Met Joyce's stilzwijgende bereidheid meer tijd met Chris te besteden nog vers in mijn gedachten maakte mijn verbeelding overuren met visioenen van een nieuwe ontmoeting. Maar wat zij zei over de mogelijkheid te kunnen ontspannen vond ik positief. Ze bedoelde daarmee dat ze ontspannen genoeg zou willen zijn om zo'n grote pik te kunnen nemen en dat maakte me licht in het hoofd.

Maar na het bespreken van haar voortdurende voorbehoud ten aanzien van het leeftijdsverschil, hield ik in gedachten dat ze zich meer zorgen maakte dan alleen over de fysieke aspecten. Ik wilde dat ze zich net zo comfortabel voelde als daarvoor, zelfs als dat verderging dan alleen in de buurt van Chris te zijn.

Omdat ik wilde zien dat er meer ging gebeuren wist ik dat ik net zo verstandig moest worden als dat ik gezegd had dat hij moest zijn. Maar dat Joyce zich weer goed voelde was mijn topprioriteit.

Later vertelde ze me dat ze het leuk zou vinden een paar van haar vriendinnen uit te nodigen voor een barbecue. Natuurlijk zei ik haar dat ik dat prima vond klinken. We hadden niets gepland staan en we genoten altijd van hun gezelschap. Daarnaast zou het Joyce ook iets geven om op te verheugen. Iets gewoons en helemaal in haar comfortzone. Ze vroeg wat ik ervan dacht het in het komende weekend te doen, als iedereen vrij was. Dat vond ik prima, hoe eerder hoe beter, dacht ik.

Ik bood aan alles te maken wat zij maar wilde hebben. Ze vond het een goed plan en begon allerlei kooktijdschriften door te blader op zoek naar recepten waarvan ze dacht dat die leuk zouden zijn.

Na met de meiden gesproken te hebben, zei Joyce dat ze die morgen gelijk in het zwembadhuisje nog wat nieuwe decoraties wilden aanbrengen. Toen Marie hier de laatste keer was had ze een paar dozen met allerlei leuke strandspullen meegenomen bij de ouders van haar vriend vandaan.

"Ga jij je dan niet al te erg verwaarloost voelen?" vroeg ze.

"Echt niet. Bovendien geeft het mij de gelegenheid ongestoord in de keuken aan de gang te gaan die morgen."

"Ha," lachte ze. "Ja, ik denk dat wij de neiging hebben je behoorlijk te hinderen als je in de keuken of met de barbecue bezig bent en wij hier een beetje rondhangen."

"Ik vind het niet erg als ik aan het grillen ben, maar Nicole... Je weet dat ik haar leuk vind maar... ze kan soms een beetje... teveel zijn in de keuken. Altijd commentaar. Soms denk ik dan: Doe het zelf maar, kreng. Jij bent toch degene die er het meest van opeet!"

"Stop," lachte Joyce. "Ze meent het niet zo slecht."

"Ik weet het... Maar houdt haar gewoon maar een paar uur uit mijn buurt, dan maak ik de lekkerste dingen voor je. Geef me de recepten van wat je het liefst wil en dan zal ik zorgen dat alles in huis is."

"Oké! Is het erg als ze iemand meenemen?"

"Dat hoef je mij niet te vragen. Wat jij wil schat," zei ik, Joyce op haar wang zoenend.

"Oké.. Goed, Marie's vriend heeft haar geholpen dat spul te verzamelen en in te pakken en ze waren van zijn ouders. Ik denk dat het goed is hem ook uit te nodigen. Hij heeft een oog voor dat soort dingen. Ik denk dat je de visnetten, het leefnet en de kreeftenval uit het strandhuisje van zijn ouders wel leuk zult vinden. Het ziet er allemaal erg authentiek uit!"

"Wel allemaal een beetje clichéachtig, niet?"

"Ik vind ze leuk," zei Joyce, een beetje beledigd klinkend.

"Echt?"

"Echt?" zei ze mij met een hoog, doordringend stemmetje napratend en een lang gezicht trekkend.

"Oké," antwoordde ik, goed wetend wanneer ik het best toe kon geven. "Stomme kreeftenval," mompelde ik terwijl ik in de koelkast rommelde.

"Wat?"

"Niets."

Joyce liep naar me toe, op haar onderlip bijtend. Net toen ze mij in mijn zij wilde porren greep ik haar arm. "Ga jij je nieuwe bikini aandoen?" vroeg ik haar tegen de muur drukkend.

"Wil je het een beetje spannend gaan maken voor mijn vrienden?" vroeg ze worstelend om los te komen.

"Als dat zou kunnen," grijnsde ik.

"Nou ik denk niet dat ik hem aan doe," zei ze hijgend en niet langer weerstand biedend.

"Niet?"

"Nee... Ik denk dat ik mijn nieuwe rode bikini aantrek."

"Hm," zei ik en ik liet haar los.

"Dus omdat ik niet op sexy lingerie lijkende badmode wil dragen ben je plotseling niet langer geïnteresseerd me tegen de muur te houden?" vroeg ze me met een glimlach op haar gezicht. Ik liep naar haar toe en probeerde haar te pakken. "Oh nee," zei ze lachend mijn pogingen haar weer te pakken ontwijkend. "Je hebt je kans gehad... Ah..." schreeuwde toen ik haar achterna rende, de keuken uit en de trap op.

In de dagen daarop besteedden we wat tijd rond het huis. Vroeg opstaan, een paar uur in onze kantoortjes werken en dan een workout of de één of andere buitenactiviteit in de vorm van een lange wandeling of wat werk in de tuin.

Joyce deed echt haar best in haar tuin en dat begon nu zijn vruchten af te werpen. Prachtige bloemen en diverse groenten en kruiden, genoeg om te kunnen gebruiken voor haar etentje de volgende dag.

Ik was in de keuken bezig wat gerechten voor te bereiden zodat ik het niet morgen hoefde te doen met Nicole in de buurt. Joyce liep langs met een lading vuile was. Terwijl ze naar het washok liep zag ik dat ze haar enkelbandje weer omhad. Toen ze even later de zelfde weg terugnam, glimlachten we naar elkaar.

Dat deden we ook toen ze opnieuw door de keuken liep om in de tuin aan de gang te gaan. Ik keek haar na door keukenraam. Het was niet zo zonnig, dus droeg ze niet haar grote zonnehoed. Wel had ze haar zonnebril opgezet en haar haren in een rommelige knot op opgestoken met behulp van een paar stokjes. Ze droeg een lichtblauw geruite blouse, een afgeknipte spijkerbroek en haar blote voeten staken in een paar sneakers. En ze had dus het enkelbandje om.

Ik zag hoe ze een kruiwagen met tuingereedschap en zakken tuinaarde en bemeste potgrond naar achter in de tuin duwde. Het zat behoorlijk vol, zodat ze flink kracht moest zetten en flink grote stappen moest nemen. Ik drukte met mijn kruis tegen het aanrecht terwijl ik er naar keek.

