Het is vrijdag, het eind van de middag, precies een week na de biecht van Elsje. Vader Simons steekt nog een kaarsje aan en haalt een vochtig doekje over het marmeren altaar. In zijn ooghoek ziet hij Elsje door het tochtgordijn de kerk binnenstappen. Van alle schaapjes uit zijn parochie, kleedt zij zich veruit het schaarst. Met twee Braziliaanse slippers en een veel te kort jurkje schat hij dat ze hooguit drie kledingstukken draagt. ‘Ze komt haar slipje terugeisen’, denkt Simons. Een lichte paniek overvalt de brave vader. Hij heeft het kleinood niet bij de parochie was durven gooien. Het hangt, hard geworden van de vele keren dat hij zijn ballen er deze week in heeft leeggespoten aan het haakje in zijn biechthokje.

Elsje is duidelijk onderweg naar de biechtstoel om opnieuw haar hart te luchten. Vader Simons moet zich haasten. Op weg naar het hokje heeft hij een binnenpretje. Hij heeft de oude timmerman gevraagd om op kruishoogte een kijkgaatje in het biechthokje te boren. Drie keer heeft vader Simons geen antwoord gegeven op de vraag waar dat gaatje dan wel voor dient, daarmee de timmerman in verwarring achterlatend. Maar niet de jonge vrouw van de timmerman. Die is de volgende ochtend als eerste verschenen voor een zeer openhartige biecht over haar seksuele fantasieën. Dat was het moment waarop hij besloot om geen onderbroek meer onder zijn habijt te dragen. Het was ook het begin van een niet meer opdrogende stroom biechtende jonge meisjes. Elsje is al de zevende vandaag.

In het hokje kijkt hij even door het gaatje en constateert dat ze inderdaad is vergeten om een broekje aan te trekken. Hij kijkt recht in haar glimmende spleetje. Snel opent hij het gesprek met ‘Wat kan ik voor u doen, jonge dame?’ ‘Ik heb weer gezondigd, vader’, klinkt het berouwvol. Vader Simons trekt zijn habijt op, gaat met zijn blote billen op het houten krukje zitten, pakt zijn pik stevig vast en zegt: ‘vertel, mijn kind’.

* * *

Afgelopen woensdag liep ik op weg van school naar huis door de dorpsstraat. Het laatste uur had ik uit verveling mijn hele dopper leeggedronken. Niet zo verstandig; nu moest ik onwijs nodig plassen. Ik voelde dat ik mijn huis niet met een droog broekje ging halen. Zoekend naar een oplossing, zag ik dat de meeste winkels al gesloten waren. Alleen slagerij Grootebroek was nog open.

Slager Grootebroek bleek een grote blozende man. Hij leek als twee druppels water op de slager die op de ingelijste foto achter de toonbank trots poseerde, met in zijn ene hand een stevige worst en in zijn andere een beker die bij de finale van de Champions League niet zou misstaan. Hij was zichtbaar teleurgesteld dat ik niet voor zijn prijswinnende worst kwam, maar om te plassen. Maar aan mijn aller behoeftigste blik kon hij geen weerstand bieden. Ik mocht voor deze ene keer wel even naar achteren. Hij liep niet mee. Hij wees alleen op de deur achter de toonbank. Toen ik de deur achter me sloot, zag ik slager Grootebroek nog net het bordje met ‘open’ omdraaien. De slagerij was vanaf nu gesloten.

Ik wurmde me langs een stapel plastic kratjes door een donker gangetje. Aan het einde was weer een deur. Daarachter vond ik geen wc, maar wel een allerliefst halletje. Een wandlampje wierp zijn licht op een leunstoel, een papegaai in een kooi, een schilderijtje, een spiegel en maar liefst drie deuren. Ik koos de linker. Ik gokte fout.

Het bleek de kamer van de slagerszoon. Hij lag met zijn broek op zijn enkels op zijn bed, zich af te trekken. ‘Dat moet Elsje weer overkomen’, dacht ik opgewekt.


