Mijn Leven, Mijn Liefdes, Studiejaren - 5

Mijn wekker ging af terwijl ik nog diep in slaap was en aan het dromen was over een lekker ontbijt. Ik werd dan ook versuft wakker met de geur van koffie en gebakken eieren met spek in mijn neus en had geen enkele zin om op te staan.

Met slaperige ogen keek ik op mijn wekker en zag dat het zeven uur was. Mijn eerste college had ik om half negen en als ik op tijd in de collegebanken wilde zitten moest ik wel opstaan.

Ik ging nog even met mijn ogen dicht op mijn rug liggen, drukte mijn hoofd in mijn kussen en rekte me uit. Ik sloeg mijn ogen open en haalde eens diep adem om moed te verzamelen om uit mijn warme bed te gaan. Ik stond op, schoot mijn pantoffels aan en liep naar het raam toe om de gordijnen open te schuiven. Het was een mooie dag waarop de zon vriendelijk de tuin in scheen en door het half geopende raam hoorde ik de vogels al druk kwetteren.

Ik liep naar de badkamer toe en deed de deur open. Toen ik de badkamer binnenliep zag ik dat Hilde al onder de douche stond.

“Goedemorgen!” riep ik boven het geluid van de douche uit. Hilde draaide zich mijn richting uit en antwoordde: “Jij ook een goedemorgen! Kom je er even bij staan? Ik sta er eigenlijk nog maar net onder en het scheelt je in de tijd.”

Hilde had voor die tijd een hele luxe douche in haar badkamer laten aanbrengen: lekker ruim en met meerdere douchekoppen zodat je er zeker met zijn tweeën of zelfs drieën nog goed in kon staan en van het lekkere warme water kon genieten.

“Dat is goed!” zei ik en ik ontdeed mij van mijn nacht- en onderkleding en stapte de douche cabine in. “Hmmm, wat lekker,” zei ik toen ik onder de waterstralen ging staan, “daar ben ik wel even aan toe.” Ik draaide me met mijn rug naar Hilde toe om de flacon met douchezeep te pakken. Ik voelde dat Hilde haar armen om mij heen sloeg en met haar handen over mijn borst en buik wreef.

“Inderdaad, erg lekker,” zei ze ietwat hees en reikte naar mijn piemel die nog half-hard was van mijn ochtenderectie. Ze nam hem in haar hand en kneep er zachtjes in waardoor hij zich weer wat oprichtte. Ik draaide me om en gaf haar een zoen op haar mond en zei: “Als we hiermee verdergaan, kom ik niet op tijd op school aan.” Ik deed wat zeep op mijn handen en begon haar in te zepen. Wat was het lekker om met je handen over een ingezeept vrouwenlichaam heen te gaan! Ook zij deed wat zeep op haar handen en zeepte mij in. Terwijl we elkaar omhelsden gleden we met de handen over elkaars rug en onder het genot van de naar lavendel geurende zeep gaven we elkaar zoentjes.

“Uhuh,” reageerde Hilde bevestigend, “dan zullen we dit maar tot een later tijdstip uitstellen. Ik moet trouwens ook op tijd de deur uit. Maar het is altijd zo aanlokkelijk om met je bezig te gaan als ik je in je blootje zie!”

“Je bent gewoon een oversekst vrouwtje,” zei ik plagend terwijl ik wat shampoo in mijn haren deed, “je lust er wel pap van!”

“Sinds jij bij me woont, kan ik gewoon niet van je afblijven. En je heb trouwens ook zo’n lekker apparaat tussen je benen hangen, mooi het goede formaat, niet te groot en niet te klein. Precies groot genoeg om me heerlijk te neuken. Ik heb wel eens met een man geneukt die zo’n paardenlul had en daar wordt vaak zo overdreven over gesproken. Even ervan afgezien dat dat grote apparaat mij in ieder geval behoorlijk wat pijn deed zodat ik er niet van kon genieten, was die kerel ook veel teveel op zichzelf gericht, alsof zijn lul het middelpunt van de actie was. Ik was blij dat het voorbij was. Neen, ik heb die van jou èn jou twintig keer liever!”

