Ibiza - 1

Bij ons thuis werd er wel eens gelachen om onze overburen. Mijn ouders en ik noemden hen het Temptationkoppel omdat we ze als de ideale kandidaten zagen voor het soort relatietests dat we kennen van tv.

Zij was elke dag opgemaakt tot in het absurde, droeg uitdagende, onthullende kledij en straalde een aan arrogantie grenzende ijdelheid uit. Haar naam was Tatjana, ze was halverwege de 20 en ze kwam uit Rusland. Haar Nederlands was matig en haar intelligentie onduidelijk. Ze was ongelooflijk, dat moet ik zeggen. Ik hield als gayboy al vroeg van alles wat camp en kitsch was.

Hij paste helemaal in dat verhaal. Ik grijnsde als mijn ouders zijn tattoos bespotten of zijn uitsloverige fysieke inspanningen aanschouwden en uiteraard als hij maniakaal bezig was zijn sportwagen in de was te zetten. Maar stiekem genoot ik als liefhebber van mannelijk vlees best wel van deze fitnessgod.

Niet dat ik echt geilde op de immens spierbundels van Steve – ik viel eigenlijk gewoon op doorsnee jongens van mijn leeftijd – maar er was iets fascinerends aan het welgevormde vlees. De imposante schouders, de strakke biceps, de platte buik, de gespannen, massieve billen en de welgevormde dijen en kuiten… Indrukwekkend wel maar niet écht sexy.

Steve, die de 30 naderde en zijn wat kinderlijk aandoende bruid als een soort trofee zag, had daar nu niet zo’n geweldige kop bij. Hij was weliswaar op en top verzorgd – al even ijdel als zijn vrouw – en zijn zwarte krulletjes lagen onberispelijk, maar zet zijn hoofd op een doorsnee lichaam en je kijkt er niet naar om. Hij had een karakterloos gezicht, keek vaak te ernstig, alsof hij poseerde en als hij het woord nam kwam er niet veel van betekenis uit.

Mijn vader noemde Steve een leeghoofd die zich enkel bezig hield met zijn lichaam en zijn getunede auto. Maar als ik intussen op de Instagram van Tatjana naar de foto staarde waarop Steve in een jacuzzi zat, uitzonderlijk met een glimlach, mocht hij van mij gerust leeg zijn. Wat een borstkas. Hij had geen eigen account en Tatjana postte vooral foto’s van zichzelf en haar honden, dus was ik aangewezen op wat zichtbaar was in het straatbeeld.

Steve en Tatjana woonden nu al enkele maanden tegenover ons maar we hadden weinig contact. Er werd vriendelijk goedendag geknikt en ik knielde wel eens bij hun twee chihuahua’s als Tatjana voorbij wandelde. Zelfs de honden uitlaten deed ze met haar telefoon in de hand en haar glimmende en gekleurde nagels waren zo lang dat ik me afvroeg hoe ze de stront opraapte. Er was weinig conversatie, maar ze glimlachte wel als ze aandacht kreeg, ook al was mijn attentie op de honden gericht. Eén keer hadden we het over haar telefoon en ook eens over haar buitenmaatse en opzichtige handtas die ik natuurlijk fabulous vond. Tatjana deed er alles aan om een reusachtig cliché te zijn.

Hoewel ik geen uitgesproken seksuele verlangens had voor een type als Steve, keek ik mijn ogen uit als hij in de voortuin wat oefeningen deed of zonder shirt zijn auto waste. Dit soort mannen, geobsedeerd door het eigen lichaam, had iets naïef en angstaanjagend tegelijk. Ik keek dan ook wel eens met gekromde tenen naar de televisieprogramma’s waarin ze opdoken. Ze blonken niet uit in intelligentie, maar waanden zich niettemin vaak heel wat. Zo’n Dario of Sergej kraamde dan prietpraat uit over gevoelens voor de verleidsters in het programma, maar eigenlijk zag je in hun ogen enkel lust en het verlangen alle vrouwen om hen heen eens een flinke beurt te geven. Net dat was wat ik finaal dan toch lekker vond aan zo’n mannen. Ze waren weinig complex. Mijn theorie was ook dat deze mannen goed in bed waren en dit ook van zichzelf wisten.

