Åland - 29

In het dorpje aan de oostkust van Fasta Åland vlakbij Marsviken waren Ben en Mary ondertussen al aardig gesetteld. Ze hadden hun vriezers gevuld met spullen die ze in het dorp hadden gekocht, waardoor ze meteen de plaatselijke winkeliers leerden kennen en de houtschuur was tot de nok gevuld, zodat ze waren voorbereid op eventueel ingesneeuwd raken in de winter.
Maar zo ver was het nog niet; het was het eind van het voorjaar en hoewel het al lekker warm was moest de hele zomer nog beginnen.

Hakan en Grethe

Mary en Ben hadden ook al kennis gemaakt met hun buren Hakan en Grethe. Hakan was een gespierde vent van achter in de veertig en Grethe was een iets jongere kleine mollige vrouw met dikke borsten en fijne lachrimpeltjes om haar ogen. Beide maakten de indruk volop te genieten van de goede dingen van het leven. Ze woonden een paar honderd meter verderop, ook aan het water, en tussen hun huis en dat van Mary en Ben lag een breed stuk rotsachtig terrein, waar wat bomen groeiden en een klein grasveldje was.
Bij die eerste kennismaking werden ze al meteen uitgenodigd om de eerstvolgende vrijdag te komen barbecueën, wat ze graag accepteerden. Hakan vertelde dat ze graag de barbecue gebruikten op het grasveldje op het terrein tussen hun huizen en dat daar een kuil in de rotsen was waar hij een grillrooster voor wilde maken zodat ze soort natuurlijke vuurplaats hadden. “Nou, dan help ik je daarbij” had Ben meteen gezegd.
Dus gingen ze al aan het begin van de vrijdagmiddag aan de slag om een mooi stevig grill rooster te maken dat groot genoeg was om een big op te leggen, want dat was Hakans grote barbecue droom. En terwijl de gewone barbecue opgestookt werd voor straks, waren de twee mannen samen als een stel jonge knullen aan het knutselen aan hun Viking Stookplaats zoals Hakan de kuil gedoopt had.

Grethe en Mary stonden aan een tafel groente te snijden en zoals dat gaat als vrouwen bezig zijn en daardoor elkaar niet kunnen aankijken, ontstond er een persoonlijk gesprek.
Grethe begon met te vragen hoe het kwam dat ze zomaar van de V.S. naar Åland waren verhuisd. Dus Mary vertelde dat haar zus met haar man al een tijdje geleden hier waren komen wonen, omdat die al eerder na een drietal vakanties hier aangestoken waren door het Åland virus. En dat daarna hun kinderen Mark en Emma en de kinderen van haar zus vorig jaar hier twee maanden gelogeerd hadden.
“Maar Mark, mijn zoon wilde hier nog een jaar blijven want die had hier een meisje ontmoet en ze waren smoorverliefd op elkaar geworden. Dus toen wij de kids kwamen ophalen ging hij niet mee terug.”
“En vond je dat niet moeilijk?” vroeg Grethe belangstellend.
“Nou eigenlijk wel, en toen we thuis waren moest ik ook constant aan hem denken. Maar gelukkig konden we goed contact blijven houden” zei Mary, maar ze vertelde niet hoe.
“Alleen werd de herinnering aan Åland bij Ben en mij steeds sterker ondanks dat we er maar drie dagen waren geweest. En vooral onze dochter Emma die hier de volle twee maanden van de vakantie had doorgebracht die kon helemaal niet meer wennen in haar oude omgeving.”
Grethe legde de wortel die ze aan het raspen was neer en keek Mary onderzoekend aan, maar zei niets.
“Maar net als bij Emma bleven ook bij mij de beelden van Åland maar steeds terugkomen. In onze dromen, maar steeds vaker ook gewoon overdag” ging Mary verder.
“Hebben jullie soms iets van hier meegenomen daarheen? Een schelp of een kiezelsteen of zo?” vroeg Grethe.
“Ja, het is grappig dat je dat vraagt, ik had van een vrouw op de markt twee stenen gekregen; één ervan moest ik aan mijn zoon die hier zou blijven, geven en de andere kreeg ik mee naar huis. En als ik mijn steen vasthield dan was het net alsof ik naast hem stond en dat gaf een heel fijn gevoel en dat was voor hem hetzelfde. En wanneer…” maar toen stopte ze want ze vond dat het Grethe niets aanging om te weten wat er gebeurde wanneer ze beiden hun steen vasthielden.
Maar Grethe glimlachte. “Die vrouw die je de stenen gaf was die gekleed in een lange blauwe mantel met een brede kap?“
“Ja, hoe weet je dat?”
“Dat was een völva, een wijze vrouw met naar men zegt magische krachten, sommigen noemen ze heksen, maar dat vind ik een vervelende negatieve benaming, want het is een soort magisch genootschap van vrouwen die over dit deel van Scandinavië waken in opdracht van de goden.”
Mary verbleekte een beetje.
“En die stenen die ze je gegeven heeft, dat zijn verbindings stenen, en daar worden heel wonderlijke dingen over verteld, en ik zie aan je gezicht dat je weet wat ik bedoel. Maar nu ze je hierheen hebben gebracht heb je kans dat er een völva bij je langs komt om ze terug te nemen, want ze hebben hun taak volbracht.”
“Dat kan niet, want ik heb de mijne aan mijn zus in de States gegeven, zodat ik met de steen van Mark contact met haar kon houden.”
Grethe lachte. “Ga dan alvast maar een huisje voor ze zoeken hier, want het is een kwestie van tijd tot ze het daar ook niet meer uithouden en hierheen komen. Zodra ze de steen een keer gebruikt hebben laat die ze niet meer los.”
Mary dacht even na en vroeg toen “je zei in opdracht van de Goden, geloof jij daar dan in?”
Grethe lachte minzaam “het is dichterbij je dan je denkt hoor; jouw thursday, in het Duits Donnerstag, is de dag van Thor de dondergod, en friday is de dag van Freya, de godin van de vruchtbaarheid. En de steen die je daar in je tas hebt, heeft jouw geest al zo veranderd, dat je voelt wat ik bedoel.
Mary knikte, ze voelde het, maar tegelijk vroeg ze zich af hoe Grethe wist dat ze de steen in haar tas had.

