Een Beeldschone Huisgenote - 83

Voor de fans van ‘Een beeldschone huisgenote’:
Binnenkort verschijnt ‘Vrienden voor het leven’, een mini serie van zes afleveringen. Het is een spin-off en prequel van ‘Een beeldschone huisgenote’. Het verhaal speelt zich dus VOOR deze serie af. Ik stuur deze delen naar de schrijfservice, waardoor het wel even kan duren voordat ze online komen. Hou de site dus in de gaten. Abonnees krijgen natuurlijk vanzelf wel een mail.
Heel veel leesplezier!

We waren twee weken verder, het was begin augustus. Ik was in de winkel aan het opruimen want het was nog een half uur voor de sluitingstijd. Anna was met de klant bezig. Toen klonk de deurbel. Ik draaide me om en zag een klant binnen lopen. Het viel me meteen op dat ze heel erg jong was, ik schatte haar vijftien jaar oud. Ze was erg klein en mager. Ze had mooie blonde haren. Ze had een grote boodschappen tas bij zich. Aan de vorm van de tas te zien zat er een grote doos in. Ik liep op haar af en vroeg vriendelijk: ‘’Goedemiddag, kan ik u ergens mee helpen?’’ Ze keek me even aan en schudde haar hoofd. ‘’Nee, dank u, ik kijk hier wat rond.’’ Ik kon zien dat ze erg nerveus was.
Ik glimlachte. ‘’Dat mag. Mocht u toch hulp nodig hebben, dan kan u altijd aan mij vragen.’’ Het meisje knikte en liep tussen de rekken door. Ik ging terug naar het kledingrek waar ik bezig was om te sorteren. Ik gluurde stiekem naar het jonge meisje. Want ik had het gevoel dat er iets niet klopte. Ze was nog gespannen en keek constant om zich heen alsof ze ons in de gaten hield.

Het meisje was bij het rek waar de dames shirts hingen. Ze haalde er iets uit en liep naar het pashokje. Toen ze achter het gordijn verdween, liep ik naar het rek. De kleren hingen altijd netjes in de volgorde in de rekken omdat het makkelijk voor mij was om naar de juiste kleding te zoeken. Ik keek vlug tussen de kleren en zag dat er twee shirts weg waren. Twee dezelfde shirts maar twee verschillende maten. Ik haastte me terug naar mijn plek. Het meisje kwam naar buiten en ging voor de spiegel staan. Het shirt paste perfect bij haar. Ze dook weer tussen de rekken, vond een paar shirts en verdween weer in het pashokje. Ik ging vlug checken. Weer twee shirts gepakt. Logisch, misschien wilde ze ze allebei gewoon even passen.

Wat ze tot nu deed, was natuurlijk niets vreemds. Maar hoe ze zich gedroeg, vond ik wel een beetje verdacht. Ze bleef controleren of Anna of ik naar haar keek, alsof ze niet betrapt wilde worden. Even later ging het gordijn weer open en Het meisje bracht de shirts weer terug in de rekken. Ze had haar eigen shirt weer aan. Ze ging naar de rekken waar de broeken hingen. Ik deed alsof ik de rekken aan het controleren was en kwam bij de shirts aan. Ik ontdekte dat er twee ontbraken. Logisch, dacht ik. Ik liep naar het rek die vlakbij de pashokjes stond. Het gordijn was half open en ik kon daarbinnen kijken. De twee kleerhangers hingen aan de kapstok. Naast de kruk stond een boodschappentas. Maar de shirts waren nergens te vinden. Vreemd. Zou ze die al in de tas gestopt hebben? Waarom zou ze dat doen? Ze moest de shirts toch eerst betalen. Plotseling liep het meisje langs me voorbij.
‘’Lukt het een beetje?’’ vroeg ik beleefd.
Ik kon duidelijk zien dat ze geschrokken was. Ze stotterde zelfs: ‘’Ja… dat… ja.. het lukt me wel. Dank u wel.’’ Ze verdween haastig achter het gordijn. Ik had haar kleding snel bekeken, ik kon het niet zo goed zien maar ik had het idee dat de kleren oud waren. Ik besloot om haar goed in de gaten te houden. Het meisje ging voor de spiegel staan en controleerde of de nieuwe broek goed bij haar stond. Ik stond nog steeds bij het rek en gluurde naar het pashokje. De oude broek van haar hing aan de kapstok. Dat kon ik goed zien omdat de broek donkerblauw was en ze had twee lichtblauwe broeken meegenomen. Maar de tweede lichtblauwe broek was nergens te vinden! Ik keek via mijn ooghoek naar het meisje. De broek die ze nu aanhad was veel te groot voor haar. Ze verdween weer naar het pashokje.

