Ze liepen door een gang met luxueus zacht tapijt. Het gedempte geluid van hun stappen gaf het gevoel in een andere wereld te zijn.

De vrouw opende een dubbele deur, Honey liep achter haar naar binnen.

Het was een kantoor met de afmetingen van een balzaal. Professioneel smaakvol ingericht.

Mevrouw Chan zat achter haar bureau. Ze klapte net haar laptop dicht. Ze keek Honey aan met een goedkeurende blik en een monkelend glimlachje om haar lippen.

“U bent goed door de screening gekomen zie ik.”

Honey realiseerde zich dat de vrouw op haar laptop alles had gevolgd, wat haar niet echt verbaasde, ze had de camera's in de inspectieruimte zien hangen.

“Het had niet veel om het lijf,” repliceerde Honey ironisch, wat een kirrend lachje van mevrouw Chan opleverde.

Mevrouw Chan Mi Tang stond op en ging tegenover Storm aan de lange tafel zitten. De vrouwelijke bodyguard bleef naast Chan staan, gelaatsuitdrukkingsloos.

“Mevrouw Honey, komt u erbij! Ik complimenteerde net mijnheer Storm wat een mooie elegante secretaresse hij heeft.”

Honey kreeg de stoel aan het hoofd van de tafel tussen Storm en Chan in. “Sorry ik moest door de veiligheidsprocedure, pfiiiw. Ze doen dat hier echt grondig,” fluisterde ze tot Storm.

Chan vervolgde haar gesprek met Storm:

“Wij willen het alleenrecht voor heel Oost-Azië.”

“OK, alleen bij een gegarandeerde minimumomzet van honderd miljoen,” zei Storm.

“Dat kunnen wij niet garanderen.”

“Dan zal ik geen exclusiviteit kunnen geven.”

“U bluft, u heeft geen andere afnemers van ons formaat in de regio.”

“O toch wel. Ik heb al orders voor een totaal van 150 miljoen.”

“U mag dat beweren en zelfs al is het waar, wij hebben de hoogste marktpenetratie in China en zijn buurlanden.”

Honey kwam tussenbeide.

“Kunt u cijfers geven?”

Chan was gecharmeerd door haar tussenkomst.

“U bent geïnteresseerd in de penetratie? Door wie?”

Honey zei onverstoord:

“In China en de buurlanden.”

“Daar kan ik geen cijfers op plakken. Ik kan aan een sexy vrouw als jij wel zeggen dat Mainland China instaat voor minstens de helft, en dat je op een goede omzet kan rekenen in de provincie Taiwan. Iets minder maar toch significant in Vietnam, de Filippijnen, Maleisië. En zeker niet te vergeten Singapore, waar onze hoofdzetel is.”

“En Japan?”

“Wij hebben geen penetratie in Japan. De Jappen houden niet van ons.”

“Korea?”

“Zuid-Korea ook niet.”

“Noord-Korea?”

Hierop zweeg Chan. Ze kneep haar ogen samen. Ze vroeg aan Storm:

“Smaakt ze naar honing?”

“Euh… pardon?”

“Smaakt ze naar honing?” herhaalde Chan. Storm dacht dat hij ze niet goed verstaan had en bazelde:

“Ik begrijp niet wat u bedoelt?”

“Jij begrijpt heel goed wat ik bedoel, lieve jongen. Hoe smaakt ze?”

“Dat... dat weet ik niet hoor.”

“Je maakt me niet wijs dat je haar nog niet geproefd hebt. Zulke welgevormde dijen. Daartussen vloeit de fijnste honing die er op aarde bestaat. Dat ruik je toch? Daarom heet jij Honey hé Honey?”

Honey bloosde, en dat deed ze niet snel “… Ik heet eigenlijk Pamela… Maar iedereen noemt me…”

“Wist je dat mijn naam ook ‘honing’ betekent? Wat een toeval hé,” zei Chan met een brede glimlach naar Honey toe. En ze vervolgde “mijn minnaars zeggen me ook altijd dat ik naar honing smaak.”

Leek nu of de vrouwelijke bodyguard even glimlachte?

Honey wist zo dadelijk niet wat zeggen dus herhaalde ze:

“Noord-Korea?”

Chan boog zich opzij en legde haar hand op de dij van Honey.

“Meisje, je moet de juiste vraag stellen of helemaal geen vraag stellen.”

“Welke vraag mag ik dan wèl stellen volgens u?”

“Een juiste vraag heeft een bruikbaar antwoord. Een vraag die geen bruikbaar antwoord heeft hoeft niet gesteld te worden.”

Hierop meende Storm slim te moeten repliceren: “Mevrouw Chan, met alle respect, was uw vraag over de smaak van mevrouw Honey dan wèl een juiste vraag? Hoe kan dàt antwoord bruikbaar zijn?”

“O lieve Storm, je moest eens weten hoe nuttig je antwoord zou zijn. Ja, ik wil het antwoord graag weten,” zegt ze met een zachte diepe stem, Honey aankijkend met een stoute vragende blik.