Ik had dus – nogmaals – op zich geen verlangen naar Steve. Ik was als 17-jarige slungel nog vrij onervaren en waagde me enkel nog maar aan wat stiekem gedoe met leeftijdsgenoten. Ik hoopte op meer dan wat geruk of een snelle pijpbeurt, maar wist niet goed wat ik dan wel wou. Een leuk vriendje, alleszins. Met mijn knappe kop en lange blonde haren moest dat wel een keer lukken. Ik had geduld en masturbeerde volop tot de ware zich aandiende. Mijn dildo liet ik vaardig in en uit mijn reetje glijden, zuchtend van genot en verlangend naar een dikke lul die zich in me zou boren.

Ik dacht daarbij nooit aan Steve. Ik zag eerder jongere, knappere kerels voor me of fantaseerde over bekenden, zoals klasgenoten. Steve etaleerde een té perfect lichaam. De focus bij het sporten lag volgens mij dan ook meer bij de spieren dan bij de conditie. Wanneer ik hem waarnam bij één van de vele keren dat hij zijn auto opblonk, leidde dat niet vanzelf tot opwindende beelden. Zoals gezegd, vond ik Steve eerder fascinerend dan sexy en bleef ik me afvragen hoe iemand zo in de ban kon zijn van zijn eigen lijf. Tattoos ontbraken natuurlijk niet, al had ik de indruk dat het vooral trendy illustraties waren zonder veel karakter en op de voorspelbare plaatsen.

Het ging Steve vooral om wat anderen te zien kregen, dus ik droomde wel eens weg bij wat er zoal niet zichtbaar was. Zou hij wat tussen de benen hangen hebben? Ook bij de macho’s op tv, die zo op neuken uit waren, vroeg ik me dat wel eens af. Nu en dan werd het programma gekruid met vage nachtelijke camerabeelden waarop overspel te zien was en soms kreeg je dan een glimp van zo’n patser die met een lellebel te keer ging. Ik vond dat best opwindende beelden en zocht online vooral naar porno waarin zo’n taferelen uit reality-series gelekt werden. Je zag geen echte seks maar een half verhuld tafereel waarbij nu en dan een kont te zien was, of met wat geluk een balzak. Maar vooral zag je de drift waarmee zo’n patser lag te seksen. Dit soort mannen wilde niet vrijen maar neuken. Zij bedreven niet de liefde, ze bestegen een vrouw. Ze pakten iemand. Ze staken hen vol. Het waren omschrijvingen die de vrouw reduceerden tot een object en de rollen duidelijk in actief en passief verdeelden, maar ik vond dat erg opwindend.

Als ik Steve, al dan niet half gekleed, bezig zag in zijn tuin, was het me dan ook niet echt te doen om die opbollende spieren, maar om de vanzelfsprekendheid waarmee dit soort mannen dacht aanspraak te maken op de wereld en in het bijzonder op vrouwen en auto’s. Ik had nog nooit met Steve een conversatie gehad maar droomde ervan hem iets te horen zeggen waaruit je zijn opvattingen rond seks kon afleiden. ‘Als ik Tatjana een beurt geef, krijst ze de buurt bij elkaar’, ‘Als ik er op mag, is het feest’ of ‘Ik ga stevige Steve even een bezoek laten brengen aan mijn vrouw haar kut spleet fuck er in volpompen aaaaaaah. Ja, ik kwam klaar bij zulke onnozele gedachten. Ik rukte me af terwijl ik me inbeeldde wat zo’n Steve zou zeggen.

Nu was ik niet geobsedeerd door onze buren hoor. Ik had er doordeweeks amper aandacht voor en er gingen dagen voorbij dat ik geen seconde aan Steve of Tatjana dacht. Ik vond hen al bij al echt geen interessante mensen en wilde misschien zelfs geen sympathie voor zo’n klootjesvolk.

Het was dan ook met enorme verbazing dat ik Steve een week voor de zomervakantie aan onze voordeur aantrof met een bezorgd kijkende Tatjana aan zijn zijde, de twee chihuahua’s in haar armen. Ik deed open en besefte meteen dat ik Steve eigenlijk nog nooit echt van zo dichtbij had gezien. Hij droeg een mouwloos shirt met diep uitgesneden armgaten waardoor je zijn oksel en een deel van zijn welgevormde romp kon zien. Ik was even van de wijs van de taille zonder een greintje vet en spande me in om te focussen op wat Steve zei. Maar ik was wel enigszins theatraal aangelegd en haalde al snel mijn charmantste glimlach boven.