Er stond wat in de oven die nog wel een aantal minuten nodig had en dus keek ik naar Joyce totdat de ping klonk. Zodra alles afgekoeld was en in de koelkast stond, was ik klaar met de voorbereidingen voor morgen en liep ik naar buiten met een lekker glas ijskoud water voor Joyce.

Ze was onkruid aan het wieden toen ik naar haar toeliep en ze keek me glimlachend aan. "Oh, dank je! Maar dat had je toch niet hoeven doen schat?" zei ze opstaand en haar zonnebril afzettend om haar voorhoofd af te vegen. Ik keek zwijgend toe hoe ze een paar slokken nam. "Mm...ah... Dat ging er best in! Bedankt!"

Ik pakte het halfvolle glas aan toen Joyce het mij aanreikte, nam er een slok uit en gooide de rest zonder het oogcontact met haar te verbreken weg in de struiken. Ze keek me onzeker aan en volgde mijn blik toen ik neerkeek op haar voeten. Toen ze gezien had waar ik naar keek, keek ze mij weer aan. Ik stapte naar haar toe, pakte haar zonnebril en gooide hem opzij. Ze plaatste net op tijd haar handen tegen mijn borst toen ik naar voren boog en haar begon te kussen.

"Mm... Louis... oh! Mm, schatje..." klonk haar gedempte reactie tegen mijn mond terwijl ik haar achteruit tegen de schutting duwde. Ze gaf een gesmoorde kreun toen haar rug de schutting raakte, beantwoordde mijn kus en deed haar best me te helpen met het losknopen van haar blouse. Zodra die openhing, schoof ik haar beha omhoog en nam bezit van een borst, trekkend aan haar tepel. "Oh," riep ze uit. Dan begon ik met mijn andere hand haar broekje los te maken, ondertussen haar nek kussend.

"Ik heb de hele tijd naar je gekeken," steunde ik tegen haar terwijl ik haar korte broek en slipje een stukje naar beneden rukte, vervolgens de mijne losknoopte en op mijn enkels liet vallen.

"Oh.. God..." kreunde Joyce licht hijgend.

"Trek uit," zei ik haar in haar nek en op haar oor kussend, er zacht in bijtend. Joyce stapte snel uit haar korte broek en slipje. Ik tilde haar been op en schoof in één beweging mijn pik in haar. Ze sloeg onmiddellijk een arm rond mijn nek.

Ik nam haar langzaam en het enige wat te horen was, was ons opgewonden gekreun en gehijg. Joyce klauwde met haar hand in mijn schouder terwijl ik haar nam. "Oh ja," zuchtte ze de hele tijd.

Ik nam haar omdat ik dat zelf nodig had, maar dat weerhield haar er niet van klaar te komen toen ik haar sneller en sneller begon te neuken. Ik trok ook haar andere been op en ze sloeg haar benen om mijn middel terwijl ik mezelf in haar naar een orgasme neukte. Zo bleef ik haar tegen de schutting gedrukt houden tot mijn orgasme was weggeëbd.

Toen ik Joyce uit mijn armen liet zakken moest zij zich aan mij vasthouden voor het evenwicht en stonden we hijgend tegen elkaar aan.

Joyce en ik genoten van een spontaan seksleven en na de afgelopen weken en bij het zien van haar enkelbandje was het weer eens teveel voor me geworden. "Ga..." begon ze maar moest even slikken, "Ga je dit iedere keer doen als ik het draag?" vroeg ze mij hijgend aankijkend.

"Misschien wel," zei ik op adem komend.

Joyce knipperde omhoog op me. "Oké," zei ze met een doodernstige uitdrukking op haar gezicht.

"Wil je die hebben?" zei ik naar haar kleren kijkend en mijn short aantrekkend.

"Ja," zei ze nog steeds wat hijgend. Dan kuste ze me.

"Oké," zei ik terwijl ik naar de plek liep waar ik het lege waterglas had neergegooid. "Wil je een refill?"

"Met wat?" vroeg ze grinnikend en met een blik van ongeloof.

"Misschien later," grijnsde ik.

"Misschien later?" zei ze, glimlachend. "Heb je gezien waar mijn...? Oh, ik heb hem al," zei ze bukkend, haar zonnebril oprapend en hem scheef opzettend. "Zo voel ik me," zei ze grijnzend, "Of ik overreden ben door een bus."

"Het lijkt erop," zei ik met een knipoog.

"Ha. Ja, inderdaad," grijnsde ze.

"Kan ik nu hiermee verdergaan?" zei ze de tuin in wijzend.

"Ik zal je voorlopig met rust lagen."

"Voorlopig?"

"Voorlopig!"

"Beloofd?"

"Misschien."

Later die middag besteedde we enkele ongeplande uren door in Joyce's kantoor. Ze wilde dat ik even door zou lezen wat zij die ochtend opgesteld had en na wat voorstellen van mij voor verbetering, typte ze het opnieuw. Het was vervelend maar noodzakelijk om morgen echt vrij te zijn. Vooral als beloning daarvoor, maar ook voor het feit dat ik ditmaal wel haar enkelbandje had opgemerkt, zo plaagde ze, wilde zij me mee uit eten nemen die avond. Dat was leuk vanwege de voor de hand liggende redenen maar ook omdat ik een groot deel van die dag al in de keuken gestaan had.

We hadden een leuke tijd. Joyce reed en ze nam me mee naar een goed steakhouse restaurant. En vooral omdat ze in een prima stemming was en me overlaadde met aandacht. Toen ik een stukje stokbrood pakte om daar kruidenboter op te smeren, plakte Joyce het uit mijn handen, smeerde het en stopte het in mijn mond. "Wat romantisch," zei ik kauwend naar haar glimlachend.

Joyce schonk mijn glas nog eens bij met witte wijn en dan het hare. "Vind je dat romantisch?" vroeg ze een slokje van haar wijn nemend.

"Zeker... Ja. En ik voel me verwend en dat vind ik leuk."

Joyce zette haar elleboog op tafel en liet haar kin in de palm van haar hand rusten, mij dan grijnzend aankijkend. "Ik denk dat ik zo verliefd op je ben dat ik zowat barst," zei ze, haar ogen omhoog rollend voor de nadruk.

Een plotselinge stormvloed van warmte trof me en ik voelde me blozen. Joyce zag het gaf me die schattige grijns van haar. Ik voelde me heel gecharmeerd door haar gedrag. "Je bezorgd me kippenvel," zei ik, niet in staat om mijn grijns te controleren.

"Echt waar?" vroeg ze, me nog verleidelijker aankijkend en ik knikte. "Dat is dan niet meer dan eerlijk," zei ze met oprechtheid. Dat geef je mij ook altijd."

"Echt waar?"

Joyce knikte terwijl ze haar bestek pakte en verder at, mij wel geregeld met die schattige glimlach aankijkend. Ik kon mij niet beheersen en boog over de tafel om haar wang te kussen. "Ik hou van je," fluisterde ik terwijl ik weer recht ging zitten.

