Het Begin... In Marokko - 12

Allereerst sorry voor het lange wachten. Excuses, die zijn er niet echt. Gewoon moeite om te schrijven. Maar een goede vakantie en een hoop rust hebben wonderen gedaan. Dit verhaal is bijna ten einde en het vervolg is ook al aardig onderweg. Dit verhaal zal afgemaakt worden. Mijn dank gaat uit naar Dannyboy en Keith, die onbewust mij de hernieuwde inspiratie hebben gegeven met de verhalen die zij delen. Veel leesplezier.

Die blik in de ogen van Appie ken ik en keek hem vragen aan. Appie antwoord met veel enthousiasme: “Je weet toch, Appie heeft altijd een oplossing. Ik heb mijn neef laten rondvragen of er iemand is die meer van Aicha wisten. Gewoon om te laten weten dat ze veilig uit Marokko is. Wat blijkt, een zus van haar vader die woont in Duitsland. Net zoals Aicha verstoten omdat ze een relatie met een Turkse man was aangegaan. Ondertussen ook alweer 20 jaar getrouwd. Hoe leuk zou het niet zijn als zij als verrassing aanwezig zouden zijn.” Ik was wel verbaasd. Aicha heeft mij nooit iets verteld van dit familielid. Dat kan een risico zijn. “Appie, hoe is je Turks?”grapte ik. “Nee, even serieus. Misschien is het wel een idee als we voor de bruiloft met z’n tweeën eens een bezoekje zouden brengen aan haar tante en oom. Dan kunnen wij tijdens het gesprek pijlen hoe zij erin staan.” Appie knikte en beloofde om snel te kijken of contact te leggen.

Mijn telefoon begint aanhoudend te trillen. Ik krijg allemaal mails en een whatsapp bericht binnen. Het blijkt een nieuwe groep te zijn die door Romy aangemaakt is. Ze heeft het bericht in het Nederlands en Engels geschreven: “ Hallo lief toekomstig bruidspaar. Nogmaals bedankt voor het vertrouwen in mijn diensten. Ook heb ik zeer genoten van de avond gisteren. Jullie zijn zo’n leuk en mooi koppel samen. Daarom verdienen jullie iets unieks. Ik ben al de hele ochtend en middag druk aan de slag gegaan en heb 4 ideeën grof uitgewerkt. Kijk of er iets bijzit wat jullie aanspreekt, dan kan ik dat verder uitwerken. Mocht het toch niet helemaal de juiste richting zijn, laat het weten en dan zal ik met iets nieuws komen.” Nieuwsgierig naar de mails verontschuldigde ik mij en liep ik naar de zolder waar mijn pc staat. Volgensmij had Aicha precies hetzelfde idee want ze was al op de zolder. Lachend en met een passionele kus begroet ik haar. Aicha weet niet hoe snel ze de mails moet openen. Snel bekijken we de sfeerbeelden die De verschillende thema’s aangeven. De ene is nog mooier dan de ander. Steeds wisselend van de mails, blijven we terug komen bij het warme bruin/koper/goud herfst/Arabisch thema. Voor ons beide zijn er herkenbare elementen in dit thema. Aisha en ik kijken elkaar aan en knikken alleen. Ik maak snel een foto van het scherm en stuur dit naar Romy in de groepsapp. “ Dit wordt hem”. Romy reageert direct, alsof ze hier al op aan het wachten was. “Ergens had ik al een vermoeden dat jullie voor dit thema zouden gaan. Daarom was ik all bezig om het uit te werken. Ik heb een aantal zaken van jullie nodig: -Aantal personen die komen. -Zaal of kasteel of een verrassing? Traditioneel, Arabisch of modern feest? En belangrijkste, komt het gelegen om vrijdag in ondertrouw te gaan? Dan 1 week later op zaterdag de trouwerij, is dat ook goed?”