‘Hey, ik zou je willen vragen om te stoppen met geilen op mijn vrouw!’ sprak hij en ik was zo perplex dat ik even dacht dat hij Chinees sprak en een seconde lang vreesde ik dat hij me in elkaar kwam slaan. De sip kijkende Tatjana keek hem verrast en vervolgens boos aan en gaf hem een tik op zijn robuuste schouder. ‘Stop met die grapjes’ piepte ze in haar vette Russische accent. Steve grijnsde me breed toe en schaterde toen.

‘Haha, sorry maat, ik sol wat met je, haha, daar had ik je liggen! Nee, op Tatjana geilen mag, daar dient ze voor!’ Hij proestte het uit. Zij keek gespeeld boos en leek haar boezem nog wat naar voor te steken. Mijn hart bonsde door al deze nieuwe indrukken. Wat kwamen ze eigenlijk doen? Ik werd me bewust van mijn houding en nam een nadrukkelijke relaxte pose aan in het deurgat. Ik kantelde mijn bekken zelfs wat naar voor zodat mijn kruis misschien een blik zou lokken.

‘Nee, even ernstig, maat!’ Steve wist duidelijk niet wat mijn naam was maar deed toch alsof we elkaar goed kenden. ‘Wij hebben een vraag voor jou! Zou je het zien zitten om mee te gaan naar Ibiza?’

Die avond woog ik één en ander af met mijn ouders, die het allemaal erg grappig leken te vinden. Steve en Tatjana gingen dus naar Ibiza maar niet zomaar op vakantie: het Spaanse eiland leek hen de perfecte locatie voor de opname van een fotoreeks én het opnemen van een filmpje met als doel die in te sturen voor een televisieprogramma rond ‘sexy koppels’. Ik bleef me de ernst herinneren waarmee Steve dit uitsprak, in de volle veronderstelling dat er geen twijfel mogelijk was dat zij de perfecte kandidaten zouden zijn voor een programma dat me verder heel vaag leek. Ik was ook enigszins verbaasd geweest dat zij enkel daarvoor een reis wilden maken maar er waren blijkbaar ook vage plannen om Tatjana als influencer te lanceren.

Ze hadden het nichtje van Tatjana mee gevraagd, in de eerste plaats om op de honden te letten ‘wanneer Tatjana de shoot had’. Het meisje, een tiener, zo bleek, was echter wat onberekenbaar en had nu toch laten weten niet mee te willen of kunnen. Ik bedacht dat de vraag dus ook had kunnen zijn of ik een week op de honden wilde letten, maar het sexy koppel had dus een ander voorstel want de keffers moesten absoluut mee. Aangezien ik geen school had en ik best leek te kunnen opschieten met de nochtans zeer wantrouwige mormels, zag ik het misschien wel zitten om mee te gaan?

Ik zette één en ander op een rijtje. Ik had best tijd want we zouden pas eind juli met het gezin op reis gaan en ik had nog tal van activiteiten met vrienden gepland over de hele zomer verspreid. Het leek me geweldig om Ibiza te bezoeken. Ik zou geen cent hoeven te betalen. Dat klonk dus allemaal mooi. ‘Maar wil je echt een week doorbrengen met twee mensen die uit een andere wereld leken te komen?’ wierp mijn moeder op. Ze wist het antwoord, gezien mijn fascinatie voor deze aparte figuren en hun ongetwijfeld kitscherige leefwereld.

‘Jullie kunnen het ’s avonds over de neogotiek hebben, of over het landbouwbeleid!’ mompelde mijn vader droog. Ik lachte, maar dat was overdreven want dat waren onderwerpen waar ik zelf toch ook helemaal niets over wist.

‘Maar anderzijds… het is klaarblijkelijk een prachtig eiland. Geniet gewoon van de natuur en de omgeving en kijk een gegeven paard niet in de bek!’ bracht mijn moeder in.