Ik gaf haar een tongzoen en zei: “Geniet er dan maar van zo lang het kan, lieverd! Maar ik ga me nu afdrogen!”

Ze gaf me nog snel een kusje voordat ik weer de doucheruimte uitging. Ik droogde me snel af en liep weer terug naar mijn slaapkamer. Nadat ik me had aangekleed verzamelde ik alle spullen die ik die dag nodig had en stopte ze in mijn attaché koffer. Zelf zou ik zo’n koffer niet snel gekocht hebben, maar het was een cadeautje van mijn ouders toen ik slaagde voor mijn H.B.S. en het was wel een handig ding met een cijferslot.

Ik liep naar beneden en ging naar de keuken waar ik Nannie en Dré-tje zag. De geur van vers gezette koffie en gebakken eieren met spek drong in mijn neus.

“Goedemorgen allebei,” zei ik, “dus dit is wat ik in mijn droom rook. Is er nog wat koffie over?”

“Hoi Moets,” riep Dré, “er is ook nog wat ei met spek. Nannie heeft extra veel gemaakt!”

Ik aaide over zijn bolletje en zei: “Dan zal ik daar maar eens lekker wat van eten!”

Ik liep naar Nannie en gaf haar een zoen op haar wang. “Hmm, wat ruik je weer lekker vandaag, Nan! Mag ik wat van de spek en eieren nemen?”

“Natuurlijk, joh! Daar heb ik het ook voor gemaakt. Geniet er maar van!” Ze gaf me een zoen terug en ging aan tafel zitten om haar ontbijt te verorberen.

“Ga je vandaag terug naar Amstelveen?” vroeg ik haar. “Neen, ik heb vrij tot volgende week maandag omdat ik net een paar vluchten achter de rug heb en ik me kan voor bereiden op mijn eerste examen dat begin maart plaats gaat vinden,” antwoordde ze, “ dus ik blijf hier om te studeren en Hilde te helpen met het voorbereiden van de lingerieparty in het weekend.”

“Dan zullen we elkaar deze week nog wel een paar keer zien, denk ik zo,” zei ik met een grijns.

Ze porde me in mijn zijde: “Ik dacht dat jij moet studeren!”

“Dat moet ik ook, maar ik zal tussen de bedrijven door wel een paar keer pauzeren en misschien is het wel leuk om samen iets te doen. En misschien kunnen we iets met Dré doen, zoals voetballen in het park?”

“Ja!” riep het knulletje, “en is Ricky er dan ook bij?”

“Ik zal vragen of hij er zin in heeft, okay?” antwoordde ik en aaide hem weer eens over zijn bol. Nadat ik het ontbijt achter mijn kiezen had, ging ik naar boven om mijn spullen te pakken, nam daarna mijn fiets uit de berging en reed naar school. Je kon aan het verkeer merken dat de voorjaarsvakantie voorbij was, het was behoorlijk druk. Het regende gelukkig niet en ik kon er een behoorlijk tempo in houden, hetgeen mijn voorkeur had. Ik greep iedere gelegenheid aan om me fysiek uit te dagen en de dagelijkse fietstocht naar school en weer terug was er een van.

Op school aangekomen zette ik mijn fiets in de stalling en liep naar het hoofdgebouw waar ik het grootste deel van die dag les zou hebben. Binnen aangekomen liep ik al gauw mijn studiegroepje tegen het lijf en in de tot het begin van het eerste college uur resterende tijd keuvelden we met elkaar over onze belevenissen tijdens de vakantie.

Met Ricky sprak ik af dat we op woensdagmiddag in het park met Dré zouden gaan voetballen.

De meiden gaven aan uit te kijken naar het weekend. Ik deed net of mijn neus bloedde en zei plagend van niks te weten zodat ze wel wat meer opening van zaken moesten geven.

