Het Verenigingsbestuur - 1

Stijn nam een paar stappen naar achter en liet de aanblik van het statige gebouw voor hem op zich inwerken. Hoge ramen, mooie afwerking, niet heel lang geleden gerestaureerd. Het was eigenlijk bijzonder dat het niet opviel tussen de gebouwen ernaast, al was het maar omdat de hele wijk vol stond met nog grotere, nog beter onderhouden bouwwerken dan die voor zijn neus. Hij trok zijn jasje recht en stapte op de houten dubbele voordeur af. Op een glimmend metalen plaatje in het gelakte hout prijkten de letters ‘SSV Astartes.’ Er moest flink wat kracht gezet worden op de bronzen deurklink voordat de deur open kraakte, en er een bescheiden ontvangsthal in zicht kwam.

Stijn stapte over de granieten drempel naar binnen. Hij stond nog niet stil of er kwam uit vanachter een deur links van hem een blond meisje in een net jasje aangelopen. Met een glimlach stapte ze op hem af.

‘Jij bent vast Stijn!’ Ze schudde hem stevig de hand. ‘Lydia. Welkom, ik zal je vast naar boven brengen!’

Stijn groette haar vriendelijk terug, en volgde haar op de beklede houten trap naar boven. Eenmaal daar stopte het meisje voor een hoge houten deur, en nodigde hem uit op een van de erbuiten opgestelde stoelen plaats te nemen. ‘Ze zullen je zo naar binnen vragen, duurt vast niet lang.’ Na nog een vriendelijke glimlach beende ze weg, de brede trap weer af.

Stijn ging zitten. Zijn ongewoon nette kleren zaten niet heel comfortabel, maar hij zag er representatief uit. In de manshoge spiegel tegenover hem zag hij zijn reflectie zijn haar goed doen en zijn stropdas wat losser trekken. Hij zuchtte. Een jaar lang was hij nu wiskunde aan het studeren, en hoewel zijn cijfers er best mochten zijn, had hij er zijn handen vol aan gehad. Tijd voor iets anders had hij nauwelijks, en toch had zijn zus hem aangespoord zich bij haar studentenvereniging aan te sluiten. Het kostte haar veel gedram om Stijn te overtuigen, maar hij was toch overstag gegaan. Misschien had ze ook wel gelijk. Connecties zijn belangrijk, voor allerlei redenen. Maar moest hij zich nou echt hier opgeven? Over de kleine studentenvereniging Astartes was weinig bekend, maar wel dat je er niet zomaar binnenkwam. Eigenlijk alleen op uitnodiging. En daar komt zo’n oudere zus dan toch wel van pas: Joosje zat inmiddels in het bestuur, en had op zijn toetreding aangedrongen.

En nu zat hij hier. Stijn wist niet precies wat er achter de hoge deur zou gebeuren, maar het zou waarschijnlijk veel weghebben van een sollicitatiegesprek. Het zou niet al te erg zijn als hij niet binnen zou worden gelaten. Toch was hij zenuwachtig. Hij nam diep adem, en probeerde wat tot rust te komen.

Plotseling ging de deur open. Het bekende gezicht van zijn zus stak van achter de deuropening naar buiten. Haar lange haar, net zo zwart als het zijne, viel in een lange, nette vlecht over haar schouder.

‘Kom maar binnen Stijn, we zijn klaar voor je!’

Ze wenkte, en Stijn stond op, rechtte zijn rug, en volgde haar naar binnen. De kamer was niet groot, maar indrukwekkend om te zien, en bekleed met veel donker hout. Achter een breed bureau stonden drie stoelen, waarvan er twee bezet waren door leden van het bestuur. Joosje stond stil bij een leren stoel in het midden van de kamer, die ze voor hem naar achteren schoof. ‘Maak je geen zorgen,’ fluisterde ze, ‘het is eigenlijk maar een formaliteit. Oh, en doe je schoenen alvast uit.’ Ze knipoogde, en liep naar het bureau, waar ze plaatsnam op de lege derde stoel. Verwonderd deed Stijn zijn schoenen uit, en zette ze onder de leren stoel. Vervolgens nam hij plaats. De drie leden van het bestuur waren allemaal meisjes, een aantal jaar ouder dan hij. Het meisje in het midden nam het woord.