Ik had Tatjana en Steve beloofd er even over na te denken. Een half uur nadat ik ze mijn nummer had gegeven stuurde Steve al enkele foto’s door van het eiland, om me te overtuigen. ‘Zon zee wat wil je nog meer’, las ik. Leestekens misschien? Alsof ik die zelf zo precies hanteerde.

Vervolgens ontving ik nog twee foto’s. Op de ene was Tatjana zichtbaar in badpak, zich uitslovend voor de camera. Op de tweede zag je Tatjana topless op een strand liggen maar de foto was van op vrij grote afstand genomen dus de foto bleef fatsoenlijk en je kon amper bepalen of het wel echt Tatjana was. Wilde Steve me overtuigen mee te gaan omdat ik Tatjana dan in al haar glorie zou kunnen zien? Tjonge, dan had hij nog een verkeerde indruk van me. Had ik mijn blonde lokken niet flirterig genoeg geschud toen ze aan de deur stonden?

‘Voor elk wat wils’, verscheen er plots op mijn scherm en daar was een foto van Steve, op hetzelfde strand en vanop dezelfde afstand, in zwembroek. Te ver om enigszins te onderscheiden wat de zwembroek verborg. Maar de gedachte achter de foto leek me wel mooi. Steve leek misschien te willen aangeven dat het hem om het even was wie van hen ik aantrekkelijk vond.

‘NU JIJ’, las ik toen. Wat was dit?

‘GRAPPJEUH’ gevolgd door een heleboel smileys.

Bedoelde hij met grapje dan zijn laatste of zijn voorlaatste bericht? Kijk, het werd nu al verrassend. Steve leek me net heel ongecompliceerd, hoe kon zijn communicatie zo vatbaar voor interpretatie zijn? Ik stuurde terug dat ik hen de volgende dag iets zou laten weten.

Die nacht dacht ik aan de gratis reis en hoe fijn het zou zijn er even uit te zijn. Ik wilde maar al te graag aan mijn vrienden vertellen dat ik naar Ibiza ging! Ik bleef me wel afvragen hoe ik de dagen met Steve en Tatjana zou doorbrengen. Ze hielden vast van uitgaan en dansen. Daar was ik vast ideaal gezelschap voor! Ik vroeg me ook af waar we zouden logeren. Ik zou toch wel een eigen hotelkamer hebben? Ik stuurde Steve de vraag.

‘Als je braaf bent mag jij bij Tatjana slapen LOOOOOOL’, was het antwoord. Ik had niet gedacht dat Steve zo’n lolbroek was. Dat maakte het misschien wel nog vermoeiender. Maar vooral: wat was dit voor antwoord! Stuur je zoiets naar een 17-jarige? Maar toen volgde de link naar de website waarop ik het vakantiehuisje kon bekijken dat ze gehuurd hadden. Het was klein en eenvoudig maar had een eigen zwembad en ik had een aparte kamer. Dat zat best snor.

Eigenlijk had ik al een beslissing genomen. De nadelen waren te miniem om nee te zeggen. Wie weet zou ik hen nog sympathiek vinden? Maar vooral: hoe groot was mijn verlangen om meer te zien te krijgen of te weten te komen van Steve, de ubermacho? Nogmaals, ik voelde me niet tot hem aangetrokken maar van dichtbij meemaken hoe hij omging met zijn vrouw en zichzelf in een relaxte setting, dat zou wel eens boeiend kunnen zijn. Dat, en het feit dat ik de hele dag naar al dat vlees kon staren natuurlijk.

Elf dagen later betraden we ’s ochtends in alle vroegte het vliegtuig nadat mijn ouder ons naar de luchthaven gebracht hadden. Steve was al zomers gekleed hoewel het een regenachtige periode was bij ons. Ik had in de auto naast mijn moeder gezeten op de achterbank, maar nu ik Steve het gangpad door volgde, rook ik zijn parfum. Het was een sportief geurtje, lang niet zo dominant als ik me zou voorstellen en toen drong het ineens tot me door dat het gewoon een alledaagse deo was, die ik zelf ook gebruikte. Verrassend dat Steve geen opzichtige geur van een duur merk hanteerde. Het gaf me een vertrouwd gevoel.

