Verhaal bevat elementen die niet je ding kunnen zijn.

Het zuidwesten van Frankrijk associeerde ik altijd met zon. Totdat wij er waren en het regende.

In onze vakantie begon het in de loop van een ochtend te plenzen en halverwege de avond goot het nog steeds. De resten van een wervelstorm uit het Caraibisch gebied waren volgens de weerapp de kluts kwijt geraakt en volgden niet hun gewone koers naar het noordoosten maar waren in de omgeving van Bordeaux beland, of zo iets. Het was niet zo zeer dat we met de ziel onder de arm zaten nadat we vroeger dan we van plan waren geweest in de tent waren teruggekeerd, maar dat we er niet meer uit konden zonder zijknat te worden. Alex zei, waarschijnlijk voor de grap, dat we maar bloot naar het toilet moesten. Ik zou het zo doen, maar we stonden niet op een nudistencamping zodat het wat raar zou zijn. Het tekende de sfeer in ons groepje dat we gekscherend ‘Het Trio’ noemden. We gingen heel makkelijk met elkaar om; laat ik zeggen dat we elkaar goed kenden.

Op een avond dat het over vakantieplannen ging, was het idee onstaan om gezamenlijk een maand op reis te gaan. De rest is geschiedenis en nu waren we in Zuidwest Frankrijk.

Anyway, we hadden genoeg dingen om te doen tijdens onze onvrijwillige opsluiting: spelletjes, kletsen, lezen, lummelen. Tijdens een potje pesten realiseerde ik me dat mijn blaas vol aan het lopen was en dat ik die vroeger of later moest legen.

Het toiletgebouw was niet eens zo ver, maar in de invallende duisternis en de stromende regen leek die op een andere planeet te staan en in elk geval ver genoeg weg om kledder te worden.

Onder het kaarten wenste ik dat het droog werd zodat ik erheen of de struiken in kon. Zodra ik me meer gewaar was van de druk op mijn blaas, werd het moeilijker om het te negeren. Als ik niet snel een beslissing nam nu er nog opties waren, zou het aantal mogelijkheden afnemen en zou de beslissing voor mij genomen worden. Om de drang te onderdrukken ging ik rechtop zitten, deed mijn benen bij elkaar, wiebelde heen en weer, en zuchtte.

“Wat is er Conny?” vroeg Ivet, “je zit zo te knijpen.”

“Ik ben bang dat ik naar buiten moet.”

Met grote ogen keek ze me aan. “Moet je pissen?”

Van alleen al het woord ging een stimulans uit. “Ik probeer het al een tijdje op te houden.” Ik kruiste mijn benen en spande spieren aan.

Hij ging verzitten en heen en weer schuiven. “Ik moet ook.”

“Naar het toiletgebouw is net ver genoeg om zijknat te worden.” Ik trok zo veel uit zodat zo weinig mogelijk doorweekt zou worden en probeerde de volle-blaas-signalen te negeren. In een ooghoek zag ik dat de andere twee dat ook deden.

“We kunnen ook gewoon in de bosjes achter de tent.”

“Ik denk dat het te hard regent. We worden door en door nat. En wat als iemand het ziet?”

“We schuilen onder dat stuk landbouwplastic.”

“Dat is zo klein dat we zo dicht bij elkaar moeten zitten dat we elkaar onder pissen.”

“Oh god, ik kan het niet meer ophouden!” Hij maakte ongecontroleerde bewegingen. “Ik ga het hierin doen.”

Ik kon mijn ogen niet geloven. Die zagen dat hij de koelbox pakte en omkeerde, en zijn slipje uittrok - hij was er eentje die in dames ondergoed rondliep. Hij zou toch niet? Ik keek mijn vriendin aan, en zij mij.

Toen de inhoud van de box op de grond lag, keerde hij die weer om en ging er met de knieën aan elke kant op zitten. Ongelooflijk. Ik probeerde mijn blik af te wenden, maar mijn hoofd werkte niet mee. Hij trok zijn shirt op waardoor ook zijn buik ontbloot werd, en verloor op hetzelde moment zijn evenwicht. We schoten naar voren en vingen hem op. Toen hij tegen ons aan hing, zag ik zijn piemel met pies vollopen. Even later kwam een straal op gang en klonk gekletter in de box. Er kwam geen eind aan.

Geconcentreerd keek ze toe. “Die moest echt.”

Uiteindelijk nam de straal in sterkte af. Hij ontspande en de straal ging over in gedruppel. Toen het druppelen stopte, zei hij “hèhè, dat lucht op.”

