Ik vond het een end rijden. Ik had er ook wat tegenop gekeken. En tegelijkertijd keek ik er ook naar uit. Het was weer even iets anders. Ik legde mijn hand op haar knie en kneep er even liefkozend in. Ook zij keek er een beetje tegenop, zo leek het. Maar ik deed het voor haar. Ze keek me aan, en glimlachte voorzichtig. Ik gaf haar het zelfde terug.

'Komt wel goed, schat.' zei ik nog.

'Tja.' zuchtte zij en keek ze voor zich uit. Niet zoals ik haar kende. Ik kreeg bijna het idee dat ik iets miste...

We hadden een auto moeten huren. Ik, Lucas, en zij, Elise, hadden de boot gepakt en een auto moeten huren. Zelf deden we alles op de fiets. Dat kon makkelijk op Ameland, waar we nu een jaartje woonden. En nu op weg naar Brugge. En dat was een pokke end rijden, zeg. Helemaal omdat we het niet meer gewend waren. Vrienden van Elise hadden ons uitgenodigd voor een weekendje samenzijn. Iedereen van haar club vrienden was uitgenodigd. Het laatste jaar had ze haar vrienden niet meer gezien, zo afgelegen woonden wij nu. Maar we woonden daar wel bewust. Ik had haar vrienden niet meer gezien sinds ze haar diploma had gehaald van de middelbare, nu alweer drie jaar geleden. Toen keken ze me best gek aan. Ik ben nu 25 en zij is nu twintig... Dus drie jaar terug lag dat wel iets gevoeliger, zal ik maar zeggen. Dat deed er nu niet meer toe, gelukkig. Maar sindsdien had ik haar vrienden dus niet meer gezien. En dat vond ik best spannend. Ik was maar een slijtertje. Haar vrienden hadden allemaal het vwo gehaald en voor zover ik wist waren ze allemaal gaan studeren. Alleen Elise niet. Volgens mij was zijn daarom wat gespannen. We gingen het wel zien.

Ik en Elise waren ondertussen al drie jaar gelukkig samen, en sinds een jaar woonachtig op Ameland, waar we een kleine boerderij hadden gekocht met niet al te veel land. Het was ons kleine paradijsje. Ik heb altijd in een slijterij gewerkt en toen ik hier de kans schoon zag, twijfelde ik niet. Zij wel, vanzelfsprekend. We waren er al een paar keer op vakantie geweest, en we hielden van het eiland. Al voelden we ons zeker geen echte eilanders. We kwamen uit de regio Rotterdam. Dat was toch iets anders. Waar ik de winkel had en plannen had zelf te gaan stoken in de oude schuur bij onze boerderij, kwam zij vooral mee omdat ze nou eenmaal van me hield. Aanvankelijk was het plan zo dat zij zou gaan studeren, in Rotterdam net als haar vrienden, en dat we dan die tijd een lange afstandsrelatie zouden onderhouden. Dat zag ik eigenlijk totaal niet zitten, en zij gelukkig ook niet. Dan ging ze liever niet studeren om met mij mee te gaan. Dat was heel wat. Daar hebben we veel over moeten praten, en ook met haar ouders. Want ze was wel begonnen aan een studie. En die had ze dus niet afgemaakt. Leg dat maar uit. Ik kon dat niet. Zij wel. Want ze hield van me. En ik van haar. Nog meer sinds dat moment. Ondertussen werkte ze nu parttime op kantoor op het eiland, en in het weekend pakte ze nog wat uurtjes mee op de strandtent in de bediening. Het was iets. Toch had ik haar nooit ongelukkig gezien, al ging ze niet altijd met even veel zin naar haar werk. Ik probeerde vaak wat te verzinnen om het leuker voor haar te maken. Toen de uitnodiging kwam uit Brugge, had ik daar totaal geen zin in, maar speelde ik meteen al van wel. Daar prikte ze overigens zo doorheen, maar dat kon ze wel waarderen. Het waren de kleine dingen.

Ik had veel over voor Elise. Misschien nog wel meer dan zij voor mij over had, als ze het maar zou vragen. Maar dat deed ze niet. Zo was ze niet. Ze schikte zich liever en zag mij liever gelukkig dan zichzelf. Dat probeerde ik na te bootsen, maar zo goed als zij dat deed, kon ik dat niet. Ik voelde me op alle vlakken bevoorrecht dat ik haar in mijn leven mocht hebben. Want ze was wie ze was. Perfect in mij ogen. Zo lief en zelfverzekerd van haar liefde voor mij dat ze daar alles voor overhad. En daarnaast zou je haar eens moeten zien. Ze was oprecht één van de mooiste meisjes die ik ooit gezien had. Ze had lang, glimmend, donkerbruin haar, tot ver voorbij haar schouders. Ik vond dat prachtig en sexy. Zeker als er wat lokken aan de voorkant bij haar gezicht wat eigenwijs waren en speels een frame vormden voor dat gezicht, wat in mijn ogen natuurlijk perfect was. Ze was wat voller in haar gezicht. Gewoon gezond. Dat terwijl ze juist een mooi slank lichaam had met de juiste rondingen. Ik vond Elise onwijs sexy. Daar deed ik misschien wel te weinig mee. Niet met haar, maar met het uitspreken van mijn gevoelens voor haar. Wat dat betreft paste ik wel goed op Ameland. Ik vond de mensen hier nors en nuchter. En die eigenschappen had ik snel overgenomen.