De avond eindigde perfect met een lekkere wandeling langs het water voordat we naar huis gingen. Na een lekkere vrijpartij besloten we te gaan slapen. Ik was heel blij met hoe het ging en het goede gevoel dat ons omringde als we met elkaar spraken en elkaar aankeken.

Ik wist niet zeker of er nog wat zou gebeuren tussen Joyce en Chris, maar tussen ons beide was niets veranderd. Ik denk dat Joyce het net zo voelde.

Het goede gevoel zette zich de volgende ochtend door. Joyce had die extra gloed over zich. Maar ze was altijd mooi in de ochtend. Ik verraste haar door uit bed te gaan voordat zij wakker werd, wat bloemen uit de tuin te plukken en die op haar nachtkastje te leggen voordat ik weer naast haar kroop. Haar reactie was de moeite waard.

Ik klopte wat eieren, bakte die en maakte een schaaltje yoghurt en muesli voor het ontbijt. Daarna liep Joyce naar het washok en kwam terug met een wasmand schone kleren. In de keuken plukte ze er de dingen uit die ze die dag aan wilde. Ik trok de dingen uit de koelkast en legde die op de keukentafel. Joyce deed hetzelfde met haar kleding; een shirtje, een shortje, ondergoed en als laatste haar rode bikini.

"Hmm," kreunde ik goedkeurend.

"Dat ziet er ook allemaal fantastisch uit," zei ze op het eten doelend. "Mm, lemon-bosbes cheesecake parfaits," lachte ze. "Ik kan niet geloven... Wanneer heb je die gemaakt?" Ze waren één van Joyce's favorieten en de andere dames hielden er ook van, wist ik.

"Gisteren... na..." zei ik knipogend met mijn handen in mijn zakken, wippend op mijn voeten en fluitend wegkijkend.

"Mm," grijnsde Joyce. "Dus... ik ging weer met de tuin aan de gang en jij maakte dit?" vroeg ze met een brede, dwaze grijns terwijl ze haar armen om mijn nek sloeg.

"Mm hm," glimlachte ik.

"Wow," zei ze, naar de gebakjes kijkend. "Maar je houdt er helemaal niet van!?"

"Ja, maar jij wel," zei ik en haar kussend.

"Ik ben er gek op," grijnsde ze, mijn kus beantwoordend.

"En ik weet dat de meisjes er ook gek op zijn..."

"Oh, wat ben je toch lief," zuchtte, mij weer kussend.

"Zo, eh... de rode bikini vandaag, dus?"

"Mm hm," zei ze tussen de kussen door. Ik weet niet zeker of Joyce mijn groeiende erectie kon voelen, maar ze trok zich plotseling terug en keek me met een doodserieuze blik aan. "Ik wil dat je me nu neemt, Louis," fluisterde ze snel en me kussend terwijl ze mijn broek los begon te knopen. "Hier ter plekke."

Ik staarde haar even aan en deed dan onmiddellijk wat ze vroeg. Wij rukten elkaar de kleren van het lijf en ik neukte haar tegen de keukentafel. Joyce kwam binnen enkele ogenblikken klaar en ik kort daarna, waarna we elkaar van dichtbij aanstaarden met onze voorhoofden tegen elkaar.

"Wow," zei ik toen ik een beetje op adem was gekomen.

"Ja, ik weet het..." zei ze nog na hijgend, plotseling lachend in post-orgastische gelukzaligheid.

Terwijl ik mijn broek aantrok en Joyce de hare, keek ik haar aan, nog steeds een beetje in een roes. "Dus je hebt... alles... dat spul?" zei ik slikkend en naar de tafel kijkend.

Joyce staarde me aan terwijl ze haar rits optrok. "Hè?" vroeg ze in lachen uitbarstend.

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen. "Eh... Ik weet niet meer wat ik zeg," zei ik snel.

Joyce liep naar me toe met een enorme grijns op haar gezicht en nam het mijne in haar handen. "Je bent jezelf niet," vertelde ze me.

"Lemon-bosbes cheesecake parfaits," zei ik uiteindelijk. Joyce barstte opnieuw in lachen uit en omhelsde me, genietend van de dwaasheid van het moment.

Kort daarna liep ik naar de slager om vlees te halen. Het meeste wat ik had klaargemaakt en wat ik zou grillen, zou ik niet eten, met uitzondering dan van een paar mooie, grote, dikke en sappige hamburgers.

Tegen de tijd dat ik terug was, waren Marie en haar vriend Mark al gearriveerd en samen met Joyce in het zwembadhuisje. Op een bepaald moment vroeg Joyce me even Mark te komen helpen met het ophangen van de visnetten aan het plafond.

"Wil jij een biertje?" vroeg ik toen we klaar waren. "Ik denk dat ik een biertje nodig heb."

Mark kon niet lang blijven en hij vertrok nadat hij zijn biertje ophad. "Mark," zei Nicole die juist samen met Chloë aan kwam lopen toen Mark naar de poort liep. "Laat je Louis nu helemaal alleen met ons meisjes?"

"Oh, dat overleeft Louis wel. Anders heeft hij nog wel wat werk te doen in het zwembadhuisje," zei hij lachend terwijl hij wegliep.

"Ja, Mark, nogmaals bedankt, man," zei ik met hem meelopend.

"Geen dank," zei hij. Ik deed de poort voor hem open en bleef met de afgebroken deurkruk in mijn handen staan.

"Wow, Louis! Dit ziet er allemaal geweldig uit," riep Chloë toen ze al het eten bekeek wat ik voor hen had gemaakt.

"Dank je, Chloë."

"Het ziet er echt heel goed uit, Louis," haakte Nicole in. "Je overtrof jezelf deze keer. Geen wonder dat Joyce met je getrouwd is."

"Ja, de man kan koken," zei Joyce, een arm om mijn schouder leggend.

"Nou, dank je, meisjes. Ik deed het graag voor jullie."

"En dat is nog niet alles," zei Joyce. "Raad eens wat hij nog meer heeft gemaakt?" zei ze stralend.

"Echt?" zei Nicole.

"Die citroen en bosbes dingetjes?" vroeg Chloë.

"Wat voor dingen?" vroeg Marie.

"Oh mijn God, Marie. Die ga je verrukkelijk vinden," zei Joyce. "Ze zijn zo lekker." Ze boog zich naar me toe. "Bedankt voor de hulp in zwembadhuisje," zei ze uit haar mondhoek en me in mijn kont knijpend. Ik keek naar haar en ze grijnzende naar me op.

"Ik ga een biertje pakken en een paar hamburgers grillen..." zei ik terwijl ik toekeek hoe de vrouwen richting het zwembadhuisje liepen. "Shit," zei ik kauwend op de rest van mijn gevulde ei.

Niet veel later kwamen ze terug, allemaal in zwemkleding. Joyce en Chloë in een bikini en Marie en Nicole in een badpak. Met uitzondering van Joyce, die een pet droeg en haar haren in een paardenstaart had gedaan, droegen ze zonnehoeden. Wel hadden ze allemaal een zonnebril op. Ik was net de opblaasbare zwembadstoelen aan het opblazen toen ze aan kwamen lopen.