‘Welkom, Stijn. Ik heet Yara, en ik ben de praeses van Astartes.’ Yara had halflang, krullend bruin haar, en vriendelijke bruine ogen. Net als de twee bestuursleden naast haar was ze gekleed in een formeel jasje met een geborduurd verenigingswapen, over een witte blouse. ‘Je zus en Eefke hier zijn bestuursleden, en samen gaan we bepalen of je geschikt bent voor onze vereniging. Astartes is een kleine, maar exclusieve sociëteit, en het ledenbestand is daardoor behoorlijk hecht. Het feit dat je zus lid is, geeft je niet automatisch toegang. Je zal jezelf moeten bewijzen. Onze vereniging kent misschien niet dezelfde soort ontgroening als andere, grotere verenigingen, maar dat betekent niet dat je niet op de proef wordt gesteld.’

Stijn keek naar het gezicht van zijn zus, waar een klein glimlachje op verschenen was. Ze veegde hem snel van haar mond. Waarom moesten zijn schoenen uit? Was dat deel van een of andere proef? Yara keek kort naar Joosje opzij, en ging verder. ‘We moeten je om te beginnen wat beter in ons op kunnen nemen. Dat kan het beste als dat nette pakje van je uit de weg is.’ Ze keek hem strak aan. Stijn keek verward naar de dames voor hem. Was het een grapje? Ze leken te wachten tot hij iets deed, maar hij bleef ongemakkelijk zitten. Nu deed Joosje haar mond open.

‘Waar wacht je op, Stijn? Kleren uit. Kom op!’

Stijn voelde zijn wangen rood worden. Was dit serieus? Hij stond onhandig op, gleed uit zijn jasje, trok zijn stropdas los. Hij keek vragend naar de meiden achter het bureau, die hem strak toeknikten. Hij deed de knoopjes van zijn hemd los, liet hem vallen en trok zijn shirt uit. Vervolgens deed hij zijn riem los, en liet zijn broek op de grond zakken. Het hoopje kleren legde hij naast zijn stoel.

Hij nam weer plaats, en keek ongemakkelijk naar de praeses. Die keek hem nog steeds strak aan. ‘Laat maar eens zien wat je tussen je benen hebt hangen! We zijn benieuwd.’ Stijn hoorde het ongelovig aan. ‘Maar…,’ stamelde hij. Ongeduldig wachtte de praeses op een vervolg, tot ze hem onderbrak. ‘Luister, Stijn, als je tot Astartes toe wil treden, moet je er wel wat voor laten zien. Je wil een man zijn, toch? Dan moet je tot bepaalde dingen in staat zijn. Kom op.’

Stijn zat als versteend op de brede leren stoel. Hij wist even geen woord uit te brengen, en dus was het een tijdje stil in de statige, stijlvol ingerichte bestuurskamer. Door de tastbare spanning smeekte Stijn van binnen dat een van de dames de stilte voor hem zou breken. Dat deed de voorzitster.

'Misschien heeft Stijn gewoon wat hulp nodig. Eefke?'

Het meisje met de rode krullen aan haar rechterzijde schoof haar stoel naar achteren en stond op, een genoegzaam glimlachje op haar mond. Haar hakken klikten op de houten vloerbedekking terwijl ze met uitgemeten pasjes om de lange tafel heen liep. Drie meter voor Stijn kwam Eefke tot stilstand.

De verenigingskleding stond haar goed: het jasje, de blouse, en vooral het geplooide grijze rokje eronder. Twee hoge geruite sokken staken in elegante schoenen. Zonder iets te zeggen deed ze de knoopjes van haar blouse los, terwijl ze Stijn strak aankeek. Halverwege stopte ze. Het topje eronder had een behoorlijk diepe kraag, die ze met haar vingers langs haar borst naar beneden trok. Voor Stijn doorhad waar ze mee bezig was, duwde Eefke het jasje van haar schouders en trok ze haar topje ver naar beneden, waarmee ze twee ronde, roomblanke borstjes tevoorschijn haalde.

Verwachtingsvol keek ze naar Stijn, die een vuurrood hoofd kreeg. Terwijl hij ongelovig naar de twee perfecte meisjesborsten staarde, voelde hij het bloed naar zijn kruis stromen.

'Vind je ze mooi, Stijn?' vroeg de roodharige met gespeelde onschuld, terwijl haar pretoogjes verrieden dat ze precies wist waar ze mee bezig was. De bult in de onderbroek van Stijn begon langzaamaan verder te groeien, en Stijn zelf begon ongemakkelijk te heen en weer te draaien. Hij kon op deze manier niets verbergen, wat waarschijnlijk precies was waar de meiden op uit waren.

Eefke keek naar beneden en streelde met haar vingers haar strakke borstjes, zachtjes, verleidelijk. Ze nam haar stijve roze tepels tussen duim en wijsvinger, en kneep er zachtjes in. Haar vingers rolde ze langzaam heen en weer. Vervolgens likte ze haar roze lippen en richtte haar onschuldige blik weer op de zenuwachtige jongen voor haar.