Tatjana leek nerveus maar was zich tegelijkertijd heel erg bewust van haar uiterlijk en zat voortdurend op haar telefoon. De honden zaten elk apart in een hondenmand, die ze geen seconde uit het oog verloor. Steve stond in voor alle bagage, zij droeg enkel de honden, haar handtas en haar telefoon. Er werd nu en dan al een selfie genomen. Het koppel had twee énorme koffers bij, ik een bescheiden reistas.

Vanaf het moment dat we op de luchthaven waren aangekomen, was Tatjana zich als een koningin gaan gedragen. Ze gaf Steve nu en dan een bevel en sprak mij niet echt aan. Steve liet zich amper horen. Er kon zelfs geen flauw grapje vanaf en met een loden ernst en opgetrokken schouders volgde hij zijn vrouw. Hij was groot en imposant en besloot dat ook te laten blijken. Ineens zag ik weer de Steve voor me die ik in de buurt ook altijd zag. Doodserieus, stuurs, iedereen aankijkend alsof ze zich met hun eigen zaken moesten bemoeien. Was dit hoe ze zich gedroegen als ‘sexy koppel’?

Op willekeurige plekken in de vertrekhal poseerde Tatjana voor foto’s. Steve nam die zonder veel overwegingen. Erg bijzonder zouden deze kiekjes niet zijn, bedacht ik. Het vergrootte wel de aandacht voor het koppel. Niet alleen omdat ze zo stereotiep opzichtig waren, maar ook omdat Tatjana enerzijds best allures had en anderzijds omdat niet te ontkennen viel dat Steve nogal wat tijd doorbracht in de gym en dat heel wat betekenisvolle blikken opleverde. Ik liep een eindje achter hen en zag mensen zowel bewonderend, jaloers als spottend kijken naar deze nogal flamboyante figuren. Ik hoopte maar dat er op Ibiza minder publiek was.

Tot mijn verrassing mochten de honden mee aan boord en was er zelfs een zitje voorzien. Steve en Tatjana hadden een extra ticket gekocht, enkel voor de honden!? Ik begon me af te vragen wat ze eigenlijk deden voor de kost en hoe bemiddeld ze wel waren. Dat zou ik nog wel horen tijdens de reis.

Ik kreeg een plaats naast de honden – in hun mand – en Tatjana kwam aan de andere kant te zitten. Steve moest daardoor aan de andere kant van het gangpad zitten. Dat bood me alleszins al de garantie dat ik een rustige vlucht had waarop ik even in mijn boek kon verdwijnen. Hij wierp me kort voor we gingen zitten een blik toe die ik niet helemaal kon betekenis geven maar die me wel terugbracht naar onze eerdere – grandioze - ontmoetingen. Wat was mijn leven veranderd in de voorbije dagen.

Kort vooraf was ik nog een keer bij hen thuis geweest om nog wat zaken af te spreken. Ik betrad toen voor het eerst hun huis vol kitsch en weinig subtiel duur meubilair en technologie, een typische woning voor mensen die uiterlijk vertoon belangrijk vinden.

Op tafel lagen massa’s veelkleurige zomerkleren klaar. De tuindeur stond open en de wind speelde met enkele lusjes en lintjes in de stapel.

‘Het zal er bijna 30 graden zijn, heerlijk weertje,’ sprak Steve. Ik staarde naar zijn bovenarmen en wierp een blik op zijn katoenen huisshort, waaronder een bult zichtbaar was. De rand van zijn zwarte boxershort was zichtbaar. ‘Ik dacht je wat tips te geven voor je garderobe!’ Hij wees naar de stapel waar nochtans overwegend badpakken en bikini’s tussen lagen. Tatjana zat er naast en leek keuzes te maken. Haar telefoon lag open en ze bekeek haar eigen Instagrampagina.

‘Een lange broek heb je niet nodig!’ verkondigde Steve. Hij deed een greep in de stapel. ‘Een short volstaat!’ Hij toonde een keurige korte broek van een duur merk.

‘Maar dat is enkel nodig als we op restaurant of zo gaan! Je kan eigenlijk een groot deel van de dag een zwemshort dragen!’ Hij pakte enkele kledingstukken uit de stapel. Had hij meer dan één zwemshort?

‘Best een met een netje in! Je wil dat je zaakje goed zit!’

Aha, nu werd het interessant. Steve die het had over zijn zaakje.