"Wat heb jij een mooie bikini Joyce," hoorde ik Chloë zeggen.

"Dank je wel Chloë!"

"Ik vind hem heel mooi. Ik ben dertien jaar jonger dan jij maar ik zie er niet half zo goed uit in een bikini."

"Oh..." reageerde Joyce. "Maar het goede nieuws is dat je er dertien jaar jonger uitziet."

"En dat is de waarheid," zei Nicole. "Wat ik niet over zou hebben voor zo'n strak kontje als dat van jou, Chloë. Of dat van jou, Marie. Jouw kont is helemaal enorm, Joyce."

"Uh!" gromde Chloë, niet zeker wetend of dit wel een compliment was.

"Maar ze heeft gelijk, Joyce," ging Nicole verder. "Goede God, hoe jij er uit ziet. Wat een lekkere billen. Draai je eens om schat," zei Nicole toekijkend hoe Joyce zich omdraaide en een overdreven houding aannam. "Wow!" zuchtte ze, een vinger in Joyce bil prikkend waardoor die opsprong. "Ik zou bijna zeggen dat jij dit kontje niet verdient Louis, maar je ziet er zelf ook prima uit... en je kunt koken... Jullie twee maken me echt jaloers."

"Oh, Nicole..." zei Joyce.

"Laat jij haar zo door je hulpje bekijken, Louis? In dat niets verhullende ding?" vroeg Nicole.

Joyce's keek me bezorgd aan. "Ze draagt het voor mij," zei ik met mijn kin in de lucht.

"Precies," voegde Joyce eraan toe, me openlijk met haar heup aanstotend.

"Je ziet er echt geweldig in uit," zei Marie.

"Bedankt. Louis heeft hem voor me besteld."

"Maar jij hebt hem uitgekozen," herinnerde ik haar. "Ik zocht wat anders uit maar Joyce werd verlegen." Joyce keek me verwijtend aan maar toen ik breed grijnsde, smolt ze en keek langzaam weg.

"Wat voor één?" wilde Chloë weten.

"Zo één die een stripper aan zou trekken, een bikini uit één stuk... waarvan ik niet eens zeker weet of het wel zwemkleding is," antwoordde Joyce.

"Hm... Ik begrijp wel dat hij zoiets voor jou zou uitzoeken. Jij kunt alles dragen, Joyce. Dat vind die jonge schuttingbouwer van je vast ook," zei Nicole. "O... er wordt iemand jaloers," zei ze toen ze mij naar Joyce zag kijken.

Ik lachte terwijl ik een slok bier nam. "Een beetje," zei ik, "maar eigenlijk vond ik dat hij een goede smaak heeft, dus..."

"Dus je hebt hem echt voor hem geshowd?" vulde Nicole vragend aan.

"Ha," lachte Marie en Chloë giechelde.

"Ik durf te wedden dat het stoom uit zijn oren kwam," voegde Nicole eraan toe.

"Zouden jullie erover op willen houden?" zei Joyce rondkijkend. "Lieve god, waar jij allemaal aan denkt!?" Nicole grinnikte en nam een slok van haar drankje. Joyce zag me naar haar staren en staarde uitdagend terug, maar ik wendde mijn blik niet af.

"Maar waar is je jonge helper eigenlijk?" vroeg Nicole. "Hij si toch niet bang voor ons?"

"Ik wel," zei Joyce haar glas leegdrinkend.

"Niemand heeft hem afgeschrikt," zei ik. "De schutting is klaar, dat is alles." Ik keek net op tijd naar Joyce om te zien dat ze even kort naar me keek.

"Nou, het ziet er echt goed uit," zei Nicole. "Misschien kan hij ook eens bij mij langs komen om wat te fixen," voegde zij daar met een vette grijns aan toe, met één grote slok haar glas leegdrinkend. Iedereen lachte, behalve Joyce, die volhield in het protest wat ze Nicole de laatste keer gegeven had.

"Wat is dit, Louis?" vroeg Joyce de afgebroken deurkruk omhoog houdend en ik wees naar de poort. "Dus hij is nu echt stuk?" Ik knikte. "Hmm," zei ze.

"De schutting ziet er geweldig Louis," zei Marie.

"Ja, zeker. Dus hij is helemaal klaar?" vroeg Chloë.

"Met uitzondering van de nieuwe handgrepen," zei Joyce, het metaal in haar hand houdend. "Horen we daar nog wat van?" vroeg ze.

Ik zag niets dubbels in Joyce's ogen. Ze had het over de handgrepen maar vroeg eigenlijk naar Chris. Ik gaf haar een vriendelijk glimlachje en schudde langzaam mijn hoofd. Ze glimlachte even en pakte haar glas.

Hierop gingen de vrouwen het zwembad in.

Met elkaar babbelend en nippend van hun champagnelimonade die Marie meegenomen had, dreven ze ontspannen rond in het zwembad. Het was vrij warm, dus sprong ik met een bommetje tussen hen in. Joyce en Chloë vielen om en gingen kopje onder. Ik zwom gelijk door naar het ondiepe en stapte uit het zwembad.

"Oh... als je niet zo je best had gedaan met koken," schreeuwde Joyce toen ze weer op haar opblaasstoel probeerde te klimmen. "Hier," zei ze, haar plastic glas naar me toe gooiend. "Door jou is het in het water gevallen, schenk hem ook maar weer vol. Chloë, gooi je glas naar hem toe."

Ik vulde hun glazen met champagnelimonade en dreigde met nog een bommetje toen ik ze aanreikte, wat Chloë alleen al van de schrik bijna opnieuw om deed vallen.

Ze bleven zo'n anderhalf uur in het zwembad dobberen en in die tijd bereide ik de barbecue voor. Ook kwam ik de afgebroken handgreep weer tegen. Het gesprek van vlak ervoor bracht me aan het denken.

Het idee dat Chris alleen terug zou komen voor het brengen en monteren van de handgrepen, lag nog steeds op tafel. Misschien was het gemakkelijker voor Joyce als hij kwam als we bezoek hadden. Ik dacht er een tijdje over na.

De dames hadden op dit moment toch geen aandacht voor me, dus riep ik dat ik even naar de keuken ging om iets te controleren. Eenmaal binnen schreef ik aan de keukentafel een berichtje naar Chris. Dat moest ik heel zorgvuldig doen, niet te direct, want vanwege Joyce moest ik goed uitleggen waarom zijn aanwezigheid gewenst was en niet te dubbelzinnig laten weten dat ik wilde dat hij langs kwam.

"Handgrepen?" typte ik als onderwerp en staarde zoals bij de vorige keren enige tijd naar het scherm. Vervolgens keek ik even uit het raam naar Joyce en, ook zoals bij eerdere berichten, drukte ik op de verzendknop. Ik voelde gelijk mijn hartslag verhogen.

Ik sprong letterlijk op toen mijn telefoon al vrij snel daarna plotseling begon te trillen en aangaf dat het een reactie van Chris was. "Ik heb ze. Moet ik ze even komen brengen?"