Ging ze de kleren stelen? Ik vond het al vreemd dat ze hier alleen gekomen was. Zeker dat ze zo jong was. Ik vertrouwde het niet. Het gordijn schoof opzij en ik wendde mijn blik snel af. Ondertussen was de andere klant vertrokken. Anna liep naar het meisje toe. Ik gluurde weer naar het pashokje en zag alleen de boodschappentas. Ik vertrouwde het niet en liep dus naar het volgende rek die dichtbij de uitgang stond. Vanaf hier zag ik het meisje in het pashokje verdwijnen en een tel later kwam ze weer naar buiten met de boodschappentas. Met ingehouden adem keek ik via mijn ooghoek of ze naar de balie ging. Maar nee, ze liep richting de uitgang! Toen ze dichtbij was, stapte ik voor haar en glimlachte vriendelijk. ‘’En heb je wat kunnen vinden?’’
Het meisje zette een stap achteruit van de schrik.
‘’Ehh, nee meneer, er is niets wat ik mooi vind. Helaas maar volgende keer beter.’’
‘’Jammer, maar heb je de shirts wel terug in de rekken gezet? Volgens mij mis ik er twee.’’
De wangen van het meisje waren meteen rood geworden en ik kon goed zien dat ze in paniek was.

Plotseling rende ze langs me naar de uitgang. Razendsnel draaide ik me om en kon nog maar net haar pols vastgrijpen. Het meisje gilde het uit. ‘’Hier blijven, jij,’’ gromde ik. Het meisje bleef schreeuwen. Anna rende op ons af. ‘’Wat is er in vredesnaam aan de hand?’’ Door het geschreeuw van het meisje kwamen Mandy en Lotte de winkel binnen stormen.
‘’Nou,’’ zei ik tegen het meisje. ‘’Kun je ons vertellen wat er daar in jouw tas zit?’’
Het meisje keek ons in paniek en bang aan. Plotseling zakte ze in elkaar en barstte in huilen uit. De tas viel open en ik zag een lichtblauwe broek. Ik haalde die eruit. ‘’Kijk eens aan wat ik gevonden heb.’’ We keken elkaar aan terwijl het meisje bleef huilen. Lotte knielde voor haar en sloeg haar armen troostend om haar heen. ‘’Rustig maar, meisje,’’ zei ze zacht. ‘’Kom, we gaan naar de kantine.’’

Mandy en Lotte slepen het arme meisje naar de kantine. Ik pakte haar tas en vond de ontbrekende shirts meteen.
‘’Ik sluit de zaak nu af,’’ zei Anna. Ik knikte en zette de kleren terug in de rekken. Toen ik de kantine binnen liep, zei het meisje snikkend: ‘’Het spijt me zo, het spijt me zo.’’ Lotte die naast haar op de bank zat, zei: ‘’Rustig maar, het was wel fout wat je deed, maar we zijn niet boos. Maar kun je ons vertellen waarom je dat deed?’’
‘’Hier,’’ zei Mandy terwijl ze het glas water aan haar bood. Anna, Irene en Elise zaten op een afstand mee te luisteren. Ik ging wat dichterbij zitten anders kon ik het gesprek niet volgen. Het meisje keek angstig om zich heen.
‘’Hoe heet je?’’ vroeg Lotte lief.
‘’Fleur.’’
‘’Mooie naam. Hoe oud ben je?’’
‘’Zestien,’’ antwoordde Fleur.
‘’Vertel eens, waarom wil je onze kleren stelen?”’
Fleur staarde beschaamd naar de grond. ‘’Ik word gepest.’’
Ik knipperde met mijn ogen. Gepest? Waarom? Ze zag er goed uit. Er was niets vreemds aan haar. Ik snapte het niet waarom ze gepest werd.
‘’O, dat is niet leuk,’’ zei Lotte. ‘’Maar waarom wordt je gepest?’’
‘’Vanwege mijn versleten kleren. Ze noemen mij een oud wijf. Mama kan de nieuwe kleren niet betalen.’’
Lotte keek ons eerst even aan en daarna keek ze Fleur aan. ‘’Laten we je moeder eerst gaan bellen. Wil je haar even bellen om te vragen of ze hier kan komen?’’
Fleur keek haar aan met natte ogen. ‘’Ik heb geen telefoon.’’
‘’Je mag met mijn telefoon bellen. Ken je je moeders nummer uit je hoofd?’’ vroeg Lotte.
Fleur knikte. Ze belde haar moeder om te vragen of ze hier zo snel mogelijk kon komen. Ze zou er over twintig minuten zijn, had ze tegen ons gezegd. In die twintig minuten telde ik de kassa.

