We waren nog maar net klaar met het geïmproviseerde middagmaal toen Marthe opstond en ze papa en mij vroeg om naar de salon te gaan. Marthe en papa gingen naast elkaar zitten, tegenover mij.

'Begin jij of begin ik?' vraagt Marthe. 'Doe jij maar,' antwoordt papa een beetje nerveus, 'jij komt beter uit je woorden als het hierover gaat. Ik heb het er moeilijk mee.'

'Vind je dat zelf niet wat hypocriet, liefje?' vraagt ze met een glimlach op de lippen, 'het idee komt toch van jou.'

'Ja, maar jij hebt het uitgewerkt zoals het hele plan nu is,' weerlegt papa.

'Ook waar, maar hoe dan ook, Eva, dit moeten we je echt vertellen voor we verder gaan met elkaar. Het is immers niet alleen dat je papa's vrouw wordt, op dezelfde voet als ik zijn vrouw ben en blijf, natuurlijk. Laat daar geen misverstand over bestaan: als Steven mij verwaarloost door meer te geven aan jou, is het wat mij betreft gedaan. Maar ook wanneer hij zijn verplichtingen als man tegenover jou niet nakomt, zal ik hem niet mals behandelen. Als hij kiest om twee vrouwen te hebben is dat zijn goed recht en ik sta er ook helemaal achter, maar dan moet hij ze ook alle twee geven waar zij recht op hebben. Zeker op seksueel gebied. Ik heb veel seks nodig en jij ook, Eva, dat weet ik zeker. Dus zal Steven zijn handen vol hebben, maar ik ben er zeker van dat hij het kan. Zijn temperament is nog een heel stuk hoger dan het mijne en waar hij al zijn zaad vandaan blijft halen, weet ik niet. Hij is gewoon een wonder van de natuur, denk ik. Tot dusver geen probleem, vermoed ik.'

Ze pauzeert en denkt na alvorens verder te gaan:

'Maar het plan is veel groter dan alleen maar dat, Eva. Zonder goede afspraken raken we vroeg of laat in een situatie met haken en ogen, welles en nietes. Ik zal proberen het allemaal in een juiste volgorde te vertellen, al weet ik niet of dat gaat lukken. Een plan op papier is nog geen uitleg met woorden van persoon tot persoon. Kijk, Eva, je wordt niet alleen de vrouw van je vader, maar ook mijn minnares. Dat betekent dat ik evenveel recht op jou zal hebben als Steven. En dat betekent dan weer dat je bijna elke dag seks zult moeten bedrijven met een van ons.'

'Of met ons alle twee tegelijkertijd,' mengt Steven zich in het gesprek.

'Inderdaad,' gaat Marthe rustig verder, 'want we willen ook dat je samen met ons sekst. Dat kan alle variaties aannemen, maar we kunnen je alleen met zekerheid zeggen dat we je niet zullen ontzien. We zijn allebei seksueel zeer actief en moeilijk te bevredigen. Al een hele tijd hebben we nood aan iemand erbij om ons seksueel genot compleet te maken. Dat we daarbij alleen aan jou dachten, komt omdat je nog jong en kneedbaar bent. Je hebt nog weinig ervaring en bovendien ben je je vader gehoorzaamheid verschuldigd, om zo te zeggen. Zeker tot je achttien bent. Tot dan zullen de regels dan ook gelden. Eens achttien is het aan jou om in alle vrijheid te beslissen om verder te gaan met ons. Maar tot dan eisen we van jou - ik leg de nadruk welbewust op 'eisen', Eva - totale onderwerping aan zowel je vader als aan mij apart of als koppel. Daarmee wil ik zeggen dat het onze bedoeling is om met jou te doen wat we willen.'

Ik moet er verward uitzien, want ze houdt een hele tijd in en kijkt me met een warme blik in de ogen aan.

'Het komt allemaal goed, Eva. We zullen er ook altijd op letten dat jouw genot even groot is als het onze. Maar je weet toch dat iets nieuws leren moeite kost. Dat is op school zo en dat is op seksueel gebied niet anders. Wat we met jou allemaal zullen doen is niet in detail uit te leggen, maar laat ons zeggen dat het alles is wat op seksueel gebied mogelijk is. Zie het als een complete opleiding waar je later alleen maar goed mee bent.'

