Ik was de heren in de Albert Heijn tegen het lijf gelopen, vrij letterlijk zelfs. Ik was er zelf met mijn gedachten niet helemaal bij geweest, en zij waren samen zo druk in gesprek dat ze ook niet keken waar ze liepen. Ik botste tegen de jongste en langste van de twee op. Het eerste wat mij opviel was dat hij nog iets langer was dan ik, terwijl ik zelf toch ook bijna een volle twee meter ben. Hij had een mooi gezicht met intrigerende ogen. En ik zal ook nooit vergeten hoe lekker hij rook!

We glimlachten een beetje onhandig naar elkaar, prevelden over en weer wat excuses en vervolg­den daarna weer onze gescheiden wegen door de supermarkt. Ik keek nog een paar keer om, maar de heren leken al uit het zicht te zijn verdwenen. Ik werkte gewoon maar mijn boodschappenlijstje af, maar kon die heerlijke geur en ook die intrigerende ogen niet uit mijn hoofd zetten. Extra lang­zaam liep ik naar de zelfscankassa in de hoop ze nog ergens te zien, maar van de heren was geen spoor meer te bekennen.

Weer buiten de supermarkt was ik de heren alweer bijna vergeten. Ik was eruit gepikt voor een tas­controle en had lang moeten wachten op het personeelslid dat mijn boodschappen zou controleren. Dat (en het daarna weer opnieuw moeten inpakken van mijn overhoop gehaalde tassen) had mij voldoende afgeleid. Tot ik diezelfde heerlijke geur weer meende te ruiken. Ik keek om mij heen en zag op nog geen vijf meter bij mij vandaan mijn bots-partner uit de AH en zijn metgezel bij de deur van een appartementencomplex staan.

Ze hadden mij kennelijk ook gezien, want de oudste van de twee riep iets als 'dag mooie man'. Niet het meest originele openingsbod dat ik ooit had gehoord, maar in combinatie met het feit dat van beide mannen best wel iets aantrekkelijks uitging, was het toch voldoende om even naar de heren toe te lopen voor een nadere kennismaking. Ze zeiden dat ze mij in de supermarkt nog een paar keer hadden zien omkijken, wat ik volmondig beaamde. "Kom anders even binnen voor een kop koffie", zei de jongste. "Dan kan ik ook je kneuzingen en eventuele andere verwondingen door onze kleine botsing verzorgen!"

Ik nam het aanbod graag aan. Ik was ergens wel gefascineerd door die man, ook omdat ik niet zo vaak mannen tegenkom waar ik zelf naar op moet kijken. Tussen hen beiden leek bovendien een bijzonder soort 'chemistry' te bestaan, die mij nieuwsgierig maakte. Dat ze een stel waren, was wel duidelijk. Wat me misschien het meest in hen aansprak was dat je in hun ogen kon zien dat hun bovenkamers waarschijnlijk ook echt in gebruik waren, en niet slechts lege, ongebruikte rommel­zolders. Maar ze straalden ook iets spannends uit. Een subtiele, ondeugende twinkeling.

Het werd geen koffie, maar prosecco. Ze woonden in een mooi ruim, smaakvol ingericht apparte­ment. Geen nichterige prullaria en blingbling, maar gewoon lekker strak met her en der wat kunst. We waren met onze glazen in de woonkamer neergestreken. Ze waren inderdaad een stel en hadden elkaar een jaar of 15 geleden leren kennen in Antwerpen. De oudste van de twee, Lucien, was Belg. De ander, Yannick, half Frans half Nederlands. Lucien was met bijna 60 een aantal jaartjes ouder dan ik, Yannick met 47 juist weer wat jonger. Ze waren ooit voor hun werk naar Nederland verhuisd en hier ook getrouwd.

Terwijl Yannick mij nog een tweede of derde glas inschonk – de heren bleken net als ik niet veel moeite te hebben met een hoog tempo – zei hij met een grijns: "Och, ben ik toch nog vergeten ook even naar je verwondingen te kijken!" Hij legde een hand half op mijn schouder, half in mijn nek. Normaal houd ik niet zo van aanrakerige mannen, maar dit liet ik bijna gewillig toe. Ik wilde de grote handen van die lange man eigenlijk best voelen. Ik voelde zelfs iets van een siddering door mij heen gaan toen ik zijn grote warme hand daar tegen mijn nek voelde. Het leek wel alsof hij feilloos had aangevoeld dat mijn rug en nek bij mij een grote erogene zone zijn. Die zone loopt ook nog een flink eind naar beneden door, maar dat is misschien meer iets voor een ander moment.

