Coob, zo werd ik genoemd al meteen na mijn geboorte. Mij roepnaam was en is officieel Jacobus, vernoemd naar mijn vader en vele voorvaderen. Dat werd natuurlijk al snel Coob. Ik word snel 18 jaar. Na mijn bezoeken aan de huisarts en meneer pastoor besloot ik te gaan regelen dat ik na mijn 18de mijn ouderlijk huis kon verlaten. Ik bezocht de burgemeester voor mijn paspoort en nu wilde ik naar de notaris...

Het bezoek aan de notaris verliep totaal anders als ik had verwacht. Ik wist ervan dat hij op mannen viel. Maar dat hoefde echter niet perse te betekenen dat hij ook sex met mij zou willen. Er ging niet veel tijd overheen om te ontdekken dat het wel het geval was. Ik liet me zelfs door hem en zijn klerk overhalen om die nacht bij hen te blijven en slapen. Hopende dat het een stomende nacht zou worden.

Echter, die droom kwam snel tot een eind. Omstreeks 01:00 uur in de nacht ging langdurig de bel en werd er op de deur gebonsd. "Politie, opendoen", werd er geschreeuwd. Ik ging er gemakshalve vanuit dat een notaris toch wel enige rechtsbescherming genoot maar dat bleek ten dele waar. Zelfs in de jaren 60 van de vorige eeuw al.

De notaris rende in zijn ondergoed naar beneden om de deur open te doen. "Wat is er hier gaande", snauwde hij bijna naar de agent. (Dit was dus in de jaren 60. De tijd dat men nog ontzag had voor de politie. Ook al was het een agent alleen en amper droog achter de oren.) "Rustig maar meneer de notaris", hoorde ik de agent zeggen, "ik ben op zoek naar Coob. Is die hier?" Ik schrok mij een hoedje. Waarom was die agent hier en hoe wist hij hoe ik hier was?

Ik dacht dat de notaris zijn beroepsgeheim kon inzetten. Maar blijkbaar gold dat niet voor iemand in huis hebben die volgens de wet nog minderjarig was (Ja, in de jaren 60 dus).

"Ja agent, Coob is hier". "Coob, kom je naar benden aub", riep hij naar mij. Ook ik had geen tijd om mij om te kleden en ging dus in mijn witte slipje naar beneden.

"Jongeman Coob, je bent minderjarig volgens de wet en je had jouw vader moeten laten weten waar je was", zei de jonge agent terwijl hij zijn ogen over mijn lichaam liet glijden. Waarbij ik dacht op te merken dat zijn ogen wat langer op mijn kruis gericht waren dan normaal. "Dat heb je niet gedaan dus ik zal je thuis moeten brengen. Ben je bereidt om mee te gaan?" "Natuurlijk agent", stamelde ik met knikkende knieën. Niet wetende wat mij thuis te wachten stond.

"Ho, ho, niet zo snel", zei Bob, "ik denk dat we deze knappe agent eerst maar eens moeten laten voelen wat hij mist. Wil je dat Coob?", vroeg Bob. Niet wetend welke kant het heen ging knikte ik bevestigend. "Ik denk dat deze knappe jongeman in zijn prachtig kostuum jou wel ziet zitten". Bob had dus blijkbaar ook goed gezien dat je jonge agent met meer dan normale belangstelling naar mij had gekeken. Ik kon niet ontkennen dat ik die agent ook knap vond en in zijn uniform enige indruk op mij maakte. Ik vond het zeker niet vervelend toen Bob zei dat ik oom agent maar eens moest bevoelen. Ik liep op hem af de jongen in zijn ogen kijkend. Ik zag dat hij begon te blozen wat hem nog aantrekkelijker maakte. Ik stond voor hem begon zijn kruis te betasten. Wat ik voelde deed ook mij blozen...