Toen ik daarmee klaar was, kwam de moeder van Fleur. Ik was heel even verrast van haar verschijning. Ze was nog jong, niet ouder dan 35 jaar gokte ik. Maar ik wist meteen zeker dat ze de moeder van Fleur was. Ze hadden allebei zelfde blonde haren. Het viel me ook op dat ze geen nieuwe kleren droeg. Ze stelde zich netjes aan ons voor. Ze heette Esther.
‘’Zo,’’ zei Esther toen ze naast haar dochter ging zitten. ‘’Vertel, wat heb je gedaan?’’
Fleur keek beschaamd naar beneden. ‘’Ik heb geprobeerd om de kleren te stelen.’’
De ogen van Esther werden groot. ‘’Wát heb je gedaan?’’
Fleur barstte in tranen uit. ‘’Sorry mama, ik kan het niet meer tegen. Ze doen me zo pijn.’’
‘’Kom eens hier, lieverd,’’ zei Esther moederlijk. Ze keek ons aan. ‘’Mijn oprechte excuses van mijn dochter, zo heb ik haar niet opgevoed maar we maken een moeilijke tijd door. Ik zal het aan jullie uitleggen.’’
‘’Wil je koffie?’’ vroeg Anna.
‘’Ja, ik lust wel een kopje koffie, dank je wel.’’

Nadat Fleur uitgehuild was, keek haar moeder haar streng aan. ‘’Fleur, wat je gedaan hebt, kan echt niet. Stelen is strafbaar. Je mag van geluk spreken dat ze de politie niet hebben gebeld.’’
‘’Sorry,’’ zei Fleur beschaamd.
‘’Dat moet je niet tegen mij zeggen,’’ zei Esther.
Fleur keek ons aan. ‘’Wie is hier de baas?’’ Haar stem klonk schor. Lotte, die aan de andere kant naast haar zat, zei: ‘’Dat zijn Mandy en ik.’’
‘’Het spijt me dat ik jullie kleren probeerde te stelen,’’ zei ze met een snik.
‘’Het is niet goed wat je deed, Fleur. Maar we zijn niet boos op je, we gaan de politie niet bellen. We willen de uitleg van jouw moeder wel graag horen,’’ zei Lotte lief.