Zo snel als zijn hand in eerste instantie opdook in mijn nek, zo snel was ie op een gegeven moment ook weer weg. Ik betrapte mijzelf erop dat ik die heerlijke hand nog graag wat langer in mijn nek had gevoeld. Zou ik het erop wagen om te zeggen dat mijn nek en schouders inderdaad wat gebutst en gekneusd aanvoelden na onze botsing? Of kon ik het niet maken om zo met Yannick te flirten, in het bijzijn van zijn man? Ik besloot maar voor de veiligste weg te kiezen en hield mijn mond.

Maar toen deed Lucien ook een duit in het zakje. "Je bent in zeer goede handen bij Yannick, hij is een zeer kundig arts en weet alles van het menselijk lichaam. Ik ook, maar met mij kun je maar beter niet beroepsmatig in contact komen. Ik ben chirurg en zie de meeste mensen op de operatie­tafel." Ok, twee artsen dus. Leuk. Maar betekende de opmerking van Lucien nou dat ik best op de aanrakingen en flirts van Yannick in mocht gaan? Ik besloot het er maar op te wagen.

"Nou, het voelt inderdaad best wel beurs aan rond mijn nek." Iets originelers wist ik zo snel niet te bedenken, maar het werkte. Yannick legde nu zijn beide handen op mijn schouders. Dan kon ie ten minste goed 'vergelijken' of en waar er eventueel spanning in mijn schouders en nek zat. Ik ging meteen voor de bijl. Ik voelde me net een krolse kat toen ik die heerlijke handen voelde. Dat was de heren duidelijk evenmin ontgaan, want Yannick constateerde lachend dat ie een gevoelige plek op mijn lichaam leek te hebben gevonden.

Ik kon moeilijk verborgen houden dat ik de aanraking van zijn handen heerlijk vond. Yannick was natuurlijk ook niet gek en had de siddering die door mijn lichaam was gegaan vast wel opgemerkt. En anders had Lucien het wel aan mijn gezicht gezien. Dus koos ik er maar voor om (spreek­woordelijk) in de aanval te gaan: "Wat wil je ook anders, mijn rug en nek zijn één grote erogene zone!" Het had het gewenste effect: zijn warme handen gleden langzaam van mijn schouders naar mijn rug en langs mijn rug verder naar beneden, tot ze net de rand van mijn boxer raakten. "Dit bedoel je?" Ik knikte. Heerlijk voelde het! “Ga door”, dacht ik alleen maar, “laat die vingers niet bij de rand van mijn boxer stoppen!”

Toen deed Yannick weer een zet op het grote schaakbord van deze flirt. Hij ging maar gelijk voor een poging om mij schaak te zetten en zei: "Als ik moet gokken, zou ik zeggen dat jij bottom bent. Ik heb een paar jongens gekend die bij aanraking van hun rug en nek net zo krols reageerden als jij nu, en die waren eigenlijk steevast bottom." Ik dacht: hij zou eens moeten weten wat er gebeurt als hij nog dichterbij mijn onderrug komt, maar hield het voor nu maar even bij een kort 'dat klopt'.

Maar nu was het natuurlijk 'gelijk oversteken': "En jullie dan?" Lucien zei dat ze allebei vooral top waren en deed ook weer een nieuwe zet op het schaakbord van wat nu toch wel echt steeds meer een seksuele flirt aan het worden was. "En daarom daten we ook wel eens samen een leuke man, het liefst een echte full bottom. Zoals jij bijvoorbeeld. Heb je al wel eens een leuke trio gedaan?" Hoppa, hij ging maar meteen voor de kill! Ik schudde mijn hoofd. In sommige dingen was ik nog best onervaren.

