Talent - 8

16.

De privéjet van ZI stond klaar om hen terug naar België te vliegen. De rest van ZI zou nog minstens een dag ter plaatse blijven om alles af te ronden. Tijd genoeg voor de piloot om terug te keren om hen op te pikken.

Eenmaal in de lucht, begon Amelia ongecontroleerd te beven. Nu pas drong het tot haar door dat alleen maar dankzij haar reactie, een catastrofe vermeden was. Stel je voor dat Dylan raak getroffen had. Het toestel was volgens haar zwaar genoeg geweest om Lars zijn schedel opengespleten te hebben. Wat een shit show zou dat opgeleverd hebben…

De lijfwacht zag wat er gebeurde. Hij ging naast haar zitten, sloeg zijn arm rond haar en fluisterde: ‘Stil maar, soldaat, je hebt het voortreffelijk gedaan.’

Soldaat, noemde hij haar. ‘Fraaie soldaat zou ik zijn,’ mompelde ze. ‘Een kleine vechtpartij en ik stort in.’ Dan krulde een kleine glimlach haar lippen. ‘Ik zou natuurlijk wel mirakels kunnen doen voor het moraal van de troepen…’

Libanski liet een ‘Hah!’ horen toen ze dat zei. Grappig. ‘Wat jij er ook van denkt, ik ben verschrikkelijk fier op je. Die spinning kick was geweldig. En vooral dat je op die manier reageerde, maakt me trots. Een minder iemand zou misschien gegild hebben of zo. Maar jij? Vlam erop! Kijk.’ Hij haalde zijn smartphone uit de binnenzak van het vest dat hij droeg. Een paar swipen en klikken, en op het scherm was duidelijk te zien wat Amelia deed.

De roodharige zag haar naakte flitsend de perfecte trap afleveren. En Dylan daarna kordaat een klap op zijn neus verkopen. ‘Mja, niet slecht, moet ik toegeven…’

‘Niet slecht? Iemand die na een paar maanden training dit kan en doet, die is beter dan “niet slecht”. Die heeft talent!’

Lap. Nog een talent erbij. Hoer, PR-officer en nu vechtmachine… Wat gaan het volgende zijn? Keukenprinses?
Dan merkte ze iets. Door het stof van zijn broek heen was duidelijk te zien dat Lars met een knoert van een erectie zat. ‘Hm, moet ik me hierover zorgen maken?’

De man keek haar vragend aan.

‘Ik ram iemand in elkaar en jij krijgt een stijve. Ga je me binnenkort een kooi injagen?’

Lars bulderde nu van het lachen. ‘Voor een kooigevecht ben je nog lang niet klaar, liefje. Maar jou zo bezig zien, zo elegant, zo vaardig, zo… kordaat, ja, daar word ik geil van.’

‘Dan moeten we daar iets mee doen, hé,’ zei Amelia en ritste zijn broek open. Een handvol seconden later verdween zijn stijve in haar mond. Lars mocht er dan wel op kicken wanneer zij iemand in elkaar ramde, zijzelf voelde zich toch honderd keer beter met een lul in haar mond. Vrouwelijker.

Al snel gingen de kleren uit en gaven ze zich over aan stomende seks op de sofa die ze tot bed uitgetrokken hadden. Libanski naaide haar zoals ze het wilde. Eerst in missionarishouding in haar kut, dan op z’n hondjes in haar kont. Eindigen deden ze met een 69. Zij sabbelde, kuste, streelde zijn pik en ballen, hij vingerde haar vaginaal en anaal, activiteiten die hij regelmatig pauzeerde om met zijn tong haar klitje te bewerken. Hij kwam na een paar minuten grommend klaar in haar mond; het doorslikken van het zoet-zout zaad, bracht Amelia’s eigen orgasme op gang.

Na even geknuffeld te hebben, vroeg Amelia: ‘Hoe lang nog denk je voor we landen?’

Libanski keek op zijn horloge. ‘Een klein half uur. Waarom?’

‘Denk je dat de piloot ook zin heeft?’

“Waarin” hoefde de lijfwacht niet te vragen. ‘Moment, ik zal het eens gaan vragen.’ Snel schoot hij terug in zijn kleren en ging dan naar de cockpit.

Even later kwamen de piloot en co-piloot de cabine binnen. Lars had de plaats achter de stuurknuppel ingenomen - hij was een gebrevetteerd, militair piloot. De mannen keken hun ogen uit. De bloedmooie, roodharige jonge vrouw lag naakt op de sofa met de benen uitnodigend open; haar gleuf glom van het vocht dat ze afscheidde. Met haar ogen lokte ze hen.