Ik staarde naar zijn woorden. Ja, ik wilde dat hij kwam. Ik realiseerde me gelijk dat het zeer waarschijnlijk een gewoon vriendschappelijk bezoekje zou worden, en dat was prima. "Heb je onthouden wat ik tegen je gezegd heb?" typte ik in mijn volgende berichtje.

"Ik heb het onthouden, meneer van Houten," antwoordde hij en Ik hoopte dat hij dat echt gedaan had.

"Kom ze maar brengen wanneer je kunt," typte ik en keek er een tijdje naar.

Opnieuw keek ik even naar Joyce. De meisjes waren uit het zwembad gekomen en zaten weer op de patio. Joyce zou zich af gaan vragen wat ik daar binnen deed als ik niet snel naar buiten zou komen. Ik drukte op de verzendknop en verwijderde alle eerde berichtjes in het geval ik een alternatief verhaal zou moeten verzinnen. Vervolgens zette ik mijn telefoon uit, pakte de schaal met parfaits en liep ermee naar de patio.

"Oké," zei ik even later en stond op, "wie wil er een hamburger? Ik heb genoeg voor iedereen?" Van hun parfait etend en champagnelimonade drinkend, keken ze me aan alsof ik gek geworden was. "Nou, oké dan, dan neem ik wel een duik," zei ik tussen hen door rennend en het water inspringend met een bommetje.

Toen ik bovenkwam, zag ik dat ze allemaal voorovergebogen over de tafel zaten, waarbij Chloë en Marie de grootste laag hadden gekregen.

"Uh... Zak," schreeuwde Joyce lachend.

"Gooi mij alsjeblieft even een blikje bier toe, schat?" zei ik in één keer op een opblaasstoeltje klimmend. Joyce gooide me een biertje toe met een perfecte onderhandse worp die het blikje precies in mijn hand deed belanden. "Netjes," zei ik, twee duimen naar haar opstekend.

De meisjes begonnen weer met elkaar te babbelen. Ik dreef een klein uurtje rond in het zwembad, luisterend naar hun geklets. Het feit dat Chris niet meteen was komen opdagen had me verrast en ik vroeg me af of nu nog wel zou komen.

Ik begon een beetje weg te dommelen toen ik Marie hoorde zeggen dat ze op ging stappen. "Hoe ben je hier gekomen?" vroeg ik haar.

"We zijn met twee auto's gekomen. Mark moest nog even naar zijn werk en ik heb hem beloofd dat ik op tijd thuis zou zijn om samen nog wat leuks te gaan doen."

"Hij mag ook nog hierheen komen, hoor," meldde Joyce.

"Misschien een volgende keer."

"Nou oké," zei Joyce. "Maar zeg hem vooral dat ik hem nogmaals bedankt voor de decoratiematerialen in het zwembadhuisje."

"Ja! Bedankt," zei ik na een blik van Joyce.

"Wacht even Marie, dan loop ik even met je mee," zei ze.

"Hé, hallo Chris," hoorde ik Joyce zeggen op het moment dat ik vanuit het zwembad de nieuwe schutting aan het bewonderen was. Toen ik opkeek zag ik hoe Chris juist op het moment dat Joyce en Marie daar aankwamen, de poort binnenkwam.

"Daar is hij dan," zei Nicole haar eigen glas en dat van Chloë bijvullend.

Ik gleed van mijn stoel en zwom naar de rand van het zwembad. Nadat ik op de kant geklommen was greep ik het stuk van de deurkruk en liep ermee naar de poort. Toen ik daar aankwam hoorde ik hoe Marie Joyce en Chris gedag zei. Ze zwaaide nog even ten afscheid naar mij en liep dan weg door de openstaande poort.

"Heb je de handgrepen?" vroeg ik aan Chris.

"Ja, sorry ik dat wat laat ben," zei hij naar mij en Joyce wandelend.

"Laat?" zei Joyce geluidloos tegen me, haar armen over elkaar slaand.

"Hoi Joyce," zei Chris.

"Mm,... ha, Chris," reageerde Joyce. "Heb je eindelijk de handgrepen voor de poort? Ik kan niet wachten om ze gemonteerd te zien."

"Ik ook niet," antwoordde de gekleurde jongeman.

"Precies op tijd," zei ik. "Joyce heeft deze vandaag stukgemaakt!"

"Oh... niet waar," zei ze en meer bezorgd kijkend dan geïrriteerd.

"Ha," grinnikte Chris, "dat is oké. Ik kan hem er wel gelijk opzetten... eh... allebei wel eigenlijk. Kan ik wat van uw gereedschap gebruiken?" Dan keek hij Joyce aan en ze gaf hem een beleefde glimlach.

"Oké, goed," zei ik, "dan kan ik jou de schuld geven als ze het niet goed doen!"

"Dat lukt mij echt wel," antwoordde hij.

"Het gereedschap ligt in de garage. Wil je een hamburger?"

"Graag!"

"Oké. Als je hulp nodig hebt hoor ik dat wel."

"Is goed. Ik ben zo klaar."

Zoals ik al dacht, wilde Joyce weten wat hij hier deed. "Louis?" vroeg ze toen we samen naar Nicole en Chloë terugliepen. Ik vertraagde mijn tempo zodat we tijd hadden om snel even te praten.

"Ik weet wat we afgesproken hebben, Joyce. Maar na het stukgaan van die deurgreep heb ik hem laten weten dat we erop zaten te wachten."

"Vandaag?" vroeg ze. Ze bleef stilstaan, boog zich naar me toe en sloeg tegen mijn arm. "Sukkel, ik zou dat enkelbandje voor je omgedaan hebben zodra de meisjes waren vertrokken."

"Echt?" vroeg ik verrast.

"Ja!"

"Nou," vroeg ik naar Joyce's voeten kijkend, "waar is het dan?"

"Ze zijn toch nog niet weg, slimmerd. Het zit als bladwijzer in mijn boek."

"Jee, echt? Wow, Joyce... dat is best sexy."

"Ugh!" kreunde ze, haar armen over elkaar slaand en rondkijkend.

"Joyce ik... ik heb hem een mailtje gestuurd met de vraag wanneer hij ze kwam brengen, de deurgrepen."

"En?"

"Niet meer dan dat, echt."

"Maar je wilde dat hij snel kwam, dat ben ik zeker van," zei ze wegkijkend.

Ik ademde uit en een grijns gleed over mijn gezicht. Joyce rolde met haar ogen en liep verder. "Ach, kom op!?" zei ik haar stoppend. "De manier waarop je dat zei was grappig. Oké, misschien ook wel niet," zei ik toen Joyce me zwijgend aanstaarde. "Maar hij hoefde zich van mij niet te haasten. Maar... ik dacht, dat als hij zou komen, het goed zou zijn als we bezoek hadden."

"Wil je er nog één, Joyce?" vroeg Chloë vanaf de patio en haar kunststof glas ophoudend.

"Wacht even... uh, graag. Dank je," antwoordde ze. "Oké... wat je zei is waar... Maar... Je zet me gewoon voor het blok," zei ze zachtjes.

