Stan Op Zoek - 1

Een verhaal schrijven, het is moeilijker dan je denkt. Zo af en toe maak ik een start en na een paar delen geschreven te hebben valt de inspiratie weg en blijft deze voor iedereen ongelezen. Ondertussen ontstaan er ideeën voor een nieuw verhaal waaraan ik dan begin. Zo nu ook deze, een verhaal met hopelijk wat diepgang. Niet alleen seksscenes maar een (diepgaand) verhaal met erotische scenes.

Dit verhaal gaat over Stan, een 22 jarige harde werker. Stan is een nakomeling, hij heeft broers, zussen, neefjes en nichtjes. Hij is maar liefst 8 jaar jonger dan zijn “jongste” broer. Hoewel zijn broers en zussen allemaal hoge opleidingen hebben gedaan is het bij hem anders. School was gewoon niet zijn ding. Niet dat het hem minder intelligent maakt maar hij wilde gewoon altijd met zijn handen werken. Na het behalen van zijn mavo diploma is Stan gaan werken bij een bouwbedrijf als glaszetter. Hoewel hij in het begin het hulpje was is hij door vertrouwen van zijn werkgever zich gaan ontplooien en neemt hij meer initiatief/ leiding in de glasafdeling waar hij met vier andere glaszetters werkt.

Intro:

Hier zit ik dan, op mijn nieuwe bank in mijn nieuwe huis. Pakweg tien maanden geleden de sleutel bij de notaris opgehaald van dit twee-onder-één-kap klushuis. Zelf helemaal gestript en van onder tot boven helemaal opnieuw opgebouwd. Het meeste heb ik zelf gedaan met behulp van de connecties via mijn werk. Dit huis in mijn eentje, natuurlijk veel te groot voor mij alleen waar ik nu ongeveer een maand woon. Maar de kans om dit huis te kopen kwam en die heb ik genomen. Alvast klaar voor de toekomst. Maar wat gaat de toekomst brengen?

Mijn ultieme droom: Huis, boompje, beestje. Dus een vrouw, kinderen en een huisdier. Daarnaast zou ik ook een man willen. Dus Ja, ik ben biseksueel en daar maak ik sinds kort geen geheim meer van. Je zou zeggen dat als je van twee walletjes wilt eten dat de keuze reuze is maar dat valt vies tegen. Hoe vind je een vrouw die er voor open staat dat je er nog een man op bij houdt. Een man die er ook voor open staat dat je een vrouw hebt.

Daarnaast het feit dat ik nog nooit verliefd ben geweest maakt me soms helemaal gek. Misschien ben ik ook een te moeilijk persoon om een relatie mee te hebben?

Dus hier zit ik, op mijn nieuwe bank in mijn nieuwe huis. Een geweldige jongen slaapt boven in mijn bed. Toch voel ik me alleen en eenzaam. Maar ach, morgenochtend werken, dan kan ik weg uit mijn huis en weg uit mijn eigen gedachtes…

Deel I – Een jaar geleden.

Halverwege de eerste helft van de handbal wedstrijd zie ik een bekend gezicht op de tribune. Hij ziet me kijken en even ben ik afgeleid. “Joeri?” denk ik bij mezelf. “STAN, Opletten!” schreeuwt mijn coach. Direct focus ik weer op het spel en biedt me aan. De stand gaat gelijk op en na de eerste helft staat het 12-11 in ons nadeel. We gaan naar de kleedkamer waar de coach heel wat op te merken heeft op ons spel. Hoewel wij bestaan uit een vriendenteam en plezier bij ons een stuk hoger in het vaandel staat dan prestatie wil niet zeggen dat we ons niet elke wedstrijd voor de volle 100% geven. Toch lijkt de coach meestal diegene te zijn die het fanatiekst is. “Stan, hoor je me wel?” hoor ik hem zeggen en direct kijk ik naar hem en knik. Hij geeft me nog wat extra, overbodige, adviezen hoe ik me nog beter kan laten zien als cirkelspeler.