“Dat zal Hilde toch zeker en vast wel met je besproken hebben!” zei Lieve enigszins perplex.

“Neen, wat bedoel je dan?”

“Nou,” viel Anne haar bij, “Hilde heeft ons uitgenodigd voor een soort van tupperware party, maar dan niet met tupperware!”

“Een tupperware party zonder tupperware?” riep Ricky uit, die drommels goed aanvoelde dat ik de meiden op de hak aan het nemen was.

“Ja, nou, in plaats van tupperware gaat het over andere artikelen,” voegde Christel toe.

“Okay,” zei ik enigszins aarzelend, “maar wat voor artikelen zijn het dan? Ik kan me er werkelijk niets bij voorstellen!”

“Lingerie!” bracht Hanneke half fluisterend uit terwijl ze wat schichtig rond keek.

“Lingerie!?” riepen Ricky en ik tegelijkertijd wat luider uit zodat diegenen die bij ons in de buurt zaten het goed konden horen.

De meiden krompen enigszins in elkaar en probeerden ons tot kalmte te sissen.

“Wat?!” vroeg ik.

“Sssst!” beet Hanneke me toe, “je hoeft het niet zo aan de grote klok te hangen, hoor!”

Ricky en ik begonnen te grijnzen totdat bij de meiden het kwartje viel en Christel uitriep: “Stelletje rotzakken! Jullie zitten ons alleen maar te jennen, of niet soms?!”

Ricky sloot zich bij me aan toen ik in schaterlachen uitbarstte, De meiden sprongen van hun stoelen op en begonnen ons te kietelen en binnen de kortste keren waren we met elkaar aan het stoeien totdat het signaal klonk dat het eerste college uur zou beginnen.

Nog enigszins hijgend van het gestoei pakten we onze tassen en liepen we al lachende elkaar omarmend naar de collegezaal.

De ochtend vloog voorbij, de colleges waren erg interessant en de lectoren konden de stof op een levendige manier presenteren.

Één van hen was professor Zijlstra, een oude rot in de wiskunde die deze colleges talloze malen gegeven moet hebben en toch weer op een frisse manier de stof kon overbrengen.

Hij was er echt een van het type verstrooide professor, die altijd in hetzelfde grijze kostuum gekleed was met het bovenste knoopje van zijn overhemd los. Zijn stropdas zat nooit strak om zijn nek heen en de knoop hing enigszins los halverwege zijn borstkas.

Zijn hoofd was getooid met een weelderige bos donkerbruin haar waarin na verloop van de college-uren steeds meer grijze vegen kwamen te zitten van de keren dat hij met een krijtje in zijn hand door zijn haren streek.

Zijn gezicht werd omlijst door een halflange baard die tegen het einde van het college-uur ook helemaal onder het krijt kwam te zitten. Een ziekenfondsbrilletje dat op het puntje van zijn neus stond, maakte het plaatje af.

De combinatie met zijn vaak onnavolgbare humor maakte hem tot een van de meer populaire professoren.

Na de ochtendcolleges gingen we tijdens de lunch wat apart van de rest zitten en onder het nuttigen van onze boterhammen bespraken we de stof nog eens na. Toen we op een kwartier van het einde van de middagpauze waren, vroeg Ricky aan me: “Heb jij nog plannen komend weekend als de dames aan het partyen zijn?”

“Wel,” antwoordde ik, “ik zat eraan te denken om naar de bioscoop te gaan. Heb je zin om mee te gaan? En misschien gaat er nog iemand mee.” Ik vertelde ze het verhaal over mijn treinreis, de ontmoeting met Diana en de toevalligheid dat we dicht bij elkaar in de buurt wonen.

“En ik zit eraan te denken haar te vragen of ze misschien zin heeft om met me naar de bioscoop te gaan.”

“Vind je het dan niet vervelend dat ik erbij ben?” vroeg Ricky, “ik wil geen vijfde wiel aan de wagen zijn!”