* * *

In het biechthokje voelt vader Simons zich een enorme geluksvogel. Hij geniet van Elsje’s verhaal en van de beelden die hij er in zijn hoofd bij fantaseert. En natuurlijk van zijn pik die zo lekker in zijn hand groeit.

Hoort hij het nu goed dat het verhaal af en toe met lichte kreuntjes opgeluisterd wordt? Hij moet even door het gaatje kijken. En ja hoor: Elsje is, aangemoedigd door haar eigen verhaal en de gedachte aan de hand van de slagerszoon die loom met zijn pik speelt, overgegaan tot het verwennen van haar muisje.

‘Tot nu toe heb ik nog niets gehoord wat Onze Lieve Heer zou afkeuren’, spoort de goede herder Elsje aan om haar verhaal te vervolgen.

* * *

‘Wie ben jij in hemelsnaam?’ vroeg de slagerszoon. ‘Sorry, sorry. Ik koos de verkeerde deur. Ik mocht van de slager even komen plassen. Ik was echt in nood. Ik heb op school veel te veel gedronken.’

Gelukkig was hij niet boos. Sterker nog, hij keek naar me alsof ik speciaal voor hem was gekomen. Alsof ik na schooltijd per se nog even een rukkende slagerszoon wilde zien. En al die tijd bleef hij gewoon aan zijn pik trekken.

En toen gebeurde het weer, meneer de pastoor. Mijn hele onderbuikje begon te gloeien, net als toen ik met mijn vader onder de douche stond, laatst.

Ik ging naast het bed staan en leunde voorover. ‘Je hebt wel een hele mooie. Mag ik hem van dichtbij zien gutsen?’ ‘Hihi’, lachte de slagerszoon, ‘ga nu maar eerst je blaasje legen in de pot en kom dan snel terug. De wc vind je achter de middelste deur. En o ja, ik heet Edo.’ ‘Elsje’, riep ik over mijn schouder terwijl ik zijn kamer verliet en de wc in stoof.

O heremejeetje, wat is het toch heerlijk om een eindeloze plas door je kriebelende kutje te laten lopen als je net opgewonden bent geraakt van een mooie slagersplasser.

* * *

‘Stop.’ Pater Simons realiseert zich plotseling dat zijn geloofwaardigheid als bewaker van de goede zeden op het spel staat als hij het geile gebabbel van Elsje zonder een corrigerende kanttekening laat passeren. ‘Hier heb je het pad van de deugd toch echt wel voorgoed verlaten, meisje. Schaam je! Deze gedachten passen niet bij het ware geloof.

‘Maar vader, dit is nog niks vergeleken bij wat er nog komen gaat’, zucht Elsje.

‘Om dat vast te stellen, zul je me moeten vertellen hoe het verderging achter slagerij Grootebroek.’

Het geluid waarmee de pastoor zijn strenge woorden begeleidt, herkent Elsje maar al te goed. ‘Flap, flap, flap’, klinkt het uit het biechthokje. ‘Hij geniet’, denkt ze met een glimlach, en ze steekt nog een vingertje bij.

* * *

Uitgeplast haastte ik mij terug naar de kamer van Edo, om daar te ontdekken dat hij niet meer alleen was. Edo en zijn vader, de blozende slager, zaten naast elkaar op het voeteneinde van het bed.

Allebei met hun broek op hun enkels.

Allebei met een heerlijke stijve.

Allebei met neergeslagen ogen.

Allebei doodverlegen, vooral voor elkaar.

‘Wat een geluk, twee slagersworsten voor de prijs van één!’ zei ik om het ijs te breken. ‘Hihi, daar lust ik wel een plakje van.’

Ik schopte mijn slippers weg en trok mijn jurkje uit.

Met alleen nog een broekje aan, ging ik tegenover de mannen staan. ‘Nou, trek er maar lekker aan en geef je ogen onderwijl goed de kost.’

Ik had wilde plannen, maar toen ik mijn hand in mijn broekje stak, mijn wijsvinger tussen mijn natte lipjes stak en vervolgens in mijn mond, werd het Edo al te veel. Hij was voor mijn komst natuurlijk al flink opgewarmd en stond nu op uitbarsten. ‘Ik houd het niet meer, Elsje. Ik moet het laten komen.’