‘Hoezo?’ vroeg ik dommig. Hier wilde ik meer over weten.

‘Nou ja!’ brieste Steve, alsof ik onwetend was. ‘Topless wijven zat daar! De hele dag naar die tietjes kijken, zorgt al eens voor leven bij kleine Steve!’ Hij richtte zijn blik even op zijn eigen kruis. Oh, wat was dit heerlijk platte praat. Tatjana, die alles hoorde maar deed alsof ze er niets mee te maken had, stond op en verliet de kamer.

‘Hoe oud ben je? 17?’ vroeg Steve. Ik knikte.

‘Dan weet je wat hormonen doen hé! Ik ben 30 maar ik zeg je, van man tot man, dat het nog lang niet verbetert! Een man is gemaakt om zich voort te planten en de natuur laat dat regelmatig weten! Je zal het zelf wel ondervinden daar! We vinden er vast wat te neuken voor je. Zo’n blonde god als jij zien ze daar wel zitten!’

Ik proestte het bijna uit om de schoolmeesterachtige ernst waarmee Steve dit verkondigde. Wat een leeghoofd was het toch. Maar ik knikte ernstig en hoopte op meer.

‘Dus een zwemshort die wat ondersteuning biedt, het kan maar helpen! Hier, alvast een cadeautje van Tatjana en mij!’ Hij greep een tasje van de tafel en duwde het in mijn handen. We hoorden de deur dichtslaan.

Ik zag een goudgele short, verrassend sober van ontwerp. Hadden ze meteen ingeschat dat ik minder voor het soort opzichtige prints ging dan hen? Dit zag er best leuk uit.

Steve haalde het kledingstuk zelf uit de tas en opende de short. Er zat niet gewoon een netje in, maar een heuse buidel voor je penis en ballen. Ik had het wel eens online gezien. Waarom verbaasde het me niet dat iemand als Steve het belangrijk zou vinden dat de inhoud van zijn zwembroek benadrukt werd?

‘Nou, bedankt, zal van pas komen!’ glimlachte ik.

‘Pas even aan, dan zien we of we de maat goed ingeschat hebben!’

Ik glimlachte nogmaals en keek even rond alsof ik een deur zocht naar een kamer waar ik me in alle privacy kon omkleden.

‘Doe nou maar gewoon hier, mannen onder elkaar. Doe je sport? Je bent toch wel wat gewend? Tatjana is naar de manicure! Draai je gewoon om!’

Ik knikte. Ik kleedde me wekelijks om in gezelschap, op de atletiek, maar dat was toch een andere context. Toch liet ik mijn korte broek zakken. Het kon me eigenlijk niet erg veel schelen. Ik trachtte een zekere waardigheid, zelfs sierlijkheid te bewaren maar een broek laten zakken vraagt niet veel elegantie. Steve stond met zijn armen in zijn zij naar me te kijken. Hij torende boven me uit.

Ik twijfelde een moment. Hoorde je dit te passen mét of zonder onderbroek? Maar we waren niet in een winkel. Deze short was toch al voor mij. ‘Draai je gewoon om’, had Steve gezegd. Hij veronderstelde dus toch dat ik volledig uit de kleren zou gaan?

Zonder schroom deed ik ook mijn boxer uit. Ik had een lang t-shirt aan dat nog wat verhullend was. Maar sowieso was ik niet zo beschaamd. Hoewel ik best geïntimideerd was door de ontegensprekelijke massa van het lichaam van Steve, was ik zelf best sportief gebouwd en vooral was ik me bewust dat mijn piemel mocht gezien worden. Ik slaagde er in de short aan te trekken zonder al te opzichtig mijn naaktheid aan Steve te tonen door me min of meer om te draaien zodat hij enkel mijn blote achterkant kon zien.

Niet dat het wat zou uitmaken. Wat zou hij denken?

Ineens gaf hij een vriendschappelijk klapje op mijn blote billen! Ik schrok maar bleef kalm en keek even grijnzend over mijn schouder.

‘Strak kontje heb je! Je kan wel zien dat je aan sport doet!’ Maar verder leek hij niets te willen zeggen en ik interpreteerde het klapje als een compliment zonder meer. Grappig wel, dat hij naar mijn kont keek. Moest ik onthouden!