Storm, ontwapend door zoveel openhartigheid, antwoordde naar waarheid. “Wel ik weet het echt niet. Hoewel ik het misschien had kunnen moeten weten.” Honey keek met grote ogen naar Storm, die vervolgde: “ik had zeker de gelegenheid. Ik weet niet of ik het echt gedaan heb. Dat was in een jacuzzi, gisteren. Zelfs in het positieve geval, vrees ik dat de bellen en de zeep de smaakervaring ernstig zouden hebben beïnvloed.”

Hij slikte en zag héél even het hemelsblauwe visioen dat onmiddellijk verdween door de wenkbrauwophalende blik van Honey.

“Kijk Storm, als ik jullie zo zie, zie ik geen baas en zijn secretaresse…” Chan glimlachte fijntjes. “Ik zie iets anders. Ik weet niet wat precies.

Zijn jullie minnaars? Nee… niet antwoorden… O nee, dat zijn jullie niet. Jullie lichaamstaal klopt niet… Ssss laat me denken…”

Chan stond op en liep rond het tweetal, haar kin tussen duim en wijsvinger. Zij liet haar linkerhand traag over de rug van Storm glijden, van boven naar helemaal beneden, dan over zijn mouw, alsof ze de stof van zijn pak inspecteerde. Knijpt even in zijn oorlelletje alsof hij een huisdier is.

“Kijk Storm, ik heb jou al vaak aan de lijn gehad, en je lijkt precies op wie ik dacht dat je was.”

“O?”

“Nerd, intelligent, de stille specialist. Prima in het doen waar je voor gemaakt bent.”

“Dankje.”

“Perfect voorspelbaar.

Saai.”

Chan liet Storm los en wandelde voort.

“Neem dat niet persoonlijk. Je bent daarom ook de perfecte zakenpartner.”

“Okee dan…”

“Jij Honey, jij bent helemaal anders,” en ze legde ongevraagd een hand op de onderrug van Honey, en hield die daar.

“Jullie hebben het al met elkaar gedaan, dat ruik ik aan Storm… Maar jullie zijn geen koppel, geen illegaal koppel, geen baas-en-secretaresse.

Een raadsel. Honey, vertel.”

“Wel, mevrouw Chan, zoals ik al zei, ik ben de commerciële medewerkster van…”

“…Dat geloof ik niet liefje. En dat is heel eenvoudig te checken. Ik stel je twee vragen aan je zogenaamde baas.”

“Wel heu…”

“Wat is de maat van haar BH?”

“Hoe zou ik dat moeten weten?” zei Storm een beetje verontwaardigd.

“En wat is haar verjaardag?”

“Heu.. ik ken de verjaardagen van de meeste van mijn medewerkers niet.”

“Elke man kent de BH-maat van zijn minnaressen. Jij niet dus. En elke baas moet de verjaardag van zijn secretaresse kennen.”

“So what?”

“Honey, wat ben jij?”

“Ik ben interim. Pas aangeworven.”

“Ik dacht eerst ook dat je een interimkracht bent, een escortdame. Dat plaatje klopt niet…”

En Chan vervolgde, op de toon van iemand die nooit wordt tegengesproken: “je bent bijzonder intrigerend,“ en beide vrouwen keken mekaar een lang moment in de ogen zonder te knipperen, “jij bent een één brok erotische energie, opgesloten in een betonnen trauma.”

“Wel… Wat moet ik daarop zeggen?”

“Laat me even, ik analyseer je.” En Chan keek Honey diep in de ogen, en liet haar handen langs haar lichaam dwalen. “Jouw Storm is een boek met één bladzijde in groot lettertype. Maar jij… Jij hebt veel meegemaakt hé?”

Honey voelde zich nietig worden. Haar zelfvertrouwen verdampte. “Ja u heeft gelijk, ik heb veel meegemaakt.”

“Noem me niet u, lieve schat, ik herken mezelf in jou. Ik heb ook veel meegemaakt.”

Ze stonden recht tegenover elkaar. Honey kon niet anders dan de omhelzing van Chan beantwoorden. En Chan fluisterde in Honey’s oor: “knap hoe je mijn veiligheidschef op zijn plaats hebt gezet. Een ongelikte beer. Hoe deed je dat?”

“Ik ben allergisch aan opdringerige mannen.”

“Aan alle mannen?”

Ze wou "ja" zeggen, maar aarzelde en zei: “nee…”

Chan streelde Honey op haar rug, één hand in haar haar, één hand op haar bips en ze duwde zich tegen haar.

“En opdringerige vrouwen?”

“Mmmmm,” met een intonatie die interesse verwoordde.

“Ik begrijp je.”

Dan stapte Chan terug.

“Storm je hebt hier een prachtexemplaar, en ik weet niet waar je ze opgepikt hebt. Luister. Ik geef toevallig vanavond een van mijn beroemde privéfeestjes, normaal uitsluitend voor mijn allerbeste klanten en leveranciers. Ik nodig jullie uit als eregasten.”

Storm schraapte zijn keel om iets te antwoorden.

“Bedank me niet, bedankt vooral Honey.”

Chan keek hen, en vooral Honey, met een glimlach aan, “ik denk dat we de juiste partners voor elkaar zijn en dat we zaken kunnen doen.”