Jolien En Ik - 9

De volgende dag, zondagochtend, werd ik gewekt door geluiden alsof horen en zien vergingen. Ik wipte uit bed en spoedde me, met alleen mijn shirt aan, naar beneden waar het lawaai vandaan was gekomen. In de keuken was Jolien van plan geweest me te verrassen met een ontbijt, maar in haar haast om daarmee klaar te zijn voor ik was opgestaan, had ze de koekenpan op de vloer laten vallen. Ze stond beteuterd te kijken naar de tegel die gebarsten was en naar de pan waarvan de steel was afgebroken. Toen ze me zag binnenstormen, sprongen de tranen uit haar ogen.

'Zit er niet mee, liefje,' suste ik haar, 'dat kan iedereen overkomen.' Ik drukte haar tegen mijn borst en voelde hoe haar tranen mijn shirt nat maakten. Ze sloeg haar armen om me heen en bleef maar snikken. Ondertussen voelde ik de klepel van mijn klokkenspel groeien door de warme nabijheid van haar poesje dat zich maar een paar millimeter van mijn blote piemel bevond, onder haar stretchkatoenen sportbroekje. Ik aaide haar zachtjes over de rug en liet mijn handen in haar shorts over haar billetjes glijden. Ze had nog geen onderbroekje aan. Door mijn aanraking hield ze plots op met schokkend huilen. Ze begreep nu dat ik helemaal niet boos was en liet zich gewillig betasten.

'Kijk, nu ben je weer mijn grote meid,' zei ik bemoedigend, 'het meisje met de zachtste billetjes van de hele wereld. Kom, we zullen samen voor het ontbijt zorgen. En daarna ga jij, hop een-twee-drie naar de badkamer terwijl ik de tafel dek. Ze droogde haar tranen met de rug van haar hand en zag toen pas echt dat ik daar half naakt voor haar stond. Er trok een glimlach over haar gezicht - haar ogen fonkelden schalks: 'Oh, jij, papa! Hoe kom jij nu weer zo groot?'

'Dat is simpêl, Jolien. Als ik dicht bij jou kom, ruikt hij je heerlijke geur. Wist je nog niet dat een penis de beste speurhond is als het erop aankomt kutjes te vinden?'

Nu brak de lach pas echt door - een schaterlach die de spijt om het mislukte plan om zelf pannenkoekjes te bakken deed vergeten. We bakten pannenkoeken in de diepe pan en dat lukte even goed.

'Ik heb een idee!' riep ze plotseling, 'laten we Nathalie uitnodigen voor het ontbijt. Ze kan op tien minuten hier zijn en in die tijd kan ik me douchen.'

'Is dat wel een goed plan, schat? Nathalie ligt misschien nog in bed, of ze heeft andere plannen.'

'We kunnen het haar gewoon vragen,' antwoordde ze en ondertussen drukte ze al het nummer van Nathalie in. Die nam direct op en ik hoorde haar enthousiaste stem roepen dat ze niet liever wilde. Jolien stormde de trap op en ik bleef in de keuken achter met de handen in het haar. Eigenlijk had ik best nog een vervolg willen breien aan de intimiteiten van gisterenavond op de bank. Misschien zou Jolien zich laten verleiden om haar te laten nemen... Ik was daar in ieder geval echt aan toe, maar uit niets in haar gedrag had ik kunnen afleiden of dat bij haar ook zo was. Ze scheen tevreden te zijn met wat gisteren gebeurd was en nog geen zin te hebben in meer. Nu Nathalie zo onverwacht op het toneel zou verschijnen, wist ik me geen houding te geven. Nathalie stond heet naar mij, dat leed geen twijfel, maar met Jolien erbij zou er ook niets kunnen...

