De Wedergeboorte Van De Lust - 14

De tijd vliegt tussen mijn vingers door. Aan de Lusthof wordt afgebroken, gegraven, getimmerd en weer opgebouwd. Karin gaat voortvarend met mijn website aan de slag en zij laat de ontwikkeling van de Lusthof in de vorm van tekeningen en foto’s keurig netjes terugkomen op mijn website. Ik heb of gun mij geen tijd om mijn eigen lustontwikkeling de overhand te laten krijgen, daarvoor is het pad wat we lopen te kritisch, maar zo af en toe verlang ik naar voor mij nog onbekende vormen van genot.

Ik heb spontaan contact met mijn zwervende zoon die reageert op de updates van mijn website. Hij zegt onder de indruk te zijn van waar ik mee bezig ben. “Het zou zo maar kunnen dat ik in de komende maanden weer een keer naar Nederland terugkeer”, antwoord hij en wanneer ik hem vraag waar hij uithangt, vertelt hij dat hij op een schapenboerderij in Australië aan het helpen is. “Hierna wil ik nog naar New Zeeland en dan kom ik waarschijnlijk weer eens terug naar Nederland. Heb je nog een bed voor me”, vraagt hij met een knipoog emoticon? Hij weet dat hij altijd welkom is dus ik hoef niet te reageren. Ik heb hem al een hele tijd niet gezien en ik gun hem zijn leven. Hij weet dat hij thuis kan en mag komen.

In het dagboek ben ik aangekomen vlak voor het huwelijk en ik heb besloten om die stukken van het weekend te gaan lezen. Sinds het bezoek aan de moeder van Simon schrijft Charlotte open en vrijer over haar gevoelens en verlangens. Ik ben heel benieuwd naar de komende dagen in het dagboek. Nu is het vrijdagmiddag en zojuist is de kelder geplaatst. Het is een grote pre-fab bak van ruim 9 bij 12 meter die in een keer in het gegraven gat is geplaatst. Ze rust op een serie betonnen palen die daarvoor in de grond geheid zijn en is verankerd aan de fundering. Over een uurtje gaan we de kelder laten vollopen met water om tegendruk te creëren met de grond, anders bestaat de kans dat de hele bak omhooggeduwd wordt. Via een trap sta ik in een enorme bak en kijk ik om mij heen. Ik heb nog steeds niet besloten wat ik met deze ruimte ga doen, maar het voelt wel heerlijk om over zoveel ruimte te beschikken. Juist het idee dat ik onder de grond sta geeft mij een voldaan en haast mysterieus gevoel. Ik heb een thermoskan met koffie bij me en ben even op mijzelf in dit deel van mijn toekomstige woning.

Terwijl ik in gedachten verzonken hoor ik een vrouwenstem mij van de rand aanroepen. “Kan ik even naar beneden komen?”, zo galmt de stem vragend. Het is de secretaresse van Monique. Ik ben blij haar weer te zien en knik misschien iets te enthousiast een, ja. Sportief en lenig daalt ze de houten trap af, terwijl ik in het midden van de kelder sta. “Wat leuk dat je even komt kijken, ben je alleen?”, vraag ik. Ze knikt en loopt naar mij toe, haar vrouwelijkheid danst om haar heen. Ik krijg een spontane zoen en vrouwelijke aroma streelt mijn neusvleugels. God, wat is dit toch een ontzettend mooie vrouw. “Ik dacht, ik ga eens even bij de Lusthof kijken om te zien hoe ver jullie gevorderd zijn.” Ik pak een kartonnen bekertje en schenk een kopje koffie voor haar en mijzelf in en overhandig er één aan haar. Ze vervolgt, “Het is bovendien tijd om mij eens netjes aan je voor te stellen Bart of meneer Meesters en dat wil ik graag doen nu we even alleen zijn”, zegt ze met een knipoog.

Ik volg de beweging van haar lippen en ontvang de woorden die ze uitspreekt in mijn gehoor, mijn opwinding verbergend omdat ik blij ben dat er een einde komt aan de geheimzinnigheid rond haar persoon. Rustig neem ik een slokje koffie en kijk haar nieuwsgierig aan. “Mijn naam is Charlotte, Venus, Eva Kinkelaar, aangenaam kennis te maken.”

Ik verslik me direct in mijn koffie en schrik van de uitgesproken naam. Ik kijk haar met grote en verbaasde ogen aan, iets wat ze met een brede glimlach ontvangt. “Ja, ja, ik weet dat ik een aparte achternaam heb, maar dat is niet iets om zo over te schrikken Bart.” Ze slaat een arm om mij heen en klopt een paar keer op mijn rug. Ze denkt dus dat ik schrik vanwege haar aparte achternaam en heeft geen idee dat zij dezelfde naam draagt als de vrouw in het dagboek die ik aan het lezen ben. Met moeite weet ik mij te herpakken en formeel geef ik haar een hand, een reactie die eerder grappig overkomt. “Aangenaam kennis met je te maken, Charlotte, Venus, Eva, Kinkelaar, mijn naam is Bart Meesters.”