“Daarvoor zou er sprake moeten zijn van een wagen,” antwoordde ik, “en het is zeker een hele leuke meid, maar ik heb geen amoureuze bedoelingen met het pikken van een filmpje. Trouwens, ze moet nog maar net tijd en zin hebben om mee te kunnen gaan. Dus, neen, je bent geen vijfde wiel aan de wagen!”

“Maar wat een grappig verhaal!” riep Christel uit, “dat maak ik nou nooit mee! De laatste keer dat ik in de trein zat, was ik de enige in het hele treinstel. Het was maar goed dat ik wat te lezen bij me had anders had de reis eindeloos geleken.” De anderen vielen haar bij, waarop ik zei dat dit me niet iedere keer overkwam als ik in de trein zat.

“Maar ik zal het haar vandaag nog vragen, ze zou me immers vandaag het voorgeschoten bedrag terugbetalen. Hoe dan ook, Rick, wij kunnen in ieder geval naar de film gaan, okay?”

Ricky knikte ter bevestiging: “Dat is afgesproken dan!”

Het signaal voor de werkcolleges klonk en we togen naar de collegezaal, waar we wat meer praktische zaken bespraken over de stof die in de ochtend was behandeld en een aantal opgaven moesten uitwerken in duo’s.

Ik werkte in een duo met Hanneke de opgaven redelijk snel uit en we waren dan ook zeker een half uur voor het einde van de sessie klaar. We leverden de uitwerkingen bij de surveillant in en liepen de zaal uit.

“Zullen we, terwijl we op de rest wachten, een bakkie koffie pakken?” vroeg Hanneke.

“Dat is goed! Ga jij maar vast zitten met onze spullen, dan ga ik wel even koffie halen. Uuh, alles erop en eraan, toch?”

“Ja, lekker!” antwoordde Hanneke en ging met de spullen aan een tafeltje zitten.

Ik liep naar de koffiecounter, bestelde twee koffie en pakte ook twee gevulde koeken. Na afgerekend te hebben liep ik naar ons tafeltje toe en zette de koffie neer.

“Hmmm, lekker, een gevulde koek! Wat ben je toch een lieverd!” zei Hanneke, “en fijn dat we even de tijd hebben om met zijn tweeën te kletsen, want er is iets dat ik met je wil bepreken.”

“Waar wil je het over hebben?”

“Wel,” begon Hanneke, “een poosje geleden hadden de meiden en ik een gesprek met Hilde over jullie weekend activiteiten en uuuh…., zij vroeg ons of wij het leuk zouden vinden om daaraan mee te doen.”

“Ja, weet je,” interrumpeerde ik haar, “dat had ze zonder mijn medeweten gedaan en als ik dat van tevoren geweten had, zou ik haar gezegd hebben dat ik dat nu liever niet heb. We kennen elkaar immers nog maar vrij kort en ik wil jullie eerlijk gezegd niet kwijtraken als studiemaatjes. Als je je hierdoor onder druk gezet voelt dan kan ik dat begrijpen en als je er liever niet aan mee wil doen, vind ik dat ook volstrekt te begrijpen. Maar ik wil je als studiemaatje èn als vriendin niet kwijtraken!”

“Rustig maar,” zei Hanneke, “ik vond het aanvankelijk een rare gedachte maar toen ik er wat langer over nadacht vond ik het eigenlijk wel aanlokkelijk, ook omdat ik dan in een veilige omgeving met mijn seksualiteit kan experimenteren. Ik vertrouw Hilde èn jou volledig, dus voel ik me er wel goed bij. Maar ik wil eigenlijk weten wat jij ervan vindt dat wij met zijn allen op meer intieme voet met elkaar gaan staan.”