"Oké, maar ik meende wat ik zei. Gelooft je me?"

"Ik geloof je."

Ik staarde Joyce glimlachend aan totdat zij ook een glimlach op haar gezicht kreeg en stal dan een kus van haar.

"Ah! Kijk die de twee lovebirds nu eens!?" plaagde Nicole vanaf de patio, luid genoeg om te Chris te laten kijken. "Hallo, Chris," riep ze haar glas heffend.

"Hallo mevrouw," schreeuwde hij bij de poort vandaar waar hij bezig was.

"God, hij noemt me mevrouw," zei Nicole lachend naar Chloë.

"Had je ermee ingestemd als ik je gezegd had dat ik hem een berichtje wilde sturen?" vroeg ik Joyce en daarmee ons gesprek hervattend.

"Ik weet niet. Misschien... Sukkel," zei ze. "Ik weet het niet," mompelde ze. "Waarschijnlijk niet. Maar het was niet aan jou om dat te beslissen." Joyce staarde naar me aan.

"Je hebt gelijk," zei ik, niet weten hoe ik anders moest reageren.

Opnieuw staarde ze me onderzoekend aan. "Het is goed... Louis. Ik moet daar niet zo koppig over doen. Ik heb gezegd dat ik niet gemeen wilde zijn. Natuurlijk is het goed dat hij er is om de handgrepen te plaatsen, vooral nu de meisjes hier zijn."

"Dus... betekent die dat je het enkelbandje omdoet?" vroeg ik.

"Je maakt een geintje? O, wacht even... Wat zeg ik nu? Natuurlijk maak jij geen geintje," zei Joyce uitdrukkingsloos.

"Ik bedoel als de meisjes weg zijn," zei ik snel.

"En als hij hier dan nog steeds is?" vroeg ze.

"Mm, nou... hij heeft het eerder gezien. En, echt Joyce, hij weet niet wat het inhoudt."

"Hij zei er wel iets over?" reageerde ze, alsof ze mij eraan wilde herinneren. "Ik draag het alleen voor jou, Louis."

"Ik weet het."

"Geloof je me?"

"Natuurlijk..."

"Het is je geraden..." zei ze, me nog steeds vrolijk aanstarend.

Ik zag dat Joyce duidelijk nog ergens anders aan dacht. "Wat?" vroeg ik.

"Ik ben benieuwd. Volgens mij heb jij gezien welke bikini hij uitgezocht had in die catalogus, of niet soms?" vroeg ze.

Mijn gedachten tolden rond. Ik wist dat ik snel moest antwoordden of mezelf verraden als ik wat verkeerds zei. "Ik heb alleen gezien dat hij erin gekeken heeft, ik heb niet gezien welke hij mooi vond. Echt niet!" Opnieuw staarde ze me aan, maar ik wist dat wat ik gezegd had de waarheid was, al was het maar de halve waarheid.

"Ha... je weet dat ik gelijk heb," grijnsde ik, een vinger in haar zij porrend.

Joyce deinsde terug met een teleurgestelde grijns op haar gezicht. "Je klinkt alsof je opgelucht bent," zei ze, me sceptisch aankijkend.

"Kom op! Je was er bij," lachte ik, haar grijpend en knuffelend. Ik trok haar strak genoeg tegen me aan om haar op haar voorhoofd te kunnen kussen.

"Ik vind het een beetje verdacht," mompelde ze, toelatend dat ik haar hoofd optilde aan haar kin.

"Je hebt een bijzonder achterdochtig brein, mevrouw de advocaat," zei ik tussen twee kussen door. "Dat is waarom ik van je hou," vervolgde ik en haar dan aankijkend. "Joyce, ik heb echt niet gezien welke hij in die catalogus gezien had."

Ze sloeg haar armen om me heen voor een strakke knuffel. "Is dat de reden waarom je van me houdt?" zei ze zachtjes.

"Mm, dat en deze," zei ik terwijl ik achter haar reikte en in haar billen kneep. Ze sloeg mijn hand weg, waarop ik haar oppakte en met haar in mijn armen naar de rand van het zwembad liep.

"Aaagh!" gilde ze. "Dat durf je niet!" Ik liet haar langzaam op haar voeten zakken, waarop Joyce me verraste door op haar tenen te gaan staan, een hand op mijn ene wang te leggen en de andere te kussen. We deelden een vertrouwelijk grijns en gingen bij Nicole en Chloë zitten, die ons vreemd aanstaarden.

"Jullie zijn zo gelukkig," zei Chloë.

"Ik ben de gelukkige," zei ik. Joyce glimlachte naar Chloë en trok haar neus naar me op.

We babbelden een tijdje met elkaar tot Nicole op een gegeven moment iets mompelde en ik merkte dat Chris op ons af liep. "Hoi Chris," zei Nicole dan. "Nog steeds hard aan het werk?"

"Ja, maar ik ben bijna klaar. Nu die ene handgreep nog en dan is het gedaan. Die nieuwe bikini ziet er goed uit," zei hij tegen Joyce.

"Dank je," reageerde Joyce, een slok van haar champagnelimonade nemend en naar mij kijkend.

"Dat vind ik ook," zei ik een blik met mijn vrouw uitwisselend.

"Hoe weet je dat hij nieuw is?" vroeg Joyce aan Chris zonder ook maar het oogcontact met mij te verbreken. Ik hief mijn handen op en sperde mijn ogen wijd open.

"Je bedoelt zeker die oranje die Louis uitgekozen heeft," zei Nicole tegen hem.

"Nicolle..." berispte Chloë haar.

"Het ziet er goed uit," mompelde Chris schaapachtig.

"Zo is het klaar? De handgreep van de poort aan de voorkant?" vroeg ik Chris, nog steeds blikken naar Joyce werpend die uit moesten drukken dat ik niet wist waar hij het over had.

"Ja, die zit er op. Wil je hem zien?" vroeg Chris Joyce aankijkend.

"Ik geloof je," zei ze, haar knieën voor zich optrekkend en opzij draaiend in haar stoel. "Maar bedankt."

"Ga je die andere ook doen?" vroeg ik.

"Ja, dat duurt niet lang meer," antwoordde Chris.

"Geweldig! Ik heb zo een hamburger voor je als je trek hebt. Oh... uh... voordat ik het vergeet," zei ik, hem een envelop overhandigend. "Die bonus waar ik het over had? Het ziet er goed uit, Chris. Goed werk. Dit is van ons beiden, het is dat je het weet."

Joyce keek me aan. Ik wees met een vinger naar haar om haar even het zwijgen op te leggen.

Chris opende de envelop, waarna hij ons aankeek, glimlachte en zijn pet naar achteren zette. "Echt? Eh, wow... Ik bedoel, dat is erg leuk. Bedankt!" Dan keek Chris Joyce aan, ze trok haar neus op en lachte hem vriendelijk toe.