Ze glimlacht open en vrij, haar mooie tanden bloot makend voor mij. “Ja, het wordt tijd dat ik wat meer over mijzelf vertel. Mijn leven is een zoektocht, niet alleen naar mijn familie maar vooral naar mijzelf. Ik heb het gevoel dat ik je kan vertrouwen en ik voel me prettig wanneer ik bij je ben, Bart en er zijn niet veel mannen die ik dat gevoel gegeven heb. Wat wij met Eliza hebben beleefd was daar een spontaan voorbeeld van, ook al heb ik mij ingehouden en heb ik mijn ware ik nog niet aan je laten zien. Op een bepaalde manier heb ik het gevoel met deze plek verbonden te zijn en ik weet niet of het door jou of de plek komt, maar ik voel me vrijer hier, iets wat ik slechts één keer eerder in mijn leven heb meegemaakt.”

Ze praat met een zekere opwinding en haar ademhaling laat haar lichaam dansen, Een flikkering in haar ogen waarvan ik de mix of de diepere gedachten nog niet kan lezen. Ze windt me op en ik ben benieuwd naar het vervolg van haar verhaal.

“Om eerlijk te zijn, heeft mijn leven een draai gemaakt en mijn innerlijk zoektocht naar wie ik ben, waar ik naar verlang en met wie ik dit allemaal wil delen is nog maar net begonnen. Ik ga voorzichtig te werk en wil voorkomen dat ik mij voorbijloop. Nu ik hier op deze diepe plek sta, krijg ik een gevoel dat het midden houdt van totale overgave en willoze binding in wat mij een genot moet brengen dat ik nog niet ken, maar waar ik wel naar verlang. Ik krijg het gevoel eerder in zo’n situatie gehangen te hebben, maar weet niet of het een droom of werkelijkheid is. Ik begrijp van Monique dat jij recent ook zo’n soort ervaring hebt mee mogen maken, Bart?” Ze zegt het met een knipoog en ik voel de opwinding van dat moment weer terugkomen. “Ik ben dus op reis om het zo maar te zeggen en daarbij ben ik mijzelf aan het ontdekken, maar ik ben ook heel kieskeurig geworden. Mijzelf overgeven aan mijn eigen verlangens en die laten samensmelten met die van een man, of jou, lijkt mij heel erg opwindend Bart, erg opwindend en zelfs geil.”

Fuck, ze verlangt naar mij zo lijkt het, maar ze geeft zich niet zomaar weg of over, terwijl ze daar wel naar lijkt te verlangen. Ik maak een slikkende beweging en weet eerlijk gezegd niet wat ik moet zeggen. Ik wil en kan haar niets vertellen over wat ik weet, want ik weet gewoon nog niet alles of nog niet genoeg. Voorzichtig formuleer ik een antwoord. “Ik vind je een ontzettend aantrekkelijke en mooie opwindende vrouw en ik vind het ook prettig om in je directe omgeving te zijn. Je hebt me totaal verrast met Eliza en de champagne en wijze waarop je haar aan mij min of meer hebt aangeboden. Ik kan niet ontkennen dat ik aan je denk en naar je verlang Charlotte, maar ik verlang naar heel veel en daarmee vooral ook heel veel vrouwen die op een wonderbaarlijke manier op mijn pad komen.”

Ze wiebelt een beetje op haar benen en haar ogen blijven op mij gericht en scannen mijn lichaamshouding. We tasten elkaar af dat is duidelijk. “Het probleem is, Bart dat ik mij aan iemand wil geven waarvan ik zeker weet dat hij mij aankan en mij datgene kan geven waar ik naar verlang, zelfs als dit betekent dat ik je moet delen. Maar begrijp heel goed dat delen dan ook van twee kanten kan komen in de vorm van delen en gedeeld worden. Daar komen we niet in een dag achter en ik heb het gevoel dat je gewoon nog niet helemaal klaar voor mij bent. Je zegt het zelf want je bent jezelf nog volop aan het ontdekken nietwaar?”

Zoals ze de vraag stelt kan ik niet anders kan knikken. Ze vervolgt, “En toch wilde ik de eerste stap zetten Bart, wilde ik het geheimzinnige laken rond mijn persoon graag optillen om te voorkomen dat je het idee hebt dat ik helemaal onbereikbaar voor je bent.”