Ik liet mijn ballen en lul in het zakje passen. Wat zat dit lekker! Het fijne stofje omsloot mijn geslachtsdelen op verfrissende wijze. De stof van de short zelf was aangenaam en luxueus.

‘Heel erg bedankt, hij zit perfect!’ zei ik. Mijn kruis vormde een ietwat opzichtige uitstulping en ik voelde me gegeneerd en sexy tegelijk. Ik vond het wel leuk dat Steve naar mijn kruis keek.

Steve sloeg even de handen in elkaar. ‘Prima!’. Hij draaide zich om naar de stapel. Ik staarde naar zijn krachtige handen met de verzorgde nagels.

‘Je kan daar dan wel mee in het water, soms is het net handig ook een gewone zwembroek te hebben!’ Hij hield zowel een zwarte als een goud-wit gestreepte zwemslip vast. Dat droeg ik eigenlijk nooit. Ik had een aansluitende zwembroek met korte pijpjes, maar dit was echt zo’n speedo. Was dit ook voor mij? Maar Steve gooide ze weer op de stapel en ik concludeerde dat het zijn eigen zwembroeken waren. Ik was benieuw hem er mee te zien. Het zou heel wat prijsgeven over zijn afmetingen tussen de benen.

‘En tenslotte…’ Breed lachend hield hij een piepklein stukje groene stof op. Een string?

‘Bij het bruinen heb ik liever een doorlopende lijn, geen witte strepen van een zwembroek! Maar dat is voor jou niet van belang hé, jij moet niet op de foto!’

Ik was even opgelucht dat hij me niet opdroeg dit aan te schaffen en verheugde me op het zicht op zijn billen die deze reetveter me zou bieden.

‘Maar over bruinen gesproken… Jij hebt nog niet veel zon gezien?’ merkte Steve op.

Ik lachte even, want dit was wel duidelijk. Ik had net examens achter de rug en was amper buiten geweest. Steve en Tatjana waren altijd bruin. Steve had een zeer egale, bronzen huid die hij vast goed verzorgde. Ik zou nogal bleek afsteken naast hen. Ik was dan nog blond, dus werd ik eerder rood dan bruin.

‘Misschien is het goed dat je al wat kleur hebt, vooraf. Dan verbrand je minder snel. En dan is het verschil ook niet zo groot!’

Interpreteerde ik dit juist? Wilden Steve en Tatjana dat ik er niet zo bleek zou bij lopen omdat dat hun eigen kleur deed verbleken? Paste ik niet in het plaatje? Ik voelde me even opgelaten.

‘Als je wil, kan je onze zonnehemel enkele keren komen gebruiken!’, stelde Steve voor. ‘Kom maar eens kijken!’ Ik volgde hem naar boven in mijn nieuwe zwemshort. Ik keek nieuwsgierig rond. In de traphal gingen foto’s van Steve en Tatjana.

Ik volgde Steve meteen naar de zolderverdieping, die als een soort mancave ingericht was. Er stond heel wat fitnessapparatuur en een zonnebank in deze ruime kamer. Ik kon aannemen dat hij daar beiden heel wat tijd op doorbrachten. Mijn blik ging rond maar bleef hangen bij de schouders van Steve. Ze leken op bruine gladde rotsen.

‘De Alpha Sun Sonny Power!’ pochte Steve terwijl hij zijn hand op het toestel legde. ‘Niet de goedkoopste! Het is niet alleen goed voor je teint, het zorgt ook voor energie! In ons land hebben we niet genoeg zon! Ga maar even liggen!’

Ik liet hem raaskallen en ging liggen op de bank. Steve zette het toestel aan en een zacht UV-licht zorgde voor een aangename gloed.

‘Dat doen we gewoonlijk wel naakt!’, zei Steve, maar hij leek verder niets te willen suggereren dus ik bleef met de short aan liggen. Hij schoof een kussentje onder mijn hoofd en gaf me een soort duikbrilletje om mijn ogen te beschermen. ‘Je zal zien, een kwartiertje in alle rust het licht zijn werk laten doen en je zal je als herboren voelen!’ Ik schoof wat heen en weer. Hoe absurd, dat ik op deze zomerse dag een zonnebank opzocht.

Toen voelde ik de handen van Steve ineens aan de rand van mijn short.