Ook Nicole staarde hem aan. "Ik dacht dat je hen hielp met de schutting omdat je het hek stukgemaakt had, Chris, en nu betalen ze je?" zei ze. "Echt een klein zakenmannetje... Ik ben onder de indruk."

"Alleen een paar euro's om ervoor te zorgen dat het echt mooi zou worden," zei ik naar Joyce kijkend en ze knikte instemmend. "En dat is nog steeds afhankelijk van of de handgrepen het wel doen. Dus... je kunt dat beter ergens stoppen waar Joyce het niet kan vinden in het geval dat ze het niet doen," zei ik naar de envelop wijzend.

"Ha, Ja oké," grinnikte Chris de envelop in zijn rugzak stoppend. "Maak je maar geen zorgen, die doen het echt wel."

"Eigenlijk heb ik gezegd dat we het jou pas achteraf moesten geven, Chris," zei Joyce tegen hem. "Dus als ze niet werken, geef ik gewoon Louis de schuld." Ze keek me aan met haar tong tegen haar wang duwend. Ik probeerde haar te grijpen, maar ze ontweek mijn arm met een lach.

"Zet dat verdomde ding er op," zei ik tegen Chris schuddend met mijn hoofd.

"Ha, goed," zei hij grinnikend terwijl hij zijn spullen verzamelde en naar de poort achter in de tuin liep.

"Mm," zei Nicole, haar glas op de tafel zettend. "Deze ronde is voor die jonge zwarte."

"Jezus, Nicole... Zou je niet wachten tot hij je niet meer kan horen?" zei Joyce haar hoofd schuddend.

Terwijl ik met de barbecue in de weer was, zaten de meisjes bij elkaar te praten. Op een gegeven moment dreven Nicole en Chloë rond in het zwembad op een paar opblaasstoeltjes en spraken ze met Joyce en mij op de patio.

Op het moment dat Chris klaar was en bij ons kwam zitten, stond Joyce op en wikkelde ze een badhanddoek om haar heupen. "Ik denk dat ik nu wel een kijkje bij die handgrepen wil nemen," zei ze naar ons glimlachend. "Ga je mee?" vroeg ze mij.

"Lieverds," zei ik tegen Nicole en Chloë in het zwembad en knikkend richting Chris, "doe een beetje voorzichtig met hem."

"Hij zal het wel overleven," antwoordde Nicole. "Praat met ons, Chris."

"Ja, praat met ons Chris," echode Chloë met een lach. Ze had vrij veel gedronken die middag en ze was niet veel groter dan Joyce.

"Ik red me wel," zei hij mij met een lachje.

"Zie je wel, hij redt zich wel," zei Nicole. "Maar Chris, ik moet dit echt vragen, is schuttingwerk het enige waar je goed in bent of wat?"

"Ugggh," zei Joyce naar mij met haar ogen rollend. Daarna stond ze op en liep weg.

Toen we bij de poort achter in de tuin waren, hanneste ze wat met de handgreep en keek om zich heen. "Is er wat?" vroeg ik.

"Mm hm. Dit ziet er echt goed uit," zei ze de deur openend en sluitend met de handgreep. "Bedankt Louis. Voor de schutting."

Ik knikte. "Ik ben blij dat het je bevalt," zei ik haar schouder strelend. "Ik was die bonus helemaal vergeten die ik hem op de eerste dag beloofd had. Ik geloof dat ik het zelfs niet tegen jou gezegd heb. Ik hoop dat dat oké was?" vroeg ik.

"Natuurlijk. Ik vond het een leuk idee," zei ze.

"Oké. Goed."

Dan bekeek ik haar even. "Probeer je warm te blijven?" vroeg ik naar haar handdoek kijkend.

"Mm..." mompelde ze. "Ik weet het niet. Ik denk dat ik je geloof wat betreft dat bikiniding, het is gewoon... Ik voelde zijn ogen op me branden eerder vanmiddag. Jonge... ogen. Dus... toen ik opstond, met iedereen om me heen, voelde dit beter," zei ze op zichzelf neerkijkend.

"Mm, ik wil niet dat jij je ongemakkelijk voelt, Joyce..." zei ik terwijl ik mijn pik voelde trekken.

"Ik weet het..."

"Is dat zo?"

Ze keek een tijdje naar de toegangspoort, vervolgens weer naar mij."Nee," zei ze dan.

"Voel je je comfortabel?"

"Ja."

"Dan ben ik blij."

Joyce glimlachte naar me en volgde mijn blik over haar lichaam. "Je... je voelde zijn ogen op je branden?" vroeg ik zachtjes... en voorzichtig.

Joyce trok de handdoek van zich af, hield hem naast zich en drukte haar heup omhoog. "Beter?" vroeg ze.

"Verdorie, je ziet er fantastisch uit," zei ik.

"Die ogen," zei ze met terughoudende acceptatie. "Ik neem het jou niet kwalijk."

"O nee?"

"Hm mm," mompelde ze.

"Hij kan er niets aan doen," zei ik.

"Dat vind ik leuk," antwoordde Joyce.

"Dus kan hem iets verweten worden?"

"De handgrepen zitten erop," zei ze.

"Ja, dat zie ik, maar..."

"Nee," antwoordde uiteindelijk.

"Moet ik hem wegsturen?" vroeg ik. Joyce zei een tijdje niets, haalde dan haar schouders op en schudde haar hoofd. "Betekend dat...?" vroeg ik en ze knikte. "Ga jij jezelf weer zo toedekken?"

"Nee," grinnikte Joyce.

"Beloofd?"

"Ik beloof het."

"Want je weet dat ik dat graag zie zwaaien," zei ik, bijtend op mijn lip en met een grijns.

"Dat weet ik," antwoordde ze, haar best doend niet te grijnzen.

"En dat kun je heel goed. Als een professionele stripper," plaagde ik haar, een vinger in haar zij porrend.

Joyce schoot in de lach. "Niet waar," zei ze, wegkijkend en doend alsof ze een klap op mijn arm wilde geven.

"Wel waar," zei ik. Deze keer schoten we allebei in de lach, tot we merkten dat de anderen naar ons keken.

Uiteindelijk kalmeerden we en nam ik de handdoek van haar aan. Ik sloeg hem om haar heen en trok haar zo naar me toe. Haar aanhoudende glimlach begon te verdampen toen ze mijn blik volgde, die van boven naar beneden over haar lichaam gleden.

"Die ogen?" vroeg ik haar aankijkend en Joyce knikte. "Geen handdoek meer?" vroeg ik verder en Joyce schudde langzaam haar hoofd. "Dat vind ik leuk," zei ik zachtjes.

"Ik weet dat jij dat vind," fluisterde ze.

"Mm... Minuscule bikini." Joyce knikte. "Die je draagt voor mij?"

"Precies," glimlachte ze, haar heup maar me toe draaiend en mij een bump gevend.

Ik glimlachte naar haar en we kusten elkaar kort. "Ik wil gewoon even zeker weten dat alles in orde is."

"Alles is oké."