Zij heeft de eerste stap gezet, maar geeft ook aan dat ik nog niet klaar voor haar ben. Hoe weet je zoiets, wat is er mis met ouderwetse romantiek vraag ik mijzelf af. Het enige wat er gebeurt, is dat we elkaar aftasten als een passionele dans zonder de passie, die lijkt nog in de lucht te hangen. Een stem van boven haalt me terug naar de realiteit van het heden. “Blijven jullie nog lang kletsen daar beneden of willen jullie gaan zwemmen in deze kuip”. Het is Sjoerd die een grote slang laat zakken en de kelder begint langzaam vol te lopen met water. Charlotte kijkt mij vragend aan en ik antwoord, “Dit is voor de tegendruk, anders bestaat de kans dat de kelder door de druk van de grond gewoon weer omhooggeduwd wordt. Door de kelder te vullen met water, een contragewicht dus, wordt dit voorkomen. Kom we moeten gaan.”

We lopen naar de trap en ik laat haar voorgaan. Ik bestijg de trap achter haar en volg de bewegingen van haar benen en billen. Even vind ik het jammer dat ze geen rokje aanheeft. De dansende billen die gevangen zitten in haar strakke spijkerbroek zijn echter ook oogstrelend mooi en ik moet genoegen nemen met wat ik voorgeschoteld krijg. Ze maakt in ieder geval geen haast en gunt mij de aanblik van haar vrouwelijke vormen. Sjoerd staat boven aan de trap en helpt Charlotte door zijn hand aan te bieden. Zo staan we weer veilig op normaal niveau terwijl het water onder mij zijn ding doet en zijn weg vindt in de beperkingen van de kelderruimte.

Ik loop met Charlotte door mijn huis en begeleid haar naar de voorkant waar haar auto geparkeerd staat. “Denk maar eens na over een spannende ruimte in een deel van de kelder. Je zou mij daar een plezier mee doen, Bart.” Ze slaat haar armen om mijn nek en geeft mij een dikke zoen op mijn lippen, doet dan een stap naar achter, kijkt me verleidelijk aan en stapt in haar auto en rijdt weg, mij in een bepaalde staat van geile verbijstering achter latend. Sjoerd staat met zijn armen over elkaar bij de ingang van mijn huis en zegt, “Volgens mij stonden de vonken klaar om jullie in vuur en vlam te zetten. Ze geilt op je is het niet.” Ik kan hem niet anders dan hem gelijk geven en antwoord, “We geilen op elkaar, maar dat doe ik ook op Monique en Karin en nog een paar andere dames die ik de afgelopen periode heb leren kennen.”

Gezamenlijk lopen we naar binnen en nemen door wat er al af is en hoe we aan de twee andere woningen kunnen gaan beginnen. “Ik denk dat we het handigst een gang met twee aparte kamers in de kelder kunnen maken waarbij de achterste kamer een beetje geheimzinnig verborgen moet blijven. Kan je zoiets inplannen Sjoerd.” Ik vraag het voorzichtig en uit het niets, ik weet het. Even kijkt Sjoerd mij aan en dan knikt hij, "Ik denk dat het dan verstandig is dat ik dat laatste stuk zelf afmaak, zodat zo weinig mensen weten wat er nog meer in de kelder verborgen gehouden kan worden. Is dat wat je wilt Bart?"

Ik kijk hem aan en hij kijkt terug. “Na ons avontuur met Karin en mijn tijd hier in de Lusthof, kijk ik nergens meer van op aan Bart. Onbewust ben je met iets bezig en ik probeer zo goed mogelijk te luisteren en te kijken en je te volgen. Mijn relatie met Karin is op dit moment super en we genieten veel intenser van elkaar en jij bent daar direct of indirect debet aan. Karin kan niet wachten tot de Lusthof bijna klaar is want je weet wat er met potlood in onze toekomstige agenda staat. Als jij hier een spannende kelderkamer gaat maken dan weet ik zeker dat we de muren goed moeten isoleren.” Het zegt serieus met een humoristische ondertoon.

“Dat weet ik Sjoerd en afgesproken is afgesproken. Wat de kelder betreft bracht Charlotte mij zojuist op een idee wat al wel een beetje sluimerde, maar nog geen plek had gekregen. Niet omdat ik mij schaam voor dit idee, maar meer omdat het spannender is als het wat verborgen blijft of duister is. Een plek onder het huis waar dingen kunnen gebeuren die echt in die kamer blijven. Wat mij betreft, mag je het aan Karin vertellen, maar die kamer komt niet op internet of zo. Wat verborgen is moet verborgen blijven, net zoals het genot en de lust die daar geboren zou kunnen worden.”