Aicha en ik keken elkaar aan. Met mijn moeder kwam ik op 80 gasten die ik zou willen uitnodigen. Nogmaals vroeg ik Aicha of er echt niemand was die zij wilde uitnodigen. Aicha zei de liefste woorden die ze kon zeggen. “Lieve schat, jij en je vrienden, ouders en buren hebben mij zo hartelijk ontvangen en in hun midden opgenomen.” Dit ontroert mij zeer veel. Deze lieve woorden bevestigen mijn keuze. Ik mag dan pas 18 zijn, ik weet gewoon dat ze de ware is. Ik schrijf dat het maximaal 100 gasten zijn.

De tweede vraag over locatie……Zonder iets te zeggen typt Aicha “ Surprise us”. Ik moet lachen en knik. Ook voor de volgende vraag is het Aicha die het initiatief neemt. “Modern with Arabic influences”. Hierbij kijkt ze mij aan en ik knik en Aicha drukt op send. Dat is geregeld. Aicha en ik gaan lekker eten en ook de avond vliegt om.

De volgende dag word ik al vroeg gewekt door Aicha. Appie zat blijkbaar in de keuken. Zelden dat hij zo vroeg was, dus moet het wel belangrijk zijn. “Pak je sleutels, we moeten naar Duitsland voor dat van de bruiloft.” Ik wist direct waar hij het over had. Maar dan had hij dat echt snel geregeld. Ontbijten was niet nodig, Appie zijn moeder had eten meegegeven voor onderweg. Ik nam afscheid van Aicha die gelukkkig geen vragen stelde en we stapte in mijn nieuwe auto. Het was toch een pracht ding. Van alle gemakken voorzien en toch niet te opvallend. In de auto praat Appie mij bij. Aicha’s tante was verbaasd om iets te horen over haar familie, maar was geschokt wat Aicha overkomen was, maar zeker blij waar ze nu was. Het was haar man die ons uitgenodigd had om vandaag meteen te komen. Nu we op de Duitse autobahn zijn trap ik de nieuwe auto eens op z’n staart. Alsof het niets is, zit ik al aan de 200km/u. Verder ga ik niet, daar ik de auto nog niet goed genoeg ken. Maar omdat we snel kunnen doorrijden zijn wij binnen 2 uur al in Keulen. Aangekomen bij het adres, zie ik allemaal flats. Het lijkt wel een doolhof. Na nog 10x hetzelfde rondje gereden te hebben zie ik ineens een klein zijstraatje en een bordje met het juiste huisnummer. Snel parkeer ik de auto en lopen we richting de deur. Toegeven dat ik echt wel zenuwachtig ben. Ik druk op de bel en na een paar seconde hoorde wij een mannen stem in het Duits. Gelukkig kon ik wel een aardig woordje Duits praten en vraag aan de man of hij Mehmet is. De stem klinkt ineens een heel stuk vrolijker en maakt de deur open met de mededeling 2 trappen op te gaan. Op de 3de verdieping stond er een kleine, licht kalende man ons op te wachten. Wij werden heel vriendelijk omhelst door de man en ging ons voor naar binnen. Eenmaal binnen keek ik mijn ogen uit. Het leek wel alsof ik in Turkije was. Op verschillende plekken hingen Turkse ogen, tapijten op de vloer en een hele grote muurschildering van de Bosporus. Een heel warme sfeer hing in het huis. Mehmet gebaarde ons plaats te nemen. Hij schenkt ons turkse thee in en maant ons om toe te tasten aan al het lekkers dat op tafel staat. Ik moet lachen, Appie spreekt geen woord Duits dus ben nu eens een keer degene die