'Nee? Vind je ze niet mooi? Wat jammer, de meeste jongens kunnen er niet vanaf blijven.’ Stijn wou niets liever dan de perfecte tietjes zelf in zijn handen te nemen, ze te masseren tussen zijn vingers zoals Eefke dat bij zichzelf deed, hun subtiele gewicht in zijn palmen te voelen. Maar hij kon geen woord uitbrengen. Eefke keek hem bijna treiterend aan.

‘Maar misschien heb je liever iets anders...' Ze bracht haar handen van haar borsten naar haar riem, en klemde haar vingers om de gesp. In een soepele beweging klikte ze hem open en trok ze haar riem los, waardoor haar rokje meteen op de grond viel. Stijn keek verdwaasd naar het blauw-wit gestreepte slipje dat ze hiermee onthulde. Hij deed bijna een sprongetje wanneer Eefke haar gesp met een doffe klap op de grond wierp. Ze draaide zich om en boog zich licht voorover, terwijl ze haar duimen op haar heupen onder haar slipje haakte.

'Houd je misschien meer van mijn billen?' vroeg ze helder. Stijn werd nu echt hard, en hij wist dat iedereen het duidelijk kon zien. Het maakte niet meer uit, dit was duidelijk de bedoeling, dacht hij bij zichzelf. Hij keek ademloos toe hoe Eefke haar slipje beetje bij beetje naar beneden trok, waarmee ze haar spierwitte, ronde kontje langzaam ontblootte. Het gladde vlees glansde dof in het warme licht van de kamer. Haar hakken, die netjes naast elkaar stonden, zette ze nu een meter uit elkaar. Vlak voordat haar slipje onder haar billen gleed, glipte ze haar linkerhand in een kuipje over haar kruis, waardoor Stijn tussen haar benen slechts vingers te zien kreeg. Hij zag tussen haar billen alleen de donkere huid rond haar kontgaatje, vlak boven haar vingertoppen.

Op het moment dat Eefke haar slipje tot halverwege haar dijen duwde, spreidde ze echter haar vingers. Stijn's adem stokte toen hij zag hoe het roze vlees van haar spleetje tussen haar vingers tevoorschijn kwam. Hij had nog nooit zoiets geils gezien. Daar zat hij, halfnaakt op de leren stoel, zijn harde piemel duidelijk zichtbaar onder de stof van zijn onderbroek.

'Je vindt mijn billen geil he, Stijn? Ik zie wel dat je een stijve hebt…’ Stijn slikte. Eefke liet haar gekromde linkerhand op en neer gaan, alsof ze een onzichtbare lul aftrok. ‘Je mag er best een beetje aan trekken, hoor.'

Eefke's blauwe ogen keken Stijn strak aan. Als in een trance liet hij zijn hand in zijn onderbroek glijden. Hij nam zijn stijve piemel in zijn hand en begon zich zachtjes af te trekken. Gebiologeerd keek hij naar het strakke kontje van Eefke, haar roze kutje, de blauwe ogen die hem strak aankeken. Hij begon zijn hand steeds sneller op en neer te bewegen.

Eefke liet haar tong over haar lippen glijden. 'Doe je broekje eens uit, Stijn. Ik wil die harde piemel van je zien...' Stijn liet de opdracht kort tot zich doorkomen. Hij twijfelde even; hierna zou er geen stap terug zijn. Toch gaf hij gehoor aan de halfnaakte schoonheid. Hij lichtte zijn voeten op en trok de band van zijn onderbroek, vochtig van het zweet, onder zijn kont vandaan. Zijn keiharde lul kwam stukje bij beetje tevoorschijn, tot de band over het topje gleed en de staaf omhoog tegen zijn buik sloeg. Stijn trok zijn onderbroek over zijn voeten uit en liet zijn bezwete billen terug in de stoel vallen. Hij keek naar beneden. Zijn piemel was nog nooit zo hard geweest. Het topje van zijn donkerroze eikel stak boven zijn voorhuid uit, en zijn volle ballen rustten op het donkere leer van de stoel.

De praeses richtte zich op. ‘Dat lijkt er meer op. Zie je wel dat het niet zo erg is?’ Stijn schrok; hij was bijna vergeten dat Yara en Joosje er nog zaten. Hij zag hoe zijn zus geïnteresseerd naar zijn harde, bijna haarloze jongenslul keek. Hij keek snel terug naar Yara. ‘Dat ziet er goed uit,’ ging ze verder, ‘zo’n aanblik verdient een beloning.’ Ze knikte kort naar Eefke, die nog steeds met gespreide billen voor hem stond. Die trok plotseling haar slipje weer omhoog. Ze draaide zich weer naar Stijn toe, en liep met kleine pasjes op hem af. Zonder iets te zeggen trok ze haar hakken af en knielde ze vlak voor hem neer. Haar blouse en topje trok ze behendig uit. Zo zat ze voor Stijn, haar gezicht centimeters van zijn kruis. Ze legde haar hand op zijn dij, en sprak hem zachtjes toe.