--- --- ---

Als een wervelwind stormt Nathalie nog geen kwartier later binnen. Jolien staat haar aan de deur op te wachten en vliegt haar om de hals. Om de pannenkoekjes niet koud te laten worden, moeten we direct aan tafel. De twee meiden tateren de hele tijd met elkaar, zodat ik alle gelegenheid heb om hen te bekijken. Mijn Jolientje zit daar in haar knalgele t-shirt en de rode sportshorts. Haar gebruinde gelaat en armen steken fel af tegen haar dunne, blonde haar en het geel van haar bloesje. In vergelijking met Nathalie is ze nog bijna een kind: klein en mager. Maar in haar blik ligt al iets van een echte vrouw die zich de gelijke wil tonen van Nathalie. Die is vrij groot en tamelijk weelderig van vormen, met een uitgesproken boezem waarvan ik weet dat het een D-cup is. Haar warrige zwarte haar ruikt naar zachte shampoo. Haar donkere ogen en haar volle, rode lippen neigen altijd naar lachen. Ze heeft een spannend rood bloesje aan en een korte, zwarte rok. Blote benen, waarvan de dijen overgaan in stevige, vlezige pilaren. Ze zitten tegenover elkaar te lachen en te smoezen alsof ze niet meer weten dat ik er ook nog ben.

'We hebben gisterenavond gevreeën, papa en ik,' flapt ze er ineens uit.

'Proficiat! Dan zit ik nu tegenover een echte vrouw!' antwoordt Nathalie.

'Nee, we hebben liggen vrijen op de bank,' verbetert Jolien onhandig, 'gewoon strelen, maar met een beetje meer...' Ze tovert een raadselachtig lachje op haar gezicht en ratelt verder: 'het was zo leuk, Nathalie. Ik weet wel dat jij papa ook heel graag ziet en dat mag best van mij, hoor. Jij bent toch een echte vrouw en daar kan hij alles mee doen waar ik nog niet echt aan toe ben, geloof ik.'

'Dank je, schat,' lacht Nathalie en ze kijkt me schalks aan, 'dat is echt genereus van jou. Ja, ik zie jouw papa ook heel graag, misschien wel even graag als jij, als dat zou kunnen. Natuurlijk, jij bent zijn dochtertje en dat zal ik nooit kunnen zijn. Maar misschien komt hij nog eens tot inkeer.'

'Maakt mij niks uit,' antwoordt Jolien serieus, 'ik weet wel wat grote mensen allemaal met elkaar doen. Soms zou ik dat ook wel willen, maar... ik ben een beetje bang...'

'Waarom zou je bang zijn?'

'Omdat het pijn doet. Dat zegt iedereen en dat lees ik overal.'

'Nou, zo'n vaart loopt het niet, kindje. Ik kan het me nauwelijks herinneren van die eerste keer. Ja, het zal wel een beetje pijn gedaan hebben, maar dat vergeet je direct. Eens dat vliesje aan flarden is, komt er iets voor in de plaats dat met geen woorden te beschrijven is. Daarom blijven wij, vrouwen, er altijd terug naar verlangen, weet je? Het gevoel van die harde penis in ons nauwe tunneltje en de bewegingen erin, dat is met geen pen te beschrijven. Ja, ik weet wel dat er vrouwen zijn die veel minder seks nodig hebben als ik, maar de vraag is dan eenvoudig 'waarom'. Om leuk te vrijen heb je in de eerste plaats een goede minnaar nodig en dat is je papa toevallig wel.'

'Ha, dus jullie hebben al echt gevreeën!' pareert Jolien, 'Ik wist het wel! Het kon niet anders.'

'Een keertje, ja,' meng ik me in het gesprek, 'en achteraf had ik het gevoel dat ik Evelien bedrogen had - en jou erbij.'

'Nu doe alsof ik je verkracht heb,' werpt Nathalie me tegen, 'terwijl je evenveel zin had als ik. Hoe lang was het geleden dat je nog seks had? Sorry, ik wil geen wonden openrijten, Dries, maar na Evelien heb je geen vrouw meer aangeraakt. Dat heb je zelf gezegd. Ofwel heb je gelogen, ofwel heb je al die jaren gefrustreerd rondgelopen.'

'Dat laatste, Nathalie, zeer zeker. Ik kon Evelien niet vergeten en ik zag haar evenbeeld onder mijn ogen opgroeien en even mooi worden als zijn. En even lief. En even sexy. En jij hebt me echt wel verleid hoor! Ik was het echt niet van plan. Ik had echt willen wachten tot Jolien er helemaal aan toe was.'

