Het afgelopen weekend was het heerlijk met George en zijn zusje Betty, mijn jeugdvrienden uit het trailercamp. Vaak worden we ‘white trash’ genoemd maar je vindt nergens zoveel gezelligheid en vriendschap als hier. We hadden met Opa Joe, de grootvader van George en Betty een eindeloos durende bbq en neukten daarna met zijn drieën tot ver na middernacht op het door de maan beschenen strand.

Langzaam kwam ik weer tot rust, maar vandaag, hier op school is alles weer als een boemerang mijn lijf binnen gedenderd. Mijn foute wraakactie met het filmpje van Nate’s pik beeldvullend in mijn poes en dan ook nog die bad boys Chuck en Abe die zich aan me opdringen als ‘mijn nieuwe stiefbroertjes’.


Tot overmaat van ramp brengt de conciërge me als de eerste les net is begonnen een briefje van Mrs. Myers, de dean, dat ze me per direct wil spreken. Daar zal je het hebben , ik hark m’n boeltje bij elkaar en loop de klas uit, door iedereen nagestaard terwijl het gefluister me nazoemt.

Eens maar nooit weer

Ik heb altijd een goed contact gehad met dean Myers, maar dat zou nu wel eens heel anders kunnen zijn, want ik besef dat ik met dat impulsieve filmpje de boel hier ‘Christi High’ behoorlijk op stelten heb gezet. Als ik zit steekt ze dan ook meteen van wal: ‘Samantha, ik hoor geen goede dingen over je. Je weet dat ik je waardeer en je bent ook nog eens een van onze beste leerlingen, maar ook voor jou zijn er grenzen. Maar leg me please eerst maar eens uit wat er gaande is.’

Ik vertel haar van mijn stommiteit met dat filmpje, dat ik me zo genaaid, …ehm gepakt voelde door Nate dat ik dat in een impuls maakte en direct ook online heb gezet. ‘En wat is dat dan met Chuck en Abe, daar hoor ik ook van alles over, wat ben je met hen aan het doen?’ Lekker, het lijkt erop dat ik nu dus álles op mijn dak krijg. Ik leg dean Myers uit dat het een eigenlijk niks met het ander te maken heeft, dat mijn moeder iets met hun vader heeft gekregen en dat we nu zeg maar een soort van stieffamilie lijken te worden.

Als ik stil val vraagt dean Myers nog wat door en als ze duidelijk heeft hoe de vlag ervoor hangt neemt ze de tijd om even na te denken. Dan: ‘Samantha, ik zal duidelijk zijn. Ik was van plan je een week te schorsen, maar ik ben bereid om je onbezonnen daad door de vingers te zien, gelet op je privé-omstandigheden. Ik begrijp dat het je aanpakt en dat dat mogelijk je acties wat onbezonnen maakt. Maar ik wil wel duidelijk zijn, dit was eens maar nooit weer. Heb je dat helder?’

Ik knik timide, terwijl ondertussen m’n tranen al behoorlijk aandringen. Dan verandert de toon van het gesprek en vraagt dean Myers wat ik aan de situatie met Nate en Ann ga doen. Ik besef eigenlijk wel al vanaf het begin dat ik goed fout zit en stel voor dat ik hen excuses ga aanbieden, waar dean Myers mee instemt. ‘En Samantha, dat met je moeder, fijn dat je haar haar nieuwe geluk gunt. Maar je mag óok aan jezelf denken, je hebt veel meegemaakt, práat met haar en zorg er voor dat je mum ook jouw geluk goed betrekt in haar besluiten. Pas ondertussen een beetje op met die jongens Chuck en Abe, ze wel oké maar wat losgeslagen en halen soms rare streken uit.’

Opgelucht knik ik ja, blij dat ik er zo genadig vanaf kom. Dan rondt dean Myers af: ‘En Samantha, je weet toch dat mijn deur altijd voor je open staat als je wilt praten, right?’ Opnieuw knik ik, geef haar een hand en maak dan dat ik weg kom voordat mijn tranen echt loskomen, ik vertik het om hier een potje te gaan janken. Ik ga niet terug naar de klas, over een kwartier hebben we in de volgende les atletiek, ik kleed me alvast om in mijn sportbroekje en -shirt en zet het op de ovale gravelbaan naast de school op een rennen alsof ‘the devil himself’ me op de hielen zit.

Excuses

Ik ben al zeiknat van het zweet als na ruim een kwartier de rest voor de atletiek-les arriveert. De eerste die in zijn sportkleding op me toe komt rennen is Nate en ik bereid me voor op een stevige clash. Maar wat hij me ook voor de voeten zal gooien, ik ga hem in ieder geval mijn excuses aanbieden, ik had dit zo niet mogen doen.