“Tja, weet je,” begon ik te antwoorden, “ik heb de afgelopen twee jaar in seksueel opzicht al veel meegemaakt en ben daardoor min of meer een vrijdenker geworden. Voor mij is niet zoveel te gek om te doen, zolang er bepaalde grenzen niet worden overschreden. Dus als jullie in het plaatje worden opgenomen, heb ik daar werkelijk helemaal niets op tegen zolang die grenzen maar in acht worden genomen.”

“Over welke grenzen heb jij het dan?” vroeg Hanneke.

‘Nou, bij bij voorbeeld dwang, vernedering of overmatig pijnigen haak ik af. Dieren en kinderen vind ik helemaal uit den boze. Met homo- en biseksualiteit heb ik in principe geen probleem, hoewel ik mezelf wel erg hetero voel. Ik ben meer een romantisch type, ik hou van aandacht geven, veroveren en ik kick op het genot dat ik de ander kan geven. En soms kan een lichte vorm van pijn daar ook invulling aan geven.”

“O, okay, dat is duidelijk,” zei Hanneke en vervolgde: “je hebt daar zo te zien goed over nagedacht. Ik heb niet zoveel ervaring met seks, maar ben erg benieuwd naar wat er allemaal mogelijk is. Ik ben wel wat huiverig om zelf te gaan experimenteren en ik weet niet hoe ik me ga voelen als we voor de eerste keer als groep met elkaar aan de gang gaan. Het is jammer dat je zoiets niet kunt droogoefenen, tenzij….”.

“Tenzij wat?” vroeg ik en keek haar strak in haar ogen aan. Ze sloeg haar ogen neer en ik zag dat er een rode blos op wangen verscheen.

“Tenzij er iemand is met wie ik alvast wat zou kunnen oefenen,” zei ze zachtjes waarna ze hoopvol met haar grijsblauwe ogen in de mijne keek, “iemand zoals jij….”.

Ik legde mijn hand op de hare en vroeg: “Bedoel je dan dat je dat met mij wilt doen?”

“Ja!” fluisterde ze terwijl ze nog meer begon te blozen, “zoals ik al zei vertrouw ik jou volledig en daarbij ken ik geen andere jongen die zo voorkomend en respectvol is als jij. Je bent voor mij de ideale kandidaat!”

Ik moest even slikken en nam in gedachte even een pauze maar trok mijn hand niet terug. Ik wilde immers niet dat ze de indruk zou krijgen dat ik het een vreemde gedachte vond want dat was niet het geval. Ik heb naar haar, maar ook naar de andere drie meiden toe hele warme gevoelens van vriendschap ontwikkeld en ook al hadden geen van vieren de natuurlijke schoonheid als die van een Nannie of Hilde, waren alle vier de meiden zeker wel aantrekkelijk te noemen. Maar wel elk met eigen vormen van aantrekkelijkheid. Zo was Hanneke net iets langer dan ik, atletisch gebouwd met slanke heupen, een strak kontje en haast net ontluikende borstjes. Haar steile rossige haren vielen half lang tot op haar schouders en vormden vanwege de pony die ze had, als het ware een lijst om haar besproete bleke gezicht waarin haar ogen twinkelden als sterretjes. Het geheel werd afgemaakt door dunne lippen die, als die lachten kuiltjes in haar wangen deden ontstaan.

“Weet je het zeker?” vroeg ik.

“Ja.”

“En gaat hierbij alleen om seks en niet om iets anders?”

“Uhuh, en ook ik vind onze vriendschap te dierbaar om die te laten verstoren door zoiets gecompliceerds als een liefdesrelatie,” antwoordde ze.

“Okaay…, en hoe en wanneer zou je dit willen doen?”

“Nou, ik dacht ergens na het komend weekend. Afgelopen vrijdag heb ik mijn menstruatie gekregen en die duurt meestal zo’n vier dagen. Dus de volgende week zou wat dat betreft wel kunnen. En misschien zou je dan bij mij op de kamer kunnen komen?”