"Want dat is het enige wat me interesseert." Ditmaal glimlachte Joyce hartelijk. Ik trok haar naar me toe en we versmolten in een lange kus, die ik eindigde met een kus op haar voorhoofd, gevolgd door een stevige knuffel. We zeggen niets meer en liepen naar de poort aan de voorkant om daar ook een kijkje te nemen.

Terwijl Joyce en ik het hang en sluitwerk van de poort aan de voorkant van de tuin bekeken, hoorden we een harde plons vanuit het zwembad. Toen we omkeken, zagen we dat Chris in het water was gesprongen. Nicole en Chloë lachten en dekten hun glazen af met hun hand. Joyce en ik keken elkaar aan en haalden onze schouders op.

Toen we ineens Nicole hoorde gillen draaiden we ons weer om en waren net op tijd om te zien hoe ze, met haar drinken in haar hand, omgegooid werd en Chris op haar stoel klom. Terwijl we terugliepen peddelde hij met zijn armen richting Chloë, die lachte en verwoed probeerde van hem weg te komen.

"Nou, de drankjes zijn ten minste transparant," glimlachte Joyce.

"Oké. Oh, voor ik het vergeet..." Ik pakte de handdoek uit Joyce's hand en sloeg ermee op haar kont. Ze achtervolgde me richting onze stoelen.

Zodra we stopten gooide ik de handdoek op haar hoofd. Ik liet haar mij ermee slaan, waarna we lachend in onze stoelen zakten en naar de chaos in de zwembad keken.

Nicole had nog niet een ander stoeltje beklommen of Chris gooide haar er weer uit, om dan hetzelfde met Chloë te doen. De alcohol moest een beetje vat op haar gekregen hebben, want ze klom op de kant en kwam bij Joyce en mij zitten. Nicole en Chris bleven nog in het zwembad, naast elkaar drijvend in hun stoeltjes en babbelend.

"Ik hoop dat het goed is dat ik er ook even in gesprongen ben?" vroeg Chris ons vragend aankijkend.

"Natuurlijk," zei Nicole. "En zodra de zon onder is gaan we allemaal naaktzwemmen!" Joyce schudde haar hoofd en Nicole grijnsde.

Chris' aandacht werd al snel afgeleid door Nicole die probeerde hem van zijn stoel te duwen. Hij pakte haar arm, draaide haar rond en pakte vervolgens haar enkel. Ze stopte onmiddellijk met stoeien en keek naar ons.

"Ik voel me lekker," zei ze, grijnzend. "Ga je me zo naar huis slepen? Dat is goed hoor," zei ze tegen Chris. Hij hield haar maar vast, niet wetend waar ze het over had.

Het was vrij grappig en Chloë, Joyce en ik lachten weer toen het duidelijk was dat Chris de grap niet meekreeg. In plaats daarvan trok hij haar been omhoog en Nicole verstijfde onmiddellijk, bang dat hij haar opnieuw overboord ging gooien.

Het duurde niet lang voordat Joyce en ik zagen dat Chloë begon in te dommelen. Joyce gooide haar hoofd achterover, deed alsof ze dronk en liet haar tong uit haar mond hangen. Ik lachte me rot. Joyce kon best leuke gezichten trekken. Ze grijnsde en deed het opnieuw, deze keer omlaag zakkend in haar stoel. Nu moest ik helemaal lachen. "De hele dag," vormde ze geluidloos met haar mond en knipoogde naar me. Ik knikte instemmend.

"Ik ben niet dronken," zei Chloë, zichzelf omhoog trekkend om rechtop te gaan zitten. Joyce en Ik lachten.

"Zag je dat?" vroeg Joyce, stikkend van de lach. "Sorry hoor, Chloë. Hoe gaat het, schatje?"

"Ik ben er klaar mee," zei ze. "Louis, het eten was echt geweldig," vertelde ze me terwijl ik een glas water voor haar inschonk.

"Het was mij een genoegen Chloë. Ik ben blij dat je het lekker vond."

"Die citroen bosbes dingen waren werelds," zei ze hardop hikkend. "Oeps! Sorry."

Joyce en ik lachten opnieuw. "Wil er een paar mee naar huis nemen? Ik heb er een paar extra gemaakt."

"En jullie dan?" vroeg ze.

"Hij kan de restjes van mij opeten," zei Joyce, mij grijnzend aankijkend.

"Nicole?" kreunde Chloë met een beetje dubbele tong.

"Wat is er, lieverd?" vroeg Nicole die nog steeds met Chris aan het babbelen was.

"Ik denk dat ik maar eens moest gaan. Wil jij mij thuis brengen?"

"Oh, ik wil je best naar huis rijden," bood ik aan.

"Niet?" zei ik geruisloos tegen Joyce toen die me aankeek. Maar ze haalde haar slechts schouders op. Ik denk dat ik haar begreep. En zelfs als ik het niet bij het rechte eind had, was het de meest veilige veronderstelling dat Joyce niet met Chris alleen gelaten wilde worden, zelfs niet als Nicole er ook nog was.

"Ik breng haar wel," zei ze.

"Nee," zei Nicole. "ik neem haar mee. Voor mij is het ook tijd. Geef me een moment lieverd."

Nicole begonnen zich naar het ondiepe deel van het zwembad te bewegen en Chris bleef waar hij was. Ze wilde dat hij beloofde voor het einde van de zomer bij haar ook nog de één of ander klusje te komen doen. Chris zei dat hij het zou overwegen. "Ik weet nog wel iets als bonus en ik weet zeker dat jij daar erg gelukkig mee zult zijn," zei ze, Joyce en mij even aankijkend. Joyce rolde met haar ogen maar ik moest lachen.

Joyce hielp Nicole en Chloë om hun spulletjes bij elkaar te zoeken en ik zag hoe Chris zich een weg naar de rand van het zwembad begon te banen. "Ik denk dat het de bedoeling is dat ik ook naar huis ga," zei hij.

"Dat moet je helemaal zelf weten," zei ik een korte blik met Joyce delend. "Het zou gemeen zijn hem te zeggen dat hij naar huis moet," fluisterde ik. "Niet?"

"Ik kan wel gemenere dingen bedenken om iemand aan te doen," zei ze gewoon hardop. Ik slikte en begreep de hint. "Ik loop even met de meisjes mee," zei ze me aanstarend, precies zoals ze eerder die dag in het zwembadhuisje had gedaan.

Chris was weer in een opblaasstoeltje gekropen en ik deed hetzelfde. Terwijl we samen ronddobberden zag ik hoe zijn blik op Joyce bleef hangen.

"Ik ben zo terug," zei Joyce. Ze zag hem staren en bleef hem zelfs even aankijken voordat ze mij met een wat opgewonden blik aankeek.

"Chris," zei Nicole toen ze wegliep. "Bel me," zei ze geruisloos tegen hem, haar duim en pink tegen de zijkant van haar hoofd houdend. Hij knikte naar haar en maakte het zelfde gebaar, wat hem een opgestoken duim van Nicole opleverde.

"Dag Louis! Zie je later Chris," schreeuwde Chloë. Vanuit onze drijvende stoeltjes, zwaaiden we de beide vrouwen gedag.