Duitsland 2002 - 4

Ik had het masturberen afgezworen na wat ongepaste uitspattingen én ik had, met een beetje hulp van cupido Melanie, kennisgemaakt met Daniel. We hadden afgesproken elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten bij het meer, op dag drie van mijn vakantie in Duitsland.

Het meest gênante van het hele gebeuren met de Duitse jongeren was dat mijn ouders de hele tijd op een paar meter afstand gezeten hadden. Ze hadden dus het hele gesprek meegeluisterd vanaf de andere kant van de boom. Teruglopend naar de camping had ik dus niets nieuws te vertellen en vroegen ze ook eigenlijk niets. 'Dan ga je morgenmiddag zeker niet mee naar het klooster en de uitkijktoren?', vroeg mijn moeder. Mijn vader was me te snel af: 'Nee, natuurlijk gaat hij niet mee, dat heb je toch gehoord?'. Later, na het eten, tijdens een eeuwigdurende pot Monopoly dat vooral tussen mijn ouders ging, zei mijn moeder nog: 'Ik wil wel dat je je telefoon meeneemt hoor, voor als er iets is. Dan kan je ook gelijk je nummer aan je nieuwe vrienden geven.'. Ik had een Motorola met een klepje en een uitschuifbare antenne in die tijd. Zonder beltegoed uiteraard, dus het ding lag ongebruikt op de bodem van mijn tas.

Later die avond, tijdens het douchen, dacht ik niet eens aan aftrekken. Ik stond zelfs zo lang in gedachten naar een dode langpootmug te staren zonder op de knop te drukken voor de volgende minuut warm water dat ik het koud kreeg. Snel afdrogen en aankleden maar. Op mijn luchtbed was het wel anders. Ik had toch dik een uur naast hem gezeten, in zwembroek en verder niets, en ik had toch zeker stiekem naar de inhoud van zijn zwembroek gegluurd en die beelden maakten me echt wel heel warm. Maar ik dacht vooral aan de volgende dag. Zouden we ook naar het vlot zwemmen? Of een potje frisbeeën? Zouden zijn vrienden niet heel raar kijken als we zouden flirten? Ik hoopte vurig dat hij dezelfde zwembroek zou dragen. Viel hij eigenlijk wel op jongens? Ja, dat laatste moest haast wel. Denkend aan zijn groenblauwe ogen en de kuiltjes in zijn wangen viel ik eindelijk in een onrustige slaap.

De volgende ochtend scheen de zon al vroeg. Er was geen mist, geen bewolking, dus mijn tentje werd al snel erg warm. Het was half acht. Ik ging er maar uit. Zelfs mijn ouders sliepen nog, ik kon mijn vader horen snurken. Aan de lege wijn - en bierflessen zag ik dat ze het laat hadden gemaakt. Ik ging maar in een stoeltje zitten onder de luifel en bladerde wat door een Libelle of Margriet. Saai. Mijn oog viel op zo'n rood boekje van mijn moeder. Op de kaft stond een man met lang bruin haar, zijn lichtblauwe overhemd stond open en zijn gespierde borstkas stak vooruit. Zijn broek was dichgebonden met een touw. Onder zijn grote linkerbicep was het blonde golvende haar van een vrouw in een corset met uitpuilende borsten te zien. Ze keek verlangend naar de man omhoog. Hij keek in de verte. Op de achtergrond stond een boerderij in de fik. Ik opende het boek halverwege en las een stukje. Gatverdamme mam!

Toen mam uit de caravan kwam gestommeld had ik het boekje alweer verstopt onder de Margriet. We dekten de ontbijttafel, mijn vader kwam uit bed, we ontbeten en de ochtend kroop voorbij ondanks een nieuw badmintonrecord van 363 keer heen en weer slaan.

Eindelijk was het 11 uur en liep ik rillend van de zenuwen, in zwembroek, wit shirt en met een tasje met handdoek, frisbee, fles limonade en zak chips over de camping naar de zij-uitgang. Om de laatste hoek, op het pad langs de stacaravans, zag ik Melanie staan. Ze zwaaide. Ik liep naar haar toe. Ze stond te wachten tot Dani, zoals zij hem noemde, uit de stacaravan kwam. Dat duurde niet lang, gelukkig. Hij zag er weer fantastisch uit en we glimlachten breed toen we elkaar zagen. Deze keer was hij gekleed in een witte tanktop en met een petje op maar met helaas een korte spijkerbroek aan en niet zijn blauwe zwembroek. Witte sneakers en een touwtjesrugzakje maakten het ensemble compleet. Hij sloeg mij zacht op mijn schouder, gaf Melanie een kus ter begroeting, en we liepen het pad af naar de houten klapdeur. Melanie wees me nog de stacaravan van haar ouders, schuin tegenover die van Daniel. Zij droeg haar zwarte haren in een vlecht vandaag en dat zag er best leuk uit.

