijg ik dan weer provisie van.’

‘Dat wist ik niet! Maar bedankt, dat je me hier laat blijven. Anders waren dit helse acht dagen geweest!’

‘Van mijn part blijf je langer, Louise. Ik vind het zo leuk om je weer eens te treffen, al zijn natuurlijk de omstandigheden nu wat minder leuk!’

‘Ach, maak je daar geen drukte om! Het ging al langer niet meer zo heel erg goed tussen ons! Wat er nu gebeurd is, zou toch wel een keer gebeurd zijn! En natuurlijk doet het nu wel pijn, maar ik gun hem dat plezier niet, dat hij mijn vakantie bederft! Daarom ben ik ook heel erg blij, dat ik jou hier getroffen heb, en dat je me ook helpt! Je weet niet, hoe dankbaar ik daarvoor ben!’

Dan pakt ze weer haar telefoon en zegt: ‘Sorry, ik moet nu even een hoop dingen regelen!’

Ze belt dan een neef van haar op, die advocaat is, en vertelt hem, wat er gebeurd is. Haar neef zegt meteen toe om haar te helpen. Ze geeft hem toestemming om met haar vader hun papieren uit de kluis te halen, zodat de scheiding in gang gezet kan worden. Als Jack thuiskomt, dan zal die brief wel tussen de stapel post zitten.

Ze belt dan ook met haar ouders op en vertelt hun het nieuws. Die maken zich al meteen zorgen, maar Louise stelt ze al snel gerust. Ze vertelt hen, dat ze bij mij onderdak heeft gevonden, en toch haar vakantie gaat afmaken. Ook vertelt ze haar vader, dat haar neef Laurens de nodige papieren zal ophalen, en dat haar vader hem daarbij moet helpen, aangezien haar vader een sleutel van het huis heeft, net als haar broer Richard. Maar ik kan al aan de toon horen, hoe ze tegen haar ouders praat, dat die er helemaal niet rouwig om zijn, dat Louise Jack gaat verlaten.

En dan bergt ze haar telefoon op.

‘Zo, en nu heb ik zin om me lekker dronken te drinken!’

‘Zullen we onder naar de bar gaan? Daar zit nu Oscar, en die kan echt wel goede cocktails maken!’

‘Lijkt me een prima plan! Maar ik ga me dan eerst even opfrissen en opmaken. Ik zie er verschrikkelijk uit!’

Dan kijkt ze rond en zegt: ‘Maar wat heb jij een grote kamer! Alleen al de zitruimte is groter dan onze hele kamer!’

Ik lach. ‘Je hebt de badkamer nog niet gezien! Maar die moeten we wel delen. En als je niet wil, dat ik op je slaapkamer kom, je kunt de deur aan de buitenkant afsluiten. Daar zit zo’n elektronisch slot op, dat er altijd maar één deur open kan. Dat kan je ook uitschakelen, mocht je dat willen.’

‘Het zou me niets interesseren, al zou je me een keer naakt zien! Zo preuts ben ik niet!’

‘Als je dan toch niet zo preuts bent, dan zal ik je maar meteen vertellen, dat ik nogal graag naakt rondloop.’

‘Hou je vooral niet in!’

Ik lach. ‘Kijk dan niet alles weg, zoveel heb ik ook weer niet!’

Louise lacht. ‘Je bent echt niet meer zo verlegen! Dat merk ik al!’

‘Die tijd heb ik al een hele tijd achter me gelaten!’

‘En toch begrijp ik niet, dat jij nog steeds vrijgezel bent! Ook al ben je vaak van huis, je ziet er absoluut niet slecht uit!’

‘Toch maakt het feit, dat ik vaak van huis ben, niet zo gemakkelijk! En bovendien ga ik zelden op stap. Ik heb een aandoening aan mijn oren, dat ik in lawaaierige omgevingen amper iets kan horen. Dan is naar een kroeg gaan al geen doen meer. Veel te druk! Dan kan ik geen enkel gesprek meer voeren!’

‘Daar had je vroeger volgens mij ook al last van! Ik heb je toen ook wel eens gezien, dat iemand tegen je praatte, maar je leek er weinig van te begrijpen!’

Ik knik. ‘Ja, dat was ook wel zo. Dat was ook deel, waarom ik zo verlegen was! Nu ik weet, hoe ik daarmee moet omgaan, valt het wel mee. Trouwens, ik heb een cursus liplezen gevolgd, zodat ik in drukke omgevingen toch een beetje gesprekken kan volgen. Maar het is niet erg gemakkelijk!’