“Geen zorgen Bart, komt dik in orde. Ik ga morgen nog even langs om te kijken of er voldoende water in de kelder staat en dan zal ik gelijk een manier bedenken om dit in te passen. Maandag komt de fundering erover heen en dan kunnen we gaan opbouwen. Het schiet al aardig op met deze woning. Nog een maandje of twee en dan kan je erin. In de tussentijd gaan we beginnen aan de andere twee woningen die gelukkig minder ingrijpend verbouwd hoeven te worden. Kortom, het schiet op. Heb je al nagedacht wat je met de andere twee woningen wil gaan doen.”

“Ik ga ze verkopen Sjoerd, maar hoe en wanneer dat weet ik nog niet. Hangt af van wat we kunnen laten zien en dan moeten de woningen bijna helemaal klaar zijn. Als de middelste woning met een maand of twee klaar is dan zouden we over twee maanden de andere twee woningen kunnen verkopen toch? Ik zal binnenkort eens een afspraakje met Monique maken. Ik denk ook dat ik bepaalde criteria moet bedenken aan wie ik deze huizen wil verkopen en niet aan de hoogste bieder.” Sjoerd knikt begrijpend en samen lopen we weer naar buiten en sluiten we de boel af en nemen we afscheid van elkaar.

Thuisgekomen fiks ik eerste een simpele maaltijd en trek ik iets eenvoudigs aan. Eerst nog even van mail doornemen en dan weer terug naar de dagboeken. Een ping van mijn telefoon geeft te kennen dat ik er een berichtje is binnengekomen en ik open mijn scherm. Het is een berichtje van Monique. “Ik heb begrepen dat de geheimzinnige wolk rond mijn secretaresse is opgelost en dat jullie netjes kennis met elkaar hebben gemaakt.” Fuck, vrouwen weten ook altijd alles of meer dan ik. “Dat klopt”, antwoord ik neutraal. “Mooi dan begint ook die cirkel zich te sluiten”, antwoord ze, mij met vraagtekens achterlatend.

Ik besluit om het onderwerp te veranderen. “Ken jij een goede makelaar die mij kan adviseren en helpen bij de verkoop van de twee hoekwoningen. Uiteraard wil ik de verkoop via jouw kantoor laten passeren.” Ze antwoordt gelijk. “Ja die ken ik wel en leuk dat je ons ook daarin wilt betrekken. Weet je waarom kom je zondagavond niet even bij mij langs, dan nemen we de details even door oké?” Typisch Monique, zakelijk instinct en ik antwoord dat het goed is. “Mooi dan zie ik je zondag rond een uur of vijf oké. Prettig weekend Bart”

Mooi die stap is ook gezet en ik pak mijn eigen dagboek en schrijf daarin de paar dingen op die mij vandaag zijn overkomen. Vooral de kennismaking met Charlotte krijgt een prominente plaats. Ik surf vervolgens op internet om te kijken waar ik attributen voor de kelder zou kunnen vinden en kopen. Ik heb nog geen idee hoe groot de ruimte precies gaat worden, maar vermoed dat hij groot genoeg wordt als speelkamer voor minstens zes personen. Op basis van mijn zoektocht maak ik aantekeningen zodat er voldoende lades voor de nog te kopen attributen aanwezig zijn.

Hierna klap ik het boek dicht en verlang ik naar het dagboek van Charlotte. Het dagboek heeft nu een andere lading gekregen want er zijn nu twee Charlottes in mijn leven en het kan niet anders dan dat deze twee dames op wat voor manier dan ook met elkaar verbonden zijn. Daar waar ik steeds meer te weten kom over de ontdekkingstocht van de één heeft de ander vanmiddag toch ook duidelijk gemaakt bepaalde, nog onbekende, gevoelens voor mij te hebben. Maar er zijn meer vrouwen die mijn aandacht vragen en verdienen en ik begin steeds meer naar deze verscheidenheid aan vrouwelijk schoon te verlangen. Misschien dat het dagboek toch nog iets gaat vrijgeven. Opgewonden sla ik het boek open en lees; Twee dagen voor het huwelijk, een nadere kennismaking.

Wordt vervolgd

[i]Opmerking van de auteur.

Dit deel is een tussen verhaal en bevat geen of weinig seksuele handelingen. Toch is het nodig om dit brugverhaal in de lange reeks te schrijven om hiermee toekomstige delen eraan toe te voegen. Zoals op mijn profielpagina staat is deze reeks een poging van mij om het verhaal breder te schrijven en het meer een compleet verhaal te laten zijn. Ik vraag jullie om het ook zo te lezen en te beoordelen.[i]