Esther kreeg eerst koffie van Anna en begon te vertellen: ‘’Ik kom uit het kleine dorp uit de biblebelt. Mijn hele familie is streng gelovig. Ik was de enige die niet zo van kerkelijk gedoe hield. Mijn ouders waren heel streng en hielden me scherp in de gaten. Ik was zeventien toen ik stiekem uit het huis glipte om te gaan stappen. Ik had eigenlijk geen vrienden maar dat maakte me niet uit. Ik wilde gewoon op stap gaan. Ik ontmoette daar een leuke man. Hij was eigenlijk veel te oud voor mij maar ik vond hem meteen leuk. Voordat we wisten, stonden we te zoenen, ergens achter in het café. Hij nam mij mee naar het toilet en daar hebben we het gedaan. Rond twee uur ’s nachts was ik naar huis gegaan en kon gelukkig stiekem binnen glippen zonder dat mijn ouders wakker werden. Maar een maand later merkte ik ineens dat ik eigenlijk allang ongesteld had moeten zijn. Na mijn school fietste ik naar het andere dorp om een zwangerschapstest te kopen. En ja, ik was zwanger. Ik kon er niet meer onderuit komen en vertelde het dus aan mijn ouders. Ze waren woest en zette mij zomaar uit huis. Mijn hele familie walgde van mij. Ik had geen vrienden en stond er alleen voor. Ik kon de man die mij zwanger had gemaakt, ook niet meer vinden. Ik had de barman gevraagd of hij die man kende. Hij ontkende dat en vertelde dat hij hem maar één keer had gezien. Toen stond ik dan op de stoep. Niemand wilde me helpen. Maar ik had een vriendin waarmee ik stiekem contact had via internet. Ik heb haar toen nooit ontmoet. Maar het was mijn enige kans en stuurde een bericht naar haar. Godzijdank wilde ze mij graag helpen. Ze bood me tijdelijk onderdak. Ik heb mijn school gelukkig kunnen afmaken maar de opleiding zat er niet in. Want ik moest werken. Ik had geld nodig voor het onderdak en voor mijn kind. Ik werkte eerst als serveerster in het restaurant. Nu werk ik bij het schoonmaakbedrijf. Ik woon nu in een kleine flatje samen met mijn dochter. Mijn inkomen is heel laag. Ik kan nog maar net rondkomen. Dat betekent dus dat we ons geen luxe dingen kunnen veroorloven. Daar heb ik gewoon geen geld voor. Ik probeer mijn dochter zo goed mogelijk te verzorgen. Maar soms lukt het niet helemaal goed. Fleur werd af en toe gepest vanwege haar oude kleding. Soms krijgen we wel gratis kleren van de stichtingen. Maar de kinderen van school zijn gewoon verwend.’’

Het was stil in de kantine. Esther nam een slokje van haar koffie.
‘’Wow, wat erg,’’ mompelde Elise zacht.
Esther glimlachte. ‘’Het klinkt heel heftig maar ik heb het prima gered. Voor Fleur ging het allemaal wat moeilijker. Maar wat ze zojuist gedaan heeft, ben ik echt niet blij mee. Zo heb ik haar niet opgevoed.’’
Fleur kromp in elkaar. ‘’Sorry mama.’’
‘’Beloof me dat je dit nooit meer doet,’’ zei ze streng.
Fleur keek haar moeder aan. ‘’Beloofd mama.’’
Esther gaf haar dochter een flinke knuffel.
Irene boog voorover. ‘’Heb je de vader van Fleur alsnog kunnen vinden?’’
Esther schudde haar hoofd. ‘’Nee, ik heb alles geprobeerd. Ik weet niet waar hij is. Ik weet zijn achternaam niet eens. Ik denk dat hij zich niet wil laten horen.’’
‘’Kon je geen beter werk vinden?’’ vroeg Anna.
Esther lachte spottend. ‘’Hoe kan ik beter werk vinden als ik geen diploma heb?’’
Ik zag Anna nadenken. ‘’Wat zijn jouw kwaliteiten?’’
‘’Ik merk wel dat ik goed in economie ben,’’ antwoordde Esther.
Anna knikte langzaam. ‘’Misschien kan ik wat regelen voor je. Ik ga even mijn vader bellen.’’ Esther keek haar verbaasd na toen ze de kantine uitliep. ‘’Wat gaat ze doen?’’
Lotte gniffelde. ‘’Iets voor jou doen, denk ik.’’

Ondertussen was Mandy stilletjes naar het magazijn gegaan en kwam niet veel later terug met een doos in haar handen. Ze zette die op de tafel. ‘’Oké,’’ zei Mandy. ‘’Kom eens hier, Fleur. Ik heb misschien wat voor je.’’
Fleur keek haar eerst met grote ogen aan, net als haar moeder. Ze schuifelde voorzichtig naar de tafel toe.
‘’Dat zijn outlet kleren, Fleur,’’ zei Mandy lief. ‘’Maar ze zijn nog in de mode. Wat vind je van deze?’’ Ze hield het shirt omhoog voor haar.
De ogen van Fleur werden alleen maar groter. ‘’Ja, deze is wel mooi.’’
Mandy glimlachte. ‘’Houd die even vast.’’ Ze gaf het shirt aan haar en haalde nog een shirt uit de doos. ‘’En deze?’’
Fleur knikte. Mandy legde het shirt boven op het andere shirt die Fleur in haar handen had.
Ze zocht nog verder in de doos en vroeg ondertussen aan Fleur wat haar maat was. Ze toverde de broek tevoorschijn. ‘’En deze?’’
Fleur knikte enkel, ze kon niets meer zeggen.
‘’En deze?’’ vroeg Mandy toen ze de volgende broek omhoog hield.
‘’Ja, ik vind deze heel mooi. Ik hou van lichte broeken,’’ zei Fleur.
Mandy legde de broek boven op de stapel kleren die Fleur vasthield. ‘’Nou alsjeblieft, ze zijn van jou,’’ glimlachte ze.
Fleur keek haar verbaasd aan en schudde haar hoofd. ‘’Nee, dat kan ik niet aannemen, zeker niet na wat ik net gedaan heb.’’
‘’Hou het maar, Fleur. We krijgen hem niet verkocht. Ze liggen al veel te lang in het magazijn.’’
Fleur schudde langzaam haar hoofd. Tranen stroomden over haar wangen. ‘’Het spijt me zo dat ik jullie kleren wilde stelen.’’
Mandy knuffelde haar. ‘’Het is al goed maar doe dat nooit meer.’’
Ze knikte. ‘’Beloofd. Heel erg bedankt.’’