‘Lijkt me erg lastig! Maar zo kun je wel goed horen?’

‘Ja, geen enkel probleem! Eigenlijk hoor ik te goed, daardoor overstemmen al die andere geluiden de rest. Zo kun je het wel omschrijven. Want het is niet, dat ik dan niets hoor, maar het is gewoon zo moeilijk voor me om te focussen, dat het gewoon onmogelijk is om een gesprek te volgen.’

Louise staat dan op en zegt: ‘Ik ga me wassen, aankleden en opmaken. Je hoeft niet op me te wachten, ik vind je wel!’

Ik heb niet echt lang nodig om me te fatsoeneren. In tegenstelling tot de andere avonden besluit ik me aan een tafeltje te gaan zitten. Oscar komt me vragen, wat ik wil drinken.

‘Heb je goede Whisky?’

‘Ik zal je de kaart even brengen. Geen cocktail vandaag?’

‘Misschien later. Ik kan nu wel even wat sterkers verdragen!’

Hij komt al snel terug met de kaart en ik bestel me dan een goede whisky. Het is een Islay, met een sterke rooksmaak. Ik geniet met kleine slokjes van deze drank. Ik heb ook even nodig om even tot mezelf te komen, omdat ik in een nogal vreemde situatie terecht ben gekomen. Mijn jeugdliefde hier op vakantie tegenkomen was al heel wat, en nu slaapt ze ook nog in mijn hotelkamer! Wel op een aparte slaapkamer, maar wie weet biedt het nog wel mogelijkheden! Ze heeft al aangeboden om met me naar bed te gaan, maar dat was meer uit wraak. En daar zou ze spijt van hebben gehad, en al wil ik haar nog zo graag, dat zou ik nooit kunnen doen!

Ik zit er al een uur en heb alweer een leuk gesprek met het koppel, waar ik gisteren ook al mee heb gepraat, als Louise er aankomt. Ik had haar al meteen gezien, toen ze het gebouw uit kwam lopen. Ze heeft haar lange, bijna zwarte haren in een sierlijke staart op haar rug hangen, en heeft zich nu een avondjurkje aangetrokken. Het staat haar erg leuk, maar het is duidelijk geen heel duur jurkje geweest. En zo komt ze naar me toegelopen.

‘Wow, je hebt er nogal werk van gemaakt, Louise!’

Ze glimlacht. ‘Moet ook, want ik ben nu zo goed als vrijgezel!’

Ik lach en stel Louise dan voor aan het koppel. Het is een Duits koppel en ze heten Hubert en Renate. Zowel ik als Louise zijn de Duitse taal wel machtig en we zijn al snel weer in gesprek met het koppel.

Louise ziet dan mijn whisky staan en zegt: ‘Drink jij whisky? Mag ik eens proeven?’

‘Ga je gang!’

Ze proeft voorzichtig, maar verslikt zich bijna, als ze de sterke smaak proeft.

‘Oef, dat is wel heftig spul! Smaakt wel, maar dit is te overdreven voor mij!’

Ze ziet dan de kaart liggen en zegt: ‘Ze hebben nog een best uitgebreide keuze! En zit dit allemaal inclusief bij jouw kamer?’

Ik knik. ‘Je kunt bij Oscar met je kamersleutel bestellen. Zo weten ze uit welk hotel je komt, en of je moet betalen of niet.’

‘Handig! Dus ik kan nu ook gewoon bestellen?’

Ik knik en wenk meteen Oscar. Louise wijst dan meteen iets aan op de kaart en toont haar dan de kamersleutel.

‘Mag ik die even? Dan kan ik dat voor u op uw kamer zetten.’

‘Maar dat was toch gratis?’

‘Klopt, maar we moeten wel alle drank registreren. Heeft niets te maken met uw rekening, het is alleen intern.’

‘Ah, op die manier! Alsjeblieft!’

Oscar neemt de kaart aan en brengt die al snel terug, samen met het drankje, dat Louise besteld heeft. Oscar kijkt me dan aan en zegt: ‘Deze dame zit bij u op de kamer?’

‘Ja, dat klopt. Was niet voorzien, maar ik heb dat vanmiddag nog geregeld.’