In Brugge was het andere koek. We hadden er twee dagen over gedaan. Haar ouders woonden in Ridderkerk en daar hadden we een tussenstop gemaakt omdat we die ook niet vaak meer zagen. Was ze ook erg blij mee. Ze trok daar veel met haar moeder op en enkele keren had ik haar serieuze gesprekken zien voeren met haar moeder in de korte tijd dat we daar waren. Dat was weer iets wat mij toch enige zorgen baarde. Miste ik iets? Ik sprak haar er nog niet op aan, want de volgende dag arriveerden we alweer in Brugge. Parkeren, en rijden überhaupt, was nog een hele kunst. Ik was er nog nooit geweest. Het is een prachtige, oude stad met panden van honderden jaren oud. Echt de moeite waard als je dat leuk vindt. Wij wel. We keken onze ogen uit. We konden het juiste adres eerst niet vinden en na een hoop geklungel in de smalle straatjes hadden we een plekje gevonden om te parkeren zodat we konden kijken waar we waren en waar we moesten zijn. Dit was leuk. Hier konden we wel om lachen; om onze eigen klungeligheid. Echter bleek dat we al een paar keer voorbij het goede adres waren gereden. We stonden er zelfs naast, en dan nog konden we het niet geloven. Het was een monumentaal pand. Voorheen een kantoor van een advocaten, maar nu al een paar maanden het woonhuis van één van die vrienden van haar. Het verschil met ons leven op Ameland kon niet groter zijn. En toen ik haar met grote ogen vol bewondering zag kijken, had ik weer het idee dat ik haar iets ontnomen had.

We konden achter het hek parkeren. Een stuk makkelijker. Toen had ze hem al aan de lijn. Jeff was zijn naam, en dus één van die vrienden van haar middelbareschooltijd. Ik ging nog amper om met de mensen uit mijn eigen schooltijd, maar zij hadden altijd nog innig contact met de hele groep. En het was best een grote groep. Jeff woonde hier. Hij deed zaken hier, en best goed. Ik had wel eens wat opgepikt, maar had dit nooit verwacht. Jaloers was ik niet. Jeff was een aardige gozer en toen hij ons onthaalde, voelde ik me gelijk thuis. Echt een toffe gast. Een halfje. Ik weet nog dat ze hem toen steeds 'vlaflip' noemden vanwege zijn ouders. Dat kon blijkbaar. Zo ging ik hem niet noemen. Gewoon Jeff. Hij liet ons vol trots zijn kleine woning zien. De parking was al groter dan ons eigen boerderijtje... En binnen kregen we al snel een rondleiding. Maar niet voordat hij ons had voorgesteld aan Nathalie. Een blonde, Belgische schone. Zijn vriendin. Ze oogde iets ouder. Jeff was net als Elise twintig. Nathalie was net als ik aanhang. Ze was beleefd en haar Vlaamse accent was net zo betoverend als haar hele verschijning. Eerste wat ik dacht: golddiger. Dat bleek niet zo te zijn. Ze bleek al snel verbazend intelligent te zijn en minstens zo succesvol als Jeff. Maar dan als model. Dat verbaasde me dan weer niet. Ze nam de leiding ook over toen wij een tour kregen door het huis, vooral haar huis, kreeg ik het gevoel. Pittig typje. En echt betoverend knap. Smaller en oogde langer dan Elise dan dat ook echt te zijn. Mooi, lang haar, bijna goud van kleur. En mooie sproetjes in dat al mooie gezicht van haar. Ik betrapte mezelf erop soms al even naar haar te kijken. Ik had dit gewoon niet verwacht. Alles hier was tot nu toe onverwachts. Ze woonden er nog maar drie maanden en ze vertelde dat er nog maar net in alle kamers gas, licht en water was. Ze dachten erover kamers te gaan verhuren voor veel geld, en dat zei genoeg over hoe hun in het leven stonden. Zij was niet veel ouder dan hij. Beiden begin twintig en dan nu al dit bereikt te hebben. Waar hij precies in zat, wist ik niet. Het maakte wel indruk. Zijn hele verschijning ook. Het pand zelf was verre van af en er moest nog veel gebeuren. Maar dat had ook wel iets. Wat een locatie.

-

We waren de eersten. Iedereen zou hier naartoe komen en hier drie dagen verblijven. Het bleek een hele klus te zijn iedereen hier te krijgen, met de velen als ze waren. We hadden allemaal een eigen kamer met badkamer. Dat hadden ze ook al voor elkaar gekregen. Het had een hotel kunnen zijn, zo groot was het. En dat vrijwel middenin het historische centrum van Brugge. De bootjes kwamen nog net niet voorbijgevaren. Echt te bizar. Zo keken ik en Elise elkaar ook aan. Maar ze had een gespannen blik. Gisteren al, en vandaag ook al de hele dag. Ik wist dat er iets was. Ik durfde het alleen niet te vragen.