‘Kom, jongens,’ zei Amelia. ‘Ik denk wel dat we hem kunnen vertrouwen zolang hij rechtdoor moet vliegen. Maar voor de landing had ik toch liever dat een van jullie achter de knuppel zat.’

Een paar stappen bracht de mannen tot vlak bij haar. De piloot liet zijn broek zakken en kroop op het bed tussen haar benen. Hij wilde duidelijk zijn zak ledigen in haar kut. De co-piloot ging naast haar staan zodat ze hem kon afzuigen.

‘Hmmm,’ deed Lia met een mond vol lul; de piloot had duidelijk ervaring. Waarschijnlijk had hij ook wel al eens het genoegen gehad om Karen haar voortje om te ploegen… Zijn jongere - en knappere - collega hield het maar enkele minuten uit voordat hij spoot. Hij trok zijn lul uit haar mond en pompte zijn sperma over haar tieten en buik.

‘Oké, Guy, terug naar de cockpit met jou,’ beval de piloot terwijl hij verder bleef beuken in het soppende poesje van de rosse slet.

‘Goed, kapitein,’ zei de co-piloot; zijn intonatie verried echter dat hij het niet echt “goed” vond, maar hij fatsoeneerde zijn uniform en ging terug naar zijn post.

‘Mag ik…?’

Een goede hoer heeft maar een half woord en een blik in de ogen van een klant nodig om op diens wensen te kunnen inspelen.
‘Me in mijn kontje naaien? Natuurlijk, schat.’ Amelia draaide zich op handen en knieën, en zette zich schrap. De man was goed voorzien door moeder natuur, dus dit ging ze voelen. Een seconde later duwde de eikel zich een weg voorbij haar sluitspier. Ze zoog haar longen vol lucht en hield die vast tot de knots in haar endeldarm zat. De rest ging gemakkelijker. ‘Oh ja, neuk me nu, schat, neuk me hard, doe het!’

De piloot had geen aanmoediging nodig en neukte aan een hoog tempo, waarbij hij zich stevig vasthield aan haar heupen.

Lars was inmiddels terug binnengekomen en nam plaats op een stoel naast de sofa. Hij haalde zijn pik tevoorschijn en trok zich af terwijl hij genoot van het schouwspel dat Amelia en Jasper, de piloot, verzorgden. Het duurde niet lang voordat de man zijn hoogtepunt bereikte. Met een doffe keelklank dumpte hij zijn zaad in haar darmen.

Lia had zich inmiddels tot tegen het randje gevingerd. De gewaarwording van heet sperma dat in haar gespoten werd, duwde haar erover. Het gevoel van duizenden zachte naalden die in de miljoenen zenuwuiteinden in haar lichaam prikten, het gevoel waar ze nooit genoeg van kon krijgen zo leek het wel, rolde over haar. Rolde door haar. ‘Oh jaaaaa…’ zuchtte ze terwijl het gevoel, onvermijdelijk, van haar wegrolde als een golf die vanop het strand terug de zee opzocht.

Jasper trok zich terug uit de bolle kont en trok zijn broek op. Terwijl hij bezig was met het fatsoeneren van zijn hemd en das, zag hij Libanski overeind komen. De man deed een pas naar voor en spoot zijn zaad in het gezicht van de jonge vrouw. Geen mooiere vrouw dan een met een klodder zaad op haar smoeltje, vond hij. Hij draaide zich om en verdween opnieuw in de cockpit.


17.

Vier uur later - het was inmiddels zeven uur in de ochtend - wandelden Amelia en Lars het kantoor van Erik Zachenster binnen.

Erik was onmiddellijk naar kantoor vertrokken toen hij van Lars bericht ontvangen had dat de jet geland was. Hij had absoluut daar willen zijn wanneer zijn plusdochter en haar lijfwacht arriveerden.
Toen hij haar zag binnenkomen, stond hij recht vanachter zijn bureau en liep naar haar toe. Een liefdevolle plusvader-dochter omhelzing volgde. ‘Fantastisch gedaan, schat,’ zei hij wanneer ze elkaar loslieten. ‘Alles is goed verlopen?’ Dat meende hij te mogen afleiden uit de berichten die hij van Libanski ontvangen had.

‘Ja hoor,’ verzekerde Amelia hem. Dan lachte ze. ‘Voor Lars bijna niet, vrees ik.’

‘Oh? Wat is er dan gebeurd?’