Daarna volgden de zetten op het schaakbord elkaar in een steeds sneller tempo op. Ik leerde onder meer dat Yannick een echte kusser en tongzoener was, en dat Lucien het heel erg lekker vond een kontje te likken en een bottom op die manier steeds geiler te maken. "Tot ie rijp is om geplukt te worden." Ze vertelden en passant ook dat ze het liefste zonder condooms neukten, en dat ze daarom een graag een vaste 'huisvriend' zouden hebben, met wie ze geregeld heerlijke bare seks zouden kunnen hebben. Hoe ik dat zou vinden?

Ik wist van geilheid niet waar ik moest kijken. Ik had al vaak nagedacht hoe het zou zijn om de vaste bottom van twee tops te zijn. Hoe heerlijk het zou zijn om gewoon puur natuur door twee mannen geneukt en volgespoten te worden. Ik was alleen nog nooit een leuk stel tegengekomen waarmee het ook voldoende klikte. Zouden deze twee artsen misschien de tops zijn waar ik - en mijn kontje - al een tijdje naar verlangde? Dit waren ook nog eens twee aantrekkelijke mannen, niet van die Henk Krol types. En qua IQ zouden ze beslist meer dan capabel zijn om mij waar nodig ook voldoende tegenspel te bieden. Gevoelens van spanning en geilheid gierden door mijn buik. Ik betrapte mijzelf erop dat ik eigenlijk gewoon door die twee aan de ketting wilde worden gelegd of opgesloten in de bezemkast, en alleen nog gebruikt te worden als hun gewillige seksspeeltje.

Het verhoor werd nog een tandje opgevoerd. Behendig werd ik uitgehoord, alsof ze een grondige anamnese afnamen. Of ik misschien ook sub-verlangens had. Een bottom waar ze een aantal jaren geleden regelmatig mee gedate hadden, had dergelijke verlangens bijvoorbeeld wel gehad. Ze hadden aan die tijd ook nog een grote collectie toys e.d. overgehouden. Ik besloot maar eerlijk te zijn: ja, ik had ook wel wat stiekeme verlangens op dat terrein, maar nog niet echt veel ervaring. Kon dus ook niet zeggen of het mij in werkelijkheid net zo goed zou bevallen als in mijn fantasie.

Ze vroegen niet door. Volgens mij lieten ze mij nu ook gewoon 'tactisch' in spanning. Ze zeiden wel dat ze mij bij een volgende keer – als ik het natuurlijk leuk zou vinden om nog eens langs te komen – hun collectie wel zouden kunnen laten zien. En o ja, of ik ook van honden hield. Damn, dacht ik, ze lopen nu wel heel erg hard van stapel; dit is toch wel 'beyond kinky'. Dat was waarschijnlijk ook van mijn gezicht af te lezen geweest, want Lucien schoot in de lach. Het was niet wat ik dacht. "We hebben soms de hond van vrienden over de vloer. Door ons werk is een eigen hond niet goed mogelijk, dus we hebben een soort 'leenhond', die hier af en toe een paar dagen is. Een leuke Golden Retriever, maar don't worry: net als jij een teefje." Hij gebruikte dat woord opzettelijk, denk ik, om mij uit te proberen. Dat lukte vrij aardig. Ik voelde mijn gezicht rood kleuren, ook omdat mijn hoofd meteen aan de haal was gegaan met hun vraag of ik ook van honden hield – wat, in de meer traditionele betekenis van die vraag, overigens inderdaad zo is.

Het was tijd om op te breken. Zij hadden nog een verjaardagsfeestje die avond. "En jouw bood­schappen moeten misschien ook maar eens richting huis en ijskast." We namen afscheid, waarbij Yannick mij nog even vol op de bek zoende. Lucien hield het bij gewoon een hand. "Denk er maar eens over na of het je leuk lijkt. Sowieso hopen we je nog eens terug te zien." Ik zei dat ik zeker nog een keertje langs zou komen en er ook over na zou denken.

Teruglopend naar huis realiseerde ik mij dat ze hun trio-zaadje heel behendig in mijn hoofd hadden geplant, en dat het nu aan mijn eigen nieuwsgierigheid, geilheid en ontwakende onderdanigheid was om dat zaadje te laten ontkiemen. Intussen voelde ik in gedachten nog die heerlijke handen van Yannick op mijn rug en schouders en dacht vooral: ik wil die nog veel vaker en ook veel lager op mijn rug voelen. Het zaadje begon al te ontkiemen!