‘’Nou,’’ zei Mandy opgewekt. ‘’Esther, kom eens hier. Wat vind je van deze?’’
‘’Nee, dat ga ik echt niet aannemen,’’ zei Esther beslist.
‘’Vind je hem mooi?’’
‘’Ja, het is wel een leuk shirt, maar…’’
‘’Nou, alsjeblieft,’’ zei Mandy toen ze het shirt in Esthers handen drukte. ‘’En deze broek past goed bij je. Vind je hem ook mooi?’’
‘’Nee!’’ antwoordde Esther beslist.
‘’Dat beschouw ik als ja,’’ zei Mandy glimlachend terwijl ze de broek aan haar overhandigde.
Ik grinnikte zacht. Heerlijk wat mijn vrouw aan het doen was.

Esther kreeg nog een shirt en een broek. Ze bleef maar protesteren maar Mandy had het duidelijk gemaakt dat het geen dure kleding was en dat ze het best kon missen. Uiteindelijk stemde Esther in met heel veel tegenzin. Ze knuffelde Mandy en Lotte hartelijk. Op dat moment kwam Anna terug.
‘’Oké, Esther, ik heb mijn vader gebeld. Hij kan beter werk voor je regelen maar je krijgt eerst een proeftijd voor drie maanden. Als je dat goed doet, krijg je een jaarcontract met een goed salaris. Het is een boekhouding werk in het hotel. Zou je dat kunnen, denk je?’’
Esther haar mond viel wagenwijd open. ‘’Dat meen je toch niet? Als de mensen mij een goede instructies geven, dan lukt het mij wel.’’
‘’Nou alsjeblieft,’’ zei Anna toen ze het papiertje aan haar gaf. ‘’Mijn vader wil je morgen om tien uur in zijn kantoor spreken. Hier staat het adres.’’
Esther was even stil. ‘’Waarom doen jullie dat?’’
‘’We helpen mensen graag,’’ zei Lotte glimlachend.

‘’Nou, als jullie zo behulpzaam zijn, kunnen we dat ook zijn, niet waar, Elise?’’ zei Irene terwijl ze opstond. Elise kwam ook overeind. ‘’Inderdaad Irene.’’
Irene liep op Esther af en streelde haar blonde haren. ‘’Wil je dat je haren geknipt worden?’’
‘’Nee, dat hoeft niet, dat kan ik niet betalen,’’ zei Esther.
Irene glimlachte. ‘’Dat was mijn vraag niet. Mijn vraag was of je je mooie haren geknipt wil hebben.’’
‘’Als mama niets zegt, dan doe ik het wel. Ja, ik wil mijn haren heel graag geknipt hebben!’’ zei Fleur enthousiast. We schoten in de lach. Elise keek Fleur vrolijk aan. ‘’Nou, dan gaan we naar de kapsalon!’’
Esther zuchtte en keek rond. ‘’Ach, vooruit dan maar. Maar jullie zijn heel lieve mensen. Ik weet niet waarom we dit verdiend hebben maar dank jullie wel.’’
Irene glimlachte. ‘’Nou, let’s go!’’