Daniel vertelde hoe de andere vier van de dag ervoor, namen mij onbekend, niet zouden komen. Ze gingen karten ergens. Daniel en Melanie waren natuurlijk ook meegevraagd maar zij vonden karten stom, net als ik, en hadden het lullig gevonden als ik alleen op het strandje had zitten wachten en ze kwamen niet. Dat was ik wel met ze eens. Tijdens het lopen raakten onze handen elkaar soms, die van Daniel en mij. Dat zorgde voor aangename schokjes door mijn lijf. Ik vroeg ze wat die lange houten schutting eigenlijk moest voorstellen aan onze rechterkant. 'Dat laat ik je zo wel zien', zei Daniel met een knipoog. Hij sprak natuurlijk Duits maar ik vertaal alles naar het Nederlands. Melanie zuchtte en zei iets over kinderachtigheid. Toen op de hoek van de schutting Daniel me aantikte en tussen twee bomen door de bosjes inliep bleef zij dan ook met haar ogen rollend staan. Ik liep achter Daniel aan, natuurlijk. We moesten over een heuveltje vol braamstruiken klimmen, dat was wel lastig, en daarna nog zo'n 30 meter lopen. Achter de schutting doemde een houten bouwwerk op en ik hoorde het gekletter van water dichterbij komen. Het stopte even en ging toen weer verder. Ik rook chloor en dennennaalden. Daniel hield zijn vinger voor zijn lippen als teken dat ik stil moest zijn en ging op zijn knieën zitten. Hij wenkte me. Ik ging naast hem zitten en keek ook door de losse schuttingplank voor ons. Er achter zag ik de blote benen van een douchende jonge vrouw op niet meer dan twee meter afstand. De deur van het houten gebouw ging open en er kwam een blote man uitgelopen in een wolk stoom. Een man met een dikke buik, een ontzettend bruin lijf en een klein piemeltje. Hij ging zich ook douchen. Ik keek naar Daniel, hij tuurde vooruit. Zijn schouders waren nog wat rood door de zon en hij had veel meer sproeten daar dan op de rest van zijn lijf, viel me op. Echt heel schattig. Ik keek weer door de schutting. Op de achtergrond was een zwembadje te zien met 30 ligstoelen er omheen. Ongeveer de helft was bezet met naakte mensen, mannen en vrouwen van alle leeftijden. Er stonden meer houten huisjes met douches ernaast. Het was een saunacomplex, vandaar de schutting, en Daniel had een losse plank ontdekt om te kunnen gluren naar douchende mensen. Hij beet op zijn onderlip, knipoogde, en keek me enthousiast aan. Ik voelde me ineens prima over mijn zwembadgluuravontuur. Ik was niet alleen! We bleven nog heel even kijken maar de lekkere mannen bleven weg, toen liepen we weer terug naar de wachtende Melanie die op haar telefoon aan het typen was.

Daniel en ik praatten over van alles en nog wat, Melanie liep druk te SMS'en op drie meter achter ons. We liepen het strandje op en er was verbazingwekkend genoeg helemaal niemand terwijl het aan de overkant wel superdruk was. Het was ook heel warm. Wij vonden dat natuurlijk niet erg. Melanie al helemaal niet blijkbaar want zij liet haar jurk zakken en klikte zonder meer haar bikinitop los, haar grote melkwitte tieten hadden blijkbaar ook een kleurtje nodig. Daniel leek het niet eens te merken dus ik gedroeg me hetzelfde. We spreidden onze handdoeken en ploften neer onder de boom. Dezelfde boom als de dag ervoor. Stiekem keek ik naar Daniel terwijl hij zijn tanktop uittrok. Zijn tepeltjes waren rozer dan me gisteren was opgevallen. Ze staken prachtig af tegen zijn spierwitte huid. Hij was vooral slank, bijna mager, maar gespierder dan ik. Ik had iets zachtere vormen. Melanie deelde mee, nog steeds niet opkijkend van haar mobieltje dat haar vriend langs zou komen en inderdaad, toen Daniel en ik drie kwartier later aan het frisbeeën waren kwam er een dikkige man in een zwart heavy metal shirt en met een paardenstaart aanlopen. Hij had een plastic tas in zijn hand. We liepen naar hem toe om kennis te maken en hij gaf ons allebei een blik bier uit zijn tas. Daarna stak hij een sigaret op en Melanie ook. We dronken onze blikjes leeg en ik voelde me er een beetje draaierig door. 'Zwemmen?', vroeg Daniel, en hij stond op om met zijn rugtasje naar het houten hokje te lopen. Hij ging zijn zwembroek aandoen, yes! Melanie en haar vriend gingen niet mee zwemmen. Daniel kwam uit het hokje en zag eruit om op te vreten in die donkerblauwe Adidas, hij gooide zijn tasje neer en rende het ijskoude meer in. Ik liet me niet kennen en rende erachteraan. We zwommen een stuk richting het vlot en toen we halverwege waren stopten we even en keken om. Melanie lag half onder haar vriend, ze zoenden heftig en zijn hand zat in haar broekje. We keken elkaar schouderophalend aan en zwommen door naar het vlot. Daar aangekomen gingen we naast elkaar op de rand zitten en we zagen dat Melanie en vriend verdwenen waren. Haar spullen lagen er nog wel. 'In het huisje', zei Daniel met een veelbetekenende blik. Ik lachte, keek hem aan en onze ogen hielden elkaar lang vast. 'Nu gaan we zoenen', dacht ik. Mijn hard begon als een razende te bonzen en ik voelde vlinders overal. Toch niet. Hij stond op en dook van de duikplank in het water. Ik ademde een paar keer diep in en uit en sprong achter hem aan. We zwommen terug. Op het strandje aangekomen zagen we dat er een jong gezinnetje op het strandje was komen zitten. Vader, moeder en twee kleine blote kindjes. Ze zaten dichtbij het water. Melanie kwam het hokje uit met warrig haar en een rood zweethoofd. Toen ze de kinderen zag bedekte ze snel haar borsten met haar arm, wat helemaal niet mogelijk was vanwege de maat, en rende naar haar tas om haar jurk aan te trekken. Haar vriend kwam ongegeneerd naar buiten gesjokt, ondertussen zijn broek dicht knopend. 'Wij gaan zo, zijn vrienden geven een ravefeest', zei Melanie 'en het wordt vanmiddag heel slecht weer.' Ik keek naar de strakblauwe lucht en kon het me niet voorstellen. Het idee hier straks alleen met Daniel te zijn vond ik heel leuk maar ook heel erg spannend tegelijk. We namen afscheid van Melanie en haar vriend.