Ondertussen hadden ze alle bijgerechten bereid en haalden de mannen de eerste rendier biefstukken van de grill waarna ze om een platte rots gingen zitten die als tafel diende. “Het lijkt wel alsof het er voor gemaakt is” zei Mary.
“Dat is ook zo” zei Grethe “Op deze plek hebben waarschijnlijk al eeuwen geleden mensen hun eten klaargemaakt en opgegeten. Die kuil waar Hakan en Ben dat rooster voor gemaakt hebben is vroeger een vuurkuil geweest en dit rotsblok is bewerkt met vuurstenen bijlen om hem vlak te maken. Er zijn hier een paar jaar geleden een stel wetenschappers geweest die onderzoek deden naar dit soort plaatsten en die hebben in de grond rendier botjes en visgraten gevonden uit de steentijd, dus het is al heel oud.”
Mary was diep onder de indruk. “Maar moet er dan geen hek omheen om het te bewaren voor het nageslacht?”
“Nee hoor, er zijn honderden van dit soort plekken gevonden, overal op Fasta Åland en ook op de andere eilanden. Ze zijn helemaal niet zeldzaam.”
Mary en Ben keken ineens met een heel andere blik naar het grasveldje en de rotsblokken om zich heen.
Ze aten gegrild rendiervlees en vis en dronken cider die Haken zelf had gemaakt, en voelden zich op een wonderlijke manier één worden met het landschap, alsof ze zelf ook oude Vikingen waren die daar, over het water kijkend, hun vangst zaten op te eten.
Toen ze klaar waren met eten en de mannen de spullen opruimden zei Hakan dat hij Ben wel wilde leren hoe je zelf cider moest maken. “Die boomgaard van jou brengt voldoende appels op om voor een jaar genoeg cider te maken” zei hij. “Ik heb dat met Hagar, de man waarvan jij jouw huis gekocht hebt, best wel vaak gedaan. En ik weet niet of je alles in je schuur al hebt bekeken, maar er moet ook een destilleer ketel zijn voor het maken van appel eau de vie.”
Ben gaf toe dat hij in de schuur wel van alles had zien staan, maar dat hij er nog niet aan toe gekomen was om het allemaal grondig te bekijken.
“We stookten daar altijd eau de vie mee van de cider die we over hadden, omdat we altijd meer cider hadden gemaakt dan we op konden” lachte hij “dus dat gaan we ook straks doen. De appeloogst is aan het eind van de zomer dus ongeveer over drie maanden, en dan ga ik je dat leren.