'Echt, echt en helemaal echt! Dries toch! Hoe je het ook draait of keert: na zeven jaar heb je geen verantwoording meer af te leggen tegenover Evelien. Dat ze zou willen dat je haar door haar dochter zou vervangen, weet niemand. Misschien wel, maar eerlijk gezegd denk ik eerder van niet. Stel dat ze nog zou leven en vraag je dan af of ze zou toestemmen in seks van jou met Jolien?'

Jolien volgt met grote ogen ons gesprek. Ik zou hier vanaf willen, maar ik weet dat Nathalie gewoon is om tot op de bodem te gaan.

'Nu ja, dat weet niemand, ook ik niet,' bind ik voorzichtig in, 'maar jij hebt haar niet gekend. Ik wel. Nu zou ze het zeker goed vinden, dat ik troost vind bij Jolien, bedoel ik.'

Nu komt Jolien toch tussenbeide: 'Zeg eens, haantjes, zitten jullie nu echt over mijn hoofd heen te babbelen over mij? Ik mag ook wel iets zeggen, hé? Nu weet ik dus wat papa écht met mij wilt: seks, met zijn piemel in mij komen. Ik heb gewoon gezegd dat ik daar bang voor ben, dat ik niet weet hoe dat voelt en dat ik schrik heb dat het pijn zal doen. Soms, als ik met mezelf speel, denk ik daar wel aan en dat is heel fijn, maar dat het in het echt zou gebeuren, daar heb ik nog niet over gedacht. Deze nacht, in bed, heb ik er wel aan liggen denken, hoe dat zou zijn... maar ik raak er niet uit. Als jij met papa vrijt is dat voor mij oké, Nathalie.'

'Oh, maar ik heb je papa al gezegd dat het mij niet uitmaakt dat hij ook met jou seks heeft, Jolien,' antwoordt Nathalie, 'ik ben niet iemand die gelooft dat een mens maar van een persoon kan houden. Al heb ik het nooit met iemand anders gedaan toen ik nog getrouwd was, toch ben ik best wel verliefd geweest op andere mannen, in die tijd. Na mijn scheiding heb ik begrepen dat ik veel beter een minnaar had genomen om ook leuke seks te hebben in plaats van met die ene man die me regelmatig klappen verkocht. Maar nu, Jolien, hebben jij en ik de kans om met iemand te vrijen die heel lief is en weet hoe het moet. En daar komt nog bij dat wij heel erg van elkaar verschillen, zowel qua lijf als qua karakter. Dat betekent dat je papa zich bij jou en bij mij op een heel andere manier kan uitleven en ons toch allebei kan geven wat wij willen. Ik ben er zeker van dat hij bij jou heel voorzichtig en heel zacht zou zijn.'

'Dat weet ik allemaal wel,' zegt Jolien vlug, 'papa is heel zacht met mij. Daarom zit ik 's avonds zo graag op de bank bij hem. Wat ik niet goed snap: moet hij dan bij jou niet zacht zijn?'

'Ik heb een andere temperament dan jij, meid. Bij mij mag het gerust wat harder, intenser, heviger. En die ene keer dat we seks hadden, wist ik dat hij mij aankan. Een goede minnaar past zich aan bij wat zijn minnares wil en aankan, meisje. Onthoud dat goed. Er is helemaal niks mis met mensen die twee minnaars hebben. Als jij met je papa zou vrijen en ondertussen een liefje zou hebben waar je ook seks mee hebt, dan zou je vlug weten dat ze heel erg van elkaar verschillen in wat ze doen en hoe ze het doen. Het belangrijkste voor ons, vrouwen, is dan dat ze het doen zoals wij het graag hebben. Eigenlijk moeten wij altijd de baas zijn bij de seks, niet de mannen, hoor. Die weten dat we hen niet meer hoeven als ze ons niet bevallen en daar zijn ze als de dood voor. Laat je nooit doen, liefje, maar laat een man met jou doen wat jij wilt. Dat is de kunst van echt vrouw zijn.'