Ik stond op en liep om de tafel naar haar toe, plaatste mijn handen aan de zijkanten van haar gezicht en gaf haar een zoen op haar voorhoofd. “Okay, wat dacht je van de woensdagavond? En trouwens, gebruik jij voorbehoedsmiddelen of zal ik voor bescherming zorgen?”

Ze stond op, legde haar handen op mijn polsen en gaf me een zoen op mijn lippen en zei: “Ik slik al enkele maanden de pil, dus we zitten goed.”

Ik keek haar nog eens vorsend aan en zei: “Volgende week woensdag dan. Is acht uur een goed tijdstip?”

Ze streelde met haar hand over mijn wang en antwoordde: “Perfect!”

Op dat moment ging het signaal dat de werkcolleges ten einde waren gekomen waarmee we als het ware weer de werkelijkheid in werden getrokken. We pakten beiden onze spullen en liepen naar de ingang van de collegezaal om de rest op te wachten. Onder het lopen sloeg ik mijn arm om haar heen en legde mijn hand op haar schouder. Ik boog me naar haar toe en en zei op zachte toon: “Laten we onze afspraak voorlopig nog maar even onder ons houden, okay?”

“Okay.”

De anderen kwamen al vrij snel de zaal uitgelopen en ik zag dat Anne en Lieve druk gesticulerend met elkaar in gesprek waren. Christel zag ons staan en riep: “Hé, jullie waren wel heel erg snel klaar. Vonden jullie de opgaven niet zo moeilijk?”

“Ja,” voegde Ricky eraan toe, “dat vroeg ik me dus ook af, want ik vond die laatste twee opgaven best wel pittig.”

“Mucike en ik gingen inderdaad als een speer,” zei Hanneke, “ik denk dat we de mazzel hadden om vrij snel de patronen in de opgaven te herkennen waardoor de oplossingsrichtingen zich als ware vanzelf ontvouwden. Ze waren daardoor eigenlijk niet te missen.”

“Misschien kunnen jullie ons er mee helpen die patronen te herkennen,” opperde Lieve, “als Mucike en jij elk twee van ons onder de arm nemen.”

“Ik heb vanavond wel de gelegenheid om na het hardlopen even met zijn drieën bij elkaar te zitten,” zei ik, “gelukkig hoeven we voor het college van morgen niets voor te bereiden. Zeggen jullie maar wie er vanavond bij me op de stoep staat.”

Anne en Ricky bleken die avond andere verplichtingen te hebben zodat zij later in de week met Hanneke om tafel zouden gaan zitten. Zodoende zouden Lieve en Christel om 19.00 uur op de Parklaan zijn en eerst met mij gaan hardlopen om daarna de opgaven te bespreken.

Met de gemaakte afspraken namen we afscheid van elkaar en stapten op de fiets. Ik nam er de tijd voor om thuis te geraken en tijdens de rit liet ik mijn gedachten gaan over de afspraak met Hanneke. Zoals voor de andere drie meiden had ik, zoals eerder aangegeven, echte warme vriendschapsgevoelens voor haar gekregen waarvan seks à priori geen deel uitmaakte. En dat zal binnenkort gaan veranderen realiseerde ik me. Ik vroeg me enerzijds af of ik niet te snel met haar verzoek had ingestemd. Ervan afgezien dat ik, hoewel ik met Hilde en Nannie regelmatig rollebolde, het waarschijnlijk nooit vervelend zou vinden om nieuwe seksuele ervaringen op te doen, besefte ik echter dat het anderzijds wel in mijn aard zit om anderen ter wille te zijn en dat het daarom ook weer niet a-typisch was.

Ik hoopte wel dat het een louter fysieke aangelegenheid zou zijn en blijven of op zijn meest tot een situatie zou leiden zoals die met Willie en Eline, waarbij de seks ondersteunend was aan een warme vriendschap. Aan meer amoureuze situaties was ik eigenlijk nog steeds niet toe, na wat er met Josie was gebeurd.