We hadden wat overgegooid met een balletje en met een frisbee, een beetje gelezen en chips gegeten, veel gekletst toen we besloten nog maar eens naar het vlot te zwemmen. In het water klierden we elkaar terwijl we zwommen, water spetteren, elkaar onder duwen, stoeien. Buiten adem kwamen we bij het vlot aan en toen ik me optrok om er op te gaan zitten viel me gelijk op dat het licht anders was. De zon was weg en boven de bomen pakten dikke donkergrijze wolken zich samen. Het water van het meer was donkergroen geworden. De laatste mensen aan de overkant pakten haastig hun spullen, de snackwagen werd dichtgegooid. Het gezinnetje op ons strandje was ook al verdwenen. In de verte klonk onweer. Zonder iets te zeggen sprongen we weer in het water en zwommen zo snel als we konden terug. De eerste dikke druppels vielen terwijl we nog aan het zwemmen waren, het regende flink toen mijn voeten bij de bodem konden en tijdens het sprinten naar de spullen viel het met bakken uit de hemel. We grepen wat we konden en renden naar het houten hokje. Gered. Ik liet me op het bankje tegen de achterwand vallen en keek hoe Daniel zijn bovenlijf zo goed en zo kwaad als het ging afdroogde met een natgeregende handdoek. Hij was een en al kippenvel. Ik ook. Ik sloeg mijn handdoek om mijn schouders, hij deed de zijne als een rok om zijn middel en kwam naast me zitten. We keken naar de regen die met vlagen op het strand en water kletterde, nog na hijgend van het zwemmen en het rennen. In het hokje was het nog best warm omdat de zon er de hele dag op geschenen had. Plotseling legde hij zijn hoofd op mijn schouder, zijn koude natte haren kriebelden mijn hals. Ik schrok er een beetje van. Onhandig duwde ik mijn rechterarm achter zijn rug langs en deed mijn hand op zijn heup, half op de handdoek. Zo zaten we een tijdje tot Daniel zijn hoofd bewoog en ik iets warm en nats in mijn hals voelde. Hij kuste me. En toen nog een keer en nog een keer, heel vaak, telkens op een andere plek. Het voelde zo ongelooflijk lekker dat mijn adem stokte. Ik deed mijn ogen dicht en voelde zijn lippen over mijn schouder, mijn arm, mijn borst. Toen omhoog. Ik opende mijn ogen, we keken elkaar aan en zijn volgende kusje was op mijn mond. Nog een. Toen langer en daarna vol overgave. Onze tongen raakten elkaar en speelden tikkertje. Hij likte speels mijn wang, ik zijn kin, hij mijn voorhoofd en toen dook ik naar zijn kleine roze keiharde tepel. Zijn hand wreef over mijn hoofd, via mijn hals onder de handdoek op mijn rug. Hij krabde me zacht. Ik likte over zijn andere tepel, zoog er op en hij ademde zwaarder en zwaarder. Daar waren we beland. Twee jonge jongens, schuilend voor het onweer in een houten huisje, ver weg van alles en iedereen. Onervaren, verliefd en geil. Er kon van alles gebeuren. Plotseling piepte mijn telefoon irritant hard van onderin mijn tas. Alsof we wakker schrokken uit een droom keken we elkaar versuft aan. Ik leunde naar mijn tas, pakte snel mijn mobieltje, het was mijn moeder en ze vroeg of ik veilig was in verband met de onweersbui. Ik antwoordde dat we schuilden op een veilige plek, dat ik van haar hield. Zij zouden na het eten terugkomen, ik mocht patat halen in het dorpje. 'Oke, oke, doei mam.'