moet vertalen. Appie tast toe aan al het suikergoed op tafel alsof zijn moeder hem geen eten meegegeven had. Mehmet moet lachen en zegt dat hij nog veel meer had. Ondertussen begin ik een gesprek met Mehmet. “Heel erg bedankt dat u ons hier wilt ontvangen. Ik was namelijk zeer verbaasd dat er nog familie was van Aicha.” Mehmet wordt gespeeld boos en zegt: “Alsjeblieft geen u. We zijn namelijk zo goed als familie van elkaar. Maar ik moet zeggen dat ik en mijn vrouw Soulma ook verbaasd waren door het telefoontje van uw vriend. Nadat Soulma 42 jaar geleden verstoten werd door de familie heeft ze absoluut niet meer kunnen vernemen over Aicha. Je wil niet weten hoe blij mijn vrouw was te horen dat ze een nichtje had. Maar was wel verdrietig dat ze ook heeft moeten vluchten. Maar je vriend zei ook iets over dochtertje. Hebben jij en Aicha al een kind?” Ik moet lachen en vraag Mehmet: “waar is uw, sorry jouw vrouw?” Nu was het Mehmet die moet lachen en antwoord “Ja je leert het wel, maar mijn vrouw die komt er zo aan. Jullie waren iets eerder dan verwacht. Ze moest nog een verrassing ophalen.” Ik kijk hem niet begrijpend aan en Mehmet reageert lachend “wacht maar af, dit zal je leuk vinden.” Ik ben nieuwsgierig maar beheers me om te vragen. Daarentegen is Mehmet wat vrijpostiger. “Ik moet het je vragen, maar die rode Mercedes, is die van jou?” Ik knik en Otman floot tussen zijn tanden. “Dat doe je goed.” We praten een tijdje door. Mehmet blijkt een oude klassieke E190 te hebben, al 4x zonder problemen op en neer naar Turkije geweest. We zijn zo druk aan het praten dat we niet horen dat de deur open gaat. Een vrouw van 60-65 jaar loopt binnen. Dit is Aicha’s tante, geen twijfel mogelijk. Je ziet gewoon de gelijkenis. Ik sta op en steek mijn hand uit. Die wordt helemaal genegeerd en krijg een volle omhelzing van Soulma. Dan kijkt ze mij aan en zegt iets in het Marokkaans. Ik hoor Appie lachen en zegt: “je bent goedgekeurd. Ze noemt je een mooie jongen en bent welkom in de familie.” Nu is het mijn beurt om rood te kleuren. Wat mij opvalt is dat Soulma zeer westers gekleed is en geen hoofddoek draagt. “Soulma, spreekt u ook Duits of wilt u dat ik je in het Engels aanspreek?” Gelukkig spreek Soulma prima duits en schakel ik snel over op het Duits. Van de andere kant van de kamer hoor ik Mehmet roepen “wat voor mij geld, geld ook voor mijn vrouw. Geen u.” Ik moet lachen en zeg tegen Soulma “Ik wil je heel hartelijk danken voor de gastvrijheid om ons zo snel te ontmoeten.” Soulma steekt haar hand op en wuift het weg. “Geen dank geen dank. Ik ben blij dat mijn nichtje veilig is, en je ziet mij eruit als een goede jongen. Je lijkt me wel een beetje jong, als ik mag vragen naar je leeftijd.” Blozend geef ik toe dat ik 18 ben. Ik wil er nog iets achter zeggen, maar Soulma wuift het weg. “Prima leeftijd, hoe jonger je bent, hoe meer tijd je hebt om van elkaar te genieten. Maar ik weet niet of mijn man het al gezegd heeft, maar er is nog iemand die ik wil voorstellen. Maak kennis met Nadia.” Er komt een jonge meid de kamer ingelopen. Een