Ondertussen waren de vrouwen met hun rug tegen een rotswandje gaan zitten en hadden ze hun benen gespreid in de zon. Grethes rokje was zo ver opgeschort dat de zon er onder op haar wit katoenen slipje scheen. Ze keek Mary aan en giechelde “ik wil de zon op m’n poesje voelen” en ze trappelde haar slipje uit en liet met een verheerlijkt gezicht de zonnestralen over haar blote doosje spelen.
Mary vond het wel verleidelijk, maar durfde nog niet zo ver te gaan. Maar Grethe had nu ook haar hand onder haar bloes en speelde met haar tieten.
Mary keek er naar en glimlachte. Grethe keek haar verheerlijkt aan en grinnikte “We hebben ze nu eenmaal gekregen om mee te spelen” giechelde ze verklarend. “Mannen vinden het heerlijk om er aan te komen en vrouwen vinden het zalig als ze worden aangeraakt, dus een win-win situatie, en hetzelfde geldt voor dat pretpark daar” en ze wees tussen haar benen “als er met deze meiden hierboven gespeeld wordt dan beginnen ze daar beneden ook meteen feest te vieren en wat is er dan lekkerder dan een heerlijke tong op je klitje of harde piemel in je doosje? Toen we nog jong waren diende al die zalige heerlijkheid om ons er toe te verleiden om ons onbekommerd te laten bevruchten, maar toen we klaar waren met kindjes maken mochten we er daarna heerlijk mee blijven spelen en er van genieten. Dat is het cadeau van de goden in ruil voor de kindertjes die we gebaard hebben.”
Mary lachte. Zo simpel en ongecompliceerd als Grethe over haar lichaam en over seks dacht was voor haar een eye-opener. Maar tegelijk voelde ze ook in haar onderbuik de lust golfjes door haar poesje trekken en haar tepels richtten zich al een beetje op.
“Ohw, met die zon zo op m’n poesje word ik toch zo enorm geil…” zei Grethe plotseling zacht: Het is of elk zonnestraaltje mijn spleetje probeert binnen te komen, hihihi. Als iemand me daar nu aanraakt kom ik klaar” en ze keek Mary vragend aan. Die draaide naar haar toe en stak tot haar eigen verbazing zonder aarzelen haar hand onder Grethes bloes.
Grethe opende haar mond en kreunde terwijl haar ogen dicht zakten. “M'n kutje” kermde ze en Mary legde haar vlakke hand op Grethes gleufje en voelde het happend en pulserend bewegen en toen ze haar middelvinger naar binnen duwde kwam Grethe klaar. Ze kermde hard en haar hele lijf begon te schokken en ze kreunde “kussssss” en Mary sloot haar mond op de hare en even later was ze verwikkeld in een intense tongzoen met een klaarkomende vrouw in haar armen en een vinger diep in haar kutje, en dat alles voor het eerst van haar leven.
Maar ondertussen voelde ze haar eigen kutje ook volstromen en wild pulseren. Het intense gevoel van losbandige vrijheid had haar in haar greep en er ontbrak nog maar één ding en dat was een dikke pik in haar gretig samentrekkende doosje, en het interesseerde haar niet van wie die pik was.
Haken zag wat de twee vrouwen deden en trok Ben mee aan zijn arm. Hij liet zijn shorts op zijn enkels vallen en gebaarde Ben hetzelfde te doen.
“Doe jij Grethe? Ze wil je, dat had ze vanmorgen al gezegd.”
Ben knielde tussen haar mollige dijen en trok Mary’s hand weg en dreef zijn dikke paal in Grethe. Ze kreunde “Ohwjaahhh Bennn” en haar klaarkomende pruimpje ging in een hogere versnelling om de indringer te plezieren.
Naast hem zag Ben dat Mary voor Hakan haar benen in de lucht spreidde en zijn pik in haar kutje leidde. Maar meer nam hij niet meer waar want het heftig zuigende en masserende neukorgaan van Grethe voerde hem onherroepelijk mee naar een duizelingwekkend orgasme. Ze molk met haar mollige onderlijf soepel aan zijn pik en leidde zijn handen naar haar borsten. Ben genoot en werd meegenomen door haar ongeremde wellust en haar voortdurende euforie. En als een rollercoaster suisden ze samen naar een heerlijke climax. En toen Ben uiteindelijk in haar explodeerde, gilde ze “Ohwjaaahhh ohwohwohw…!” En daarna ging bij Grethe even het licht uit. Ben trok zijn pik uit haar nog steeds sabbelende pruim en rolde van haar af. Naast hun zag hij Hakan en Mary in elkaars armen liggen uitpuffen.
Toen kwam Grethe weer bij. Ze keek hem aan en zei zacht “Ik was heel even in Ásgarðr of Asgaard zo je wilt; soms ervaar ik tijdens een heel goed orgasme heel bewust het cadeau dat goden ons hebben geschonken. Alsof ze tevreden naar me zitten te kijken hoe ik er van lig te genieten.