‘Is verder geen probleem, hoor! Ik vond het alleen vreemd, omdat u de andere avonden alleen was!’

Hij loopt dan weg en ik kijk naar Louise. Ze heeft zich sterke drank besteld en ik vraag haar wat ze besteld heeft. ‘En Glenn Morangie. Dacht je, dat vrouwen geen whisky lusten?’

Ik lach. Ik heb zo’n idee, dat we straks heel erg dronken gaan worden!’

‘Dat was ook de bedoeling! Ik wil dat ene voor vandaag vergeten!’

We hebben een goede klik met Hubert en Renate en al snel zitten we samen aan één tafel. Ze doen mee met de sterke drank, maar dan in de vorm van cognac. Daar heb ik dan weer niets mee, hoewel Louise het een keer probeert. Maar ze vindt dat ook niet echt lekker. Maar het zorgt er wel voor, dat ze al flink aangeschoten begint te worden. Ze wordt steeds vrijer en losser en komt steeds dichter tegen me aan zitten. Hubert en Renate hebben inmiddels het verhaal van Louise en Jack ook al te horen gekregen, en ze geven haar volledig gelijk, dat ze haar vakantie voort zet en Jack zal gaan verlaten. Maar als Louise even naar het toilet moet, zegt Renate tegen me: ‘Dave? Volgens mij heb je het niet eens in de gaten, maar ze is heet op je!’

Ik moet even blozen. Ik had wel gemerkt, dat ze nogal handtastelijker begon te worden, maar dat weet ik vooral aan de alcohol. Maar Louise zit de hele tijd naast me, en Hubert en Renate zien haar de hele tijd naar mij kijken.

‘Waar ken je haar eigenlijk van, Dave?’

‘Ik heb met haar op school gezeten. Vroeger had ik een mega crush op haar, maar ik was toen veel te verlegen!’

Hubert lacht. ‘Ik zou mijn kans nu grijpen, als ik jou was! Ik zou deze kans niet laten gaan!’

‘Ik zou wel willen, maar ze is dronken en ik wil geen misbruik van haar maken! Dat gaat tegen mijn principes in!’

‘Respect! Dat zouden niet veel mannen doen, zeker niet met zo’n mooie vrouw!’

‘Ze ziet er nog steeds heel erg mooi uit! Wie weet, we zijn nog wel even hier!’

Renate glimlacht. ‘Dat is heel erg netjes van je, om geen misbruik te maken, zeker nu ze zo kwetsbaar is!’

Hubert zegt dan: ‘En wat doe je nu, als ze in de nacht in je bed komt liggen en seks met je wil?’

Ik lach. ‘Wat dacht jij dan? Ik ben de paus niet!’

Hubert lacht. ‘Dat wilde ik horen!’

Ik zie dan opeens Jack ergens in een hoek staan. Zo te zien is hij nogal dronken, maar hij volgt met zijn ogen Louise, die net terugkomt van het toilet. Als ze dichterbij komt, loopt hij naar haar toe en probeert haar te kussen. Maar Louise is niet voor een kleintje vervaardigd en weert hem af. En als hij dan niet wil ophouden, haalt ze flink uit en geeft hem een vuistslag op zijn neus. Natuurlijk bloedt dat meteen hard. Daarop sta ik op en trek Louise daar weg. Ik zeg tegen Oscar: ‘Ik denk, dat ze genoeg heeft gehad! En die man, dat is haar toekomstige ex.’

Oscar heeft niet veel meer nodig om te begrijpen wat er aan de hand is. ‘Laat me raden, betrapt met hoertjes in bed?’

Ik knik. ‘Gebeurt hier zo vaak! Ik laat hem wel naar de dokter brengen en zorg wel, dat hij naar zijn kamer gaat!’

Ik zwaai nog een keer naar Hubert en Renate en trek dan Louise met me mee. Louise huilt weer en ze zoekt troost tegen mijn lichaam. Het lukt me om haar naar mijn kamer te brengen. De alcohol hakt er goed bij haar in, want ze kan nog amper op haar benen staan, als we bij mijn kamer aankomen. Ik leg haar op haar bed neer, en stop haar met kleren en al aan onder het laken. Zelf ga ik nog even naar het toilet. Ik voel de alcohol ook wel, maar ik drink wel vaker whisky en ben dit wel gewend. Maar als ik eenmaal in bed lig, ben ik al snel in dromenland vertrokken…