‘Hey, Sam, was dean Myers erg over de zeik?’ is het eerste wat hij me vraagt als ik stop en hij bij me tot stilstand komt. Als ik mijn schouders ophaal gaat hij verder: ‘ohw, well, nou, je bent bedankt.’ Dit klinkt als not amused, toch? Dus: ‘I’m really sorry Nate’ reageer ik, ‘ik heb er echt spijt van.’
Nate kijkt me dan met éen wenkbrauw opgetrokken aan: ‘sorry hoeft niet hoor, ik bedankte je toch? Weet je hoeveel meiden zich al sneaky hebben aangemeld voor een dickride? Dankzij jou heb ik echt indruk gemaakt.’ Ohw ja, Nate natuurlijk weer, Nate en zijn huge pik, Nate ís zijn pik, Nate dénkt als zijn pik.

Ik kijk hem een beetje ongelovig aan, of hij dit nou echt meent, maar seriously, hij is helemaal blij dat allerlei maffe grieten zich ineens op zijn pik willen laten prikken. ‘Zullen wij het nou ook weer goed maken, Sam?’ vraagt hij dan. Ik knik: ‘yep, graag, just friends, maar je hoeft nooit niks meer te proberen want je komt er never ever meer met die paal van je in bij me.’ Nate grijnst dan: ‘jammer, je bent best wel ‘n leuk grietje en lekker strak, maar oké, ‘t hoeft ook niet meer Sam, want ik krijg het de komende tijd heel druk.’ Niet te geloven, zoveel leeghoofdigheid en pikgerichtheid…

Meteen maar even door naar Ann, ik zie haar bij de startstreep staan rebbelen met wat meiden. Als ik nader valt het gesprek stil en in plaats van dat al die gansjes even nokken, gaan ze met alles wat ze maar aan zintuigen open kunnen zetten meebeleven wat ik met Ann wil bespreken. Als ik mijn voormalige ‘best friend’ voorstel even apart te gaan staan reageert die bitchy:’ ‘ohw, weet je Samantha, voor échte vriendinnen heb ik geen geheimen.’ De onvoorstelbare trut, wie pikte er hier nou met haar hebberige kut mijn vriendje af. Maar ik houd me in, maak zoals ik beloofde aan dean Myers mijn excuses en omdat net op dat moment het verzamelfluitje klink kan ik gelukkig meteen weer vertrekken, het groepje snaterende ganzen verder volledig negerend.

Tot mijn prettige verrassing wordt de les vandaag gegeven door Mr. Buddenbrook, de coach van het footballteam van onze school. Als we om hem heen staan vertelt hij dat onze gymleraar Mr. Zimmerman ziek is en dat hij voor hem invalt. We hadden coach Buddenbrook al wel vaker en dat geeft altijd heel andere lessen. Vandaag dus ook, blijkt al snel. De coach kondigt aan dat er een fox-hunt op het programma staat, waarna hij even om zich heen kijkt en dan Chuck als fox aanwijst. Nou, dat wordt een pittige want ‘mijn aanstaande stiefbroer’ is een ultieme sporter, vooral dankzij zijn spelinzicht en volhoudingsvermogen wint het footballteam van ‘Christi High’ bijna altijd.

Ik bekijk Chuck even sneaky in zijn sportkleding, eigenlijk wil ik het mezelf niet toegeven maar hij is wel echt een lekker ding hoor, lang, strak, gespierd en gebruind lijf, halflange verwilderde blonde haren, blauwe ogen die dwars door je heen lijken te kijken, qua looks bijna het volledige tegengestelde van mij met mijn donkere uiterlijk. Als Chuck ziet dat ik hem sta op te nemen knipoogt hij, fuckfuck, sukkel dat ik ben, ik sta gewoon op hem te kwijlen, dit was niet de bedoeling en in een poging wat terrein terug te winnen steek ik mijn tong uit en doe daarna of hij niet meer bestaat. Maar het is natuurlijk al dik en vet te laat want daar was alweer kort een grinnikje. Arrogante kwast…

Wie jaagt hier op wie

Onze highschool staat op een hoogte aan Oso Bay, zeg maar een binnenbaai vóor Corpus Christi Baai, waar dankzij de aanvoer van Oso-river het zoete water als in een meer wordt verzameld, voordat het door een nauwe opening in de oceaan stroomt. De school staat er ideaal omdat we de hele lange zomer lang daar na school vaak blijven rondhangen op het strand om er te kanoën, windsurfen, zwemmen of gewoon een beetje te dollen en te chillen, met als gevolg dat we dat gebied allemaal als onze broekzak kennen.