De mannen trokken hun shorts weer aan en de vrouwen hoefden alleen maar hun rokjes naar beneden te slaan om er weer ‘netjes’ bij te zitten, waarna Hakan voor iedereen nog een glas cider inschonk. “Wil je nog een schedeltje drank nieuwe Viking?” grinnikte hij toen hij Ben zijn glas aangaf.
Nadat ze hun drankjes op hadden nodigden Hakan en Grethe de anderen uit om nog even bij hun te komen en hun huis te bekijken. Dat huis was wat kleiner dan dat van Mary en Ben, maar uitkijkend op de tuin was een enorme verwarmde jacuzzi waar wel tien personen in konden.
“Ja, de vorige bewoners hielden van gezelligheid en van wat we gehoord hebben waren er hier regelmatig een soort pool-parties waarbij bijna niets taboe was.
“We hebben het zo’n zestien jaar geleden van hen gekocht. Zij hadden toen al twee kinderen maar zij was in verwachting en er was ook nog een heel jong zusje van haar dat ook in verwachting was en dat stel had afgesproken dat ze ook voor het kind van dat zusje zouden gaan zorgen, want dat grietje was nog maar net vijftien toen ze beviel en kon dus niet voor haar eigen kind zorgen. Dus hadden ze een grotere woning nodig.”
Ze dacht even na. “Dat stel is meteen na de bevallingen verhuisd naar een eiland waar ze een blokhut hadden gekocht die ruim genoeg was voor een gezin met vier kinderen en het meisje is na te zijn bevallen, naar Jomala gegaan en heeft daar haar school afgemaakt en daarna is ze gaan studeren.”

“Gaan we nog even in de jacuzzi?” stelde Ben voor. Het is een heerlijke zomeravond en er is niets zo lekker als in het warme water over het water liggen uitkijken met een glas koude eigengemaakte cider in de hand.
En dus zat het viertal even later in de bubbels van het grote bad, waarbij Grethe weer tegen Mary aan hing. Haar hand lag ontspannen op Mary’s dij en Mary verbaasde zich er over dat ze dat eigenlijk als een fijn gevoel van genegenheid ervoer.
“De steen heeft je al bijna helemaal vrij gemaakt” fluisterde Grethe “Je denkt nog maar heel weinig aan hoe je vroeger zou hebben gereageerd, en je vindt het heerlijk om dat achter je te laten. Ik voel het aan je.”
Mary keek haar aan en knikte, en daarna omhelsde ze Grethe en kuste haar waarbij hun borsten tegen elkaar drukten, en ze genoot ook daar van.

Toen hief Hakan zijn glas en zei “Skål, dat jullie maar heel gelukkig mogen worden in jullie nieuwe vaderland.”
Maar toen zei Grethe zacht “of hun oude vaderland, want zowel Mary als Ben stammen af van de vikingen die ooit Amerika hebben bereikt, en daar gebleven zijn. Daarom trekt Scandinavië jullie zo aan en kon de verbindingssteen jullie zo gemakkelijk terug halen.”

“Hoe weet je dat nou?” vroeg Ben.
“Ik weet dingen” zei Grethe zacht. En Hakan knikte.