‘’Ho ho,’’ hield ik de dames tegen. ‘’Zo werkt het niet, dames.’’ Mijn grijns verscheen op mijn gezicht.
‘’Oh nee, zet jullie schrap, Esther en Fleur. Mijn man is iets van plan. Het zal niet veel goeds zijn,’’ zei Mandy.
Ik stond vlak tegenover Fleur, die enigszins zenuwachtig naar me keek.
‘’Nou Fleur, wat gebeurt er als de mensen stout geweest zijn?’’
‘’Ze krijgen straf,’’ antwoordde ze aarzelend.
‘’Precies, en wie was vandaag stout?’’
‘’Ik,’’ zei ze een beetje beschaamd.
Ik glimlachte. ‘’Dus volgende week zaterdag mag je hier komen werken. Dat is jouw straf.’’
‘’Nee,’’ zeiden Mandy en Lotte in koor.
‘’Ik vind het eigenlijk wel een goed idee,’’ zei Esther langzaam.
‘’Ja,’’ beaamde Fleur. ‘’Ik moet mijn lesje leren. Dus ik kom volgende week zaterdag. Hoe laat moet ik er zijn?’’
‘’Om negen uur,’’ zei ik en begon breed te grijnzen. ‘’Dan mag je het toilet schoonmaken.’’
Mandy en Lotte wilden weer protesteren maar Fleur giechelde. ‘’Prima, mij maakt het niet uit. Zolang ik mijn schuld terug kan betalen.’’
Ik glimlachte. ‘’Je bent een slimme meid.’’
‘’Het spijt me nog een keer wat ik gedaan heb,’’ zei ze.
Ik legde mijn hand op haar schouder. ‘’Het is al goed, Fleur. En nu naar de kapsalon. Elise gaat jou mooi kaal scheren. Hmm, het is eigenlijk wel een goede straf, vind je niet?’’
‘’Geen sprake van, Danny. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat ik dat doe!’’ zei Elise streng.
Ik grijnsde breed. ‘’Als ik jouw haren nou eraf scheer, dan heb je geen haren meer om eraan te denken.’’
Esther en Fleur schoten in de lach. Elise zuchtte demonstratief. ‘’Let maar niet op hem. Kom we gaan naar de kapsalon.’’

Mandy, Lotte, Anna en ik bleven achter in de kantine. Mandy gaf me een stomp tegen mijn arm. ‘’Wat was je gemeen!’’
Ik grijnsde vals. ‘’Ze had het toch verdiend?’’
Toen krulden de mondhoeken van Mandy omhoog. ‘’Als je straks vader word, dan weet ik al dat je een goede vader zal zijn.’’
Ik knipperde met mijn ogen. Lotte knikte instemmend. ‘’Ik ben het helemaal met Mandy eens.’’
‘’Dank jullie wel,’’ zei ik met een brok in mijn keel.
‘’Maar om vader te worden, moet je het gaatje wel zien te vinden, hé?’’ zei Anna ondeugend.
Ik grinnikte. ‘’Ja inderdaad. Dat wordt lastig.’’
‘’Zal ik je helpen met aanwijzen?’’ zei ze grijnzend.
‘’Dat zou inderdaad handig zijn, Anna. Wat ben je toch lief.’’
Mandy en Lotte keken elkaar zuchtend aan. ‘’Stelletje kleuters. Kom op, we gaan even opruimen,’’ zei Lotte streng.

Zondagmiddag waren we in de tuin van Kelly en Nick. Het was warm buiten. Iedereen was luchtig gekleed. Anna zag er prachtig uit in haar bikini. Nick had de barbecue uit de schuur gehaald. Lotte had het vlees gemarineerd. De marinades had ze zelf gemaakt, uit het receptenboek van Joost. We waren heel benieuwd. Ik zat naast Anna te praten.
‘’Hoe gaat het met Esther met haar nieuwe werk?’’
‘’De collega’s zijn blij met haar. Ze moet wel ingewerkt worden. Maar ze leert snel en werkt hard. Mijn vader zit te denken om haar een deeltijd bedrijfseconomie opleiding aan te bieden. Hij betaalt de opleiding maar Esther moet het later terug betalen.’’
‘’Zo, dat is tof van Arjan. Esther zal er wel blij mee zijn,’’ zei ik goedkeurend.
‘’Ja, Esther is er heel erg blij mee. Volgens mijn papa is zij een slimme vrouw maar ze moet het natuurlijk leren,’’ zei Anna.
Ik moest ineens lachen. ‘’De diefstal van Fleur heeft toch iets goeds opgeleverd.’’
Ze grinnikte. ‘’Zeg dat niet tegen Fleur anders blijft ze het doen.’’