Lijfwacht en hoer deden verslag van wat er zich voorgedaan had in kamer 314. Erik keek vol bewondering naar de manier waarop Lia de man van Eve Doyle een trap verkocht en daarna een mep op zijn neus. Maar gemixt in de bewondering was toch ook angst. Nu was het goed afgelopen, maar het had zo gemakkelijk anders kunnen uitdraaien. Nee, met zulk een opdrachten ging hij haar in de toekomst niet meer opzadelen. Michelle zou hem vermoorden. Hij droeg haar dan ook op om hierover niks aan haar mama te vertellen. ‘Ze weet wel dat je in London was voor een beurs, maar dit’ - hij wees naar de smartphone van Lars - ‘hoeft ze niet te vernemen, goed?’

De jonge vrouw zag de noodzaak om haar moeder te beschermen wel in. ‘En nu?’ vroeg ze.

‘Nu? Nu ga je naar huis, naar je moeder.’ Dan besefte hij dat Amelia nog niet wist dat Michelle ontdekt had wat ze voor ZI deed. ‘Je moeder weet wat voor werk je voor ons doet, trouwens.’

Shit. Nu ja, het heeft langer geduurd dan ik dacht. ‘Hoe reageerde ze?’

‘Geschokt, uiteraard. Maar vooral bezorgd voor je veiligheid.’

‘Oké, ik praat wel met haar. En wat ga jij nu doen met wat we je doorgestuurd hebben?’

‘Nu is het aan de andere diensten om het voorstel van Bayran Brand zo snel mogelijk te analyseren en ons eigen voorstel te formuleren. Daarvoor hebben ze vier dagen.’ Het zou een huzarenstukje worden, besefte de CEO, maar ze moesten dat voor elkaar krijgen. De inspanningen van zijn kind mochten niet tevergeefs geweest zijn.

‘Tot straks dan,’ zei Amelia tegen Erik. Tegen Lars: ‘Tot… ja, wanneer zie ik je terug?’

‘Morgen!’ reageerde de lijfwacht. ‘Om negen uur. Training.’ Toen hij de uitdrukking op het gezicht van Lia zag, voegde hij er ‘Eén perfecte kick en je denkt dat er niet meer getraind moet worden?’ aan toe.
Amelia verzekerde hem dat dat echt niet het geval was en dat ze zeker op post zou zijn. Dan vertrok ze.

***

Drie kwartier later stopte ze thuis. Ze was nog even bij de bakker binnengesprongen - ze wist dat mama van verse koffiekoeken als ontbijt hield. Zijzelf trouwens ook. Toen ze de keuken binnenwandelde, zat Michelle aan de tafel met een sigaret en een tas koffie.

Een sigaret? Dan moet ze zich wel grote zorgen maken… wist de jonge vrouw. ‘Hoi, mam,’ zei ze zo luchtig mogelijk. ‘Kijk, ik heb voor het ontbijt gezorgd’ - en ze legde de zak met koeken op de tafel.

‘Hmmm, lekker,’ verzekerde Michelle haar dochter. ‘Hoe was het in London?’

‘Een groot succes,’ zei Amelia en gaf haar moeder de verkorte, opgekuiste versie, waarin ze alleen maar praatte over de officiële dingen.

‘Leuk voor jou dat het zo goed gegaan is, schat, maar je hoeft niet meer te liegen. Ik weet dat je een van de twee bedrijfshoeren bent.’ Ze vertelde hoe ze erachter gekomen was.

‘Ben je boos?’ wilde Amelia dan weten.

‘Niet boos om wat je doet,’ antwoordde Michelle. ‘Maar wel omdat je dacht dat je zoiets voor mij moest verbergen. Of dacht je nu echt dat ik niet wist dat je een schaamteloze slet bent?’

‘Wel, ik hoopte dat toch…’

Michelle barstte in lachen uit.

‘Waarom lach je hiermee, mam?’ Amelia was blij dat haar moeder niet boos was, maar ze begreep niet veel van haar reactie.

‘Kind, van wie denk je dat je dat hebt, die niet aflatende zin in seks?’ De vrouw deed de zak open en haalde er een koffiekoek uit. Smakelijk beet ze erin.

Die vraag had de jonge vrouw zich nog niet gesteld, om eerlijk te zijn. ‘B-ben jij zoals ik?’ vroeg ze dan.

‘Natuurlijk.’

‘Vertel!’ Ook zij nam nu een koek en terwijl ze rechtstond om een koffie voor zich te maken, luisterde ze met stijgende opwinding naar wat haar mama vertelde.