Als we even later de zaal weer betreden kijk ik de tribune in. Nu herken ik hem uit duizenden. Joeri steekt als begroeting zijn hand op en ik glimlach naar hem en groet terug. Daarna focus ik me weer 100% op de wedstrijd. We werken ons als team helemaal in het zweet en zodra het laatste fluitsignaal klinkt hebben we de winst. Met maar twee doelpunten verschil hebben we gewonnen. We juichen en feliciteren elkaar. Zoals gebruikelijk is bij handbal bedanken we als team de scheidsrechters, het andere team en natuurlijk het publiek. Dan loop ik enthousiast naar Joeri toe en als ik vlak voor hem sta pak ik hem direct vast en omhels hem. “Gast, wat een verrassing. Tof dat je bent komen kijken.” Zeg ik oprecht gemeend.

“Ha Stan” zeg hij als hij zich losmaakt. “Je ruikt naar zweet.”

Ik grijns. “Nogal wiedes Joeri. Als ik nu even ga douchen zie ik je dan zo hier in de kantine?”

“Zeker, ik hoopte eigenlijk ergens een drankje met je te gaan doen?”

“Ja gezellig!, ik zie je zo!”

Eenmaal in de kleedkamer hoor ik de douches al lopen en zie ik net nog de blote billen van Ties de gezamenlijke doucheruimte in gaan. Als een speer kleed ik me uit en voeg me bij mijn teamgenoten. Er heerst een vrolijke sfeer en sommige momenten van de wedstrijd worden nog even nabesproken.

“Wie was die jongen op de tribune?” vraagt Ties plots terwijl hij zich naast me de shampoo uit zijn haren spoelt.

“Dat is Joeri, heb ik je wel eens verteld toch?”

“oh, je lange afstandsvriend” grijnst hij nog altijd met zijn ogen dicht. Ik grinnik om zijn opmerking. Eigenlijk klopt die opmerking precies. Het is nu pakweg een jaar of acht geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb maar we hebben altijd contact gehouden. Samen kwamen we in de brugklas en het klikte meteen. We waren op school altijd samen en na school kwam hij met regelmaat bij mij thuis. Gek genoeg ben ik nooit bij hem thuis geweest. Ooit, één keer, heb ik zijn moeder gezien toen ze hem kwam halen van school voor iets. Zijn vader is dominee en aan het einde van de brugklas gingen ze verhuizen omdat zijn vader voor een andere kerk zijn ding ging doen. Mijn god, wat miste ik hem op school. Joeri was de enige die school nog een beetje draaglijk maakte. Vlak na hij was verhuisd appten we veel, daarna waren er momenten dat we weinig appten en soms werd het weer intensief. We werden echt lange afstandsvrienden. We vertrouwden elkaar volledig dus we konden alles bij elkaar kwijt. Zo kon ik mijn ei kwijt bij hem over al mijn misères en twijfels over mijn geaardheid. Ik vond en vind jongens namelijk net zo interessant als vrouwen. Hij heeft mij in vertrouwen verteld 100% homo te zijn maar niet uit de kast durft te komen door zijn streng gelovende ouders en dan met name zijn vader.

Plots word ik uit mijn gedachtes gesleurd als ik een warme straal over mijn voet voel komen. “Jezus!, moet het weer Sander!” roep ik en zonder te kijken maak ik een slaande beweging met mijn rechterhand en raak hem vol op zijn pik. “Au!” lacht Sander. Iedereen in de doucheruimte begint te lachen. Sander, weliswaar een goede vriend, doet dit bijna standaard als we met meerdere onder de douche staan na een training of wedstrijd. Daardoor gaat eigenlijk nooit iemand direct naast hem staan. Ik meng me weer in de gesprekken terwijl ik mijn linker been en voet extra inzeep en afspoel.