Het eerste gemarineerde vlees was gaar. Nick en Bram deelden het uit aan ons. ‘’Oké,’’ zei Nick. ‘’Nu iedereen het eerste stukje snijden. We gaan het eerste stukje allemaal tegelijk opeten. Het is de marinade uit het receptenboek van Joost. Ik ben benieuwd!’’ Iedereen sneed een stukje van het vlees af. Nick hield de vork met een stukje vlees omhoog. ‘’Op Joost.’’ We volgden zijn voorbeeld en toasten op Joost. Nick kreunde meteen toen hij een stukje vlees in zijn mond stopte. ‘’Mijn hemel,’’ zei hij met volle mond. ‘’Dat is waanzinnig lekker!’’ Hij viel meteen aan met eten.
Ik moest hem gelijk geven. Dit had ik nog nooit geproefd. Ik had veel van Joost zijn kookkunsten mogen genieten maar die marinade had ik nog nooit geproefd.
‘’Dat is heerlijk,’’ zei Elise onder de indruk.
‘’Ja, het is erg smaakvol,’’ beaamde Mandy.
‘’Ik maar denken dat ik goed kan koken. Maar dit is pas eten!’’ zei Lotte. ‘’Het recept was eigenlijk niet moeilijk maar ik moest wel een paar kruiden gebruiken waarvan ik dacht ‘Moet ik dit serieus toevoegen? Het lijkt me niet zo lekker.’ Maar ik had toch precies gedaan wat in het boek stond. Godzijdank heb ik dat gedaan. Wat is dit verrukkelijk!’’
‘’Lotte, zeg alsjeblieft dat je genoeg vlees gemarineerd hebt,’’ zei Nick smekend.
Lotte grinnikte. ‘’Er ligt nog een schaal die wel gemarineerd is in de koelkast.’’
‘’Nick,’’ zei Bram. ‘’Als we nou eerst de andere schaal gaan pakken, dan zijn de dames wat sneller vol. Dan kunnen we meer van dat lekkere vlees eten.’’
Nick keek hem lang aan. ‘’Je bent geniaal!’’ De dames lachten luid. ‘’Geen sprake van,’’ zei Kelly. ‘’Je pakt netjes eerst de schaal van het gemarineerde vlees, begrepen?’’ Nick gaf haar een knipoog. ‘’Maar eerst die schaal die naast barbecue ligt, opmaken. Die zijn volgens mij allemaal ook gemarineerd.’’ Lotte bevestigde dat. We moesten lachen toen we zagen dat Nick bijna rende naar de barbecue.

Ruim twee uur later zaten we allemaal onderuit op de stoelen. We zaten allemaal propvol van het heerlijke eten. Nick had het meeste op. Hij was dolblij toen Elise hem vroeg of hij het laatste stukje van haar vlees wilde omdat ze vol zat. Lotte had twee verschillende marinades gemaakt. De tweede marinade had ik volgens mij wel ooit een keer geproefd.