Chuck krijgt als fox een voorsprong van vijf minuten en de bedoeling is dat hij aan de ene kant sporen achterlaat maar ons aan de andere kant wel zoveel mogelijk misleidt. Op het moment dat Chuck vijf minuten weg is fluit coach Buddenbrook ons weg en even later beginnen we als een meute jachthonden opgewonden kwekkend maar wel op ons gemakje te draven, ondertussen dus wel zóveel lawaai makend dat Chuck al van ver kan horen waar we zijn. Om te beginnen besluit ik in de achterhoede te blijven, eens even kijken welke kant dit op gaat. Op het moment dat we aan de oever van Oso beach komen lijken de voetsporen van Chuck linksaf te gaan, richting het terrein van Texas University, maar als ik hem was zou ik na een meter of honderd het ondiepe water in gaan en snoeihard terug de andere kant oprennen.

En precies zo gebeurt het, al snel zijn ze vooraan het spoor bijster en weet ik dat ik rechts moet gaan zoeken. Ik ben inmiddels bewust ver achter gebleven, draai me meteen om en ren de andere kant op, zo hard als ik kan. Bijna een kilometer verderop, achter mij is er dankzij een bocht in het strand verder nog niemand te bekennen, zie ik voetsporen het water uit komen die vervolgens het strand oversteken en verdwijnen in het dichte groen van South Guth Park. Terwijl ik mijn weg tussen de dichte struiken door zoek word ik ineens met een arm om mijn middel vastgepakt en naar een goed verscholen open plek getrokken, waar er meteen een hand op mijn mond wordt gedrukt.

‘Sorry hoor Sammy, het is voor mijn imago niet goed als ik nu al wordt gevonden. Maar ik had het natuurlijk kunnen weten dat mijn nieuwe zusje net iets meer hersens heeft dan de rest, anders zou mijn pa ook niet op jouw mooie slimme ma zijn gevallen.’ Terwijl Chuck zijn verhaal afsteekt heeft hij me op mijn rug geduwd en is hij schrijlings op mijn heupen gaan zitten. Zo houdt hij met éen hand mijn armen bij elkaar, uitgestrekt boven mijn hoofd terwijl zijn andere hand over mijn mond ligt, om te voorkomen dat ik hem met gegil verraad. Wóest ben ik en ik spartel met mijn benen en kronkel met mijn onderlijf om hem van me af te krijgen. Na een minuut of wat komt hij ineens met die felblauwe ogen van ‘m boven me hangen en fluistert hij: ‘stiefzusje, doe dit nou niet want kijk eens naar mijn broek, ik ben ook maar een mens.’

Als ik even omlaag kijk zie ik dat er in zijn broek inderdaad iets behoorlijk is gaan groeien. Ohw, ja, natuurlijk, begint-ie zich ook nog aan me op te geilen. Niet te geloven zeg, jóngens!
Ik kan dit niet winnen met tegenspartelen onder deze bruut, dus moet het anders en ineens laat ik alle spierspanning los, waarna ik als een slappe pop onder hem lig, alsof hij mijn wil gebroken heeft. Maar Chuck is duidelijk niet dom, hij houdt me in zijn greep en gaat dan door: ‘goed zo stiefzusje en geloof me, wij moeten even praten. Als je meewerkt haal ik mijn hand van je mond want voor een gesprekje zijn er twee nodig. Oké?' Als ik knik maakt hij mijn mond vrij maar jammer genoeg blijft hij wel op me zitten en houdt hij mijn armen klemvast gestretcht boven mijn hoofd, terwijl ik heus wel zie dat hij zich verlustigt aan mijn opgerekte tieten, waarvan de tepels ongetwijfeld door de natte stof van mijn shirtje te zien zijn.

‘Goed stiefzusje, zo meteen laat ik je los en ren ik als eerste weg, waarna jij de eer kan opstrijken dat je me gevonden hebt. Maar ik wil eerst even een paar dingen kwijt over die toestand bij ons thuis, ik probeer je steeds al te spreken te krijgen. Pa wil graag dat jouw mum en jij bij ons komen wonen, wat Abe en ik prima vinden. Maar wat je moet weten is dat onze mum er ook nog is, ze heeft een appartementje in de stad genomen, ging weg omdat pa altijd aan andere vrouwen zit. Abe en ik zijn gek op allebei maar zitten al heel lang tussen twee vuren, daarom moet jij dus een beetje in de gaten houden dat jou en Elle, .. ehm jou en jouw mum niet hetzelfde overkomt.’

Dit krijgt allemaal een heel andere wending dan ik had verwacht, zo dadelijk ga ik die jongen nog aardig vinden ook. Ik blijf zwijgen maar mijn reacties zijn blijkbaar op mijn gezicht af te lezen. Want meteen na zijn ‘speech’ klautert Chuck van me af en komt hij naast me liggen, op zijn zij, me aankijkend. ‘Alles oké aanstaand stiefzusje?’ Ik knik, hoewel ik echt verstomd ben, deze kant van Chuck had ik totaal niet aan zien komen. Dan gaat hij verder: ‘En wat je ook moet weten is dat Abe en ik ons netjes zullen gedragen, we vinden je leuk en zullen je beschermen, voor ons ben jij heel anders dan al die andere meiden die altijd maar van alles van ons willen.’