In gedachten verzonken kwam ik thuis aan en zette ik mijn fiets in de berging achter in de tuin. Ik liep via de tuin naar de achterkant van het huis. Je kon goed zien dat de natuur na de winterperiode aan het ontwaken was, zo her en der zag je dat de bomen en struiken aan het botten waren en ook kwamen er verspreid in de tuin allerlei bolgewassen op. De geuren hadden hoofdzakelijk nog een weeïge boventoon van rotting maar wel met zo af en toe een frisse ondertoon van ontluikend blad en bloem. Er scheen een mager zonnetje achter in de tuin en het totaal aan indrukken gaf mij een diep gevoel van rust.

Ik besloot om de hele situatie met Hanneke maar op mij af te laten komen en er niet teveel meer over te malen. Er was immers nog niets voorgevallen dat aanleiding zou zijn om me zorgen te maken.

Ik deed de keukendeur van het slot, ging naar binnen en liep naar de keukentafel toe waarop ik mijn sleutelbos neerlegde. Mijn oog viel op een velletje schrijfblokpapier waarop iets geschreven stond: “Hoi Mucike, Nannie en ik zijn met Dré naar het centrum om wat nieuwe kleren voor hem te kopen. We hebben het avondeten al zodanig voorbereid dat je het alleen maar op hoeft te zetten. We zijn rond half zes thuis. Tot straks, Hilde. P.s.: ik was Diana vanmiddag nog tegengekomen en die liet weten tussen half vier en vier uur langs te komen om je het geld terug te geven.”

Ik keek op de keukenklok en zag dat het bijna half vier was. Ik was dus net op tijd thuisgekomen anders had Diana voor een gesloten deur kunnen komen te staan. Snel liep ik naar boven om me nog even op te frissen, ik was toch wel iets bezweet geraakt ondanks dat ik rustig had gefietst.

Ik had mijn gezicht net afgedroogd toen ik beneden de voordeurbel hoorde gaan. Ik liep naar beneden en deed de voordeur open.

“Hé Diana, wat leuk dat je er bent! Kom binnen, heb je zin in een kopje thee?”

“Ja, lekker! Ik kom eigenlijk om je het geld terug te geven, maar een kopje thee lust ik wel!”

Ik nam haar jas aan en hing hem aan de kapstok en ging haar voor naar de keuken. Ze ging aan de keukentafel zitten terwijl ik thee ging zetten.

“Hoe was de eerste dag voor jou in het ziekenhuis?” vroeg ik terwijl ik het hete water opschonk.

“Dat viel me wel mee,” antwoordde Diana en vervolgde: “nadat we een eerste introductie hadden in de klas en met de jaargenoten kennismaakten, kregen we onze uniformen en speldjes uitgereikt. We gingen die toen aantrekken en het werd me meteen duidelijk dat ik in de toekomst beter andere onderkleding kan aandoen.”

“Hoezo?” vroeg ik.

“Nou,” antwoordde ze, “die uniformen zijn weliswaar wit, maar wel zo doorzichtig dat elk ondergoed dat niet in een lichaamskleur is, goed zichtbaar is. En dat is natuurlijk niet zo gepast als je met patiënten bezig bent.”

“Daar kan ik me van alles bij voorstellen,” zei ik met een grijns.

“Ja, zeker bij de mannelijke patiënten,” reageerde Diana terwijl ze met een veelbetekenende blik aankeek, “dus zal ik morgen voordat de lessen beginnen nog snel wat gepast ondergoed kopen. Het is wel iets waar ik vooraf geen rekening mee had gehouden, maar ik ga ervan uit dat ik dat wel uit het loon dat ik eind van de maand krijg, kan bekostigen.”

“Dus je krijgt pas aan het eind van de maand je eerste inkomen? Waar leef je dan van deze eerste weken?”

“Nou, ik heb wat spaargeld waarmee ik de eerste weken hoopte te overbruggen, hoewel het met deze extra uitgaven wat krap zal worden, maar ik zal het er toch mee moeten doen.”