Mijn ogen laat ik zoals altijd weer rond gaan bij mijn teamgenoten en ik geniet weer van wat ik zie. Groot en klein, behaard en geschoren, gezet en gespierd. Het is simpelweg heerlijk om te kijken. Mijn beste vriend, Ties, mag er zeker zijn. Qua face is hij misschien niet te knapste maar zijn lichaam is bizar gespierd. Mooie schouders, strakke borst met twee, altijd harde, tepels. Een gespierde buik met een prachtige six-pack waar je de lijnen schuin verder naar beneden erg mooi lopen. En dan zijn apparaat, man, dat is een joekel. Hij heeft verreweg de grootste slappe lul met enorme ballen eronder hangen die ik ooit gezien heb. Om het nog mooier te etaleren is zijn schaamhaar altijd perfect weggeschoren. Zijn kont is ook heerlijk strak. Ik moet me altijd van te voren focussen dat ik er niet naar ga zitten staren maar ik ben echt benieuwd wat er gebeurd als hij stijf wordt. Wordt zijn pik dan nog groter of gaat hij alleen omhoog staan? Zelf mag ik er ook wel zijn hoor, soms associëren vrienden mij met acteur Tom Holland, maar dan wat langer.

Inmiddels ben ik weer uit de douche gestapt en heb me afgedroogd. Naast Ties kleed ik me verder aan. “Ik ga zo wat drinken met Joeri” zeg ik tegen hem.

“Hoe kom je thuis dan?” vraagt hij

“Ik vraag of hij me op het station afzet dan ga ik gewoon met de trein terug.” Antwoord ik bedacht.

Na me te hebben aangekleed, mijn haren te hebben gedaan en een luchtje op heb neem ik afscheid van mijn team en ga op zoek naar Joeri. In de sportkantine zie ik hem aan de bar staan. Hij ziet me aankomen en een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Zijn ogen stralen en ik krijg een warm gevoel van binnen. Als ik bij hem kom laat ik mijn sporttas op de grond vallen en omhels hem opnieuw, zoals zojuist op de tribune. Hij grinnikt in mijn oor. “Je ruikt een stuk lekkerder”

Ik maak me los en kijk hem lachend aan. De eerste keer dat ik hem in real life zie sinds de brugklas maar het voelt zo vertrouwd dat ik me bijna ongemakkelijk voel. “Zo, eerst een biertje. Wat wil jij drinken?”

“Doe maar een cola, ik ben met de auto” verklaard hij zich.

We raken aan de praat over koetjes en kalfjes, we grappen en lachen en de tijd vliegt voorbij. Als het bijna vijf uur is begint mijn maag al te knorren. “Zullen we de stad in om ergens een hapje te eten?”

“Ja, gezellig!”

Ik reken af en even later lopen we naar buiten. “Waar sta je geparkeerd?” vraag ik benieuwd. Joeri klikt op de afstandsbediening van zijn auto en een rode Kia Picanto knippert een paar keer met de knipperlichten. Ik gooi mijn sporttas in de achterbak en we stappen in. “Waarheen?” vraagt Joeri. “Ja, geen idee, ik kom hier nooit.”

“Hmm, ik ook niet. Richting centrum dan maar.”

Even valt er een stilte, ik kijk vanuit mijn ooghoeken toe hoe hij focust op het rijden. Hij is weliswaar en stuk ouder dan de vorige keer dat ik hem zag maar tegelijkertijd geen spat veranderd. Hij lijkt eigenlijk heel erg op die acteur Ronen Rubinstein. Zijn kledingkeuze is ook hetzelfde als vroeger. Natuurlijk iets meer naar deze tijd maar niks uitdagends en gewoon kleurloos. Sober is misschien het beste woord voor zijn kledingkeuze. Zonde eigenlijk want hij is echt een lust voor het oog.

“Waar denk je aan?” vraagt hij plots.

“Aan vroeger, wij samen. Ik heb het echt gemist.” Zeg ik oprecht.

Een voorzichtige glimlach verschijnt op zijn gezicht. “Ja, elkaar in het echt zien is veel leuker” beaamt hij.