‘Wacht. Ik help je.’

Hij liet zijn pik los. Die bleef schokkerig als een zenuwachtig stokstaartje rechtop staan. Ik knielde voor hem en sloot mijn lippen rond zijn eikel. Ik pakte het vel van zijn pik vast en trok het strak tegen zijn zak aan en zoog. Dat voldeed. Ik voelde het stuwen van zijn sperma eerst in mijn hand en daarna in mijn mond. ‘O Elsje, wat lekker’, zei Edo toen hij zijn kloten helemaal had leeggespoten. Ik legde zijn half slappe worstje zachtjes op zijn bovenbeen, tuitte mijn mond en liet zijn geil tussen mijn borsten naar beneden lopen. Aangekomen bij mijn slip trok ik het randje ervan iets naar voren zodat het stroompje geil naar binnen kroop. Tot op mijn heuveltje. Daarna liet ik mijn broekje weer los.

Intussen begon de slager zachtjes te kreunen. Zijn tijd was ook gekomen. Ik hoefde niet te helpen. Toen ik zijn pik in mijn mond liet glijden begon hij meteen te spuiten. Hij sloot zijn ogen en zei zachtjes: ‘Dank je.’

Toen ik ook de tweede stroom geil in mijn slip gevangen had, trok ik mijn jurkje weer aan en zocht mijn slippers bij elkaar. ‘Dank u wel voor het gebruiken van uw wc’, zei ik ten afscheid. Even later, nadat de slager de deur voor me had geopend, huppelde ik met een kleverig kutje de zaak uit. Hier kon ik gerust nog eens langsgaan.

* * *

‘Elsje, Elsje, hoeveel moet ik je billen kastijden om al deze zonden te mogen vergeven?’ mompelt vader Simons. Het is niet helemaal duidelijk of hij het tegen haar heeft, of gewoon in zichzelf brabbelt. Zojuist heeft hij met een uiterste krachtsinspanning weten te voorkomen dat hij door haar verhaal gillend is klaargekomen. Hij heeft zijn zaad in zijn zak gehouden en zit nu koortsachtig te verzinnen hoe hij dit diep gevallen schepseltje bij zich in het hokje kan lokken.

En dan komt God de arme zondaar te hulp.

Achter in de kerk hoort hij vrouwenhakjes naderen. De deur van het hokje gaat open en Elsje stapt gejaagd naar binnen. ‘Het is mijn moeder’, fluistert ze, ‘Wat komt die hier doen?’ ‘Biechten natuurlijk’, fluistert vader Simons terwijl Elsje zijn habijt tot boven zijn navel open knoopt, haar jurkje in één ruk over haar hoofd trekt en aan het haakje hangt; over haar vorige week achtergelaten broekje.

* * *

Vader ik heb gezondigd, begint Elsje’s moeder. Maar voordat ik verderga wil ik dat u belooft dat mijn dochter Elsje hierover nooit iets te weten zal komen. Ze is nog zo jong. Zo onwetend. Zo onschuldig. Ze is zich van geen kwaad bewust. En met kwaad bedoel ik natuurlijk mannen. Ze is daar nog helemaal niet mee bezig. En dat gun ik haar.

Vader Simons kan maar net zijn lachen inhouden. Hij legt zijn handen op de schouders van Elsje en duwt haar naar beneden. Als ze met haar blote billen op de houten vloer zit, met haar rug tegen het wandje, recht voor haar moeder, begint hij zich op tien centimeter van haar gezicht af te trekken. ‘Dat wordt happen’, denkt Elsje blij.

‘Zuster, ik houd mij aan het biechtgeheim, u kunt vrijuit spreken’, stelt vader Simons Elsje’s moeder op haar gemak.

Het gebeurde een paar weken geleden, vader. Onze wasmachine haperde. Dus heb ik een monteur laten komen. Diezelfde middag stond hij al voor de deur, een jonge jongen nog, amper van school, maar wel eentje die weet wat hij doet, eentje die zijn gereedschap trefzeker hanteert. Dat bleek wel toen ik hem na een kwartier met een kopje koffie wilde verrassen. Zelf was ik nog het meest verrast toen ik hem met een rood hoofd in één van mijn slipjes zag spuiten. Met zijn vrije hand drukte hij een slipje van mijn dochter tegen zijn gezicht aan. Daardoor zag hij mij niet.