“En met het geld voor het extra kaartje zal het des te krapper worden, lijkt me zo,” merkte ik op.

“Ja,” zei ze, “maar het is niet anders.”

“Weet je,” zei ik, “geef me het geld voor het kaartje dan maar terug zodra je je eerste loon binnen hebt. Dan zal de krapte wat meer meevallen.”

“Neen, dat kan ik echt niet van je aannemen. Als student zal jij toch ook van een klein bedrag moeten zien rond te komen!”

“Dat is waar, maar ik deel mijn dagelijkse leefkosten met Hilde en die vindt het vast niet erg als ik mijn bijdrage wat later aan haar overmaak. Haar kennende, zou ze me zelfs op mijn kop geven als ze erachter zou komen dat ik mijn geld zou terugvragen terwijl jij in zo’n penibele situatie zou zitten.”

“Maar…” begon Diana te zeggen toen ik haar onderbrak: “Het is wel okay zo en ik zou het op prijs stellen als je een tegenprestatie levert.”

“Een tegenprestatie?” vroeg Diana terwijl ze me eens vorsend aankeek.

“Ja, ik zou het fijn vinden als je aanstaand weekend op zaterdag met mij naar de film gaat. Uiteraard betaal ik de film voor jou. Overigens gaat er ook een studievriend van me mee. De meiden hebben dit weekend een evenement alleen voor het vrouwelijke geslacht en ik wil me uit de voeten maken in plaats van de hele middag op mijn kamertje zitten kniezen.”

“Je nodigt me uit voor een filmpje, betaalt het kaartje voor me èn geeft me uitstel voor het terugbetalen van het voorgeschoten geld. Ben je Sinterklaas, of zo?” zei ze met een perplexe uitdrukking op haar gezicht.

“Neen, niet bepaald” vervolgde ik, “er zit van mijn kant niets anders achter dan dat ik graag anderen help en nieuwe mensen wil leren kennen. En ik vond onze treinreis samen heel gezellig en denk dat we nog niet uitgepraat zijn.”

“Insgelijks,” zei Diana die zich had herpakt, “maar dan sta ik erop dat ik zodra ik financieel weer in betere doen ben, jou trakteer op…. een filmpje of iets anders wat jij leuk vindt.”

“Dat hoef je niet te doen,” zei ik, maar toen ik zag dat haar gezicht wat betrok voegde ik er snel aan toe: “maar okay, dat is dan zo afgesproken,” en stak mijn hand uit ter bevestiging van de afspraak. Ze stond op, liep om de keukentafel heen en nam mijn hand aan, schudde die, nam vervolgens met haar andere hand mijn arm vast en trok me naar haar toe.

Ze keek me eens diep in mijn ogen aan, gaf me vervolgens een zoen op mijn wang en zei: “Ik snap niet waar ik het aan verdiend heb, maar ik prijs me gelukkig dat ik jou heb ontmoet, een ridder op een wit paard!”

Ik gaf haar een zoen op de wang terug en zei met een glimlach: “Ik ben geen ridder èn ik heb geen paard, maar ik help wel graag mensen in nood. We hebben dus een deal?”

“We hebben een deal,” zei ze met een blije glimlach op haar gezicht.

We gingen weer op onze stoelen zitten en dronken onze thee op terwijl we over van alles en nog wat aan het kletsen waren. Op een bepaald moment zei Diana dat ze weer terug ging naar haar kamer omdat ze nog wat dingen te doen had. Ik liep met haar mee naar de hal, reikte haar haar jas aan en opende de voordeur. Voordat ze naar buiten ging, draaide ze zich nog naar mij toe, dankte me nogmaals en omhelsde me.

“Tot zaterdag!” riep ik haar nog na. “Tot dan!” riep ze terug terwijl ze nog eens glimlachend omkeek en naar nummer 44 terugliep.

Met een glimlach op mijn gezicht deed ik de voordeur dicht en met een voldaan gevoel liep ik terug naar de keuken om aan het koken te beginnen.