Een kwartiertje later hebben we geparkeerd in een parkeergarage en lopen we door het centrum. Al snel zien we een, op het oog leuk, restaurant. “Hier maar?” vragen we beide in koor. We lachen en gaan naar binnen. Zodra we een tafeltje krijgen aangewezen app ik even snel naar mijn moeder dat ik niet thuis eet. “Mag ik een foto van je maken?” vraagt hij plots.

“Natuurlijk maar ik wil ook een foto van jou en straks één van ons samen.”

Terwijl ik een leuke foto van hem maak krijg ik een appje terug van mijn moeder.

‘Wij gaan straks naar mijn zus, we blijven daar slapen want we gaan morgen wandelen. Morgenavond, na het eten komen we weer naar huis. Regel jij de hond?’

Ik zucht diep en Joeri kijkt me vragend aan. Ik laat hem het appje van mijn moeder lezen. “ja? En? Lekker toch, alleen thuis…”

“Ja, maar als zij zo weg gaan, kan ik het ook niet laat maken. Die hond moet ook weer pissen.” Leg ik uit. Direct kijkt Joeri enigszins teleurgesteld. “Tot hoe laat hebben we?” vraag hij.

Ik pak mijn telefoon er weer bij en zoek op hoe ik thuis ga komen met het OV. “Als ik de trein pak van tien voor acht, 1x overstap, kom ik aan om negen uur. Dan half uurtje lopen.”

Joeri valt even stil en denkt na. “Als ik je naar huis breng dan ben je er met pakweg veertig minuten, stuk sneller.”

“Ben jij gek, dan moet je daarna ruim twee uur terugrijden.”

“Heb ik er wel voor over hoor.” Antwoord hij iets onzeker.

“Je mag me thuis brengen, maar dan blijf je slapen.” Zeg ik dan resoluut.

Zijn ogen worden groot? “Blijven slapen?” Herhaald hij mijn woorden.

Ik lach om de toon die hij gebruikt. “Relax, er zijn bedden genoeg hoor. Je mag zelf kiezen waar je slaapt.” Joeri kijkt vertwijfeld.

“Ik weet niet of ik mag…” zegt hij zacht terwijl hij staart naar het glas cola voor hem. Het mag? Vraag ik me in mezelf af. Godverdomme 22 jaar oud en dan zou hij niet zelf mogen beslissen waar hij slaapt? Maar dit zeg ik natuurlijk niet hardop. “Waar denken je ouders dat je nu bent dan?”

Direct loopt hij rood aan. “Ik heb gezegd dat ik een date heb.”

Ik kan er niks aan doen maar begin te lachen waarop hij me vernietigend aankijkt. “Je weet hoe mijn ouders zijn.” Zegt hij geïrriteerd.

“Sorry” verontschuldig ik me.

“Het is oké,” zegt hij wat rustiger. “Toen ik van de week zei dat ik vandaag een date en de auto nodig had waren ze blij verrast. Zonder verdere vragen was alleen geen probleem meer. Ze zeuren al jaren dat ik een geschikte vriendin moet vinden.” Dan kijkt hij me weer aan, zijn ogen staan ietwat droeviger.

“Wat nou als je belt en zegt dat het erg gezellig is, je ‘date’ naar huis wil brengen omdat ze anders met het OV naar huis moet en dan direct vraagt of je bij je ‘date’ mag blijven slapen?” zeg ik terwijl ik het niet kan nalaten om het woord ‘date’ telkens te benadrukken.

Ik zie hem twijfelen. “Niet geschoten is altijd mis.” Moedig ik hem aan.

Hij zucht. “Oké, ik ga bellen.” Hij staat op, pakt zijn telefoon en loopt van me weg.

Vijf minuten later komt hij teruglopen, zijn gezicht staat strak. Hij gaat weer voor me zitten en kijkt me aan. Zijn ogen verraden zich want er is een duidelijke twinkeling te zien. De twinkeling waar ik gek op ben. “Ik heb moet lullen als Brugman maar het mag… Bij Gods gratie.”

“Leuk!” zeg ik enthousiast terwijl de over komt aanlopen en ons de borden voorzet. Als de over weer weg is zegt Joeri terwijl ik net een hap neem. “Ik heb wel beloofd om in een ander bed te slapen, met voorkeur tot een aparte kamer.” Ik verslik me zowat in mijn eten maar probeer niks te laten merken.