'Wat een lekkere stijve piemel heb je, Stijn. Is het goed als ik je af ga trekken?'

Haar zwoele stem bracht hem bijna tot een hoogtepunt. Hij slikte, en knikte zachtjes zijn hoofd. Eefke bracht haar hand van zijn dij naar zijn trillende penis, en sloot haar vingers eromheen. Stijn voelde een rilling van genot door zijn lichaam gaan. Terwijl hij zijn hoofd achterover boog, begon de hand langzaam op en neer te gaan. Een straaltje dik vocht liep uit het topje van zijn eikel, wat Eefke meteen over zijn schacht spreidde. Het gevoel was overweldigend. Hij zakte wat verder onderuit en liet het over zich heen komen. Eefke begon met haar linkerhand zijn zware balzak te strelen. Ze liet hem door hand hand gaan terwijl ze hem wat sneller masturbeerde. Stijn begon zwaarder te ademen. 'Dit houd ik niet lang vol,' dacht hij bij zichzelf, terwijl hij zijn climax dichterbij voelde komen.

Eefke lichtte haar hand van zijn ballen. Ze liet wat speeksel uit haar mond op haar vingers druipen, en bracht ze naar de top van zijn paal. Behendig spreidden haar vingers het vocht over zijn gezwollen eikel. Stijn voelde zijn heupen schokken op het moment dat haar vingers onder het randje van zijn eikel langs gleden. Eefke’s zachte duim, slijmerig van het speeksel, wreef in kleine cirkeltjes vlak onder het topje van zijn lul. Voor een tijdje liet ze hem van deze verwenning genieten. Als Stijn had opgekeken, had hij kunnen zien hoe de voorzitster en zijn zus het schouwspel geamuseerd tot zich namen.

Plotseling begon Eefke hem met beide handen in hoog tempo af te trekken. Stijn zuchtte verrast, en begon sneller te ademen. Voor zijn neus zag hij hoe Eefke’s rode haar op en neer danste, hoe haar pronte borstjes op en neer deinden, haar ogen gefixeerd op zijn stijve paal. Stijn kreunde. Hij was duidelijk dichtbij.

'Wil je klaarkomen, Stijn? Toe maar, kom voor me...' fluisterde Eefke hem toe. Stijn hield het niet meer uit. Hij voelde haar warme, doorweekte handen over zijn schacht glijden terwijl zijn voorhuid razendsnel over zijn gevoelige eikel heen en weer gleed. Zijn lichaam verkrampte, en zijn glimmende piemel werd nog dikker. Met veel moeite wist hij nog 'Ik kom!' te hijgen, waarop Eefke opzij schoof. Stijn voelde diep van binnen zijn warme zaad door zijn schacht schieten, en meteen spoot een dikke witte straal de lucht in. Zijn lul pulseerde van genot terwijl straal na straal met een boog door de lucht schoot. Stijn’s blik was gefixeerd op het plafond, zijn zicht vol verblindende vlekken, maar het was goed te horen hoe zijn jongenszaad dof op de donkere houten vloer klaterde, golf na bevredigende golf. Trillend liet Stijn zich heerlijk leeg trekken door de behendige handen van Eefke, die verlekkerd toekeek. Uiteindelijk zakte hij terug in de rugleuning. De laatste dikke druppels geil gleden over Eefke's handen, die nog steeds om zijn piemel zaten geklemd, naar beneden, tot op het harde leer van de stoel.

Terwijl Stijn hijgend aan het bijkomen was, zag hij hoe zijn zus hem met hem vreemde glimlach aankeek. Voor hij erover na kon denken, brak Yara de stilte. ‘Dat zag er goed uit, Stijn… We zijn voorlopig tevreden. Maar onthoud wel dat Astartes iets meer initiatief van haar leden verwacht. Tot de volgende keuring.’

Met de laatste zin stonden alle drie dames op, schoven hun stoelen recht en liepen via een zijdeur naast het bureau de kamer uit. De deur viel met een klap dicht. Stijn bleef verbaasd in de leren stoel achter, de vloer voor hem bespetterd met zijn zaad, een onbekend soort geile spanning over zijn lichaam. Het nieuwste lid van SSV Astartes.