schoonheid om te zien. “Wat we nog niet aan de telefoon gezegd hadden, was dat wij een dochter hebben.” Mijn mond valt open van verbazing en Appie zijn mond valt open om te kwijlen. Mehmet ziet het en geeft hem een zachte klap op zijn achterhoofd. “Dat is mijn dochter, EN verloofd.” Iedereen ligt in een deuk behalve Appie. Ik wil het vertalen, maar Soulma is mij al voor. Ik heb Appie nog nooit zo rood gezien en verontschuldigt zich wel 10x. Het is is gebroken. Nadia blijkt een talenwonder en spreekt zo in het Duits, Turks, Marokkaans en dan weer in het Engels. De tafel komt vol met eten en drinken en Appie heeft een gesprek met Soulma over het dorp waar zijn familie vandaan komt en ik heb een heel leuk gesprek met Nadia. ze blijkt 25 te zijn en de jongste wethouder onderwijs, jeugd en sport te zijn in Keulen. Zij vertelde dat zij door het dolle heen was toen haar moeder haar gisteren belde met het nieuws. Ze heeft direct vrijgenomen om hier te kunnen zijn. Ik moet blozen en Nadia geeft mij een knuffel. Ik voel in haar knuffel echte warmte, een speciale klik. En zonder erbij na te denken vraag ik: “Nadia, ik ken je misschien pas net, maar ik heb zo’n goed gevoel bij jou, zou je mijn getuigen willen zijn?” Al het geluid verstompt. Plots begint Soulma te janken en Nadia kijkt mij verbaasd aan. Het is Mehmet die de sfeer breekt en tegen zijn dochter zegt: “Ze ja domme doos.” “Jazeker” roept Nadia uit en iedereen ligt in een deuk…..behalve Appie die weer niets meegekregen heeft nu Soulma nog haar tranen is aan het deppen. Ik vertaal het snel voor Appie en zie een beetje teleurstelling op zijn gezicht. Hij had waarschijnlijk gehoopt op deze vraag aan hem. Snel herpakt hij zich en feliciteert Nadia. De tijd vliegt en bij het afscheid beloven ze aanwezig te zijn op het huwelijk. Snel geeft Nadia haar nummer aan mij om contact te houden. De weg terug is Appie wat stil. Steeds als ik het gesprek aankaart valt het stil. Ik weet wat het is, maar ik kan niks zeggen. Dat is niet aan mij. De weg terug lijkt half zo lang te duren en de auto gedraagt zich prima. Eenmaal thuis zit Aicha al op mij te wachten. Ik weet dat ze nieuwsgierig is, maar ze vraagt niets. Ik neem haar in mijn armen en voel de warmte voor elkaar. Wat hou ik van deze vrouw. Yasmin komt aangehuppeld in haar schattige stitch onesie en neem haar nu ook in mijn armen. Papa papa papa. Ik smelt ter plaatse. Ze is mijn dochter misschien niet, maar ze zal altijd mijn dochter zijn. Ik laat haar vliegen naar haar bedje. Ze kirt het uit van het lachen. Ik stop haar onder het wol en kus haar een goede nacht.

Wanneer ik terug ben bij Aicha, zie ik haar met tranen in de ogen zitten. Natuurlijk schrik ik mij rot en loop snel naar haar toe. Ik neem haar in mijn handen en dan vertelt ze: “sorry, maar alles komt eruit. Dit zijn tranen van geluk. Ik ben nu veilig, ik ga trouwen met een super knappe man en deze super knappe man is als een prins voor mijn kleine princes. Wat kan ik nog meer wensen?” Ik moet op mij tong bijten, kan niks zeggen de verrassing moet op de bruiloft komen.