Ze lacht me weer vriendelijk toe en ik ontspan me een beetje.

'Voor het volgende wil ik toch dat jij het haar zelf zegt, Steven,' zegt Marthe nu, 'dat is jouw verlangen. Ik kan er mee leven, natuurlijk, en ik steun je er helemaal in. Maar eigenlijk heb ik daar minder mee te maken dan jij en Eva.'

Papa kucht even en neemt de tijd om zijn woorden te vinden. Ik vraag me af wat er na die onverwachte toespraak nog kan volgen dat moeilijker is om me te zeggen.

'Kijk, Eva, het zit zo,' begint papa, 'ik probeer er geen doekjes om te winden. Het moet toch gezegd worden en wel nu, voor we verder gaan. Ik beloof je dat je belofte om mijn vrouw te zijn van geen tel is als je walgt van wat ik graag zou willen. Vooruit, ik zeg het zo snel en duidelijk mogelijk, al heb ik schrik dat je me zult afwijzen als vader en als man. Ik wil een kind met jou, Eva. Na je humaniorastudies wil ik je zwanger maken, dan kun je een jaar lang thuis blijven en daarna verder studeren. Marthe en ik zullen voor het kind zorgen zolang je studeert. En daarna ook nog, als dat nodig is. Ik ben nu achtendertig, als het kind er komt, zal ik eenenveertig zijn. Ik, en Marthe trouwens ook, hopen dat het een meisje wordt waar ik later, als ze achttien is, ook een kind kan mee maken. Dan zal ik nog geen zestig zijn, dus dat is realistisch en goed te doen. Is je eerste kind een jongen, dan hebben we nog alle tijd om een tweede of derde keer te proberen voor een meisje. Dat is het.'

Zeggen dat ik totaal overstuur ben is weinig gezegd. Het overvalt me natuurlijk. Al heb ik na de seks met papa daarnet zelf al gedacht hoe heerlijk het zou zijn dat ik een kind van hem zou krijgen. Maar dat hij al zo ver in de toekomst plant dat hij ons dochtertje op haar beurt ook weer zwanger wil maken...

'Kijk, Eva,' onderbreekt Marthe mijn overpeinzingen, 'het zit zo: ik kon geen kinderen krijgen en zou doodgraag voor een baby zorgen, een kind opvoeden. En ja, liefst een meisje waarmee ik je vader een groot plezier zou doen. Als alles goed loopt, zouden we heel ons leven bij elkaar kunnen blijven wonen, Eva. Alle drie samen voor je kind zorgen, het samen opvoeden en het voorbereiden op een leven zoals wij het gewoon zijn, samen, zonder ons iets aan te trekken van de rest van de wereld. Je vader wil de bloedlijn zo lang mogelijk zuiver houden, begrijp je? Hij is gezond en een intellectueel. Jij bent gezond en zeer verstandig. Het risico dat er iets verkeerd zou lopen is heel klein en tegenwoordig kunnen ze al tijdens de zwangerschap zien of er afwijkingen zijn. Maar ik denk altijd positief en mijn intuïtie zegt me dat het goed komt, heel goed. Ik begrijp dat we je vragen een beslissing te nemen die je hele leven zal bepalen, Eva, maar daartegenover staat dat je een zorgeloos leven tegemoet gaat. Wat ik van mijn ouders geërfd heb is zoveel dat zelfs jouw kleinkinderen er van kunnen leven. We zullen ervoor zorgen dat je dat allemaal krijgt. Als je ja zegt, zullen Steven en ik trouwen, zodat die erfeniskwestie ook meteen geregeld is.'

Ik zit een hele tijd stil na te denken. Dan zeg ik: 'Dat ik papa's vrouw wil zijn, daar twijfel ik niet aan. En ik zou ook wel een kindje met hem willen maken. Maar ik kan toch niet weten dat ik ooit ook op iemand anders verliefd zal worden? En het idee dat hij met mijn kind dan weer een kind zal maken... Stel dat ze dat niet wilt? Gaat ze dan gedwongen worden? Daar heb ik het wel moeilijk mee...'