Saved by the bell

Ik heb oprecht geen idee hoe ik moet reageren, het enige wat in me opkomt is dat ik me ineens ontzettend bewust ben van hoe lekker deze jongen wel niet is, net als ik nat en stinkend van het water en het zweet, wat het alleen maar geiler maakt. En terwijl ik maar op mijn rug lig en we elkaar zo aan liggen te kijken worden we gered door de bel, we horen de kwebbelende meute naderen en dat maakt dat Chuck opspringt en wegrent, me met zijn wijsvinger wenkend dat ik hem moet volgen en de eer voor het vinden moet opstrijken.

Maar ik hoef even niet meer, ik besluit dat deze dag wel weer genoeg gedoe heeft opgeleverd en ga naar huis. Ik loop hard achterlangs het park uit, evenals het stuk terug naar school en meld me ziek bij coach Buddenbrook. Ik haal mijn tas en kleding op en hoewel ik bezweet ben stap ik in mijn sportkleding in mijn autootje, ik ben van plan thuis verder te gaan rennen. Tot mijn verrassing tref ik daar George aan die een dagje vrij is van zijn stage om Opa Joe te helpen het dak van zijn hut te repareren. Als hij ziet dat ik ga rennen heeft zijn opa al in de gaten hoe laat het is, met een brede grijns op zijn gezicht laat hij George gaan. Niet veel later rennen we zoals we vroeger zo vaak deden zwijgend en eensgezind over het eindeloze strand van Padre Island.

Het is niet te doen het eiland helemaal af te rennen, het is wel honderd kilometer lang, maar verder dan nu zijn we toch nog nooit gekomen. Tegen de tijd dat we bij Laguna Madre aankomen zijn we allebei kapot en zoeken we een plekje tussen wat struiken om even bij te komen. Ook zoals vroeger trekken we daar onze kleren uit en sneaken we de zee in om ons op te frissen en te verkoelen. Terug bij onze kleren die we in de zon te drogen hebben gelegd pakken we water en fruit uit onze rugzakjes en niet veel later liggen we genietend naast elkaar in het gras, te kauwen op onze appels.

‘Lekker Sam, om zo net als vroeger weer eens samen te rennen.’ Ik knik zwijgend. Als het daarbij blijft gaat George een beetje aarzelend verder: ‘ehm, zullen we dat andere dan zoals vroeger ook weer doen?’ Opnieuw knik ik zwijgend, ik weet niet goed wat er met me is, alsof alles zich in mijn hoofd aan het resetten is en een beetje seks zou daar wel bij kunnen helpen. Dus spreid ik mijn benen en zeg ik George dat hij welkom is maar me daar eerst wel even moet likken, het zout van de zee kan soms een beetje gemeen schrijnen in mijn kutje.

Het voelt heavenly als hij zijn tong vol over mijn gleuf laat gaan, het is zo vertrouwd met deze jongen, hij weet precies wat ik nodig heb. Op een gegeven moment, nadat hij zijn tong een paar keer zo diep mogelijk naar binnen heeft gewerkt om ook daar het zout weg te likken, schakelt hij over op mijn klitje, terwijl hij tegelijk zijn beide handen tussen mijn benen door naar mijn tepels brengt en zoals hij het altijd noemt mijn ‘meisjesdriehoek’ bewerkt.

Op de een of andere manier krijgt hij het altijd voor elkaar dat er een soort knetterende stroompjes ontstaan tussen mijn harde tepels en mijn klitje die hij dan tegelijk bewerkt en tegen de tijd dat ik voel dat ik ga klaarkomen trek ik George aan zijn donkere krullen omhoog. Precies op het moment dat zijn paal in me glijdt en diep in me aankomt gil ik het uit, het voelt alsof alle energie in mijn lichaam zich heeft samengebald in mijn kutje en alsof het daar nu ineens als een kernexplosie uit elkaar spat. Ik hoor iemand gillen en niet veel later besef ik dat ik dat zelf ben, ik gil de longen uit mijn lijf terwijl het heftigste orgasme dat ik ooit had als een vuurbal door mijn aderen en spieren raast.

Ik vouw mijn benen om George zijn heupen om hem met mijn hakken nog steviger aan te vuren terwijl ik zijn rug stevig bewerk met mijn nagels, en niet veel later ligt die arme jongen al weer net zo heftig op me te zweten als daarstraks toen we hard liepen. Maar nu is het van de seks, van harde voor ons allebei eindeloos lekkere en bevrijdende seks, keer na keer na keer beukt George zich naar binnen, het vuurtje in me steeds weer opstokend.



ThnX dat je dit verhaal leest! Liefs, Zazie