Het uur daarop was het rustig en gezellig. Anna ging ineens rechtop zitten. ‘’Oké, mensen. Zullen we het over het seksfeest hebben?’’ Ze kreeg meteen alle aandacht van ons. ‘’Ik wil graag het feest op 15 augustus organiseren bij ons thuis. Kunnen jullie dan allemaal?’’
Ik keek Mandy aan, die knikte bevestigend. ‘’Wij kunnen, Anna,’’ zei ik.
‘’Wij ook,’’ vulde Elise aan.
‘’Maak je daar ook lekker vlees?’’ vroeg Nick grijnzend. We schoten hard in de lach.
‘’Nou, een heleboel lekker vlees, Nick. Zoals worstjes,’’ zei Anna ondeugend.
Hij grinnikte. ‘’We komen ook.’’
‘’Mooi,’’ zei Anna. ‘’Als het dan echt zomert en veel te warm is, dan stellen we het uit. Want dan is het praktisch niet te doen. Maar goed, mensen, dit is dus over twee weken. Ik wil dat jullie allemaal volgende week een SOA test gaan doen. Maak dus een afspraak met je huisarts. Als jullie de test gedaan hebben, mogen jullie tot het feest geen seks hebben met anderen. Neem de uitslag van de SOA test mee naar het feest. Ik wil het zelf zien. Hebben jullie dat begrepen?’’
We knikten braaf. Anna vervolgde weer: ‘’Ik regel alles. Jullie hoeven niets te doen. Jullie mogen spannende setjes aantrekken als jullie dat willen. Ik heb jullie allemaal apart gesproken en weet precies wat ik nodig heb voor het feest. Nog één ding, iets heel belangrijks. Mocht een van jullie toch twijfels hebben, bel mij dan meteen. Ik meen het. Ook als je het eigenlijk niet durft te zeggen, uit angst een spelbreker te zijn. Dat kan me niet schelen, bel mij gewoon op als je toch ergens mee zit. Begrepen mensen?’’ Anna keek ons streng aan.
Weer knikten we braaf.
‘’Ik vind het fijn dat je dit serieus neemt, Anna,’’ zei Elise zacht.
Mandy knikte. ‘’Ja, dat vind ik ook.’’
‘’Ja, ik ook,’’ zei Bram. ‘’Maar ik vind het best wel spannend.’’
‘’Ja, ik ook maar ik kijk er wel naar uit. Ik vertrouw jullie allemaal. Anders zou ik het niet snel durven,’’ zei Lotte.

Er viel een stilte. We keken elkaar aan. Ik keek Kelly aan, ze keek terug. Ik wilde haar als eerste hebben op het feest. Blijkbaar had ze dezelfde gedachten als ik.
‘’Ik ga je opeten, Kelly,’’ zei ik grijnzend, opzettelijk met harde toon zodat iedereen het kon horen. Een gierend lachsalvo klonk door de achtertuin.
‘’Met marinade?’’ vroeg Nick plagend.
Ik grinnikte. ‘’Dat lijkt me heerlijk.’’ Ik keek opnieuw naar Kelly. ‘’Ik kijk er naar uit om met jou te vrijen,’’ fluisterde ik zacht.
‘’Ik ook met jou,’’ fluisterde ze met een twinkeling in haar ogen. Toen zag ik Mandy naar ons kijken. Ze gaf me een veelbetekenende knipoog.

De twee weken vlogen voorbij alsof het niets was. Mandy en ik hadden inmiddels onze SOA test gedaan. Allebei waren we negatief. Mandy had een sexy boxer voor me gekocht. Die was licht doorschijnend. Als je goed keek, kon je mijn lul door de stof zien. Maar dan moest je wel goed kijken. Mandy had een prachtig wit lingerie setje aangetrokken. De push-up beha duwde haar borsten heerlijk omhoog. Haar sexy witte netkousen zou Mandy pas aantrekken als wij bij Anna waren. Maar zonder die kousen zag ze er al prachtig uit. Ze was net een godin. Ik kreeg spontaan zin in haar. Ze duwde me lachend van haar af. Daarna trok ze een witte luchtige zomerjurk aan. Ik had haar geplaagd dat ze een watje was omdat ze niet met netkousen naar buiten durfde te gaan. Ze protesteerde door te zeggen dat ze de buren geen verkeerde indruk wilde geven. Ik zei daarop met een grijns dat de buren daardoor pas echt een geweldige indruk zouden krijgen.

Even later waren we er klaar voor. Mandy had haar gezicht stijlvol opgemaakt en rook heerlijk naar parfum. Haar haren had ze in een hoge paardenstaart gezet waardoor ze een open gezicht kreeg. Haar bruine ogen waren opvallend goed zichtbaar. Mijn armen gleden voorzichtig om haar middel. ‘’Wist je dat je er prachtig uitziet, mijn mooie godin.’’
Mandy glimlachte lief. ‘’Dank je wel, lieverd. En je ruikt heerlijk.’’ Ze gaf me een korte zoen. ‘’Ben je er klaar voor?’’
Ik knikte en keek naar beneden. ‘’Jij ook, mijn vriend?’’
‘’Allang!’’ riep mijn pik opgewonden.
Mandy gniffelde. ‘’Doe niet zo gek. Kom op, laten we naar het seksfeest gaan.’’