'Echt, echt, helemaal echt,' wauwel ik Nathalie na, 'nee, schatje, Nathalie heeft helemaal gelijk. Ik ben er de man niet naar die een vrouw, of in jouw geval een meisje, dwingt om iets te doen of haar iets verbiedt te doen. En ik had tot verleden week nog maar met een vrouw gevrijd in heel mijn leven, en dat was met je mama. En het is waar: met Nathalie was het zo compleet anders, dat ik er een schuldgevoel van kreeg, alsof ik je mama en jou bedrogen had. Maar met wat ik nu van Nathalie hoor, begrijp ik het allemaal beter. Het is waar wat ze zegt. Zoals ik met Nathalie kan vrijen, zou ik het nooit met jou kunnen doen. En ik beloof je dat je er zelf over beslist. Of het al of niet gebeurt, bedoel ik. Als jij me niet even graag ziet als ik jou, dan hoeft het voor mij niet.'

'Oh, papa,' roept Jolien uit terwijl ze van haar stoel opstaat en rond de tafel loopt en mij omarmt, 'ik zou je echt heel graag en ik zou je niet kunnen missen... ook al die streeltjes van jou niet. En als Nathalie zegt dat de pijn vlug overgaat, dan geloof ik haar... al ben ik er echt wel bang voor.'

'Laat ons nu eens de tafel afruimen,' wil ik het gesprek beëindigen, 'en laat ons bespreken wat we vandaag zullen doen. Ik had niet verwacht dat je hier zou zijn, Nathalie...'

'Ik blijf vandaag niet thuis, hoor,' komt Jolien vlug tussen, 'ik heb weer met mijn vriendinnen afgesproken. Kunnen we weer lekker kletsen over jongens en vrijen en zo...'

'Ja, en 'truth or dare' spelen, zoals gisteren,' antwoord ik.

'Tja, waarom niet? Dan kunnen jullie net hetzelfde spelen als wij,' pareert ze gevat.

--- --- ---

Omdat het ontbijt zo lang is uitgelopen, eten we 's middags maar een klein hapje. Nathalie belooft voor een luxe diner te zorgen tegen zeven uur en vraagt Jolien tegen dan weer thuis te zijn. Die belt haar vriendinnen op en spreekt met ze af tegen half twee. Ze trekt een minuscuul rokje aan en ik zie haar witte slipje wanneer ze haar fiets op springt. Nathalie ziet het ook en lacht vertederd.

'Ze gaat voor jou vallen als een rijpe vrucht, dat voorspel ik je,' verzekert ze me, 'maar er is een vrucht die zo rijp is dat ze zal smelten in je mond. Wil je proeven?'

Ik neem haar bij de hand en we lopen samen de trap op, naar mijn slaapkamer. We vallen in het onopgemaakte bed en Nathalie zegt dat de lakens nog helemaal naar mij ruiken: mannenzweet, oud mannenzweet, daar is ze dus verzot op. Ze trekt me de kleren van het lijf en werpt zich op mij, haar gulzige mond hapt naar mijn penis die nog slap is, maar die tussen haar tong en haar verhemelte geklemd wordt en pijlsnel groeit, hard wordt en dik. Ze pijpt me met een overgave die ik niet gewoon geweest ben van Evelien. Ze is een gulzig, bronstig wijfjesdier en de scherpe geur van haar geil komt vol in mijn neus. Wanneer ze eventjes mijn pik uit haar mond neemt, hijgt ze: 'Pak me, Dries, pak me als een stier die een loopse koe pakt.' En terwijl ze dat zegt, gaat ze op haar knieën zitten, steunt ze op haar ellebogen en zet haar benen uit elkaar.

'Kom, Dries, doe waar je voor gemaakt bent! Dek me! Spuit me vol!'

Nu besef ik pas echt, helemaal echt, wat ze aan tafel bedoelde: dat het de vrouw is die bepaalt wat ze wil en dat de man zich daaraan moet aanpassen. Ik doe het maar al te graag. Ik zet me op mijn knieën achter haar en heb geen tijd om haar gezwollen scheur te bewonderen. Mijn pik richt zich op en wijst verlangend naar de druipende kut tussen het warrige, zwarte haar. In een enkele beweging stoot ik zo ver mogelijk in haar door en zij kermt van genot wanneer ik haar wild onder handen neem.