“Hoe staat het eigenlijk met je liefdesleven? Heb je iemand op het oog?” vraag ik oprecht benieuwd. Hij slaat zijn ogen weer neer. “Af en toe heb ik wel stiekem een date. Op een gegeven moment een jongen die ik echt wel leuk vond maar er is er geen één die blijft hangen. Niemand heeft zin in dat stiekeme, in de kast, gebeuren.” Zegt hij terwijl ik de frustratie in zijn stem hoor.

“Maar dan heb je dus wel seks toch?” vraag ik voorzichtig.

“Dat valt wel mee hoor. Meer dan zoenen, wat handwerk en paar keer iets verder is het niet hoor. En dan ook bijna altijd buiten.” Geeft hij eerlijk toe. Ik twijfel even of ik wat moet zeggen, ik zie dat hij nog meer te zeggen heeft. Terwijl hij doelloos met zijn vork in zijn eten zit te prikken zegt hij opeens zonder naar me te kijken. “Vaak is het dan ook nog zo dat ik een soort van bevries zeg maar. Dat het niet lukt. Alsof het allemaal fout is wat ik doe…” Hij neemt weer een hap en er valt even een stilte. Ik wil wat zeggen maar voordat ik wat kan zeggen kijkt hij me aan. “En jij? Heb jij al een vriendin of vriend?”

Ik grijns. “Ik zie het al, je neukt er lekker op los.” Grijnst hij.

“haha, wat denk je wel niet van me. Oké, er zijn best een aantal meiden met wie ik het bed heb gedeeld maar jongens niet echt hoor. Bij jongens eigenlijk net als jij. Af en toe een date, wat hand en spandiensten maar nog nooit het echte werk of dat het met extra gevoel ging als je snapt wat ik bedoel… Op zo’n moment telt gewoon maar één ding…. Klaarkomen.”

“Maar weten je familie of vrienden al dat je biseksueel bent?”

Ik schud mijn hoofd. “Nee, maar ik heb wel besloten om niet stiekem te gaan doen of zo. Ik ga er ook niet mee te koop lopen of zo mar gewoon… Het zijn loop laten…”

Joeri knikt begrijpend maar zijn blik… Iets van jaloezie? Ik zit natuurlijk niet in het parket waar hij in zit maar ook ik heb zo mijn tekortkomingen.

Al snel worden de gesprekken weer van een luchtiger onderwerk. Onder andere over zijn studie wat ik nog altijd bewonderingswaardig vind. Begon op de mavo, toen mbo, nu hbo en straks nog naar de uni.

Na het eten volgt een lekker ijsje en een kop koffie. Dan vraag ik om de rekening om af te rekenen. Terwijl ik mijn pinpas pak houdt Joeri me tegen. ‘Ik betaal.” Zegt hij resoluut.

“Gast, ik heb een fulltime baan en jij bent eeuwig student. Laat mij maar.”

“Ja, en dan morgen tegen mijn ouders zeggen dat ik mijn ‘date’ heb laten betalen zeker.” Lacht hij omdat hij nu op zijn beurt het woord date benadrukt.

Ik lach met hem mee en geef toe. Nadat Joeri heeft betaald trekken we onze jassen aan en gaan we naar huis.

In de auto is het stil, niet gek ook. Sinds vanmiddag hebben we bijna non-stop gepraat. Nu focust hij zich op het rijden terwijl ik navigeer. Het geeft mij rustig de tijd om even mijn gedachtes te ordenen. Wat een verrassing dat hij zomaar is komen kijken naar mijn wedstrijd en wat een gezellige middag en avond. Hij maakt iets in mij los. Hij voelt zo vertrouwd, net als vroeger. Maar wat straks, wat als we thuis zijn. Aan de ene kant wil ik hem zoenen, hem in mijn bed hebben maar aan de andere kant. Hij betekend zoveel voor mij. Wat nou als hij verder helemaal niks wil en ik hierdoor onze vriendschap kapot maak?

