Honing - 11

Chan had een andere verplichting, en na een snelle opfrissing vertrokken Storm en Honey. Chan gaf ze nog coördinaten en instructies voor het privéfeest. Ze zouden er haar belangrijkste lokale zakenpartners ontmoeten. Storm anticipeerde een interessant networking event.

In de taxi op weg naar het hotel bespraken Storm en Honey de situatie

“Yes, de deal is bijna rond. Minstens een goeie basis voor verdere onderhandelingen,” vond Storm.

“Wat vond je van Chan?” vroeg Honey

“Wel, toffe dame. Ze heeft smaak, Zeker weten! En jij ook, de smaak van honing, hihi,” plaagde Storm.

“Nee, serieus even, wat zijn de achtergronden van deze vrouw? Heb je gemerkt hoe gepikeerd ze was toen ik polste naar Noord-Korea?”

“Hum, inderdaad dat heb ik ook gemerkt, en ze heeft dat subtiel omzeild.”

“Er is dus zonder twijfel een Noord-Koreaanse connectie. Wat dat precies inhoudt blijft een mysterie. Wat weet jij eigenlijk, Storm?”

“Ik heb eerlijk waar nooit iets gehoord over Noord-Korea. Dat interesseert me niet. Ik doe al jaren zaken in het verre oosten, en ik was al eerder in contact met de mensen van IBC. Dit is de eerste keer dat ik ze in persoon ontmoet. Zij is de CEO.”

“Is het niet raar dat ze zelf tot hier afzakt? En jou wil ontmoeten? Het is wel een zaak van honderd miljoen, maar dat is toch peanuts voor haar? Het moet van strategisch belang zijn.”

“Misschien leren we iets op het dinertje vanavond? We hebben nog een paar uur. Wat doen we ondertussen?”

“…En ze heeft door dat ik niet gewoon je secretaresse ben. Ik weet niet wat ze denkt of vermoedt. Soit. Ik houd briefing met mijn mensen. Jij blijft binnen, ik wil niet dat je iets overkomt.”

“Overkomt, overkomt? Wat kan mij nu overkomen?”

“Het C.E.C. is niet de enige die weet van deze deal. Er zijn andere organisaties die liever niet of liever wel willen dat Noord-Korea aan jouw technologie geraakt. Een van de radicale methodes is jou uitschakelen.”

Storm slikte.

“Heb je gemerkt dat we gevolgd worden door een grijze Mercedes?”

Storm keek achterom en zag inderdaad een grijze wagen.

“Die wagen is gehuurd door een onderhoudsfirma uit Zaventem. Niemand weet waarom een onderhoudsfirma een luxe-Mercedes moet huren. Hij is gebruikt om twee Amerikanen op te halen van de luchthaven drie dagen geleden. In de SITA-database waren hun namen onleesbaar gemaakt.”

“So what,” zei Storm.

Die database is superbeveiligd sinds de aanslagen van 2001. Niemand kan daar een letter in onzichtbaar maken. Tenzij.”

“Tenzij?”

“Tenzij de CIA. De Mercedes achter ons is de CIA. Geen nood. Mijn meisjes houden ze in het oog. Dààrachter rijdt een Aston Martin. Daarin zitten Emma en Beatrice.”

Storm keek om.

“Wat??? Dat is mijn wagen!!! Hoe kan dat? Jullie hebben mijn wagen gestolen! Nee toch?”

“Kijk Storm, met het budget van het Centrum kunnen wij ons geen zo'n wagen veroorloven. Wij danken u. Vergeet niet dat u in onze macht bent en dus eigenlijk geen inspraak heeft over het gebruik van uw wagenpark. Emma is trouwens een ervaren rallypiloot, de beste.”

“Dat weet ik,” gromde Storm en mokte.

De taxi arriveerde aan zijn hotel. Honey rekende af en ging met Storm mee naar zijn kamer.

Even laten werd er aangeklopt. Het waren Emma en Beatrice elk met een grote valies als gingen ze voor drie weken op vakantie.

“Goh Honey,” zei Emma “mogen wij hier bij jou slapen, want ze zijn vergeten om voor ons een kamer te boeken.”

“Kom binnen meisjes, hoe meer zielen hoe meer vreugd,” gromde Storm ironisch, “deze suite is helemaal voor jullie.”

“Ooo een groot bed!” juichte Beatrice! “Voor ons drieën!”

“Lap, K3 komt logeren,” zei Storm gelaten.

Honey nam het woord:

“Meneer Storm, ik zou graag willen dat u zich afzondert terwijl wij een briefing houden. Dat is confidentieel begrijpt u.”

“Ik denk er niet aan! Dit is mijn kamer!”

“Storm, ik heb de afstandsbediening.”

“Goed goed!” zei Storm en hij ging in de badkamer zitten mokken.

Het duurde meer dan een uur voor iemand op de deur van de badkamer klopte.

“Binnen,” zei Storm, en hij ontgrendelde de deur.

“Meneer Storm, we komen er niet uit. U bent een man! Kan u ons helpen?”

“Ja natuurlijk meisjes, lukt de briefing niet?”

“Meneer Storm”, zei Emma, “we zijn onze outfitjes voor vanavond aan het kiezen. En ik twijfel tussen dit witte setje en dit paarse.”

“En ik weet niet of deze BH wel past bij mijn cocktailjurk,” vroeg Beatrice.

En Honey zei niets. Ze stond naakt voor de spiegel met een lange nauwsluitende glitterjurk gedrapeerd over haar voorzijde.

En in Storm ontwaakte een talent dat hij sinds het overlijden van zijn echtgenote niet meer gebruikt had.

“Paars past echt niet bij jouw haarkleur Emma. Wit is zeker beter. Beatrice, met zo’n diep decolleté draag je beter helemaal geen BH. Jij hebt er ook geen nodig… O Honey dat staat je super! En die pumps met leren bandjes gaan er prima bij.”

“Dankje Storm, dat vond ik ook al. Kom dames maak je klaar. Meneer Storm en ik gaan uit. Jullie zijn niet uitgenodigd en blijven undercover in onze buurt en jullie nemen geen risico. Storm, doe een vers pak aan. Dat zwarte links in je kleerkast is geschikt. Beatrice, poets jij meneer’s schoenen? “

“Ok chef!”