Ik ging met mijn gezicht naar het zijne en gaf hem een zuinig zoentje. Maar de agent nam daar geen genoegen mee. Hij duwde prompt zijn tong in mijn mond ondertussen zijn hand op mijn achterhoofd leggend. We tongden heftig als twee overjarige pubers. Terwijl wij daar mee bezig waren ging Bob achter de agent staan en begon hem uit te kleden. Ik gaf hem alle ruimte. Binnen een enkele minuut stond de agent in zijn witte onderbroek. "Je hebt je nog niet voorgesteld jongen", hoorde ik Bob zeggen. "Arend meneer de notaris, ik heet Arend", verzuchte hij.

Het maakte mij op dat moment niet uit hoe de jongen heette. Ik wilde zijn grote harde pik. Om te zuigen en als hij dat wilde mocht hij mij ook neuken. Eerst maar deel één, natuurlijk had hij voor deel twee geen tijd. Ik knielde, nam gelijk zijn mooie pik in zijn mond en zoog al wat ik in mij had want ik wilde zijn zaad proeven. Veel tijd gaf hij mij niet om van zijn politiepiemel te genieten. Kreunend spoot hij zijn zalige jongens-sap in mijn mond. Ik slurpte het gulzig op.

"Sorry meneer de notaris, maar mijn plicht roept. Ik kan hier niet langer blijven en moet Coop naar huis brengen". "Ik snap het Arend, kleed je maar aan en ook jij Coop. Ik moet je echt meegeven aan Arend". Ik begreep de opdracht en ging naar de slaapkamer om me aan te kleden.

Ik volgde daarna oom (of oompje) agent, nadat ik Bob een snel afscheidszoentje gaf, en stapte in de politieauto. Gelukkig besloot Arend om geen sirene te gebruiken.

"Hoe wist je waar ik was Arend", vroeg ik hem?" "Als je me nog een keer klaar zuigt zal ik het je zeggen al is het beroepsgeheim", zei hij al wrijvend over zijn kruis. Ik protesteerde niet, boog me voorover, maakte zijn broek open en zoog weer verlekkerd op zijn pik. Dat Arend er een stuk voor om moest rijden deerde mij niet. Arend had niet veel nodig om voor de tweede keer mijn mondje vol te spuiten. Snel daarna zette hij even de auto stil op een donkere plek. Voor de tweede keer penetreerde ook zijn tong mijn mond weer. Ik vond het niet erg, ik kon er geen genoeg van krijgen.

Daarna reed hij verder en vertelde mij dat zijn vader de hele avond het dorp had rondgefietst en uiteindelijk pas een uurtje geleden mijn fiets had gezien naast het kantoor van de notaris. Daarna had hij de politie gebeld.

Arend zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Hij gaf mij een speciaal telefoonnummer dat ik kon bellen als mijn vader vervelend deed. Daarna: "wanneer kan ik je weer zien Coob?", zei hij zacht terwijl ik de ontroering in zijn ogen zag". "Je hoeft je geen zorgen te maken Coob. Ik woon in de stad en daar zal jouw vader ons zeker niet vinden", stelde hij mij gerust. "Je weet waar ik woon Arend. Als je mij oppikt in een politieauto voor "nader verhoor" zal mijn vader zeker niet weigeren, de schijtzak". Hij schoot in een harde lach en beaamde dat dit zeker het geval zou zijn.

Hij "leverde" mij af bij mijn vader. Mijn vader keek erg boos wat Arend ertoe aanzette te zeggen: "raak hem met geen vinger aan beste man. Hij heeft niets verkeerds gedaan en hij is bijna 18. Oud en wijs genoeg om zijn eigen beslissingen te nemen". Daar kon mijn vader het mee doen.

Verbouwereerd bleef ik achter. Mij verbazend over het respect dat Arend afdwong tegenover mijn vader. Arend, dat was nog eens een man ook al was hij pas 25 jaar!!

Ik ging naar bed. Mij wel afvragend hoeveel mannen van het Corps Diplomatiek ik nog moest "afwerken" eer ik mijn stekkie zou vinden..