'Ik zal haar nooit dwingen, Eva. Het ligt in onze bedoeling haar zo op te voeden dat ze het zelf wilt, net zoals jij het nu zelf wilt. En ik verzeker je dat als ze het niet wilt, het ook niet zal gebeuren. Ik heb me toch ook niet aan jou vergrepen, al had ik het er heel moeilijk mee. Dat weet je ondertussen wel. Maar ik zal me nooit inlaten met iemand die nog geen zestien is, dat beloof ik. En ik zal ook nooit een kind maken met iemand die nog geen achttien is. Daar doe ik een eed op.'

'Zeg maar gerust ja, Eva,' herneemt Marthe, 'dan kunnen we verder want ik brand van verlangen naar jou en zolang er geen duidelijkheid is, kunnen we niet ontspannen doorgaan. Laat de lust maar zegevieren op het verstand, kindje. Je weet zelf goed genoeg dat wat je echt wilt niet meer of niet minder is dan seks.'

Daar heeft ze natuurlijk gelijk in. Ik hoef maar naar haar te kijken en ik krijg al zin om met haar te vrijen. En met papa is dat ook zo. Ik zou willen dat hij altijd in mij zou zitten, zoals deze namiddag. Ik voel nog altijd zijn penis diep in mij zitten. En ja, ze kunnen mij zoveel leren... dat zou ik echt wel willen, alles wat zij met elkaar doen willen ze ook met mij...

'OK,' flap ik eruit, 'als ik hier mag blijven wonen en naar school gaan, ben ik helemaal akkoord met jullie. En ook dat papa een kind maakt met mij als ik achttien ben vind ik eigenlijk top. Maar wat daarna komt, dat kan ik onmogelijk weten. Ik vind dat jullie me daar de tijd voor moeten geven. Ik kan nu toch alleen beloven om van jullie te zijn tot mijn achttiende?'

'We zullen ons best doen om het je zo naar de zin te maken dat je bij ons wilt blijven,' zegt papa, 'meer kunnen we niet. Voor mij is het goed zo.'

'Voor mij dan ook maar,' zucht Marthe een beetje ontgoocheld, 'maar komt tijd, komt raad. Wij kunnen zelf ook niet weten wat er nog allemaal gebeurt. Maar trouwen zullen we, Steven. Zo snel mogelijk. Zodat, als er mij iets overkomt, mijn erfenis naar Eva gaat.'

'Moet je nu niet op je knieën voor mij gaan zitten?' lacht papa, 'zo is het toch bij een huwelijksaanzoek.'

'Ik weet iets veel beter,' antwoordt Marthe. Ze staat op en rukt haar kimono open. Haar zware, blanke borsten met grote gerimpelde tepelhoven en rechtopstaande, vette tepels maken dat ik instant nat wordt. Tussen haar benen zie ik een getrimde driehoek van donkere haartjes. Haar borsten zijn nog heel stevig, al is ze bijna veertig. Ze begint een buikje te krijgen, maar haar lange benen zijn nog bijna die van een jong meisje. Ze keert zich naar papa, zodat ik haar billen zie. Volle, ronde billen onder een strakke, lenige rug. Ik brand van verlangen om haar aan te raken, te strelen, te kussen, te likken...

Ze spreidt papa's kimono open. Zijn fluit staat rechtop, hard en stijf. Ze zet zich op de sofa op haar knieën, de benen gespreid en laat zich over papa's kloppende staaf zakken. Al gauw begint ze te bewegen. Dit is misschien wel het mooiste en intiemste dat ik ooit gezien heb. Wanneer papa kreunt en haar schouders vastpakt en naar beneden drukt, weet ik dat hij in haar is klaargekomen. Dan hoor ik haar vragen: 'Steven Lavrijssen, wil je met mij trouwen?' En papa antwoordt met een onderdrukte lach: 'Marthe van Bennekom, ik wil je man zijn en met jou trouwen.'

Ze komt van papa's lul af, die nog altijd stijf staat. Ik weet dat haar kut vol zaad van papa zit, maar dat houdt haar niet tegen om mij te vragen mee naar boven te gaan. 'Kom, Eva,' zegt ze kortaf, 'het is tijd voor ons. Ik wil gelikt worden tot ik spuit.'