Ik pakte een doos tissues, en veegde zijn piemel af. Me realiserend dat ik net wat intiems, nog intiemer dan seks, van iemand gezien had, hield ik het moment vast. Maar het moest wel voorbij gaan, al was het maar omdat mijn blaas tintelde. Zij was me voor.

“Ik moe-oet!” Ze duwde hem van de box af en nam zelf plaats. Ze nam niet de tijd om haar slip uit te trekken maar trok het kruis opzij. Ik hield tissues klaar. Hij zei nog eens dat het echt opluchtte, en ging nadat hij de tissues in de afvalzak gestopt had met de benen wijd op zijn slaapzak zitten.

Ik zette een hand in mijn kruis. “Ik moet echt. Ik ga naar de bosjes.”

Hij pakte mijn rechterarm en hield me tegen. “Nee, hier, ik wil je zien pissen. Bovendien wordt je anders nat.”

Ieder zou dat een vreemd verzoek vinden maar ik vond het niet raar om te horen van een jongen die in damesslip onder zijn spijkerbroek rondliep. Hij gaf niets om meisjes maar wist hen wel te verwennen. Hij was net zo gek als ik, of ik moest eigenlijk zeggen mijn vriendin en ik.

Ik kon het niet meer houden. Mijn kruis werd vochtig en lauw. ‘k Deed mijn doorweekte slip uit. Met een knie naast elke kant van de box en twee handen ervoor op de grond knielde ik neer. Schoof mijn shirt omhoog. Toen ik klaar was om het echt te laten gaan werd ik bij een bovenarm gepakt. Het was Ivet, die me hielp rechter op te komen. Daarna sloeg ze een arm om me. Ik draaide mijn hoofd zodat ik haar kon kussen. De ontspanning was hemels. Mijn water kletterde bij dat van de anderen. Door de zoen was de lichaamsfunctie die op geen enkele manier erotisch was, dat plots geworden.

De stroom werd minder sterk, en ik keek om me heen vanaf het moment dat die in druppelen veranderd was.

Ze kwam met tissues. “Zoek je dit?” Ze gaf ze niet, maar wreef tussen mijn benen. Ik legde een hand op haar arm en hielp haar met de poetsbewegingen. Kort kusten we. Ze gooide de tissues in de afvalzak, pakte de box en nam die mee buiten de tent. In de paar seconden die ze nodig had om hem te legen, stapte ik in mijn slaapzak.

Tegengestelde gevoelens vlogen door mijn hoofd. Ik geneerde en schaamde me voor wat er net gebeurd was. Niet omdat ik het ongewenst vond of omdat hij het daarbeneden gezien had maar omdat ik een grens overgegaan was. Een grens waarvan ik altijd gedacht had dat die in steen gehouwen was. Hij was dus beweeglijk. Aan de andere kant was het heerlijk er overheen gegaan te zijn. Ik was niet reli, maar het voelde of ik in het beloofde land was.

Zonder iets te zeggen zette ze de box neer en kroop in haar slaapzak. Hij deed dat ook.

“Ivet?”

“Ja?”

“Sorry. Ik ben een grens over gegaan … Ik was het niet van plan … Ik hoop dat je …”

“Oh. Um. Ik ook. ‘k Schrok van mijn reactie. Ik hoop dat je die niet raar vindt.”

Opluchting maakte zich van me meester. Niet raarder dan ik mijn eigen reactie vond. “Oh god, ik ben nog nooit zo opgelaten geweest.”

“Ik ook niet.” Had niet verwacht dat ik dit zou doen.”

“Hi hi hi,” giechelde ik.

“Hi hi hi,” giechelde ze.

“Zal ik ergens anders heen?” vroeg hij.

“En dan de regen in? Welnee. Je blijft gewoon hier.”

“Of je moet zelf willen.”

“Laten we de slaapzakken aan elkaar doen.”

Ik lag daar in het donker, en wist niet wat ik meer moest zeggen. Ik voelde me zo gelukkig en werd dronken van wat er zou kunnen gebeuren. Misschien alleen tegen elkaar liggen, misschien meer.

Ik had zin om lekker verwend te worden. Het was goed als hij dat deed, maar door haar was beter.“Normaal ben ik niet eens na voorspel als dat goed gedaan is zo opgewonden.”

“Echt?”

“Er is niets mis mee er aan toe te geven.”

Nadat we onze slaapzakken open geritst hadden, maakte hij er één van. Als eerste kroop ik er in. Ze kwamen ieder aan een kant naast me liggen en zoenden elkaar over me heen. Vervolgens voelde ik twee paar handen op mijn buik.