“Stan, hier moeten we eraf toch?”

“Ja, haha, ik dacht dat je de weg nu wel wist.”

Even later parkeert hij de auto op de oprit naast mijn werkbus. Hij zucht diep terwijl hij de sleutel omdraait. Hij is gespannen, net als ik. Zonder wat te zeggen stappen we uit en haal ik mijn sporttas uit de kofferbak. We lopen naar de voordeur. “Wacht maar even buiten, dan haal ik de hond.”

Hij knikt en ik draai het slot van de voordeur.

Samen met de hond lopen we een stukje door het park. Het is een rustige avond en komen niemand tegen. Af en toe zeggen we iets maar een echt gesprek komt niet meer op gang. Als we zo’n twintig minuten later terug zijn laat ik hem binnen, trekken we onze jas uit, hangen die aan de kapstok en gaan de woonkamer binnen. “Niet erg veranderd sinds de laatste keer dat ik hier ben geweest”

“Nee klopt, biertje?”

Joeri grijnst. “Doe maar” zegt hij terwijl hij naar de andere kant van de woonkamer loopt. Ik pak twee biertjes en loop naar hem toe. Ik ga naast hem staan en samen staan we schouder naast schouder te kijken over de weilanden. Joeri pakt het biertje aan en neemt een slok. “Waar denk je aan?” vraag ik om de stilte te doorbreken.

Hij haalt zijn schouders op. “Ik weet niet, ik vind het een beetje spannend.”

“Spannend?”

Hij zucht. “Wat nu?” vraagt hij.

“Nou, ik heb al van je genoten vandaag en wil het moment graag vastleggen. Kom draai je om, dan maak ik een selfie van ons samen.”

We zetten ons biertje in de vensterbank en draaien ons om Ik pak mijn telefoon en zet hem in selfie modus. ..Klik.. “Lachen Joeri.” ..Klik.. Ik sla een arm om zijn schouder. ..Klik.. Hij lacht, ik lach. ..Klik.. Hij laat zijn hoofd tegen mijn hoofd rusten. ..Klik.. Dan zie ik hem op de camera zijn hoofd draaien en hij geeft een kus op mijn wang. ..Klik.. Ik draai mijn gezicht en we kijken elkaar diep in de ogen. ..Klik.. Hij kijkt naar mijn lippen en weer terug, ik kijk naar zijn mooie lippen en terug in zijn fonkelende diep bruine ogen. ..Klik.. Plots kust hij me op mijn mond. ..Klik.. Ik slik en kus terug maar trek mijn lippen niet van zijn lippen af. ..Klik.. Ik voel zijn lippen open gaan en ik volg zijn voorbeeld. ..Klik.. Heel voorzichtig gaat mijn tong op zoek naar zijn tong. Dan voel ik zijn tong. ..Klik..

Een tinteling door mijn hele lichaam terwijl ik zijn fluwelen tong voel. Met tegenzoen verbreek ik na twee seconden. Razendsnel gooi ik mijn telefoon op de bank en draai me naar hem toe. Hij draait zich ook en ik leg mijn linkerhand op zijn heup en mijn rechterhand in zijn nek . Ik kus hem opnieuw op zijn mond en laat mijn tong op zoek gaan naar zijn tong. De wereld om ons heen lijkt voor mij te verdwijnen. Ik voel de warmte van zijn lichaam, de zachtheid van zijn tong en de korte haren van zijn achterhoofd. De zoen lijkt minutenlang te duren tot hij hem uiteindelijk verbreekt.

Zacht hijgend van de inspanning kijken we elkaar aan terwijl er een magische glimlach op zijn gezicht verschijnt. “Dit wilde ik al sinds het moment dat ik je zag.” Zegt hij zacht.

…

Dat was alweer deel I, ben benieuwd wat jij ervan vindt! En ja, ik weet het, hier en daar vast wel een spelfoutje... ik doe mijn best dus lees daar maar overheen haha