Ik zette de koffie op de overloop, riep heel hard ‘koffie’ en holde de trap af. Nog geen minuut later kwam hij naar beneden. ‘Het was een kleinigheidje mevrouw. Het was zo gepiept. Ik heb de was in de machine gedaan en hij draait weer als een zonnetje. Nu moet ik er snel vandoor. Dank voor de koffie.’ En weg was hij. Het enige wat van hem resteerde, was het onuitwisbare beeld van zijn spuitende penis.

De dagen daarna moest ik er onophoudelijk aan denken. En het bleef niet bij denken, vader.

* * *

Vader Simons is van schrik zijn piemel vergeten. Hij heeft het luikje geopend om Elsje’s moeder op een troostende blik te trakteren en leunt met beide armen op het vensterbankje boven Elsje’s hoofd. ‘Zo. Nu ben ik’, denkt Elsje. Ze pakt met twee handen de zak van de pastoor stevig vast en trekt hem naar zich toe. Zijn pik vliegt recht haar mond in.

‘Het b-bleef n-niet bij denken?’ vraagt vader Simons buiten adem om Elsje’s moeder weer op weg te helpen.

Nee vader, steeds vaker moet ik even op de bank gaan zitten als ik aan de plasser van de reparateur denk. Soms gebeurt het wel vijf keer per dag. Dan moet ik even met m’n vinger in mijn broekje. Dan zie ik die guitige jongen met zijn schokkende pik in zijn hand voor me en zie ik zijn witte vocht het kruisje van mijn slipje vullen. Ik hoef maar even met het topje van mijn vinger in mijn gaatje en het geil loopt zo mijn bilnaad in. En het gevoel dat zich dan meester van me maakt, de golf die me overspoelt, de extase, daar ben ik de afgelopen weken totaal aan verslaafd geraakt. Of ik nu het ontbijt heb opgeruimd, terug kom van de boodschappen of de was heb opgehangen, ik moet even klaarkomen. En nu heb ik ook nog de naaktfoto’s en pornofilmpjes op de tablet van mijn man ontdekt, een schatkist vol passie en piemels. En daarmee is het hek helemaal van de dam. U moet me helpen vader. Dit kan zo niet doorgaan.

Elsje heeft het niet meer. Haar keurige solide moeder is seksverslaafd. Pater Simons is tijdens haar wanhopige ontboezeming steeds harder in haar mond gaan stoten. Even vond Elsje hem te onstuimig. Maar nadat ze kort haar tanden heeft laten voelen, heeft de brave zielenherder een versnelling teruggeschakeld. En nu komt het heerlijke moment dat hij haar mondje vol gaat spuiten snel naderbij.

‘De duivel heeft u echt flink te pakken, zuster. Maar wanhoop niet, er is altijd vergeving mogelijk en we kunnen samen oefenen om de verleiding te leren weerstaan. Kom morgen als het al donker is naar de pastorie. Neem twee slipjes mee, één van u en één van uw dochter, liefst gedragen. Ze zijn een onmisbaar instrument om die geile Lucifer in de val te lokken.

‘O, vader ik ben zo opgelucht dat u me wilt helpen om deze beproeving te bezweren.’ Elsje’s moeder staat op. Ze pakt vader Simons hoofd vast en kust hem vol op zijn mond. En daarmee voltooit ze zonder het te weten het werk van haar dochter.

* * *

‘Wat gaat die ondeugd nou weer met mijn moeder uitspoken?’ vraagt Elsje zich af, terwijl ze de half slappe pik van de pastoor schoonlikt.

Haar moeder draait zich op weg naar de uitgang nog één keer om. Het luikje staat nog open. Achter de pastoor ziet ze in het halfdonker een bekend jurkje hangen. ‘Ik wist het’, denkt ze glimlachend als ze door het zwarte gordijn naar buiten stapt.