We kijken nog wat TV en Aicha ligt op mijn schoot. Zacht streel ik door haar haren. Als ik naar Aicha kijk, dan zie ik wel kleine overeenkomsten. Ik vraag me af hoe haar reactie zou zijn wanneer ze haar familie ziet. En op welk moment zou ik haar moeten introduceren. Allemaal vragen voor latere zorg. Nu eerst samen genieten. Ik vraag haar of ze mee gaat slapen en geef een knipoog. Gelukkig zie ik pretoogjes verschijnen en weet ze niet hoe snel ze recht moet komen. Ik neem haar vast en til haar naar onze slaapkamer. Aicha heeft haar benen om me heen geklemd. Zachtjes gooi ik haar op bed en trek mijn shirt en broek uit. Haar ogen stralen lust uit en verslinden mij bijna. In mijn onderbroek is mijn paal duidelijk zichtbaar. Ik zie haar staren. Zonder haar blik af te wenden maakt ze haar rok los en gooit deze in de hoek. Ik zie dat ze een roze onderbroekje aan heeft. In het kruis is een donkere vlek zichtbaar. Ik loop langzaam dichterbij. Aicha bijt op haar lip. Een voor een knoop ik de knoopjes van haar bloes los. Onder de bloes komt een erg mooie kanten by vandaan. Dit moet een recente aankoop zijn, maar mij hoor je alles behalve klagen. Ik duw haar achterover en kom naast haar liggen. Mijn arm sla ik om haar heen en draai haar naar mij toe. Haar mooie lach blijft betoverend. Onze lippen komen dichter bij elkaar. Langzaam openen we beide onze lippen, de weg vrijmakend voor onze tongen. Gepassioneerd spelen onze tongen het spel der liefde. Ondertussen maak ik met een hand haar bh voorzichtig los. Aicha gaat meteen voor de hoofdprijs. Haar hand streelt mijn paal. Helaas moet ze dit onderbreken om haar bh af te laten glijden. Om niet weer onderbroken te worden, doet ze direct haar slipje uit en ik mijn boxer. Naakt liggen we voor elkaar. Tongen verbonden en handen die elkaars lichaam strelen. Mijn handen gaan nu langs haar vochtige schaamlippen. Ik laat mijn vingers verder glijden en deze gaan zonder weerstand naar binnen. Ze was kletsnat. Aicha verbrak onze zoen en duwde mij op mijn rug. “ Sorry ik heb je paal nu nodig” zei Aicha met pure geilheid in haar stem. Ze nam plaats op mijn paal. In een keer liet ze zich zakken. Een heftige kreun volgde. Tijd om bij te komen gaf ze zichzelf niet. Ze begint direct op een hoog tempo op mijn paal te stuiteren. Er was weinig nodig op ik voelde haar vagina pulserend klaar komen om mijn paal. Gesmoord op haar arm kreunde ze het uit. Na zeker 15 seconde nam het pulseren af. “Dankje schat” was alles wat ze kan uitbrengen. Ze blijft een paar minuten op mijn borstkas liggen, maar wel blijft ze haar vagina spannen en ontspannen zodat mijn paal stijf blijft. Nadat ze is bijgekomen, staat ze op. Naast me neemt ze plaats op handen en voeten. Klaar om genomen te worden op z’n hondjes. De blik die ze mij geeft als ze haar hoofd naar achteren draait doet me bijna laten komen. Ik positioneer mijn paal voor haar opening en laat hem er volledig in verdwijnen. Haar ogen draaien weg. Ik neem Aicha haar heupen beet en start langzaam in en uit te stoten. Steeds iets sneller. Helaas ben ik alweer snel bij mijn hoogtepunt. Aicha merkt het en knijpt haar vagina spieren aan. Dit was natuurlijk de druppel die letterlijk de emmer doet overlopen. Straal na straal spuit in die in haar. Ook Aicha komt weer klaar. Beide hebben we het uiterste gegeven. Ik voel langzaam mij paal krimpen. Snel grijp ik mijn boxershort en houdt die tegen Aicha haar vagina wanneer ik uit haar floep. Ze drukt mijn onderbroek tegen haar vagina en loopt nog steeds in een roes richting de badkamer om op te frissen. Langzaam liep ik achter haar aan. Snel frissen we ons een beetje op en duiken dan snel onder de deken. Nog steeds naakt liggen onze lichamen lepeltje lepeltje tegen elkaar aan. Mijn armen om haar heen, In no-time vallen bij ons beide de luiken dicht, dromend over de mooie weken die komen.